ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ: Αν ο Χριστός είχε πάει στην Ινδία...

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014

Αν ο Χριστός είχε πάει στην Ινδία...

...θα είχε πει στους Ινδούς λόγια παρόμοια με έναν ορθόδοξο χριστιανό του σήμερα

Απόσπασμα από το άρθρο To my Indian – Hindu brethren

Αγαπημένοι μου αδελφοί και αδελφές,

Θα ήθελα να σας μιλήσω για ένα Θεό, που έγινε άνθρωπος και μίλησε στους ανθρώπους, λέγοντας λόγια εντελώς διαφορετικά από εκείνα που δίδαξαν στους ανθρώπους οι θεοί του Ινδουισμού. Απέδειξε ότι ο άνθρωπος λυτρώνεται από τον πόνο και τη δυστυχία της ζωής και κερδίζει την αιώνια ευτυχία εδώ και τώρα, όχι σε μια επόμενη ενσάρκωση. Απέδειξε, ο Θεός αυτός, ότι δεν υπάρχει σαμσάρα, ούτε κάρμα. Επίσης, ότι δεν υπάρχουν κάστες.

Αφού δίδαξε όλη την αλήθεια στους ανθρώπους, άφησε τους κακούς ανθρώπους να τον βασανίσουν και τον σκοτώσουν και μετά αναστήθηκε από τους νεκρούς. Άνοιξε έτσι το δρόμο, για να αναστηθούν όλοι οι άνθρωποι, ώστε να μην υπάρχει πια θάνατος, ούτε κάρμα, ούτε ενσαρκώσεις. Έδειξε έτσι ότι ποτέ δεν υπήρχε κάρμα ή σαμσάρα κι ότι η ζωή που ζούμε δεν είναι μάγια, αλλά μια πραγματική ζωή, που έχει ανυπολόγιστη αξία στα μάτια του ενός και αληθινού Θεού Δημιουργού. Επίσης, ότι εσύ, η προσωπικότητά σου, ο εαυτός σου, έχεις ανυπολόγιστη αξία στα μάτια του Θεού και Εκείνος σε έχει προσκαλέσει να ενωθείς με Αυτόν και να ζήσεις αιώνια μαζί Του, αρχίζοντας από αυτή τη ζωή, χωρίς να ενσαρκωθείς ποτέ ξανά, παρά μόνο να αναστηθείς (ως αυτός που είσαι τώρα) και να ζήσεις γεμάτος φως και χαρά στην αιωνιότητα.

Είσαι ελεύθερος από τις κάστες (που είναι ένα ψεύτικο και άδικο κατασκεύασμα των ανθρώπων), είσαι παιδί του Θεού και προσκαλεσμένος από Αυτόν να ενωθείς μαζί Του στην αιωνιότητα.

Ο Θεός αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός.

Ο Ιησούς Χριστός έζησε στη χώρα της Παλαιστίνης πριν από περίπου 2000 χρόνια.

Δίδαξε στους ανθρώπους ότι ο ίδιος είναι «ο δρόμος, η αλήθεια και η ζωή» και ότι είναι ο μονογενής υιός του Θεού, Θεός και ο ίδιος. Τα δύο αυτά πρόσωπα δεν είναι δύο Θεοί, αλλά αποτελούν μια μυστηριώδη ενότητα σε έναν Θεό, παραμένοντας πάντα δύο διαφορετικά πρόσωπα, που το ένα (ο Υιός, δηλ. ο Ιησούς Χριστός) γεννιέται πάντα (πριν τη δημιουργία του κόσμου) από το άλλο (τον Πατέρα).

Υπάρχει και ένα τρίτο πρόσωπο, που ήρθε στη Γη μετά το Χριστό και παραμένει διαρκώς σε σύνδεση με τους χριστιανούς, το οποίο επίσης προέρχεται από τον Πατέρα και ο Χριστός το ονόμασε «Άγιο Πνεύμα» και «Παράκλητο» (παρηγορητή).

Τα τρία αυτά πρόσωπα είναι ενωμένα με άγνωστο και μυστηριώδη τρόπο, που τον γνωρίζουν οι άνθρωποι που ενώνονται με Αυτά, ακολουθώντας τη διδασκαλία του Χριστού.

Κάθε άνθρωπος είναι προσκαλεσμένος από το Θεό να το επιτύχει αυτό.

Ο Χριστός απέδειξε με τα λόγια και τα έργα Του, που συνεχίζονται μέχρι σήμερα (γιατί και σήμερα έχει επικοινωνία με τους ανθρώπους, ως Θεός), ότι ο άνθρωπος δεν μετενσαρκώνεται, ούτε είναι δεμένος σε κάποιο νόμο του κάρμα, αλλά μπορεί να γίνει άγιος και να σωθεί μέσα σε μια μόνο ζωή, μετά από την οποία θα ζει αιώνια ενωμένος με το Χριστό και, μέσω του Χριστού, με τον Τριαδικό Θεό.

Πριν μοιραστώ μαζί σου (αν θέλεις, βέβαια, να το διαβάσεις) μερικά κομμάτια από αυτά που δίδαξε, πρέπει να σου επισημάνω δυο πράγματα:

Ο Χριστός, ως άνθρωπος, έζησε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε πριν από 2000 χρόνια, όμως ως Θεός συνεχίζει σε όλες τις εποχές να έχει επικοινωνία με τους ανθρώπους που ακολουθούν τη διδασκαλία Του και ενώνονται μαζί Του, δηλαδή ενώνονται με το Θεό.

Οι άνθρωποι που ενώνονται με Αυτόν (και είναι άνθρωποι κάθε κοινωνικής τάξης, πλούσιοι, φτωχοί, μορφωμένοι, αμόρφωτοι, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, νέοι και γέροι) έχουν πραγματική επικοινωνία μαζί Του, ενώ οι πιο προοδευμένοι πνευματικά (οι άγιοι) βρίσκονται σε ένα άλλο επίπεδο ύπαρξης – ενώ ακόμα ζουν στη Γη – εντελώς θεϊκό.

Οι άγιοι αυτοί, αν γνωρίσεις τη ζωή τους, θα σου θυμίσουν ίσως σε πολλά σημεία τους αγίους ασκητές, γιόγκι και γκουρού της Ινδίας, όμως αν γνωρίσεις το βάθος της διδασκαλίας τους, θα διαπιστώσεις ότι διδάσκουν πράγματα διαφορετικά από αυτά που διδάσκουν οι γιόγκι και οι γκουρού.

Διδάσκουν τη διδασκαλία του Χριστού (χωρίς κάστες, κάρμα και σαμσάρα), ενώ κάποιοι από αυτούς έχουν γνωρίσει από κοντά τους Ινδούς γιόγκι και γκουρού και έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους (πάντα με αγάπη για όλο τον κόσμο) για τη δική τους διδασκαλία – συμπεράσματα που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου, γιατί νομίζω πως θα σε ενδιαφέρουν.

Επίσης, πρέπει να σου πω πως υπήρξαν και υπάρχουν άνθρωποι, που ισχυρίζονται πως ακολουθούν τη διδασκαλία του Χριστού, κι όμως στην πραγματικότητα ακολουθούν μόνο τα πάθη τους. Η Ινδία στο παρελθόν, και ίσως και σήμερα, έχει υποφέρει πολύ από τέτοιους ανθρώπους. Αλλά και η δική μου χώρα, η Ελλάδα, έχει υποφέρει πολύ από τέτοιους ανθρώπους. Δεν έρχομαι να σου μιλήσω για εκείνους, αλλά για την ίδια τη διδασκαλία του Χριστού κι εκείνους που την ακολούθησαν στην πραγματικότητα. Εκείνους, που ανήκουν σε μια χριστιανική κοινωνία 2000 χρόνων, που ονομάζεται Ορθόδοξη Εκκλησία.

Τι είπε ο Χριστός και τι έκανε για την ελευθερία του ανθρώπου από το θάνατο και τον πόνο

Ο Ιησούς Χριστός, όταν ζούσε ως άνθρωπος στη Γη, δεν ήρθε ποτέ σε επαφή με πιστούς των ινδικών θεών. Γεννήθηκε, μεγάλωσε και έζησε όλη τη γήινη ζωή Του στην πατρίδα Του, το Ισραήλ, χωρίς να ταξιδέψει ποτέ. Όμως είχε μέσα Του τόσο απόλυτη θεϊκή δύναμη, ώστε, μετά την εποχή του, κάποιοι από εκείνους που άκουσαν γι’ Αυτόν νόμισαν πως είχε ταξιδέψει στην Ινδία και είχε γίνει εκεί ένας γιόγκι ή γκουρού. Δεν κατάλαβαν φυσικά ότι δε χρειαζόταν να ταξιδέψει πουθενά, ούτε να γνωρίσει κάποιον δάσκαλο, γιατί ο ίδιος ήταν ο αληθινός Θεός, συνεπώς είναι φυσικό να διαθέτει την απόλυτη θεϊκή σοφία και δύναμη, αλλά και – το πιο σημαντικό – την απόλυτη θεϊκή αγάπη προς όλους και προς όλα.

Αν και ο Ιησούς, λοιπόν, δεν ήρθε ποτέ σε επαφή με την ινδική θρησκεία, όμως τα λόγια και οι πράξεις Του αποδεικνύουν ότι αυτά που βασανίζουν εδώ και χιλιάδες χρόνια τον ινδικό λαό (όπως οι κάστες και οι ιδέες για το κάρμα και τη σαμσάρα) δεν είναι θεϊκά, αλλά κατασκευασμένα από ανθρώπους. Το ίδιο και οι ιδέες και αντιλήψεις που βασανίζουν από την αρχαιότητα όλους τους λαούς της Γης, μεταμφιεσμένες σε δήθεν «θρησκευτικές αλήθειες». Γι’ αυτό το λόγο η διδασκαλία του Χριστού βρήκε απήχηση στην καρδιά εκατομμυρίων ανθρώπων από πάρα πολλούς λαούς και, σε όλους αυτούς τους λαούς, υπήρξαν και υπάρχουν άνθρωποι που ενώθηκαν με το Θεό ακολουθώντας τη διδασκαλία του Χριστού και έφτασαν στην τελειότητα, όσο είναι δυνατόν για τον άνθρωπο.

Άγ. Σεραφείμ του Σάρωφ και Μοτοβίλωφ

Βέβαια, όπως είπα προηγουμένως, υπήρξαν και υπάρχουν και άνθρωποι που παραποίησαν τη διδασκαλία του Χριστού και δημιούργησαν δικές τους θρησκείες, που επίσης προκάλεσαν και προκαλούν μεγάλα προβλήματα. Όμως δε μιλάω τώρα για τέτοιους ανθρώπους, αλλά για τους αγίους, που ακολούθησαν στ’ αλήθεια τη διδασκαλία Του και έβαλαν μέσα τους το υπέρλαμπρο θεϊκό Φως, και μάλιστα το είδαν και έζησαν μέσα σ’ αυτό ενώ ακόμα ζούσαν στη Γη. Τέτοιοι άνθρωποι στην Ορθόδοξη Εκκλησία υπάρχουν ακόμη και σήμερα. Πολλοί απ’ αυτούς είναι κορυφαίοι διδάσκαλοι της αγάπης, της σοφίας και του πνευματικού αγώνα, που έχουν μελετήσει όλους τους πνευματικούς δρόμους, όχι λιγότερο από τους γιόγκι, γκουρού και σουάμι του Ινδουισμού. Ωστόσο, έχουν και μια ιδιαίτερη ικανότητα, που τους κάνει διαφέρουν από τους σοφούς και διδασκάλους των άλλων πνευματικών παραδόσεων: ξεχωρίζουν με προσοχή και σοφία τις πνευματικές εμπειρίες που είναι στ’ αλήθεια θεϊκές από εκείνες που μοιάζουν με θεϊκές, ενώ στην πραγματικότητα προέρχονται από δαίμονες. Οι άγιοι αυτοί άνθρωποι έχουν δει πολλές φορές τον Ιησού Χριστό και έχουν μιλήσει μαζί Του, ακόμη και στην εποχή μας. Ο Χριστός λοιπόν είπε και έπραξε πολλά πράγματα που σε αφορούν άμεσα, αγαπητέ μου αδελφέ, αγαπητή μου αδελφή. Μερικά από αυτά είναι:

Για τις κάστες

Ο ίδιος ο Ιησούς γεννήθηκε σ’ ένα στάβλο και μεγάλωσε σε μια οικογένεια μαραγκών και οικοδόμων και ο ίδιος άσκησε αυτό το επάγγελμα. Επίσης οι περισσότεροι μαθητές Του ήταν ψαράδες και γενικά άνθρωποι από φτωχές κοινωνικές ομάδες. Αυτοί οι φτωχοί άνθρωποι έλαβαν από το Χριστό απίστευτη σοφία, γενναιότητα, αλλά και τη δύναμη να κάνουν θαύματα και μίλησαν γι’ Αυτόν σε πάρα πολλές χώρες, δίνοντας τελικά και τη ζωή τους γι’ Αυτόν.

Επίσης, ο Ιησούς μιλούσε, δίδασκε, άγγιζε και βοηθούσε ανθρώπους απ’ όλες τις κοινωνικές τάξεις της χώρας του – αν ζούσε στην Ινδία, θα μιλούσε θα δίδασκε, θα άγγιζε και θα βοηθούσε ανθρώπους απ’ όλες τις κάστες. Αμαρτωλούς, πόρνες, εργάτες, λεπρούς, παράλυτους, ανάπηρους, ζητιάνους, δούλους, άντρες, γυναίκες και παιδιά, τους πλησίαζε, έτρωγε από το φαγητό που του πρόσφεραν όσοι από αυτούς είχαν την επιθυμία να μοιραστούν μαζί Του το φαγητό τους, τους άφηνε να Τον αγγίζουν (ενώ αυτό απαγορευόταν από την κοινωνία της χώρας Του), γιάτρευε τις αρρώστιες τους, συγχωρούσε τις αμαρτίες τους, άγγιζε και ανάστηνε τους νεκρούς…

Η πράξη αυτή του Ιησού αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει κανένας θεϊκός διαχωρισμός των ανθρώπων σε κάστες. Όπως έγραψε αργότερα ένας από τους μαθητές Του (που έδωσε και τη ζωή του γι’ Αυτόν), ο απόστολος Παύλος: «δεν υπάρχει πια διάκριση σε άντρες και γυναίκες, ελεύθερους και δούλους κ.τ.λ., γιατί όλοι είμαστε ένα», ενωμένοι από το Χριστό (επιστολή του προς τους Γαλάτας – μια κοινότητα χριστιανών – κεφ. 3, στίχος 28).

Ο άγιος Ληστής (από εδώ)

Ο Ιησούς Χριστός, μάλιστα, άφησε να Τον συλλάβουν οι εχθροί Του (εκείνοι που δεν είχαν μέσα τους αγάπη), να Τον βασανίσουν και να Τον σκοτώσουν καρφώνοντάς Τον σ’ ένα σταυρό. Με το φρικτό αυτό τρόπο εκείνη την εποχή σκότωναν τους δούλους και τους χειρότερους εγκληματίες. Όταν ήταν καρφωμένος στο σταυρό, ο Χριστός συγχώρεσε τους ανθρώπους που Τον είχαν σταυρώσει και συγχώρησε επίσης ένα ληστή, που ήταν σταυρωμένος δίπλα Του, ο οποίος είχε παραδεχτεί και μετανοήσει για τα εγκλήματά του. Σ’ αυτόν ο Χριστός είπε: «αλήθεια σου λέω, σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο» (κατά Λουκάν ευαγγέλιο, 23, 40-43).

Εξάλλου, πολλές φορές ο Ιησούς εξήγησε στους ανθρώπους πως ήρθε στον κόσμο όχι τόσο για να τιμήσει τους δίκαιους και ενάρετους, όσο για να αναζητήσει, να προσκαλέσει και να σώσει τους αμαρτωλούς (κατά Ματθαίον, 18, 11). Όσο αμαρτωλός κι αν είναι κάποιος, όμως η αγάπη του Θεού προς αυτόν είναι μεγαλύτερη απ’ την αμαρτία του, γι’ αυτό πάντα, όσο ζει στη Γη, έχει δυνατότητα να μετανοήσει και να γυρίσει κοντά στο Θεό. Ο Θεός πάντα τον περιμένει και θα τον συγχωρέσει. Σ’ ένα από τα πιο συγκλονιστικά σημεία της διδασκαλίας του, την «παραβολή του άσωτου υιού», ο Ιησούς τόνισε ακριβώς αυτό το θέμα, βεβαιώνοντας όλους μας πως πάντα υπάρχει ελπίδα και δρόμος μετάνοιας και σωτηρίας, όσο αμαρτωλοί κι αν έχουμε γίνει (Λουκ. κεφ. 14).

Επίσης, ο Χριστός είπε πως όποιος βλάψει ή περιφρονήσει έναν από τους «ελάχιστους» (δηλ. από τους πιο περιθωριακούς και θεωρούμενους ως ασήμαντους ανθρώπους στον κόσμο – αυτούς που ανήκουν στην πιο χαμηλή κάστα, σύμφωνα με τη δική σου θρησκεία), διαπράττει μεγάλη αμαρτία, γιατί αυτοί οι «ελάχιστοι» (που ο Ιησούς τους ονομάζει «αδελφούς του») προστατεύονται από ολόφωτους και αγίους αγγέλους, που βλέπουν στον ουρανό το πρόσωπο του Θεού. Ο Χριστούς ταύτισε τον εαυτό Του με αυτούς τους «ελάχιστους» αδελφούς Του και είπε, σε ένα κεντρικό σημείο της διδασκαλίας Του, πως όποιος βοηθήσει έναν τέτοιο άνθρωπο βοηθάει τον ίδιο το Χριστό και μ’ αυτό και μόνο κερδίζει την αιώνια λύτρωση, ενώ όποιος τον βλάψει, βλάπτει τον ίδιο το Χριστό και, μ’ αυτό και μόνο, κερδίζει αιώνια καταδίκη μακριά απ’ το Θεό, με συντροφιά τους σκοτεινούς δαίμονες (Ματθ. 18, 10. 25, 31-46). Αυτό βέβαια – όπως εξηγούν οι άγιοι διδάσκαλοι του χριστιανισμού – σημαίνει πως, ενώ ο Θεός συνεχίζει πάντα και αιώνια να τον αγαπά, ο άνθρωπος εκείνος είναι τόσο σκληρός που διώχνει από μέσα του αιωνίως κάθε ίχνος θείας αγάπης και βιώνει το υπέροχο Φως του Θεού μέσα του σαν φωτιά.

Στους αιώνες που ακολούθησαν, πάρα πολλοί φτωχοί, εργάτες, ζητιάνοι, δούλοι, πόρνες, αμαρτωλοί και εγκληματίες γνώρισαν το Χριστό και τη διδασκαλία Του, άλλαξαν ζωή, ενώθηκαν μαζί Του και έφτασαν στην τελειότητα. Έφτασαν στην τελειότητα αμέσως (όπως ο ληστής ο καρφωμένος στο σταυρό δίπλα στο Χριστό), χωρίς να χρειαστούν το κάρμα και χωρίς να χρειαστεί να περάσουν από κανένα κύκλο μετενσαρκώσεων, καμιά σαμσάρα, γιατί η σαμσάρα και το κάρμα δεν υπάρχουν.

Για το κάρμα και τη σαμσάρα

Τρεις μέρες μετά το θάνατο και την ταφή Του, ο Χριστός αναστήθηκε και επέστρεψε στους μαθητές Του. Τους επισκεπτόταν για 40 μέρες (πάνω από τριακόσιους μαθητές) και μετά ανέβηκε στον ουρανό. Όμως, όπως είπαμε, συνέχισαν και συνεχίζουν να Τον βλέπουν και να επικοινωνούν μαζί Του χριστιανοί όλες τις εποχές.

Για το θάνατο, ο Χριστός είπε πολλά. Βασικά λόγια Του ήταν ότι όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν έχει αιώνια ζωή και δεν περνάει από κρίση, αλλά μόλις πεθάνει «έχει ήδη πάει από το θάνατο στη ζωή». Επίσης, ότι θα έρθει μια μέρα, που οι νεκροί θ’ ακούσουν τη φωνή Του και θ’ αναστηθούν (κατά Ιωάννην, 5, 24-28).

Η ανάσταση των νεκρών – χωρίς κανενός είδους μετενσάρκωση – είναι βασική διδασκαλία του Ιησού Χριστού. Οι άνθρωποι δεν μετενσαρκώνονται, ούτε έχουν ξαναζήσει ως ζώα ή άλλου είδους όντα, αλλά κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ιδιαίτερος, ζει μια μόνο φορά, αλλά αιώνια. Μετά το θάνατό του, ζει κοντά στο Χριστό (ή μακριά απ’ Αυτόν, αν έχει ζήσει με κακία και εγωισμό) και κάποια στιγμή ο κόσμος θα έχει φτάσει στο τέρμα του ιστορικού δρόμου του, οπότε όλοι οι άνθρωποι μαζί θ’ αναστηθούν και θα ζήσουν αιώνια, είτε κοντά στο Χριστό (γεμάτοι φως και χαρά) είτε μακριά απ’ Αυτόν, ανάλογα με τις επιλογές που έχουν κάνει στη ζωή τους.

Ο Χριστός όμως θέλει να ζήσουν κοντά Του, γεμάτοι φως και χαρά, όλοι οι άνθρωποι, όλων των λαών και των εποχών, και όλους τους προσκαλεί να ενωθούν μ’ Αυτόν. Και προσκαλεί φυσικά κι εσένα και όλους τους δικούς σου ανθρώπους, αλλά και όλους τους λαούς του κόσμου, χωρίς να σε κρίνει ή να σε καταδικάζει για το τι πίστευες ή τι έκανες μέχρι τώρα.

Ο Θεός, δηλαδή ο Χριστός, συγχωρεί τους ανθρώπους για τις αμαρτίες τους εδώ και τώρα και τους φέρνει κοντά Του εδώ και τώρα, προσφέροντάς τους την αγάπη Του για ολόκληρη την αιωνιότητα. Οι άνθρωποι δε χρειάζεται να περιμένουν να ενσαρκωθούν ξανά και ξανά για να φτάσουν στη σωτηρία. Η σωτηρία κερδίζεται ακόμη και μέσα σε ένα λεπτό. Αρκεί βέβαια ο άνθρωπος να μετανοήσει για τις αμαρτίες ή τα εγκλήματά του, για τη σκληρότητα και την κακία του. Αν πεθάνει σκληρός, εγωιστής και κακός, τότε δεν υπάρχει πια σωτηρία, ούτε θα ξαναγεννηθεί σε άλλο σώμα, ώστε σιγά σιγά να επανέλθει σε μια ενάρετη ζωή. Όμως ποιος λογικός άνθρωπος παραμένει σκληρός, εγωιστής και κακός, όταν ξέρει πως τον περιμένει η αιώνια αγάπη του Θεού; Ο Θεός αγαπά όλους τους ανθρώπους, ακόμη και τους πιο αμαρτωλούς, και θέλει όλοι να μετανοήσουν, να ενωθούν με Αυτόν και να σωθούν. Αλλά δεν τους υποχρεώνει, τους προσκαλεί μόνον.

Σε όλες τις εποχές, οι άγιοι, που ενώθηκαν με το Χριστό (και είναι πάρα πολλοί) συνέχισαν και συνεχίζουν να εμφανίζονται και να βοηθούν τους ζωντανούς, παρά το ότι έχουν περάσει χρόνια ή αιώνες από το θάνατό τους. Αυτό αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει μετενσάρκωση (σαμσάρα), ούτε κάρμα, αλλά ούτε οι άνθρωποι κάποια στιγμή αφομοιώνονται σε κάποιο θεϊκό Βράχμαν, ούτε διαλύονται όπως η χιονονιφάδα στον ποταμό. Οι άνθρωποι συνεχίζουν να ζουν με το όνομα, την προσωπικότητα και τις αναμνήσεις τους ακόμη και μετά το θάνατο του σώματός τους. Και κάποια στιγμή, οι ίδιοι, με το όνομα, την προσωπικότητα και τις αναμνήσεις τους, θα αναστηθούν παίρνοντας ξανά το σώμα τους, αλλά αγέραστο και αθάνατο.

Τα σώματα των ανθρώπων τα έχει δημιουργήσει ο Θεός, είναι αληθινά και ενώνονται κι αυτά με το Χριστό, όταν η ψυχή ενός ανθρώπου ενώνεται μαζί Του. Γι’ αυτό, τα σώματα των αγίων ή τα οστά τους εκπέμπουν για πάντα τη θεία χάρη (την αγαθή ενέργεια του Θεού) και ο Θεός μέσα απ’ αυτά κάνει θαύματα.

Για τους σκοτεινούς και τρομακτικούς «θεούς»

Κάλι (από εδώ)

Ένας μόνο Θεός υπάρχει. Ο Θεός αυτός δημιούργησε όλα τα πνεύματα, τη Γη, τα ουράνια σώματα, τους ανθρώπους και όλα τα όντα. Εκτός από Αυτόν το Θεό (που δεν είναι δημιουργημένος από κανένα, αλλά υπάρχει επειδή ο Ίδιος το θέλει), όλα τα άλλα όντα, ακόμη και τα πιο δυνατά πνεύματα, δεν είναι θεοί. Είναι δημιουργήματα του Θεού, ασύγκριτα λιγότερο δυνατά απ’ Αυτόν.

Τα πνεύματα ο Θεός τα δημιούργησε ελεύθερα, να μπορούν να επιλέξουν αν θέλουν να είναι καλά ή κακά. Ακριβώς όπως και τους ανθρώπους. Έτσι, κάποια πνεύματα επέλεξαν να είναι καλά και φωτεινά (άγια πνεύματα – τα ονομάζουμε «αγγέλους», δηλ. αγγελιαφόρους) και κάποια άλλα ξεγελάστηκαν από τον εγωισμό τους και κατέληξαν να είναι σκοτεινά, μοχθηρά και τρομακτικά. Στην Αγία Γραφή, το ιερό βιβλίο του χριστιανισμού, ο άγιος προφήτης Ησαΐας λέει για τον αρχηγό των δαιμόνων – το σατανά – ότι έπεσε από τον ουρανό, ενώ έλαμπε όπως ο αυγερινός (εωσφόρος), γιατί σκέφτηκε εγωιστικά: «Θ’ ανεβώ στον ουρανό και θα στήσω το θρόνο μου πάνω από τα άστρα του ουρανού και θα γίνω όμοιος με τον Ύψιστο Θεό» (Ησαΐας, 14, 12-14). Ο αληθινός Θεός είναι ταπεινός και κανένα εγωιστικό πνεύμα δεν είναι δυνατόν να παραμείνει ενωμένο με Αυτόν. Γι’ αυτό το πνεύμα εκείνο, μαζί με όσα τον ακολούθησαν, απομακρύνθηκε και έχασε το φως του. Ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του ότι είδε το σατανά να πέφτει από τον ουρανό σαν αστραπή (Λουκ. 10, 18).

Άγιος άγγελος (από εδώ)

Τα σκοτεινά πνεύματα μισούν τους ανθρώπους και προσπαθούν συνεχώς να τους κάνουν κακό. Τους υποβάλλουν αμαρτωλές σκέψεις, τους φέρνουν σε κατάσταση φόβου ή απελπισίας, αλλά συχνά τους εμφανίζονται και ως δήθεν «θεοί» και απαιτούν απ’ αυτούς να τα λατρεύουν.

Οι χριστιανοί, και μάλιστα όσο περισσότερο πλησιάζουν το Χριστό και ενώνονται μαζί Του, δεν κινδυνεύουν από τις κακές ενέργειες των σκοτεινών πνευμάτων, γιατί ο Χριστός είναι συνεχώς κοντά τους και τους προστατεύει.

Αυτά τα σκοτεινά πνεύματα, που δεν είναι θεοί, αλλά λένε ψέματα ότι είναι θεοί και απαιτούν από τους ανθρώπους να τα λατρεύουν, αυτά έχουν μπει σε όλες τις θρησκείες του κόσμου και ζητούν λατρεία με μαγικές τελετές, με αίμα και θυσίες ανθρώπων.

Οι θεοί που έχουν μια «σκοτεινή πλευρά» ή που είναι απόλυτα σκοτεινοί και τρομακτικοί, δεν είναι αληθινοί θεοί, αλλά δαίμονες, που λένε ψέματα στους ανθρώπους από τα αρχαία χρόνια ότι είναι θεοί, για να τους κρατούν σκλάβους, να τους απομακρύνουν από τον αληθινό Θεό και να τους σκοτώνουν. Τέτοια πνεύματα υπάρχουν σε όλες τις θρησκείες εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η Ανάτ, ο Βάαλ, ο Μολώχ, ο Κρόνος, η Άρτεμη, ο Διόνυσος, οι θεοί των Κελτών και των Αζτέκων είναι λίγες μόνο από τις αμέτρητες περιπτώσεις δαιμόνων που λατρεύτηκαν με ανθρωποθυσίες από τους λαούς του παρελθόντος (εδώ είναι ένα άρθρο για τις θυσίες ανθρώπων που συνέβαιναν κατά το παρελθόν σε διάφορες θρησκείες).

Ο Χριστός με τη διδασκαλία και τα έργα Του νίκησε αυτά τα σκοτεινά πνεύματα και οι χριστιανοί δεν τα λατρεύουμε. Δεν είναι θεοί, για να τους αξίζει λατρεία. Είναι δημιουργήματα του Θεού, που διάλεξαν το δρόμο τους ψεύδους και της απάτης.

Ο Χριστός, όταν ζούσε στη Γη, θεράπευσε πολλούς ανθρώπους, που το σώμα και η ψυχή τους είχαν καταληφθεί από δαίμονες. Η δύναμή Του ήταν τόση, ώστε και μόνο που πλησίαζε τους δυστυχείς δαιμονισμένους, τα σκοτεινά πνεύματα μέσα τους άρχιζαν να ξεφωνίζουν! Οι άρρωστοι και οι οικογένειές τους Του ήταν ευγνώμονες από την εκδίωξη των δαιμόνων, που πραγματοποιούσε με μια μόνο λέξη (Ματθ. 4, 24. 8, 16. 8, 28-33 κ.λ.π.).

Πολλοί άγιοι σε όλες τις εποχές θεράπευαν και θεραπεύουν δαιμονισμένους όπως έκανε ο Χριστός. Νικούν τους δαίμονες με τη δύναμη του Χριστού, ακόμη και λέγοντας απλώς το όνομά Του. Ο μαθητής του Χριστού απόστολος Παύλος θεράπευσε μια κοπέλα που ένα δαιμόνιο την είχε κυριεύσει και της είχε δώσει την ικανότητα να προλέγει το μέλλον (Πράξεις των αποστόλων, 16, 16-18 – ένα βιβλίο που περιγράφει τη ζωή των πρώτων χριστιανών, μέσα στην Καινή Διαθήκη). Η κοπέλα ήταν σκλάβα και οι αφέντες της την εκμεταλλεύονταν οικονομικά. Λες να ήταν το «κάρμα» της ή η κάστα της που την υποχρέωναν να ζει σε μια τέτοια δυστυχία;

Τίποτε από αυτά. Αποδεικνύεται από το ότι ο απόστολος Παύλος, με μια φράση του μόνο και με κίνδυνο της ζωής του (Πράξεις, 16, 19-33), την ελευθέρωσε από το δαιμόνιο και της χάρισε την πραγματική ειρήνη.

Βέβαια, στην Ορθόδοξη Εκκλησία έχουμε ένα ολόκληρο τρόπο ζωής που μας συνδέει με το Χριστό, που μας βοηθάει να γινόμαστε φωτεινοί και καλοί, ώστε οι δαίμονες να μη μπορούν να μας πειράξουν. Διότι η αλήθεια είναι πως οι δαίμονες είναι πολύ πιο δυνατοί από τους ανθρώπους και μόνο η δύναμη του Χριστού τους νικάει, τους κρατάει μακριά μας και μας προστατεύει απ’ αυτούς.

Φαντάσου, αδελφέ και αδελφή μου, πόση δύναμη έχουν στη δική σου θρησκεία οι σκοτεινοί και τρομακτικοί θεοί των προγόνων σου… Πολύ μεγαλύτερη δύναμη από των ανθρώπων. Αυτή είναι η δύναμη των δαιμόνων. Ο Χριστός έχει ασύγκριτα μεγαλύτερη δύναμη απ’ όλα αυτά τα «θεϊκά» όντα μαζί. Κανείς «θεός» δε μπορεί να πειράξει έναν άνθρωπο ενωμένο με το Χριστό. Κάποιοι από τους αγίους μας, που έζησαν στα αρχαία χρόνια (όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία βασάνιζε και σκότωνε τους χριστιανούς), γκρέμιζαν ναούς δαιμονικών θεών μόνο με την προσευχή τους, όταν οι Ρωμαίοι στρατιώτες τούς έφερναν αλυσοδεμένους εκεί, για να τους πείσουν με βασανιστήρια να λατρέψουν αυτά τα πνεύματα.

Στην αρχή βέβαια (όταν ένας άνθρωπος αρχίζει να γίνεται χριστιανός) ο δαίμονας σίγουρα θα τον απειλήσει, γιατί δε θέλει να χάσει το θύμα του, που τον λατρεύει και τον φοβάται. Όμως, καθώς ο άνθρωπος θα προχωρεί προς το Χριστό και θα ενώνεται μ’ Αυτόν, ο «θεός» (δαίμονας) θα γίνεται όλο και πιο αδύναμος.

Τα λόγια του π. Παϊσίου είναι από εδώ

Αυτά καταλαβαίνουμε από τη ζωή και τη διδασκαλία των αγίων μας, που πολλοί απ’ αυτούς είναι άνθρωποι της εποχής μας και έζησαν στα δικά μας χρόνια, ενώ πολλοί είναι ακόμη ζωντανοί και μπορείς να τους συναντήσεις και να επικοινωνήσεις μαζί τους.

Δε θέλω να πω περισσότερα. «Οι Ινδοί είναι ένας υπέροχος λαός. Μόνο που δεν έχουν ακόμη γνωρίσει το Χριστό. Αν τον γνώριζαν, θα προόδευαν πνευματικά πολύ» λέει ο Γέροντας Παΐσιος, ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους αγίους της Ορθοδοξίας, που ασκήτεψε στο Άγιο Όρος της Ελλάδας κι έκανε πολλές και μακρές συζητήσεις με ινδουιστές.

Αν τα λόγια μου κέρδισαν το ενδιαφέρον σου, αδελφέ και αδελφή μου, ψάξε μόνος σου το θέμα. Θα δεις ότι αυτά που βασανίζουν αιώνες το λαό σου γίνονται σκόνη μπροστά στη διδασκαλία, αλλά και στη δύναμη του Ιησού Χριστού.