Τα Σκόπια, η Θράκη, ο Ρήγας Φεραίος και η «ακεραιότητα της χώρας μας»

Όλη η κινητοποίηση των τελευταίων εβδομάδων για τα Σκόπια, μαζί και τα περίφημα συλλαλητήρια, πολύ φοβάμαι πως είναι εκτός πραγματικότητας.

Το προσεχές συλλαλητήριο (4 Φεβρουαρίου 2018) φαίνεται πως έχει κιόλας πάρει χαρακτήρα εθνικού πανηγυριού, με το οποίο θα νιώσουμε εθνικά υπερήφανοι, ενώ στ’ αλήθεια η πατρίδα και η κοινωνία μας έχουν ήδη πέσει σε χέρια ξένων, αναμένονται χειρότερα, κι όμως τίποτα δεν κάνουμε.

Είτε ζήσετε το συλλαλητήριο από μέσα, είτε το δείτε στην τηλεόραση, σκεφτείτε παρακαλώ αν διαφέρει από τον παλλαϊκό ξεσηκωμό όταν πήραμε το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου το 2004. Ναι, το κίνητρό μας τώρα είναι η αγάπη μας για τη Μακεδονία, αλλά νομίζω πως στρέφουμε τη φλόγα της ψυχής μας σε λάθος κατεύθυνση, εκτονώνοντας έναν αγωνιστικό παλμό που θα μπορούσε ίσως να κατευθυνθεί αλλού. Νομίζω πως η κυβέρνηση θα χαίρεται που διαδηλώνουμε για τα Σκόπια κι όχι για την πείνα, τον εξευτελισμό και την υποτέλεια που υφιστάμεθα κι εμείς και η χώρα μας, ακριβώς όπως τα ολοκληρωτικά καθεστώτα καλλιεργούν το ποδόσφαιρο και γενικά τον αθλητισμό, για να προκαλούν την ψευδαίσθηση της εθνικής υπερηφάνειας στους λαούς που εκμεταλλεύονται και καταπιέζουν.

Πώς ξεσηκώθηκαν τόσες εκατοντάδες χιλιάδες – αν όχι εκατομμύρια – Έλληνες να διαδηλώσουν για την ονομασία των Σκοπίων, και δεν έχουμε δει δέκα τέτοια συλλαλητήρια, με σημαίες και με ταμπούρλα, με μητροπολίτες και άλλες επίσημες προσωπικότητες στην πρώτη γραμμή, για το ξεπούλημα της πατρίδας μας σε ξένες τράπεζες και εταιρίες, για τους πλειστηριασμούς σπιτιών, για το ξεχαρβάλωμα του ελληνικού κράτος, για την υποτέλειά μας στους ξένους, για την πτώχευση και τον εξευτελισμό του ελληνικού λαού;

Νομίζουμε ότι πλήττεται η εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας από το όνομα του γειτονικού κρατιδίου, ενώ τα αεροδρόμια και τα λιμάνια μας τα διαχειρίζονται ξένοι ιδιώτες και πιθανόν (μη γένοιτο) σύντομα το ίδιο θα γίνεται και με τον υδάτινο πλούτο της χώρας μας, δηλαδή το νερό που τρέχει από τη βρύση του σπιτιού μας… Για ποια χώρα μιλάμε και ποια ακεραιότητα;

Αφού ο λαός μας μπορεί να κινητοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό, πώς και δε βλέπουμε ανάλογες κινητοποιήσεις – με παρόμοιο σφρίγος, ένταση και μαζικότητα – όχι μόνο για τη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας και οικογένειας (το κυνήγι εναντίον των πολυτέκνων π.χ. και την υποβάθμιση του θεσμού του γάμου και της οικογένειας, που βάλλεται από παντού, κυρίως οικονομικά και ηθικά – ηθικά εννοώ το πώς μεγαλώνουν τα παιδιά μας, εξαρτημένα θύματα πανίσχυρων εταιριών, που τα άγουν και τα φέρουν με την ανοχή του ανύπαρκτου κράτους), αλλά και για την πραγματική απειλή που, κατά τη γνώμη μου, κρέμεται πάνω από το κεφάλι μας, τον τουρκικό επεκτατισμό;

Και τέλος, πώς και δε βλέπουμε παρόμοια κινητοποίηση για να πιεστεί η κυβέρνηση να λύσει το πρόβλημα της τουρκοποίησης της Θράκης («εκτουρκισμού» θα λέγαμε κάποτε), που νομίζω ότι όντως κινδυνεύει από ξένη δύναμη;

Ας μου λύσει κάποιος μια απορία: τα Σκόπια πώς ακριβώς μας απειλούν, ό,τι όνομα κι αν έχει το κρατίδιό τους; Υπάρχει περίπτωση να αποκόψουν τμήμα της Βόρειας Ελλάδας και να το προσαρτήσουν; Πώς; Στρατιωτικά; Ασφαλώς όχι (δεν έχουν πια τη Γιουγκοσλαβία από πίσω). Με οικονομικές πιέσεις; Ας γελάσω! Αφού υποτίθεται ότι η οικονομία τους εξαρτάται από ελληνικές εταιρίες!

Μήπως διπλωματικά, θα πείσουν ποτέ τους διεθνείς οργανισμούς να απαιτήσουν να τους δώσουμε την ελληνική Μακεδονία; Μα, για να γίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να υπάρχει αναβράζον αυτονομιστικό κίνημα «σλαβομακεδονικής μειονότητας» στο ελληνικό έδαφος, όπως συνέβαινε με τους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου. Εδώ δεν κερδίζουν την αυτονομία τους οι Σκοτσέζοι ή οι Βάσκοι, με δεκαετίες αυτονομιστικού κινήματος (για να μην πω: αιώνες), οι Παλαιστίνιοι, οι Κούρδοι κ.τ.λ. Εμείς θα χάσουμε τη Μακεδονία;

Εξήγησε λοιπόν στη διεθνή κοινότητα, στους διεθνείς οργανισμούς, στα πανεπιστήμια και τις ακαδημίες την ιστορική πραγματικότητα (αυτήν που παραχαράσσουν οι Σκοπιανοί εθνικιστές), τόσο για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, όσο και για την εθνική σύνθεση του λαού του κρατιδίου, και άσ’ τους να αλυχτούν.

Αυτό από πού είναι; Από τους πανηγυρισμούς για το Euro ή από το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία; (Από εδώ είναι, όπου κι άλλες φωτο).

Η Θράκη

Αντίθετα, στην ελληνική Θράκη, η τουρκική προπαγάνδα εργάζεται εδώ και δεκαετίες και καλλιεργεί τουρκική συνείδηση στον (υποτιθέμενο;) ελληνικό μουσουλμανικό πληθυσμό.

Ακόμη και ο πληθυσμός των Πομάκων, αρχαίας θρακιώτικης φυλής, χωρίς καμία σχέση με την Τουρκία, διδάσκεται στα κρατικά μειονοτικά σχολεία τούρκικα αντί για πομάκικα και τουρκοποιείται (εκτουρκίζεται) ολοένα και περισσότερο.

Λίγα χρόνια έχουν περάσει που η δασκάλα Χαρά Νικοπούλου απειλήθηκε και εκδιώχθηκε από τη Θράκη επειδή αντιμετώπιζε τα μουσουλμανάκια σαν Ελληνόπουλα! (*)

Αυτά δεν τα ξέρουμε; Δεν ιδρώνει το αφτί μας; Πού είναι οι κινητοποιήσεις μας για τη σωτηρία της Θράκης μας, που όντως απειλείται;

Θα θέσω άλλο ένα ζήτημα: στη Μακεδονία υπήρχε σλαβόφωνος γηγενής πληθυσμός, όπως και στην Ήπειρο αλβανόφωνος. Πληθυσμοί με ελληνική συνείδηση, που πολέμησαν τους Οθωμανούς (όπως οι Σουλιώτες) ή υπέφεραν στις αρχές του 20ού αιώνα από την τρομοκρατία των Βουλγάρων κομιτατζήδων αρνούμενοι να δηλώσουν Βούλγαροι!

Όταν απελευθερώθηκαν αυτές οι περιοχές, το σλαβογενές ιδίωμα στη Μακεδονία και τα αρβανίτικα στην Ήπειρο (και όπου αλλού μιλιούνται) δεν διδάσκονταν στα σχολεία, προφανώς με σκοπό να μη δημιουργηθεί η εντύπωση ότι έχουμε εθνικές μειονότητες και δοθεί τροφή σε επεκτατικές βλέψεις των γειτόνων μας (όπως δεν διδάσκονται και τα αρχαιοπρεπή ελληνικά γλωσσικά ιδιώματα των διαφόρων άλλων περιοχών της Ελλάδας, με αποτέλεσμα κι αυτά να χάνονται).

Αντίθετα, στη Θράκη, αν και υποτίθεται ότι όλοι οι μουσουλμάνοι είναι Έλληνες, όχι Τούρκοι, το κράτος στα μειονοτικά σχολεία διδάσκει τουρκικά! Γιατί; Δεν εμποδίζει αυτό την ενσωμάτωση της μειονότητας στην ελληνική κοινωνία και στον ελληνικό πολιτισμό;

Για να είμαστε ειλικρινείς, πιστεύω στ’ αλήθεια ότι οι μουσουλμάνοι της Θράκης είναι Έλληνες, όχι «Τουρκογενείς», ακριβώς όπως οι λεγόμενοι «Τουρκοκρήτες» ήταν (είναι) εξισλαμισμένοι Κρητικοί και όχι Τούρκοι, και αντίστοιχα το ίδιο και οι «Τουρκοκύπριοι» οι «Τουρκαλβανοί», οι Βόσνιοι μουσουλμάνοι κ.λ.π. Εξισλαμισμένοι πρώην χριστιανικοί πληθυσμοί, που δεν άντεχαν τις αφόρητες συνθήκες της Τουρκοκρατίας και εξισλαμίστηκαν.

Εν πάση περιπτώσει, στη Θράκη γίνεται κάτι κακό, αλλά κλείνουμε τα μάτια, ενώ στη Μακεδονία, από τα Σκόπια, ενάντια στα οποία στρεφόμαστε (και δεν τα φοβόμαστε, γιατί είναι μια κουτσουλιά στο χάρτη), κατά τη γνώμη μου, δεν απειλούμαστε. Θα τολμούσαμε να κάνουμε τέτοιο συλλαλητήριο για να διεκδικήσουμε ΑΟΖ π.χ. (και ΑΟΖ για ποιον; για το λαό ή τους εφοπλιστές και τους βιομηχάνους;) ή για να διαμαρτυρηθούμε ενάντια στις τουρκικές αξιώσεις για τα νησιά μας;

 

Η περίφημη Χάρτα του Ρήγα Φεραίου

Κάτι βαθύτερο;

Θα κλείσω παρακαλώντας να διερευνηθεί ο ρόλος του ελληνικού και διεθνούς κεφαλαίου στο Σκοπιανό ζήτημα.

Από τα Βαλκάνια περνούν αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου, έχουν ορυκτό πλούτο και ό,τι άλλο δε γνωρίζω και δεν μπορώ να φανταστώ. Αυτά δεν τα νέμονται οι λαοί, αλλά η πλουτοκρατία.

Επίσης, δεν επωφελούνται τα κράτη, ώστε να έχουν χρήματα για να λύσουν τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα του λαού τους – τουλάχιστον, όχι το δικό μας κράτος (ή «κράτος»).

Τι γίνεται λοιπόν; Ποιοι πιέζουν ποιους και ποιος ο ρόλος των βιομηχάνων, των εταιριών, των τραπεζών, γενικά του κεφαλαίου, που κατά τη γνωστή (και ορθή – με εξαιρέσεις) μαρξιστική ρήση «δεν έχει πατρίδα»; Μήπως πρέπει να διαδηλώσουμε ενάντια σε άλλους, Έλληνες και Σκοπιανοί μαζί;

Εμείς αγοράζουμε σημαίες για το συλλαλητήριο ενάντια στα Σκόπια (σε έναν ασήμαντο αντίπαλο, όπως τόνισα ότι είναι η γνώμη μου), αλλά κάποιοι καρπώνονται τον πλούτο που παράγεται ή διέρχεται από την ευρύτερη περιοχή και από όλη τη Βαλκανική (και όλη την Ελλάδα). Και οι λαοί, κατά το κοινώς λεγόμενο, χάφτουν μύγες (μη έχοντας τίποτ’ άλλο να φάνε).

Τέλος, απορώ που δεν είμαστε ενήμεροι για το ρόλο του ελληνικού κεφαλαίου στην οικονομία των Σκοπίων. Πώς δηλαδή τα Σκόπια προβάλλουν εναντίον μας επεκτατικές αξιώσεις και εμείς δεν μπορούμε να τους επιβάλουμε να σταματήσουν με την οικονομική δύναμή μας στη χώρα τους; Ποια είναι όμως αυτή η δύναμη; Ακούμε γι’ αυτήν, αλλά δεν την ξέρουμε.

Κλείνω διερωτώμενος: συμμάχους δεν μπορούμε να κάνουμε τους Σκοπιανούς;

Κανονικά, όλα τα Βαλκάνια θα έπρεπε να είναι ένα κράτος, όπως

ονειρευόταν ο Ρήγας Φεραίος. Το όνειρό του πνίγηκε στο Δούναβη μαζί με τον ίδιο, οι Έλληνες και οι άλλοι βαλκανικοί λαοί πέσαμε στην παγίδα του εθνικισμού και της «εθνικής αυτοδιάθεσης», διαγράψαμε χίλια πεντακόσια χρόνια πολυφυλετικής συνύπαρξης, διαγράψαμε τους πολιτισμικούς, ιστορικούς και σε μεγάλο ποσοστό θρησκευτικούς (Ορθοδοξία) δεσμούς μας και μαλώνουμε (σφαχτήκαμε και σφαζόμαστε) μεταξύ μας ποια εδάφη θα πάρει ο καθένας!

Μα σε ολόκληρη την περίοδο της Τουρκοκρατίας και κατά μεγάλο βαθμό και στο Βυζάντιο όλα αυτά τα εδάφη ήταν κοινά! Όπως κοινές ήταν (είναι) οι παραδόσεις μας, οι άγιοί μας, πολλοί από τους ήρωές μας (π.χ. ο Σκεντέρμπεης ή ο άγιος Λάζαρος της Σερβίας), τα τραγούδια μας, τα παραμύθια μας, ο μόχθος μας, οι ανάγκες μας, τα παιχνίδια των παιδιών μας, οι ψυχές μας.

Αν εκείνοι που κόπτονται για την εθνική αυτοδιάθεση των λαών (δηλ. κάθε εθνότητα να έχει δικό της κράτος) νοιάζονταν για τους λαούς και όχι για τα αποικιοκρατικά συμφέροντά τους, θα επέτρεπαν να έχουν δικά τους κράτη και οι ιθαγενείς φυλές της Αφρικής και της Αμερικής! Όμως εκεί κάτι τέτοιο δεν τους εξυπηρετεί, ενώ εδώ διαιρούν και βασιλεύουν χρησιμοποιώντας τις μικρότητές μας. 

Μια βαλκανική συμμαχία ή συνομοσπονδία λοιπόν, μια ενότητα λαών, είναι η λύση στο πρόβλημα. Πώς λέμε «Ενωμένη Ευρώπη»; Κάτι τέτοιο, αλλά όχι με βάση το χρήμα και το όφελος των ολίγων, αλλά με βάση την κοινή μας ιστορία και την ευημερία των λαών.

Ουτοπία, δυστυχώς. Οι τυχοδιώκτες που κυβερνούν τη χώρα μας, αχυράνθρωποι των ξένων (και ντόπιων!) συμφερόντων, ίσως και κάποιοι αντίστοιχοι στις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες, ποτέ δε θα έκαναν τέτοια κίνηση.

Αυτά τα ολίγα γεννά στο νου μου η κινητοποίηση των τελευταίων εβδομάδων και το επικείμενο συλλαλητήριο. Δεν το απαξιώνω, δεν απαξιώνω την ειλικρίνεια των απλών πατριωτών, που ξεσηκώνονται από κάθε μεριά της χώρας μας για να συμμετάσχουν. Να περιμένω όμως ανάλογες κινητοποιήσεις και για τα υπόλοιπα θέματα που θίξαμε εδώ; Μνημόνιο, τουρκικό επεκτατισμό, Θράκη, αλληλογνωριμία και συναδέλφωση των βαλκανικών λαών;

Δεν περιμένω. Γιατί; Ας το βρουν οι ιστορικοί του μέλλοντος, αν ασχοληθούν και αν υπάρξει μέλλον.

Δόξα τω Θεώ. Ο Θεός μεθ’ ημών.

Ευχαριστώ.

(*)  Τώρα την κατηγορούν ως Χρυσαυγίτισσα. Ίσως, δεν το ξέρω. Αν είναι αλήθεια, το θεωρούμε λάθος της, αλλά δεν είναι το θέμα μας αυτό. Είμαστε ενάντιοι στη Χρυσή Αυγή. Αλλά ας έκανε το κράτος το χρέος του, για να μην πλησιάζουν τη Χρυσή Αυγή οι ελάχιστοι δυναμικοί και συνειδητοποιημένοι πατριώτες.

Ίσως αξίζει να δείτε και: Αναζήτηση Republic of Macedonia στο Google.