Η Αγία Γραφή, το κινητό & το μωρό σας...

Αν είχαμε την Αγία Γραφή όπως το κινητό μας... 
(Θρησκευτικά... αλλιώς!)

Φωτο από εδώ

Αναρωτιέμαι, τι θα γινόταν αν μεταχειριζόμασταν την Αγία Γραφή όπως το κινητό μας τηλέφωνο;

-Αν θα την κουβαλούσαμε μαζί μας παντού;
-Αν θα γυρνούσαμε πίσω να την πάρουμε;
-Αν «σερφάραμε» σ’ αυτήν πολλές φορές την ημέρα;
-Αν θα τη χρησιμοποιούσαμε για να λάβουμε μηνύματα;
-Αν τη μεταχειριζόμασταν σαν να μην μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς αυτήν;
-Αν τη δίναμε ως δώρο στα παιδιά;
-Αν θα τη χρησιμοποιούσαμε, ενώ ταξιδεύαμε;
-Αν τη χρησιμοποιούσαμε σε περίπτωση  ανάγκης;

Μήπως να το κάνεις;
-Ωωωωχ, πού είναι η Αγία Γραφή μου;

Α, και κάτι ακόμη.  Σε αντίθεση με το κινητό σας, η Αγία Γραφή σας δεν πρόκειται ποτέ να αποσυνδεθεί, επειδή ο Ιησούς έχει ήδη πληρώσει τον λογαριασμό!

Ουράνια Μηνύματα – Εκδόσεις «ΛΥΔΙΑ» 

Σημείωση: Διαβάστε εδώ την Παλαιά Διαθήκη. Την Καινή Διαθήκη, στο αρχαίο κείμενο, εδώ & εδώ, σε νεοελληνική μετάφραση εδώ & εδώ (το τελευταίο, όπως θα δείτε, έχει ένα πρόβλημα στο γράμμα έ).
Άρθρα για την Αγία Γραφή εδώ.
Ενότητα στο blog μας για την Παλ. Διαθήκη.

Αντιθέτως, η πραγματικότητα 
(από all about kids):
 
“Ναιαιαιαιαιαι;…. Ποιος είναι;” Και έτσι ξαφνικά η 17 μηνών Νεφέλη ανακάλυψε το μαγικό κόσμο του i phone… Σε αυτή τη φάση είμαστε. Στη φάση που από ΟΛΑ τα παιχνίδια προτιμάει το δικό μου. Και στη προσπάθειά μου να οριοθετηθώ, προσπαθώ να καταλάβω που, πότε και πώς έχασα τη μπάλα…



Από μικρή με παρατηρούσε να μιλάω στο κινητό, όταν ήταν στο καρότσι, όταν ήταν στο ρελάξ, όταν έβραζα το νερό ή το φαγητό. Σχεδόν κάθε φορά που χτυπούσε με έβλεπε να το τρέχω να το σηκώσω. Κάτι σημαντικό θα ήταν, αφού τα άφηνα όλα για να δω ποιος είναι. Καθώς μεγάλωνε, το i phone άρχισε να γίνεται όλο και πιο διαδραστικό. Όταν έπαιρνε ο μπαμπάς της το έδινα για να τον ακούσει, όταν έπαιρνε η γιαγιά το έβαζα δίπλα της για να της τραγουδήσει… Παράλληλα με το ίδιο «παιχνίδι» την έπαιρνα άπειρες φωτογραφίες και βιντεάκια, τα οποία μοιραζόμουν μαζί της και της τα έδειχνα με ενθουσιασμό με το που τα τραβούσα. Μέχρι εδώ όλα καλά. Ένα i phone, έκανε και τις δυο μας χαρούμενες!

Σήμερα τα πράγματα έχουν λίγο αλλάξει καθώς έχει αρχίσει και το ζητάει, το διεκδικεί και πολλές φορές το «απαιτεί»! Όταν μιλάω, θέλει να το πάρει και να μιλήσει και εκείνη. Θέλει να το πάρει για να δει τις φωτογραφίες του σκύλου μας, του Άγιου Βασίλη, της γιαγιάς, της νόνας, του χιονιού και όλων των ωραίων που έχουμε κάνει τον τελευταίο χρόνο. Θέλει να δει βιντεάκια που κάνει μπάνιο, που χορεύει με το μπαμπά, που είναι στο τρενάκι με το Γιάννη. Θέλει να «παίξει», και εγώ ξαφνικά καλούμε να αλλάξω αυτό που μέχρι τώρα της είχα μάθει και να της εξηγήσω πως… «το κινητό δεν είναι παιχνίδι», άσχετα αν μέχρι τώρα ήταν….

Εάν άλλαζα κάτι... θα τις έδινα το κινητό μου λιγότερο έως και καθόλου και δε θα το χρησιμοποιούσα ούτε σα «δραστηριότητα», ούτε σα «γέμισμα» του χρόνου, ούτε σαν άλλο ένα παιχνίδι. Όχι γιατί φοβάμαι μη το ρίξει κάτω και πάθει κάτι, όσο γιατί η ακτινοβολία του κινητού κάνει πολύ κακό στο μικρό της εγκέφαλο. Γι αυτό και μόνο το λόγο, το κινητό ΔΕΝ είναι παιχνίδι.

Είναι πολύ μικρή να καταλάβει ότι «κάνει κακό». Πώς άλλωστε κάνει κακό αφού η μαμά το χρησιμοποιεί; Είναι επίσης μικρή για να καταλάβει ότι κάποιες στιγμές επιτρέπεται και κάποιες άλλες όχι. Δε μου ακούγεται πολύ δίκαιο…

Η συμβουλή μου: Αντιλαμβάνομαι ότι το i phone μπορεί να γίνει ένα πολύ καλό «εργαλείο», οπότε δε θα σας πω να μην τους το δίνετε ποτέ. Εάν θέλετε να το δώσετε όμως, βάλτε το σε «flying mode» ώστε να μην εκπέμπει ακτινοβολία. Και προσπαθήστε να μην το παρακάνετε και να οριοθετηθείτε από την αρχή.

Όπως όλα έτσι και το κινητό θέλει οριοθέτηση. Και εγώ πρέπει να επανοριοθετηθώ!

*** 

"Ν": Κι από εδώ, παρακαλώ: Για μητέρες, μανούλες, μαμάδες και τα παιδιά τους!...