Ιερεύς Θεόδωρος Μπατάκας
Τι και Πώς
"Ν": Το παρακάτω άρθρο ΔΕΝ αθωώνει το δολοφόνο της μικρής Άννυς. Δεν περιφρονεί τον πόνο της μητέρας της και όλων εκείνων που την αγαπούσαν (συγχωρέστε με: εμείς, φοβάμαι, δεν είμαστε απ' αυτούς - μόνο τηλεθεατές που μηρυκάζουν τη συγκίνηση που πουλάνε τα ΜΜΕ, για όσο την πουλάνε και για τις περιπτώσεις που την πουλάνε, ενώ υπάρχουν εκατοντάδες παρόμοιες περιπτώσεις, πολλές μάλιστα εν εξελίξει). Αλλά και νομίζω πως τοποθετεί μερικά πράγματα στη σωστή τους θέση.
Διακονώ είκοσι χρόνια στους χώρους κράτησης του Νομού Μαγνησίας ως εθελοντής Ιερεύς, αλλά και ως Υπεύθυνος του Συλλόγου Συμπαραστάσεως Κρατουμένων Βόλου "Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ".
Από τη θέση αυτή, κυρίως ως ιερεύς, γνώρισα "εκ των έσω" πολλούς συνανθρώπους μου που εγκλημάτησαν με διαφόρους τρόπους.
Κάποιοι από αυτούς φόνευσαν όχι μόνο μία φορά, αλλά και περισσότερες....
Κι όμως, διέκρινα πως είχα εμπρός μου την φθαρμένη εικόνα του Θεού, λόγω των αμαρτιών και όχι ένα ... "κτήνος".
Σε πολλές περιπτώσεις, αγαπητά μου αδέλφια, έγινα μάρτυρας της αληθινής μετάνοιας αυτών των ανθρώπων. Τους είδα και τους άκουσα να ζητούν το έλεος του Θεού με δάκρυα στα μάτια....
Και το βρήκαν...
Θυμάμαι τον Μιχάλη, τον μπάρμπα-Δημήτρη, τον Βάϊο, τον Δημήτρη... και τόσους άλλους...
Όλοι αυτοί συνέχισαν τη ζωή τους ως άνθρωποι του Θεού, χρήσιμοι για την οικογένειά τους, αλλά και για την ίδια την κοινωνία ...
Κάποιοι άλλοι κρατούμενοι ισοβίτες ήθελαν λίγη βοήθεια για να καταλάβουν "το μέγεθος και το βάρος του εγκλήματός τους"....
Είχαν την ανάγκη ν' ακούσουν από κάποιον χριστιανό την αλήθεια πως ο Θεός τους αγαπά ακόμη και είναι σε θέση να τους συγχωρέσει αν μετανοήσουν τη στιγμή που "η σύγχρονη χριστιανική κοινωνία των ελευθέρων" δεν τους συγχωρήσει...
Κάποιοι άλλοι παρέμειναν αμετανόητοι, διότι δεν άνοιξαν την ψυχής τους για να εισέλθει η Χάρις του Θεού...
ΝΑΙ, αγαπητοί μου,
Ο ΠΑΙΔΟΚΤΟΝΟΣ διέπραξε ένα φοβερό έγκλημα με απίστευτο και φρικιαστικό τρόπο....
Αλλά ας σκεφθούμε, μήπως κι εμείς γίναμε φονείς των παιδιών μας;
Τι έχουν να πουν οι μητέρες και οι πατέρες που φόνευσαν τα παιδιά τους σε κάποιο χειρουργείο;
Τι νομίζεται πως είναι η έκτρωση;
ΕΙΝΑΙ ΦΟΝΟΣ εκ προμελέτης.
ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ που σκοτώνουν τα παιδιά τους πιστεύετε πως είναι καλύτεροι από τον σημερινό ΠΑΙΔΟΚΤΟΝΟ;
Αυτό το γνωρίζει καλύτερα από μας ο Θεός.
Δεν έχει σημασία η εικόνα που παρουσιάζουμε ενώπιον των ανθρώπων, αλλά η ΕΙΚΟΝΑ που παρουσιάζουμε ενώπιον του Θεού...
Ας σταματήσουμε να παίζουμε τον ρόλο του εισαγγελέα για τους άλλους και ας στρέψουμε τους προβολείς μέσα μας για να διακρίνουμε πως κι εμείς είμαστε ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ...
Ας αφήσουμε το έργο της κρίσεως και της καταδίκης του εγκληματία στα χέρια της δικαιοσύνης, κι εμείς ας προσευχηθούμε γι' αυτόν που οδηγήθηκε στο έγκλημα με τη βοήθεια πολλών ηθικών αυτουργών...
Παρακαλώ και:
Πόσο κοστίζει μια έκτρωση;
Γυναικεία ιστοσελίδα για την έκτρωση
Ιστοσελίδα για την έκτρωση
Αν δεν κάνω άμβλωση, τι να κάνω;
Ρώσος ιερέας σώζει 2000 βρέφη από άμβλωση
Άγιος Ιάκωβος ο ασκητής, ο δολοφόνος και βιαστής που έγινε άγιος
Ο παπάς στη φυλακή, οι φονιάδες & οι σατανιστές
Ο παπάς και ο φονιάς (& εδώ)
Η μοναξια της πολυκοσμίας (Μπορεί να είσαι κάθαρμα, αξίζεις όμως, γιατί είσαι εικόνα Χριστού)...
Η αγάπη του Θεού προς τους αμαρτωλούς και η σωτηρία τους
Υπέρ των αμαρτωλών
Έχεις μπλέξει με τον υπόκοσμο και τις φυλακές; Ξέρω κάποιον δικό σου...
Οι φυλακές ανηλίκων, η παρακμή, ο Χριστός, τα δάκρυα της Παναγίας...
"Πες του Χριστούλη να με δεχτεί...", και ξεψύχησε
ΕΛΑ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ!
Ζήσε πέρα από τα όρια!
Η εσωτερική ειρήνη
Ο νέος που καταράστηκε το Θεό
Ιερός Χρυσόστομος: «Η Εκκλησία είναι θεραπευτήριο, όχι δικαστήριο»
Άντε και πίστεψα - τώρα τι κάνουμε;
Ηθικισμός; Όχι ευχαριστώ (ενότητα στο blog μας)
6 σχόλια:
ποσο χαιρομαι που βλέπω επιτελους και μια τέτοια άποψη! συν το ενδεχόμενο οτι όλοι γίναμε ψυχίατροι-εγκληματολόγοι και πανω απ όλα αναμάρτητοι που κρατάμε πρωτοι την πέτρα! ο άνθρωπος αυτός, πόσο υγειής νοητικά παίζει να είναι;; τρομάζω με τις κατάρες που ακούω. Ο Θεός ας τον ελεήσει με κάποιον τρόπο! Η ζωή δεν είναι ταινία τρόμου,και ο ''στυγερός κανίβαλος'' που ακούμε μπορεί να κρύβει βαθιά εγκεφαλοψυχικά προβλήματα.
Συμφωνω απολυτα φιλε!!!
Επισης κανενας ποτε δε σχολιασε τους χιλιαδες εγκληματιες και κατα συρροην δολοφονους γιατρους(!!), που τεμαχιζουν τα αγεννητα παιδια και τα πετανε επισης στα σκουπιδια!
Ανακουφίζομαι και εγώ απ' την ανάρτηση αυτή, όπως και από το παραπάνω σχόλιο. Ο Θεός να μας λυπηθεί όλους.
ποια μπορει να ειναι η θεση της εκκλησιας για τις εγκυμοσυνες απο βιασμο? ρωταω με αφορμη την κινητοποιηση ποθ γινεται για το δεκαχρονο κοριτσι , στο μεξικο, που βιαστηκε και εμεινε εγκυος,ωστε να διακοπει η εγκυμοσυνη. ειναι σιγουρο οτι το παιδι δεν μπορει να επιτελεσει το ρολον της μητερας, αλλα ουτε το ευρυτερο κοινωνικο, οικογενειακο και οικονομικο περιβαλλον μπορει να το βοηθησει. πρεπει η εκκλησια να ειναι απολυτη σ' αυτες τις περιπτωσεις?
Αν και πιθανόν να γίνω δυσάρεστος, αφού ρωτάτε θα πω τη γνώμη μου.
Το καλύτερο, πιστεύω, θα ήταν να γεννηθεί το παιδί και κατόπιν, αν η μητέρα δεν μπορεί να το μεγαλώσει (είτε λόγω ηλικίας είτε λόγω ΚΑΙ των ψυχικών τραυμάτων της), να το αναλάβουν κάποιοι άλλοι.
Κάτι τέτοιο φυσικά προϋποθέτει τεράστια ψυχική στήριξη κατ' αρχάς του θύματος. Γενικώς, τέτοιες περιπτώσεις χρειάζονται τιτάνιο αγώνα για να βοηθηθεί το θύμα.
Κατά τη γνώμη μου, η έκτρωση δεν απαλλάσσει το θύμα από το πρόβλημά του. Πάντα μένει κάποιο ψυχικό τραύμα.
Εκτός από αυτό, πρέπει να σκεφτούμε και ότι αυτό το μωρό είναι άνθρωπος. Πρέπει να καταδικαστεί σε θάνατο χωρίς να φταίει;
Κατά τα άλλα, η Εκκλησία ασφαλώς δεν πρέπει ποτέ να είναι απόλυτη. Τι σημαίνει όμως αυτό; Θάνατος στο μωρό και λιθοβολισμός σε όποιον διανοηθεί να ψελλίσει μια αντίθετη άποψη;
Το θύμα χρειάζεται αγάπη και φροντίδα. Αυτό είναι σίγουρο. Αν μισεί το μωρό της, τι είναι αυτό που θα τη βοηθήσει; Όχι η καταπίεση ασφαλώς, μόνο η αγάπη.
Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο. Χρειάζεται ένας δυνατός πνευματικός, πολύ δυνατός, που θα αγκαλιάσει το θύμα και θα το βοηθήσει και να συνέλθει και - αν είναι δυνατόν - να μη σκοτώσει το μωρό του, που είναι ένας άλλος άνθρωπος και δεν φταίει για τον τρόπο με τον οποίο έγινε η σύλληψή του.
Και το παιδί, αν ζήσει, πρέπει να μεγαλώσει έτσι, ώστε να μην νιώθει απόκληρος της κοινωνίας, ότι δηλ. είναι απλώς ένα προϊόν βιασμού και τίποτα περισσότερο.
Και ο άγιος Δαβίδ της Ουαλίας ήταν προϊόν βιασμού και πιθανόν κι άλλοι άγιοι.
Δύσκολες καταστάσεις. Το καλύτερο: να προλαμβάνονται. Δυστυχώς όλοι ολιγωρούμε, και εμείς οι πολίτες και οι αρχές (και η Εκκλησία, νομίζω).
Τι θα έκανα αν γινόταν στο σπίτι μου; Νομίζω, ό,τι γράφω παραπάνω. Αν και δεν έχει σημασία τι εγώ θα έκανα.
Ευχαριστώ.
ποσο ωραιο το σχολιο σας.Ειχα κι εγω αυτη την απορία.Νομιζω συμφωνω.ΜΟΝΟ και μονο ο Θεος γνωριζει βεβαια τη καρδια καθε ανθρωπου,και αν πρεπει η οχι να γεννηθει αυτο το παιδι. Ωστοσο εχω παρομοια αποψη με εσας,και σκεφτομαι μαλιστα οτι αν δωσει ο Θεος και γενηθει τελικα,ισως να ειναι και ενα μικρο 'παυσιπονο' για το βιασμο που υπεστη το κοριτσακι.Μια παρηγορια,ενα δωρο,μετα τον πονο.Ισως και οχι.Ειλικρινα δεν ξερω.Χαιρομαι παντως που και καποιος αλλος δεν βλεπει το μωρο αυτο ως αψυχο ον,που δεν πρεπει να ερωτηθη αν θελει να γεννηθει.Συμφωνω μαζι σας.Μιλαμε βεβαια παντα ως τριτοι και μη όντες αυτο το 10χρονο πονεμενο κοριτι. Ο Θεος ας ελεησει γενικα τον κοσμο...
Δημοσίευση σχολίου