ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

(ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ)

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2020

Τα λόγια σιγανά, μην ενοχληθούν τα ψιχουλάκια από το αντίδωρο στο στόμα σου...


Πρωί Κυριακής (της περασμένης) μετά την θεία λειτουργία πήγαμε οι δυο μας με τον άντρα μου σε ένα μικρό καφέ, κοντά στο μικρό εκκλησάκι όπου είχαμε εκκλησιαστεί.
Χρόνια είχαμε να ζήσουμε αυτό το "δυό μας", σε έξοδο....
Παραδίπλα και άλλοι άνθρωποι σαν εμάς που λίγο πριν τους βλέπαμε στο ναό. Παλιακοί όλοι μας, με τα "καλά μας ρούχα" και με τις ευχές του παπά ακόμη να γράφουν πάνω μας, στις κινήσεις, στο μικρό, αναίτιο χαμόγελο, στην ηρεμία που λες και είχε μια θέση ανάμεσα στις τσάντες των κυριών και στα μυρωδάτα βουτήγματα του καφέ.


Κοντολογίς ένα πραγματικό πρωινό Κυριακής με γλύκα μελιού και λίγο λιβάνι να έχει απομείνει ως ευωδιά αναμνηστική στο μεταξωτό φουλάρι (το μεταξωτό εδώ δεν σημαίνει χλιδή αλλά σημειολογία στυλιστικής αξιοπρέπειας).
Τα λόγια σιγανά, μην ενοχληθούν τα ψιχουλάκια από το αντίδωρο στο στόμα σου. Άλλωστε τί να πεις; Τέτοιες ώρες να νιώσεις θέλεις περισσότερο και να βάλεις σε μυστικούς κώδικες όσα πριν ευλογήθηκες....
 

Μία νεώτερη από μας γυναίκα, που την γνωρίζουμε, μπήκε σε λίγο ορμητική και ξαναμμένη στο καφέ, τινάζοντας τα μακριά ξανθά της μαλλιά. Άφησε την τσάντα της σε ένα τραπέζι δίπλα στο παράθυρο και μάζεψε με ένα λαστιχάκι τα μαλλιά. Τότε μας είδε και ήρθε να μας χαιρετήσει, μέσα στο χαμόγελο. Είχε προλάβει να πάει στην εκκλησία, να κάνει και το πρωινό της μπάνιο στην διπλανή θάλασσα και τώρα περίμενε την φίλη της για καφέ. 
Είπαμε δυο κουβέντες και αυτή η κοπέλα μας έφερε λίγο ακόμη ήλιο και τον ακούμπησε νομίζω στο τραπέζι μας, με την απλοχεριά μιας αρχόντισσας που μπορεί να σου αφήσει -έτσι για το "βίτσιο" της- ένα ...διαμαντένιο δαχτυλίδι, να την θυμάσαι. Αυτή η γυναίκα πάντα χαρίζει ήλιους. Είναι νομίζω στην φτιαξιά της!
Επιπλέον τώρα μας έφερε και ένα σουσαμένιο κουλούρι, με λίγο κασέρι. "Για τον καφέ" είπε και έφυγε.
Είχε αγοράσει για κείνη και την φίλη της αλλά δεν το σήκωνε να μην έχουμε εμείς και μας έδωσε.
Τι να πεις....Ο Θεός πάντα έχει τρόπους να μεγαλώνει τις Κυριακές και να τις μοσχομυρίζει ευλογίες αγαπητικών ανθρώπων!

Έλενα 


Τι και πώς
Έκτακτο παράρτημα

Σύλλογος Φίλων των απανταχού Κρυπτοχριστιανών

Δεν υπάρχουν σχόλια: