Η αυταπάρνηση με την οποία οι Χριστιανοί βοήθησαν σε θανατηφόρα επιδημία του 3ου αιώνα μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια. Το διαβάζουμε στις περιγραφές του εκκλησιαστικού ιστορικού του 4ου αι. Ευσέβιου (βλ. Ευσεβίου, Εκκλησιαστική Ιστορία, 7, 22), σε μετάφραση που μας έστειλε καλός αδελφός, τον οποίο ευχαριστούμε θερμά.
«Όρμησε κι αυτή η αρρώστια...
Οι περισσότεροι λοιπόν από τα αδέρφια μας από υπερβολική κι αδερφική
αγάπη, αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλον, χωρίς να νοιάζονται για τον εαυτό τους,
άφοβα έκαναν επισκέψεις στους αρρώστους, τους προσέφεραν τις υπηρεσίες τους,
τους περιποιούνταν “εν Χριστώ” και πέθαιναν πολύ ευχαρίστως μαζί τους, αφού
προηγουμένως πάθαιναν μόλυνση από την επαφή τους με τους άλλους, κολλούσαν την
αρρώστια από τους πλησίον και, με τη θέλησή τους, δοκίμαζαν τους πόνους.
Και
πολλοί, αφού περιποιήθηκαν τους άλλους στην αρρώστια τους και τους έδωσαν
δύναμη, οι ίδιοι πέθαναν, μεταφέροντας κατά κάποιο τρόπο το θάνατο εκείνων
στους εαυτούς τους. Και το λαϊκό ρητό, που πάντα μοιάζει με απλή φιλοφρόνηση,
το έκαναν πραγματικότητα, κάνοντας την αναχώρησή τους εξαγνιστήριο υποκατάστατο
για τους άλλους (περίψημα).
Οι καλύτεροι λοιπόν από τους αδερφούς μας και
μερικοί πρεσβύτεροι και διάκονοι και λαϊκοί με αυτό τον τρόπο έφυγαν από τη
ζωή, επαινούμενοι πολύ, έτσι ώστε και αυτό το είδος του θανάτου, αποτέλεσμα
μεγάλης ευσέβειας και πίστης ισχυρής, καθόλου κατώτερο να μη μοιάζει από το
μαρτύριο. Και αφού με απλωμένα χέρια σήκωναν τα σώματα των αγίων και τα
έπαιρναν στην αγκαλιά τους, και τους έκλειναν τα μάτια και τα στόματα και τους
κουβαλούσαν στους ώμους τους, και τους μετέφεραν έξω, τους αγκάλιαζαν και τους
έλουζαν και τους στόλιζαν με τη νεκρική στολή, μετά από λίγο χρόνο, το ίδιο
γινόταν και σ’ αυτούς, γιατί, πάντοτε εκείνοι που απέμεναν στη ζωή,
ακολουθούσαν στο θάνατο αυτούς που πέθαναν προηγουμένως.
Οι εθνικοί όμως έκαναν τα τελείως αντίθετα. Έδιωχναν ακόμη και
εκείνους που μόλις άρχιζαν να αρρωσταίνουν, και απέφευγαν τους αγαπημένους τους και τους πετούσαν στους δρόμους
μισοπεθαμένους, και τους νεκρούς τούς έριχναν άταφους στα σκουπίδια, στην προσπάθειά τους να αποτρέψουν τη
διάδοση και το άγγιγμα του θανάτου, πράγμα διόλου εύκολο να αποφύγουν, παρά
τις πολλές προφυλάξεις τους».
Απόσπασμα αυτού του τμήματος, σε διαφορετική μετάφραση, υπάρχει και εδώ, απ' όπου ο τίτλος και η εικόνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου