ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ: Ο «νέος άνθρωπος» του «τρίτου ακαθορίστου φύλου»

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Ο «νέος άνθρωπος» του «τρίτου ακαθορίστου φύλου»

π. Ιερόθεου Βλάχου, μητροπολίτη Ναυπάκτου

Φωτο από εδώ

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι υπήρχαν δύο φύλα, το άρρεν και το θήλυ, δηλαδή ο άνδρας και η γυναίκα, υπήρχαν και μερικοί επαμφοτερίζοντες για διαφόρους λόγους, κυρίως λόγω των παθών. Όμως τελευταία μας προέκυψε και ένας άλλος άνθρωπος του «τρίτου φύλου», όπως ονομάσθηκε από τα δικαστήρια, ύστερα από πολυετή αγώνα που έκανε κάποιος ως άνθρωπος «ακαθορίστου φύλου» η «τρίτου φύλου».

Πρόκειται για κάποιον που ονομάζεται Νόρι Μέι Γουέλμπι, που γεννήθηκε στην Σκωτία ως άνδρας, αργότερα μετακόμισε στην Αυστραλία όπου υποβλήθηκε σε εγχείρηση αλλαγής φύλου σε γυναίκα, και επειδή διεπίστωσε ότι δεν αισθανόταν άνετα ως άτομο θηλυκού γένους, αποφάσισε να διακόψη την θεραπεία με ορμόνες και να υποβληθή σε εγχείριση για να μη ανήκη σε «προκαθορισμένο» φύλο. Στην συνέχεια, ξεκίνησε έναν πολυχρόνιο αγώνα για να αναγνωρισθή νομικά ως ένας άνθρωπος «ακαθορίστου» φύλου.

Την Τετάρτη 2 Απριλίου 2014 «το Ανώτατο Δικαστήριο της Αυστραλίας αποφάνθηκε ότι η Πολιτεία της Νέας Νότιας Ουαλίας οφείλει να αναγνωρίση την ύπαρξη αυτού του τρίτου "ακαθόριστου" φύλου στο οποίο ανήκει ο Νόρι Μέι Γουέλμπι» (Τα Νέα, 04/04/2014). Έτσι, δημιουργήθηκε ένας άνθρωπος «ακαθορίστου φύλου» (μη - ειδικά το φύλο), που δεν είναι ούτε άνδρας ούτε γυναίκα.

Εκπλήσσεται κανείς για το πού μπορεί να φθάση ο άνθρωπος, που είναι απογοητευμένος από όλα και θέλει να γευθή νέες εμπειρίες και καταστάσεις. Και υπάρχουν πολλοί που, υποστηρίζοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα κάθε ανθρώπου, είναι έτοιμοι να αποδεχθούν και να υιοθετήσουν μια τέτοια νοοτροπία. Αν όμως αρχίσουμε να δεχόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα χωρίς τους αναγκαίους περιορισμούς, τότε θα φθάσουμε ως κοινωνία στην καταστροφή.

Η υπαρξιστική φιλοσοφία, κάνοντας λόγο για την ελευθερία, αναφέρεται στο ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα για την ελευθερία είναι το «δεδομένο της ύπαρξης», το ότι δεν έχουμε το δικαίωμα και την δυνατότητα να επιλέξουμε το φύλο, αλλά αυτό μας δίνεται χωρίς να υπάρχη η δυνατότητα της επιλογής. Να, λοιπόν, που τώρα λύεται και αυτό το ατομικό δικαίωμα και μάλιστα αναγνωρίζεται και από την Πολιτεία. Όμως πού μπορεί να φθάση η κοινωνία με τέτοιο σκεπτικό;

Η δυαδικότητα των φύλων είναι δεδομένη, και μάλιστα έχει και βιολογική υποδομή. Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο ως άνδρα και γυναίκα και έτσι αναπτύσσεται ο άνθρωπος στην κοινωνία, και έτσι πληθύνεται το ανθρώπινο γένος. Δυστυχώς, λόγω πολλών αιτίων υφίσταται σήμερα στην κοινωνία ο «γενετικός μολυσμός» και σε αυτό το θέμα με παρέμβαση του ιδίου του ανθρώπου.

Στην Εκκλησία, όμως, έχουμε την δυνατότητα να υπερβούμε αυτό το «δεδομένο της ύπαρξης», με την εν Χριστώ ζωή. Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής (εικ.), προσδιορίζοντας τις πέντε διαιρέσεις, ήτοι ακτίστου και κτιστού, νοητών και αισθητών, ουρανού και γης, παραδείσου και οικουμένης, ανδρός και γυναικός, γράφει ότι με την εν Χριστώ ζωή αρχίζουμε από την υπέρβαση της διαιρέσεως ανδρός και γυναικός και προχωράμε και στην υπέρβαση των άλλων διαιρέσεων. Οι άγιοι της Εκκλησίας ζουν και πολιτεύονται ως άγγελοι, κατά το τροπάριο «αγγελικώς οι εν κόσμω πανηγυρίσωμεν», αλλά γίνονται και (σαν) άγγελοι στον ουρανό, αφού κατά τον λόγο του Χριστού «ως άγγελοι Θεού εν ουρανώ εισι» (κατά Ματθαίον κβ' [=κεφ. 22], 30) .

Όταν ο άνθρωπος δεν γνωρίζη και δεν μπορή να γίνη εν Χριστώ άγγελος, μέσα στην μανία του γίνεται αυτοβούλως ένας άνθρωπος «ακαθορίστου φύλου», και κάτι χειρότερο, αφού και σε αυτά τα ζώα υπάρχει έστω η διάκριση των φύλων.

Και:

Το διαδικτυακό κανάλι της Εκκλησιαστικής Παρέμβασης