Απολυτίκιο Ορθοδόξων Κελτών αγίων

 

Ἀπολυτίκιον. Ποίημα Κωνσταντίνου Γανωτῆ (†)

Ἦχος α ́. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

 

Τῆς Εὐρώπης ἁπάσης καὶ τοῦ κόσμου πανεύφημοι,

οἱ καινοφανεῖς τῶν μαρτύρων μιμηταί, Κέλται ὅσιοι,

ἐπίγειοι φωστῆρες φαεινοί,

τοῖς λόγοις καὶ τοῖς θαύμασιν ὑμῶν,

ἀνεδείξατε ἁγίους, Βρετανικὰς τὰς νήσους κατηυγάσατε,

πάντες θαυματουργοὶ κατηχηταί, πάντες γενναῖοι ἀπόστολοι,

πᾶσι γὰρ ἐκηρύξατε λαοῖς τὸ Εὐαγγέλιον.

 

Από το ωραίο ιστολόγιο Ορθόδοξη Κελτική και Αγγλοσαξονική Εκκλησία.

 

Το βίντεο δημοσιεύεται στο διαδικτυακό κανάλι troubadour in fog. Από εκεί και το παρακάτω (& πολλά άλλα):

 

 

Δείτε επίσης

Ορθόδοξοι άγιοι στις χώρες της Δύσης (& η Ορθοδοξία στους σύγχρονους δυτικούς λαούς): αφιέρωμα

Οι ορθόδοξες ρίζες της Δύσης ως παράγοντας πανευρωπαϊκής ενότητας

Η νόσος του δυτικού ανθρώπου (& η θεραπεία της)

Οι άγιοι και οι μάρτυρες της αρχαίας Βρετανορθόδοξης Εκκλησίας

Μνήμη Κώστα Γανωτή († 19 Μαρτίου 2023)

Αγαπημένος Δάσκαλος του Γένους. Αθάνατος, όπως κάθε άνθρωπος του Θεού.

Κώστας Γανωτής: στην αγκαλιά του Θεού!

Μήνυμα του Κώστα Γανωτή

Ἐπίσημη σελίδα ἀναρτήσεων σχετικὰ μὲ τὸ ἔργο τοῦ φιλόλογου καὶ συγγραφέα Κωνσταντίνου Σ. Γανωτῆ 3/12/1933-19/3/2023

*****

Ο Κωνσταντίνος Σταύρου Γανωτής γεννήθηκε στον Βόλο το 1933 και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε επί διετία βοηθός στην έδρα Βυζαντινής και Νεοελληνικής Φιλολογίας. Υπηρέτησε ως φιλόλογος σε Γυμνάσια της Κύπρου, της Ευβοίας και ως γυμνασιάρχης στα Γυμνάσια Κερατσινίου και Κολωνού.

Το έτος 1983, μετά την κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στα Γυμνάσια, ίδρυσε τα λεγόμενα «κρυφά σχολειά» σε ιερούς ναούς του Κολωνού, όπου με τη συνεργασία της συζύγου του, Ειρήνης Πολυκρέτη, και άλλων συναδέλφων, τα αρχαία ελληνικά διδάχτηκαν με τρόπο και επιλογές κειμένων που απετέλεσαν πρότυπο για τη σύνταξη εκπαιδευτικών εγχειριδίων.

Διετέλεσε συνεργάτης των ραδιοφωνικών σταθμών της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Πειραϊκής Εκκλησίας. Ομιλεί τακτικά σε πνευματικές συγκεντρώσεις των ιερών ναών Αγίου Ανδρέα οδού Λευκωσίας και Οσίας Ξένης Κάτω Πατησίων καθώς και σε σχολές γονέων σε διαφόρους ιερούς ναούς των Αθηνών και της επαρχίας.

Ως μέλος της επιτροπής διδασκαλίας της Εκκλησιαστικής γλώσσας συνέταξε αναλύσεις λειτουργικών κειμένων για τη διδασκαλία της λειτουργικής γλώσσας. Για το έργο του αυτό τιμήθηκε, μεταξύ άλλων βραβεύσεων, από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος με τον χρυσό σταυρό του Αποστόλου Παύλου.

Ο Κωνσταντίνος Γανωτής συνέχισε το έργο του γράφοντας παραμύθια για μικρούς και μεγάλους, βιβλία με συμβουλές σε γονείς και νέους, με αγίους και μάρτυρες, καθώς και πλήθος άρθρων και ομιλιών, εμπλουτίζοντας αδιάκοπα την κληρονομιά της νέας γενιάς.

Δείτε τα βιβλία του εδώ.

(Από τις Εκδόσεις Έαρ)

Βίντεο με ομιλίες του, συνεντεύξεις κλπ.

Η Μεγάλη Απόφαση, η Χρυσένια & ο Ληστής των Νεκρών της Νύχτας (με ηλεκτρονική σελιδοποίηση)

 

Ένα Παιδί Ένας Άνθρωπος (από Χρυσένια)

Πριν λίγες ημέρες αναρτήθηκε το comic "Η Μεγάλη Απόφαση" των Α. & Γ. Βασιλείου που αναφέρεται στη ζωή του Κυπριανού Παπαϊωάννου, τον Κυπριανό από το δυστύχημα των Τεμπων πριν 2 χρόνια. Ολιγοσέλιδο αλλά με πολύ πνευματικό περιεχόμενο - ειδικά αν σας έχει ξεφύγει η αλήθεια του αυτά τα δύο χρόνια.

Εξ αφορμής αυτού του έργου, ξαναβρέθηκε μπροστά μου η "Χρυσένια - Το Τάγμα των Λιονταριών", ένα μυθιστόρημα του κου Θεόδωρου Ρηγινιώτη. Ένα βιβλίο που από τότε που το ανακάλυψα το είχα στους σελιδοδείκτες μου αλλά ποτέ δεν κατάφερα να το διαβάσω. Η νέα μορφή που απέκτησε όμως θα βοηθήσει κι εσάς στην ανάγνωση και τους νεαρούς αναγνώστες στους οποίους απευθύνεται και που ίσως διαβάζουν ήδη παρόμοια βιβλία ξένης λογοτεχνίας με μυθικά πλάσματα. Μόνο που αυτή τη φορά μιλάμε για αυθεντική ελληνική λογοτεχνία με μάγους όπως τους ξέρουμε σήμερα και φυσικά... Χριστό!

Τέλος, επειδή πολλοί είχατε ζητήσει το "Ο Ληστής των Νεκρών της Νύχτας" και δεν ήταν διαθέσιμο σε κατάλληλη μορφή ώστε να διαμοιραστεί ηλεκτρονικά, πλέον διορθώθηκε και είναι κι αυτό - τελευταίο και καταϊδρωμένο που λένε - για να το διαβάσει όποιος επιθυμεί.

Και τα τρία βιβλία βρίσκονται διαθέσιμα για προβολή στην παρακάτω ανάρτηση. Αν τα θέλετε για προβολή χωρίς internet, αφού τα ανοίξετε, θα βρείτε και στο καθένα ένα εικονίδιο για να τα κατεβάσετε σε μορφή PDF.

Καλή ανάγνωση σε όλους! Καλή Σαρακοστή να έχουμε όλοι! Καλό Στάδιο!

Ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν! (Κατά Ματθαίον, Κεφ. 6, Στιχ. 33)

Από το ιστολόγιο Ένα Παιδί / Ένας Άνθρωπος 

Η αφορμή

Ο πρώτος θησαυρός από τον οποίο ξεκίνησε το τελικό αποτέλεσμα και η ανάγκη της ανάρτησης αυτής είναι το comic "Η Μεγάλη Απόφαση" που μας ξετυλίγει οπτικά την ιστορία του Κυπριανού Παπαϊωάννου,  ενός εκ των 57+ συνανθρώπων μας από το γνωστό σε όλους τους Έλληνες - & όχι-μόνο - δυστύχημα των Τεμπών του 2022.

Όπως λέει και ο αγαπητός Αμφοτεροδέξιος είναι ένα... "αλλιώτικο μνημόσυνο"... Κι αξίζει να διαβάσετε και την ανάρτηση στο ιστολόγιό του πριν πέσετε κατευθείαν στην ανάγνωσή του. Ή ακόμη και ύστερα από την ανάγνωσή του.

Γενικά... Αξίζει!

[Στα Αγγλικά στον σύνδεσμο https://heyzine.com/flip-book/0d9928619d.html]

Το διαβάζουμε εδώ:

Α. Βασιλείου & Γ. Βασιλείου - Η Μεγάλη Απόφαση

Ο Βασιλικός

Ύστερα έχουμε το εξαιρετικό δημιούργημα του κου Θεόδωρου Ι. Ρηγινιώτη "Χρυσένια: Το Τάγμα των Λιονταριών". Αυτό βρισκόταν ήδη από τον Αύγουστο του 2020 σε ένα ξεχωριστό ιστολόγιο του συγγραφέα και το είχα στο νου μου κάποια στιγμή να το διαβάσω - και συχνά-πυκνά έπεφτα πάνω του. Όμως η μορφή του δε με κάλυπτε. Ήταν έκδηλο πως είχε πολλά να δώσει αλλά ίσως ένα ιστολόγιο δεν ήταν το ιδανικότερο μέρος.

Εμπνευσμένος λοιπόν από την αποτύπωση του παραπάνω έργου αλλά και από το ότι υπήρχε ήδη ένα εξαιρετικό εξώφυλλο σχεδιασμένο από την γραφίστρια κα. Αγλαΐα Γαργανίδου, το μόνο που έμενε ήταν ένα ελάχιστο βήμα ώστε να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα. Το μέγεθος της σελίδας που επιλέχθηκε είναι το Α5 και - φυσικά - με την άδεια του συγγραφέα κου Ρηγινιώτη, σας το παρουσιάζουμε παρακάτω.

Οφείλω φυσικά να αναφέρω πως το ιστολόγιο στο οποίο φιλοξενήθηκε η Χρυσένια όλα αυτά τα χρόνια και από το οποίο το εκμαίευσα, αποτελεί συνεργεία του συγγραφέα με τον φίλο του κο. Γ.Μ.Β. που κατέχει το ιστολόγιο "Πέρα από το άτομο".

Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης - Χρυσένια: Το Τάγμα των Λιονταριών

& η... γλάστρα

Το μυθιστόρημά μου "Ο Ληστής των Νεκρών της Νύχτας" είναι ένα κείμενο που δημιουργήθηκε σε βάθος ετών. Δεν είναι ότι το ξεχνούσα και το έπιανα αλλά έπρεπε κάθε φορά που υπήρχε κάποιο σημείο καμπής, να μεστώσει καλά μέσα μου το πώς θα συνεχίσει η ιστορία.

Το βιβλίο αυτό δεν έχει ακριβή κεφάλαια αλλά στηρίζεται στις ημερομηνίες. Οι ημερομηνίες αυτές, συνδυαστικά με τις γιορτές που αναφέρονται, έχουν ως σημείο αναφορά το έτος 2018 - αν και κρίνοντας από την Πεντηκοστή που είναι 27 Μαΐου, ίδιες ημερομηνίες θα έχουμε το 2029.

Όταν το ολοκλήρωσα, το εκτύπωσα σε 15 περίπου αντίτυπα και το μοίρασα σε στενούς συγγενείς, φίλους και ανθρώπους που δεν ήταν ούτε το ένα ούτε το άλλο αλλά τελικά απέκτησαν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου με τα μοιράσματα που μου έκαναν και με τον χαρακτήρα που είδα σε αυτούς. Έκτοτε, δεν είχα κάνει κάποιο βήμα ώστε να είναι πιο ευανάγνωστο από τον οποιονδήποτε ηλεκτρονικά. Αφού λοιπόν εξ αφορμής, ποτίστηκε ο παραπάνω βασιλικός... ποτίστηκε κι η γλάστρα... το δικό μου.

Ένα παιδί/Ένας άνθρωπος - Ο Ληστής των Νεκρών της Νύχτας

Οι άγιοι μάρτυρες Χρύσανθος & Δαρεία (19 Μαρτίου) & τα τεκμήρια του μαρτυρίου τους από τη μελέτη των ιερών λειψάνων τους

 

Εδώ παρακαλώ.

Και: Αρχαίοι διωγμοί και Μάρτυρες - η αξιοπιστία των Συναξαρίων και Μαρτυρολογίων των αγίων Μαρτύρων των πρώτων χριστιανικών αιώνων.

Κεφάλαιο Οι άγιοι Χρύσανθος και Δαρεία.

Άγιος Πατρίκιος, ο Φωτιστής της Ιρλανδίας (17 Μαρτίου)

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ 

Ακτίσι της χάριτος Ευαγγελίου
Πατρίκιος ηύγασεν την Ιρλανδίαν.

Ο Άγιος Πατρίκιος (Patrick) γεννήθηκε στην πόλη Γκλέβουμ της Σκωτίας, κοντά στην εκβολή των ποταμών Σέβερν και Άβον περί το 380 μ.Χ. Καταγόταν από βρεττανορωμαϊκή οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν διάκονος και δεκουρίονας και ονομαζόταν Καλφουρίνος και ο παππούς του ιερέας και ονομαζόταν Πότιτος. Το όνομα της μητέρας του ήταν Κονκέσσα. 

Σε ηλικία 16 ετών συνελήφθη αιχμάλωτος και μεταφέρθηκε στην Ιρλανδία, όπου και παρέμεινε έξι χρόνια. Οι ώρες της μοναξιάς, όταν ως σκλάβος έβοσκε το κοπάδι του, περνούσαν με προσευχή στον Θεό, τον Οποίο μέσα στην δοκιμασία του ο Άγιος είχε ανακαλύψει. Ο ίσιος ο Κύριος θα μιλήσει στον Άγιο, ενώ αυτός κοιμόταν και θα του πει να γυρίσει στην πατρίδα με ένα πλοίο που ήταν έτοιμο γι' αυτόν. 

Αυτή η πρώτη φορά που του μίλησε ο Κύριος, δεν θα είναι και η τελευταία. Θα ακολουθήσει μια σειρά από καθοριστικές εμφανίσεις του Κυρίου στην ζωή του. Οι εμφανίσεις αυτές καθώς και οι προτροπές του Κυρίου είναι ένα στοιχείο που τονίζεται ιδιαίτερα στα γραπτά του Αγίου.

Ο Άγιος, το 402 μ.Χ., απέδρασε από εκεί, όπως του προείπε ο Θεός, αλλά η τρικυμία οδήγησε το πλοίο στις βορειοδυτικές ακτές της Γαλατίας, στην Αρμορική. Το πλοίο έφθασε στην Γαλατία, αλλά εκεί το πλήρωμά του δεν στάθηκε δυνατό να βρει τροφή. Τότε ο καπετάνιος παρακάλεσε τον Άγιο να προσευχηθεί στον Θεό, για να τους βοηθήσει. Ο Άγιος τους μίλησε για την παντοδυναμία και την φιλανθρωπία του Θεού, καλώντας τους να μεταστραφούν στον Κύριο και να μετανοήσουν και τους διαβεβαίωσε ότι την ίδια κιόλας ημέρα θα βρουν τροφή. 

Πράγματι, έτσι κι έγινε. Η περιπλάνηση του Αγίου συνεχίζεται στα νησιά του Τυρρηνικού πελάγους. Τελικά επέστρεψε στη Βρετανία, αλλά ένα όραμα που είδε τον κάλεσε να γυρίσει και πάλι στην Ιρλανδία, για να βοηθήσει τους Χριστιανούς. Αμέσως μετά μετέβη στην Γαλλία, στην πόλη της Ωξέρρης (Auxerre), όπου παρέμεινε επί πολλά έτη προετοιμαζόμενος για την ιεροσύνη. Λέγεται ότι γνώρισε τον Άγιο Μαρτίνο και τον Άγιο Γερμανό, ο οποίος τον απέστειλε στην Ιρλανδία το 432 μ.Χ. ως Επίσκοπο.

Το κήρυγμά του εκεί, είχε μεγάλη απήχηση στον λαό. Βάπτισε χιλιάδες πιστών, χειροτόνησε πολλούς ιερείς, ανήγειρε ναούς και επισκοπή. Ενθάρρυνε το μοναχισμό, ο οποίος μέχρι τότε είχε κέλτικο χαρακτήρα. Κατά την διάρκεια των ιεραποστολικών περιοδειών του, ο Άγιος συνήθιζε να μην ταξιδεύει από το βράδυ του Σαββάτου έως το πρωί της Δευτέρας. Προετοιμαζόταν για την Θεία Λειτουργία της Κυριακής και αφιέρωνε το χρόνο αυτό στον Κύριο.

Ο επίσκοπος Πατρίκιος μας άφησε γραπτά που σώζονται ως σήμερα. Σώζεται η Ομολογία του, η αυτοβιογραφία του, ένα γράμμα που καταδικάζει τη δουλεία και ο αξιοσημείωτος ύμνος του (breastplate), όπου ομολογεί την απόλυτη πίστη του στο Χριστό. Ήταν ένας εξαιρετικός ποιμένας ψυχών. Σύμφωνα με την παράδοση έδιωξε όλους τους δαίμονες και όλα τα φίδια από την Ιρλανδία. Μέχρι σήμερα δεν έχουν βρεθεί δηλητηριώδη φίδια στην Ιρλανδία.

Επίσης δίδαξε το μυστήριο της μίας και ομοουσίου Αγίας Τριάδος χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα το τριφύλλι, ένα τοπικό φυτό του οποίου τα φύλλα αποτελούνται από τρία κομμάτια αλλά στην ουσία είναι ένα.

Ο λαός της Ιρλανδίας τον αγάπησε πολύ και εορτάζει την μνήμη του με λαμπρότητα. Ο Άγιος Πατρίκιος κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη το έτος 461 μ.Χ. (η κατ' άλλους το 493 μ.Χ.), στο Σάουτ της Ουαλίας.

Κοντάκιον
Ήχος πλ. δ'. Τη Υπερμάχω.
Της Ιρλανδίας τον φωστήρα τον υπέρλαμπρον και αποστόλων μιμητήν και ισοστάσιον συνελθόντες ανυμνήσωμεν χαρμοσύνως· παρρησίαν γαρ ευράμενος προς Κύριον ικετεύει λυτρωθήναι πάσης θλίψεως τους κραυγάζοντας· Χαίροις, Πάτερ Πατρίκιε.

Ὁ Οἶκος
Άπασαν Ιρλανδίαν τω φώτι της Τριάδος κατηύγασας, σοφέ Ιεράρχα· όθεν σου την μνήμην την σεπτήν κατά χρέος χαίρουσα τελεί σήμερον τους πόνους σου γεραίρουσα και ποθώ μελωδούσα ταύτα·
Χαίρε, ο γόνος της Βρεττανίας· χαίρε η δόξα της Ιρλανδίας.
Χαίρε, Ορθοδόξων δογμάτων διδάσκαλε· χαίρε, Πελαγίου της πλάνης αντίπαλε.
Χαίρε, θείον εγκαλλώπισμα των σεπτών Ιεραρχών· χαίρε, τύπος και παράδειγμα διδασκάλων ευκλεών.
Χαίρε, ότι εκτήσω Αποστόλων τον ζήλον· χαίρε, ότι καθείλες των δρυΐδων τον λήρον.
Χαίρε, πολλούς της πλάνης ρυσάμενος· χαίρε, εχθρού το κράτος τρεψάμενος.
Χαίρε, πιστών προς Χριστόν μεσιτεία· χαίρε, ψυχών ασθενών θεραπεία.
Χαίρε, Πάτερ Πατρίκιε.

Δείτε παρακαλώ και:

Άλλοι άγιοι στις 17 Μαρτίου

Ορθόδοξοι άγιοι στις χώρες της Δύσης (& η Ορθοδοξία στους σύγχρονους δυτικούς λαούς): αφιέρωμα

Οι ορθόδοξες ρίζες της Δύσης ως παράγοντας πανευρωπαϊκής ενότητας

Η νόσος του δυτικού ανθρώπου (& η θεραπεία της)

St. Patrick: From Slave to Saint
 

St. Patrick's Hymn

(ενότητα)   

Οι άγιοι και οι μάρτυρες της αρχαίας Βρετανορθόδοξης Εκκλησίας

Ιστολόγιο για την Ορθοδοξία στις Βρετανικές Νήσους

Όσιος Αλέξιος, ο Άνθρωπος του Θεού (17 Μαρτίου)

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

Ἄνθρωπος ἐν γῇ τοῦ Θεοῦ κληθεὶς μόνος,
Ἕξεις τὶ καινὸν κἄν πόλῳ, Πάτερ μόνος.
Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ, Ἀλέξιε, πότμον ἀνέτλης.

Όσιος Αλέξιος ο άνθρωπος του Θεού - Julia Hayes© Νοτιοαφρικανή ορθόδοξη χριστιανή 

(www.ikonographics.net)

Ο Όσιος Αλέξιος γεννήθηκε στη Ρώμη κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Αρκαδίου (395 - 408 μ.Χ.) και Ονωρίου (395 - 423 μ.Χ.) από ευσεβείς και εύπορους γονείς. Ο πατέρας του Ευφημιανός ήταν συγκλητικός, φιλόπτωχος και συμπαθής, ώστε καθημερινά παρέθετε τρεις τράπεζες στο σπίτι του για τα ορφανά, τις χήρες και τους ξένους που ήταν πτωχοί. Η γυναίκα του ονομαζόταν Αγλαΐς και ήταν άτεκνη. Στη δέησή της να αποκτήσει παιδί, ο Θεός την εισάκουσε. Και τους χάρισε υιό. Αφού το παιδί μεγάλωσε κι έλαβε την κατάλληλη παιδεία, έγινε σοφότατος και θεοδίδακτος. 

Όταν έφθασε στη νόμιμη ηλικία, τον στεφάνωσαν με θυγατέρα από βασιλική και ευγενική γενιά. Το βράδυ όμως στο συζυγικό δωμάτιο ο Όσιος, αφού πήρε το χρυσό δακτυλίδι και τη ζώνη, τα επέστρεψε στην σύζυγό του και εγκατέλειψε τον κοιτώνα. Παίρνοντας αρκετά χρήματα από τα πλούτη του έφυγε με πλοίο περιφρονώντας την ματαιότητα της επίγειας δόξας. Καταφθάνει στην Λαοδίκεια της Συρίας και από εκεί στην Έδεσσα της Μεσοποταμίας. 

Εκεί ο Όσιος Αλέξιος μοίρασε τα χρήματα στους πτωχούς, ακόμη και τα ιμάτιά του, και, αφού ενδύθηκε με κουρελιασμένα και χιλιομπαλωμένα ρούχα, κάθισε στο νάρθηκα του ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου, ως ένας από τους πτωχούς. Προτίμησε έτσι να ζει με νηστεία όλη την εβδομάδα και να μεταλαμβάνει των Αχράντων Μυστηρίων κάθε Κυριακή, ενώ μόνο τότε έτρωγε λίγο άρτο και έπινε λίγο νερό.

Οι γονείς του όμως τον αναζητούσαν παντού και έστειλαν υπηρέτες τους να τον βρουν. Στην αναζήτησή τους έφθασαν μέχρι το ναό της Έδεσσας, χωρίς ωστόσο να τον αναγνωρίσουν. Οι δούλοι επέστρεψαν άπρακτοι στη Ρώμη, ενώ η μητέρα του Αλέξιου με οδύνη, φορώντας πτωχά ενδύματα, καθόταν σε μια θύρα του σπιτιού πενθώντας νύχτα και ημέρα. Το ίδιο και η νύφη, που φόρεσε τρίχινο σάκκο και παρέμεινε κοντά στην πεθερά της.

Ο Όσιος Αλέξιος για δεκαεπτά χρόνια παρέμεινε στο νάρθηκα του ναού της Θεοτόκου ευαρεστώντας το Θεό. Και μια νύχτα η Θεοτόκος παρουσιάστηκε στον προσμονάριο του ναού σε όνειρο και του ζήτησε να του φέρει μέσα στο ναό τον άνθρωπο του Θεού. Τότε ο προσμονάριος, αφού βγήκε από το ναό και δεν βρήκε κανένα παρά μόνο τον Αλέξιο, εδεήθηκε στη Θεοτόκο να του υποδείξει τον άνθρωπο, όπως κι έγινε. Τότε πήρε από το χέρι τον Όσιο Αλέξιο και τον εισήγαγε στο ναό με κάθε τιμή και μεγαλοπρέπεια.

Μόλις ο Όσιος κατάλαβε ότι έγινε γνωστός εκεί, έφυγε κρυφά και σκέφτηκε να πάει στην Ταρσό, στο ναό του Αγίου Παύλου του Αποστόλου, όπου εκεί θα ήταν άγνωστος. Αλλα όμως σχεδίασε η Θεία Πρόνοια. Γιατί βίαιος άνεμος άρπαξε το πλοίο και το μετέφερε στη Ρώμη. Βγαίνοντας από το πλοίο κατάλαβε ότι ο Κύριος ήθελε να επανέλθει ο Αλέξιος στο σπίτι του.

Όταν συνάντησε τον πατέρα του, που δεν αναγνώρισε τον υιό του, του ζήτησε να τον ελεήσει και να τον αφήσει να τρώει από τα περισσεύματα της τράπεζάς του. Με μεγάλη προθυμία ο πατέρας του δέχθηκε να τον ελεήσει και μάλιστα του έδωσε κάποιο υπηρέτη για να τον βοηθάει. Κάποιοι δούλοι από την οικία τον πείραζαν και τον κορόιδευαν, όμως αυτό δεν τον ένοιαζε. Έδινε την τροφή του σε άλλους, παραμένοντας όλη την εβδομάδα χωρίς τροφή και νερό, και μόνο μετά την Κοινωνία των Θείων και Αχράντων Μυστηρίων δεχόταν λίγο άρτο και νερό.

Έμεινε λοιπόν για δεκαεπτά χρόνια στον πατρικό οίκο χωρίς να τον γνωρίζει κανένας. Όταν έφθασε ο καιρός της κοιμήσεώς του, τότε κάθισε κι έγραψε σε χαρτί όλο το βίο του, τους τόπους που πέρασε, αλλά και κάποια από τα μυστικά που γνώριζαν μόνο οι γονείς του. Κάποια Κυριακή, όταν ο Αρχιεπίσκοπος Ιννοκέντιος τελούσε τη Θεία Λειτουργία, ακούσθηκε φωνή από το Άγιο Θυσιαστήριο, που καλούσε τους συμμετέχοντες να αναζητήσουν τον άνθρωπο του Θεού. Την Παρασκευή ο Όσιος Αλέξιος παρέδωσε το πνεύμα του στα χέρια του Θεού, ενώ το απόγευμα της ίδιας μέρας οι πιστοί βασιλείς και ο Αρχιεπίσκοπος προσήλθαν στο ναό για να δεηθούν στο Θεό να τους αποκαλύψει τον άγιο άνθρωπο του Θεού. Τότε μια φωνή τους κατηύθυνε στο σπίτι του Ευφημιανού. 

Λίγο αργότερα οι βασιλείς μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο έφθασαν στο σπίτι του Ευφημιανού, προξενώντας μάλιστα την απορία της γυναίκας και της νύφης του για την παρουσία τους εκεί, και ρώτησαν τον Ευφημιανό . Όμως εκείνος, αφού ρώτησε πρώτα τους υπηρέτες, είπε ότι δεν γνώριζε τίποτα. Στην συνέχεια ο υπηρέτης που φρόντιζε τον Όσιο Αλέξιο, παρακινούμενος από θεία δύναμη ανέφερε τον τρόπο ζωής του πτωχού, τον οποίο εξυπηρετούσε. 

Τότε ο Ευφημιανός, χωρίς να γνωρίζει ότι ο Όσιος είναι ήδη νεκρός, αποκάλυψε το πρόσωπο αυτού, που έλαμπε σαν πρόσωπο αγγέλου. Στο χέρι του Οσίου μάλιστα είδε χαρτί, που δεν μπόρεσε να αποσπάσει. Στη συνέχεια ανέφερε στους επισκέπτες του ότι βρέθηκε ο άνθρωπος του Θεού. Οι βασιλείς και ο Αρχιεπίσκοπος τότε εδεήθησαν στον Όσιο να τους επιτρέψει να δουν το χαρτί που είχε στο χέρι του. Μόλις ο αρχειοφύλακας πήρε στο χέρι του το χαρτί, ο Ευφημιανός αντιλήφθηκε ότι επρόκειτο για τον υιό του, τον οποίο αναζητούσε χρόνια τώρα, και μεγάλο πένθος έπεσε στην οικογένειά του. Θρήνος μεγάλος και από την γυναίκα και τη νύφη του.

Ο βασιλεύς Ονώριος και ο Αρχιεπίσκοπος μετέφεραν το τίμιο λείψανο του Οσίου στο μέσο της πόλεως και κάλεσαν όλο το λαό για να έλθει να προσκυνήσει και να λάβει ευλογία. Όσοι προσέρχονταν και ασπάζονταν το τίμιο λείψανο, άλαλοι, κουφοί, τυφλοί, λεπροί, δαιμονισμένοι, όλοι θεραπεύονταν. Βλέποντας αυτά τα θαύματα οι πιστοί δόξαζαν τον Θεό. Ήταν τόσος ο κόσμος που προσερχόταν για να δει το τίμιο λείψανο, που δεν μπορούσαν να το μεταφέρουν στο ναό του Αγίου Βονιφατίου για να το ενταφιάσουν. Έριξαν ακόμη και χρυσό και άργυρο στον κόσμο για να του αποσπάσουν την προσοχή, αλλά μάταια. Όταν πια μεταφέρθηκε το τίμιο λείψανο στο ναό, για επτά μέρες γιόρταζαν πανηγυρικά και στην γιορτή συμμετείχαν οι γονείς και η νύφη. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε το τίμιο λείψανο σε θήκη φτιαγμένη από χρυσό, άργυρο και πολύτιμους λίθους. Αμέσως άρχισε να ευωδιάζει και να αναβλύζει μύρο, το οποίο έγινε ίαμα και θεραπεία για όλους.

Η Κάρα του Οσίου Αλεξίου δωρήθηκε στη Μονή Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων το 1398 μ.Χ. από τον Αυτοκράτορα Μανουήλ τον Παλαιολόγο. Κατά την πυρπόληση της Μονής από τους Οθωμανούς το 1585 μ.Χ. διασώθηκε από δύο μοναχούς.

Όσιος Αλέξιος ο άνθρωπος του Θεού - Ιερός Ναός Yπεραγίας Θεοτόκου Aντιβουνιώτισσας Kέρκυρα - Στέφανος Tζανκαρόλας, τέλη 17ου αιώνα.

 

Λειτουργικά κείμενα

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἐκ ῥίζης ἐβλάστησας, περιφανοῦς καί κλεινῆς, ἐκ πόλεως ἤνθησας, βασιλικῆς καί λαμπρᾶς, Ἀλέξιε πάνσοφε· πάντων δ᾽ ὑπερφρονήσας, ὡς φθαρτῶν καί ῥεόντων, ἔσπευσας συναφθῆναι, τῷ Χριστῷ καί Δεσπότῃ. Αὐτόν οὖν ἐκδυσώπει ἀεί, ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἀλεξίου σήμερον τοῦ πανολβίου, ἑορτήν τήν πάνσεπτον, ἐπιτελοῦντες εὐσεβῶς, αὐτόν ὑμνήσωμεν λέγοντες· χαίροις Ὁσίων τερπνόν ἐγκαλλώπισμα.

Μεγαλυνάριον 

Κλῆσιν τὴν οὐράνιον ἐσχηκώς, μόνος ἐν Ἁγίοις, Θεοῦ ἄνθρωπος θαυμαστός, Ἀλέξιε σὺ ὤφθης, τῷ ἰσαγγέλῳ βίῳ· διὸ τῆς τῶν Ἀγγέλων, χαρᾶς ἠξίωσαι.

Ὁ Οἶκος
Τὶς τὰς σεπτάς σου ἀρετὰς ἀξίως εὐφημήσει, καὶ ἱκανῶς ὑμνήσει, Ἀλέξιε θεόφρον, τὴν σωφροσύνην, τὴν ὑπομονήν, τὴν πραότητα, τὴν ἐγκράτειαν, τὸν ἀκατάπαυστον ὕμνον, τὴν ἄκραν σκληραγωγίαν, καὶ ἄμετρον ταπείνωσιν, δι' ὧν Ἀγγέλοις ἐφάμιλλος γενόμενος. Πρεσβεύεις ἀεὶ ὑπὲρ τοῦ κόσμου παντός· διὸ ἀκούεις Ὅσιε, νῦν παρὰ πάντων Πιστῶν. Χαίροις Ὁσίων τερπνὸν ἐγκαλλώπισμα.

Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Τοὺς ἱδρῶτας καὶ πόνους τους σοὺς Σοφέ, νοερῶς θεωροῦντες πάντες πιστοί, πάσης κατανύξεως τὰς ψυχὰς ἐμπιπλάμεθα, καὶ πρὸς θείους ὕμνους καὶ δόξαν καὶ αἴνεσιν, τοῦ Δεσπότου τῶν ὅλων, παμμάκαρ Ἀλέξιε, πόθῳ ἐγκαρδίῳ, ἑαυτοὺς συγκινοῦμεν, ᾠδαῖς σε γεραίροντες, καὶ πιστῶς ἐκβοῶντές σοι, ὡς Κυρίου θεράποντι· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

Αποσύρονται από την Εθνική Πινακοθήκη τα βλάσφημα έργα "τέχνης"...

 

Newsfire

Η «ΝΙΚΗ» του Δημήτρη Νατσιού νίκησε στον τιτάνιο αγώνα που έδωσε ολόκληρη την προηγούμενη εβδομάδα, απέναντι στο σύνολο των συστημικών μέσων ενημέρωσης, τα οποία λυσσωδώς επιχειρούσαν να σπιλώσουν το πολιτικό της έργο και να την παρουσιάσουν σαν κάτι που δεν είναι!

Εκείνο που ζητούσε η «ΝΙΚΗ» έγινε πράξη. Τα ανοσιουργήματα από την Εθνική Πινακοθήκη αποσύρονται! Αυτό ανακοινώθηκε επίσημα από το κρατικό ίδρυμα που υποτίθεται ότι προωθεί την Τέχνη και τον Πολιτισμό…

Η ανακοίνωση της Εθνικής Πινακοθήκης:

Σας ενημερώνουμε ότι με γνώμονα την ασφάλεια της Εθνικής Πινακοθήκης-Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου, των έργων τέχνης, των εργαζομένων και των επισκεπτών, καθώς και την αποκατάσταση της εύρυθμης θεσμικής λειτουργίας, τα έργα τέχνης του Χριστόφορου Κατσαδιώτη τα οποία παρουσιάζονταν στην έκθεση “Η Σαγήνη του Αλλόκοτου” απομακρύνθηκαν από το δάπεδο με τη σύμφωνη γνώμη του καλλιτέχνη.

Ο επικοινωνιακός θρίαμβος της «ΝΙΚΗΣ»

Πρόκειται για έναν επικοινωνιακό θρίαμβο, το γεγονός ότι το Δημοκρατικό Πατριωτικό Λαϊκό Κίνημα «ΝΙΚΗ» αντιμετώπισε ολόκληρο το μιντιακό σύστημα με επιτυχία και κατάφερε να περάσει το μήνυμά της στην συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, η οποία τάχθηκε μαζί της.

Κόλαφος για την κυβέρνηση Μητσοτάκη και για τους υβριστές της Πίστης τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων.

Μάλιστα, ειδικά για τη «ΝΙΚΗ», ενώ όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα οι μετρήσεις την έδιναν στο όριο εισόδου στη Βουλή, από την προηγούμενη εβδομάδα αυτό άλλαξε ριζικά.

Όλες οι δημοσκοπήσεις την κατατάσσουν με ποσοστό τέτοιο, που είναι βεβαία η εκ νέου είσοδός της στο Κοινοβούλιο, όποτε και αν πραγματοποιηθούν οι επόμενες εκλογές!

Η «ΝΙΚΗ» του Δημήτρη Νατσιού τίμησε την ψήφο των Ελλήνων που την εμπιστεύθηκαν, έδωσε σκληρή μάχη και νίκησε!

Συμπλήρωμα:

Τό Ἰσλάμ «σέβεται» Παναγία – Ἅγιο Γεώργιο, ἐνῶ «ἐμεῖς» τούς βεβηλώνουμε

Τοῦ Μανώλη Κοττάκη (απόσπασμα)

(...) Ἐδῶ πού φτάσαμε, μέ ὅσα συμβαίνουν πολύ τακτικά μέ τήν σημαία, τόν σταυρό καί τά σύμβολα, πρέπει νά καταλήξουμε σέ ἕνα σοβαρό πλαίσιο ἀντιμετωπίσεως αὐτῶν τῶν ζητημάτων. Ζοῦμε στήν χώρα τῆς ἐλευθερίας. Ὅποιος θέλει νά ἐκθέσει ἕνα ἔκτρωμα ἀλλοιώνοντας καί βεβηλώνοντας μία εἰκόνα σέ ἕναν ἰδιωτικό χῶρο μπορεῖ νά τό κάνει, ἀλλά ὀφείλει νά γνωρίζει ὅτι ὅσο σεβαστή εἶναι ἡ ἐλευθερία τῆς τέχνης, ἄλλο τόσο σεβαστή εἶναι καί ἡ ἐλευθερία τῆς ἐκφράσεως. Ἑκατομμύρια πολῖτες παίρνουν δύναμη ἀπό τίς εἰκόνες αὐτές. 

 

Τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, τό γράφω γιά τούς ἄσχετους πού δέν τό γνωρίζουν, μέσα στίς ἐκκλησίες γίνονται μικρές λιτανεῖες, κατά τήν διάρκεια τῶν ὁποίων οἱ πιστοί κρατοῦν στά χέρια τους μικρές καί μεγάλες εἰκόνες. Αὐτές εἶναι τά καταφύγιά τους. Τό ἔζησα προχθές στόν Μετοχιακό Ναό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου «Παναγία ἡ Λαοδηγήτρια» στήν Θεσσαλονίκη.

Ὅποιος λοιπόν στό ὄνομα τῆς ἐλευθερίας τῆς τέχνης βεβηλώνει ἐθνικά καί θρησκευτικά σύμβολα ἄς γνωρίζει ὅτι στό ὄνομα τῆς ἐλευθερίας τῆς ἐκφράσεως θά ἀντιμετωπίζει τήν κατακραυγή. Μέ αὐτά πού ὁρίζουν τήν ὕπαρξή μας δέν μπορεῖς νά παίζεις. Deal;

Αὐτά γιά τόν ἰδιωτικό χῶρο. Ἀπό κει καί πέρα, πᾶμε τώρα στόν δημόσιο χῶρο, κάποιος πού βεβηλώνει εἰκόνες ἤ ἐθνικά σύμβολα καί τίς ἐκθέτει σέ δημόσια κτίρια, ἄς γνωρίζει -καί ἐκεῖνος καί αὐτοί πού τοῦ δίνουν τήν ἄδεια νά ἐκθέτει- τό ἑξῆς: Ἐν προκειμένῳ δέν ἔχουμε νά κάνουμε μέ τήν ἐλευθερία τῆς τέχνης καί τόν σεβασμό στήν ἐλευθερία τῆς τέχνης, ἀλλά μέ τήν υἱοθέτηση τῆς διαστροφῆς μέσα στόν δημόσιο χῶρο. 

 

Ἐδῶ δέν συζητᾶμε γιά τήν προστασία τῆς τέχνης ἀπό τήν λογοκρισία, ἀλλά γιά τήν ἀποδοχή τῆς διαστροφῆς ἀπό τήν Πολιτεία. Ἡ ὁποία Πολιτεία ἔχει εὐθύνη νά ὁρίζει τί εἶναι τέχνη καί τί δέν εἶναι τέχνη. Αὐτό πού εἴδαμε στήν Ἐθνική Πινακοθήκη δέν εἶναι τέχνη. Εἶναι ποινικό ἀδίκημα. Εἶναι ἀσέβεια στόν βίο καί τήν πολιτεία τῶν ἁγίων καί τῆς Παναγίας μας, πού μόνο ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί γνωρίζουμε ἀπό τί δοκιμασίες πέρασαν, γιά νά μπορέσουν νά περάσουν τό μήνυμα τῆς μεγαλύτερης «μεταρρυθμίσεως» τῶν αἰώνων στόν πλανήτη. Τό μήνυμα τοῦ Χριστιανισμοῦ δηλαδή. Μέ αὐτά δέν παίζουμε. Δέν κάνουμε πλάκα, δέν ἀστειευόμαστε. Τό διακηρύσσουμε… ἀβίαστα.