Για τη Γιορτή της Μητέρας...

Εικ. από εδώ

Αν και οι Παγκόσμιες Ημέρες, όπως και οι Ευρωπαϊκές Ημέρες, είναι γιορτές που δεν ανήκουν στη δική μας κουλτούρα και πνευματική κληρονομιά (αντίθετα, επινοήθηκαν από έναν πολιτισμό που δεν είχε πια ρίζες, αφού είχε εγκαταλείψει τη δική του πνευματική κληρονομιά, και κάπως έπρεπε να δημιουργήσει ένα εορτολόγιο), θα ήθελα να προσφέρω ένα μικρό δωράκι, από το ανθοπωλείο της καρδιάς μου, σε όσες μανούλες εξωκείλουν στη μπλογκονησίδα μας.

Για μητέρες, μανούλες, μαμάδες και τα παιδιά τους (αφιέρωμα - διαλέξτε ό,τι θέλετε)

Και:

 Η ιέρεια του σπιτιού μου

Απόσπασμα από το άρθρο: Και ο Θεός έπλασε τη Γυναίκα - Η θέση της γυναίκας στο χριστιανισμό, που σας προσκαλώ να διαβάσετε.

Η γιαγιά και –κυρίως– η μάνα μέσα στο σπίτι είναι η ιέρεια της κατ’ οίκον Εκκλησίας, του μικρότερου κυττάρου του παγκόσμιου σώματος του Χριστού (εντός του οποίου ωστόσο υπάρχει «η όλη Εκκλησία»). Είναι η ιέρεια, γιατί αυτή ανάβει το καντήλι, θυμιάζει μπροστά στις εικόνες και τις φωτογραφίες των νεκρών, προσεύχεται με θέρμη για όλα τα μέλη της οικογένειάς της, νηστεύει για χάρη τους και πιθανόν, ως η μαγείρισσα του σπιτιού (τι «υποτιμητικό», κατά τη γνώμη των σύγχρονων «φεμινιστών»...) ρυθμίζει το διαιτολόγιο της οικογένειας σύμφωνα με τις γιορτές και τις νηστείες της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ακόμη, παρασκευάζει τα κόλλυβα, ζυμώνει το πρόσφορο και τον άρτο για την εκκλησία (τώρα τα αναθέτουμε στο φούρναρη και το ζαχαροπλάστη), αλλά και διδάσκει τα παιδιά πώς να προσεύχονται, να νηστεύουν, να εκκλησιάζονται, να εξομολογούνται και να συμμετέχουν στα ιερά μυστήρια, όπως το ευχέλαιο και φυσικά η θεία Μετάληψη (μπορεί βέβαια να τα διδάσκει με λάθος τρόπο, πιεστικά π.χ., αλλά παντού μπορεί να γίνουν λάθη – τα λάθη δεν ακυρώνουν την αξία και τη σημασία του σωστού). Είναι δηλαδή και η πνευματική δασκάλα των παιδιών της –αυτό που χαρακτηρίζουν ανοήτως «προσηλυτισμό» οι προκατειλημμένοι εναντίον μας, λες και οι ίδιοι δεν ενσταλάζουν στα παιδιά τους τις αξίες και τις πρακτικές του δικού τους πολιτισμού. 

H αγία Μαρία, γιαγιά της Παναγίας, κρατάει στην ποδιά της την αγία Άννα, η οποία κρατάει την Παναγία, η οποία κρατάει το Χριστό. Στην πάνω μεριά εικονίζεται η Υπαπαντή του Χριστού. Όμορφη εικ. από την Κυριακή των Προπατόρων, που γιορτάζει και η αγία Μαρία (από εδώ).

Και δε διδάσκει μόνο τα παιδιά της, αλλά και τον άντρα της και πιθανόν και τον πατέρα της, τους αδελφούς της και όλα τα άρρενα μέλη της οικογένειάς της (θυμάστε τι λέει παραπάνω ο Χρυσόστομος με αφορμή την αγία Πρίσκιλλα, P.G., 51, 191-192). Αυτό το αναφέρει –αναθέτοντάς της ουσιαστικά αυτό το ρόλο– και ο άγιος απόστολος Πέτρος στην Α΄ επιστολή του, που βρίσκεται μέσα στην Καινή Διαθήκη [εδώ & εδώ].

Ο Πέτρος γενικά έχει το γυναικείο φύλο σε μεγάλη υπόληψη (βλ. Α΄ Πέτρου, 3, 1-7). Πιστεύει ότι «ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος» που φέρουν μέσα τους είναι πολυτελής ενώπιον του Θεού και συνιστά το αληθινό κόσμημά τους. Και γράφει ότι οι άντρες οφείλουν στις γυναίκες τιμή, γιατί εκείνες είναι «συγκληρονόμοι χάριτος ζωής», δηλαδή μοιράζονται εξίσου με τους άντρες την ύψιστη προοπτική της θέωσης. Επίσης πρέπει να τους συμπεριφέρονται «κατά γνώσιν» (με φρόνηση) γιατί η γυναίκα έχει «ασθενέστερο σκεύος» (=το σώμα της είναι πιο εύθραυστο –ελπίζω να μην ξεσηκωθούν οι «φεμινιστές» που δεν τις φορτώνει με ξίφος και …πλάστη απέναντι στην αντρική αυθαιρεσία!). Οι γυναίκες, γράφει, πρέπει να «υποτάσσονται» στους άντρες τους (πάλι τα ίδια, θα πείτε), όμως «αγαθοποιούσαι και μη φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν» (=κάνοντας το καλό και χωρίς να φοβούνται τίποτα, στίχ. 6)!! Κοινώς, «εγώ είμαι μαζί σας». Τι συμβαίνει λοιπόν; Συμβαίνει ότι αναθέτει στις γυναίκες το έργο της ηθικής διάπλασης των αντρών. Οι άντρες είναι ξεροκέφαλοι και πολλές φορές δεν πείθονται με τα λόγια, οπότε οι γυναίκες, γράφει, πρέπει να τους διαμορφώσουν ψυχικά με τη συνετή και τρυφερή συμπεριφορά τους.

Η αγία Σοφία και οι τρεις θυγατέρες της 

Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη – Julia Hayes© (www.ikonographics.net)

Από εδώ.

Ακόμα κι αν διαφωνείτε μ’ αυτή την αντιμετώπιση, είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση ότι ο Πέτρος (αντίθετα μ’ ό,τι λένε, σαφώς ψευδόμενα, κάποια γνωστικά «ευαγγέλια») όχι μόνο αγαπά και σέβεται τις γυναίκες, αλλά και υπολογίζει σ’ αυτές, μιλώντας εν μέσω της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, που ήταν ένα κράτος καθαρά φαλλοκρατικό.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που τόσες μητέρες και σύζυγοι έχουν αγιάσει. Με αυτή την αναφορά ας μου επιτραπεί να κλείσω στο παρόν κείμενο, που ήδη το έχω αφιερώσει εξ αρχής στις δικές μου οικογενειακές ιέρειες και δασκάλες, εκείνες που έχουν περάσει, αυτή που τις διαδέχτηκε και εκείνη που πρόκειται να τις διαδεχτεί, αν θέλει ο Θεός και η Παναγία Μητέρα Του. Σας ευχαριστώ.

 
Τα πρώτα βήματα του Χριστού
Από το post Η Μαμά Σου Σε αφήνει... Έλα να παίξουμε! 

Και:

Υπαπαντή: η ορθόδοξη γιορτή της Μητέρας

Χρόνια πολλά λοιπόν, αγαπημένες μας μαμάδες, και καλή ανατροφή στα παιδάκια σας, με την ευχή του Χριστού, της Παναγίας και των αγίων μας...
Χρόνια πολλά κι ευλογημένα, αγαπημένες μας ηλικιωμένες μαμάδες και αγαπημένοι μας ηλικιωμένοι μπαμπάδες! Καλό παράδεισο σε όλους σας / σε όλους μας!
Κι εσείς, μπαμπάδες, μικροί και μεγάλοι, ν' αγαπάτε και να φροντίζετε τις γυναίκες σας!... Ακούτε;

Ορθόδοξος γάμος: ένας δρόμος που περπατιέται στη γη, αλλά καταλήγει στον ουρανό (είναι το 2ο κομμάτι του post)

Με αγάπη Χριστού.

"Η αγιότητα των γονέων είναι η καλύτερη εν Κυρίω αγωγή" (άγιος Πορφύριος)

Τι σημαίνει το όνομα του blog μας "Νεκρός για τον κόσμο"