Θεία Κοινωνία και "κορωνοϊός"...

Φυσικά, το θέμα ήρθε και στη θεία κοινωνία... Υποθετικό σενάριο: Ώστε, κακόψυχοι και παμπόνηροι χριστιανοί, χαίρεστε που ματαιώθηκαν τα καρναβάλια, έεε;;; Πάρτε τώρα και μια απαγόρευση της θείας κοινωνίας, να έρθετε στα ίσια σας!

Ας μοιραστούμε αυτά:

Θανάσης Παπαθανασίου: Επιδημίες, πανδημίες και εκκλησιαστική ζωή

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ

 

Το 2011 είχα δημοσιεύσει ένα μελέτημα για τη σχέση της κοινωνίας και της πολιτείας με τις διάφορες κοινότητες (θρησκευτικές και πολιτισμικές πρωτίστως, αλλά και πολιτικές). Ένα βασικό ερώτημά του είναι αν και με ποιους όρους τα αξιώματα της κάθε κοινότητας (δηλαδή τα χαρακτηριστικά που την ορίζουν ως συγκεκριμένη κοινότητα) έχουν προτεραιότητα έναντι του ευρύτερου κοινωνικού - πολιτειακού. Μια εύκολη εκδοχή αυτού του ερωτήματος έχουμε όποτε το βασικό αξίωμα κάποιας κοινότητας είναι κάτι απάνθρωπο, κάτι το οποίο κάποιους τους καθιστά θύματα (π.χ. η εξουσία των θρησκευτικών λειτουργών της να επιβάλει θανατική ποινή κατά διαφωνούντων). Σ' αυτή την περίπτωση εύκολα μπορεί να υποστηριχτεί η προτεραιότητα του κοινωνικού κανόνα έναντι του κοινοτικού. Αλλά οι δύσκολες περιπτώσεις είναι άλλες. Έγραφα λοιπόν: 

 

«Σε περίπτωση πανδημίας νόσου θανατηφόρου και μεταδοτικής, πώς θα αντιμετωπιστεί η απαίτηση μιας κυβέρνησης να ανασταλεί η τέλεση της θείας Ευχαριστίας για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας; Προφανώς, ο πιστός μπορεί να βιώνει ως υπερεπαρκή την όποια μεταφυσική πίστη του, δεν μπορεί όμως να περιμένει ότι η επίκληση της αποτελεί ικανοποιητική απάντηση για το κράτος. 

Το ζήτημα, λοιπόν, είναι ποια στάση θα μπορέσει να τηρήσει η Εκκλησία σε περίπτωση τέτοιας κρίσης. Θα εμμείνει στην τέλεση της Ευχαριστίας αποδεχόμενη το κόστος του πιο οξέως κοινωνικού οστρακισμού της (δηλαδή την απόσυρση των μελών της από κάθε κοινωνική σχέση και δραστηριότητα); Ή μήπως, αντιλαμβανόμενη τον εαυτό της πρωτίστως ως πραγμάτωση της διακονικής αγάπης, θα προχωρήσει ενσυνείδητα στην πιο επώδυνη κένωσή της, δηλαδή την αναστολή τέλεσης του μυστηρίου, χάριν της αγάπης των τρομοκρατημένων ανθρώπων; 

Αλλά, θα κατόρθωνε, άραγε, να το αποτολμήσει αυτό με τρόπο ώστε να μαρτυρηθεί το πρωτείο της θυσιαστικής αγάπης και να μην εκληφθεί αυτή η κίνηση ως βολική συναίνεση στο πνεύμα του κόσμου, το οποίο ειδωλοποιεί την υγεία και την επιβίωση;»*.

 

Για τον Χριστιανό η προσέλευση στη θεία Κοινωνία εν μέσω πανδημίας είναι μια έμπρακτη κατάφαση αυτού που πάντα θα ακούγεται σαν τρέλα: ότι η αγάπη / το κοινωνείν είναι ανώτερη της επιβίωσης. Και νομίζω ότι αυτή η προσέλευση στην θεία Κοινωνία δεν πρέπει να θεμελιώνεται στην πεποίθηση ότι με την Ευχαριστία δεν μεταδίδονται ασθένειες (να σκεφτούμε εδώ ότι ουδείς κοινωνός της θείας Ευχαριστίας έπαψε να είναι θνητός), αλλά στην έμπρακτη πρόταξη του κοινωνείν έναντι του επιβιώνειν. Και στην αυτοπαράδοση στον ζωντανό Θεό, ιδίως όποτε αυτός ο ζωντανός Θεός αφήνει να γκρεμιστεί ό,τι ενδέχεται να στρεβλώνεται σε ιερό είδωλο που Τον υποκαθιστά...

Από την άλλη, αυτό που στο κείμενό μου ονόμασα την "επώδυνη κένωση" της Εκκλησίας, το συνάντησα μετά από χρόνια, διατυπωμένο με κορυφαία ένταση, στο βιβλίο και στο κινηματογραφική ταινία "Σιωπή" (Σουσάκου Έντο / Μάρτιν Σκορτσέζε). Την κορύφωση της πίστης στον ζωντανό Θεό, η οποία φτάνει στην πιο αδιανόητη αυτοθυσία: στο να ρισκάρεις χάριν άλλου όχι απλώς τη ζωή σου, αλλά την ψυχή σου.

Τα θέτω ως σκέψεις στα δύσκολα. Ήδη έχει εκδοθεί ανακοίνωση από την Ορθόδοξη Μητρόπολη της Κορέας (η χώρα βρίσκεται δίπλα στο μάτι του κυκλώνα) προς τους πιστούς. Ο πρώτος προβληματισμός μάς έρχεται από το πεδίο της ιεραποστολής: https://www.orthodoxkorea.org/%ce%bf%ce%b4%ce%b7%ce%b3%ce%…/

--------------------------------------------------

* Το μελέτημά μου είναι το: «Η κοινότητα ως βρόχος. Η αποστολή της Εκκλησίας στη σκοτεινή πλευρά της σελήνης», τόμος Πολιτισμός & Διαφορετικότητα. Εμείς και οι άλλοι (επιμ. Δ. Μαγριπλής), εκδ. Σταμούλης, Θεσσαλονίκη 2011, σσ. 333-352.

Θανάσης Ν. Παπαθανασίου / 27-2-2020

[πηγή]

 

Πλαστικά κουταλάκια για την Θεία Κοινωνία στη Μητρόπολη Βοστώνης!

 

Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ηλιουπόλεως

 

"Ν": Ανάρτηση του 2010, με αφορμή την τότε "γρίπη των χοίρων"! Τα σχόλια του ιερέα κάτω από αυτό το άρθρο νομίζω ότι δίνουν την τελική απάντηση στο ερώτημα. Δεν μιλάει με θεωρίες και ιδεολογήματα, αλλά καταθέτει γεγονότα. Ακολουθεί και εγκύκλιος (τότε) του μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής π. Νικολάου.

Χρήση πλαστικών κουταλιών για τη μετάδοση της Θείας Κοινωνίας έγινε σε κοινότητα της Μητρόπολης Βοστώνης και συγκεκριμένα του Αγίου Νικολάου στην πόλη Rutland του Βερμόντ.
Το θέμα αποκάλυψε αρχικά με επιστολή του στην Αγγλική έκδοση του «Εθνικού Κήρυκα», «The National Herald», ο δικηγόρος Θεόδωρος Κορσόνης ή Κουρτζούνης, μέλος επί πολλά χρόνια της Κοινότητας.
Ο κ. Κορσόνης, στην επιστολή του στην έκδοση της 20ής Φεβρουαρίου 2010, σε απάντηση σε σχετικό άρθρο του νευροχειρουργού ιατρού Ιωάννη Κόλλη από την πόλη Κλίβελαντ του Οχάιο, ο οποίος υπηρέτησε επί τέσσερις και πλέον δεκαετίες στο Αρχιεπισκοπικό Συμβούλιο και την Εκτελεστική του Επιτροπή, ακόμα και μέχρι πριν μερικά χρόνια επί Αρχιεπισκοπίας Δημητρίου και ο οποίος συζητούσε το θέμα της μετάδοσης της Θείας Κοινωνίας με την κοινή λαβίδα.
Υπενθυμίζεται ότι το άρθρο δημοσιεύθηκε και στην ελληνική έκδοση του «Εθνικού Κήρυκα» στις 29 Δεκεμβρίου του 2009. Ο ιατρός Κόλλης ανάμεσα στα άλλα έγραψε στο άρθρο του, πως «μερικά μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν μεταλαμβάνουν ποτέ λόγω της χρήσης της κοινής λαβίδας, ενώ άλλα περιοδικώς αποφεύγουν να κοινωνήσουν για την ίδια βασική αιτία. Πιστεύουν ότι η χρήση της κοινής λαβίδας είναι ανθυγιεινή και ως εκ τούτου δημιουργεί βαθύ προβληματισμό.

Ρωμαιοκαθολικοί, πολλοί Προτεστάντες και τώρα οι Λουθηρανοί λαμβάνουν Θεία Κοινωνία χωρίς τη χρήση της κοινής λαβίδας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν περί τα 300 εκατομμύρια πληθυσμό. Επί του παρόντος 50 εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν προσβληθεί από τη νέα γρίπη που ονομάζεται ιός [H1N1]. Πέρα από τα 50 εκατομμύρια που έχουν προσβληθεί, 10 χιλιάδες επί πλέον Αμερικανοί έχουν πεθάνει από αυτόν τον νέο και ενίοτε θανατηφόρο ιό».
Σε άλλο σημείο, ο ιατρός Κόλλης σημείωσε, πως «ως χειρουργός γιατρός έχω αφιερώσει το περισσότερο μέρος της ζωής μου μελετώντας λοιμώδεις νόσους. Πιο συγκεκριμένα, προσπαθώντας να προλάβω λοιμώδεις νόσους προτού αρχίσουν. Επί του παρόντος, πολλοί ενορίτες αποφεύγουν να λάβουν Θεία Κοινωνία λόγω της χρήσης της κοινής λαβίδας. Οι επισημάνσεις αυτού του άρθρου ελπίζεται να σταθούν αφορμή για συζήτηση η οποία θα οδηγήσει σε κάποια λύση. Ο στόχος μου είναι όλο και περισσότεροι ενορίτες να λαμβάνουν Θεία Κοινωνία πιο συχνά» και συνιστούσε πως «εάν η κοινή λαβίδα αντικατασταθεί με μία πιο υγιεινή πρακτική, όπως είναι η χρήση ιδιωτικών κοχλιαρίων, περισσότεροι ενορίτες θα λαμβάνουν Θεία Κοινωνία και περισσότεροι ενορίτες θα Κοινωνούν πιο συχνά».

Στην επιστολή του προς τον «Εθνικό Κήρυκα» ο δικηγόρος Θεόδωρος Κορσόνης από την κοινότητα του Αγίου Νικολάου του Rutland του Βερμόντ έγραψε τα εξής: «Σε απάντηση στο άρθρο του ιατρού Ιωάννη Κόλλη, επιθυμώ με τούτο το γράμμα να σας πληροφορήσω για τη διαδικασία που είναι σε χρήση αυτό το χειμώνα στη δική μας Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Rutland του Βερμόντ.
Ο ιερεύς προτρέπει στους ενορίτες οι οποίοι προτιμούν να χρησιμοποιούν ιδιωτικά πλαστικά κουτάλια να πηγαίνουν πρώτοι στη γραμμή να κοινωνούν. Όταν πλησιάζει ο πιστός κάποιος που βοηθά στο ιερό βήμα του δίνει ένα πλαστικό κουτάλι κι ο ιερεύς του δίνει Θεία Κοινωνία με αυτό το πλαστικό κουτάλι. Κάθε πλαστικό κουτάλι που χρησιμοποιείται στη συνέχεια απορρίπτεται (discarded).
Έπειτα προσέρχονται και λαμβάνουν Θεία Κοινωνία όσοι επιθυμούν με τη χρήση της κοινής λαβίδας. Η μέθοδος αυτή λειτουργεί πολύ καλά και όλοι είμαστε ευχαριστημένοι.
Στη διάρκεια της φετινής χειμερινής περιόδου, οι περισσότεροι ενορίτες χρησιμοποιούν ιδιωτικά πλαστικά κουταλάκια».

Σε δηλώσεις του στον «Ε.Κ.» ο δικηγόρος Θεόδωρος Κορσόνης είπε ότι «η κοινότητα πήρε την πρωτοβουλία για τη χρήση των πλαστικών κουταλιών διότι ανησυχούσε για τον ιό της νέας γρίπης» και συμπλήρωσε πως «είμαστε μία μικρή κοινότητα με δέκα πέντε οικογένειες κι ο ιερεύς μας, ο π. Νικάνωρ Κουτελάς, είναι συνταξιούχος». Τόνισε, πως «ο ιερεύς μας έχει πολλή κατανόηση και νόμιζε πως ήταν πολύ σπουδαίο να συμμετέχουν οι ενορίτες στη Θεία Κοινωνία και οι ενορίτες του ζήτησαν λέγοντας δώσε μας επιλογή, κι εκείνος είπε φυσικά διότι το πιο σπουδαίο είναι να συμμετέχετε και να κοινωνείτε είτε με την μεταλλική λαβίδα, είτε με πλαστικό κουταλάκι».
Ο κ. Κορσόνης δήλωσε ότι «εγώ προσωπικά κοινωνώ με την κοινή λαβίδα» και συμπλήρωσε πως «η Λειτουργία τελείται μία φορά το μήνα, κατά κανόνα την τελευταία Κυριακή του μήνα».
Στην ερώτηση αν γνωρίζει εάν ο ιερέας τους έχει λάβει ειδική άδεια από τον Μητροπολίτη Μεθόδιο για τη χρήση των πλαστικών κουταλιών, απάντησε: «Δεν θέλω να δημιουργήσω πρόβλημα σε κανέναν, αλλά δεν θα ζητούσαμε ποτέ από τον π. Νικάνορα να κάνει τίποτε που να μην το συζητήσει πρώτα με τον Επίσκοπο». Ο π. Νικάνωρ τηλεφώνησε στον Μητροπολίτη Μεθόδιο, ο οποίος του είπε «καταλαβαίνω το πρόβλημα, κάνε αυτό που είναι καλύτερο για την κοινότητα». Σχετικά με το αν το είπε σε εκείνον ο π. Νικάνωρ, ο κ. Κορσόνης απάντησε: «Ο π. Νικάνωρ μού είπε αυτό ακριβώς, πως ο Επίσκοπος έδειξε κατανόηση δεν είπε πρέπει να το κάνετε με αυτόν ή εκείνον τον τρόπο».
Ο κ. Κορσόνης υποστήριξε ακόμα, πως «η Κοινότητα είναι εκατό τοις εκατό υπέρ της χρήσης του πλαστικού κουταλιού, σχεδόν όλοι οι ενορίτες χρησιμοποιούν το πλαστικό κουταλάκι, ίσως πέντε από εμάς χρησιμοποιούμε την κοινή λαβίδα».
Η πόλη Rutland Βερμόντ απέχει περί τις τριάμισι με τέσσερις ώρες οδικώς από τη Βοστώνη.
 

Ο «Εθνικός Κήρυκας» ενημέρωσε γραπτώς τον Μητροπολίτη Μεθόδιο την Τρίτη 9 Μαρτίου 2010, ζητώντας να σχολιάσει και τοποθετηθεί επί του θέματος, πλην όμως δεν ανταποκρίθηκε.
Σε επικοινωνία του «Ε.Κ.» με τον Αρχιμανδρίτη Νικάνορα Κουτελά, στον οποίον αναφέραμε την επιστολή του ενορίτη του, του κ. Θεόδωρου Κορσόνη, καθώς επίσης ότι είχε προβεί και σε δηλώσεις στον «Ε.Κ.», ο π. Νικάνωρ είπε: «ναι, αυτό είναι αλήθεια (η χρήση πλαστικών κουταλιών)», ενώ στην ερώτηση γιατί το κάνουν, απάντησε: «Είχε δημιουργηθεί πανικός εδώ για τη γρίπη και ξέρετε έχω ηλικιωμένους εδώ και εύρισκαν δυσκολίες να θέλουν να κοινωνήσουν και βρήκα λύση γι' αυτούς τους ηλικιωμένους να τους κοινωνώ με πλαστικό κουταλάκι, κι όσοι ήθελαν με τον πατροπαράδοτο τρόπο (κοινή λαβίδα)».
Πρόσθεσε εξάλλου, πως «οι πιστοί μου το δέχθηκαν πολύ ευχάριστα».
Στην ερώτηση «τι τα κάνατε τα πλαστικά κουταλάκια μετά τη χρήση τους», είπε πως «έχουμε χωνευτήρι στην εκκλησία και τα ρίχναμε εκεί».
Στην ερώτηση αν ενημέρωσε σχετικά τον Μητροπολίτη Μεθόδιο, απάντησε «όχι». Και συμπλήρωσε, πως «αυτή ήταν αποκλειστικά δική μου πράξη, ο Μητροπολίτης δεν είχε καμία ευθύνη. Με πήρε τηλέφωνο και ήταν πολύ θυμωμένος μαζί μου, μάλιστα ήθελε να με τιμωρήσει».
Ο π. Νικάνωρ είπε ακόμα, ότι «δεν τα χρησιμοποιούμε πλέον (τα πλαστικά κουτάλια)».
 

Ο π. Νικάνωρ ιερουργεί επί 20 έτη στην κοινότητα του Αγίου Νικολάου του Rutland Βερμόντ. «Λειτουργούσα τρεις Κυριακές στην κοινότητα του Αγίου Βασιλείου στο Νιούπορτ του Νιου Χαμσάιρ και μία Κυριακή το μήνα εδώ. Όταν πήρα σύνταξη θέλησα να μετακομίσω το Rutland και ανέλαβα να κάνω Θεία Λειτουργία μονάχα μία Κυριακή το μήνα».
Εξάλλου, σε γραπτή δήλωση που είχε εκδώσει η Μητρόπολη Βοστώνης τον Οκτώβριο του 2009 στην αγγλική γλώσσα για το θέμα της νέας γρίπης και της Θείας Κοινωνίας, ανάμεσα στα άλλα ανέφερε και τα εξής: «Οφείλει να σημειωθεί πως η Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν πάντοτε ξεκάθαρη στην πίστη της πως δεν μεταδίδονται ασθένειες από το Άγιο Ποτήριο, το οποίο, πιστεύουμε, ότι περιέχει αυτό τούτο το Σώμα και το Αίμα του Σωτήρα μας. Προς τούτο δεν ετέθη ποτέ ερώτημα για τη μετάδοση της Θείας Κοινωνίας κι όταν ακόμα διάφορες ασθένειες αφάνιζαν τον κόσμο. Όπως είναι γνωστό, οι ιερείς στο τέλος της Θείας Λειτουργίας καταλύουν ό,τι έχει απομείνει στο Ποτήριο, άσχετα που είχε τελεστεί (η Λειτουργία) σε ενοριακό ναό, σε νοσοκομείο ή σε παρεκκλήσι θεραπευτηρίου».
Επίσης, σε άλλο σημείο, η δήλωση έγραφε, πως «οι Ορθόδοξοι πιστοί έχουν πάντοτε συμπεριφερθεί υπεύθυνα. Καθώς αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα των φόβων της παρούσας πανδημίας της γρίπης, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί προτρέπονται να χρησιμοποιούν διάκριση, καθώς ακολουθούν τις υποδείξεις της ιατρικής κοινότητας».

ΠΗΓΗ: Ρομφαία

Το σχόλιο του π. Κ. Πετάση, εφημέριου της ενορίας & διαχειριστή του ιστολογίου ("Ν": παρακαλώ, να το προσέξουμε):
 

Πολύ δύσκολο να πιστέψουμε ότι Ορθόδοξος Ιερέας δέχθηκε να μεταδώσει τη Θεία Κοινωνία με πλαστικό κουταλάκι, για να μην κολλήσουν οι μεταλαμβάνοντες του Θείου Σώματος και Αίματος του Κυρίου τον ιό της γρίπης! Θλιβερό!
Όσοι είμαστε με τη χάρη του Θεού έστω και αναξίως Ιερείς της Ορθόδοξου Εκκλησίας μας, ζούμε κάθε φορά που κοινωνούμε, το γεγονός ότι δεν πίνουμε κρασί, ούτε τρώμε ψωμί!
Και παρ' όλο που τα θέματα πίστεως δεν είναι δυνατόν να μπουν στη διαδικασία της λογικής αποδείξεως, θα ήθελα να αναφέρω μερικά παραδείγματα σχετικά με το ότι δεν κοινωνούμε ψωμί και κρασί αλλά Σώμα και Αίμα Χριστού «εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν την αιώνιον»:

1. Κληρικός τέλεσε την Θεία Ευχαριστία σε αγρυπνία, κατέλυσε και έφυγε με το αυτοκίνητο για το σπίτι του. Στο δρόμο τον σταμάτησε η τροχαία για «αλκοοτέστ»! Τον ρώτησαν αν έχει πιεί οινόπνευμα και απάντησε την αλήθεια! «Όχι! Λειτούργησα, κατέλυσα και πάω σπίτι μου.» Έβαλε στο στόμα το ειδικό μηχάνημα, και αυτό έδειξε ΜΗΔΕΝ!!! 

Όχι λίγο, όχι μέσα στα όρια, ΜΗΔΕΝ!!! Γιατί ο Ιερέας αυτός και κάθε Ορθόδοξος Ιερέας, καταλύει ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ! Όχι κρασί ! 

Ποίος είναι αυτός ο Ιερέας; Δεν είναι ένας! Είναι ΤΡΕΙΣ που μου έχουν πει ότι τους συνέβη αυτό! Δημοσιεύω τα ονόματα: 1. π. Αντώνιος Κούκλης, Εφημέριος του Ι.Ν. Αγ. Γλυκερίας Γαλατσίου. 2. π. Αντώνιος Καλλιγέρης Εφημέριος Ι.Ν. Αγ. Φιλοθέης ομωνύμου Δήμου 3. π. Νικόλαος Χομπιτάκης Εφημέριος Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου Κυψέλης.

2. Με τη χάρη του Θεού είμαι εδώ και 10 χρόνια κληρικός της Εκκλησίας μας και τα τελευταία οκτώ Ιερεύς. Σπανιότατα θα συμβεί να λειτουργήσω και να μην καταλύσω! Όμως ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δεν ζαλίστηκα μετά την Κατάλυση! Και να γίνω πιο σαφής: Όταν ο Ιερέας ετοιμάζει την Θεία Κοινωνία, βάζει στο Άγιο Ποτήριο κρασί γλυκό κόκκινο. Και η ποσότητα που βάζει είναι τουλάχιστον μισό μπουκάλι. Όταν οι πιστοί που θα κοινωνήσουν είναι πολλοί, η ποσότητα αυτή μειώνεται. 

Τυχαίνει όμως να κοινωνήσουν ελάχιστοι, ή και μόνο ένας! 

Το Άγιο Ποτήριο παραμένει γεμάτο και ο Ιερέας οφείλει να το κοινωνήσει, να το καταλύσει όπως λέμε στη γλώσσα της Εκκλησίας, ο ίδιος. (Ποτέ δεν χύνουμε την Θεία Κοινωνία στο χωνευτήρι !! Αδιανόητο!) Αν αυτό είναι κρασί, πίνει γλυκό κρασί, πάνω από δύο κρασοπότηρα, πρωί - πρωί και νηστικός! Κι όμως ΔΕΝ ΖΑΛΙΖΕΤΑΙ!!! ΔΕΝ ΖΑΛΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΣΙ! ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ Όποιος θέλει το πιστεύει! Όποιος δεν θέλει δεν το πιστεύει.

3. Τον τελευταίο καιρό με την πανδημία της γρίπης, θα έπρεπε πρώτα οι Ιερείς να είχαν κολλήσει και κάποιοι να είχαν πεθάνει! Πόσους Ιερείς ακούσατε ότι πέθαναν από τον ιό της γρίπης; Εγώ δεν άκουσα! Θα έπρεπε όμως να συμβεί σε μεγάλο ποσοστό! (Αν κολούσε η Θεία Κοινωνία) Και άρα να ακουστεί!

Επαναλαμβάνω, τα θέματα πίστεως δεν πρέπει να προσπαθούμε να τα υποτάξουμε στη λογική! Όποιος πιστεύει ότι κοινωνεί Σώμα και Αίμα Χριστού, δεν έχει λόγο να φοβάται για την υγεία του, αφού κοινωνεί τον Ζωοδότη Κύριο! Την πηγή της Ζωής! Όποιος δεν πιστεύει, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ! Η μάλλον έχει άπειρους λόγους ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ! Γι αυτό και ο Ιερέας προτρέπει τους πιστούς : «Μετά φόβου Θεού, ΠΙΣΤΕΩΣ και αγάπης προσέλθετε!» Σαν να λέει, αν δεν πιστεύετε ΜΗΝ ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ!
Οι Ρωμαιοκαθολικοί, οι Προτεστάντες και οι λοιποί αιρετικοί, όσοι νομίζουν ότι κοινωνούν σώμα και αίμα Χριστού, αποφεύγουν την αγία Λαβίδα, βεβαιώνοντας έμμεσα ότι δεν έχουν τη χάρη του Θεού. Οι Ορθόδοξοι δεν έχουμε λόγο να αποφύγουμε την Αγία Λαβίδα! Γι αυτό και ο Ιερέας που το τόλμησε, δεν ρώτησε τον Επίσκοπό του! Γι' αυτό και ο Επίσκοπος, όπως βεβαιώνει ο ίδιος ο κληρικός ήθελε να τον τιμωρήσει! Για να τον βοηθήσει να καταλάβει τι έκανε! Και δόξα τω Θεώ το κατάλαβε και βεβαιώνει ότι «δεν τα χρησιμοποιούμε πλέον (τα πλαστικά κουτάλια)»
Ο Θεός να μας λυπηθεί κι αυτόν και όλους μας και να μας χαρίζει μετάνοια!

π. Κων. Πετάσης
Εφημέριος του Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ηλιουπόλεως (ιστοσελίδα)

Υ.Γ. Παραθέτω σχετική εγκύκλιο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ.κ. Νικολάου

Πρὸς

Τὸν εὐσεβῆ λαὸν τῆς καθ' ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Πρόσφατα, μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐνσκήψασα πανδημία τῆς γρίππης τῶν χοίρων, ἀνεφύη, ὡς μὴ ὤφειλε, καὶ τὸ θέμα τοῦ ἐνδεχομένου τῆς μεταδόσεως ἀσθενειῶν μέσῳ τῆς Θείας Κοινωνίας. Δυστυχῶς, συχνὰ μὲ διάλεκτο ἀσεβῆ, ὕφος εἰρωνικὸ καὶ ἐπιχειρηματολογία ὄχι καλοπροαίρετη, ἔγινε ἀκόμη μιὰ προσπάθεια ἀποδόμησης τῆς πίστης μας σὲ μέρες ποὺ δὲν μᾶς ἔχει μείνει κανένα ἄλλο στήριγμα νὰ κρατηθοῦμε.
Μὲ τὴν εὐκαιρία λοιπὸν αὐτήν, θεωρῶ πὼς καλὸ θὰ ἦταν νὰ ποῦμε κάποιες ἀλήθειες, ἀναγκαῖες γιὰ νὰ περισωθεῖ ὁ πολύτιμος θησαυρὸς τῆς πίστης μέσα μας.
Ἡ Ἐκκλησία μας δυὸ χιλιάδες χρόνια μεταδίδει τὴ χάρι τῶν μυστηρίων της μὲ τὸν γνωστὸ τόσο ἀνθρώπινο καὶ ταυτόχρονα εὐλογημένο τρόπο πρὸς «ἴασιν καὶ θεραπείαν ψυχῆς καὶ σώματος». Ποτὲ δὲν προβληματίστηκε μὲ τὴ σύγχρονη λογικὴ τῆς ἀσεβοῦς ἀμφισβήτησης, ἀλλὰ καθημερινὰ ζεῖ μὲ τὴν ἐμπειρία τῆς ἐπιβεβαίωσης ἑνὸς μεγάλου θαύματος. Εἶναι δυνατὸν ἡ κοινωνία τοῦ Θεοῦ νὰ γίνει αἰτία ἀσθένειας ἢ παραμικρῆς βλάβης; Εἶναι δυνατὸν τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας νὰ μολύνει τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα μας; Εἶναι δυνατόν καθημερινὴ ἐμπειρία δυὸ χιλιάδων χρόνων νὰ συντριβεῖ ἀπὸ τὸν ὀρθολογισμὸ καὶ τὴν ψυχρὴ ρηχότητα τῆς ἐποχῆς μας; 

Ἀπὸ αἰῶνες μεταλαμβάνουν οἱ πιστοί, ὑγιεῖς καὶ ἀσθενεῖς, ἀπὸ τὸ ἴδιο ἅγιο ποτήριο καὶ ἀπὸ τὴν ἴδια ἁγία λαβίδα, ποὺ ποτὲ δὲν πλένουμε, ποὺ ποτὲ δὲν ἀπολυμαίνουμε, καὶ ποτὲ δὲν παρατηρήθηκε κάτι. Οἱ ἱερεῖς τῶν νοσηλευτικῶν ἱδρυμάτων, ἀκόμη καὶ τῶν λοιμωδῶν, μεταλαμβάνουν τοὺς πιστοὺς καὶ μὲ εὐλάβεια καταλύουν τὴ Θεία Κοινωνία καὶ μακροζωοῦν. Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ὅ,τι ἱερώτερο ὡς Ἑκκλησία καὶ ἄνθρωποι ἔχουμε, τὸ μεγαλύτερο φάρμακο ψυχῆς καὶ σώματος. Αὐτὸ εἶναι καὶ διδασκαλία καὶ ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ὅσοι δυσπιστοῦν στὸ θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ὅσοι εἰρωνεύονται τὴν ἐκ παρθένου γέννησή Του, ὅσοι ἀρνοῦνται τὴν εὐωδία τῶν ἁγίων λειψάνων, ὅσοι περιφρονοῦν τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια, ὅσοι βυσσοδομοῦν κατὰ τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅσοι ζητοῦν νὰ ἐξαφανίσουν καὶ τὸ ἐλάχιστο ἴχνος πίστης ἀπὸ τὶς ψυχές μας φυσικὸ εἶναι νὰ προσπαθοῦν νὰ ἐκμεταλλευτοῦν τὴν εὐκαιρία νὰ προσβάλουν καὶ τὸ ἱερώτατο μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.
 

Τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ Ἀγγλικανοὶ καὶ οἱ Καθολικοὶ ἀποφάσισαν, γιὰ προληπτικοὺς λόγους, τὴ διακοπὴ τῆς μετάδοσης τῆς θείας κοινωνίας στὴν Ἀγγλία καὶ τὴ Νέα Ζηλανδία ἀντίστοιχα, ἂν ἀληθεύει, δὲν φανερώνει, ὅπως μερικοὶ ὑποστηρίζουν, σύνεση καὶ ἐλευθερία, ἀλλὰ καταδεικνύει μὲ τὸν καλύτερο τρόπο τὴν τεράστια ἀπόσταση τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ εἶναι Eὐχαριστιακὴ στὴ θεολογία καὶ ζωή της, ποὺ ζεῖ, πιστεύει καὶ κηρύττει τὸ Μυστήριο, ἀπὸ τὶς ὑπόλοιπες χριστιανικὲς ὁμάδες, ποὺ ἔμμεσα ὁμολογοῦν τὴν ἀπουσία τῆς χάριτος καὶ τῶν σημείων τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὰ λεγόμενα μυστήριά τους καὶ τὴν ἀπώλεια τῆς ἐκκλησιαστικῆς ταυτότητάς τους. Ζωὴ χωρὶς Μυστήριο μοιάζει μὲ σοβαρὴ ἀσθένεια χωρὶς φάρμακο.
Δυστυχῶς, τὸ μεγάλο πρόβλημα δὲν εἶναι ὁ ἰὸς τῆς γρίππης -ὅπως διατείνονται τὰ ΜΜΕ- οὔτε ὁ ἰὸς τοῦ παγκόσμιου πανικοῦ -ὅπως ὑποστηρίζουν οἱ ἰατρικοὶ σύλλογοι- ἀλλὰ ὁ ἰὸς τῆς ἀσεβείας καὶ τὸ μικρόβιο τῆς ὀλιγοπιστίας. Καὶ τὸ καλύτερο ἐμβόλιο εἶναι ἡ «μετὰ καθαροῦ συνειδότος» καὶ «ἀκατάκριτος» συχνὴ συμμετοχή μας στὸ μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας.
Ἡ ἀπάντησή μας στὴν ἀνίερη αὐτὴ πρόκληση τῶν ἡμερῶν εἶναι ἡ δική μας ζωή. Καλὸ θὰ εἶναι οἱ πνευματικοί μας, μετὰ διακρίσεως, ὅπου κρίνουν ὅτι δὲν ὑπάρχουν πνευματικὰ κωλύματα, νὰ προτρέπουν τοὺς πιστοὺς νὰ μεταλαμβάνουν συχνότερα τοῦτες τὶς δύσκολες μέρες, ὅσοι δὲ ἔχουμε τὴν εὐλογία τους νὰ προσερχόμαστε συχνὰ στὸ ποτήριο τῆς ζωῆς, πάντοτε ὅμως «μετὰ φόβου Θεοῦ, πολλῆς πίστεως καὶ εἰλικρινοῦς ἀγάπης».

Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν καὶ τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ