Η εποχή μας, εποχή μεγάλης πνευματικής αναζήτησης, κυριαρχείται από μια δίψα για μεταφυσικές εμπειρίες. Χιλιάδες άνθρωποι σ' όλο τον κόσμο στρέφονται σε όποια γωνιά πληροφορηθούν ότι μπορεί να βρουν ανθρώπους που "έσπασαν το φράγμα" του υλικού και του πνευματικού κόσμου ή δασκάλους που υπόσχονται να τους διδάξουν παρόμοιους δρόμους.
"Σε όποια γωνιά" είπα; Μάλλον όχι. Υπάρχει μια γωνιά, που ελάχιστοι την αναζητούν. Είναι "το πιο καλά κρυμμένο μυστικό του κόσμου", όπως το χαρακτήρισε ένας άγιος, που κάποτε κλείστηκε στο Νταχάου κι από κει μέσα απεύθυνε ένα συγκλονιστικό κείμενο προς τους λαούς της Ευρώπης. Το χαρακτήρισε "καλά κρυμμένο", γιατί είναι ακριβώς δίπλα μας, αλλά το προσπερνάμε χωρίς να το βλέπουμε.
Αυτό το καλά κρυμμένο μυστικό, η καρδιά & ο θησαυρός της δικής μας πνευματικής παράδοσης και κληρονομιάς, είναι η ορθόδοξη πνευματικότητα. Στον πνευματικό αυτό δρόμο -το λιγότερο ταξιδεμένο- οι μεγάλοι και άγιοι διδάσκαλοι διδάσκουν και την ενότητα & επαφή όλων των όντων, όλων των κόσμων, αλλά και κάτι απίστευτα σημαντικό: την αποφυγή της πλάνης, γιατί πάρα πολλές εμπειρίες, δήθεν φωτεινές, είναι στην πραγματικότητα παγίδες με ολέθριες συνέπειες.
Ψάξε τους δρόμους της παράδοσής σου, Έλληνα, Βαλκάνιε, Ρώσε, Σύριε - ψάξε τους αρχαίους δρόμους της κληρονομιάς σου, Άραβα, Δυτικοευρωπαίε... Ψάξε τους με το σωστό τρόπο, όπως θα ήθελαν οι ίδιοι οι μεγάλοι και άγιοι διδάσκαλοί μας / διδάσκαλοί σου, κι όχι ανακατεύοντας αλήθεια με πλάνες, όπως κάνουν κάποιοι και ξεγελάνε πολλούς...
Μπορείς να ξεκινήσεις ακούγοντας αυτά τα λόγια, του αγίου πνευματικού πατέρα της ορθόδοξης Σερβίας Θαδδαίου (1914-2003), για την ενότητα με τον πνευματικό κόσμο και την επαφή με τους νεκρούς, μέσω κυριότατα της προσευχής για την ανάπαυσή τους. Και απλά ψάξε το - θα βρεις θησαυρούς που δε μοιάζουν με ό,τι έχεις γνωρίσει μέχρι τώρα και που δεν τους φαντάζεσαι.
Ποιος είναι ο γέροντας (πνευματικός διδάσκαλος) Θαδδαίος μπορείς να μάθεις από εδώ. Υπάρχουν αρκετά βίντεο με διδασκαλίες του. Θ' ανεβάσω ακόμη ένα, που μιλάει για την προσευχή ως χαρά και ως ενότητα με όλα τα όντα.
Ο γέροντας λέει στην αρχή πως για το άνοιγμα της καρδιάς μας στο Θεό "πρέπει να κάνουμε ασκήσεις". Δεν εννοεί ασκήσεις γιόγκα. Ως ορθόδοξος χριστιανός, σε βεβαιώνω πως η ορθοδοξία και η αρχαία παράδοσή της δεν έχει γιόγκικες ασκήσεις. "Μια άσκηση είναι κι η προσευχή" λέει κι ο ίδιος μετά.
Τι ασκήσεις λοιπόν έχουμε εμείς; Ίσως ελάχιστα στοιχεία πάρεις εδώ και εδώ - και περισσότερα εδώ. Σκοπός της χριστιανικής άσκησης είναι η κάθαρση της καρδιάς και η ενότητα με τον Τριαδικό Θεό εν Χριστώ, που σημαίνει και ενότητα με όλα τα όντα και δε συγκρίνεται με οποιαδήποτε πνευματική εμπειρία προσφέρουν οι "δρόμοι της ανατολής". Αυτό το βεβαιώνουν οι άνθρωποι που γνώρισαν όλους τους δρόμους, όπως ο Κλάους Κένεθ, ο Διονύσιος Φαρασιώτης ή ο γέροντας Σωφρόνιος.
Να λοιπόν λίγα λόγια απ' το γέροντα Θαδδαίο περί προσευχής:
Καλό ταξίδι, αδελφέ μου αναζητητή!...
Προσθήκη της 1 Ιουλίου 2011, αναδημοσίευση από αυτό το συγκεντρωτικό αφιέρωμα στο γέροντα. Ευχαριστώ τον αδελφό και του εύχομαι ΚΑΛΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ στους άγιους δρόμους του Χριστού, με τις ευχές του γέροντα Θαδδαίου και όλων των αγίων!
16 σχόλια:
Όταν ήμουν 19 ετών έχασα τον πατέρα μου 59 ετών αργότερα το θείο μου και τον παππού μου. Όλους τους έχω δει στον ύπνο μου χαρούμενους, νέους, όμορφους και να μου δίνουν συμβουλές. Ένιωσα γαλήνη και παρηγοριά γιατί η ψυχή τους αναπαύεται κοντά στο Χριστό. Μου λείπουν και κλαίω κυρίως όταν σκέφτομαι τον πατέρα μου που δεν είναι κοντά μου στις χαρές και στις λύπες και στα προβλήματα να με συμβουλεύει. Προσεύχομαι ο Θεός να τους αναπαύει και πηγαίνω στην εκκλησία πρόσφορα που τα φτιάχνω με προζύμι με βασιλικό του σταυρού. Πιστεύω πως οι προσευχές της εκκλησίας βοηθάνε πολύ στην ανάπαυση των νεκρών. Αυτό μας δίνει παρηγοριά.
Η τοποθέτησή σας όχι μόνο με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, αλλά και τη θεωρώ παρήγορη για μας τους ζωντανούς. Μια παρηγοριά σοβαρή και όχι μάταιη και ανόητη.
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου κεκοιμημένοι φαίνεται να δίνουν ένα μήνυμα μέσα απ' τα όνειρα. Επίσης πολλές φορές ζητάνε σαρανταλείτουργο ή πρόσφορο... Τέλος, υπάρχουν πολλά όνειρα όπου οι ψυχές εμφανίζονται βρεγμένες και παραπονιούνται στους δικούς τους, ότι βρέχονται από τα δάκρυα των ζωντανών...
Φυσικά στα όνειρα πρέπει να βάζουμε κι ένα ερωτηματικό, αλλά αρκετά απ' αυτά είναι σαφές ότι δεν είναι απλά παιγνίδια της φαντασίας. Και η πείρα (από τις μαρτυρίες) δείχνει πως οι προσευχές της Εκκλησίας (ιδιαίτερα το 40λείτουργο) ωφελούν πάρα πολύ τους νεκρούς.
Ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχές όλων των ανθρώπων, και τις δικές μας.
Σε ευχαριστώ που μεσω εσου γνώρισα το Μεγαλείο αυτού του Ανθρώπου και Ιερέα.
Να είσαι καλά Νεκρέ για τον Κόσμο
Να είσαι καλά
Ευχαριστώ με τη σειρά μου.
Εύχομαι ο Χριστός να σας φωτίζει προς την αλήθεια του Τριαδικού Θεού, μακριά από τη σύγχυση (δήθεν "σοφία") του νεοεποχίτικου συγκρητισμού & παν-παγανισμού.
Με εχεις βοηθήσει αρκετά , τόσο με την στάση σου οσο και με διαφωτιστικά άρθρα στην παρούσα σελίδα. Τολμώ να πω πως ημουν τυφλός σε αρκετά σημεία των πεποιθήσεων μου και δεν εχω φόβο να το κρύψω. Βέβαια δεν συμφωνώ με ολα , κραττώ αρκετές πεποιθήσεις μου και αντιλήψεις μου αλλα το μόνο σίγουρο ειναι οτι πλέον Κατανοω και σέβομαι την Εν Χριστώ Αλήθεια που τόσο σθεναρά προασπίζεις.
Να είσαι καλά και συνέχισε το εξαίρετο έργο σου .
Δοξάζω το Θεό γι' αυτό. Ο Κύριος σπέρνει και ο Κύριος ποτίζει...
Όλοι -προπαντός εγώ- χρειαζόμαστε μελέτη και ταπείνωση (και ηθικό αγώνα) και η Αλήθεια θα έρθει - όχι σε μια μέρα, ίσως ούτε σ' ένα χρόνο. Αλλά "ο Χριστός χτυπάει την πόρτα και κάποτε θα του ανοίξουμε" λέει ο άγιος Σεραφείμ της Βυριτσα (http://o-nekros.blogspot.com/2011/03/blog-post_3439.html).
Ευχαριστώ για την επικοινωνία. Καλή κι ευλογημένη συνέχεια!
Στα 24 μου αυτό κατόρθωσα να κατανοήσω :
http://temple-of-truth.blogspot.com/2011/06/7_22.html
Καλή συνέχεια !
Αφήγηση μιας καλής και ευλαβέστατης γειτόνισσας από το χωριό Τραχήλα της Μάνης - η κυρά Λευκή (ο Θεός να την αναπαύσει πλέον). Ο σύζυγος μιας ευλαβούς συγχωριανής της κάποια φορά αγανάκτησε με την συνεχή ετοιμασία πρόσφορων για την μνημόνευση των κεκοιμημένων τους, και για να τονίσει αυτή την αγανάκτηση, πήρε ένα Σάββατο μεσημέρι το προζύμι που είχε φυλαγμένο η γυναίκα του για το πρόσφορο της επομένης μέρας και το πέταξε στα σκουπίδια. Μετά το μεσημεριανό του γεύμα, πήγε για το συνηθισμένο μεσημβρινό υπνάκο του, αλλά είδε το εξής περίεργο όνειρο: Βρέθηκε σε ένα ύψωμα του χωριού και πρόσεξε να παρελαύνει μπροστά του ένα πλήθος ανθρώπων που του φάνηκε πως μερικοί ήσαν μάλιστα και γνώριμοι. Το πλήθος αυτό κατευθυνόταν ζωηρά προς ένα εκκλησάκι πιο πέρα. Βλέπει έναν κύριο (άγγελο, μάλλον;) κοντά του και τον ρωτά, "ποιοι είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι;" Του απαντά "Α, είναι οι ψυχές των νεκρών που έρχονται από το κοιμητήρι εδώ κοντά και πάνε στο εκκλησάκι να πάρουν το φαγητό τους". Στάθηκε λοιπόν και παρατηρούσε πλέον τα πρόσωπα που περνούσαν μπροστά του, μέχρι και το τελευταίο. "Μα" λέει στον κύριο που του είχε μιλήσει νωρίτερα "γιατί τότε δεν είδα και τον πατέρα μου, που είναι επίσης πεθαμένος και θαμμένος στο κοιμητήρι αυτό;" "Α, ξέρεις" του λέει ο κύριος "μάλλον δεν θα του έστειλαν φαγητό οι δικοί του, γιαυτό." Έντρομος ξύπνησε και αφηγήθηκε το όνειρο στην σύζυγο, η οποία έτρεξε στην παπαδιά του χωριού να της ζητήσει προζύμι του Σταυρού, να προλάβει να φτιάξει πρόσφορο για την επομένη... Η ίδια γειτόνισσά μου διηγήθηκε και άλλο ένα περιστατικό που έγινε στο χωριό της. Μια ευκατάστατη συγχωριανή της ετοίμαζε ένα καλάθι με κόλλυβα, λάδι, πρόσφορα, κρασί, κεριά και λιβάνι, μαζί με τα ονόματα που ήθελε να μνημονευθούν, και έστειλε την ψυχοκόρη της πολύ πρωϊ να τα παραδώσει στον παπά. Η ίδια θα πήγαινε στην εκκλησία λίγο αργότερα. Λίγο πριν φτάσει στην εκκλησία ξέσπασε δυνατή βροχή και η μικρή αναγκάσθηκε να τρυπώσει κάτω από το υπόστεγο ενός φτωχόσπιτου, για να μην βραχούν τα περιεχόμενα του καλαθιού. Καθώς ήταν ακουμπισμένη με την πλάτη στην εξώπορτα άκουγε κλάματα παιδιών μέσα στο σπίτι αυτό. Χτύπησε την πόρτα και της άνοιξε η κυρία, που ήταν μια φτωχή χήρα, με 3 παιδιά μικρά. Της είπε να περιμένει μέσα, μέχρι να περάσει η μπόρα. Η μικρή, βλέποντας τα προσωπάκια των παιδιών και το πεινασμένο κλάμα τους τα λυπήθηκε και άφησε το περιεχόμενο του καλαθιού εκεί και πήγε μόνο τα κεριά και το λιβάνι στην εκκλησία. Δεν είπε τίποτε στην ψυχομάνα της, φοβούμενη μην την μαλώσει. Το βράδυ εκείνο η ψυχομάνα είδε σε όνειρο την μητέρα της, πολύ χαρούμενη, που της έλεγε πόσο πολύ ευχαριστήθηκε αυτό το μνημόσυνο μου της έκανε... Παραξενεμένη, έπιασε την ψυχοκόρη της και την ρώτησε αν έγινε κάτι που να το έμαθε μόνο η μικρή. Όταν το παιδί της εξήγησε φοβισμένα πως άφησε τα κόλλυβα, το λάδι και τα πρόσφορα στο σπίτι της χήρας με τα παιδιά, τότε κατάλαβε γιατί της είπε εκείνα τα λόγια η μάνα της στο όνειρο...
Ενδιαφέρον & αξιοσέβαστο κείμενο. Μόνο επιτρέψτε μου δύο ταπεινές παρατηρήσεις:
α) Γράφετε: "Όχι δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε τον Θεό, γιατί δεν μπορούμε να "φτάσουμε" τον Θεό...Κανένα "Θεόπνευστο" κείμενο δεν μπορεί να "Χωρέσει" το μεγαλείο του Θεού γιατί κάθε ανθρώπινη πράξη είναι ατελής κι ως εκ τούτου είναι Ύβρις να λέμε πως μπορούμε να γνωρίσουμε την βούληση Του."
Αυτό το δέχεται απόλυτα ο χριστιανισμός, γι' αυτό και η Βίβλος δεν είναι "ο Λόγος του Θεού", αλλά η καταγραφή της εμπειρίας κάποιων αγίων απ' αυτό το Λόγο, που είναι στην πραγματικότητα άρρητος.
Όμως τη βούληση του Θεού τη γνωρίζουμε, γιατί (και όσο) μας την αποκαλύπτει ο ίδιος εν Χριστώ και Αγίω Πνεύματι. Αλλιώς, ας γίνω και φονιάς: αφού "δε γνωρίζω τη βούληση" του Θεού, μπορεί ο φόνος να μην είναι αμαρτία. Σωστά;
β) Χριστός (Θεάνθρωπος που θυσιάστηκε για σένα/εμένα), Αιθέρας (απρόσωπη δύναμη), Δίας (ενσώματο υπεράνθρωπο ον με μπόλικα πάθη και δίψα για σεξ και δύναμη) δεν είναι το ίδιο πράγμα και δεν οδηγούν εξίσου κάποιον στην Αλήθεια, το Φως & τη Ζωή...
Καλή κι ευλογημένη συνέχεια. Η οδός είναι μπροστά σας ακόμη, με τη χάρη του Θεού...
Το πιο πάνω σχόλιό μου είναι για την "Πν. Επανάσταση".
Κατερίνα, ευχαριστούμε για τη μαρτυρία σας. Είναι σημαντική και προστίθεται στις πολλές μαρτυρίες που παραδίδουν οι αδελφοί μας ορθόδοξοι χριστιανοί για τη μετά θάνατον κατάσταση...
Πρέπει όμως να τονίσω πως (σύμφωνα με πλήθος μαρτυριών) η μνημόνευση των νεκρών κατά τη θεία λειτουργία (χαρτάκι που διαβάζεται στην πρόθεση, μνημόσυνο + 40λείτουργο) ΔΕΝ αντικαθίσταται με πράξεις ελεημοσύνης. Χρειάζονται και τα δύο: και η έμπρακτη αγάπη στον πλησίον και η μνημόνευση των ονομάτων στην εκκλησία.
Ο Αιθέρας που αναφέρεις Νεκρέ για τον Κόσμο ειναι η ενέργεια του Θεού και της Ζωής που αναφέρει και ο Πάτερ Θαδδαίος. Κυριολεκτικά τον λάτρεψα τον Γέροντα γιατί μιλάει ακριβώς την βιωματική γλώσσα απο πολλά που εχω βιώσει και εχω ζήσει και επιπλέον εχει μεγαλύτερη κατανόηση της Θεικής ενέργειας απο πολλούς Αγίους που εχω μελετήσει κατα καιρούς. Είναι η ενέργεια που η κβαντική φυσική χαρακτηρίζει ως "Ενωτική" της άναρχης - άδομης Ύλης που συνδέει τα πάντα στο σύμπαν. Ο Θεός εν ολίγοις και ας μην το κρύβουμε πλέον ο Ιησούς ηταν ο Ενσαρκωμένος Λόγος - Υιός της Θεικής Αυτής ενέργειας, διάνοιας, σκέψης.
Επίσης συμβαδίζει απόλυτα και με τους Έλληνες φιλοσόφους , αλλά και τους Ορφικούς που τόσο εχω μελετήσει .
Σε ευχαριστώ για τον κόπο σου Νεκρέ για τον Κόσμο
Εύχομαι ο Θεός να σου δίνει δύναμη στο πολύτιμο Έργο Σου
Εντάξει, λοιπόν. Οι λέξεις μπορεί να κατανοηθούν με διάφορους τρόπους και δέχομαι αυτό που γράφετε.
Ας έχουμε υπόψιν ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας κατέληξαν στην πληρέστερη+ακριβέστερη διατύπωση (ποτέ απόλυτη ή πλήρη) του (κατ' ουσίαν άρρητου) θείου βιώματος και μίλησαν π.χ. για τις άκτιστες θείες ενέργειες, στις οποίες ο άνθρωπος μετέχει (και όλα τα όντα), για την αμέθεκτη, ακατανόητη & απερίγραπτη θεία ουσία κ.τ.λ.
Σήμερα, επειδή ο πατερικός θησαυρός είναι βαθιά κρυμμένος, πολλοί αναζητητές αναγκάζονται να επιστρέψουν στο στάδιο του 2ου αι. μ.Χ., στους Απολογητές, που προσπαθούσαν με ατέλειες να δομήσουν μια θεολογική γλώσσα εκ του μηδενός, αναζητώντας όρους και έννοιες κατά προσέγγισιν...
Αυτό είναι αξιέπαινο, αλλά και τραγικό (γιατί το πατερικό υπόβαθρο υπάρχει ήδη, κι όμως αγνοείται και αναζητείται δημιουργία νέου). Καλό είναι κι αυτό, και αναγκαίο για ανθρώπους που ξεκινούν από μακρινούς δρόμους, με άλλες προϋποθέσεις - γι' αυτό κι εγώ πολλές φορές γράφω έτσι, μη πατερικά, για να γίνομαι κατανοητός. Χρειάζεται ασφαλώς και μελέτη των Πατέρων, γιατί είναι οι πιο ακριβείς, και μάλιστα για πράγματα που τα έχουν βιώσει.
Κάποια στιγμή θα φτάσετε στους Πατέρες, έστω και έχοντας ξεκινήσει από τους Ορφικούς. Το εύχομαι.
Ελπίζω να συνεχίσουμε την επικοινωνία μας. Ευχαριστώ και εύχομαι υγεία και ευλογία.
Δεν μπορώ και δεν πρέπει να κρύβω πλέον την αποδοχή της αλήθειας του Θεού λόγο πρότερου αμαρτωλού βίου και Εγωισμού . Τον απαρνήθηκα εν τι συσκώτιση του λογισμού μου 1 φορά στο παρελθόν και δεν πρέπει να συνεχίσω να το κάνω κι εγω ως νεος αρνητής .
http://temple-of-truth.blogspot.com/2011/06/blog-post_9194.html
Σου χρωστάω πολλά εν Χριστώ αδερφέ..Πάρα πολλά!
Ο Θεός πάντοτε μαζί σου
Άφησα ένα σχόλιο στο blog σου, αδελφέ. Σ' ευχαριστώ με τη σειρά μου για το θάρρος και την παρηγοριά που μου δίνεις.
Εύχομαι ο Χριστός μας (ο Χριστός σου) να σε φωτίσει και να σε στηρίξει στο δύσκολο δρόμο Του, το φωτεινό και χαρούμενο. Ας σε συνοδεύουν οι προσευχές μας και οι πρεσβείες της Παναγίας, του π. Θαδδαίου, του αγίου Νικολάου και ΟΛΩΝ των αγίων και των αγίων αγγέλων.
Εννοείται ότι εδώ είμαστε κι εμείς, για κάθε πνευματική βοήθεια, συζήτηση κ.τ.λ., ό,τι θελήσεις. Ο Δρόμος είναι μακρύς και μόνο οι άγιοι τον έχουν περπατήσει πολύ. Εμείς μπουσουλάμε ακόμη. Καλό ταξίδι, συνοδοιπόρε!
ΥΓ. Πρόσθεσα ένα ωραίο βιντεάκι του π. Θαδδαίου, που βρήκα στο αφιέρωμα που του ανέβασες. Σ' ευχαριστώ.
Αυτό το σχόλιο απευθύνεται στον Ν.Κ. που έχει γράψει το Μανιφέστο στο μπλογκ "Ναός της Αλήθειας" και γράφει εδώ ως "Πνευματική Επανάσταση". Προσπάθησα να αφήσω σχόλιο στο ποστ σου αδελφέ αλλά δεν τα κατάφερα, έμοιαζε σαν απενεργοποιημένο το "δημοσίευση σχολίου". Σου μεταφέρω λοιπόν εδώ τους χαιρετισμούς μου και τις ευχές για προσωπική κοινωνία με τον Κύριο Ιησού. Είθε να είσαι πάντα ενωμένος σαν κλήμα με το αμπέλι μ' Εκείνον που είναι η Οδός, η Ανάσταση και η Ζωή.
ExPanagus δεν γνωρίζω το αίτιο που δεν μπορείς να αναρτήσεις σχόλιο στο blog μου και με λυπεί σαν συμβάν. Θα προσπαθήσω να δω αν υπάρχει κάποιο τεχνικό πρόβλημα πάντως. Ο αδερφός Νεκρός για τον Κόσμο αλλα και άλλοι μπορούν και σχολιάζουν κανονικα..
Δεν θα το αποκαλούσα μανιφέστο ..Περισσότερο εξομολόγηση/κάθαρση ειναι.
Όπως και να χει σε ευχαριστώ βαθύτατα για τις ευχές σου και την προτροπή σου . Κι εγω αντιστόχως εύχομαι Αγάπη, Υγεία και πνευματική κοινωνία με τον Κύριο..
Να είσαι πάντα καλά
Δημοσίευση σχολίου