ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ: Δυο μωρά στη Φάτνη...

Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2017

Δυο μωρά στη Φάτνη...

Ένα από τα πιο συγκλονιστικά χριστουγεννιάτικα κείμενα, από το εξαίρετο ιστολόγιο αέναη επΑνάσταση. Εύχεσθε υπέρ πάντων ημών & παντός του κόσμου, αδελφοί...

Ο Χριστός· και ο Μίσα!

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

«Στρώμα έχουν τη μαύρη γής,
προσκέφαλο λιθάρια

και γι’ απανωσκεπάσματα
του φεγγαριού η λάψη.

Κι ένα πουλάκι πέρασε
και το συγνορωτάτε:

πουλί πως πάει ο πόλεμος,
το κλέφτικο ντουφέκι;»

Είχε γράψει η λαϊκή μούσα για τους νεκρούς

της καταστροφής του Δράμαλη.

Μόνο που κατά πως δείχνουν τα σημάδια,

τούτη η συμφορά
των ζωντανών νεκρών βρεφών μας,

θα 'ναι από κείνη πιότερο τρανή,
και απάνθρωπη.

Πάντων Θηρίων αγριότερον
ο άνθρωπος ! [1]

Ο Χριστός· και ο Μίσα!

«Το παρακάτω περιστατικό συνέβη σ' ένα ορφανοτροφείο στη Ρωσία, όπου περιθάλπονται μικρά παιδάκια, εγκαταλελειμμένα και κακοποιημένα.

Στο ορφανοτροφείο, λοιπόν, αυτό, πήγε παραμονές Χριστουγέννων ένας καθηγητής να μιλήσει στα παιδιά για τη μεγάλη αυτή γιορτή. Τα περισσότερα άπ’ αυτά άκουγαν για πρώτη φορά για το Χριστό και για τη Γέννηση του. Ένα αγοράκι έξι χρονών, ο Μίσα, άκουγε με ιδιαίτερη προσοχή τα λόγια του καθηγητή.

Στη συνέχεια δόθηκαν στα παιδιά υλικά για να φτιάξουν τη σπηλιά, τη φάτνη και όλα τα σχετικά.
Παρακολουθώντας ο καθηγητής τα χειροτεχνήματα των παιδιών, πρόσεξε κάτι που του έκαμε εντύπωση σε εκείνο του Μίσα. Μέσα στη φάτνη τοποθέτησε δύο μωρά.
- Ο ένας είναι ο Χριστός, του είπε ο καθηγητής. Ποιό είναι το άλλο παιδάκι στην κούνια;
Τότε ο μικρός Μίσα άρχισε να του λέγει την ιστορία της Γέννησης του Χριστού που πριν λίγο είχε ακούσει από το στόμα του καθηγητή, προσθέτοντας, όμως, και κάτι δικό του. Όταν έφτασε στο σημείο όπου η Θεοτόκος τοποθέτησε το βρέφος στη φάτνη συνέχισε με αυτά τα λόγια: «Τότε ο μικρός Χριστός γύρισε, με κοίταξε και με ρώτησε αν είχα ένα μέρος να μείνω. Εγώ του είπα ότι δεν έχω ούτε μητέρα, ούτε πατέρα, ούτε πουθενά για να μείνω. Τότε ο Χριστός μου είπε να μείνω μαζί του.

Εγώ τότε σκέφτηκα πως δεν είχα κανένα δώρο να του δώσω, όπως οι άλλοι. Πώς θα με κρατούσε μαζί του;

Το μόνο δώρο πού μπορούσα να του προσφέρω ήταν να τον κρατήσω ζεστό. Γι΄ αυτό τον ρώτησα:
- Αν σε κρατάω ζεστό, είναι για σένα αυτό ένα καλό δώρο;

Ο Ιησούς μου απάντησε:
- Αν με κρατήσεις ζεστό, αυτό θα είναι το καλύτερο δώρο που μου έχει δώσει κανείς ποτέ.

Έτσι μπήκα στη μικρή κούνια, κι αφού γύρισε και με κοίταξε ο Ιησούς μου είπε ότι μπορούσα να μείνω μαζί του για πάντα».

Όταν τέλειωσε την ιστορία ο μικρός Μίσα, τα μάτια του ήταν γεμάτα δάκρυα πού έτρεχαν ασυγκράτητα στα μαγουλάκια του. Έσκυψε πάνω στο τραπέζι, κάλυψε το πρόσωπο με το χέρι κι έκλαιγε γοερά. Το μικρό ορφανό είχε βρει, επί τέλους, κάποιον που δε θα τον εγκατέλειπε ποτέ, που δε θα τον κακοποιούσε. Κάποιον που θα του έλεγε να μείνει μαζί του για πάντα.» [2]

Σε παρακαλώ Χριστέ μου, έχε στην Κούνια Σου
όλα τα ορφανά του κόσμου! [3]

Παραπομπές

1. Βασίλης Τσίτσος, θεολόγος, κοινωνιολόγος, www.facebook.com/tsitsosvasilis

2. Το δώρο του Μίσα, σελ. 57-59, σελ. 241-242, Περιοδικό «Παρά την Λίμνην», Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου, περίοδος β', έτος ιη', αρ. 12, Δεκέμβριος 2008. Ηλ. Πηγή: www.diakonima.gr

3. αέναη επΑνάσταση / www.sophia-ntrekou.gr

Δείτε και...