"Γι' αυτό θέλουμε να σας σφάξουμε!..."

ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ,

ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΣΙΝΑΪΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

Ασφαλώς γνωστή φωτο (να τος)

Με βαριά καρδιά ανεβάζω τέτοια άρθρα. Θα προτιμούσα να γράφω μόνο για την ομορφιά και την αξία της Ορθοδοξίας και για τους αγίους μας. Όμως φοβάμαι πως είναι αναγκαίο, γιατί εκατομμύρια αδελφοί μας ζουν δύσκολες μέρες και μάλλον έρχονται για όλους μας δύσκολες μέρες, δόξα τω Θεώ.
Ταπεινή μου γνώμη είναι ότι οδεύουμε προς μια νέα Τουρκοκρατία (με την ευρεία έννοια). Το Ισλάμ έρχεται με τρία κύματα: α) τη μαζική μετανάστευση, ουσιαστικά αποικισμό της Δύσης με εκατομμύρια μουσουλμάνους, β) ιεραποστόλους, που παρουσιάζουν ένα ειρηνικό, χριστιανίζον προσωπείο της μουσουλμανικής θρησκείας, προσηλυτίζοντας απογοητευμένους χριστιανούς ή άθεους με άγνοια της χριστιανικής, και μάλιστα της ορθόδοξης, πνευματικής παράδοσης, γ) τα φανατικά ισλαμικά κινήματα που ισχυροποιούνται στις παραδοσιακές ισλαμικές χώρες (και οι δυτικές υπερδυνάμεις, παραδόξως (;), τα υποστηρίζουν).
Ας προσθέσουμε και τον επιδιωκόμενο αυξημένο πολιτικό ρόλο της Τουρκίας, που εμφανίζεται ως προστάτισσα των μουσουλμάνων παγκοσμίως, μαζί με την πολιτισμική προπαγάνδα της (βλ. τουρκικά σήριαλ κ.λ.π.).
Από την άλλη, την Ορθόδοξη Εκκλησία τη βλέπω να κοιμάται. Ίσως κάνω λάθος, μακάρι να κάνω λάθος. Αλλά δε βλέπω να αναλαμβάνεται καμιά απολύτως σοβαρή πρωτοβουλία ιεραποστολής - καμιά όμως. Εκτός ίσως από του π. Αθανασίου Χενείν, με την παρακίνηση του Πειραιώς Σεραφείμ (που απευθύνεται περισσότερο στους Κόπτες και πάλι μου φαίνεται κάπως ισχνή - ο Θεός να τη δυναμώσει). Και δεν εννοώ ιεραποστολή στις μουσουλμανικές χώρες, όπου αστράφτουν τα μαχαίρια, αλλά εδώ, στην πόρτα μας. Ούτε εννοώ να απαιτείς να προσηλυτιστεί ο μετανάστης στην Ορθοδοξία για να του βάλεις ένα τάπερ φαΐ - αυτό θα ήταν ανήθικο και αντιχριστιανικό.
Εννοώ π.χ. το αυτονόητο: μια σειρά ορθόδοξων εκδόσεων στις γλώσσες των Αράβων, Πακιστανών και Αφρικανών μουσουλμάνων αδελφών μας που έχουν κατακλύσει τη χώρα μας και όλες τις δυτικές χώρες. Και μια προσέγγιση, με δυο σωστές κουβέντες για το Χριστό, που θα βοηθούσε ποικιλοτρόπως, πρώτ' απ' όλα τους ίδιους.
Φυσικά, αυτό θα μας έφερνε σε σύγκρουση με τις συνειδητοποιημένες ισλαμικές δυνάμεις που επίσης δρουν στους τόπους μας (αφήνω τους άθεους εξτρεμιστές της πολιτικής που θα αλυχτούσαν). Αλλά αυτή τη σύγκρουση δεν πρέπει να την αποφεύγουμε, αφενός γιατί η αποστολή της Εκκλησίας είναι η μετάδοση του ευαγγελίου και της σωτηρίας σε όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τους κινδύνους (υπάρχει άλλος π. Δανιήλ Συσόεφ; εννοώ παγκοσμίως), και αφετέρου γιατί έτσι κι αλλιώς η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, αφού το Ισλάμ εξαπλώνεται.

ΤΡΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

Είναι  γεγονός ότι αυτό τον καιρό πολλά συμβαίνουν στην Αίγυπτο λόγω της μεγάλης εξέργεσεις τον μουσουλμάνων. Μιλώντας με σιναΐτες πατέρες ["Ν": της ιστορικής μονής της Αγίας Αικατερίνης του Σινά] μας ανέφεραν μερικά περιστατικά από την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί εκεί.

 

Καταρχήν οι ιερείς πλέον αποφεύγουν να μετακινηθούν με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Κάποια στιγμή όμως κάποιος πατέρας με ένα άλλο έπρεπε να μετακινηθούν από ένα σημείο της πόλις σε ένα άλλο στην Αλεξάνδρεια. Λόγω κάποιου επείγοντος περιστατικού.

Για αυτό αποφάσισαν να πάρουν λεωφορείο. Αφού κατάφεραν να μπουν σε ένα από αυτά, το οποίο πάντα έχει πολύ κόσμο, στην πορεία κάποιος φανατικός μουσουλμάνος  κατάλαβε ότι μέσα στο λεωφορείο υπάρχει ιερέας. Πλησίασε λοιπόν τον ένα από τους δυο ιερείς, έβγαλε το Κοράνι, τον πλησίασε απειλητικά πάνω από το κεφάλι του και άρχισε με όλη την δύναμη του να προσεύχεται μέσα από το Κοράνι δυνατά και να λέει ότι ο Αλλάχ είναι ο παντοδύναμος θεός και ο προφήτης του ο Μωάμεθ. Αυτό κράτησε αρκετά λεπτά της ώρας μέχρι τις επόμενες στάσεις που ήταν για να κατέβουν οι πατέρες. Ευτυχώς βέβαια οι πατέρες κράτησαν την ψυχραιμία τους και δεν αντέδρασαν γιατί γνώρισαν το αποτέλεσμα της αντιδράσεις αυτής. Κατάφεραν και κατέβηκαν τελικά σώοι και αβλαβείς στον προορισμό τους.

Φωτο από εδώ

Μια άλλη φορά  ένας πατέρας - αμπούνα τον φωνάζουν στην Αίγυπτο - τον κάλεσε ένας νέος μουσουλμάνος να κάτσει να πιουν ένα τσάι ή ό,τι άλλο ήθελε να τον κεράσει. 

Στην συζήτηση και στην εξοικείωση επάνω, ο πιστός νέος μουσουλμάνος ζήτησε να του κάνει μια ερώτηση του πάτερ. Του λέει λοιπόν ότι εσείς οι χριστιανοί έχετε μια πίστη τρελή. Πώς είναι δυνατόν να πιστεύετε σε ένα θεό, ο οποίος κατέβηκε στην γη ήταν τόσο αδύνατος, σταυρώθηκε για τον άνθρωπο, έπαθε τόσα πολλά από τους ανθρώπους και που στο τέλος τον τιμώρησαν με σταύρωση. Δεν μπορώ να καταλάβω πως αγαπάτε και πιστεύετε ένα θεό τόσο αδύναμο. 

Λέει ο πάτερ, τι να του πω τώρα. Αυτός τον θεό τον έχει μόνο σαν δύναμη, δεν μπορεί να καταλάβει ότι η «η δύναμίς μου εν ασθένεια τελειούται», ότι μέσα από την αδυναμία την φαινομενική γίνεσαι πιο δυνατός. Δεν θα μπορούσε να καταλάβει την έννοια των μαρτύρων, που μπροστά στο δήμιο φαινόντουσαν τόσο ανίσχυροι  και οι τύραννοι τόσο δεσποτικοί δυνατοί και βλοσυροί και οι μάρτυρες τόσο μόνοι αδύναμοι και νικημένοι. Αλλά ακριβώς εκεί στηριζόταν οι δύναμη τους στην αδυναμία τους. Τότε επεμβαίνει η θεια δύναμη και τους δίνει την αγιότητα. Πού είναι οι δήμιοι σήμερα και πού είναι οι Άγιοι παγκόσμια; 

Δεν μίλησα λοιπόν, του είπα  μόνο ότι μπορεί τελικά η πίστη μας να είναι μια τρέλα. Του λέει ο μουσουλμάνος: για αυτό βρίζουμε τον Σταυρό, γιατί δεν μπορούμε να δεχτούμε έναν τέτοιο Θεό. Για αυτό θέλουμε να σας σφάξουμε, γιατί σαν θεωρούμε ηλιθίους και βλάσφημους, διότι δεν έχετε καταλάβει την έννοια του αιώνιου Θεού.

 

Εγώ απλώς του χαμογέλασα του νεαρού και θυμήθηκα ότι έτσι καταλαβαίνουν τον Θεό και άλλοι λαοί εκτός από τους μουσουλμάνους όπως οι αρχαίοι Έλληνες με θεούς με δύναμη όπως ο Δίας, ο Άρης κλπ. Καταλαβαίνουν ένα Θεό μόνο σαν δύναμη όχι σαν αγάπη όχι σαν θυσία όχι σαν προσφορά. Γι αυτό έχουν τόσο μίσος στον Σταυρό δεν αντέχουν να το βλέπουν. Οι κόπτες κυκλοφορούν στους δρόμους με τον Σταυρό με αποτέλεσμα να τους ερεθίζουν αφάνταστα τον φανατισμό τους ενώ οι ελληνορθόδοξοι κρατούν φυσικά πιο ήπια στάση.

Επίσης είναι δύσκολη η μετάβαση πλέον προς το νότιο Σινά. Ο οδηγός αναγκάζεται να αλλάξει αμφίεση στο δρόμο για να περάσει από τα μπλόκα των ανταρτών. Με την ευκαιρία αυτή θα πρέπει να τονίσουμε ότι στις 4 Σεπτεμβρίου γίνονται τα εγκαίνια του πρώτου Ναού στην Ελλάδα στον όνομα του προφήτη Μωυσή.

 

Εκεί λοιπόν θα συγκεντρωθούν και όλοι η θησαυροί που υπάρχουν στην Ελλάδα από τα μετόχια εικόνες, άμφια, αντίγραφα σιναϊτικών κωδίκων κλπ, διότι κανείς δεν γνωρίζει τη θα γίνει στην Αίγυπτο από τους φανατικούς μουσουλμάνους και τι καταστροφές μπορούν να κάνουν των αμύθητων αυτών θησαυρών. Οι σιναΐτες πατέρες είναι έτοιμοι για όλα. Και θα κάνουν ό,τι μπορούν να σώσουν την πολιτιστική κληρονομία του μοναστηριού τα πράγματα εκεί δεν θα ησυχάσουν σύντομα και στη Συρία τα πράγματα οδεύουν προς τα χειρότερα. Ο Θεός ας μας βοηθήσει όλους στην δύσκολη αυτήν περίοδο.

 

   

Ο δρόμος προς την Αγία Κορυφή, το σημείο της παράδοσης των 10 Εντολών από το Θεό στο Μωυσή

 

Στην σημερινή εποχή δεν υπάρχουν βεβαιότητες, η ζωή δεν είναι μαθηματικά, οπού ένα και ένα κάνουν δυο μπορεί να κάνουν και τρία μπορεί να κάνουν και μισό. Η ζωή δεν είναι εγκεφαλικές πληροφορίες είναι βιώματα είναι καρδιά είναι συναίσθημα. Σε αυτήν λοιπόν την αβεβαιότητα εμείς ας μείνουμε πίστη στο Θεό να έχουμε την βεβαιότητα της πίστης στο Θεό μέσα στην καρδιά μας. Η εποχή μας έχει αντιστρέψει πολλούς ρόλους. Βλέπεις σήμερα μια ανδροπρεπή στάση των γυναικών

Δηλαδή οι γυναίκες έχουν γίνει άνδρες στην σημερινή εποχή και ενώ φαίνονται δυνατές είναι πολύ αδύναμες. Την παλιά εποχή που οι γυναίκες φαινόντουσαν αδύναμες είχαν πολύ περισσότερη δύναμη μέσα τους, γιατί ίσχυε αυτό το γνωστό ευαγγελικό ρητό η «η δύναμίς μου εν ασθένεια τελειούται». Ενώ ήταν σιωπηλές υπομονετικές είχαν δύναμη ψυχής και την ώρα που έπρεπε επέβαλαν την γνώμη τους και κυβερνούσαν το σπίτι με μεγαλύτερη διακριτικότητα περισσότερη θηλυκότητα και συναισθηματική αγάπη.

Για αυτό υπήρχε και το σοφό που έλεγε ο λαός, το σπίτι ορφανεύει από μάνα. Δυστυχώς σήμερα το πνεύμα της εποχής έχει αλλάξει πολύ και τα γεγονότα της ζωής έχουν δημιουργήσει τρομερές διαστρεβλώσεις στις συναισθηματικές και διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Αυτός ο δυτικός τρόπος ζωής που έχει εδώ και δεκαετίες έχει μπει στην ζωή του ρωμιού και της ρωμιοσύνης και ενώ μιλά για ελευθέρια έχει καταστρέψει κάθε έννοια ελευθέριας στον άνθρωπο. Η βία αντιμετωπίζεται με βία ο έλεγχος με παρακολουθήσεις συνεχώς και η αίσθηση ότι είμαι ελεύθερος και κάνω ότι θέλω είναι μόνο μια πλασματική πραγματικότητα.

 

Παράδειγμα τώρα ο πόλεμος στην Συρία: πάνε να επιβάλουν οι δυτικές δυνάμεις την δικαιοσύνη με την βία, να ελευθερώσουν ένα λαό με την δικαιοσύνη της βίας. Είναι δυνατόν να προκύψει κάποιο αποτέλεσμα έτσι;

 

Στην ανατολή υπάρχει ακριβώς το αντίθετο, εκεί η γυναίκα καταδυναστεύεται σε απελπιστικό σημείο, με αποτέλεσμα να χάνει παντελώς την προσωπικότητα ή τα πάντα να καταπιέζονται και να υπάρχει μια απύθμενη υποκρισία. Έτσι σήμερα δεν υπάρχει καμία ισορροπία μεταξύ ανατολής και δύσης, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να μην μπορεί να βρει την χρυσή τομή για να συνυπάρξει αρμονικά ο ένας με τον άλλο. Τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε να βρούμε κάποιες διακριτικές μεταξύ μας ισορροπίες για να μπορέσουμε με την πίστη μας και την διακριτικότητα να ανταπεξέλθουμε στις κρίσιμες αυτές χρονιές.

"Ν": μπείτε στα links που δώσαμε, αλλά και: 40 βουρδουλιές για ένα παντελόνι (ιδίως δείτε, παρακαλώ, τον επίλογο και τα links).
Και: Φλογισμένοι οδοιπόροι & ερημίτες στο Σινά 

Πρέπει να παραπέμψω και σε μια σχετική προφητεία του αγίου μητροπολίτη Σιατίστης Αντωνίου (2005): "Όταν αρχίσει το κακό από τη Συρία, ν' αρχίσετε να προσεύχεστε". Ας το κρατήσουμε κι αυτό, ίσως το θυμηθούμε αργότερα. Τα Εξαμίλια εδώ κοντά δεν είναι;