Ελληνικά, αμέσως μετά το αγγλικό.
Wikipedia
Sir John Kenneth Tavener (28 January 1944 – 12 November 2013) was a British composer, known for his extensive output of religious works, including The Protecting Veil, Song for Athene and The Lamb.Tavener first came to prominence with his cantata The Whale, premiered in 1968. Then aged 24, he was described by The Guardian as "the musical discovery of the year",[1] while The Times said he was "among the very best creative talents of his generation."[2] During his career he became one of the best known and popular composers of his generation, most particularly for The Protecting Veil, which as recorded by cellist Steven Isserlis became a bestselling album, and Song for Athene which was sung at the funeral of Princess Diana.[3] The Lamb featured in the soundtrack for Paolo Sorrentino's film The Great Beauty.[4] Tavener knighted in 2000 for his services to music and won an Ivor Novello Award.[5]
was
Early life and education
Tavener was born on 28 January 1944 in Wembley, London.[6] His parents ran a family building firm[3] and his father was also an organist at St Andrew's Presbyterian Church in Frognal, Hampstead.[7] At the age of 12, Tavener was taken to Glyndebourne to hear Mozart's The Magic Flute, a work he loved for the rest of his life.[8] That same year he heard Stravinsky’s most recent work, Canticum Sacrum, which he later described as "the piece that woke me up and made me want to be a composer".[8]
Tavener became a music scholar at Highgate School (where a fellow pupil was John Rutter).[9] The school choir was often employed by the BBC in works requiring boys' voices, and so Tavener gained choral experience singing in Mahler's Third Symphony and Orff's Carmina Burana.[8] He started to compose at Highgate, and also became a sufficiently proficient pianist to perform Beethoven's Fourth Piano Concerto and, in 1961 with the National Youth Orchestra, Shostakovich's Piano Concerto No. 2.[8] He also became organist and choirmaster in 1961 at St John's Presbyterian Church, Kensington (now St Mark's Coptic Orthodox Church),[10] a post he held for 14 years.[8]
Tavener entered the Royal Academy of Music in 1962, where his tutors included Sir Lennox Berkeley.[3][8] During his studies there he decided to give up the piano and devote himself to composition.[8]
The Whale and early career
Tavener first came to prominence in 1968 with his dramatic cantata The Whale, based on the Old Testament story of Jonah.[3] It was premièred at the London Sinfonietta's début concert,[3] which was also the opening concert of the Queen Elizabeth Hall.[11] Tavener's younger brother, Roger, was then doing some building work on Ringo Starr's home and, gaining the musician's interest, persuaded the Beatles to have The Whale recorded by Apple Records and released in 1970.[3] The following year Tavener began teaching at Trinity College of Music, London.[7] Other works by Tavener released by Apple included his A Celtic Requiem, which impressed Benjamin Britten enough to persuade Covent Garden to commission an opera from Tavener:[3] the ultimate result, to a libretto by playwright Gerard McLarnon, was Thérèse. When staged in 1979 the opera was thought too static to be a successful drama.[3]
Tavener had also been deeply affected by his brief 1974 marriage to the Greek dancer Victoria Maragopoulou.[3][8] His chamber opera A Gentle Spirit (1977), with a libretto by McLarnon based on a story by Fyodor Dostoyevsky, concerns a pawnbroker whose marriage fails to the extent that his wife commits suicide. It has been deemed "far superior to Thérèse, with the internal drama more suited to the stage".[3] Significantly, it also touched on Russian Orthodoxy, to which McLarnon had been a convert for several years.[3]
Conversion to Orthodox Christianity
Tavener converted to the Greek Orthodox Church in 1977.[7] Orthodox theology and liturgical traditions became a major influence on his work. He was particularly drawn to its mysticism, studying and setting to music the writings of Church Fathers and completing a setting of the Divine Liturgy of St. John Chrysostom, the principal eucharistic liturgy of the Orthodox Church: this was Tavener's first directly Orthodox-inspired music.[12]
Later career
John Tavener's choral arrangement of William Blake's "The Lamb" from his collection Songs of Innocence and of Experience is a continually popular work. This image represents copy C, object 8 of that original poem, currently held by the Library of Congress.[13]
Tavener's subsequent explorations of Russian and Greek culture resulted in Akhmatova Requiem: this failed to enjoy success either at its Edinburgh Festival premiere in 1981, or at its Proms' performance the following week where many of the audience left before it finished.[8] Of more lasting success was Tavener's short unaccompanied four-part choral setting of William Blake's poem "The Lamb", written one afternoon in 1982 for his nephew Simon's third birthday.[14] This simple homophonic piece is usually performed as a Christmas carol. Later prominent works include The Akathist of Thanksgiving of 1987, written in celebration of the millennium of the Russian Orthodox Church; The Protecting Veil, first performed by cellist Steven Isserlis and the London Symphony Orchestra at the 1989 Proms; and Song for Athene (1993). The two choral works were settings of texts by Mother Thekla, a Russian Orthodox abbess who was Tavener's long-time spiritual adviser until her death in 2011.[12] Song for Athene in particular gained world-wide exposure when performed at the funeral of Diana, Princess of Wales in 1997.[3]
Tavener's Fall and Resurrection, first performed in 2000, used instruments such as ram's horn, ney flute and kaval. It was dedicated to the Prince of Wales, with whom Tavener formed a lasting friendship.[3] In 2003 Tavener composed the exceptionally large work The Veil of the Temple (which was premièred at the Temple Church, London), based on texts from a number of religions. Identified by Tavener as "the supreme achievement of my life",[12] it is set for four choirs, several orchestras and soloists and lasts at least seven hours.[9] Prayer of the Heart, written for and performed by Björk, was premiered in 2004.[15] In 2007 Tavener composed The Beautiful Names, a setting of the 99 names of God in the Muslim tradition, sung in Arabic.[12]
It had been reported, particularly in the British press, that Tavener left Orthodox Christianity to explore a number of other different religious traditions, including Hinduism and Islam, and became a follower of the Traditionalist philosopher Frithjof Schuon.[16][17] In an interview with The New York Times, conducted by British music journalist Michael White, Tavener said: "I reached a point where everything I wrote was terribly austere and hidebound by the tonal system of the Orthodox Church, and I felt the need, in my music at least, to become more universalist: to take in other colors, other languages." The interviewer also reported at the time that he "hasn’t abandoned Orthodoxy. He remains devotedly Christian."[18] Speaking on the BBC Four television programme Sacred Music in 2010, Tavener described himself as "essentially Orthodox".[19] He reiterated both his desire to explore the musical traditions of other religions, and his adherence to the Orthodox Christian faith, on Start the Week,[20] recorded only days before his death and broadcast on 11 November 2013.
Personal life
In 1974 he married the Greek dancer Victoria Maragopoulou, but it only lasted eight months.[3][8] In 1991 he married Maryanna Schaefer with whom he had three children, Theodora, Sofia and Orlando.[3] He suffered from considerable health problems throughout his life. He had a stroke in his thirties, heart surgery and the removal of a tumour in his forties,[21] and suffered two successive heart attacks which left him very frail.[22] He was diagnosed with Marfan syndrome in 1990.[3][23][24] Lady Tavener broadcast a charity appeal on BBC Radio 4 in October 2008 on behalf of the Marfan Trust.[25]
Tavener had an interest in classic cars, owning an Armstrong Siddeley Sapphire, a Rolls-Royce Silver Shadow, a Jaguar XJ6 and a Bentley Mulsanne Turbo.[26]
Death
Tavener died, aged 69, on 12 November 2013 at his home in Child Okeford, Dorset.[27] In the music world, composers John Rutter[27] and Sir Peter Maxwell Davies,[27][28] cellist Steven Isserlis,[27] Neil Portnow, president of the National Academy of Recording Arts and Sciences, Roger Wright, controller of BBC Radio 3 and director of the Proms, and soprano Patricia Rozario, paid tribute. A tribute was also received from Charles, Prince of Wales.[27][28] Tavener's funeral was held at the Anglican Cathedral in Winchester on 28 November 2013. The service was Orthodox, and presided over by Archbishop Gregorios of Thyateira, the representative of the Ecumenical Patriarch, and the most senior Orthodox bishop currently in the UK. Some 700 mourners attended.[29]
Music
John Rutter describes Tavener as having the "very rare gift" of being able to "bring an audience to a deep silence."[27] According to Steven Isserlis, "he had his own voice. He wasn't writing to be popular – he was writing the music he had to write."[27]
Style and development
While Tavener's earliest music was influenced by Igor Stravinsky and Olivier Messiaen – often invoking the sound world of Stravinsky, in particular Canticum Sacrum,[3] and the ecstatic quality found in various works by Messiaen – his later music became more sparse, using wide registral space and was usually diatonically tonal.[7] Tavener recognised Arvo Pärt as "a kindred spirit" and shared with him a common religious tradition and a fondness for textural transparency.[9]
More here.
External links
See also:
Harold II of England, the last Orthodox king of England
The Orthodox Church in England:
http://www.thyateira.org.uk/
http://www.antiochian-orthodox.co.uk/index.html
Orthodox England
Wikipedia
Ο σερ Τζων Κένεθ Τάβενερ (28 Ιανουαρίου 1944 − 12 Νοεμβρίου 2013) ήταν Βρετανός συνθέτης, γνωστός για τα μινιμαλιστικά του έργα θρησκευτικής μουσικής, όπως τα The Whale και Funeral Ikos. Δεν πρέπει να συγχέεται με τον συνθέτη του 16ου αιώνα Τζον Τάβερνερ, παρότι ο ίδιος ισχυριζόταν ότι είναι απευθείας απόγονός του[1]. Ο Τάβενερ ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του θριαμβευτικά: το 1968, σε ηλικία 24 ετών, περιγράφηκε από τον Guardian ως «η μουσική ανακάλυψη της χρονιάς», ενώ οι Times
έγραψαν ότι ήταν «μεταξύ των καλύτερων δημιουργικών ταλέντων της γενιάς
του». Το έτος 2000 του απονεμήθηκε ο τίτλος του ιππότη (σερ) «για τις
υπηρεσίες του στη μουσική», ενώ είχε κερδίσει και το σημαντικό βρετανικό
Βραβείο Άιβορ Νοβέλο[2].
Βιογραφία
Ο Τζων Τάβενερ γεννήθηκε στο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου. Φοίτησε στο σχολείο Χάιγκέιτ, όπου ένας από τους συμμαθητές του ήταν ο Τζων Ράτερ, και στη Βασιλική Ακαδημία Μουσικής, όπου ένας από τους καθηγητές του ήταν ο σερ Λένοξ Μπέρκλεϋ. Αναδείχθηκε το 1968 με τη δραματική του καντάτα The Whale, βασισμένη στην ιστορία του Ιωνά και του κήτους από την Παλαιά Διαθήκη. Η πρεμιέρα του έργου ήταν και η πρώτη συναυλία της ορχήστρας London Sinfonietta, ενώ αργότερα εκδόθηκε σε δίσκο από την Apple Records, όπως και το έργο του Κελτικό Ρέκβιεμ. Το επόμενο έτος άρχισε να διδάσκει στο Trinity College of Music στο Λονδίνο. Το 1977, σε ηλικία 33 ετών, ο Τάβενερ βαπτίσθηκε Ορθόδοξος Χριστιανός. Η ορθόδοξη θεολογία και οι λειτουργικές παραδόσεις της Ορθοδοξίας επηρέασαν σημαντικά το έργο του. Μελέτησε και μελοποίησε γραπτά των Πατέρων της Εκκλησίας, ολοκληρώνοντας μία Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, τη βασική λειτουργία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Από τα δημοφιλέστερα και συχνότερα παρουσιαζόμενα έργα του Τάβενερ είναι η σύντομη απόδοση για χορωδία του Αμνού του Ουίλλιαμ Μπλέηκ σε 4 μέρη, γραμμένη μέσα σε ένα απόγευμα το 1982 για τον ανιψιό του Σάιμον με την ευκαιρία των τρίτων γενεθλίων του. Αυτό το απλό, ομοφωνικό κομμάτι εκτελειται συνήθως ως χριστουγεννιάτικο. Σημαντικότερες, ωστόσο, υπήρξαν οι εξερευνήσεις του στον ρωσικό και τον νεοελληνικό πολιτισμό, όπως αναδεικνύονται στα έργα του Ρέκβιεμ της Αχμάτοβα και 16 χαϊκού του Σεφέρη. Ανάμεσα στα αξιόλογα μεταγενέστερα έργα του Τάβενερ συγκαταλέγονται τα Ο Ακάθιστος των Ευχαριστιών (1987, γραμμένο ως εορτασμός για τα χίλια χρόνια της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας), The Protecting Veil (που πρωτοεκτελέσθηκε από τον τσελίστα Στήβεν Ίσερλις και τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου στα Proms του 1989) και Song for Athene (1993, εκτελέσθηκε στην κηδεία της Πριγκίπισσας Νταϊάνα). Ο Τάβενερ επίσης συνέθεσε και αφιέρωσε στη μνήμη της Νταϊάνα το κομμάτι Eternity's Sunrise, βασισμένο σε ποίηση του Ουίλλιαμ Μπλέηκ.
Μετά το 2000 είχε αναφερθεί, ιδιαίτερα στον βρετανικό τύπο, ότι ο Τάβενερ είχε αφήσει την Ορθοδοξία για να εξερευνήσει άλλες θρησκευτικές παραδόσεις, όπως τον Ινδουισμό και το Ισλάμ, καθώς και ότι είχε γίνει ακόλουθος του μυστικιστή φιλοσόφου Φρίτγιοφ Schuon[3][4]. Πάντως, παρότι τα τελευταία του χρόνια είχε ενσωματώσει στοιχεία μη δυτικής μουσικής στις συνθέσεις του, ο Τάβενερ παρέμεινε Ορθόδοξος Χριστιανός: Στη δεύτερη περίοδο της τηλεοπτικής σειράς Sacred Music, που μεταδόθηκε στη Βρετανία από το BBC Four στις 2 Απριλίου 2010, ο Τάβενερ περιέγραψε τον εαυτό του ως «ουσιαστικά Ορθόδοξο».
Το 2003 ο Τάβενερ συνέθεσε το πολύωρο έργο The Veil of the Temple («Το πέπλο του ναού»), που έκανε πρεμιέρα στην Temple Church της Φλητ Στρήτ του Λονδίνου και βασίζεται σε κείμενα από διάφορες θρησκείες. Είναι γραμμένο για 4 χορωδίες, αρκετές ορχήστρες και σολίστες, και διαρκεί τουλάχιστον επτά ώρες. Η πρεμιέρα, το 2004, του κομματιού του Προσευχή της καρδιάς, που είναι γραμμένο για (και εκτελέσθηκε από) την Μπιόρκ, εκδόθηκε σε CD και ενσωματώθηκε ως μουσική κάλυψη στην εγκατάσταση του Τζέικ Λέβερ Centre + Circumference (2008, Wallspace, All Hallows on the Wall, City of London).
Παρότι τα παλαιότερα έργα του Τάβενερ ήταν επηρεασμένα από τον Ίγκορ Στραβίνσκι και (λιγότερο) από τον Ολιβιέ Μεσιάν, θυμίζοντας συχνά τον ηχητικό κόσμο των έργων του Στραβίνσκι Requiem Canticles και A Sermon, a Narrative and a Prayer, καθώς και την εκστατική ποιότητα διάφορων έργων του Μεσιάν, η μεταγενέστερη μουσική του Τάβενερ είναι συνήθως διατονική. Ορισμένοι σχολιαστές διακρίνουν μία ομοιότητα με τα έργα του Άρβο Περτ, από την κοινή θρησκευτική θεματολογία τους ως τις τεχνικές λεπτομέρειες του μήκους των μουσικών φράσεων, του διατονισμού και της χρήσεως των κρουστών.
Η ύστερη μουσική του Τάβενερ είχε μετακινηθεί από τη διάφανη απλότητα της δεκαετίας του 1980 προς ένα πολύ πιο κορεσμένο αρμονικά ύφος, όπως εμφαίνεται ιδιαίτερα στα έργα του Atma Mass (2003) και Requiem (2008).
Ο Τάβενερ υπέφερε από σοβαρά προβλήματα με την υγεία του: μετά από ένα έμφραγμα στα τριάντα του, εγχείρηση στην καρδιά και την αφαίρεση ενός όγκου[5], είχε υποστεί δύο διαδοχικές καρδιακές προσβολές που άφησαν πολύ ευπαθή[6]. Κυριότερη αιτία αυτών των προβλημάτων ήταν ότι έπασχε από Σύνδρομο Μαρφάν[7][8]. Η σύζυγός του Μαριάννα είχε απευθύνει μία φιλανθρωπική έκκληση στο ραδιόφωνο του BBC τον Οκτώβριο 2008 για ενίσχυση του Marfan Trust[9].
Περισσότερα εδώ.
Δείτε επίσης:
"Αυτήν την ημέρα ο βασιλιάς Χάρολντ έπεσε..." (ο τελευταίος ορθόδοξος βασιλιάς της Αγγλίας)
- Cummings, Robert (2008). "John Tavener Artist Biography". AllMusic.
- Tavener's 'Towards Silence' from musicmindspirit.org
- "Poet George Herbert". Start the Week. BBC Radio 4. 11 November 2013.
The composer Sir John Tavener and the writer Jeanette Winterson discuss prayer in a secular age, and the power of music and words to soothe the soul. This programme was recorded before the sad announcement of Sir John Tavener's death.
- BBC tribute programme (31/12/13) – Sir John Tavener Remembered
See also:
Harold II of England, the last Orthodox king of England
The Orthodox Church in England:
http://www.thyateira.org.uk/
http://www.antiochian-orthodox.co.uk/index.html
Orthodox England
CELTIC & ANGLIAN
Theosis, St. Silouan and Elder Sophrony of Essex
Theosis, St. Silouan and Elder Sophrony of Essex
Τζων Τάβενερ, ένας ορθόδοξος Βρετανός συνθέτης
Wikipedia
 |
| Φωτο από εδώ |
Βιογραφία
Ο Τζων Τάβενερ γεννήθηκε στο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου. Φοίτησε στο σχολείο Χάιγκέιτ, όπου ένας από τους συμμαθητές του ήταν ο Τζων Ράτερ, και στη Βασιλική Ακαδημία Μουσικής, όπου ένας από τους καθηγητές του ήταν ο σερ Λένοξ Μπέρκλεϋ. Αναδείχθηκε το 1968 με τη δραματική του καντάτα The Whale, βασισμένη στην ιστορία του Ιωνά και του κήτους από την Παλαιά Διαθήκη. Η πρεμιέρα του έργου ήταν και η πρώτη συναυλία της ορχήστρας London Sinfonietta, ενώ αργότερα εκδόθηκε σε δίσκο από την Apple Records, όπως και το έργο του Κελτικό Ρέκβιεμ. Το επόμενο έτος άρχισε να διδάσκει στο Trinity College of Music στο Λονδίνο. Το 1977, σε ηλικία 33 ετών, ο Τάβενερ βαπτίσθηκε Ορθόδοξος Χριστιανός. Η ορθόδοξη θεολογία και οι λειτουργικές παραδόσεις της Ορθοδοξίας επηρέασαν σημαντικά το έργο του. Μελέτησε και μελοποίησε γραπτά των Πατέρων της Εκκλησίας, ολοκληρώνοντας μία Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, τη βασική λειτουργία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Από τα δημοφιλέστερα και συχνότερα παρουσιαζόμενα έργα του Τάβενερ είναι η σύντομη απόδοση για χορωδία του Αμνού του Ουίλλιαμ Μπλέηκ σε 4 μέρη, γραμμένη μέσα σε ένα απόγευμα το 1982 για τον ανιψιό του Σάιμον με την ευκαιρία των τρίτων γενεθλίων του. Αυτό το απλό, ομοφωνικό κομμάτι εκτελειται συνήθως ως χριστουγεννιάτικο. Σημαντικότερες, ωστόσο, υπήρξαν οι εξερευνήσεις του στον ρωσικό και τον νεοελληνικό πολιτισμό, όπως αναδεικνύονται στα έργα του Ρέκβιεμ της Αχμάτοβα και 16 χαϊκού του Σεφέρη. Ανάμεσα στα αξιόλογα μεταγενέστερα έργα του Τάβενερ συγκαταλέγονται τα Ο Ακάθιστος των Ευχαριστιών (1987, γραμμένο ως εορτασμός για τα χίλια χρόνια της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας), The Protecting Veil (που πρωτοεκτελέσθηκε από τον τσελίστα Στήβεν Ίσερλις και τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου στα Proms του 1989) και Song for Athene (1993, εκτελέσθηκε στην κηδεία της Πριγκίπισσας Νταϊάνα). Ο Τάβενερ επίσης συνέθεσε και αφιέρωσε στη μνήμη της Νταϊάνα το κομμάτι Eternity's Sunrise, βασισμένο σε ποίηση του Ουίλλιαμ Μπλέηκ.
Μετά το 2000 είχε αναφερθεί, ιδιαίτερα στον βρετανικό τύπο, ότι ο Τάβενερ είχε αφήσει την Ορθοδοξία για να εξερευνήσει άλλες θρησκευτικές παραδόσεις, όπως τον Ινδουισμό και το Ισλάμ, καθώς και ότι είχε γίνει ακόλουθος του μυστικιστή φιλοσόφου Φρίτγιοφ Schuon[3][4]. Πάντως, παρότι τα τελευταία του χρόνια είχε ενσωματώσει στοιχεία μη δυτικής μουσικής στις συνθέσεις του, ο Τάβενερ παρέμεινε Ορθόδοξος Χριστιανός: Στη δεύτερη περίοδο της τηλεοπτικής σειράς Sacred Music, που μεταδόθηκε στη Βρετανία από το BBC Four στις 2 Απριλίου 2010, ο Τάβενερ περιέγραψε τον εαυτό του ως «ουσιαστικά Ορθόδοξο».
Το 2003 ο Τάβενερ συνέθεσε το πολύωρο έργο The Veil of the Temple («Το πέπλο του ναού»), που έκανε πρεμιέρα στην Temple Church της Φλητ Στρήτ του Λονδίνου και βασίζεται σε κείμενα από διάφορες θρησκείες. Είναι γραμμένο για 4 χορωδίες, αρκετές ορχήστρες και σολίστες, και διαρκεί τουλάχιστον επτά ώρες. Η πρεμιέρα, το 2004, του κομματιού του Προσευχή της καρδιάς, που είναι γραμμένο για (και εκτελέσθηκε από) την Μπιόρκ, εκδόθηκε σε CD και ενσωματώθηκε ως μουσική κάλυψη στην εγκατάσταση του Τζέικ Λέβερ Centre + Circumference (2008, Wallspace, All Hallows on the Wall, City of London).
Παρότι τα παλαιότερα έργα του Τάβενερ ήταν επηρεασμένα από τον Ίγκορ Στραβίνσκι και (λιγότερο) από τον Ολιβιέ Μεσιάν, θυμίζοντας συχνά τον ηχητικό κόσμο των έργων του Στραβίνσκι Requiem Canticles και A Sermon, a Narrative and a Prayer, καθώς και την εκστατική ποιότητα διάφορων έργων του Μεσιάν, η μεταγενέστερη μουσική του Τάβενερ είναι συνήθως διατονική. Ορισμένοι σχολιαστές διακρίνουν μία ομοιότητα με τα έργα του Άρβο Περτ, από την κοινή θρησκευτική θεματολογία τους ως τις τεχνικές λεπτομέρειες του μήκους των μουσικών φράσεων, του διατονισμού και της χρήσεως των κρουστών.
Η ύστερη μουσική του Τάβενερ είχε μετακινηθεί από τη διάφανη απλότητα της δεκαετίας του 1980 προς ένα πολύ πιο κορεσμένο αρμονικά ύφος, όπως εμφαίνεται ιδιαίτερα στα έργα του Atma Mass (2003) και Requiem (2008).
Ο Τάβενερ υπέφερε από σοβαρά προβλήματα με την υγεία του: μετά από ένα έμφραγμα στα τριάντα του, εγχείρηση στην καρδιά και την αφαίρεση ενός όγκου[5], είχε υποστεί δύο διαδοχικές καρδιακές προσβολές που άφησαν πολύ ευπαθή[6]. Κυριότερη αιτία αυτών των προβλημάτων ήταν ότι έπασχε από Σύνδρομο Μαρφάν[7][8]. Η σύζυγός του Μαριάννα είχε απευθύνει μία φιλανθρωπική έκκληση στο ραδιόφωνο του BBC τον Οκτώβριο 2008 για ενίσχυση του Marfan Trust[9].
Περισσότερα εδώ.
Δείτε επίσης:
"Αυτήν την ημέρα ο βασιλιάς Χάρολντ έπεσε..." (ο τελευταίος ορθόδοξος βασιλιάς της Αγγλίας)
1 σχόλιο:
Είναι υπέροχη η μουσική του...
Δημοσίευση σχολίου