ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

(ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ)

Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

Ιησούς Χριστός: πιο γλυκός από μέλι, πιο άφωνος από ψάρι...



Γιατί μετά την ανάστασή του ο Κύριος έφαγε μέλι και ψάρι ενώπιον των μαθητών Του;
Επειδή αυτά είχαν και Του τα πρόσφεραν, είναι η απλή και άμεση απάντηση. Όμως δίδεται και μια θεολογικότερη συμβολική σημασία, που περιλαμβάνεται στο άρθρο 10 ερωτήσεις για την Αναληψη και εδώ την αναδημοσιεύουμε από τον ιστότοπο της Ορθόδοξης Μητρόπολης Ζάμπιας και Μαλάουι, της Αφρικής.
Είναι γνωστό ότι τους ζήτησε φαγητό για να τους αποδείξει ότι είναι άνθρωπος με σάρκα και οστά και όχι μόνο πνεύμα. Για τη λεπτομέρεια των εδεσμάτων, διαβάζουμε:
41 ἔτι δὲ ἀπιστούντων αὐτῶν ἀπὸ τῆς χαρᾶς καὶ θαυμαζόντων εἶπεν αὐτοῖς· ἔχετέ τι βρώσιμον ἐνθάδε;
42 οἱ δὲ ἐπέδωκαν αὐτῷ ἰχθύος ὀπτοῦ μέρος καὶ ἀπὸ μελισσίου κηρίου,
43 καὶ λαβὼν ἐνώπιον αὐτῶν ἔφαγεν. 


41 Επειδή, λοιπόν, αυτοί ακόμα απιστούσαν από τη χαρά τους και θαύμαζαν, τους είπε: «Έχετε κάτι φαγώσιμο εδώ;»
42 Εκείνοι του έδωσαν μέρος από ψάρι ψητό και κηρήθρα από μέλι.
43 Και αφού τα έλαβε μπροστά τους, τα έφαγε.
Στο σημερινό Ευαγγέλιον της Εορτής ακούμε ότι ζήτησε και έφαγε ο Χριστός «ιχθύος οπτού μέρος και από μελισσίου κηρίου», δηλ. ένα κομμάτι από ψητό ψάρι και από κηρύθρα με μέλι (Λουκ. 24:42). Γιατί αναφέρεται η λεπτομέρεια αυτή; Κατά την εκκλησιαστική παράδοση, η λεπτομέρεια αυτή είχε πολύ σπουδαία αλληγορική σημασία.
Όσον αφορά στο ψάρι, γνωρίζουμε ότι αν και ζει μέσα στην αλμυρή θάλασσα, το σώμα του δεν είναι αλμυρό, αλλά γλυκό. Κατά παρόμοιο τρόπο και ο Χριστός, που έζησε μέσα στην ‘αλμυρή θάλασσα της αμαρτίας’ του κόσμου τούτου, «αμαρτίαν ουκ εποίησε, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού», δηλ. δεν έκανε καμιά αμαρτία, ούτε ξεστόμισε τίποτε το δόλιο (Ησ. 53:9).
Επίσης, ο Χριστός παρέμεινε πιο άφωνος και από το ψάρι όταν υπέστη το σωτήριο πάθος του και δέχτηκε τα ανήκουστα εκείνα βασανιστήρια και ακατανόμαστους υβρισμούς.

Όσον αφορά στο μέλι και στο κερί, γνωρίζουμε ότι το μέλι είναι γλυκό και το κερί φωτιστικό, γι’ αυτό και θεωρούνται σαν σύμβολα της πνευματικής ηδονής και του φωτισμού που μεταδίδει στους πιστούς ο Χριστός μετά την Ανάστασή του. Επίσης, συμβολίζουν, το μεν πρώτο την θεραπεία της μεγάλης πίκρας της αμαρτίας την οποία συμβολίζει η χολή που του δόθηκε στο πάθος του, το δε δεύτερο, την διάλυση του πηκτού σκοταδιού της αμαρτίας την οποία συμβολίζει το σκοτάδι που έγινε κατά την σταύρωσή του.

"Ν": Η εικ. με την κηρήρθα είναι από αυτό το άρθρο (θα το βάλουμε κι εμείς κάποια στιγμή) που δείχνει περιπτώσεις όπου οι μέλισσες άφησαν ακάλυπτα τα πρόσωπα των αγίων πλάθοντας κηρήθρες πάνω σε ιερές εικόνες.

Δεν υπάρχουν σχόλια: