«Οὐδεὶς ἁμαρτάνει βασιλέα ἐλέγχων παρανομοῦντα» (άγιος Ανδρέας ο Οσιομάρτυς «ο εν τη Κρίσει», 8ος αιώνας μ.Χ.)

 

Η απάντηση αυτή ενός απλού ανθρώπου - αλλά φλεγόμενου από δυνατή πίστη και αγάπη - προς τον στρατιώτη του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ε΄, είναι ενδεικτική του πνεύματος που επικρατεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία και βρήκε την έμπρακτη εφαρμογή του στο Βυζάντιο. Παρά τα προβλήματα, που είχε και η βυζαντινή κοινωνία και το βυζαντινό κράτος (όπως και κάθε άλλη κοινωνία και κράτος - και στην εποχή μας), ήταν εδραιωμένη η πεποίθηση ότι ένας "κοινός θνητός" δικαιούται να απειθήσει στους νόμους και να ελέγξει δημόσια ακόμη και τον αυτοκράτορα, για χάρη της αλήθειας και της δικαιοσύνης.

Φυσικά, στη δική μας, ορθόδοξη παράδοση, κανένας άνθρωπος δεν είναι απλά "κοινός θνητός". Ως εικόνες Θεού και προσκεκλημένοι στη βασιλεία των ουρανών, όλοι οι άνθρωποι είμαστε κάτι πολύ σημαντικό. Οι δε χριστιανοί, επίσης πολύ απέχουμε από το να είμαστε απλώς "κοινοί θνητοί" (ΠΡΟΣΟΧΗ: όταν η ζωή μας έχει μια πνευματική & ηθική σοβαρότητα).

Η ιστορία του αγίου οσιομάρτυρα Ανδρέα, που τιμάται στις 17 Οκτωβρίου:

Εικ. από εδώ

Ο τολμηρός και ελεύθερος στο φρόνημα και το λόγο Οσιομάρτυρας Ανδρέας, καταγόταν από την Κρήτη και έζησε τον 8ο αιώνα μ.Χ. επί αυτοκράτορας Κωνσταντίνου Ε' του Κοπρώνυμου.

Όταν αυτός ξεκίνησε διωγμό κατά των αγίων εικόνων, ο Ανδρέας πληροφορήθηκε τα έκτροπα που γίνονταν εναντίον εκείνων που τις προσκυνούσαν, γι' αυτό άφησε την Κρήτη και πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Και όταν είδε από κοντά τη βία κατά των ορθοδόξων, αισθάνθηκε την ανάγκη από Ιερή αγανάκτηση να ελέγξει τον ίδιο τον αυτοκράτορα. Και η ευκαιρία του δόθηκε όταν ο Κωνσταντίνος ο Ε' βγήκε από το παλάτι, στην επιστροφή ο Ανδρέας παραφύλαξε και με θάρρος τον πλησίασε και τον ρώτησε: «ἄρα χριστιανὸς εἰ, βασιλεῦ;». Ο Κωνσταντίνος έμεινε εμβρόντητος στην αρχή. Αλλά έπειτα εξοργισμένος διέταξε να τον συλλάβουν. 

Η διαταγή εκτελέστηκε και μάλιστα ένας από τους υπασπιστές κτύπησε τον Ανδρέα και συγχρόνως τον ρώτησε: «οὕτως ἐδιδάχθης ἀτιμάζειν τὸν βασιλέα;». Και ο Ανδρέας του απάντησε με τον εξής αθάνατο λόγο: «οὐδεὶς ἁμαρτάνει βασιλέα ἐλέγχων παρανομοῦντα». 

Θυμωμένος τότε ακόμα περισσότερο ο βασιλιάς, διέταξε και μαστίγωσαν άγρια τον Ανδρέα. Έπειτα τον παρέδωσαν σε όχλο εικονομάχων, που τον έσυραν επάνω σε κοφτερές πέτρες. Κατόπιν κάποιος αγροίκος ψαράς με κοφτερό τσεκούρι, έκοψε το πόδι του αγίου και έτσι μετά από λίγο πέθανε.
Το λείψανό του το έριξαν σε ακάθαρτο τόπο, αλλά ορθόδοξα χέρια το πήραν νύκτα και το έθαψαν ευλαβικά σε τόπο ονομαζόμενο «τῆς Κρίσεως».
Η μνήμη του Αγίου Ανδρέα επαναλαμβάνεται και την 21η Οκτωβρίου, μετά των Άγιων Στεφάνου, Παύλου και Πέτρου.  

Υμνογραφικά του αγίου (από εδώ)

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἀσκητικῶς προγυμνασθεὶς ἐν τῷ Ὄρει, τὰς νοητὰς τῶν δυσμενῶν παρατάξεις, τῇ πανοπλίᾳ ὤλεσας παμμάκαρ τοῦ Σταυροῦ· αὖθις δὲ πρὸς ἄθλησιν, ἀνδρικῶς ἀπεδύσω, κτείνας τὸν Κοπρώνυμον, τῷ τῆς πίστεως ξίφει· καὶ δι’ ἀμφοῖν ἐστέφθης ἐκ Θεοῦ, Ὁσιομάρτυς, Ἀνδρέα ἀοίδιμε.

Κοvτάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἑορτάζει σήμερον, ἡ Βασιλεύουσα πόλις, ἑορτὴv ὑπέρλαμπρον, τῆς φωτοφόρου σου μνήμης, ἅπασαv προσκαλουμένη πόλιv καὶ χώραv· χαίρει γάρ, ὡς κτησαμένη θησαυρὸv μέγαν, τὸ πολύαθλόν σου σῶμα, Ἀνδρέα Μάρτυς, Ὀρθοδοξίας φωστήρ.

Μεγαλυνάριον.
Ἔμψυχος ἀνδρείας ὀφθεὶς εἰκών, τῶν Εἰκονομάχων, κατεπτόησας τὴν ἰσχύν, καὶ τῷ αἵματί σου, Ἀνδρέα ὑπογράφεις, τὴν τῶν σεπτῶν Εἰκόνων, τιμὴν ἐν Πνεύματι.

 

Δείτε επίσης, παρακαλώ:

 

Πέντε Άραβες γιατροί άγιοι της Ορθοδοξίας (17 Οκτωβρίου)

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς: ο Ιατρός, ο Ιστορικός, ο Λόγιος (18 Οκτωβρίου)

ΛΟΥΚΑΣ Ο ΙΑΤΡΟΣ Ο ΑΓΑΠΗΤΟΣ 

Ο ευαγγελιστής Λουκάς εικονιζόμενος ως γιατρός (απεικόνιση του 7ου αι. μ.Χ.)

Το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο και οι Πράξεις των Αποστόλων υπό το φως της αρχαιολογικής έρευνας

Η Σύναξη όλων των αγίων Αναργύρων
 

Στο βιβλίο του καθηγητή Γ. Πιπεράκι Πανάγιον διαβάζουμε: "17 Οκτωβρίου: Σύναξις πάντων των Αγίων Αναργύρων (Β΄ Σύναξις, στην οποία περιλαμβάνονται και οι νεώτεροι, ως ο άγιος Λουκάς Κριμαίας κ.ά.). Υπάρχει ναός στην Αργυρούπολη Αθηνών".

 

Προφήτης Ωσηέ: η δύναμη της αγάπης

Η εικόνα της Παναγίας της Κορυφινής

Μοναχή Χριστοδούλη (1893-1997) ΑΓΙΟΙ ΤΟΠΟΙ. ΠΑΤΗΡ ΙΓΝΑΤΙΟΣ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ.

Ο κόσμος γίνεται διαφορετικός, όταν...  

Αναβάλλεται το διαθρησκευτικό συνέδριο στα Τρίκαλα

"Ν": Η αναβολή του συνεδρίου θεωρούμε ότι είναι - συν Θεώ - μια νίκη του ορθοδόξου χριστιανικού λαού εναντίον της πανθρησκείας και του οικουμενισμού (δηλ. της εσφαλμένης ιδέας ότι όλες οι θρησκείες πρέπει να θεωρούνται περίπου εξίσου αληθινές).

Την είδηση, για την οποία συγχαίρουμε, την είδαμε καθώς ετοιμάζαμε ανάρτηση για το συνέδριο. Την παραθέτουμε και στη συνέχεια θα αφήσουμε και όσα άλλα είχαμε στο πρόγραμμα. Ευχαριστώ.

 

trikalain

Το προγραμματισμένο διαθρησκευτικό συνέδριο, που είχε προγραμματιστεί να διεξαχθεί από 1 έως 3 Νοεμβρίου στα Τρίκαλα αναβάλλεται.

Το συνέδριο, το οποίο περιλάμβανε συμμετοχές εκπροσώπων από διαφορετικές θρησκείες, όπως Ορθόδοξους Αρχιερείς, Ραβίνους και Μουσουλμάνους ιεροδιδασκάλους, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στην τοπική κοινωνία, κυρίως από χριστιανικά σωματεία και θρησκευτικούς φορείς.

Ο Δήμαρχος Τρικκαίων Νίκος Σακκάς, δήλωσε στο trikalaIN.gr πως το συνέδριο αναβάλλεται όχι εξαιτίας των αντιδράσεων, αλλά λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων βασικών συμμετεχόντων, όπως ο Ραβίνος και ο Μουφτής.

Να θυμίσουμε πως το συνέδριο που συνδιοργανώνανε ο Δήμος Τρικκαίων, η πρεσβεία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Ελλάδα και το Διόρθοδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδας, έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις το τελευταίο διάστημα στα Τρίκαλα και όχι μόνο

Στο πρόγραμμα που έχει κυκλοφορήσει αναφέρονταν η συμμετοχή υπουργών, πανεπιστημιακών, ορθόδοξων αρχιερέων, Ραβίνων και Μουσουλμάνων ιεροδιδασκάλων, καθώς και του Σωματείου Ιεροψαλτών Τρικάλων.

Ωστόσο, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του trikalaIN.gr, οι δύο μητροπολίτες του νομού, δεν επρόκειτο να παραστούν στο διαθρησκευτικό συνέδριο.

Το πρόγραμμα του συνεδρίου ήταν το παρακάτω:

 

 

Τοποθετήσεις ορθοδόξων χριστιανών γι' αυτό:

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ: Τὸ συνέδριο τῆς ματαιότητος στὰ Τρίκαλα

Από την ιστοσελίδα της

Στὸ ἄκουσμα τῆς εἴδησης γιὰ τὴν πραγματοποίηση τοῦ 1ου διαθρησκευτικοῦ συνεδρίου στὰ Τρίκαλα, δικαίως ὑπῆρξαν τοπικὲς καὶ πανελλαδικὲς ἀντιδράσεις, ποὺ ἤδη προκάλεσαν καὶ τὴν ἀντίδραση τοῦ Μητροπολίτη Σταγῶν καὶ Μετεώρων, ὁ ὁποῖος διεμήνυσε ὅτι δὲν θὰ συμμετέχει οὔτε θὰ παράσχει ἄδεια γιὰ οἰκουμενιστικὴ Θ. Λειτουργία στὰ Μετέωρα. Μάλιστα, διέψευσε καὶ τὴν ἀνακοινωμένη συμμετοχὴ καὶ τῶν Μητροπολιτῶν Τρίκκης καὶ Θεσσαλονίκης .

Αὐτὴ τὴ φορὰ τὰ ἀντανακλαστικὰ τῆς Ἐκκλησίας, κλήρου καὶ λαοῦ λειτούργησαν σωστὰ καὶ ἀπέτρεψαν τὴ συμμετοχὴ Ὀρθοδόξων Μητροπολιτῶν σὲ οἰκουμενιστικὴ ἐκδήλωση.

Ἀναρωτιόμαστε, ὅμως, ποιά ἡ χρησιμότητα τέτοιων συνεδρίων. Οἱ θιασῶτες τοῦ οἰκουμενισμοῦ, διακηρύσσουν ὅτι γίνονται στὰ πλαίσια τοῦ ἀλληλοσεβασμοῦ τῶν ἀνθρώπων, τῆς ἄμβλυνσης τῶν θρησκευτικῶν παθῶν καὶ τῆς εἰρηνικῆς συνύπαρξης τῶν λαῶν. Ὅμως, συνιστᾶ ἀφέλεια νὰ πιστεύουν ὅτι μὲ ἐπιστημονικὰ συνέδρια θὰ πείσουν τοὺς Ἑβραίους καὶ τοὺς Ἰσλαμιστὲς νὰ ἀγαπήσουν τοὺς ἀλλοπίστους, τὴ στιγμὴ ποὺ τὸ Ταλμοὺδ καὶ τὸ Κοράνι διδάσκουν τὴν ἐξόντωση τῶν «ἀπίστων». Ἄραγε θὰ γίνουν αὐτὲς οἱ ἀναφορὲς στὸ συνέδριο ἢ θὰ παρουσιαστοῦν αὐτὲς, ὁ Ἰουδαϊσμὸς καὶ τὸ Ἰσλὰμ, ὡς θρησκεῖες ἀγάπης καὶ κατανόησης;

Ἀπὸ τὴν ἄλλη, οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ δὲν χρειάζονται οἰκουμενιστικὰ συνέδρια γιὰ νὰ σεβαστοῦν τοὺς ἀλλοθρήσκους. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ Ἰσλὰμ καὶ τὸν Ἰουδαϊσμό, ὁ χριστιανισμὸς δὲν ἀντιμετωπίζει τοὺς ἀλλοθρήσκους ὡς ἐχθρούς, ἀλλὰ ὡς παραπλανημένα παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, στὰ ὁποῖα ὀφείλει κάθε πιστὸς νὰ προσφέρει ἀγάπη καὶ ἔμπονη προσευχὴ γιὰ τὸ φωτισμὸ καὶ τὴ σωτηρία τους.

Ἡ διοργάνωση οἰκουμενιστικῶν ἐκδηλώσεων δὲν εἶναι δεῖγμα ἀγάπης πρὸς τοὺς ἀλλοθρήσκους, ἀλλὰ δεῖγμα ἀδιαφορίας τόσο γιὰ τὴ διαφύλαξη τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης, ὅσο καὶ γιὰ τοὺς ἴδιους τοὺς ἀλλοθρήσκους, οἱ ὁποῖοι ἐπαναπαύονται στὶς κοσμικὲς διακηρύξεις περὶ ἀνοχῆς καὶ παγκόσμιας εἰρήνης καὶ δὲν προβληματίζονται γιὰ νὰ ἀναζητήσουν τὴν ἀλήθεια. Δὲν εἶναι συνέδρια διαλόγων ὅπως τιτλοφοροῦνται, ἀλλὰ συνέδρια ποὺ σκοπὸ ἔχουν νὰ ἐπιβεβαιώσουν τὸ ἀσεβὲς δόγμα «ὅλοι πιστεύουμε στὸν ἴδιο θεὸ» καὶ νὰ παρασύρουν ὅσους περισσότερους ἀνθρώπους μποροῦν σὲ αὐτὴ τὴν πλάνη.

Ἡ ἀγάπη ποὺ προσφέρει ὁ Οἰκουμενισμός, δὲν περιέχει τὸ Χριστὸ καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν εἶναι γνήσια, ἀλλὰ κοσμικὴ ἀγάπη, ποὺ εὔκολα μπορεῖ νὰ καταρρεύσει καὶ νὰ μετατραπεῖ σὲ μῖσος. Ἄλλωστε, ἡ ἀγάπη ἀποδεικνύεται μὲ τὶς πράξεις καὶ ὄχι μὲ λόγια, ἀπὸ τὰ ὁποῖα μᾶς ἔχουν χορτάσει οἱ οἰκουμενιστές, στάζοντας συνήθως δηλητήριο ἢ ἐξαπολύοντας ἀπειλὲς σὲ ὅσους ἐπιμένουν νὰ ἀκολουθοῦν τὸν ἀσφαλῆ δρόμο τῆς Ὀρθοδοξίας τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ τῶν Ἁγίων.

Ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Παΐσιος σχετικὰ μὲ τὶς διαθρησκειακὲς ἐκδηλώσεις: «Εἶναι καὶ μερικοὶ ποὺ ξεκινοῦν μὲ καλὴ διάθεση. Ἀλλά, ὅταν μαζεύωνται τί μάγοι, τί πυρολάτρες, τί Προτεστάντες, ἕνα σωρό – ἄκρη δὲν βρίσκεις –, γιὰ νὰ φέρουν τὴν εἰρήνη στὸν κόσμο, πῶς νὰ βοηθήσουν; Ὁ Θεὸς νὰ μὲ συγχωρέση, αὐτὰ εἶναι κουρελοῦδες τοῦ διαβόλου. Γίνεται εἰρήνη μὲ ἁμαρτωλὸ συνεταιρισμό; Πῶς μπορεῖ νὰ ἔρθη ἡ εἰρήνη, ὅταν οἱ ἄνθρωποι δὲν συμφιλιωθοῦν μὲ τὸν Θεό; Μόνον ὅταν συμφιλιωθῇ ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν Θεό, ἔρχεται καὶ ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη καὶ ἡ ἐξωτερική. Γιὰ νὰ συμφιλιωθῇ ὅμως ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν Θεό, πρέπει νὰ ἔρθη σὲ συναίσθηση, νὰ μετανοήση, νὰ ζῆ σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, καὶ τότε ἔρχεται ἡ Χάρις καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ μέσα του, ὁπότε μπορεῖ νὰ βοηθήση καὶ γιὰ τὴν εἰρήνη γύρω του» .

Οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ ποὺ προτεραιότητά τους ἔχουν τὸν Χριστό, δὲν μποροῦν νὰ συμμετέχουν σὲ ἐκδηλώσεις ὅπου ἀνακατεύεται ἡ ὀρθὴ πίστη μὲ τὶς δαιμονικὲς θρησκεῖες καὶ ὁ Θεάνθρωπος Χριστὸς ἐξομοιώνεται μὲ τὸν ψευδοπροφήτη Μωάμεθ. Αὐτοὶ οἱ συγκρητισμοὶ ἔχουν θέση μόνο στὶς μασονικὲς στοὲς καὶ ὄχι στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Γιὰ αὐτὸ καλοῦμε τοὺς Θεσσαλοὺς ἀδελφούς μας νὰ ἀπέχουν ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἀσεβεῖς ἐκδηλώσεις ὥστε νὰ καταδειχθεῖ μὲ τὴ λαϊκὴ ἀποδοκιμασία, ὅτι καὶ πάλι ὁ πιστὸς λαὸς εἶναι ὁ φύλακας τῆς Ὀρθόδοξης πίστης.

Ἀρ­χιμ. Ἀ­θα­να­σί­ου Ἀναστασίου, Προη­γου­μέ­νου Ἱ. Μ. Με­γά­λου Με­τε­ώ­ρου, Ἁγίων Μετεώρων:

Δημόσια τοποθέτηση γιά τό Διαθρησκευτικό Συνέδριο Τρικάλων

Ακτίνες

 

 

Προσφάτως πληροφορηθήκαμε ὅτι ἡ Διεύθυνση Παιδείας Πολιτισμοῦ καί Ἀθλητισμοῦ τοῦ Δήμου Τρικκαίων διοργανώνει στίς ἀρχές Νοεμβρίου 2024 στά Τρίκαλα διαθρησκευτικό συνέδριο Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, Μουσουλμάνων καί Ἑβραίων. Μάλιστα δέ πρόκειται γιά τό πρῶτο μιᾶς σειρᾶς ἀναλόγων συνεδρίων πού ἕπονται.

Τό σχεδιαζόμενο συνέδριο δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά ἡ ἐφαρμογή στήν πράξη τῶν σχεδίων καί τῶν πρακτικῶν τῆς Νέας Ἐποχῆς μέσῳ τοῦ διαθρησκειακοῦ συγκρητισμοῦ καί τῆς πανθρησκείας.

Δέν εἶναι, ἄλλωστε, τυχαῖο ὅτι στήν διοργάνωση τοῦ συγκεκριμένου συνεδρίου πρωτοστατοῦν δύο Ὑπουργοί μέ πρωταγωνιστικό ρόλο στήν μετάλλαξη τῆς πατρίδος μας καί τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας. Ὁ πρῶτος κ. Κυριάκος Πιερακάκης, μέσῳ τῆς ἐξαρθρώσεως τῆς ἑλληνορθοδόξου παιδείας (Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος) συνεχίζοντας τό καταστρεπτικό καί διαλυτικό ἔργο τῆς προκατόχου του κ. Κεραμέως. Τό καταστροφικό αὐτό κυβερνητικό ἔργο στόν χῶρο τῆς παιδείας, μέσῳ τῆς ἀποχριστιανοποίησης καί ἀφελληνοποίησης, τῆς σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης ἀκόμη καί στά νήπια, τῆς ἐπιβολῆς τῆς ΛΟΑΤΚΙ ἀτζέντας στά σχολεῖα, καί τόσα ἄλλα, λειτουργεῖ ἀλλοτριωτικά γιά τά παιδιά μέ τραγική συνέπεια, μεταξύ ἄλλων, τήν πρωτοφανή καί τρομακτική αὔξηση τῆς παιδικῆς παραβατικότητας καί ἐγκληματικότητας!!!

Ὁ δεύτερος, κ. Δημήτριος Παπαστεργίου, συνεχίζοντας μέ ἰδιαίτερο ζῆλο τό ἔργο τοῦ προκατόχου του κ. Πιερακάκη στό Ὑπουργεῖο Ψηφιακῆς Διακυβέρνησης, μέσῳ τοῦ ψηφιακοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ καί τῆς ἠλεκτρονικῆς φυλακῆς πού ἐπιχειρεῖ νά ἐπιβάλει στούς πολίτες, μᾶς εἰσάγει στήν χοάνη τῆς Παγκοσμιοποίησης καί τῆς Νέας Ἐποχῆς.

Ἄλλωστε ὁ πολιτικός συγκρητισμός πού ἐκφράζει ἡ Παγκοσμιοποίηση (μέ στόχο μία Παγκόσμια Κυβέρνηση) εἶναι ὁ ἕνας ἀπό τούς δύο μοχλούς στήριξης τῆς Νέας Ἐποχῆς. Ὁ δεύτερος εἶναι ὁ θρησκευτικός συγκρητισμός μέ σκοπό τήν ἐπιβολή τῆς πανθρησκείας.

Γιά τά οὐσιώδη αὐτά τῆς Πίστεώς μας ζητήματα ἔχουμε στό παρελθόν δημοσιεύσει σχετικά κείμενα. Ἡ ἐπικινδυνότητα τῶν θεμάτων καί ἡ συχνότητα μέ τήν ὁποία αὐτά ἀνακύπτουν, μᾶς ἀναγκάζουν νά ἐπανερχόμαστε ἐπωνύμως καί γραπτῶς κάθε φορά πού ἀπαιτεῖται γιά τήν ἐνημέρωση τοῦ πιστοῦ λαοῦ μας.

Τόνιζε χαρακτηριστικά ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός: «Οὐδέποτε μειώθηκε τόσο τό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καί ἀπειλήθηκε ὁ Χριστιανισμός, ὅσο στά ὅρια τῆς συγκροτούμενης ἀπό τήν “Νέα Ἐποχή” “Πανθρησκείας”. Οἱ συναντήσεις τῆς πανθρησκειακῆς κινήσεως τῆς Ν. Ἐποχῆς (Ἀσσίζη, 1,2 καί 3) [καί ἄλλες πού ἀκολούθησαν] δέν ἀφήνουν πιά ἀμφιβολία. Μέ τή συμμετοχή καί ἐκπροσώπων τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου προωθεῖται ἡ “Πανθρησκεία”, στήν ὁποία ἰσοπεδώνεται καί ἀναιρεῖται κυριολεκτικά τό Πανάγιο Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ συμφυρόμενον μέ ὅλες τίς “κατασκευασμένες” “θεότητες” τοῦ κόσμου τῆς πτώσεως. Ποτέ δέν ἀμφισβητήθηκε τόσο ἄμεσα καί ἀπόλυτα ἡ μοναδικότητα καί ἀποκλειστικότητα τοῦ Χριστοῦ ὡς Σωτήρα τοῦ κόσμου. Καί μόνο γι’ αὐτό εἶναι ἡ “Νέα Ἐποχή” ἡ μεγαλύτερη πρόκληση ἱστορικά γιά τήν Ὀρθοδοξία. Αὐτό, πού δέν πέτυχε ὁ Διάβολος μέ τούς διωγμούς καί τίς αἱρέσεις, τό ἐπιδιώκει τώρα μέ τόν ἀνανεωμένο “οἰκουμενισμό” τῆς Πανθρησκείας»[1].

Δυστυχῶς ὅλοι αὐτοί οἱ διαχριστιανικοί καί διαθρησκειακοί διάλογοι καί συναντήσεις πραγματοποιοῦνται ὄχι ἁπλῶς μέ τήν ἀνοχή, ἀλλά ἀντιθέτως μέ τήν ἐνεργή συμμετοχή καί πρωτοβουλία τῶν Ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Πατριαρχῶν καί Ἐπισκόπων, ἀποδεικνύοντας μέ καταφανή τρόπο ὅτι δέν πορεύονται «ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατράσι» καί δέν ἀκολουθοῦν τίς ἀποφάσεις τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων.

Ὅμως, στήν Ἅγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας «οὔτε Πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἐδυνήθησαν ποτὲ εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς θρησκείας ἐστιν αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ, ὡς ἔργῳ ἐπειράθησαν καὶ πολλοὶ τῶν ἀπὸ τοῦ σχίσματος Παπῶν τε καὶ Πατριαρχῶν Λατινοφρόνων μηδὲν ἀνύσαντες…»[2].

(Μετάφραση: Οὔτε Πατριάρχες, οὔτε Σύνοδοι (Ἱεραρχῶν) μπόρεσαν ποτέ νά εἰσαγάγουν νέα στοιχεῖα (στά ἱερά δόγματα), διότι ὁ ὑπερασπιστής τῆς θρησκείας εἶναι αὐτό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι ὁ ἴδιος ὁ λαός, ὁ ὁποῖος θέλει τό θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητο καί σύστοιχο μέ τό θρήσκευμα τῶν Πατέρων αὐτοῦ. Πράγμα πού στήν πράξη προσπάθησαν καί πολλοί μετά τό σχίσμα [1054] Πάπες καί Πατριάρχες λατινόφρονες, χωρίς νά ἐπιτύχουν τίποτε).

Γι’ αὐτό καί δέν πρέπει, σέ καμμία περίπτωση, νά ὑπάρξει ἀδράνεια, χαλάρωση, ἐφησυχασμός, φόβος ἤ δειλία ἐκ μέρους τῶν πιστῶν. Ἀπαιτεῖται ἀνδρεῖο καί ἐν Χριστῷ ὁμολογιακό φρόνημα, θάρρος, πνευματική λεβεντιά, ἐπαγρύπνηση, κινητοποίηση, πληροφόρηση καί παρεμβάσεις τέτοιες, πού θά σταθοῦν ἀνάχωμα στόν οἰκουμενιστικό ὀλετήρα τῆς Νέας Ἐποχῆς καί θά ἀναχαιτίσουν τίς ὀλέθριες σκοπιμότητες τοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ὁ μακαριστός καί ἅγιος κληρικός καί μύστης τῶν Ἱερῶν Κανόνων π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος περιέγραφε, ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες, μέ τά πιό μελανά γράμματα καί καυτηρίαζε τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ:

«Ὑπό τόν ἐπάρατον Οἰκουμενισμόν δέν κρύπτεται ἁπλῶς μία αἵρεσις. Κρύπτεται αὐτή αὕτη ἡ ἄρνησις τοῦ ἀποκαλυπτικοῦ χαρακτῆρος τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως... Κατά τοῦτο ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι χείρων πάσης αἱρέσεως... Πᾶσαι αἱ χριστιανικαί αἱρέσεις, καί αἱ πλέον βλάσφημοι, οὐδέ διενοοῦντο κἄν νά ἀμφισβητήσωσι τήν μοναδικότητα καί ἀποκλειστικότητα τοῦ Χριστιανισμοῦ ὡς ἀληθείας ἐξ ἀποκαλύψεως... Ἐνῷ διά τόν Οἰκουμενισμόν πᾶσαι αἱ Θρησκεῖαι ἔχουσιν στοιχεῖα ἀληθείας καί στοιχεῖα πλάνης, ὁ δέ Χριστιανισμός δέν ἀποτελεῖ εἰμή μίαν Θρησκείαν μεταξύ τῶν λοιπῶν... Πολλά τέρατα ἐγέννησεν ἐν τοῖς καιροῖς ἡμῶν ὁ Ἅδης, ἀλλ’ ἰσομέγεθες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ οὐδέν!»[3].       

 Εἶναι καθῆκον ὅλων μας νά μήν σιωπήσουμε. Εἶναι καθῆκον μας νά ἐκφράσουμε τήν ὀρθόδοξη δογματική μας συνείδηση, τόν διαχρονικό ἁγιοπνευματικό λόγο τῶν Ἁγίων Πατέρων, τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων, τόν αὐθεντικό καί ζωντανό λόγο τῶν συγχρόνων γερόντων μας καί ὅλων ὅσοι παραμένουν πιστοί στήν παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας καί πορεύονται «ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις Πατράσι».

Ἄς μᾶς ἀξιώσει ὁ Πανοικτίρμων Ἅγιος Τριαδικός Θεός μας, μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τοῦ Ἁγίου Βησσαρίωνος, τοῦ Ἁγίου Οἰκουμενίου (μέλους τῆς πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, 325 μ.Χ.) καί πάντων τῶν Ἁγιομετεωριτῶν ἁγίων, νά παραμείνουμε πάσῃ δυνάμει καί παντί σθένει «πιστοί ἄχρι θανάτου»[4] στήν παραδεδομένη Ὀρθόδοξη Πίστη μας καί τήν ἀναλλοίωτη ἀλήθεια τῶν Ἁγίων Πατέρων μας.

---

[1] Πρωτοπρ. Γεωργίου Μεταλληνοῦ, Δοκίμια Ὀρθόδοξης Μαρτυρίας, ἐκδ. Ἄθως, σ. 46

[2] Συνοδική Ἀπόφασις τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς, 1848

[3] Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου, Τά δύο ἄκρα (Οἰκουμενισμός καί Ζηλωτισμός), ἐκδ. Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζῆνος, Ἀθήνα 1997, σελ. 26-27.

[4] Ἀποκ. 2, 10

Δείτε σχετικά και:

-Αντιδράσεις για διαθρησκευτικό συνέδριο που προγραμματίζεται στα Τρίκαλα

 

Γιώργος Αποστολάκης (βουλευτής Επικρατείας της ΝΙΚΗΣ): Πρόβα πανθρησκείας στα Τρίκαλα!

trikalain & στη σελίδα του στο Facebook

Διαθρησκευτικό συνέδριο ορθοδόξων χριστιανών, μουσουλμάνων και εβραίων ανακοινώθηκε με συμμετοχή δυο Μητροπολιτών (Τρίκκης και Θεσσαλονίκης), με χαιρετισμό και ιεράς μονής των Μετεώρων, οπού θα τελεσθεί θεία λειτουργία και περιήγηση των συνέδρων. Κατόπιν θα ακολουθήσει επίσκεψη στη Συναγωγή και στο Τζαμί.

Το σωματείο ιεροψαλτών Τρικάλων θα ψάλλει ορθοδόξους ύμνους, οι εβραίοι σεφαραδίτικα και οι μουσουλμάνοι αραβικη-οθωμανικη μουσική.

Με λύπη πληροφορηθήκαμε ότι ο Δήμος Τρικκαίων οργανώνει τριήμερο διαθρησκειακό συνέδριο ορθοδόξων χριστιανών, μουσουλμάνων και εβραίων (1-3 Νοεμβρίου 2024) με ομιλητές Ραβίνο, Χότζα και γνωστούς οικουμενιστές καθηγητές θεολογίας του ΑΠΘ. Ουρά, ως συνήθως, το Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Με μεγαλύτερη ακόμα λύπη διαβάσαμε στο Πρόγραμμα ότι θα χαιρετίσουν (όπερ σημαίνει ότι εγκρίνουν;) την διαθρησκειακή σύναξη ο Μητροπολίτης Τρίκκης κ. Χρυσόστομος και Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεος. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η συμμετοχή τους δεν είναι συνειδητή και ότι καλόπιστα παραπλανήθηκαν από τους εξωεκκλησιαστικούς διοργανωτές, ιδίως από τα πολιτικά πρόσωπα. Ο καιρός θα το δείξει. Η καλλίτερη διάψευση θα είναι η ακύρωση της συμμετοχής τους. Δεν μπορούμε να διανοηθούμε τον διάδοχο του γίγαντα της Ορθοδοξίας κυρού Διονυσίου Τρίκκης ως συμμέτοχο σε μία τέτοια πανθρησκειακή δράση!

Μας είναι γνωστό ότι την ιδέα της διαθρησκειακής αυτής προσέγγισης είχε ήδη από το Ιανουάριο 2023 ο τότε δήμαρχος Τρικκαίων και τώρα υπουργός ψηφιακής διακυβέρνησης κ. Παπαστεργίου. Το είχε συμφωνήσει με την πρεσβεία της Γερμανίας και το «Διορθόδοξο Κέντρο’ της Εκκλησίας της Ελλάδος με «κυρίαρχη ιδέα το ρόλο των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών γενικότερα και ειδικότερα στη σύγχρονη εποχή…» Τη συμμετοχή της Γερμανικής Πρεσβείας αδυνατούμε ακόμη να την καταλάβουμε. Ο δήμαρχος έγινε υπουργός και το «σχέδιο» υλοποιούν οι διάδοχοι… Πάντως θα συμμετάσχουν οι κ.κ. Παπαστεργίου και Πιερρακάκης.

Οι πολιτικοί υπηρέτες της Νέας Τάξης Πραγμάτων μπορούν να κάνουν αυτά που θέλουν και εντέλλονται. Εμείς όμως οι -ακόμα- Ορθόδοξοι Χριστιανοί οφείλουμε να αντιδρούμε με νήψη και υγιές ομολογιακό φρόνημα. Δεν ξεγελιόμαστε από τις προσχηματικές διακηρύξεις των διαθρησκειακών οικουμενιστών ότι τα συνέδρια αυτά γίνονται για δήθεν την ειρηνική συνύπαρξη των θρησκειών, για την αλληλοκατανόηση κ.λπ.

Μετά το χτύπημα των διδύμων πύργων της Νέας Υόρκης στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, παρατηρήθηκε αξιοσημείωτο ενδιαφέρον για την οργάνωση διαθρησκειακών συναντήσεων και διαλόγων, και μάλιστα με την παρότρυνση και ενθάρρυνση πολιτικών, διακόνων της Νέας Τάξεως πραγμάτων, υπό το πρόσχημα της καταπολεμήσεως της τρομοκρατίας, της οποίας τα αίτια είναι κυρίως η πολιτική καταπίεση των λαών, η κοινωνική αδικία και η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τους ισχυρούς σε διακρατικό επίπεδο. Δίκαια χαρακτηρίσθηκαν ως συναντήσεις και διάλογοι «κατ’ επιταγήν» των ισχυρών, στους οποίους δυστυχώς υπακούουν και κάποιοι εκκλησιαστικοί ηγέτες.

Είναι διπλός ο στόχος αυτών των συναντήσεων. Από τη μία πλευρά προσπαθούν να μεταθέσουν την ευθύνη από την πολιτική στην θρησκεία, να παρουσιάσουν δηλαδή πως υπεύθυνες για την τρομοκρατία δεν είναι η φτώχεια και η καταπίεση των λαών, αλλά ο θρησκευτικός φανατισμός. Και από την άλλη επιδιώκουν να ενισχύσουν τον συγκρητισμό, την ανάμειξη πολιτισμών και θρησκειών, την οικοδόμηση του πολυπολιτισμικού μοντέλου της Νέας Εποχής, της Πανθρησκείας του Αντιχρίστου. Η εποχή του Ιχθύος (Ιησούς Χριστός Θεού Υιός) τελείωσε με το τέλος της δεύτερης χιλιετίας, και αρχίζει τώρα από το 2001 η εποχή του Υδροχόου, του Αντιχρίστου, ο οποίος βέβαια ως μοναδικό και αποκλειστικό στόχο έχει να ισοπεδώσει και να εξισώσει τις θρησκείες, ώστε να παύσει να ισχύει η διακήρυξη του Ευαγγελίου ότι μόνον ο Χριστός είναι το φως του κόσμου, η αλήθεια και η ζωή, και να παραμείνουν έτσι οι άνθρωποι εγκλωβισμένοι στο σκότος και στην πλάνη.

Ξέρουμε πολύ καλά ότι ο παγκόσμιος Οικουμενισμός με την τριπλή του διάσταση, οικονομική, πολιτική και θρησκευτική, αποτελεί σήμερα μια από τις μεγαλύτερες απειλές κατά της ανθρωπότητας. Πρόκειται για ένα παγκόσμιο κίνημα του Διεθνούς Σιωνισμού που έχει σαν μοναδικό σκοπό την δημιουργία μιας νέας τάξεως πραγμάτων, δηλαδή την πολιτική, οικονομική, και θρησκευτική ενοποίηση της ανθρωπότητας.

Το τρίτο σκέλος αυτής της διαδικασίας, δηλαδή η θρησκευτική ενοποίηση, είναι ο γνωστός σε όλους μας Διαχριστιανικός και Διαθρησκειακός Οικουμενισμός, μια φοβερή αίρεση, η οποία κυριάρχησε σ’ ολόκληρο τον 20ο αιώνα και συνεχίζει να κυριαρχεί μέχρι σήμερα, η οποία, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς των σκοτεινών κέντρων, πρόκειται να οδηγήσει στην δημιουργία μιας παγκόσμιας θρησκείας, της εφιαλτικής Πανθρησκείας.

Κλείνουμε την ανακοίνωσή μας με λύπη και απογοήτευση, διότι βλέπουμε ότι οι πονηροί διοργανωτές τέτοιων οικουμενιστικών/συγκρητιστικών κινήσεων προσπαθούν να παγιδεύσουν εκκλησιαστικά πρόσωπα και θεσμούς, πολλές φορές καλοπροαίρετους, για να εμφανίσουν τις κινήσεις τους ως δήθεν ανεκτές και συμβατές με το Ορθόδοξο πνεύμα.

Λυπούμαστε που κατάφεραν να εγκλωβίσουν στις δράσεις τους στα Τρίκαλα δύο Μητροπολίτες και την κοινότητα των ιεροψαλτών μας ώστε να παρουσιάζονται ως θιασώτες της κινήσεως του πανθρησκειακού Οικουμενισμού. Προσευχόμαστε και είμαστε βέβαιοι ότι θα αντιληφθούν την αληθινή διάσταση του εγχειρήματος και θα απόσχουν.

Έτσι, θα χαρούν τα πνεύματα των τοπικών μας Αγίων και του Αγίου Δεσπότη μας Διονυσίου Τρίκκης!

Θα επανέλθουμε με πολλές πληροφορίες για τον διαθρησκειακό οικουμενισμό και το σύνδεσμό του με τη διεθνή μασονία.

Του ίδιου (από εδώ):

ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ.

Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΕΜΠΝΕΥΣΤΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ «ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ»;

ΥΛΟΠΟΙΕΙ ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΕΤΟΙΩΝ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ «KAICIID»;

ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΘΑ ΤΑ ΜΑΘΟΥΜΕ; ΠΟΙΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ;

Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΠΡΕΣΒΗΣ ΠΟΥ «ΚΟΛΛΑΕΙ»; 

 

 

 

Χωρίς να θέλουμε να «αθωώσουμε» τον Δήμο Τρικκαίων και τους αρμόδιους αυτοδιοικητικούς που «τρέχουν» το πρόγραμμα και την οργάνωση του Συνεδρίου αυτού (του Συνεδρίου της ματαιότητος, όπως εύστοχα χαρακτηρίσθηκε από την -πάντα άγρυπνη στα θέματα οικουμενισμού- Εστία Πατερικών Μελετών), ούτε και τα πολιτικά πρόσωπα (κ.κ. Πιερακάκης και Παπαστεργίου) που πρόθυμα υποστηρίζουν τέτοιες δράσεις, πρέπει να παραδεχθούμε τα εξής:

Απ’ ό,τι φαίνεται ο πραγματικός εμπνευστής και διοργανωτής του Συνεδρίου αυτού δεν είναι άλλος από την «Εκκλησία της Ελλάδος» που εν προκειμένω ενεργεί δια του «Διορθοδόξου Κέντρου της Εκκλησίας της Ελλάδος». Το ΔΚΕΕ, ως γνωστό, υπάγεται στην Ιερά Σύνοδο και προεδρεύεται από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο.

Τουτέστιν η ίδια η διοίκηση της «Εκκλησίας της Ελλάδος» διοργανώνει, υποθέτω και χρηματοδοτεί ,το συνέδριο αυτό.

Ήδη το ΔΚΕΕ οργάνωσε και «έτρεξε» με χρηματοδότηση της Εκκλησίας της Ελλάδος παρόμοια, μεγαλύτερης έκτασης, διαθρησκειακή δράση με ανάλογο συνέδριο (με ραβίνο, με ιμάμη και ορθόδοξο κληρικό) στην Αθήνα την περίοδο Ιανουαρίου-Μαΐου 2024.

Για του λόγου το αληθές επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του ΔΚΕΕ όπου με υπερηφάνεια διαφημίζεται η δράση με φωτογραφικό υλικό και video.

https://intero.gr/?p=2313

Στόχος, λένε, είναι να γνωρίσουν οι συμμετέχοντες σε βάθος τις θρησκευτικές κοινότητες της πρωτεύουσας, την ιστορία και τους λατρευτικούς της χώρους και να αξιοποιήσουν παιδαγωγικά τις δυνατότητες που προσφέρονται για την ανάπτυξη του διαθρησκευτικού και διαπολιτισμικού διαλόγου στο πλαίσιο σχολικών δραστηριοτήτων, ώστε να αποφεύγονται τυχόν συγκρούσεις, προκαταλήψεις και στερεότυπα.

 

Υποκριτική η δικαιολογία.

Αληθινός στόχος είναι ο θρησκευτικός συγκρητισμός του τύπου «όλες οι θρησκείες είναι καλές». Και παραπέρα: «όλες είναι πνευματικά μονοπάτια».

Το σπουδαιότερο όμως όλων είναι αυτό που και το ίδιο το ΔΚΕΕ ομολογεί στην ανάρτησή του, δηλαδή ότι τις δράσεις αυτές «διοργάνωσε σε συνεργασία με τον διακρατικό οργανισμό KAICIID».

Τι είναι το «KAICIID»; Σύμπραξη κρατών και θρησκευτικών ηγετών με ιδρυτικό παρατηρητή την «Αγία Έδρα». Δράση: ο διαθρησκειακός διάλογος. Δεν μας λένε όμως ποιος είναι ο τελικός σκοπός των δράσεών τους.

Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του «KAICIID»και θα μάθετε πολλά: https://www.kaiciid.org/

Who We Ar: “Η KAICIID είναι ένας μοναδικός διακυβερνητικός οργανισμός: μέσω της δομής διπλής διακυβέρνησής μας, ενός Συμβουλίου Κομμάτων που αποτελείται από Κράτη και ενός Διοικητικού Συμβουλίου που αποτελείται από θρησκευτικούς ηγέτες, συγκεντρώνουμε οπαδούς διαφορετικών θρησκευτικών παραδόσεων, θρησκευτικούς ηγέτες και υπεύθυνους χάραξης πολιτικής. Το Συμβουλευτικό μας Φόρουμ, με πάνω από 60 θρησκευτικούς ηγέτες από τις σημαντικότερες θρησκευτικές και πολιτιστικές παραδόσεις του κόσμου, μας επιτρέπει να συνδεόμαστε και να δικτυώνουμε κοινότητες από όλο τον κόσμο. Τα κράτη μέλη μας, η Δημοκρατία της Αυστρίας, το Βασίλειο της Ισπανίας, το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας και η Αγία Έδρα ως ιδρυτικός παρατηρητής και το διοικητικό συμβούλιο αποτελούν εγγυητές της ανεξαρτησίας των προγραμμάτων μας από τα συμφέροντα οποιασδήποτε χώρας, ή οποιοδήποτε θρησκευτικό δόγμα. Είμαστε συγκλητές και διευκολυντές, φέρνοντας θρησκευτικούς ηγέτες, υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και ειδικούς στο τραπέζι του διαλόγου, ώστε να μπορούν να βρουν κοινές λύσεις σε κοινά προβλήματα.”

 

What We Do: «Το KAICIID προωθεί τον διάλογο μεταξύ ανθρώπων και κοινοτήτων που διαφορετικά δεν θα έρχονταν σε επαφή, αλλά η συνεργασία των οποίων είναι απαραίτητη για την οικοδόμηση αποτελεσματικών, μακροπρόθεσμων λύσεων σε παγκόσμιες προκλήσεις. Εκπαιδεύσαμε χιλιάδες ηγέτες σε όλο τον κόσμο να χρησιμοποιούν το διάλογο για την προώθηση του θρησκευτικού πλουραλισμού, την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την παροχή φωνής σε ευάλωτες ομάδες, την καταπολέμηση της ρητορικής μίσους, την προστασία ιερών τόπων, την προώθηση της διαθρησκειακής εκπαίδευσης και ανταλλαγής και την οικοδόμηση συνεκτικών κοινοτήτων χωρίς αποκλεισμούς. Επίσης, αξιοποιήσαμε τη δύναμη των τοπικών πλατφορμών, οι οποίες διαθέτουν την εμπιστοσύνη και την τεχνογνωσία για να πραγματοποιήσουν βιώσιμες αλλαγές. Στην KAICIID, χρησιμοποιούμε τον διάλογο τόσο ως μέσο όσο και ως σκοπό: από τη σύλληψη της στρατηγικής μέχρι τον τρόπο με τον οποίο ενθαρρύνουμε τη συνεργασία, μέχρι τον τρόπο που συνεργαζόμαστε με τους εταίρους μας για να οικοδομήσουμε ειρηνικές, δίκαιες κοινωνίες.»

Ο άγιος μάρτυς Λογγίνος & ο 11χρονος άγιος νεομάρτυς Ιωάννης ο Τουρκολέκας, αδελφός του Νικηταρά (16 Οκτωβρίου)

 

Ο άγιος μάρτυς Λογγίνος ο εκατόνταρχος ο επί του Σταυρού 

Θέλω να γίνω... Λογγίνος!

Ο νεομάρτυρας άγιος Ιωάννης ο Τουρκολέκας (16 Όκτωβρίου 1816)

 

Η ΝΙΚΗ θέτει το ζήτημα της προστασίας των Ορθοδόξων Ρωμηών στο Λίβανο

 

Ελληνικός Ορθόδοξος Καθεδρικός Ναός του Αγίου Γεωργίου Βηρυτού:

Είναι η έδρα του Μητροπολίτη ελληνικής Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής της Βηρυτού. Έχει χτιστεί πάνω από τον εξαφανισμένο Ρωμανο-Βυζαντινό καθεδρικό ναό της Αναστάση που καταστράφηκε από σεισμό.Βλέπει στην πλατεία του Κοινοβουλίου και δίπλα στο μεγάλο Τζαμί, στην καρδιά της Βηρυτού. Κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου υπέστη πολλές επιθέσεις κλοπής και βανδαλισμούς. Είναι από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα έτσι ώστε ο επισκέπτης να καταλάβει την πολυ-πολιτισμικότητα της πόλης. Εσωτερικά αμύθητος πλούτος τέχνης και εξωτερικά το όμορφο ψηφιδωτό... (εδώ).

****

Παρά το υποτιθέμενο ενδιαφέρον της ελληνικής κυβέρνησης για τα θύματα των πολέμων και τη "σωστή πλευρά της Ιστορίας", αυτό που απουσιάζει εντελώς από τις ενέργειές της (και όλων των κυβερνήσεων, τουλάχιστον των τελευταίων δεκαετιών) είναι η μέριμνα για οτιδήποτε είναι ελληνικό ή σχετίζεται με την ιστορία και τον πολιτισμό της πατρίδας μας.

Αδιαφορεί για τις αρχαίες ελληνικές μειονότητες των βαλκανικών χωρών και της Ουκρανίας (παρά το υποτιθέμενο ενδιαφέρον της για τα δεινά της τελευταίας χώρας λόγω του πολέμου - το καθεστώς την ενδιαφέρει, όχι ο λαός και προπαντός όχι οι Έλληνες). Αδιαφορεί για τους ελληνόφωνους της Νότιας Ιταλίας. Αδιαφορεί για την Ομογένεια (κλείνει ελληνικά σχολεία του εξωτερικού!). Αδιαφορεί για τα ορθόδοξα προσκυνήματα των Αγίων Τόπων (για τα οποία η ΝΙΚΗ έχει κάνει σειρά παρεμβάσεων - δύο από αυτές εδώ & εδώ) Και φυσικά δεν υπάρχουν καν γι' αυτήν τα εκατομμύρια των Ρουμ Ορτοντόξ (Ορθοδόξων Ρωμιών) της Συρίας, του Λιβάνου και γενικά της Μέσης Ανατολής - φυσικό, εφόσον για τη δυτική πολιτική δεν υπάρχει η Ρωμιοσύνη, και αν πίστευε ότι υπάρχει θα ήταν εμπόδιο στο πρόγραμμά της για παγκόσμια επικράτηση.

Η ΝΙΚΗ, μέσω του βουλευτή της Γ. Ρούντα, έθεσε θέμα προστασίας των Ορθοδόξων Ρωμιών στο Λίβανο, καταθέτοντας ερώτηση προς τον υπουργό Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτη. Την αναδημοσιεύουμε από τη σελίδα της Βουλής των Ελλήνων - Διεύθυνση Κοινοβουλευτικού Ελέγχου.

Αθήνα, 07 Οκτωβρίου 2024
ΕΡΩΤΗΣΗ
Προς Υπουργό Εξωτερικών κ. Γεραπετρίτη Γεώργιο
ΘΕΜΑ: Προστασία Ορθοδόξων Ρωμηών στο Λίβανο

Οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί του Ισραήλ και οι θάνατοι αμάχων
που μέχρι σήμερα βλέπαμε στην Γάζα, τώρα έχουν επεκταθεί και στον
Λίβανο. Σύμφωνα με δημοσιεύματα περίπου 2000 Λιβανέζοι έχουν
σκοτωθεί από τους βομβαρδισμούς και εκατοντάδες χιλιάδες έχουν
εξαναγκασθεί να μετακινηθούν σε ασφαλέστερες περιοχές.
Την Πέμπτη 03 Οκτωβρίου, το Υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε
την ολοκλήρωση επαναπατρισμού 60 Ελλήνων και Ελληνοκυπρίων
πολιτών με τις οικογένειές τους από τον Λίβανο λόγω της επικίνδυνης
κατάστασης από τις επιθέσεις του Ισραήλ. Οι επιθέσεις γίνονται με
πλήρη αδιαφορία για τον άμαχο πληθυσμό, μεταξύ των οποίων δεκάδες
χιλιάδες εντόπιοι πληθυσμοί, που με περηφάνια αποκαλούνται Ρωμηοί
Ορθόδοξοι (Rum Orthodox), άνθρωποι δηλαδή με την ίδια ιστορία και
παράδοση με μας.

Οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται υπό την θεσμική αιγίδα των
παλαίφατων ορθόδοξων, ρωμαίικων Πατριαρχείων Ιεροσολύμων και
Αντιοχείας. Πρόκειται για ένα μεγάλο ιστορικό θαύμα, πώς αυτοί οι
άνθρωποι άντεξαν 14 αιώνες συνεχούς ισλαμικής επικράτησης. Τι και αν
αναγκάστηκαν από τις συνθήκες να μιλήσουν αραβικά; Γνωρίζουν καλά
ότι είναι το ίδιο με μας, έχουν την ίδια πίστη, τις ίδιες παραδόσεις, την
ίδια ιστορία, τα ίδια προτάγματα και την ίδια προοπτική. Και το μόνο
που ζητάνε είναι να μην τους ξεχνάμε, να μην ξεχνάμε ότι είναι αδέλφια
μας, να μην τους αφήσομε μόνους στις φοβερές πιέσεις της περιοχής,
να μην τους αφήσομε αβοήθητους να αφομοιωθούν και να χαθούν από
το Γένος μας.

Η ελληνική επίσημη παρουσία στον Λίβανο ήταν ισχυρή μέχρι
προ εικοσαετίας μέσω των υποτροφιών που παρείχε το ελληνικό
κράτος σε σημαντικό τμήμα της νεολαίας, κυρίως για στρατιωτικές και
ιατρικές σχολές. Κυριολεκτικά, συμβάλαμε στην δημιουργία της
άρχουσας τάξης του Λιβάνου. Ωστόσο, μετά την διακοπή των
υποτροφιών, την ανυπαρξία καταλόγων υποτρόφων, έχουμε πλέον
απολέσει μέγα μέρος των παλαιών μας μοχλών επιρροής.
Η Ελληνική Κυβέρνηση οφείλει να δείξει ιδιαίτερη φροντίδα και
μέριμνα για τους εμπερίστατους αυτούς αδελφούς μας με την ιδιαίτερη
ιστορική σχέση με μάς.

Ερωτάται ο κ. Υπουργός:
1) Με δεδομένες τις άριστες σχέσεις της χώρας μας με το Ισραήλ και
το γεγονός, ότι η παράταση του πολέμου και των βομβαρδισμών,
θα εντείνει την διάλυση του κράτους και της εύθραυστης
κοινωνίας του Λιβάνου και συνακόλουθα, το προσφυγικό κύμα
προς Τουρκία και Ελλάδα, η κυβέρνηση έχει κάποια πρόταση για
την ταχεία εκτόνωση της κρίσης και την αποκατάσταση της
ειρήνης στην περιοχή;
2) Τι πρακτικά μέτρα προτίθεται να λάβει η Ελληνική Κυβέρνηση για
την προστασία των Ορθοδόξων Ρωμηών στον Λίβανο;
3) Έχει γίνει καταγραφή του αριθμού των Ορθοδόξων Ρωμηών, ώστε
να υπολογιστεί ο ακριβής αριθμός τους;

Ο ερωτών
Ρούντας Ναπ. Γεώργιος
Βουλευτής Λαρίσης
Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα ΝΙΚΗ

Συμπλήρωμα

Οι Ρωμιοί της Συρίας και του Λιβάνου. Διδάγματα από την εκπομπή με καλεσμένο εκπρόσωπό τους. (Ολόκληρη η εκπομπή εδώ, την οποία οργάνωσε το Αντίβαρο με καλεσμένους τον Γιώργο Μανωλόπουλο, από το ΔΣ της Επιτροπής Ελληνισμού, και τον Ραφαήλ Ηλία Ήσσα, Ρωμιό με καταγωγή από τη Συρία και κάτοικο Σουηδίας)

Έκκληση για ειρήνη στο Λίβανο από το Πατριαρχείο Αντιοχείας

Τά ξεχασμένα ἀδέλφια μας: οἱ Ρωμηοί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς (Ι. Νεονάκης, ΝΙΚΗ, Θεματική Ομάδα Ρωμηοσύνης)

Το ίδιο, αγγλικά: Our forgotten brothers: the Rum Orthodox Christians (Romee) of the Middle East.

Ο θανατηφόρος κύκλος της βίας πρέπει να σταματήσει

Αναζητώντας τη Ρωμιοσύνη (ως νέα πολιτική και πολιτισμική πρόταση)

Για την ειρήνη, τα παιδιά μας και την πατρίδα...

Στην εκπομπή NET24 του RISE με τον Βασίλη Ταλαμάγκα ήταν καλεσμένος ο πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ Δημήτρης Νατσιός την Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2024. Μίλησε ξεκάθαρα για τα εθνικά μας θέματα και όχι μόνο, επισημαίνοντας τα λάθη, τις αστοχίες και τις υποχωρήσεις της κυβέρνησης και προβάλλοντας συνοπτικά τις ξεκάθαρες θέσεις τις Νίκης.

NIKH

 

 

Το β΄ Μέρος

Ζητείται Παύλος Μελάς…

Δημήτρης Νατσιός

ΝΙΚΗ

Παύλος Μελάς: † 13 Οκτωβρίου 1904

 

Νυχτώνοντας ακούστηκε ένας πυροβολισμός και η φωνή του Παύλου: «στη μέση με πήρε παιδιά». Μπήκε στο σπίτι και φώναξε τον καπετάν Πύρζα. Ο Νίκος Πύρζας έτρεξε κοντά του. Ο Παύλος έβγαλε από τον λαιμό του τον σταυρό που φορούσε πάντοτε και του λέει: «Το σταυρό να τον δώσεις στη γυναίκα μου. Και το ντουφέκι του Μίκη. Και να τους πεις ότι έκαμα το καθήκον μου...». Και ζήτησε να τον σκοτώσουν τα παλικάρια του για να μην τον βρούνε οι Τούρκοι ζωντανό. Σε λίγο όμως ξεψύχησε. Ήταν Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 1904.

Η φωτογραφία του Π. Μελά της 21ης Αυγούστου 1904.

«Και οι Έλληνες ξύπνησαν», γράφει ο Ίων Δραγούμης. «Γιατί ξύπνησαν τώρα μόνο; Επειδή είναι τυφλοί οι άνθρωποι. Και οι περισσότεροι γεννήθηκαν για να είναι μικροί. Σπίθες κοντές είναι οι στιγμές που ξυπνούν και νιώθουν τη μετριότητα που βαραίνει επάνω τους... Τέτοια σπίθα τούς άναψε ο Παύλος Μελάς. Όσοι συνηθίζουν να συλλογίζονται, ας στοχασθούν πόσο μεγαλύτερος από τους άλλους Έλληνες έπρεπε να είναι ο Παύλος Μελάς, για να καταφέρει να την ανάψει. Και με την σπίθα που άναψε στον καθένα, πολλοί ήταν τυφλοί, ως τον είδαν. Έτριψαν τα μάτια τους κάπως ξιπασμένοι και είπαν μέσα τους, γιατί ντρέπονταν να το διαλαλήσουν: Ώστε υπάρχει Μακεδονία, αφού πήγε ο Παύλος Μελάς και σκοτώθηκε γι’ αυτή! Και άλλοι συμπέραναν: Ώστε βρίσκονται ακόμα, μετά το 1897, αξιωματικοί στο στρατό και ζωή στο Έθνος!».

Σε καιρούς κρίσιμους σαν τους τωρινούς, που μας περιζώνει η χαμέρπεια και πιάνουμε τις μύτες μας από τις παντοειδείς αναθυμιάσεις, παρηγοριά μονάχη κάτι σαν υποσυνείδητη ώθηση, είναι η ενασχόληση με την εθνική μας ιστορία. Όπως έλεγε θυμόσοφα κάποιος καθηγητής μου στο πανεπιστήμιο «αφήστε τα υποκείμενα και καταπιαστείτε με τα κείμενα», εννοώντας πως η εντρύφηση με την ιστορία προσφέρει τον αναζητούμενο ανασασμό. 

Ας μην λησμονούμε και την πασίγνωστη προγονική ρήση «όλβιος όστις της ιστορίας έσχεν μάθησιν», ευτυχής ο γνώστης της ιστορίας. Η ιστορία δίνει στον άνθρωπο, που συνηθίζει να σκέφτεται και όχι να σκέφτονται άλλοι γι’ αυτόν, όπως συμβαίνει στα κομματικά ποιμνιοστάσια, πολύ πιο βαθύτερη και πλούσια εμπειρία, ώστε να τον προετοιμάζει για κάθε γεγονός ατομικό ή και γενικό (του έθνους, της ανθρωπότητας) και να μην καταπλήσσεται για όσα συμβαίνουν. Ο ανιστόρητος, ο αμύητος παρουσιάζει αντιδράσεις πρωτόγονου στα διάφορα γεγονότα της ζωής και «πέφτει», όπως κοινότοπα λέγεται, «από τα σύννεφα». Ο ιστορικά μορφωμένος, κατά το δυνατόν, δεν χάσκει ενώπιον των «ραγδαίων εξελίξεων», όπως κάθε βράδυ «τσιρίζουν και κοάζουν» οι όλο κόρδωμα και έπαρση δημοπίθηκοι, κατά τον Αριστοφάνη.

Για έναν μεγάλο Ρωμηό ο λόγος. Δεν είναι χρέος μνήμης. Είναι εξαναγκασμός μνήμης. Αφιέρωμα στον αητό της Μακεδονίας, που έφτασε στα «κρημνά της αρετής» (Κάλβος). Αρχοντόπουλο ήταν, με γυναίκα σπουδαία, κόρη του (Στέφανου) Δραγούμη, μετέπειτα πρωθυπουργού, με παιδιά μικρά, μπροστά του καριέρα και μεγαλεία, όμως τάραζε τα σπλάχνα του η σωτηρία της Μακεδονίας.

«Ως από ένα βουνόν

   ο αετός εις άλλο

   πετάει, κι εγώ τα δύσκολα

   κρημνά της αρετής

   ούτω επιβαίνω»,

γράφει στις «Ωδές» του ο υπέροχος εθνικός ποιητής Κάλβος. Αυτός ήταν ο Παύλος, «αετός», που άφησε τις αθηναϊκές δυσωδίες και τις «άψογες στάσεις» του παλαιοκοματισμού και θυσιάστηκε. Θυσία και όχι λόγια. Αυτό είναι Ορθόδοξος Έλληνας. Έλεγαν την περίοδο της Τουρκοκρατίας όταν μια μάνα Ρωμηά γεννούσε αγόρι: «Να σου ζήσει, να γίνει καπετάνιος, να του γράψουν και τραγούδι». «Μακαρία» η μάνα του, τέτοιος ήταν ο βλαστός της. Καπετάνιος, ο Μίκης Ζέζας, και του έγραψαν και τραγούδια, ο λαός τον έκλαψε, «πάντα χλωρό να σειέται το χορτάρι» (Παλαμάς).

Το άγαλμα του Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη (από εδώ)

 «Ένα πουλάκι ξέβγαινε απ’ τη Μακεδονία./ Για την Αθήνα διάβαινε για του Μελά τα σπίτια./ Δεν ελαλούσε σαν πουλί ουδέ σαν αηδόνι,/ παρά λαλούσε και έλεγε ανθρώπινη κουβέντα:

-Τον Παύλο τον εβάρεσαν».

Και λαβωμένος «κράζει παλληκάρια» του και τα γλυκομιλάει:/ Παιδιά μου, μη τρομάζετε, το χάρο μη φοβάσθε/ τα παλληκάρια τα καλά /μον’ τον Θεό φοβούνται».

«Κάποτε», γράφει ο Στρατής Μυριβήλης, «μια μέρα που συζητούσαν δυο απλοί άνθρωποι-δυο ψαράδες ήταν-για την πίεση που ασκούν οι μεγάλες δεξιές και αριστερές δυνάμεις πάνω στην ζωή του τόπου για τα συμφέροντά τους, ο ένας ξεστόμισε μια φράση που με ξάφνιασε. Είπε οργισμένος: -Αν μας πιάσει καμμιά μέρα το ελληνικό μας!». (περ. «Γνώσεις», Φεβρουάριος 1959, τεύχος 14, σελ. 4).

Αυτή είναι η μόνη «ιδεολογία» που μας αξίζει: το ελληνικό μας! Και αυτή δεν περιέχει λόγια, μόνο θυσίες, και ονομάζεται Μάρκος Μπότσαρης και Παύλος Μελάς και Γρηγόρης Αυξεντίου. Αυτό το «ελληνικό» μας είναι το μόνο που δεν φροντίζει να καλλιεργήσει συστηματικά το κράτος στην ψυχή της νέας γενιάς, γιατί αυτό είναι που φοβούνται οι εχθροί της πατρίδας και αυτό βάλθηκαν να υπονομεύσουν με χίλιους τρόπους. Ούτε μια αναφορά στα βιβλία Γλώσσας Δημοτικού και Γυμνασίου στον Παύλο Μελά. Ένα ποίημα, ένα δημοτικό...τίποτε. Θα βρεις τον Λεφάκη, τον αστρολόγο, θα βρεις 35 συνταγές μαγειρικής, σκύβαλα και περιτρίμματα, αλλά τον Παύλο «πούχε ταράξει την Τουρκιά», δεν θα τον βρείς. Στην «σάπια πολιτεία» έχουν τα πρωτεία, οι... σκυφτοί, οι τετραποδίζοντες, κατά το ωραίο το ποίημα του Βάρναλη.

«Πέτα την ανθρωπιά σου

   Κι απ’ τον αφέντη πιάσου

   Κι άμα σε φτύσει αυτός

   να κάθεσαι σκυφτός

   Και θα έχεις τα πρωτεία

   στη σάπια πολιτεία». 

Ζητείται Παύλος Μελάς και σήμερα. Να μας αφυπνίσει, να μας συγκλονίσει, να διαλύσει τα σάβανα που μας καταπλακώνουν.

Δημήτρης Νατσιός

Πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ

Συμπλήρωμα

Μνήμη και υποθήκη Παύλου Μελά

 

Ο Άγιος Νεκτάριος και ο Παύλος Μελάς

 

Ο αντάρτης μακεδονομάχος Παύλος Μελάς, σύμβολο απελευθέρωσης στο Μακεδονικό Αγώνα (αφιέρωμα και video ολόκληρη η ταινία)

 

Άγιοι των ημερών: η κληρονομιά μας...

 
Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος & άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος

Αγία Χρυσή (& ταινία γι' αυτήν), αγία Παρασκευή η Επιβατηνή, άγιος Κοσμάς ο Μελωδός...

14 Οκτωβρίου 2023: Εκοιμήθη ο ασκητής Ιωσήφ, ο Ολλανδός πρώην ηθοποιός

Ο άγιος Λουκιανός (15 Οκτωβρίου) & η τέλεση της θείας λειτουργίας πάνω στο στήθος του

Τι είναι σήμερα;