Ακτίνες
Η Λούμπνα, όμως, απαιτεί τη διεξαγωγή κανονικής δίκης. Παραιτείται, μάλιστα, της ασυλίας που της εξασφαλίζει η θέση της στο τοπικό γραφείο επικοινωνίας του ΟΗΕ και διανέμει στα ΜΜΕ και τους πολιτικούς πρόσκληση για... το μαστίγωμά της.
Της απαγόρευσαν την έξοδο από τη χώρα, εκείνη όμως κατάφερε να ταξιδέψει στο Παρίσι. Εκεί όπου μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Σαράντα βουρδουλιές για ένα παντελόνι» («40 Coups de fouet pour un pantalon», Εκδόσεις Ρlon). Σύντομα θα μεταφραστεί και σε άλλες γλώσσες, στα αγγλικά, τα αραβικά, τα σουαχίλι. «Πρέπει να αγωνιστώ γι΄ αυτούς που φοβούνται και δεν έχουν τα μέσα να εξεγερθούν», λέει.
Οι νόμοι μας, αν μπορούμε να τους αποκαλέσουμε νόμους, δεν περιορίζονται στο άρθρο 152 του Ποινικού Κώδικα που τιμολογεί το παντελόνι στη γυναίκα στις 40 βουρδουλιές. Υπάρχουν τόσα άλλα άρθρα (...) για το πώς κόβεται ο λαιμός, ακρωτηριάζεται το πόδι, κόβεται το γεννητικό όργανο, σπάζει το χέρι!
Το άρθρο 148 τιμωρεί τους ομοφυλόφιλους με 100 βουρδουλιές, ακριβώς την ίδια “τιμή” με τους βιαστές- δηλαδή “δυόμισι παντελόνια”. Όσο για την ταρίφα του σεξ, ανάμεσα σε δύο ενηλίκους που συναινούν αλλά δεν είναι παντρεμένοι, είναι πολύ υψηλή: λιθοβολισμός.
Το άρθρο 154 είναι πολύ αλλόκοτο: θεωρεί πως όλοι οι άνδρες και όλες οι γυναίκες που βρίσκονται στον ίδιο χώρο χωρίς να συνδέονται είτε μέσω γάμου είτε εξ αίματος τελούν εν αμαρτία, καθώς ένας από τους άνδρες “θα μπορούσε να επιτελέσει μια σεξουαλική πράξη”. Εδώ βρισκόμαστε στο βασίλειο του Ουμπού».
ΚΛΕΙΤΟΡΙΔΕΚΤΟΜΗ
Η φίλη μου πέθανε από την πληγή
«Ήμουν επτά ετών όταν υποβλήθηκα σε κλειτοριδεκτομή. Πόνεσα φριχτά. (...) Οι εβδομάδες πέρασαν, ήρθε η σειρά μου να συνοδεύσω τη φίλη που μου είχε συμπαρασταθεί τις δέκα ημέρες του πόνου. Η πληγή μολύνθηκε. (...) Έναν μήνα αργότερα, η φίλη μου πέθανε. Πέθανε επειδή υποβλήθηκε σε κλειτοριδεκτομή.
Το έθιμο αυτό επιμένει στη χώρα μου. (...) Κάποιοι υποστηρίζουν πως το απαιτεί το Ισλάμ· κανείς δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να βρει μία γραμμή στο Κοράνι ή τις χαντίθ, τη συλλογή των έργων και των λόγων του Μωάμεθ, που να θεμελιώνει αυτόν τον ισχυρισμό».
«ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ»
Συνήγοροι και μάρτυρες δεν χρειάζονται
Πηγή: «ΤΑ ΝΕΑ» - Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009
Και ο επίλογος του blog μας: μια αναφορά του Κλάους Κένεθ – ενός αναζητητή που ταξίδεψε σχεδόν σ’ όλες τις θρησκείες πριν καταλήξει ορθόδοξος χριστιανός, μετά τη γνωριμία του με το Γέροντα Σωφρόνιο του Essex – ο οποίος γράφει στο βιβλίο του Θεοί, Είδωλα, Γκουρού, εκδ. Εν Πλω 2012, σελ. 64-66:
 |
| Από εδώ |
Η Σουδανή δημοσιογράφος που αψήφησε τη σαρία διηγείται...
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Κίττυ Ξενάκη
Πριν από αυτήν, χιλιάδες Σουδανές είχαν καταδικαστεί αυθαίρετα σε μαστίγωμα, καμία όμως δεν είχε τολμήσει να αντιδράσει. Η Λούμπνα Χουσεΐν το έκανε.
Αμφισβήτησε τη σαρία [το μουσουλμανικό θρησκευτικό νόμο], αφύπνισε τον πλανήτη ολόκληρο, αψήφησε την απαγόρευση εξόδου από την πατρίδα της, βρίσκεται στο Παρίσι και παρουσιάζει το νέο της βιβλίο: «Σαράντα βουρδουλιές για ένα παντελόνι». Η ιστορία της είναι ήδη γνωστή, απλώς την υπενθυμίζουμε:
Πριν από αυτήν, χιλιάδες Σουδανές είχαν καταδικαστεί αυθαίρετα σε μαστίγωμα, καμία όμως δεν είχε τολμήσει να αντιδράσει. Η Λούμπνα Χουσεΐν το έκανε.
Αμφισβήτησε τη σαρία [το μουσουλμανικό θρησκευτικό νόμο], αφύπνισε τον πλανήτη ολόκληρο, αψήφησε την απαγόρευση εξόδου από την πατρίδα της, βρίσκεται στο Παρίσι και παρουσιάζει το νέο της βιβλίο: «Σαράντα βουρδουλιές για ένα παντελόνι». Η ιστορία της είναι ήδη γνωστή, απλώς την υπενθυμίζουμε:
Στις 3 Ιουλίου [2009], η 35χρονη Σουδανή
δημοσιογράφος Λούμπνα Χουσεΐν και 12 ακόμα γυναίκες συλλαμβάνονται σε
εστιατόριο του Χαρτούμ επειδή φορούν παντελόνι. Βάσει της
σαρίας, του αυστηρού ισλαμικού νόμου που εφαρμόζεται στο Σουδάν από το
1983, η τιμωρία είναι προκαθορισμένη: 40 βουρδουλιές.
Η Λούμπνα, όμως, απαιτεί τη διεξαγωγή κανονικής δίκης. Παραιτείται, μάλιστα, της ασυλίας που της εξασφαλίζει η θέση της στο τοπικό γραφείο επικοινωνίας του ΟΗΕ και διανέμει στα ΜΜΕ και τους πολιτικούς πρόσκληση για... το μαστίγωμά της.
Αρχές Σεπτεμβρίου, το δικαστήριο μετατρέπει
την ποινή των 40 βουρδουλιών σε πρόστιμο 200 δολαρίων. Η Λούμπνα
αρνείται να το πληρώσει, προτιμά να πάει φυλακή.
Μένει όμως στο κελί μόνο μία νύχτα, την επομένη πληρώνει αντ΄ αυτής το πρόστιμο η Εθνική Ένωση Σουδανών Δημοσιογράφων- πιθανότατα, κατόπιν πίεσης ενός κράτους που βιαζόταν να τελειώνει η ιστορία ήσυχα. Αλλά η Λούμπνα δεν είναι διατεθειμένη να σιωπήσει.
Στο Παρίσι
Μένει όμως στο κελί μόνο μία νύχτα, την επομένη πληρώνει αντ΄ αυτής το πρόστιμο η Εθνική Ένωση Σουδανών Δημοσιογράφων- πιθανότατα, κατόπιν πίεσης ενός κράτους που βιαζόταν να τελειώνει η ιστορία ήσυχα. Αλλά η Λούμπνα δεν είναι διατεθειμένη να σιωπήσει.
Στο Παρίσι
Της απαγόρευσαν την έξοδο από τη χώρα, εκείνη όμως κατάφερε να ταξιδέψει στο Παρίσι. Εκεί όπου μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Σαράντα βουρδουλιές για ένα παντελόνι» («40 Coups de fouet pour un pantalon», Εκδόσεις Ρlon). Σύντομα θα μεταφραστεί και σε άλλες γλώσσες, στα αγγλικά, τα αραβικά, τα σουαχίλι. «Πρέπει να αγωνιστώ γι΄ αυτούς που φοβούνται και δεν έχουν τα μέσα να εξεγερθούν», λέει.
«Δεν πολεμάω τη θρησκεία. Πιστεύω,
αλλά αυτό δεν αφορά παρά τον Θεό μου κι εμένα. Το κράτος δεν θα έπρεπε
να ασχολείται με την είσοδο των ανθρώπων στον παράδεισο αλλά με την
είσοδο των παιδιών στο σχολείο». Δεν φοβάται; «Έχω δεχθεί πολλές
απειλές. Αλλά πιστεύω πως θα πεθάνω τη μέρα που είμαι προορισμένη να
πεθάνω».
Από την πένα της Λούμπνα
Από την πένα της Λούμπνα
Οι νόμοι μας, αν μπορούμε να τους αποκαλέσουμε νόμους, δεν περιορίζονται στο άρθρο 152 του Ποινικού Κώδικα που τιμολογεί το παντελόνι στη γυναίκα στις 40 βουρδουλιές. Υπάρχουν τόσα άλλα άρθρα (...) για το πώς κόβεται ο λαιμός, ακρωτηριάζεται το πόδι, κόβεται το γεννητικό όργανο, σπάζει το χέρι!
Το άρθρο 148 τιμωρεί τους ομοφυλόφιλους με 100 βουρδουλιές, ακριβώς την ίδια “τιμή” με τους βιαστές- δηλαδή “δυόμισι παντελόνια”. Όσο για την ταρίφα του σεξ, ανάμεσα σε δύο ενηλίκους που συναινούν αλλά δεν είναι παντρεμένοι, είναι πολύ υψηλή: λιθοβολισμός.
Το άρθρο 154 είναι πολύ αλλόκοτο: θεωρεί πως όλοι οι άνδρες και όλες οι γυναίκες που βρίσκονται στον ίδιο χώρο χωρίς να συνδέονται είτε μέσω γάμου είτε εξ αίματος τελούν εν αμαρτία, καθώς ένας από τους άνδρες “θα μπορούσε να επιτελέσει μια σεξουαλική πράξη”. Εδώ βρισκόμαστε στο βασίλειο του Ουμπού».
ΚΛΕΙΤΟΡΙΔΕΚΤΟΜΗ
Η φίλη μου πέθανε από την πληγή
«Ήμουν επτά ετών όταν υποβλήθηκα σε κλειτοριδεκτομή. Πόνεσα φριχτά. (...) Οι εβδομάδες πέρασαν, ήρθε η σειρά μου να συνοδεύσω τη φίλη που μου είχε συμπαρασταθεί τις δέκα ημέρες του πόνου. Η πληγή μολύνθηκε. (...) Έναν μήνα αργότερα, η φίλη μου πέθανε. Πέθανε επειδή υποβλήθηκε σε κλειτοριδεκτομή.
Το έθιμο αυτό επιμένει στη χώρα μου. (...) Κάποιοι υποστηρίζουν πως το απαιτεί το Ισλάμ· κανείς δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να βρει μία γραμμή στο Κοράνι ή τις χαντίθ, τη συλλογή των έργων και των λόγων του Μωάμεθ, που να θεμελιώνει αυτόν τον ισχυρισμό».
«ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ»
Συνήγοροι και μάρτυρες δεν χρειάζονται
«"Είναι
άσεμνα τα ρούχα που φοράς;" (...) Η εξέτασή της περιορίστηκε σε αυτή
την ερώτηση. Το ίδιο έγινε και με τις άλλες κατηγορούμενες. Το ίδιο έχει
γίνει, εδώ και είκοσι χρόνια, και με δεκάδες χιλιάδες άλλες
κατηγορούμενες. Να την, μια έφηβη, μπροστά στον δικαστή της, χωρίς
δικηγόρο, σε ένα δικαστήριο όπου οι συνήγοροι δεν είναι καλοδεχούμενοι,
ένα δικαστήριο που δεν χρειάζεται μάρτυρες, ένα δικαστήριο που δεν
στέλνει γραπτή κλήτευση. (...)
Η κατηγορουμένη είναι το πτώμα που ανατέμνουν δικαστής και αστυνόμος». Αποσπάσματα από το νέο βιβλίο της Σουδανής Λούμπνα Χουσεΐν «Σαράντα βουρδουλιές για ένα παντελόνι»
Η κατηγορουμένη είναι το πτώμα που ανατέμνουν δικαστής και αστυνόμος». Αποσπάσματα από το νέο βιβλίο της Σουδανής Λούμπνα Χουσεΐν «Σαράντα βουρδουλιές για ένα παντελόνι»
Πηγή: «ΤΑ ΝΕΑ» - Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009
Και ο επίλογος του blog μας: μια αναφορά του Κλάους Κένεθ – ενός αναζητητή που ταξίδεψε σχεδόν σ’ όλες τις θρησκείες πριν καταλήξει ορθόδοξος χριστιανός, μετά τη γνωριμία του με το Γέροντα Σωφρόνιο του Essex – ο οποίος γράφει στο βιβλίο του Θεοί, Είδωλα, Γκουρού, εκδ. Εν Πλω 2012, σελ. 64-66:
«Κι ενώ σε 60 χώρες πάνω από 200 εκατομμύρια χριστιανών υφίστανται εις βάρος τους διακρίσεις, υπάρχει στη χριστιανική πίστη υπεραρκετός χώρος για τους μουσουλμάνους αδελφούς και τις αδελφές μας, αν παίρναμε το ιεραποστολικό μας χρέος επιτέλους στα σοβαρά! […] Θα μπορούσαν τότε να κατανοήσουν ότι ένταξη στο σύνολο δεν σημαίνει συγκατάβαση και προσαρμογή σε άσεμνες χολιγουντιανές ταινίες ή γυμνές γυναίκες στα περιοδικά των περιπτέρων, ούτε αποδοχή και στήριξη των ομοφυλοφίλων[1], του ελεύθερου σεξ και των ναρκωτικών […].
Όλα τούτα σκιαγραφούν τις αξίες της κοινωνίας μας τόσο άστοχα και λανθασμένα, όσο και άλλες καθαρά υλιστικές τάσεις. Θα μπορούσαν όμως αντιθέτως να αγγίξουν τους μουσουλμάνους οι γνήσιες αξίες μας, όσες δηλαδή συνεπάγεται η συνταύτιση και συμπόρευση με τον Ιησού Χριστό, ο οποίος οδηγεί προς έναν Θεό-Πατέρα δυνατόν να βιωθεί προσωπικά, καθώς και προς τη συγχώρηση των όποιων υπερβάσεων ή λοξοδρομήσεών τους […].
Ένας φίλος λέει πως συλλαβίζει τη λέξη Ισλάμ στα Αγγλικά ως εξής: I Sincerely Love All Muslims, δηλ. “Αγαπώ ειλικρινά όλους τους μουσουλμάνους”. Ο Ιησούς θα το έλεγε ακριβώς έτσι και εμείς μπορούμε το δίχως άλλο να Τον αντιγράψουμε…».
[1] Διορθώνω τη φράση του Κλ. Κένεθ ως εξής: «Ο ομοφυλόφιλος άνθρωπος είναι απόλυτα αποδεκτός από την Ορθόδοξη Εκκλησία, όσο και κάθε άλλος άνθρωπος. Δεν υπάρχει άνθρωπος, που κάποια ιδιότητά του ή προτίμηση ή πράξη του να κάνει την Εκκλησία να τον απορρίψει. […] Από την άλλη, η ομοφυλοφιλία δε μπορεί να γίνει αποδεκτή από την Εκκλησία ως σωστός δρόμος που οδηγεί τον άνθρωπο στο Θεό. Ακριβώς από αγάπη προς τον ομοφυλόφιλο και ανησυχία για τη σωτηρία του στην αιωνιότητα, η Εκκλησία δε μπορεί να αποκρύψει ότι ο γάμος άντρα και γυναίκας είναι ένας δρόμος που οδηγεί στο Θεό, ενώ η ομοφυλοφιλία δεν είναι τέτοιος δρόμος» («Ομοφυλοφιλία καιορθόδοξη πνευματική κληρονομιά»).
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου