Η αγία Μαρία, γιαγιά της Παναγίας, κρατάει στην ποδιά της την αγία Άννα, η οποία κρατάει την Παναγία, η οποία κρατάει το Χριστό. Στην πάνω μεριά εικονίζεται η Υπαπαντή του Χριστού. Όμορφη εικ. από την Κυριακή των Προπατόρων, που γιορτάζει και η αγία Μαρία (από εδώ).
*****
Αν
και οι Παγκόσμιες Ημέρες, όπως και οι Ευρωπαϊκές Ημέρες, είναι γιορτές
που δεν ανήκουν στη δική μας κουλτούρα και πνευματική κληρονομιά
(αντίθετα, επινοήθηκαν από έναν πολιτισμό που δεν είχε πια ρίζες, αφού είχε εγκαταλείψει τη
δική του πνευματική κληρονομιά, και κάπως έπρεπε να δημιουργήσει ένα
εορτολόγιο), θα ήθελα να προσφέρω ένα μικρό δωράκι, από το ανθοπωλείο
της καρδιάς μου, σε όσες μανούλες εξωκείλουν στη μπλογκονησίδα μας.
Για μητέρες, μανούλες, μαμάδες και τα παιδιά τους (αφιέρωμα - διαλέξτε ό,τι θέλετε)
Η ιέρεια του σπιτιού μου (απόσπασμα από το άρθρο: Και ο Θεός έπλασε τη Γυναίκα - Η θέση της γυναίκας στο χριστιανισμό, που σας προσκαλώ να διαβάσετε)
Γιορτή της Μητέρας και Εκκλησία
Orthodoxia news agency
Γιορτή της Μητέρας σήμερα και τα απανταχού της γης τέκνα βρίσκουν την ευκαιρία να θυμηθούν και να τιμήσουν τη μητέρα τους. Κοντά σ’ αυτούς και αρκετοί αμφισβητίες που βλέπουν τη θέσπιση της «γιορτής» σαν εκδήλωση εμπορευματοποίησης ή άλλοι που θεωρούν ότι η ιερότητα του προσώπου της μητέρας είναι τέτοια, που της ανήκουν όλες οι ημέρες του έτους και όχι μία ξεχωριστή.
Η Εκκλησία από την πλευρά της προβάλλει το πρόσωπο της Παναγίας ως την κατεξοχήν μητέρα και υπομιμνήσκει διακριτικά την εορτή της Υπαπαντής (στις Φεβρουαρίου) ως την ημέρα που θα μπορούσε να τιμηθεί το πρόσωπο της μητέρας.
Στην παράδοσή μας ακόμη θα συναντήσουμε και την ίδια την Εκκλησία ως μητέρα, που μας γεννά και μας αναγεννά εν Χριστώ και μας καθοδηγεί στη σωτηρία. Αυτό δεν σημαίνει όμως κάποια αντιδιαστολή: η σωφροσύνη και η υπακοή της Θεοτόκου τη θέτει στο κέντρο της Εκκλησίας. Στο πρόσωπό της συνίσταται το μυστήριο της θείας Οικονομίας, λέει ο άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Και η ελεύθερη αποδοχή της του θείου θελήματος άνοιξε το δρόμο στην επιστροφή του ανθρώπου στους θείους κόλπους. Η Σάρκωση του Θεού Λόγου που έλαβε χώρα στα σπλάχνα της, πραγματοποίησε την ένωση του θείου με το ανθρώπινο. Η Εκκλησία πορεύεται λοιπόν στην Ιστορία ως μια «διαρκής Θεοτόκος» (Π. Ευδοκίμοφ).
Αιώνιο πρότυπο μητέρας η Παναγία, συμπάσχει και συμπονά με κάθε πονεμένο άνθρωπο και αποτελεί μαζί το καταφύγιο και την παρηγοριά όλων των κατατρεγμένων. Η θλιμμένη της εικόνα από τη ρομφαία που τη διαπέρασε βλέποντας το Γιο της να πάσχει για την ανθρωπότητα, την καθιστά ένα κατεξοχήν πρόσωπο ευσπλαχνίας και φιλανθρωπίας. Είναι η αρχετυπική Μάνα, που πονά και νοιάζεται για τα παιδιά της, για τη θλίψη και την αδικία που κυριαρχεί στον κόσμο, είναι ο συνεχιζόμενος αναστεναγμός για τον πάσχοντα άνθρωπο. Στο πρόσωπό της οι μητέρες κυρίως βρίσκουν μια μοναδική συμπαραστάτρια και μια απόλυτη κατανόηση για την ανησυχία τους για το μέλλον των παιδιών τους και του κόσμου όλου. Στους πολέμους είναι οι μάνες που πεθαίνουν, λέει ο ποιητής…
Για τους λόγους αυτούς, η εκκλησιαστική πρόταση είναι η κατεξοχήν τιμητική για το πρόσωπο της μητέρας.
Πέτρος Παναγιωτόπουλος, Επ. Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ
Παγκόσμιες ημέρες & εορτές αφιερωμένες στη Γυναίκα και η Παναγία ως πρότυπο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου