ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

(ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ)

Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

Η ζυγαριά, που ζυγίζει παπάδες & δεσποτάδες...

 
Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτη
«Οι Χριστιανοί στους έσχατους καιρούς»
Από το ωραίο ιστολόγιο Πνεύματος Κοινωνία 
Η φωτο από το αρχικό post. Όπως θέλετε ερμηνεύστε την.

Αγαπητοί, πρέπει να ομολογήσουμε μία πικρά αλήθεια.

Οι πιστοί, που αγωνίζονται για να κρατήσουν την Ορθοδοξία, είναι ολίγοι.

Το ρεύμα το μεγάλο και το απέραντο είναι εκείνο που σιγά – σιγά έχουν απομακρυνθεί από την ορθόδοξο πίστη.

Θα πω ένα λόγο, που ποτέ δεν τον είπα.

Θα τον πείτε εγωιστικό, αλλά σας δίνω μια ζυγαριά, για να ζυγίσετε παπάδες, δεσποτάδες και όλο τον κλήρο και όλους τους θεολόγους.

Η ζυγαριά αυτή ποια είναι; Ποιο είναι το γνώρισμα του παπά; Να μαζεύει πρόσφορα; Να κάνει ωραίες ακολουθίες;

Να κηρύττει χαριτωμένα και να χρηστολογεί από του άμβωνος και να δακρύζουν τα μάτια μερικών δεσποιναρίων για τους στοχαστικούς του λογισμούς;

Ποιο είναι το γνώρισμα του παπά και του δεσπότη σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια;

Το γνώρισμα του δεσπότη και του παπά είναι η μαχητικότης, η παρρησία. Είναι εκείνο που είπε ο απόστολος Παύλος, ότι «Οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται».

Αν δείτε παπά, αν δείτε θεολόγο, αν δείτε μητροπολίτη και αρχιεπίσκοπο, που δεν διώκεται, αλλά απολαύει της αγάπης και της εκτιμήσεως όλων, τότε έχει εφαρμογή ο λόγος του Χριστού «Ουαί όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι», να ξέρετε πολύ καλά ότι αυτός δεν βαδίζει καλώς.

Ή αν λέγεται ορθόδοξος και δεν θέλει να αντιμετωπίσει το ρεύμα, την χιονοστιβάδα αυτή που κατέρχεται για να διαλύσει τον κόσμο...

Ο παπάς ο ορθόδοξος πάει κόντρα με τα ρεύματα. Ο Μέγας Αθανάσιος ένας ήτο, αλλά κράτησε στους ώμους του ως Άτλας ολόκληρη της Ορθοδοξία. Ο Μάρκος ο Ευγενικός ένας ήτο, αλλά κράτησε στα χέρια του ολόκληρη της Ορθοδοξία.

Ο ιερός Φώτιος τα ίδια. Ολίγοι είναι, αλλά δεν νικάει με τα νούμερα, νικάει με την πίστη.

Γιατί όσο αξίζει ένας πιστός παπάς, όσο αξίζει ένας πιστός επίσκοπος, όσο αξίζει ένας πιστός αρχιεπίσκοπος, όσο αξίζει ένας λαϊκός και μία γυναίκα δεν αξίζει ολόκληρος ο ντουνιάς.

 

Λοιπόν να μη πτοούμεθα διότι γίνεται αυτή η προδοσία της πίστεως μας δεξιά και αριστερά.

Ένα σας συνιστώ. Μη μου λέτε, ότι αυτός είναι καλός, αυτός είναι θεολόγος σπουδαίος, αυτός κάνει διαλεκτική, αυτός άνοιξε ακαδημία του Πλάτωνος και άμα τον ακούσεις είναι θαύμα!…

Μέτρησε τον αν έχει μία σπίθα από το Μάρκο τον Ευγενικό, αν έχει μία σπίθα από τον ιερό Φώτιο, αν έχει μία σπίθα από τον Κηρουλάριο, αν έχει μία σπίθα από τον Παπουλάκο (ο αγράμματος αυτός στάθηκε απέναντι ολόκληρου του κόσμου).

Τα λέγω αυτά έχων επίγνωση της θέσεως μου ως Έλληνος και ως επισκόπου έχοντος τεράστια ευθύνας. Είμεθα έτοιμοι τα πάντα να θυσιάσωμεν. Τολμώ, ίσως για τελευταία φορά από του βήματος αυτού, να πω:

Όσοι αγαπάτε το Χριστό, όσοι αγαπάτε την Εκκλησία, έχουμε την Παναγία μαζί μας, έχουμε μαζί με όλους εκείνους που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για την ορθόδοξο πίστη μας. Όσοι είναι με το διάβολο, να κάτσουν κάτω, να κλείσουν τα στόματα τους. Διότι διάβολος είναι η δειλία των, διάβολος είναι η δελεαστικότης των, διάβολος τα επιχειρήματα των, που ζητούν να ψυχράνουν μια χούφτα ανθρώπων οι οποίοι βασανίζονται και τυραννιούνται και διώκονται για την πίστη του Χριστού μας.

Εμείς έχομεν ανέκαθεν ως σύνθημα τον όρκο των εφήβων των Αθηνών. Τα παλικάρια της αρχαίας Ελλάδος επάνω από την Ακρόπολη ορκίζονταν και λέγανε, «Ή μόνος ή μετ’ άλλων τα όσια και ιερά υπερασπιώ».

Και εγώ, μικρός στρατιώτης, το δηλώνω παρρησία. Ή μόνος ή μετ’ άλλων τα όσια και ιερά της πίστεως θα τα υπερασπίσω μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματος μου. Και εσείς αντί χειροκροτημάτων ματαίων, τα οποία ουδέν λέγουν, αντί επαίνων, να προσευχηθείτε πολύ.

Γιατί οι ορθόδοξοι έμειναν ολίγοι και η μάχη επεκτείνεται και θα βρεθούμε προ νέων γεγονότων.

Όχι μόνο στην μικρά μας Ελλάδα, αλλά και εις όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης, ο Εωσφόρος έχει εκστρατεύσει και λυσσάει για να ξεριζώσει μέσα από τα στήθη των ανθρώπων την ορθόδοξο πίστη....

Δεν ξέρω τι θα γίνει.... Δεν ξέρω σε ποιο Άγιον Όρος θα καταφύγωμεν. Ένα γνωρίζω, πως, ό,τι και αν γίνει, ό,τι και αν συμβεί, και τα άστρα να πέσουν και οι ποταμοί να ξηραθούν και άνω κάτω να γίνει ο κόσμος, ένα γνωρίζω – το πιστεύω ακραδάντως, ότι στο τέλος θα νικήσει η Ορθοδοξία.


Ο π. Αυγουστίνος

 
Όταν θα έρθει η στιγμή του διωγμού των ορθοδόξων, τότε έχομε και ημείς το σχέδιο μας, όπως και πάς πιστός.

Και εσείς όλοι – είστε εδώ 3.000; – αυτά που σας είπα να τα σκορπίσετε παντού.

Ο ένας να γίνει δύο. Οι δύο τέσσερις, οι τέσσερις οκτώ... Να γίνει μεγάλο κύμα θαλάσσης, να ξεπλύνομε την πατρίδα μας εις τρόπον ώστε η Ελλάς να γίνει άστρον του ουρανού, ορθόδοξος τόπος, παράδεισος της Ορθοδοξίας. Αμήν!


4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Distixos diavazontas afta pou anagrapsate irthe sto mialo mou to FONI VOONDOS EN TI ERIMO, omos sinxaritiria gia afta pou ipate kai makari na mporousa na kamo kati parapano apo to na ime enas akoma pou apla akoui kai perni dinami prospathondas na diavivasi afta pou i Xristianiki Elliniki sinidisi mou ipagorevi,diavivazo se opion agapo kai oxi mono afton ton istiotopo o THEOS na ton EVLOGI me agapi poli apo tin KIPRO.

Βασίλης Λ. είπε...

Ναι, αλλά το σκεπτικό του άρθρου ενέχει τον κίνδυνο να "αγωνίζονται" όλοι για "κάτι", χωρίς να ενδιαφέρονται για τι, αρκεί να βαρύνουν στη ζυγαριά αυτών που τους ζυγίζουν. Εξάλλου, ακόμη και το ΚΚΕ το ίδιο δεν κάνει; Αγώνας χωρίς στόχο, πάλη για την πάλη, αγώνας για τον αγώνα.
Κι από την άλλη μεριά, αν ο αγώνας είναι μεγάλος αλλά δεν φαίνεται; Αν είναι κρυμμένος κάπου βαθιά, τόσο βαθιά που δεν ακούγονται έξω οι κανονιές και τα σπαθιά; Ποιος και πώς τον ζυγίζει αυτόν;
Το να έχει κάποιος το χάρισμα του λόγου και να το αξιοποιεί, γιατί είναι λιγότερο σημαντικό; Το να είναι ευσεβής και φιλακόλουθος ("να κάνει ωραίες ακολουθίες" λέει το άρθρο) γιατί δεν είναι σπουδαίο; Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Κι όμως έχουν όλοι χαρίσματα και τάλαντα που όλα είναι χρήσιμα. Επειδή ο Καντιώτης ήταν μαχητικός (και καλά έκανε) γιατί πρέπει να είναι κι όλοι σαν κι αυτόν; Φαντάζεστε μία εκκλησία γεμάτη μόνο με Καντιώτες; Κόλαση. Γιατί δηλαδή θα πρέπει όλοι να γίνουν σαν τον Ζαμπίδη ή τον ...Σουγκλάκο;
Και, στο κάτω-κάτω της γραφής, γιατί πρέπει ντε και καλά όλους να τους ζυγίζουμε; Ποιοι είμαστε και όσο αξιόπιστη είναι η ζυγαριά μας, στην οποία σπανίως ή ποτέ δεν ανεβαίνουμε οι ίδιοι; Μήπως η ζυγαριά είναι "αυστηρώς για προσωπική χρήση" κι εμείς, αντί να την αξιοποιούμε βάσει των οδηγιών του "Κατασκευαστή", την περιφέρουμε "εἰς τὰς πλατείας καὶ ῥύμας τῆς πόλεως";
Απλοί και αφελείς προβληματισμοί.

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ είπε...

Ευχαριστώ όλους για την παρέμβασή σας.
Η τοποθέτησή σας, αγαπητέ αδελφέ, είναι εν μέρει σωστή, αλλά και πάλι, το άρθρο πρέπει να αξιολογείται κατά το πνεύμα, όχι κατά το γράμμα.
Το θέμα χρειάζεται διάκριση, όπως πάντα.
Ευχαριστώ και πάλι.

Ανώνυμος είπε...

Ας μη γελιώμαστε... Αν και δεν πρέπει ν' απολυτοποιούνται, αυτά τα τολμηρά που λέει ο μακαριστός είναι ΠΟΛΥ σωστά.
Το βλέπουμε: η Εκκλησία δεν αντιστέκεται στους υπηρέτες του Κακού. Αντιστέκονται πολλοί απλοί παπάδες και ελάχιστοι επίσκοποι, οι οποίοι επίσκοποι είναι στο στόχαστρο. Κάποιοι κάνουν και λάθη, αλλά ας βρούμε και εκείνους που "δεν κάνουν λάθη".
Οι πολλοί, "αξιαγάπητοι" και "προοδευτικοί", δε βλέπουμε να ορθώνουν λόγο χριστιανικής παρρησίας.