Με τη χάρη του Θεού, ίσως αλλάζουν τα δεδομένα για τη διάδοση της Ορθοδοξίας - της αρχαίας πίστης, του δρόμου των αγίων - στη μακρινή Ταϊβάν. Μια ανέλπιστη οικονομική δωρεά ελπίζουμε ότι θα βοηθήσει στην απόκτηση ορθόδοξου ναού από τη μικρή κοινότητα των ορθόδοξων Ταϊβανέζων και τον πνευματικό της πατέρα, τον ακούραστο ιεραπόστολο π. Ιωνά. Ο Θεός να δώσει!
Σε μια εποχή οικονομικής κρίσης, ίσως μια τέτοια χειρονομία προκαλέσει φθόνο και αντιδράσεις, όμοιες μ' εκείνες που προκάλεσε το μύρο της αμαρτωλής, που άλειψε το κεφάλι του Κυρίου. Γιατί να δωθούν τόσα λεφτά για να γίνει ναός στην Ταϊβάν και να μη δωθούν σε ανθρώπους που πεινάνε στην Ελλάδα;
Όμως τους ανθρώπους που πεινάνε εδώ υπάρχουν πολλοί που τους βοηθούν. Τους ανθρώπους που πεινάνε για τη σωτηρία τους σε κάθε γωνιά της Γης τους βοηθούν ελάχιστοι... Στην Ελλάδα, και χωρίς αυτήν τη δωρεά, η Εκκλησία (και πολλοί άλλοι φορείς) κάνουν ό,τι μπορούν. Αλλά ο άνθρωπος δε ζει μόνο με ψωμί, όπως απάντησε και ο Κύριος στο διάβολο. "Δε θέλουμε μόνο ψωμί, αλλά και τριαντάφυλλα" έγραφε ένας τοίχος πριν από χρόνια, κοντά στη γειτονιά μου. Αυτά τα τριαντάφυλλα ανθίζουν και πρέπει να ανθίζουν στο ιερό δισκοπότηρο του π. Ιωνά και κάθε ορθόδοξου κληρικού, και στην ενορία μας και όπου Γης.
Χαρείτε, λοιπόν, αδελφοί μου, αν έχετε αγάπη και έλεος για τους μακρινούς και ξεχασμένους (από τον κόσμο) αδελφούς του Χριστού, τους αλλόθρησκους και αλλόδοξους Κινέζους, τους αλλόθρησκους και αλλόδοξους αδελφούς μας από κάθε φυλή. Και εύχεστε, παρακαλώ, στο Θεό να ευλογεί κάθε γνήσια πνευματική προσπάθεια και εκεί κάτω και εδώ και σε όλο τον κόσμο Του. Διαβάστε τα λόγια των δύο ορθόδοξων Ταϊβανών, που δημοσιεύονται παρακάτω, να δείτε πόσο πεινασμένοι για το Χριστό είναι οι αδελφοί μας εκεί και πόσο δυστυχισμένοι είναι, παρόλο που η Ταϊβάν είναι μια χώρα με σοβαρή οικονομική και τεχνολογική ανάπτυξη.
Δυστυχώς, κι εδώ στην (πρώην;) ορθόδοξη Ελλάδα εκδηλώνονται παρόμοια συμπτώματα πνευματικής πείνας και δυστυχίας, καθώς πετάμε το Χριστό απ' το παράθυρο πριν πέσουμε και οι ίδιοι... Ο Θεός να μας βοηθήσει. Αναδημοσιεύουμε τα παρακάτω από το ιστολόγιο του Ιεραποστολικού Συνδέσμου Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.
Ανέλπιστο το θαύμα στην Ταϊβάν
Πραγματικά ανέλπιστη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η πρόσφατη δωρεά των διακοσίων έντεκα χιλιάδων ευρώ (211.000 €) που αφειδώλευτα προσέφερε στον Ιεραποστολικό μας Σύνδεσμο ευσεβής δωρήτρια από την Αθήνα για την Ιεραποστολή της Ταϊβάν, όπου επί σειρά ετών αγωνίζεται ο προσφιλής μας, ζηλωτής Ιεραπόστολος Αρχιμανδρίτης π. Ιωνάς Μούρτος.
Η ενέργεια αυτή υπήρξε αναμφίβολα δώρο Θεού. Κάτι που φάνταζε ανέφικτο για τα σημερινά δεδομένα, γίνεται πλέον πραγματικότητα. Πέντε χρόνια τώρα ο π. Ιωνάς δέεται, προσεύχεται και προσμένει να αποκτήσει επιτέλους η Εκκλησία μας στην Ταϊβάν έναν αξιοπρεπή Ι. Ναό!
Στις 15 Ιουλίου ε.ε., ο Ιεραποστολικός μας Σύνδεσμος απέστειλε όλη τη χρηματική βοήθεια στον π. Ιωνά, ο οποίος σύντομα θα προβεί στη διαδικασία εύρεσης οικοπέδου και στην έκδοση σχετικών αδειών. Είθε ο Ουράνιος Πατέρας μας να αναδείξει και άλλους δωρητές, ώστε να συγκεντρωθεί και το υπόλοιπο ποσό που απαιτείται για την ανέγερση του Ιερού Ναού.
Η χαρά και συγκίνηση του π. Ιωνά και των Κινέζων συνεργατών του δεν περιγράφονται. Δοξάζουν και ξαναδοξάζουν τον Κύριό μας για το θαύμα αυτό. Οι εκκλήσεις και οι προσευχές τους, έτσι όπως τις εξέφρασαν με τις πρόσφατες επιστολές τους, που παρατίθενται στη συνέχεια, εισακούσθηκαν και το όνειρο της απόκτησης ενός Ι. Ναού στην Ταϊβάν λαμβάνει πλέον σάρκα και οστά.
Πραγματικά ανέλπιστη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η πρόσφατη δωρεά των διακοσίων έντεκα χιλιάδων ευρώ (211.000 €) που αφειδώλευτα προσέφερε στον Ιεραποστολικό μας Σύνδεσμο ευσεβής δωρήτρια από την Αθήνα για την Ιεραποστολή της Ταϊβάν, όπου επί σειρά ετών αγωνίζεται ο προσφιλής μας, ζηλωτής Ιεραπόστολος Αρχιμανδρίτης π. Ιωνάς Μούρτος.
Η ενέργεια αυτή υπήρξε αναμφίβολα δώρο Θεού. Κάτι που φάνταζε ανέφικτο για τα σημερινά δεδομένα, γίνεται πλέον πραγματικότητα. Πέντε χρόνια τώρα ο π. Ιωνάς δέεται, προσεύχεται και προσμένει να αποκτήσει επιτέλους η Εκκλησία μας στην Ταϊβάν έναν αξιοπρεπή Ι. Ναό!
Στις 15 Ιουλίου ε.ε., ο Ιεραποστολικός μας Σύνδεσμος απέστειλε όλη τη χρηματική βοήθεια στον π. Ιωνά, ο οποίος σύντομα θα προβεί στη διαδικασία εύρεσης οικοπέδου και στην έκδοση σχετικών αδειών. Είθε ο Ουράνιος Πατέρας μας να αναδείξει και άλλους δωρητές, ώστε να συγκεντρωθεί και το υπόλοιπο ποσό που απαιτείται για την ανέγερση του Ιερού Ναού.
Η χαρά και συγκίνηση του π. Ιωνά και των Κινέζων συνεργατών του δεν περιγράφονται. Δοξάζουν και ξαναδοξάζουν τον Κύριό μας για το θαύμα αυτό. Οι εκκλήσεις και οι προσευχές τους, έτσι όπως τις εξέφρασαν με τις πρόσφατες επιστολές τους, που παρατίθενται στη συνέχεια, εισακούσθηκαν και το όνειρο της απόκτησης ενός Ι. Ναού στην Ταϊβάν λαμβάνει πλέον σάρκα και οστά.
Επιστολή Πελαγιάς Yu
«Στην
Ταϊβάν προσπαθούμε να τελέσουμε τη Θεία Λειτουργία αθόρυβα και ήσυχα
προς δόξαν Θεού και το περπάτημά μας στην Εκκλησία πρέπει να είναι ήρεμο
σαν του κλέφτη. Αλλά στην Ελλάδα είδα και άκουσα τα παιδιά να διαβάζουν
το Πάτερ Ημών με δυνατή φωνή. Μπορούμε εμείς στην Ταϊβάν να δοξολογούμε
τον Θεό φωνάζοντας με χαρούμενη φωνή; Η απάντηση είναι όχι, γιατί οι
γείτονες θα καλέσουν την αστυνομία».
9 Φεβρουαρίου 2014, τελευταία μέρα διαμονής μου στην Ελλάδα. Ο καιρός είναι βροχερός. Ως συνήθως, πήγα στην Εκκλησία για τη Θεία Λειτουργία και μετά με προσκάλεσαν να μοιραστώ μαζί τους τις εμπειρίες μου από την Ιεραποστολή στην Ταϊβάν. Τι μπορεί, όμως, να είναι στο μυαλό μου η Ιεραποστολή στην Ταϊβάν, όταν δεν έχουμε καν ένα αξιοπρεπές κτίριο για Ιερό Ναό; Δεν ξέρω τι να μοιραστώ πράγματι με τους αγαπημένους μου Έλληνες. Το μυαλό μου είναι άδειο και δεν ξέρω τι να πω. Αυτό το πρόβλημα που αφορά την Εκκλησία μας λοιπόν, μοιράστηκα με τους αγαπητούς μου αδελφούς και αδελφές.
Μετά τη Θεία Λειτουργία κάποιος με ρώτησε, αν ήξερα ότι ο καιρός έγινε ηλιόλουστος. Εγώ απάντησα: «Ναι, το ξέρω. Είδα τα φώτα να λάμπουν κάτω από τα παράθυρα και ήξερα ότι έξω έχει ένα μπλε ουρανό. Η Εκκλησία μας, όμως, στην Ταϊβάν βρίσκεται σε ένα μεγάλο κτίριο. Είμαστε στον 4ο όροφο και η οροφή μας είναι στο πάτωμα του 5ου ορόφου, και, στη συνέχεια, ο 6ος όροφος, ο 7ος όροφος, ο 8ος όροφος κ.ο.κ.». Μερικοί άνθρωποι αρχίζουν να γελούν, γιατί νόμιζαν ότι αστειευόμουν. Εγώ στην πραγματικότητα δεν αστειευόμουν, και συνέχισα να μετρώ τον 9ο όροφο, 10ο όροφο, 11ο όροφο, 12ο όροφο, 13ο όροφο, 14ο όροφο... «Που είναι ο μπλε ουρανός μας;» Μερικοί άνθρωποι αρχίζουν να κλαίνε. Θέλω να κλάψω κι εγώ, αλλά δεν θα κλάψω, γιατί μέσα στα μάτια του ελληνικού λαού βλέπω τον γαλάζιο ουρανό της Ελλάδας. Εύχομαι ο λαός μου να μπορεί να διακρίνει στο μέλλον το γαλάζιο του ουρανού της Ταϊβάν μέσα από την Εκκλησία μας.
«Στην Ταϊβάν, στις Ιερές Ακολουθίες πρέπει να χρησιμοποιούμε με μεγάλη προσοχή το θυμίαμα και τα κεριά, γιατί υπάρχει το ενδεχόμενο να εντοπίσουν τον καπνό οι συναγερμοί καπνού και να τεθούν σε λειτουργία». Όλο και περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να δακρύζουν. Θέλω να κλάψω, αλλά δεν θα κλάψω, γιατί από τη μύτη του ελληνικού λαού, που οσφραίνεται στην Ελλάδα τα όμορφα θυμιάματα, εύχομαι κι ο λαός μου να μπορούσε να μυρίσει... αλλά δεν τολμώ να το ονειρευτώ.
«Στην Ταϊβάν προσπαθούμε να τελέσουμε τη Θεία Λειτουργία αθόρυβα και ήσυχα προς δόξαν Θεού και το περπάτημά μας στην Εκκλησία πρέπει να είναι ήρεμο σαν του κλέφτη. Αλλά στην Ελλάδα είδα και άκουσα τα παιδιά να διαβάζουν το Πάτερ Ημών με δυνατή φωνή. Μπορούμε εμείς στην Ταϊβάν να δοξολογούμε τον Θεό φωνάζοντας με χαρούμενη φωνή;» Η απάντηση είναι όχι, γιατί οι γείτονες θα καλέσουν την αστυνομία. Κάποιοι άνθρωποι γελούν και τους διευκρινίζω ότι στην Ταϊβάν οι γείτονες και οι Αρχές δεν είναι Ορθόδοξοι. Δεν θα γελάσω, αλλά θέλω να κλάψω, καθώς αυτό το γεγονός συμβαίνει πράγματι στην Εκκλησία μας στη μη ορθόδοξη χώρα της Ταϊβάν κατά τη μεγάλη εορτή του Πάσχα. Εγώ θα συγκρατήσω τα δάκρυά μου και θα προσπαθήσω να μην κλάψω, γιατί μέσα από τα στόματά σας μπορώ να ακούσω εγκώμια, αλλά για τον λαό μου δεν τολμώ καν να ευχηθώ και να ονειρευτώ... Μόνο ο Κύριος ας ελεήσει και ας συγχωρήσει εμένα την αμαρτωλή εγωίστρια που τα γεύομαι όλα μόνη...
Εύχομαι μία μέρα να αποκτήσουμε μία μικρή Ορθόδοξη Εκκλησία και μέσα σ’ αυτήν να διαθέτουμε πραγματικές αγιογραφημένες εικόνες, αντί των τυπωμένων χαμηλής ποιότητας εικόνων.
Εύχομαι μία μέρα ο ελληνικός λαός να μπορεί μέσα από τα μάτια μας να δει στον ίδιο μπλε ουρανό τη Βασιλεία του Θεού από τα παράθυρα κοντά στον θόλο του Παντοκράτορα.
Εύχομαι μία μέρα να μπορούμε να κρατήσουμε στα χέρια μας κεριά αφιερωμένα στον Θεό, χωρίς να φοβόμαστε μην τυχόν τεθούν σε λειτουργία οι συναγερμοί καπνού.
Μετά τη Θεία Λειτουργία κάποιος με ρώτησε, αν ήξερα ότι ο καιρός έγινε ηλιόλουστος. Εγώ απάντησα: «Ναι, το ξέρω. Είδα τα φώτα να λάμπουν κάτω από τα παράθυρα και ήξερα ότι έξω έχει ένα μπλε ουρανό. Η Εκκλησία μας, όμως, στην Ταϊβάν βρίσκεται σε ένα μεγάλο κτίριο. Είμαστε στον 4ο όροφο και η οροφή μας είναι στο πάτωμα του 5ου ορόφου, και, στη συνέχεια, ο 6ος όροφος, ο 7ος όροφος, ο 8ος όροφος κ.ο.κ.». Μερικοί άνθρωποι αρχίζουν να γελούν, γιατί νόμιζαν ότι αστειευόμουν. Εγώ στην πραγματικότητα δεν αστειευόμουν, και συνέχισα να μετρώ τον 9ο όροφο, 10ο όροφο, 11ο όροφο, 12ο όροφο, 13ο όροφο, 14ο όροφο... «Που είναι ο μπλε ουρανός μας;» Μερικοί άνθρωποι αρχίζουν να κλαίνε. Θέλω να κλάψω κι εγώ, αλλά δεν θα κλάψω, γιατί μέσα στα μάτια του ελληνικού λαού βλέπω τον γαλάζιο ουρανό της Ελλάδας. Εύχομαι ο λαός μου να μπορεί να διακρίνει στο μέλλον το γαλάζιο του ουρανού της Ταϊβάν μέσα από την Εκκλησία μας.
«Στην Ταϊβάν, στις Ιερές Ακολουθίες πρέπει να χρησιμοποιούμε με μεγάλη προσοχή το θυμίαμα και τα κεριά, γιατί υπάρχει το ενδεχόμενο να εντοπίσουν τον καπνό οι συναγερμοί καπνού και να τεθούν σε λειτουργία». Όλο και περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να δακρύζουν. Θέλω να κλάψω, αλλά δεν θα κλάψω, γιατί από τη μύτη του ελληνικού λαού, που οσφραίνεται στην Ελλάδα τα όμορφα θυμιάματα, εύχομαι κι ο λαός μου να μπορούσε να μυρίσει... αλλά δεν τολμώ να το ονειρευτώ.
«Στην Ταϊβάν προσπαθούμε να τελέσουμε τη Θεία Λειτουργία αθόρυβα και ήσυχα προς δόξαν Θεού και το περπάτημά μας στην Εκκλησία πρέπει να είναι ήρεμο σαν του κλέφτη. Αλλά στην Ελλάδα είδα και άκουσα τα παιδιά να διαβάζουν το Πάτερ Ημών με δυνατή φωνή. Μπορούμε εμείς στην Ταϊβάν να δοξολογούμε τον Θεό φωνάζοντας με χαρούμενη φωνή;» Η απάντηση είναι όχι, γιατί οι γείτονες θα καλέσουν την αστυνομία. Κάποιοι άνθρωποι γελούν και τους διευκρινίζω ότι στην Ταϊβάν οι γείτονες και οι Αρχές δεν είναι Ορθόδοξοι. Δεν θα γελάσω, αλλά θέλω να κλάψω, καθώς αυτό το γεγονός συμβαίνει πράγματι στην Εκκλησία μας στη μη ορθόδοξη χώρα της Ταϊβάν κατά τη μεγάλη εορτή του Πάσχα. Εγώ θα συγκρατήσω τα δάκρυά μου και θα προσπαθήσω να μην κλάψω, γιατί μέσα από τα στόματά σας μπορώ να ακούσω εγκώμια, αλλά για τον λαό μου δεν τολμώ καν να ευχηθώ και να ονειρευτώ... Μόνο ο Κύριος ας ελεήσει και ας συγχωρήσει εμένα την αμαρτωλή εγωίστρια που τα γεύομαι όλα μόνη...
Εύχομαι μία μέρα να αποκτήσουμε μία μικρή Ορθόδοξη Εκκλησία και μέσα σ’ αυτήν να διαθέτουμε πραγματικές αγιογραφημένες εικόνες, αντί των τυπωμένων χαμηλής ποιότητας εικόνων.
Εύχομαι μία μέρα ο ελληνικός λαός να μπορεί μέσα από τα μάτια μας να δει στον ίδιο μπλε ουρανό τη Βασιλεία του Θεού από τα παράθυρα κοντά στον θόλο του Παντοκράτορα.
Εύχομαι μία μέρα να μπορούμε να κρατήσουμε στα χέρια μας κεριά αφιερωμένα στον Θεό, χωρίς να φοβόμαστε μην τυχόν τεθούν σε λειτουργία οι συναγερμοί καπνού.
Ταϊβάν: προετοιμασία για βάφτιση στο διαμέρισμα που χρησιμοποιείται ως ναός
Μακάρι να μπορούσα να μείνω περισσότερο στην Ελλάδα, την όμορφη αυτή χώρα και τον όμορφο γεμάτο αγάπη λαό της, «τον χιτώνά σου λαβείν, άφες αυτώ και το ιμάτιον» (Ματθ. 5,40).
Έτσι, παρόλο που υποσχέθηκα να επισκεφθώ πολλούς Ι. Ναούς και Μοναστήρια, εγώ δεν θα πάω, γιατί πρέπει να επιστρέψω πίσω στη χώρα μου για την Ιεραποστολή. Και όλους αυτούς τους ανθρώπους που με βοήθησαν, θα ήθελα να τους ευχαριστήσω, αλλά δεν έχω την ευκαιρία να εκφράσω σε όλους την ευγνωμοσύνη μου για τα δάκρυα που χύνουν μαζί μου και για τις τόσο πολλές προσευχές τους για την Εκκλησία μας. Θα ήθελα πραγματικά να σας αγκαλιάσω και να σας φιλήσω. Συγχωρέστε με την αμαρτωλή, γιατί η προσευχή και η βοήθειά σας θα με κρατήσουν ισχυρή και θα σας είμαι πάντοτε ευγνώμων και πάντα θα θυμάμαι την Ελληνική Οικογένειά μου.
Πιστεύω ότι από εδώ και στο εξής, κανείς δεν θα γελάει για την Ελλάδα, γιατί μπορεί να είναι φτωχή και γυμνή, αλλά δεν είναι προς λύπηση, γιατί είναι γεμάτη από την αγάπη και τη δόξα του Θεού. Είναι μία μικρή χώρα, αλλά λάμπει! Από όλο τον κόσμο, η Ελλάδα είναι το κέντρο της αγάπης του Θεού και ποτέ να μη νιώσετε ντροπή. Σε αγαπώ πατρίδα μου Ελλάδα. «Και εξαλείψει απ αὐτῶν ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος ουκ έσται έτι, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος ουκ έσται έτι· ότι τα πρώτα απήλθον» (Αποκ. 21,4).
Η επιστολή αυτή αφιερώνεται στην Ελληνική μου Οικογένεια, τον Σώζοντα και τη Μακρίνα, και σε όλες τις οικογένειες που με μεταχειρίζονται, αν και ανάξιο πρόσωπο, με καλοσύνη, ανιδιοτέλεια και γενναιοδωρία, φροντίζοντας για μένα με αληθινή αγάπη, και στους ανθρώπους που στηρίζουν την Ιεραποστολή μας.
Η ανάξια αδελφή σας
Πελαγία Yu
Έτσι, παρόλο που υποσχέθηκα να επισκεφθώ πολλούς Ι. Ναούς και Μοναστήρια, εγώ δεν θα πάω, γιατί πρέπει να επιστρέψω πίσω στη χώρα μου για την Ιεραποστολή. Και όλους αυτούς τους ανθρώπους που με βοήθησαν, θα ήθελα να τους ευχαριστήσω, αλλά δεν έχω την ευκαιρία να εκφράσω σε όλους την ευγνωμοσύνη μου για τα δάκρυα που χύνουν μαζί μου και για τις τόσο πολλές προσευχές τους για την Εκκλησία μας. Θα ήθελα πραγματικά να σας αγκαλιάσω και να σας φιλήσω. Συγχωρέστε με την αμαρτωλή, γιατί η προσευχή και η βοήθειά σας θα με κρατήσουν ισχυρή και θα σας είμαι πάντοτε ευγνώμων και πάντα θα θυμάμαι την Ελληνική Οικογένειά μου.
Πιστεύω ότι από εδώ και στο εξής, κανείς δεν θα γελάει για την Ελλάδα, γιατί μπορεί να είναι φτωχή και γυμνή, αλλά δεν είναι προς λύπηση, γιατί είναι γεμάτη από την αγάπη και τη δόξα του Θεού. Είναι μία μικρή χώρα, αλλά λάμπει! Από όλο τον κόσμο, η Ελλάδα είναι το κέντρο της αγάπης του Θεού και ποτέ να μη νιώσετε ντροπή. Σε αγαπώ πατρίδα μου Ελλάδα. «Και εξαλείψει απ αὐτῶν ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος ουκ έσται έτι, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος ουκ έσται έτι· ότι τα πρώτα απήλθον» (Αποκ. 21,4).
Η επιστολή αυτή αφιερώνεται στην Ελληνική μου Οικογένεια, τον Σώζοντα και τη Μακρίνα, και σε όλες τις οικογένειες που με μεταχειρίζονται, αν και ανάξιο πρόσωπο, με καλοσύνη, ανιδιοτέλεια και γενναιοδωρία, φροντίζοντας για μένα με αληθινή αγάπη, και στους ανθρώπους που στηρίζουν την Ιεραποστολή μας.
Η ανάξια αδελφή σας
Πελαγία Yu
Επιστολή Ιωάννη Huang
Αν ένας υποσχόμενος, με κύρος, νέος καθηγητής στο καλύτερο πανεπιστήμιο της Ταϊβάν πηδά από το ψηλό παράθυρο του εργαστηρίου και αυτοκτονεί,
αν ένας καταθλιπτικός 21χρονος φοιτητής κολλεγίου βγάζει ένα κοφτερό μαχαίρι σε μέσο μαζικής μεταφοράς, σκοτώνοντας 4 ανθρώπους και προκαλώντας σοβαρούς τραυματισμούς σε άλλους 24,
αν ένας νεαρός λοχίας μπαίνει στην απομόνωση της φυλακής από έναν ανώτερό του επειδή αποκάλυψε στρατιωτικά σκάνδαλα και πεθαίνει, αφού πρώτα υπεβλήθη σε απάνθρωπα βασανιστήρια,
τότε, μιλάμε για τη Φορμόζα στην Ταϊβάν, η οποία ήταν ένα υπέροχο νησί στον απέραντο ωκεανό. Στο παρελθόν τα φυσικά και ειλικρινή πρόσωπα των ιθαγενών ήταν από τα πλέον όμορφα στη χώρα. Τώρα, όλα φαίνονται αλλαγμένα. «Ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη» (Πέτρ. 5,8)
Όπως όλοι γνωρίζουμε, αυτή δεν θα είναι η τελευταία αυτοκτονία, ούτε ο τελευταίος νέος με μαχαίρι, ούτε το τελευταίο άτομο που πεθαίνει άδικα.
αν ένας καταθλιπτικός 21χρονος φοιτητής κολλεγίου βγάζει ένα κοφτερό μαχαίρι σε μέσο μαζικής μεταφοράς, σκοτώνοντας 4 ανθρώπους και προκαλώντας σοβαρούς τραυματισμούς σε άλλους 24,
αν ένας νεαρός λοχίας μπαίνει στην απομόνωση της φυλακής από έναν ανώτερό του επειδή αποκάλυψε στρατιωτικά σκάνδαλα και πεθαίνει, αφού πρώτα υπεβλήθη σε απάνθρωπα βασανιστήρια,
τότε, μιλάμε για τη Φορμόζα στην Ταϊβάν, η οποία ήταν ένα υπέροχο νησί στον απέραντο ωκεανό. Στο παρελθόν τα φυσικά και ειλικρινή πρόσωπα των ιθαγενών ήταν από τα πλέον όμορφα στη χώρα. Τώρα, όλα φαίνονται αλλαγμένα. «Ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη» (Πέτρ. 5,8)
Όπως όλοι γνωρίζουμε, αυτή δεν θα είναι η τελευταία αυτοκτονία, ούτε ο τελευταίος νέος με μαχαίρι, ούτε το τελευταίο άτομο που πεθαίνει άδικα.
Αν όμως είχαν στραφεί στον Θεό και προσευχόντουσαν «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό», όταν ζούσαν μέσα στον πόνο;
Αν είχαν έναν πνευματικό πατέρα που τους αγαπούσε και προσευχόταν γι’ αυτούς με όλη του την καρδιά, όταν αυτοί βρισκόντουσαν σε απόγνωση;
Αν γινόταν κοινωνοί της ζωοδόχου Θείας Λειτουργίας και έβρισκαν σ’ αυτή το καταφύγιο που ζητούσαν, όταν τους εκφόβιζαν;
Ίσως τότε τα πράγματα να ήταν διαφορετικά γι’ αυτούς, θα έβρισκαν μία διέξοδο.
Στην Ταϊβάν κάθε δέκα λεπτά εκδίδεται ένα διαζύγιο, αφήνοντας χιλιάδες παιδιά σε διαλυμένες οικογένειες.
Κάθε πέντε λεπτά ένα παιδί πέφτει θύμα ενδοοικογενειακής βίας και τα σημάδια της χαράζονται για πάντα στην καρδούλα του.
Κάθε τρία λεπτά ένα έμβρυο σιωπηλά σκοτώνεται στη μήτρα της μητέρας του με την ψυχή του να κλαίει σπαρακτικά.
Ίσως, όλοι αυτοί δεν γνωρίζουν ότι υπάρχει ο Θεός και τους αγαπάει, δεν γνωρίζουν πως να προσευχηθούν σ’ Αυτόν και πως Εκείνος υπέφερε και υποφέρει γι’ αυτούς. Στην πραγματικότητα, το 95% των Ταϊβανέζων δεν γνωρίζουν τον Θεό της Ορθοδόξου πίστεως. «Ιδών δέ τούς όχλους εσπλαγχνίσθη περί αυτών, ότι ήσαν εκλελυμένοι καί ερριμμένοι ως πρόβατα μή έχοντα ποιμένα» (Ματθ. 9,36)
Αν και στην Ταϊβάν έχουμε προηγμένη τεχνολογική έρευνα και ανάπτυξη, ειρηνικές εναλλαγές στην εξουσία πολιτικών προσώπων, παγκοσμίου φήμης καλλιτεχνικά γκρουπ και σκηνοθέτες, παθιασμένη και δημιουργική νέα γενιά καθώς και τη βαθυστόχαστη ηθική του Κομφούκιου και της κινεζικής κουλτούρας, πιστεύω πως στις καρδιές των περισσοτέρων ανθρώπων υπάρχει άφθονο μέρος για μεγαλύτερη ειρήνη. «Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν· ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν. Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία μηδέ δειλιάτω» (Ιωάν. 14,27).
Αν κάθε πόλη είχε έναν Ορθόδοξο Ναό, όπου θα μπορούσε ο καθένας να μεταλάβει τη Θεία Κοινωνία,
αν κάθε πόλη είχε ένα Ορθόδοξο Μοναστήρι, όπου θα προσεύχονταν για τις ζωές των ανθρώπων μέρα–νύχτα,
αν κάθε Ταϊβανέζος μπορούσε να ακούσει τα Ευαγγέλια της Ορθοδόξου Εκκλησίας και να ενίωθε τους σπόρους της προσευχής στην καρδιά του,
αν κάθε νέος είχε πνευματικό πατέρα να τον καθοδηγεί μακριά από κάθε καταιγίδα στη ζωή του,
αν κάθε έμβρυο μπορούσε από τη μήτρα της μητέρας του να την ακούσει να επικαλείται το όνομα του Κυρίου,
τότε, αυτό το νησί σίγουρα θα κέρδιζε ξανά την αρχική του ομορφιά – Ταϊβάν, Φορμόζα, ένα όμορφο νησί.
Δοξάζουμε τον Κύριο που μας έφερε έναν Ιεραπόστολο, τον π. Ιωνά, που αφιέρωσε όλη του τη ζωή στην υπηρεσία του κοινού και έκανε κάθε μας ευχή να φαίνεται πραγματοποιήσιμη. Από την ευλάβειά του μπορώ να βεβαιώσω πως «δόξα δε και τιμή και ειρήνη παντί τω εργαζομένω το αγαθόν» (Ρωμ. 2,10).
Δοξάζουμε τον Κύριο που μας βοηθά να κληρονομήσουμε την Εκκλησία Του και να λάβουμε την εξαιρετική ευλογία του νεοφανή Αγίου Πορφυρίου. Πιστεύω πως ότι κάνουμε τώρα δεν ωφελεί μόνο την παρούσα κινεζική γενιά αλλά και όλες τις γενιές που θα ακολουθήσουν στο μέλλον. Οι προσπάθειές μας στοχεύουν στο να προετοιμάσουν τον δρόμο σε περισσότερους Κινέζους να αποδεχθούν τον Χριστιανισμό και να αφήσουν τον Κύριο να αγγίξει και να ζήσει στις καρδιές τους «φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού» (Ματθ. 3,3).
Αν είχαν έναν πνευματικό πατέρα που τους αγαπούσε και προσευχόταν γι’ αυτούς με όλη του την καρδιά, όταν αυτοί βρισκόντουσαν σε απόγνωση;
Αν γινόταν κοινωνοί της ζωοδόχου Θείας Λειτουργίας και έβρισκαν σ’ αυτή το καταφύγιο που ζητούσαν, όταν τους εκφόβιζαν;
Ίσως τότε τα πράγματα να ήταν διαφορετικά γι’ αυτούς, θα έβρισκαν μία διέξοδο.
Στην Ταϊβάν κάθε δέκα λεπτά εκδίδεται ένα διαζύγιο, αφήνοντας χιλιάδες παιδιά σε διαλυμένες οικογένειες.
Κάθε πέντε λεπτά ένα παιδί πέφτει θύμα ενδοοικογενειακής βίας και τα σημάδια της χαράζονται για πάντα στην καρδούλα του.
Κάθε τρία λεπτά ένα έμβρυο σιωπηλά σκοτώνεται στη μήτρα της μητέρας του με την ψυχή του να κλαίει σπαρακτικά.
Ίσως, όλοι αυτοί δεν γνωρίζουν ότι υπάρχει ο Θεός και τους αγαπάει, δεν γνωρίζουν πως να προσευχηθούν σ’ Αυτόν και πως Εκείνος υπέφερε και υποφέρει γι’ αυτούς. Στην πραγματικότητα, το 95% των Ταϊβανέζων δεν γνωρίζουν τον Θεό της Ορθοδόξου πίστεως. «Ιδών δέ τούς όχλους εσπλαγχνίσθη περί αυτών, ότι ήσαν εκλελυμένοι καί ερριμμένοι ως πρόβατα μή έχοντα ποιμένα» (Ματθ. 9,36)
Αν και στην Ταϊβάν έχουμε προηγμένη τεχνολογική έρευνα και ανάπτυξη, ειρηνικές εναλλαγές στην εξουσία πολιτικών προσώπων, παγκοσμίου φήμης καλλιτεχνικά γκρουπ και σκηνοθέτες, παθιασμένη και δημιουργική νέα γενιά καθώς και τη βαθυστόχαστη ηθική του Κομφούκιου και της κινεζικής κουλτούρας, πιστεύω πως στις καρδιές των περισσοτέρων ανθρώπων υπάρχει άφθονο μέρος για μεγαλύτερη ειρήνη. «Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν· ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν. Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία μηδέ δειλιάτω» (Ιωάν. 14,27).
Αν κάθε πόλη είχε έναν Ορθόδοξο Ναό, όπου θα μπορούσε ο καθένας να μεταλάβει τη Θεία Κοινωνία,
αν κάθε πόλη είχε ένα Ορθόδοξο Μοναστήρι, όπου θα προσεύχονταν για τις ζωές των ανθρώπων μέρα–νύχτα,
αν κάθε Ταϊβανέζος μπορούσε να ακούσει τα Ευαγγέλια της Ορθοδόξου Εκκλησίας και να ενίωθε τους σπόρους της προσευχής στην καρδιά του,
αν κάθε νέος είχε πνευματικό πατέρα να τον καθοδηγεί μακριά από κάθε καταιγίδα στη ζωή του,
αν κάθε έμβρυο μπορούσε από τη μήτρα της μητέρας του να την ακούσει να επικαλείται το όνομα του Κυρίου,
τότε, αυτό το νησί σίγουρα θα κέρδιζε ξανά την αρχική του ομορφιά – Ταϊβάν, Φορμόζα, ένα όμορφο νησί.
Δοξάζουμε τον Κύριο που μας έφερε έναν Ιεραπόστολο, τον π. Ιωνά, που αφιέρωσε όλη του τη ζωή στην υπηρεσία του κοινού και έκανε κάθε μας ευχή να φαίνεται πραγματοποιήσιμη. Από την ευλάβειά του μπορώ να βεβαιώσω πως «δόξα δε και τιμή και ειρήνη παντί τω εργαζομένω το αγαθόν» (Ρωμ. 2,10).
Δοξάζουμε τον Κύριο που μας βοηθά να κληρονομήσουμε την Εκκλησία Του και να λάβουμε την εξαιρετική ευλογία του νεοφανή Αγίου Πορφυρίου. Πιστεύω πως ότι κάνουμε τώρα δεν ωφελεί μόνο την παρούσα κινεζική γενιά αλλά και όλες τις γενιές που θα ακολουθήσουν στο μέλλον. Οι προσπάθειές μας στοχεύουν στο να προετοιμάσουν τον δρόμο σε περισσότερους Κινέζους να αποδεχθούν τον Χριστιανισμό και να αφήσουν τον Κύριο να αγγίξει και να ζήσει στις καρδιές τους «φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού» (Ματθ. 3,3).
Ο αδελφός σας
Ιωάννης Huang
Δείτε, αν θέλετε:
Και:
Η Ορθοδοξία στην Κινα, άλλοτε & τώρα
"Θέλω να γίνω Χριστιανός": Μια συγκλονιστική ιστορία μεταστροφής στις φυλακές της Ν. Κορέας
Saint Nickolas of Japan & the samurai Fr Paul Sawabe Takuma
Orthodoxy in the Heart of Africa - in the Ends of the Earth!
«Η Έρημος στην πίσω αυλή»: Άρθρο για την ανάγκη της Ορθόδοξης Ιεραποστολής για ναούς Orthodoxy in the Heart of Africa - in the Ends of the Earth!
Λατινική Αμερική: Λαοί που αναζητούν την Ορθοδοξία
Miley Cyrus - ή: γιατί επείγει να ενταθεί η Ορθόδοξη Ιεραποστολή στο δυτικό κόσμο...
Οι τουρίστες έρχονται. Τι θα τους προσφέρουμε;
Το περιοδικό του Ιεραποστολικού Συνδέσμου "Άγ. Κοσμάς ο Αιτωλός"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου