Τώρα που πέρασε η γιορτή... ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!
Σβήσαν τα λαμπιόνια, πετάχτηκαν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα μαζί με τα στολίδια τους στα σκουπίδια. Δεν έχουν πια θέση στη ζωή μας. Αυτό ήταν... πάει, χάθηκε η ...μαγεία των Χριστουγέννων. Και τώρα, άλλο δε μάς απομένει πια παρά να περιμένουμε σαν καλοί χριστιανοί τα κόκκινα αυγά και τον οβελία το Πάσχα.
Ναι, αλλά εμείς προσδοκούσαμε πιο πολλά πράγματα από τις γιορτές...
Τι απέγινε η "μαγεία των Χριστουγέννων"; τα "Χριστούγεννα Χριστούγεννα ευτυχισμένα"; τα τζινγκλ μπελς; τα δώρα; τα ξωτικά; τα λαμπιόνια της αγοράς; η γλυκιά προσμονή; η αισιοδοξία; τα χαμόγελα;; Ε;; Τι απέγιναν;; Όλα καπνός;;
Και τώρα, για άλλη μια φορά, άντε να παλέψεις τη ματαίωση, την αμηχανία, την απογοήτευση. Ξαναγύρνα στην απελπισία, στη θλίψη. Καλά, θα μου πεις... σιγά τα ωά, παλιά μου τέχνη κόσκινο.
Αν γιορτάζουμε γιορτές, να το ξέρουμε: οι γιορτές τελειώνουν! Αν γιορτάζουμε Χριστούγεννα, η γιορτή δεν τελειώνει, δεν υπάρχει ημέρα ανεόρταστος. Σύμφωνα με το τυπικό της εκκλησίας, ξεκινήσαμε να τα γιορτάζουμε 40 μέρες πριν και θα τα γιορτάζουμε ακόμη και 40 μέρες μετά. Γιατί τόσο πολύ; διότι το να γιορτάσεις τη σάρκωση του Θεού, αυτό είναι κόλπο ζόρικο που κάνουν στην εκκλησία.
Δεν αρκεί δηλαδή το ξεσαλωτικό ρεβεγιόν σε σκυλάδικο ή στου Χαρδαλιά με τη φιέστα των 680 χιλιάδων ευρώ μπάτζετ. Ούτε το γνωστό μότο του νεοέλληνα: φάγαμε καλά, έπιανε το κινητό, δεν πήξαμε στην κίνηση.
Εορτασμός θα πει να κάμεις το νόημα της εορτής πρότυπο ζωής στην καθημερινότητά σου. Δεν είναι ούτε "διακοπές", ούτε μαγικό καταφύγιο, ούτε παρηγοριά, ούτε συναισθηματισμοί, ούτε ψυχολογισμοί, ούτε ιδεολογίες, ούτε φιλοσοφίες.
Είναι σκληρή πραγματικότητα, είναι πνευματικός αγώνας με πτώσεις πολλές και συνεχείς, είναι ταπείνωση, είναι συντριβή, είναι πηγαία χαρά, είναι απελευθέρωση. Είναι πάνω από όλα εμπειρία των ορίων, του αναπόδραστου, της αδυναμίας, της απόγνωσης, του τραγικού και του αδιεξόδου. Της βεβαιότητας για το "απόκριμα του θανάτου".
Κι αν γιορτάζεις Χριστούγεννα, αγώνας να καταφέρεις να ελπίσεις μια φορά στις τόσες που κερδίζει η αμφιβολία και η αγωνία. Και να ελπίσεις βασισμένος πάνω σε αυτό που σε ξεπερνά και δεν το κατανοείς, αλλά μ' αυτό παραδόξως ερμηνεύεις τ' ανεξήγητα. Κι από εκεί, να ανοιχτείς στο δρόμο του μυστηρίου, που θα μπορεί να σε πάει από το τραγικό στην υπέρβαση. Εκεί που η απελπισία δεν θα είναι η μόνη συνέχεια της συντριβής.
Αυτός ο εορτασμός όμως, όπως εύκολα το καταλαβαίνουμε όλοι, είναι ισόβιος εορτασμός, δεν είναι εορτασμός μιας ημέρας ή σαράντα -έστω- ημερών.
Είναι εορτασμός και αγώνας μιας ολόκληρης ζωής και δεν περιχαρακώνεται σε ημερομηνίες, σε έθιμα και σε εφήμερες και κούφιες προσδοκίες.
Γι' αυτό, φίλοι μου, σας εύχομαι ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!
«Θεός τό τεχθέν, ἡ δέ Μήτηρ Παρθένος.
τί μεῖζον ἂλλο καινόν εἶδεν ἡ κτίσις;»
«Ὁ πατὴρ τῆς μητρὸς, γνώμῃ, υἱὸς ἐγένετο»
«Ὁ ὤν φύσει ἂκτιστος, καί τῷ Πατρί συναΐδιος,
καί χρόνων ὑπέρτερος, καί προαιώνιος,
ἐκ σοῦ Δέσποινα, κτιστός καί ὑπό χρόνον,
ὡς ἂνθρωπος γίνεται,
σῲζων τόν ἂνθρωπον»
«Ἂσαρκος γάρ ὤν, ἐσαρκώθη ἑκών
καί γέγονεν ὁ ὤν, ὃ οὐκ ἦν δι’ ἡμᾶς.
Καί μή ἐκστάς τῆς φύσεως μετέσχε τοῦ ἡμετέρου φυράματος»
«Ὃ γάρ ἦν διέμεινεν, Θεός ὤν ἀληθινός.
καί ὃ οὐκ ἦν προσέλαβεν,
ἂνθρωπος γενόμενος διά φιλανθρωπίαν»
«Ὃπερ ἦν μεμένηκε, καί ὃ οὐκ ἦν προσέλαβεν,
οὐ φυρμόν ὑπομείνας, οὐδέ διαίρεσιν»
«διά τοῦτο γάρ ὁ ὑψηλός Θεός
ἐπί γῆς ἐφάνη ταπεινός ἂνθρωπος
βουλόμενος ἑλκῦσαι πρός τό ὓψος
τούς αὐτῷ βοῶντας: Ἀλληλούϊα»
«Πῶς ἐξείπω τό μέγα μυστήριον;
ὁ ἂσαρκος σαρκοῦται.
ὁ Λόγος παχύνεται.
ὁ ἀόρατος ὁρᾶται
καί ὁ ἀναφής ψηλαφᾶται.
ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ Υἱός ἀνθρώπου γίνεται.
Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου