Ο π. Λάζαρος κατά κόσμον Alan Philogenis, γεννήθηκε στη Γαλλία. Οι γονείς του κατάγονταν από τη Μαρτινίκα, ένα νησί της Καραϊβικής, το οποίο αποτελεί αποικία της Γαλλίας και δεν έχουν σχέση με την Ελλάδα αν και το επώνυμο Φιλογένης θυμίζει ελληνική καταγωγή.
Σε πολλή μικρή ηλικία ο Άλαν βίωσε ένα τραγικό γεγονός. Ένας Γάλλος ψυχασθενής σκότωσε με μαχαίρι δώδεκα ανθρώπους. Μεταξύ των θυμάτων ήταν και η μικρή αδελφή του. Στον μικρό τότε Άλαν εύλογα δημιουργήθηκαν πολλά ερωτηματικά. Η αναζήτηση απαντήσεων τον οδήγησε σε ηλικία 18 ετών σε ένα ορθόδοξο ναό, όπου για πρώτη φορά παρακολούθησε το μυστήριο της θείας Λειτουργίας.
Συγκλονίστηκε τόσο πολύ και ένοιωθε μία εσωτερική τάση προς την Ορθοδοξία.
Επιστρέφει όμως στη Μαρτινίκα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Όταν γυρίζει στο Παρίσι κατηχείται και βαπτίζεται. Λαμβάνει το όνομα Μωϋσής. … Βλέποντας τη μεγάλη αλλαγή στον υιό της η μητέρα του Μωϋσή κατηχείται από το γιο της και βαπτίζεται και αυτή Oρθόδοξη Xριστιανή.
Ο Μωϋσής επιστρέφει στη Μαρτινίκα και αποφασίζει πλέον να ακολουθήσει τη ζωή των μεγάλων ασκητών της ερήμου. Έτσι, έχοντας ως εφόδιο την Αγία Γραφή και πολλά βιβλία των Αγίων Πατέρων καταφεύγει στο τροπικό δάσος. Κατοικία του αποτελεί ένα μικρό αντίσκηνο και συντροφιά του και φίλοι του γίνονται τα φαρμακερά φίδια και τα υπόλοιπα ζώα και πτηνά. Επί μία σχεδόν οκταετία περνά το χρόνο του με άσκηση και προσευχή. Το καθάριο βλέμμα του και η αγάπη του στον Χριστό προκαλούσαν θαυμασμό και εντύπωση στους κατοίκους, που τον συναντούσαν στο πυκνό τροπικό δάσος.
Ο Μωϋσής άρχισε να μιλά σ’ αυτούς για την Ορθοδοξία, τον τριαδικό Θεό, τους Αγίους. Πολλοί έτρεχαν στο δάσος να τον συναντήσουν και να ακούσουν τη σωτήρια διδασκαλία. Ήδη ο νεαρός Μωϋσής είχε πλέον έτοιμα να βαπτισθούν τα νέα μέλη…
Το Άγιο Όρος κερδίζει την καρδιά του φλογερού ιεραποστόλου Μωϋσή και από τότε δεν το αποχωρίζεται. Κάθε χρόνο από το επισκέπτεται, όπως και εφέτος. Ο Μητροπολίτης Αθηναγόρας προτείνει στον ασκητή αυτό να εισέλθει στον ιερό κλήρο. Ακολούθησαν και άλλες παραινέσεις και ο Μωϋσής γνέφει συγκαταβατικά το κεφάλι του. Η χειροτονία του στο βαθμό του διακόνου συνδυάζεται με προσκύνημα του Μητροπολίτη Αθηναγόρα στα Ιεροσόλυμα. Χειροτονείται το 2000 σε ηλικία πλέον 42 ετών στη Γεθσημανή, στον τάφο της γλυκειάς μητέρας μας, της Αγίας μας Θεοτόκου.
Προηγείται η κουρά του κατά την οποία λαμβάνει κατ’ εντολή του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, το όνομα Λάζαρος. Ένα χρόνο μετά ο π. Λάζαρος χειροτονείται πρεσβύτερος στη Μαρτινίκα.
Συνεχίζει να ζει απλά στο τροπικό δάσος και να λειτουργεί σε χώρο που χρησιμοποιείτο για να σταθμεύουν αυτοκίνητα και το οποίο παραχώρησε μία οικογένεια που ασπάστηκε την Ορθοδοξία. Πολλές φορές οι Ρωμαιοκαθολικοί της περιοχής προσφέρουν το ναό τους.
Ο π. Λάζαρος φτιάχνει μόνος του το τέμπλο και αναρτίζει σ’ αυτό τις εικόνες που ο ίδιος αγιογράφησε. Όλα σχεδόν τα αγιορείτικα μοναστήρια τον βοηθούν και αγοράζει τα απαραίτητα λειτουργικά αντικείμενα. Στο Άγιο Όρος μαθαίνει να κατασκευάζει λιβάνι και εντρυφά στα μυστικά της αγιογραφίας.
Ο Μητροπολίτης Αθηναγόρας προτείνει να γραφεί στην Εκκλησία της Ελλάδος και να αποσπαστεί για να έχει ένα οικονομικό βοήθημα. Ο ίδιος αρνείται ευγενικά. «Το χρήμα καταστρέφει την προσωπικότητα του ανθρώπου. Στην ιεραποστολή χρειάζεται μόνο η αγάπη του Χριστού. Χρειάζεται να γίνεσαι κομμάτι του θαύματος της σωτηρίας. Το θαύμα της Εκκλησίας είναι το ευαγγέλιο» μας λέγει. «Ο πραγματικός πλούτος είναι να ζεις με τον Χριστό, να γίνεσαι ένα μ’ Αυτόν», συμπληρώνει.
Και αποτελεί θαύμα το γεγονός ότι 200 οικογένειες αριθμούν σήμερα την εν Χριστώ ορθόδοξη ενορία του π. Λάζαρου. Οι ανάγκες του ποιμνίου τον αναγκάζουν να εγκαταλείψει το ασκητήριό του. [Έχει κι άλλο].
Δείτε περισσότερα (και πιο ενδιαφέροντα) εδώ.
Σε πολλή μικρή ηλικία ο Άλαν βίωσε ένα τραγικό γεγονός. Ένας Γάλλος ψυχασθενής σκότωσε με μαχαίρι δώδεκα ανθρώπους. Μεταξύ των θυμάτων ήταν και η μικρή αδελφή του. Στον μικρό τότε Άλαν εύλογα δημιουργήθηκαν πολλά ερωτηματικά. Η αναζήτηση απαντήσεων τον οδήγησε σε ηλικία 18 ετών σε ένα ορθόδοξο ναό, όπου για πρώτη φορά παρακολούθησε το μυστήριο της θείας Λειτουργίας.
Συγκλονίστηκε τόσο πολύ και ένοιωθε μία εσωτερική τάση προς την Ορθοδοξία.
Επιστρέφει όμως στη Μαρτινίκα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Όταν γυρίζει στο Παρίσι κατηχείται και βαπτίζεται. Λαμβάνει το όνομα Μωϋσής. … Βλέποντας τη μεγάλη αλλαγή στον υιό της η μητέρα του Μωϋσή κατηχείται από το γιο της και βαπτίζεται και αυτή Oρθόδοξη Xριστιανή.
Ο Μωϋσής επιστρέφει στη Μαρτινίκα και αποφασίζει πλέον να ακολουθήσει τη ζωή των μεγάλων ασκητών της ερήμου. Έτσι, έχοντας ως εφόδιο την Αγία Γραφή και πολλά βιβλία των Αγίων Πατέρων καταφεύγει στο τροπικό δάσος. Κατοικία του αποτελεί ένα μικρό αντίσκηνο και συντροφιά του και φίλοι του γίνονται τα φαρμακερά φίδια και τα υπόλοιπα ζώα και πτηνά. Επί μία σχεδόν οκταετία περνά το χρόνο του με άσκηση και προσευχή. Το καθάριο βλέμμα του και η αγάπη του στον Χριστό προκαλούσαν θαυμασμό και εντύπωση στους κατοίκους, που τον συναντούσαν στο πυκνό τροπικό δάσος.
Ο Μωϋσής άρχισε να μιλά σ’ αυτούς για την Ορθοδοξία, τον τριαδικό Θεό, τους Αγίους. Πολλοί έτρεχαν στο δάσος να τον συναντήσουν και να ακούσουν τη σωτήρια διδασκαλία. Ήδη ο νεαρός Μωϋσής είχε πλέον έτοιμα να βαπτισθούν τα νέα μέλη…
Το Άγιο Όρος κερδίζει την καρδιά του φλογερού ιεραποστόλου Μωϋσή και από τότε δεν το αποχωρίζεται. Κάθε χρόνο από το επισκέπτεται, όπως και εφέτος. Ο Μητροπολίτης Αθηναγόρας προτείνει στον ασκητή αυτό να εισέλθει στον ιερό κλήρο. Ακολούθησαν και άλλες παραινέσεις και ο Μωϋσής γνέφει συγκαταβατικά το κεφάλι του. Η χειροτονία του στο βαθμό του διακόνου συνδυάζεται με προσκύνημα του Μητροπολίτη Αθηναγόρα στα Ιεροσόλυμα. Χειροτονείται το 2000 σε ηλικία πλέον 42 ετών στη Γεθσημανή, στον τάφο της γλυκειάς μητέρας μας, της Αγίας μας Θεοτόκου.
Προηγείται η κουρά του κατά την οποία λαμβάνει κατ’ εντολή του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, το όνομα Λάζαρος. Ένα χρόνο μετά ο π. Λάζαρος χειροτονείται πρεσβύτερος στη Μαρτινίκα.
Συνεχίζει να ζει απλά στο τροπικό δάσος και να λειτουργεί σε χώρο που χρησιμοποιείτο για να σταθμεύουν αυτοκίνητα και το οποίο παραχώρησε μία οικογένεια που ασπάστηκε την Ορθοδοξία. Πολλές φορές οι Ρωμαιοκαθολικοί της περιοχής προσφέρουν το ναό τους.
Ο π. Λάζαρος φτιάχνει μόνος του το τέμπλο και αναρτίζει σ’ αυτό τις εικόνες που ο ίδιος αγιογράφησε. Όλα σχεδόν τα αγιορείτικα μοναστήρια τον βοηθούν και αγοράζει τα απαραίτητα λειτουργικά αντικείμενα. Στο Άγιο Όρος μαθαίνει να κατασκευάζει λιβάνι και εντρυφά στα μυστικά της αγιογραφίας.
Ο Μητροπολίτης Αθηναγόρας προτείνει να γραφεί στην Εκκλησία της Ελλάδος και να αποσπαστεί για να έχει ένα οικονομικό βοήθημα. Ο ίδιος αρνείται ευγενικά. «Το χρήμα καταστρέφει την προσωπικότητα του ανθρώπου. Στην ιεραποστολή χρειάζεται μόνο η αγάπη του Χριστού. Χρειάζεται να γίνεσαι κομμάτι του θαύματος της σωτηρίας. Το θαύμα της Εκκλησίας είναι το ευαγγέλιο» μας λέγει. «Ο πραγματικός πλούτος είναι να ζεις με τον Χριστό, να γίνεσαι ένα μ’ Αυτόν», συμπληρώνει.
Και αποτελεί θαύμα το γεγονός ότι 200 οικογένειες αριθμούν σήμερα την εν Χριστώ ορθόδοξη ενορία του π. Λάζαρου. Οι ανάγκες του ποιμνίου τον αναγκάζουν να εγκαταλείψει το ασκητήριό του. [Έχει κι άλλο].
Για τον π. Λάζαρο ο Διονύσης Μακρής έγραψε:
Ορισμένοι θα τον κοίταζαν με θαυμασμό... Κάποιοι άλλοι θα τον περνούσαν για τρελό! Μερικοί πιθανόν να τον αγνοούσαν επιδεικτικά και να τον προσπερνούσαν γρήγορα...
Είναι πράγματι σήμερα θαυμαστό σε μια κοινωνία αδιάφορων η άγανακτισμένων πολιτών να βλέπεις έναν νέο άνδρα να αγκιστρώνεται στο άρμα του Σωτήρα Χριστού κατά το παράδειγμα των Αγίων Αποστόλων, των Αγίων Πατέρων και τόσων άλλων αγίων ασκητών, μαρτύρων και ομολογητών. Προκαλεί θαυμασμό σε μια παραπαίουσα ηθικά και πνευματικά κοινωνία το να αντικρύζεις γενικά άνθρωπο προσηλωμένο ψυχή και σώματι στο λειτουργικό νόμο του τριαδικού Θεού. Είναι θαυμαστό να συναντάς ζηλωτές της ορθόδοξης τριαδικής πίστεως, που αντιστέκονται στο σύνηθες ρεύμα της εποχής. Να συνομιλείς με αληθινά δοχεία θείας Χάριτος, μεστά με την ουράνια αρετή της ανιδιοτέλειας και της ειλικρινούς αγάπης για τον συνάνθρωπο, τον πλησίον, και γενικά τον άλλο. Και είναι θαυμαστό το να συνειδητοποιήσεις εγκαίρως ότι η ανυπέρβλητη αυτή αγάπη και προσφορά θυσίας προς τον άλλο κατά το παράδειγμα του Κυρίου αποτελεί μονόδρομο της δικής μας σωτηρίας. Γιατί καλοί μου χριστιανοί μέσω αυτής της εξαίσιας οδού επικοινωνεί το ορατό με το αόρατο. Μέσω αυτής της οδού "νικάται η φύσεως τάξις" και καθίσταται το θαύμα ως απλή καθημερινότητα και συνεχές βίωμα.
Δίκαιο ακόμη έχουν και όσοι θα τον εκλάμβαναν ως τρελό... Μετά λόγου γνώσεως θα συμφωνούσα μαζί τους στη λογική αυτή διαπίστωσή τους πως είναι τρελός αυτός που γυρίζει την πλάτη σήμερα στο λεγόμενο κατεστημένο. Είναι τρελός πράγματι αυτός που εναντιώνεται στο σαθρό σύστημα μίας χιλιο -δοκιμαζόμενης εδώ και αιώνες γνωστής συνταγής, που πάντοτε οδηγεί σε προδιαγραμμένη παταγώδη αποτυχία. Είναι τρελός ακόμη αυτός που αγανακτεί για τη μετατροπή των αξιών και ιδανικών σε ένα ξέρασμα ιδιοτέλειας. Είναι πράγματι τρελός αυτός που απορεί για την ύψωση του ευτελούς σε ψευδεπίγραφους χάρτινους και ανόητους θρόνους που έχτισε η φιλοσοφική σατανική αντίληψη που θέλει τον άλλο να λογίζεται ως εχθρός! Είναι τρελός επίσης αυτός που εγκαίρως κατανοεί πως οι άρχοντες του κόσμου τούτου και οι κάθε λογής άχαροι, εφήμεροι και ανίκανοι κατά το πλείστον ευτελείς πρόεδροι, πρωθυπουργοί και βασιλιάδες που επιβεβαιώνουν με την όλη βιωτή τους τον χαρακτηριστικό ψαλμό του προφήτη Δαυίδ ...ωσεί χόρτος ταχύ αποξηρανθήσονται και ωσεί λάχανα χλόης ταχύ αποπεσούνται (ψαλμ. 36, 1-2). Είναι τρελός αυτός που επιλέγει ως μόνιμο τόπο κατοικίας του αντί της ανθρώπινης ζούγκλας, προϊόν ενός συνεχούς ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες φλερτ με την ανομία, την αληθινή ζούγκλα με τις πολύ σκληρές συνθήκες διαβίωσης και με συντροφιά τα δηλητηριώδη φίδια και ερπετά!
Τι λέτε έχουν λοιπόν δίκαιο ή άδικο αυτοί που βιαστικά αγνοούν και προσπερνούν έναν τέτοιο αγανακτισμένο άνθρωπο με το σαθρό κοινωνικό αντιχριστιανικό στην κυριολεξία σύστημα; Έχουν δίκαιο να απορρίπτουν και να βάλλουν ορισμένες φορές κατά του περίεργου αυτού συστήματος που ακολουθεί... γιατί στην πραγματικότητα δεν αντέχουν τη σύγκριση με το δικό τους! Και δεν την αντέχουν λόγω της συνειδητής επιλογής και εμπράκτου αποδοχής τους σε αυτό το επικεντρωμένο σύστημα ιδιοτέλειας συμπεριλαμβανομένων και όλων των δορυφόρων αυτού (καπιταλισμός, σοσιαλισμός, κομουνισμός, δεξιά η αριστερά φιλοσοφία, δικτατορία) μέσω του οποίων κάθε φορά εκδηλώνεται.
Γιατί, καλοί μου χριστιανοί, η σαθρότητα του όλου πολιτικό -κοινωνικού συστήματος έγκειται στο ότι αυτό εκλαμβάνει την εξουσία ως ευκαιρία ανάδειξης ηγετικών προσόντων και συναφών εγωπαθειών, ως αιτία δηλαδή της έμπρακτης εκδήλωσης νοσηρών εγωκεντρικών καταστάσεων...
Αντιθέτως στο σύστημα που έχει ως βασικό άξονα λειτουργίας το νόμο του τριαδικού Θεού, κυριαρχεί αντί του εγώ το εσύ, νοούμενο ως προσφορά και θυσία στον συνάνθρωπο. Πρόκειται για τον χριστιανικό τρόπο διαβίωσης, ο οποίος έχει ως αρχή και βάση τον κόκκο της σινάπεως, τον πιο μικρό σπόρο, δηλαδή απ' όλους και την ανάλογη παραβολή του Κυρίου μας (Μαρκ. 4, 26-32). Τρόπος δηλαδή ζωής που παρουσιάζεται και λογίζεται και ταυτίζεται με την άκρα ταπείνωση, την εξαίσια θα υποστηρίζαμε προσήλωση στη σπουδαιότητα του τίποτε και της πλήρους αναξιότητας και μηδαμινότητάς μας έναντι του έργου της αιωνιότητας που επεξεργάζεται ο τριαδικός Θεός. Αυτό το χριστιανικό σύστημα διαβίωσης ακριβώς με την ανυπέρβλητη θυσία προς τον πλησίον στηρίζεται σε πραγματικά τρελούς για την πίστη στον Χριστό αλλά θαυμαστούς ανθρώπους του πνεύματος, γνησίους φίλους του Χριστού και εραστές του Παραδείσου. Γιατί είναι αληθινή τρέλα, σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο, να μην ζεις εσύ αλλά να ζει Χριστός μέσα από εσένα! Είναι αληθινή τρέλα να επιλέγεις τον χριστιανικό τρόπο ζωής για το κράτος σου στηριζόμενος μετά βίας στο 5-10% του πληθυσμού, όπως έκανε ο Άγιος αυτοκράτορας Μέγας Κωνσταντίνος. Είναι αληθινή τρέλα να τραγουδάς ύμνους στο Θεό οδεύοντας προς το μαρτύριο, όπως έκανε ο Άγιος Γεώργιος αλλά και εκατομμύρια αγίων που πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της αληθινής ζωής, προβάλλοντας χριστιανικές αξίες και ιδανικά που θωράκισαν ολάκερο τον πλανήτη. Είναι αληθινή τρέλα η ανάβαση στο Γολγοθά. Αλλά χωρίς την ανάβαση αυτή ανάσταση δεν βλέπουμε...
Έναν λοιπόν γνήσιο καθ' όλα εκφραστή αυτής της θείας τρέλας είχα μπροστά μου, τον έβλεπα, τον περιεργαζόμουν με απορία και θαυμασμό! Η επίσκεψη και παρουσία του ασκητή ορθοδόξου ιερέα π. Λαζάρου, του ένθερμου αυτού ιεραποστόλου από τη Μαρτινίκα στα γραφεία της εφημερίδος προκάλεσε τους ανωτέρω συλλογισμούς μου. [...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου