ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

(ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ)

Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2024

Ο Νατσιός, η ΝΙΚΗ και οι Ελληνορθόδοξοι (Ρωμιοί) της Συρίας!

Το νεοταξικό ανδρείκελο που παριστάνει τον πρωθυπουργό της Ελλάδας (συγχωρέστε με - συγχωρούμε τους ανθρώπους, μαχόμαστε τις απειλές) επισκέφθηκε το Λίβανο μέσα Δεκεμβρίου (2024) και, εκτός από τους πολιτικούς, συναντήθηκε και με τον Ελληνορθόδοξο (Ρωμιό, Ρουμ Ορτοντόξ) πατριάρχη Αντιοχείας Ιωάννη. Η επίσκεψή του, δήθεν, "στέλνει μήνυμα σταθερότητας και ειρήνης καθώς και μήνυμα του ισχυρού ρόλου και της παρουσίας της Ελλάδας στην περιοχή".

Στο μεταξύ, οι Ορθόδοξοι Ρωμιοί αδελφοί μας (Ελληνορθόδοξοι) της Συρίας, υπό το ίδιο πατριαρχείο Αντιοχείας, τρέμουν τη νέα κατάσταση που ανατέλλει με την κυριαρχία των τζιχαντιστών, ενώ η "ελληνική" κυβέρνηση αρχικά αποφάνθηκε συγχαίροντας ότι τώρα θα αποκατασταθεί η δημοκρατία στη Συρία και τώρα "παρακολουθεί" τις κινήσεις της Τουρκίας να ανακηρύξουν κοινή ΑΟΖ με το νέο συριακό καθεστώς, τους φίλους τους.

Αν είναι κάτι που κάνει μουδιασμένους την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό της Ελλάδας και τους εμποδίζει - προς το παρόν - να απεμπολήσουν κάθε εθνικό δικαίωμα προς πάσα κατεύθυνση, είναι η ύπαρξη της ΝΙΚΗΣ στην ελληνική Βουλή και στη συνείδηση μερικών δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων (και στο υποσυνείδητο εκατοντάδων χιλιάδων ακόμη). Ο Νατσιός, ο δάσκαλος του Γένους, και η ΝΙΚΗ είναι το μόνο ανάχωμα αυτή τη στιγμή ανάμεσα στην κυβέρνηση και στην πλήρη διάλυση της πατρίδας και της κοινωνίας μας. Και αν η κυβέρνηση προβεί τελικά σε κάποιες ενέργειες προς σωστές κατευθύνσεις, θα το κάνει επειδή φοβάται τη ΝΙΚΗ.

Ο Βελόπουλος, χρόνια τώρα, παρά τις καταγγελίες που έχει κάνει και το ότι έχει πει και αλήθειες από τις τηλεοπτικές εκπομπές του (μνημονιακό κόμμα ωστόσο), δεν έχει απειλήσει το πολιτικό σύστημα ούτε ένα εκατοστό. Η κα Λατινοπούλου από την άλλη - συγχωρέστε με - δεν είναι παρά ένα όμορφο πρόσωπο. Οι "Σπαρτιάτες", στραβά ξεκίνησαν (ως παιδιά του Ηλία Κ.) και γρήγορα αποδομήθηκαν.

Η ΝΙΚΗ απειλεί το κατεστημένο και γι' αυτό δέχεται λυσσαλέο πόλεμο σε όλα τα μέτωπα, για δύο λόγους:

α) Διότι ο πρόεδρος, οι βουλευτές και τα στελέχη της έχουν πνευματική ζωή (εκκλησία, εξομολόγηση, θεία κοινωνία, νηστεία) και αυτό κυρίως φοβάται το διεθνές σύστημα, επειδή το ίδιο είναι δαιμονικό. Αυτή την πνευματική ζωή την είχαν από πριν, από παλιά, πολύ πριν την εμπλοκή τους με την πολιτική. Μάλιστα εξαιτίας αυτής της πνευματικής ζωής κατέβηκαν στην πολιτική, γιατί δεν άντεξαν άλλο την κατρακύλα που γκρεμίζει τα πάντα, και εδώ και σε ολόκληρο τον πλανήτη. Γι' αυτό η πίστη τους είναι γνήσια και όχι συνθηματολογική, δεν χρησιμοποιούν την Ορθοδοξία ως πολιτικό εργαλείο, αλλά είναι αληθινή ορθόδοξοι χριστιανοί που κατέβηκαν στην πολιτική, δηλαδή ακριβώς ό,τι τρέμει περισσότερο απ' όλα ο διάβολος.

β) Γιατί η ΝΙΚΗ ήρθε αποφασισμένη για να κυβερνήσει την Ελλάδα εν ονόματι του Ιησού Χριστού και με το θέλημα του λαού, και όχι για να μαζέψει τις ψήφους διαμαρτυρίας ή να εκτονώσει τη συσσωρευμένη αγανάκτηση. Ήρθε για να κυβερνήσει και όχι για να "πιάσει στασίδι στη Βουλή" (που λέει κι ο Νατσιός) και να φωνάζει. Κανείς άλλος από τα "αντισυστημικά" και τα "πατριωτικά" κόμματα δεν είναι αποφασισμένος να κυβερνήσει.

Και πιστέψτε με: μόνο αν κυβερνήσει η ΝΙΚΗ υπάρχει ελπίδα - συν Θεώ και κατά Θεόν πάντα - ν' αλλάξει προς το καλύτερο η κατάσταση στην πατρίδα μας. Αλλιώς, ούτε φωνές, ούτε διαμαρτυρίες, ούτε αναρτήσεις, ούτε διαδηλώσεις ή απεργίες απειλούν το σύστημα. Ούτε οι ερωτήσεις και οι παρεμβάσεις των βουλευτών από θέση αντιπολίτευσης. Η πατρίδα δεν χρειάζεται "πατριωτική αντιπολίτευση" σε προδοτική κυβέρνηση. Χρειάζεται πατριωτική κυβέρνηση - που θα παλέψει για την πατρίδα και το λαό με αυταπάρνηση ήρωα και μάρτυρα.

Το σύστημα θα λυγίσει μόνο αν αναδειχθεί μια άλλη κυβερνητική πολιτική δύναμη. Από το λαό. Με το σταυρό στο χέρι. Όπως τις παραμονές της Επανάστασης του 1821 - διότι πρόκειται για ένα τόσο τιτάνιο εγχείρημα.


Και πάλι, το σύστημα δεν θα πέσει αμαχητί. Ήδη παλεύει άθλια και βρόμικα. Αν όμως επιθυμείς αληθινά την αλλαγή και δεν λέμε λόγια για να περνά η ώρα, μην πέφτεις στις παγίδες. Σίγουρα είναι θεμιτό να διαβάζεις ή ν' ακούς και τις αρνητικές κριτικές (δεν είναι πάντα καλοπροαίρετες), αλλά έχε ανοιχτό το μυαλό σου και θυμήσου ποιος ήταν και ποιος είναι ακόμη και πάντα ο Δημήτρης Νατσιός.

Και είναι παγίδα όταν κάποιοι φωνάζουν "γιατί η ΝΙΚΗ δε μιλάει για τον Οικουμενισμό;" (δεν είναι αυτή η δουλειά της, είναι πολιτικό κίνημα), "γιατί δεν κριτικάρει τις α΄ ή β΄ ενέργειες της Εκκλησίας;", "γιατί δήλωσε (ή δεν δήλωσε) κάτι", "γιατί ψήφισε κάτι" (διότι δεν θέλει να κάνει στείρα αντιπολίτευση του "όχι σε όλα"), "μήπως είναι δεκανίκι της Ν.Δ.;" (μεγάλη φαιδρότητα!), "γιατί ο ευρωβουλευτής της ΝΙΚΗΣ έκανε (ή δεν έκανε) κάτι;" κ.τ.λ. 

Ναι, όλα αυτά είναι παγίδες και υπάρχουν πολλές ακόμη. Και υπάρχουν και ηγετίσκοι με μικροομάδες (κάποιοι κατεβάζουν και ψηφοδέλτιο!), που δυσανασχετούν γιατί η ΝΙΚΗ δεν τους τοποθετεί σε ηγετικές θέσεις. Ενώ, αν ήταν πραγματικά πατριώτες, θα έλεγαν "στηρίζουμε και ψηφίζουμε όλοι ΝΙΚΗ!". Ορισμένοι φτάνουν σε φαιδρότητες του στυλ "υπάρχουν μασόνοι στη ΝΙΚΗ" - τον μόνο πολιτικό φορέα που μάχεται ανοιχτά τη μασονία - ή ρωτάνε πονηρά "τι είναι το Βουλευτήριο;" (ενώ είναι ξεκάθαρο και μάλιστα τώρα είναι και ψηφισμένο από το Συνέδριο του κινήματος). 

Αν θέλεις να κάνεις ένα βήμα μπρος και δύο πίσω, κάτσε και άκουγέ τα όλα αυτά. Αν δεν σου αρέσει αυτό το μπρος πίσω, κάθισε ν' ακούσεις και να διαβάσεις και ΝΙΚΗ & Νατσιό.

Αν λοιπόν βλέπεις στη ΝΙΚΗ την ελπίδα για μια πολιτική αναγέννηση & απελευθέρωση της πατρίδας μας, το σωστό είναι να τη στηρίξεις ανοιχτά, όπως κάνει από την αρχή το ταπεινό μας ιστολόγιο (και τινές άλλοι αδελφοί, και μπράβο τους, τους ευχαριστούμε & τους ευγνωμονούμε). Δεν τρελαθήκαμε, ούτε πολιτικοποιηθήκαμε, ούτε κομματικοποιηθήκαμε ξαφνικά. Στηρίζουμε ΝΙΚΗ επειδή ναι, είναι και πνευματική δύναμη και ο αγώνας που δίνει (με πτώσεις και με κάποια λάθη, φυσικά, αλλά και το 1821 έγιναν τραγικά λάθη!) είναι και πολιτικός αλλά και πνευματικός αγώνας, υπέρ ΠΙΣΤΕΩΣ και πατρίδος.

Αν ντρέπεσαι να εκτεθείς στο διαδίκτυο ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για να μην πουν ότι κομματίστηκες, είναι σαν να ντρέπεσαι να μπεις στη Φιλική Εταιρία ή να πάρεις τα "όπλα" το '21. Αν διστάζεις, θα σε ρωτήσω: τι περιμένεις; Η μάχη άρχισε, η αντεπίθεση άρχισε! Χωρίς εσένα, χωρίς εμάς, πώς θα πάρουμε πίσω τη χώρα μας, τις ψυχές μας, τις ζωές και τις ψυχές των παιδιών μας;

Και τώρα για τους αδελφούς μας Ρωμιούς της Συρίας, που για μια ακόμη φορά κινδυνεύουν:

Η ΝΙΚΗ είναι ο μόνος κατάλληλος πολιτικός φορέας για να τους στηρίξει, διότι έχει πνεύμα Ρωμιοσύνης, που σημαίνει ορθόδοξο και οικουμενικό, όχι περιορισμένο ελλαδικό, ούτε στενά πολιτικό - εθνικιστικό. Είναι εκείνοι που τολμούν να ονειρεύονται σοβαρά την "ανάσταση του Ρωμαίικου". Και διαθέτουν και ιδιαίτερη Θεματική Ομάδα για ζητήματα Ρωμιοσύνης, με επικεφαλής τον γιατρό και συγγραφέα Ιωάννη Νεονάκη και μέλη προσωπικότητες όπως ο καθηγητής Δημήτρης Μεταλληνός (γιος του παπά Γιώργη Μεταλληνού), ο υπεύθυνος του Αντίβαρου Ανδρέας Σταλίδης και αρκετοί άλλοι.

Τεράστιας σημασίας είναι Θέση της ΝΙΚΗΣ (αίτημά της προς την κυβέρνηση και πρόθεσή της όταν εμείς, συν Θεώ, θα την κάνουμε κυβέρνηση - η μόνη ελπίδα ανάστασης του Ρωμαίικου) για αναγνώριση status ομογενούς στους βαπτισμένους ορθοδόξους χριστιανούς της Ανατολής που διαθέτουν ρωμαίικη συνείδηση.

Κινήσεις της ΝΙΚΗΣ:

Επικοινωνία του Προέδρου της ΝΙΚΗΣ με τον Μητροπολίτη Χαλεπίου (19.12.24)

Δ. Νατσιός στο υπουργείο Εξωτερικών για τη Συρία & την προστασία των ορθοδόξων πληθυσμών

Οι Ρωμιοί της Συρίας στο έλεος των βαρβάρων! — Παρέμβαση της βουλευτή της ΝΙΚΗΣ Ασπασίας Κουρουπάκη

Ερώτηση της Ασπασίας Κουρουπάκη προς τον Υπουργό Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτη για τους ορθοδόξους χριστιανούς της Συρίας (3.12.24) 

Ερώτηση του βουλευτή της ΝΙΚΗΣ Τάσου Οικονομόπουλου προς τον Υπουργό Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτη για τους ορθοδόξους χριστιανούς της Συρίας (3.12.24)

Ο βουλευτής της ΝΙΚΗΣ Κομνηνός Δελβερούδης για τους Ρωμιούς της Συρίας στο βήμα της Βουλής (10.12.24)

Ο Νίκος Αναδιώτης για τις επιθέσεις κατά των Χριστιανών στο Χαλέπι (5.12.24)

Ο ευρωβουλευτής της ΝΙΚΗΣ Νίκος Αναδιώτης ζητά την αφύπνιση της ΕΕ για τις διώξεις των απανταχού Χριστιανών (14.10.24)

Η ΝΙΚΗ θέτει το ζήτημα της προστασίας των Ορθοδόξων Ρωμηών στο Λίβανο (7.10.24) 
 
 
Του ίδιου:  Τά ξεχασμένα ἀδέλφια μας: οἱ Ρωμηοί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς (βαρυσήμαντο άρθρο, δημοσίευση της 13.8.24 στη σελίδα της ΝΙΚΗΣ)
 
 
Συμπληρωματικά: 

Οι Ρωμιοί της Συρίας και του Λιβάνου. - Ανδρέας Σταλίδης

Αναζητώντας τη Ρωμηοσύνη (ως νέα πολιτική και πολιτισμική πρόταση) 

Θέση της ΝΙΚΗΣ στο κεφάλαιο για την Εξωτερική Πολιτική: Οι Ρωμηοί της Μέσης Ανατολής

Αυτά προς το παρόν. Με πνεύμα Χριστουγέννων, πνεύμα αγώνα, πνεύμα κατανόησης και συγχώρησης, αδελφοί. Συγχωρέστε με. Με αγάπη Χριστού, από καρδιάς.

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2024

Ημέρα προστασίας του Αγέννητου Παιδιού (Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα): μια από τις πιο σημαντικές ημέρες του χρόνου...

 

 
♰ Ένα αλλιώτικο συναξάρι...
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅρισε μέ ἐγκύκλιό Της (5721/2012, 9. 7. 2019) «τήν Κυριακή μετά τήν Χριστοῦ Γέννησιν ὡς ἡμέρα προστασίας τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ».
Η 29η Δεκεμβρίου είναι η ἡμέρα πού ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τή μνήμη τῶν ἀναιρεθέντων ὑπό τοῦ Ἡρώδου Ἁγίων Νηπίων...
☆ ☆ ☆
✔ Γιατί ο Θεός επέτρεψε στον Ηρώδη να κάνει τόσα εγκλήματα;
|Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης
« - Πόσα βάσανα έχει ο κόσμος!
Πόσα προβλήματα!
Και έρχονται μερικοί εδώ να μου τα πουν σε δυο λεπτά στο πόδι, για να παρηγορηθούν λίγο.
Μια βασανισμένη μάνα μου έλεγε:
«Γέροντα, έρχονται στιγμές που δεν αντέχω άλλο και τότε λέω :
‘’Χριστέ μου, κάνε μια μικρή διακοπή και ύστερα ας ξαναρχίσουν τα βάσανα’’».
Πόση ανάγκη από προσευχή έχουν οι άνθρωποι!
Αλλά και κάθε δοκιμασία είναι δώρο από τον Θεό, είναι ένας βαθμός για την άλλη ζωή. Αυτή η ελπίδα της ανταμοιβής στην άλλη ζωή μου δίνει χαρά, παρηγοριά και κουράγιο, και μπορώ να αντέξω τον πόνο για τις δοκιμασίες που περνούν πολλοί άνθρωποι.
Ο Θεός μας δεν είναι Βάαλ, αλλά Θεός αγάπης.
Είναι Πατέρας που βλέπει την ταλαιπωρία των παιδιών Του από τους διάφορους πειρασμούς και τις δοκιμασίες που περνούν και θα μας ανταμείψη, φθάνει να κάνουμε υπομονή στο μικρό μαρτύριο της δοκιμασίας ή μάλλον της ευλογίας.
– Γέροντα, μερικοί λένε:
«Δεν είναι σκληρό αυτό που επέτρεψε ο Θεός;
Δεν πονάει ο Θεός;».
– Ο πόνος του Θεού για τους ανθρώπους που βασανίζονται από αρρώστιες, από δαίμονες, από βαρβάρους κ.λπ. έχει συγχρόνως και χαρά για την ουράνια αμοιβή που τους έχει ετοιμάσει...
Έχοντας δηλαδή υπ’ όψιν Του ο Θεός την ανταπόδοση που θα λάβει στον Ουρανό όποιος περνάει δοκιμασίες και γνωρίζοντας τι τον περιμένει στην άλλη ζωή, αυτό Τον κάνει να μπορεί να «αντέχει» τον πόνο.
Εδώ επέτρεψε να κάνει τόσα εγκλήματα ο Ηρώδης.
Δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια έσφαξε και πόσους γονείς, που δεν άφηναν τους στρατιώτες να σκοτώσουν τα παιδιά τους, τους σκότωναν κι εκείνους!
Οι βάρβαροι στρατιώτες, για να φανούν στους αρχηγούς τους καλύτεροι, έκοβαν τα παιδάκια κομματάκια.
Όσο πιο πολύ βασανίζονταν τα παιδάκια, τόσο περισσότερο πονούσε ο Θεός, αλλά και τόσο περισσότερο χαιρόταν για την μεγαλύτερη δόξα που θα είχαν να απολαύσουν στον Ουρανό.
Χαιρόταν για τα Αγγελουδάκια αυτά, που θα αποτελούσαν το αγγελικό μαρτυρικό τάγμα.
Άγγελοι από Μάρτυρες...

Δήμος Θανάσουλας, Εκπρόσωπος Τύπου της ΝΙΚΗΣ:
 
Σήμερα πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα εορτάζεται η μνήμη των 14.000 νηπίων που σφαγιάστηκαν από τον Ηρώδη στην μανιώδη του προσπάθεια να φονεύσει τον νεογέννητο Χριστό μας. Σήμερα, πολύ σοφά, η Εκκλησία της Ελλάδος έχει καθιερώσει και τη μέρα προστασίας του Αγέννητου Παιδιού.
Η άμβλωση δεν είναι δικαίωμα, είναι κατάφωρη παραβίαση του δικαιώματος στη Ζωή.
Καμία φεμινίστρια δεν μπορεί να έχει το  δικαίωμα Ζωής και Θανάτου! Αντίθετα κάθε έγκυος γυναίκα έχει δικαίωμα στην προστασία της ώστε να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες της κύησής της, όποιες κι αν είναι αυτές. Κάθε κύηση είναι πολύτιμη.
Η προσπάθεια του Κινήματος "Αφήστε με να ζήσω" έχει αγκαλιαστεί από την Ελληνική Κοινωνία και νομίζω ότι είναι πια γόνιμες οι συνθήκες για να ξαναζητήσουμε το θέμα των αμβλώσεων στην Ελλάδα.

https://x.com/DimThanasoulas/status/1873321313391038754?t=GQN9qCu8bh8X6fJpnDxN0g&s=09
 
"Ν": Το πιο τραγικό όλων είναι ότι οι "προοδευτικάριοι" της πολιτικής ορθότητας χαρακτηρίζουν "αντιεπιστημονική θεωρία" την ύπαρξη αγέννητων παιδιών και τιτλοφορούν "ακροδεξιούς" όσους χρησιμοποιούν αυτόν τον όρο (διότι, κατ' αυτούς, παιδί είναι το πλάσμα αυτό μόνον αφού γεννηθεί). 

διπλανή φωτο: Αμφοτεροδέξιος
 

 

Αφήστε με να ζήσω!

Σύμφωνα με Απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος έχει καθιερωθεί η Κυριακή μετά την του Χριστού θεία Γέννηση «ὡς Ἡμέρα ἀφιερωμένη εἰς τήν προστασίαν τῆς ζωῆς τοῦ Ἀγεννήτου Παιδιοῦ».

Το Κίνημα «Αφήστε με να ζήσω!», επ’ ευκαιρία αυτής της ημέρας, καλεί όλους μας να αναλογισθούμε την μοναδική και ανεπανάληπτη αξία της κάθε ανθρώπινης ζωής, από τη στιγμή της συλλήψεως έως και τα βαθιά γεράματα, και να υψώσουμε ένα πνευματικό τοίχος προστασίας, ιδιαίτερα της ανυπεράσπιστης αγέννητης ζωής. 

Γι’ αυτό και την ημέρα αυτή, αλλά και κάθε ημέρα του έτους, ας κάνουμε τουλάχιστον μία προσευχή για όλες εκείνες τις αθώες ψυχούλες, που για τον ένα ή άλλο λόγο δεν μπόρεσαν ή δεν τους επέτρεψαν να πάρουν την πρώτη τους αναπνοή!

***** 
 
 

ΝΙΚΗ

Σήμερα, πρώτη Κυριακή μετά την Γέννηση του Κυρίου μας, η Εκκλησία μας αφιερώνει την ημέρα στο Αγέννητο Παιδί.

Αγέννητο Παιδί είναι εκείνη η ανθρώπινη ύπαρξη που έχει ήδη έρθει στον κόσμο, χωρίς να της έχουμε αποδώσει ημέρα γενεθλίων.

Βλέπετε, η ημέρα των γενεθλίων έχει να κάνει με εμάς τους γύρω, τους εξωτερικούς μάρτυρες, αλλά όχι με την πραγματική έναρξη της ζωής, που ήδη έχει συμβεί προ πολλού, «ἐξ ἂκρας συλλήψεως».

Το Αγέννητο Παιδί, χωρίς να έχει αντικρύσει απευθείας το φως της ημέρας, βλέπει τις φωτοσκιάσεις. Αγάλλεται με την ήπια μουσική και τρομάζει στους ξαφνικούς θορύβους. Νιώθει τα αισθήματα της κυοφορούσας μάνας, χαμογελά όταν εκείνη η ευλογημένη τροφός είναι καλά, δυστροπεί με τις στενοχώριες της. Χαίρεται το χάδι κι ας μην το αγγίζει κανείς απευθείας. Και, πώς άραγε να ερμηνεύσουμε εκείνο το μικρό μυστήριο, τη μητρική μυρωδιά που το Αγέννητο Παιδί αντιλαμβάνεται μέσα στο αμνιακό υγρό! Όταν το νεογέννητο βρέφος το εναποθέσουν στην αγκαλιά της μάνας, εκείνο ηρεμεί γιατί καταλαβαίνει τη γνώριμη μυρωδιά της, τη μυρωδιά της μικρής πατρίδας στην οποία έζησε πολλούς μήνες ως Αγέννητο Παιδί.

H Ορθόδοξη διδασκαλία ομιλεί για δημιουργία ζωής «ἐξ ἂκρας συλλήψεως». Ας θυμηθούμε (Λουκ. 1:39-44) ότι η Παναγία Δέσποινα, αμέσως μετά τον Ευαγγελισμό, πορεύεται με βιασύνη στην θεία της την Ελισάβετ, που ήταν έγκυος στον Τίμιο Πρόδρομο. Ο τελευταίος, 6 μηνών Αγέννητο Παιδί, σκιρτά στην κοιλιά της Ελισάβετ, και εκείνη πληρούται Πνεύματος Αγίου και αναγνωρίζει τον «καρπό τῆς κοιλίας» της Παναγίας, τον κυοφορούμενο Κύριο. Δεν έχει περάσει παρά ελάχιστος χρόνος από τον Ευαγγελισμό. Είναι καθαρή και κρυστάλλινη η έννοια «ἐξ ἂκρας συλλήψεως».

Η επιστήμη συμφωνεί. Η Μοριακή Αναπτυξιακή Βιολογία και Εμβρυολογία βλέπουν το πρώτο ανθρώπινο διπλοειδές κύτταρο ως ζωντανό οργανισμό που φέρει όλες τις γενετικές πληροφορίες για όλον τον ανθρώπινο οργανισμό. Εντός ολίγων ημερών πολλαπλασιάζεται και ήδη στην 3η εβδομάδα (18η ημέρα) της ζωής, η καρδιά πάλλεται.

Στον σκληρόκαρδο όμως κόσμο που ζούμε, οι λέξεις «Αγέννητο Παιδί» μοιάζουν απαγορευμένες, διότι τις βυθίζουμε στα θολά νερά των «όρων και προϋποθέσεων» της βολής μας. Οι ενοχλητικές λέξεις «έκτρωση» και «άμβλωση» αντικαταστάθηκαν στον ποινικό κώδικα με τον ηθικά αναίσθητο και αποφορτισμένο όρο «διακοπή της κύησης». Σωρεία οι αντιφάσεις στον νομικό και πνευματικό μας πολιτισμό. Θα απαριθμήσουμε εν συντομία επτά:

Πρώτον, ο νομοθέτης αδιαφορεί για την ολιγοήμερη ζωή που εξελίσσεται και αυξάνεται πριν την εμφύτευση του ζώντος οργανισμού στη μήτρα, ώστε η «μπίζνα του χαπιού της επόμενης μέρας» να προηγείται της ιερότητας της ζωής.

Δεύτερον, ο νομοθέτης επεκτείνει ως την δωδέκατη εβδομάδα ζωής (και παραπάνω, αναλόγως των συνθηκών) το δικαίωμα «τερματισμού της κύησης» (sic) κατά το άρθρο 304 Ποινικού Κώδικα (Ν.4619/2019), μάλιστα με μία περίτεχνη ...αποφατική διατύπωση: «δεν είναι άδικη πράξη η τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης.... αν δεν έχουν συμπληρωθεί δώδεκα εβδομάδες εγκυμοσύνης», αρκεί να συναινεί η έγκυος. Αναρωτιέται κανείς, ο νομοθέτης λέει τί ΔΕΝ είναι αυτή η πράξη («δεν είναι άδικη»), ωστόσο δεν λέει τί είναι. Και φυσικά ΔΕΝ την αποκαλεί «δίκαιη πράξη». Τί πράξη είναι τότε; Άχρωμο και άοσμο θρόισμα του αέρα;

Τρίτον, το Αγέννητο Παιδί, αν και με παραβιαζόμενο το δικαίωμα στη ζωή, διατηρεί απαραβίαστα αστικά δικαιώματα: Του αναγνωρίζονται δικαιώματα κληρονομιάς και συνταξιοδότησης, δικαιώματα διατροφής και προστασίας της περιουσίας εάν έχασε γονέα κατά την κύηση, δικαιώματα αποζημίωσης για βλάβες που προκλήθηκαν κατά την κύηση. Όμως λείπει το δικαίωμα ...να ζήσει.

Τέταρτον, ενώ θεωρούμε αυτονόητο το δικαίωμα απολογίας ενός κατηγορουμένου, ακόμη και για τα πλέον αυταπόδεικτα και βαριά εγκλήματα, κατά το πλατωνικό «μηδὲ δίκην δικάσῃς, πρὶν ἀμφοῖν μῦθον ἀκούσῃς», ωστόσο τον Αγέννητο Αθώο σπεύδουμε να τον εκτελέσουμε χωρίς να δεχθούμε την απολογία του. Τί θα έλεγε; Απλώς, «αφήστε με να ζήσω»...

Πέμπτον, το δικαίωμα στη ζωή του Αγέννητου Παιδιού ξεθωριάζει μπροστά σε ένα άλλο, δήθεν ιερότερο δικαίωμα, της «αυτοδιάθεσης του σώματος» της κυοφορούσας, χωρίς όμως να σκεπτόμαστε το δεύτερο σώμα μέσα της, το οποίο επίσης αξιώνει την αυτοδιάθεσή του. Και αν το Αγέννητο Παιδί δεν το λογαριάζουμε γιατί τάχα δεν είναι αυτόνομη η επιβίωσή του, άραγε πότε εμείς που γεννηθήκαμε επιβιώσαμε αυτόνομοι;

Έκτον, θορυβούμε με τον καινοφανή όρο της «γυναικοκτονίας», σιωπώντας απέναντι στην πλέον διαδεδομένη γυναικοκτονία του πλανήτη: την «διακοπή κύησης» των αγέννητων κοριτσιών. Εκείνοι που ακούνε τον ΟΗΕ για καθετί άλλο απίθανο, κωφεύουν επιλεκτικά όταν ο ΟΗΕ ζητά τη «νομική προστασία των κοριτσιών από την εμβρυϊκή ηλικία» (4η Διεθνής Σύνοδος ΟΗΕ για τις Γυναίκες, Διακήρυξη του Πεκίνου).

Τέλος, το ίδιο το γεγονός ότι συζητάμε για το θέμα αυτό, συμβαίνει μόνο και μόνο επειδή οι γονείς μας επέλεξαν να μη μας σκοτώσουν προτού δούμε το φως του ήλιου! Είμαστε οι ελάχιστοι επιβιώσαντες από τις «διακοπές κύησης». Ενώ απολαμβάνουμε την ελεημοσύνη της ανθρωπιάς των γονέων μας, γιατί την αφαιρούμε από τα δικά μας παιδιά;

Κάποιοι θεωρούν ότι η προστασία της Αγέννητης Ζωής είναι εργαλείο δημογραφικής ανάπτυξης. Αυτό κρύβει μία επικίνδυνη παραδοχή, ότι αν κάποτε ξεπεράσουμε το δημογραφικό μας πρόβλημα, τότε θα είναι ενδεχομένως αποδεκτό να στερούμε τη ζωή στο Αγέννητο Παιδί. Δεν είναι έτσι.

Η προστασία της Αγέννητης Ζωής δεν είναι εργαλείο για κάτι άλλο, είναι αυταξία και αυτοσκοπός. Είναι ζήτημα πνευματικό, ηθικό και βαθιά ανθρώπινο. Αγγίζει τον πυρήνα του πολιτισμού μας, την ψυχή της Ρωμιοσύνης μας. Είναι η χαρά της ζωής, η πνευματική αρχοντιά μας, το γέλιο του παιδιού που μας χαρίζει μιά πρόγευση του παραδείσου!

Προστατεύοντας την Αγέννητη Ζωή, πολίτες και πολιτεία, αποδεικνύουμε ότι μπορούμε και θέλουμε να προστατέψουμε κάθε πρόσωπο στην κοινωνία μας, δεν αφήνουμε πίσω κανέναν αδύναμο. Δείχνουμε έμπρακτο σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, σφυρηλατούμε τη συνοχή και την ομοψυχία. Ενώνουμε κυριολεκτικά την κοινωνία και την πατρίδα μας. Από το μικρόψυχο «εγώ» πάμε στο ευγενικό «εμείς». Το «ἵνα ὦσιν ἕν» του Χριστού μας.

Αλλά ο Χριστός είναι Ελευθερία.

Και για να φτάσουμε στον καρπό της ελευθερίας, πρέπει να ποτίσουμε τη ρίζα της. Δεν είναι ικανή η νομοθετική μυωπία της καταστολής, των απαγορεύσεων και των αφορισμών. Απαιτείται παιδεία, επίγνωση, αγάπη. Η κάθε κυοφορούσα μητέρα αξίζει να ενστερνισθεί βαθιά την ανάγκη προστασίας της νέας ανυπεράσπιστης ζωής, ως προσωπική της επιλογή, και όχι επειδή την πιάνει το ραντάρ του νόμου.

Και από την άλλη πλευρά, η πολιτεία αξίζει να αγκαλιάζει προνοητικά, να θεραπεύει τα τραύματα, να εξαλείφει τις κάθε λογής αιτίες που σπρώχνουν την κυοφορούσα μητέρα σε μία εξαιρετικά κακή επιλογή που θα τραυματίσει ανεξίτηλα και τον δικό της ψυχισμό. Αξίζει να προστατεύσουμε τη μητέρα, θεσμοθετώντας ένα πλέγμα πραγματικής προστασίας από τα κοινωνικά και ψυχολογικά στίγματα, από την πίεση του οικογενειακού περίγυρου, από την οικονομική ανέχεια, αιτίες που καθιστούν μία εγκυμοσύνη ανεπιθύμητη. 

Αξίζει να προστατεύσουμε και να υποστηρίξουμε ηθικά και ψυχολογικά τις εγκύους θύματα βιασμού ή ενδοοικογενειακής σεξουαλικής βίας, και ταυτόχρονα τιμωρώντας τον ένοχο και όχι τον αθώο. Αξίζει να υποστηρίξουμε οικονομικά, με ολική κάλυψη κόστους τοκετού, όλες τις κυοφορούσες μητέρες. Αξίζει να προστατεύσουμε το Αγέννητο Παιδί με διευρυμένη πολιτική για υιοθεσίες, ώστε ακόμη και όσες έγκυοι θα επέμεναν να μην αναλάβουν την ευθύνη να μεγαλώσουν το παιδί τους, τουλάχιστον να δώσουν την ευκαιρία στη νέα ζωή να ανθίσει. Και να είμαστε σίγουροι ότι κάνοντας αυτά, όλοι μαζί, θα ελκύσουμε τη Χάρη και το έλεος του Θεού ξανά στον ταλαιπωρημένο τόπο μας.

Η τελευταία μέρα αυτού του έτους κλείνει με την Ημέρα για το Αγέννητο Παιδί. Στη ΝΙΚΗ, το έτος 2024 που ξεκινά, το αφιερώνουμε στην Ελληνική Παραδοσιακή Οικογένεια.

Καλή κι ευλογημένη χρονιά, στις μητέρες, στους πατέρες, στα αγέννητα και στα γεννημένα παιδιά της Ελλάδας μας!

Η ΝΙΚΗ για το πρόβλημα των αμβλώσεων

Η ιστοσελίδα του Κινήματος "Αφήστε με να ζήσω!" 

Ενότητα στο ιστολόγιό μας για τις εκτρώσεις
Ενότητα για το γάμο
 

Ενότητα για τις εκτρώσεις στην Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Η ιστοσελίδα του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού "Η Αγκαλιά"
Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων
 

Είσαι έγκυος ανήλικη και σε πιέζουν να το βγάλεις; Ζήτα βοήθεια!

Η 17χρονη Δήμητρα δεν έκανε έκτρωση (ιδιαίτερα σημαντικό άρθρο που δείχνει τι έκανε ένα νεαρό ζευγάρι σε τέτοια περίπτωση)  
"Μπαμπά, μ' αγαπάς; Μαμά, μ' αγαπάς;" - Επιστολή σε γονιό που η έφηβη κόρη του έμεινε έγκυος
 

Συγκινεί η 14χρονη Δαβιδούλα: «Ευχαριστώ τους γονείς μου που δεν με σκότωσαν»

Ευρωβουλευτής Στέλιος Κυμπουρόπουλος για τις αμβλώσεις: «Αν η μητέρα μου είχε δει ότι είμαι ανάπηρος, θα με σκότωνε ή όχι;»

Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ και αμβλώσεις  

Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα - του αγίου Ιωσήφ του Μνήστορος - Η Σφαγή των Νηπίων (29 Δεκ.)...

 

"Ο άγιος Ιωσήφ ο Μνήστωρ γιορτάζεται την Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα, μαζί με τους αγίους Δαβίδ τον Προφητάνακτα (το βασιλιά του Ισραήλ & ποιητή των Ψαλμών, του οποίου απόγονος είναι ο Χριστός ως άνθρωπος) και Ιάκωβο τον Αδελφόθεο. Αν δεν παρεμβάλλεται Κυριακή ώς την 1 Ιανουαρίου (πράγμα που προφανώς συμβαίνει μόνο όταν τα Χριστούγεννα είναι Κυριακή), τότε ο άγιος τιμάται στις 26 Δεκεμβρίου".
 

Άγιος Ιωσήφ ο Μνήστωρ, ο προστάτης της Θεοτόκου (Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα)

"Ιωσήφ, δίκαιος ων..." 

Ο άγιος Ιωσήφ ο Μνήστωρ ως προστάτης άγιος των απατημένων συζύγων (ανδρών & γυναικών)...

Τι να ψιθύριζε στον άγιο Ιωσήφ ο σκοτεινός τύπος με την κάπα;  

Η οικογένεια του Ιησού Χριστού 

Δαβίδ ὁ προφητάναξ

Ο άγ. Ιάκωβος ο Αδελφόθεος & η λειτουργία του αγίου Ιακώβου

Η άνοδος Ιακώβου του Αδελφοθέου εις την ηγεσίαν της Εκκλησίας

Το πρωτοχριστιανικό βίωμα – "Πρωτοχριστιανικές" εμπειρίες Αφρικανών Ορθόδοξων Χριστιανών

Ημέρα προστασίας του Αγέννητου Παιδιού (Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα): μια από τις πιο σημαντικές ημέρες του χρόνου...


Μνήμη όλων των Χριστιανών που πέθαναν από πείνα, δίψα, κρύο ή μαχαίρι (29 Δεκεμβρίου)

Μέσα στο χώρο της ιστορικής μονής του Αγίου Γεωργίου στο Κάιρο διατηρείται το πηγάδι, απ' όπου κατά την παράδοση έπαιρνε νερό η Παναγία όταν, μαζί με τον άγιο Ιωσήφ και το νεογέννητο Χριστό, είχε καταφύγει στην Αίγυπτο. Στην παραπάνω εικόνα απεικονίζεται και ο άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, ο μεγάλος γιος του αγίου Ιωσήφ του Μνήστορος από τον πρώτο του γάμο (από την παρακάτω ανάρτηση για το πηγάδι). 

The "Well of the Holy Mother of God" in Egypt // Το "Πηγάδι της Παναγίας" στην Αίγυπτο

"Out of Egypt Have I Called My Son"

 
 
 
 

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2024

ΝΙΚΗ: Νά δοθεῖ status ὁμογενοῦς στούς Ὀρθοδόξους Ρωμηούς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς!

 

 

"Ν": Μία από τις σημαντικότερες πρωτοβουλίες της ΝΙΚΗΣ για αλλαγή σελίδας στην ιστορία της πατρίδας μας και του κόσμου.

Ἰωάννης Κων. Νεονάκης
Ἐπικεφαλῆς Θεματικῆς Ὁμάδας Ρωμηοσύνης τῆς ΝΙΚΗΣ

Από την ιστοσελίδα της ΝΙΚΗΣ

Τίς τελευταῖες ἑβδομάδες ζήσαμε τά δραματικά γεγονότα στήν Συρία. Ἡ ἑλληνική κοινή γνώμη ἑστίασε τήν προσοχή της στούς ἑκατοντάδες χιλιάδες Ὀρθοδόξους Ρωμηούς τῆς Συρίας. Γιά πρώτη φορά μέ ἔκπληξη ἀντιλήφθηκε τήν ἱστορική ἀλήθεια πού συστηματικά τῆς εἶχε ἀποκρυβεῖ: ὅτι στήν Συρία, στόν Λίβανο καί στήν εὐρύτερη Μέση Ἀνατολή ζοῦν τά ξεχασμένα ἀδέλφια μας οἱ ἀραβόφωνοι Ὀρθόδοξοι Ρωμηοί.  

Αὐτοί οἱ Ὀρθοδόξοι Ρωμηοί στήν εὐρύτερη Μέση Ἀνατολή ὑπολογίζονται στά δύο ἑκατομμύρια ἐνῶ παράλληλα ὑπάρχουν πολλά ἑκατομμύρια ἀπό αὐτούς στήν διασπορά. Τί εἶναι ὅμως ὅλοι αὐτοί; Ὅλοι αὐτοί εἶναι ἐντόπιοι πληθυσμοί ἀπόγονοι ὅπως καί ἐμεῖς τῆς κοινῆς μας πατρίδας, τῆς Ρωμανίας, τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς  Αὐτοκρατορίας (τῆς κακῶς ἐπονομαζόμενης Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας). Βρίσκονται ὑπό τήν θεσμική αἰγίδα τῶν παλαίφατων ὀρθόδοξων, ρωμαίικων Πατριαρχείων Ἱεροσολύμων καί Ἀντιοχείας. Πρόκειται γιά ἕνα μεγάλο ἱστορικό θαῦμα, πώς αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ἄντεξαν 14 αἰῶνες συνεχοῦς ἰσλαμικῆς ἐπικράτησης. Εἶναι γνήσιοι, λεοντόκαρδοι συνεχιστές τῶν ἁγίων τῆς περιοχῆς, τοῦ Εὐαγγελιστῆ Λουκᾶ, τοῦ  Ἅγιου Ἰωάννη τοῦ Χρυσοστόμου, τοῦ Ἅγιου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Δαμασκηνοῦ καί τόσων ἄλλων.

Ὅλοι αὐτοί εἶναι τό ἴδιο ἀκριβῶς μέ μᾶς, ἴδια ἱστορία, ἴδιος πολιτισμός, ἴδια ἱστορική πρωτεύουσα, ἴδια πίστη, ἴδια ἤθη καί ἔθιμα, μέ ἴδιους προγόνους, μέ ἴδιους ἥρωες, ἴδιους ἁγίους, μέ ἴδιο παρόν καί ἴδιο μέλλον καί φανέρωση τῆς ἴδιας ἀγλαοφανοῦς, σωτηριολογικῆς ἐσχατολογικῆς πορείας. Τί καί ἄν ἀναγκάστηκαν ἀπό τίς συνθῆκες νά μιλήσουν ἀραβικά.  Διατηροῦν ἀκμαία τήν συνείδηση τοῦ κοινοῦ μας Γένους. Εἴμαστε τό ἴδιο Γένος. Εἴμαστε ὅλοι μας τό Εὐσεβές Γένος τῶν Ρωμηῶν.

Γιά τήν ΝΙΚΗ τό θέμα τῶν Ρωμηῶν εἶναι μείζωνος σημασίας καθώς κεντρικός ἄξονας τοῦ Κινήματος εἶναι ἡ ἀνάδειξη τῆς Ρωμηοσύνης, καί ἡ Ἀναγέννηση τοῦ Ρωμαίικου. Καί βασικό κομμάτι τοῦ Ρωμαίικου κόσμου εἶναι τά ἀδέλφια μας αὐτά, οἱ Ὀρθόδοξοι Ρωμηοί τῆς Συρίας καί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Ἡ Ρωμηοσύνη καί ἡ Ἀναγέννηση τοῦ Ρωμαίικου πέρα ἀπό τήν τεράστια εὐρύτερη γεωστρατηγική σημασία, κατά κύριο λόγο θεωροῦμε ὅτι εἶναι ὑπαρξιακό ζήτημα γιά ὅλο τόν λαό τῆς πατρίδος μας καί ἡ ἀνάδειξή του θά μᾶς δώσει καί πάλι τήν ἐλπίδα, τήν νοηματοδότηση καί τήν χαρά τῆς ἀγλαοφανοῦς, σωτηριολογικῆς, ἱστορικῆς πορείας τοῦ Γένους μας πρός τά ἔσχατα. Εἶναι ζήτημα ὅμως πού ἀφορᾶ ὄχι μόνον ἐμᾶς, ἀλλά τόν ὅλο οἰκουμενικό ἄνθρωπο.

Γιά τούς Ρωμηούς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἀπό μακροῦ χρόνου ὡς Κίνημα ἔχομε κάνει πολλά. Μερικά ἀπό αὐτά ἀναφέρονται σέ σχετικό κείμενο μέ τίτλο  «Ἡ ΝΙΚΗ κοντά στούς Ρωμηούς τοῦ Χαλεπίου καί τῆς Συρίας» [1]

Ἡ πιό σημαντική ὅμως παρέμβασή μας, παρέμβαση πού ἀποτελεῖ καί ἱστορική τομή στά πράγματα τῆς πατρίδος μας εἶναι ἡ ψήφιση στό πρόσφατο Συνέδριό μας τῆς θέσης γιά ἀναγνώριση (οἱ τεχνικές λεπτομέρειες της μένει νά καθοριστοῦν) στούς βαπτισμένους ὀρθόδοξους πολίτες τῶν περιοχῶν αὐτῶν πού ἀποδεδειγμένως ἔχουν ρωμαίικη συνείδηση τοῦ status τοῦ ὁμογενοῦς. Εἶναι μιά τεράστια ἀλλαγή στήν στρατηγική τῆς πατρίδας μας πού θά ἀλλάξει πολλά.

Ὡς νομικό πλαίσιο τό status ὁμογενοῦς διαφέρει ἀπό τήν ὑπηκοότητα. Τό status ὁμογενοῦς ἀναγνωρίζει κάποιον ὡς ἄτομο ἑλληνικῆς καταγωγῆς, ἀλλά δέν τοῦ ἀποδίδει τήν ἑλληνική ὑπηκοότητα. Δέν τοῦ χορηγεῖ δηλαδή διαβατήριο (ἀλλά Εἰδικό Δελτίο Ταυτότητας Ὁμογενοῦς), δέν τοῦ ἐπιτρέπει τήν ἐλεύθερη διακίνηση στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση καί οὔτε τοῦ δίδει τό δικαίωμα τῆς ψήφου. Πρόκειται γιά ἕναν ἐνδιάμεσο θεσμό γιά ἄτομα πού ἔχουν δεσμούς μέ τήν Ἑλλάδα, χωρίς νά εἶναι πολίτες. Τό status: (α) δίδει τό δικαίωμα αἴτησης γιά ἄδεια διαμονῆς καί ἐργασίας στήν Ἑλλάδα καί ἐγγραφῆς σέ ταμεῖα ὑγείας, (β) ἐπιτρέπει εἰδική μεταχείριση στήν εἰσαγωγή στά ἑλληνικά πανεπιστήμια, (γ) συμμετοχή σέ προγράμματα γιά ὁμογενεῖς (ὑποτροφίες, πολιτισμικά προγράμματα, προγράμματα στήριξης κτλ)  καί (δ) δημιουργεῖ τίς συνθῆκες γιά πολύ εὐκολότερη διαδικασία πολιτογράφησης (τῆς ἀπόκτησης δηλαδή τῆς ἑλληνικῆς ὑπηκοότητας), ἡ ὁποία μπορεῖ νά γίνει σέ δεύτερο χρόνο.

Μιά τέτοια κίνηση θά δώσει χαρά, ὑπερηφάνια, πίστη καί ἐλπίδα σέ δεκάδες χιλιάδες κατατρεγμένους ἀδελφούς μας, θά τούς ἐπανασυνδέσει καί θά ἐνισχύσει τούς δεσμούς τους μέ τήν πατρίδα καί θά τούς ἐνισχύσει κοινωνικά, οἰκονομικά καί πολιτισμικά καί μέσῳ σχετικῶν προγραμμάτων τῆς Ἑλληνικῆς Κυβέρνησης. Σέ περιπτώσεις δέ κρίσεων καί κινδύνου γι΄ αυτούς θά τούς δώσει τήν δυνατότητα ἄμεσης μετακίνησης στήν ἀσφάλεια τῆς πατρίδας μας. 

Γιά τήν ἴδια τήν πατρίδα μας (εἰδικά ἄν συνδυαστεῖ καί μέ ἄλλες παράλληλες ἐνέργειες στό πολιτικό, διπλωματικό, οἰκονομικό καί στρατιωτικό πεδίο) μιά τέτοια κίνηση θά τῆς προσδώσει τεράστιο γεωστρατηγικό βάθος, θά τήν καταστήσει ἰσχυρό παράγοντα τῆς περιοχῆς καί ἐνδυναμώνοντας τόν ἄξονα Ἑλλάδος-Κύπρου-Μέσης Ἀνατολῆς θά τήν καταστήσει ρυθμιστικό παράγοντα προασπίζοντας τήν ἀκεραιότητα καί τά δίκαια τῆς πατρίδας μας. Ὅμως καί στό ἐσωτερικό θά ἐνισχυθεῖ ἡ πατρίδα μας καί στό δημογραφικό καί στό πρόβλημα τῶν ἐργατικῶν χεριῶν καί στήν ἀναγέννηση περιοχῶν (εἰδικά ἀκριτικῶν) πού ἐρημώνουν. Μιά τέτοια κίνηση θά στείλει παράλληλα καί τό μήνυμα στούς ἁπανταχοῦ Ρωμηούς ὁμογενεῖς μας (στήν χερσόνησο τοῦ Αἵμου, στόν Εὒξεινο Πόντο, στήν διασπορά κτλ) ὅτι ἡ πατρίδα εἶναι ἐδῶ, τούς σκέφτεται καί τούς ἀναγνωρίζει καί θά τούς ὑπερασπιστεῖ στίς ὅποιες τους δυσκολίες.

Ἱστορικά ἄν τό δοῦμε, μιά τέτοια κίνηση, εἶναι τομή καί σηματοδοτεῖ τό τέλος μιᾶς θνησιγενοῦς συρρίκνωσης καί τήν ἀπαρχή μιᾶς διεύρυνσης καί πλατυσμοῦ τοῦ Γένους μας. Κατά τήν ἵδρυση τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους δημιουργήθηκε ὑπό τήν πίεση τῶν Μεγάλων Δυνάμεων τῆς ἐποχῆς ἕνα κλειστό ἔθνος-κράτος ἀπεμπολώντας ἔτσι πλήρως τήν οἰκουμενική, ὑπερεθνική, ρωμαίικη παράδοση τοῦ Γένους μας. Ἔτσι ὅμως πολλά ἑκατομμύρια Ρωμηῶν τῆς Χερσονήσου τοῦ Αἵμου, τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τοῦ εὐρύτερου Εὔξεινου Πόντου καί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἀπεκόπησαν πλήρως (ἀκόμα καί νομοθετικά) ἀπό τό νέο κράτος χάνοντας τόν προσανατολισμό καί τήν ταυτότητα τους καί ἀφομοιούμενοι προοδευτικά στούς ἐπιμέρους ἐθνικισμούς τῶν περιοχῶν τους.

Μέ τήν ἀναγνώριση τοῦ status τοῦ ὁμογενοῦς στούς Ρωμηούς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἀρχίζει μιά ἀντίστροφη ἱστορική πορεία πού θά ἔχει καί νέα βήματα στό μέλλον γεμίζοντάς ἐμᾶς καί τίς ἑπόμενες γενιές μας μέ ἐλπίδα,  χαρά, συνοχή, πίστη καί αἰσιοδοξία. 

Ἰωάννης Κων. Νεονάκης
Ἐπικεφαλῆς Θ.Ο. Ρωμηοσύνης
romiosynh@nikh.gr

[1] https://nikh.gr/arthra/arthra-nikis/2329-he-nike-konta-stous-romeous-tou-chalepiou-kai-tes-syrias

Βλέπετε τον πρωτομάρτυρα Στέφανο. Ευχόταν…

 
Ο άνθρωπος έχει τέτοιες δυνάμεις, ώστε να μπορεί να μεταδώσει το καλό ή το κακό στο περιβάλλον του. Πάντοτε να σκεπτόμαστε το καλό... Βλέπετε τον πρωτομάρτυρα Στέφανο. Ευχόταν: «Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην». Το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς...

~ Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Όλοι οι Xριστιανοί είναι καλεσμένοι για συμβασιλείς του Χριστού
Αυτό που δεν γράφει στους τοίχους είναι ότι...
Άθεοι, αναζητητές, άγιοι & ερημίτες
"Θέλω να γίνω χριστιανός"
Νέα Υόρκη: ο Ιάπωνας ζητιάνος που έγινε Ορθόδοξος μοναχός! Από τις αμερικάνικες φυλακές στην Ορθοδοξία - Η συγκλονιστική ιστορία του π. Μωυσή Μπέρυ
Σχέση ανθρώπου και Θεού χτισμένη στο "μη φοβείσθε" του Κυρίου προς τους ανθρώπους!...
Η ομορφιά & η αλήθεια της Ορθοδοξίας μέσα από τα μάτια τριών αλλοθρήσκων...
Μήπως είμαι υποκριτής;
Αυτογνωσία

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024

Ἡ Ζωή: Ἕνα Παράξενο Βιβλίο ποὺ Γράφεται Καθημερινά

 


(Ἁγίας Τριάδος Ἀκράτας) / Ευχή 

Δὲν μποροῦμε νὰ θυμηθοῦμε τὴν πρώτη μέρα τῆς ζωῆς μας.

Ὅσο κι ἂν προσπαθήσουμε, οἱ πρῶτες σελίδες τοῦ βιβλίου μας εἶναι κλειστές γιὰ ἐμᾶς.

Γράφτηκαν ἀπὸ ἄλλους: Ἀπὸ τοὺς γονεῖς μας, ἀπὸ τὸ περιβάλλον ποὺ μᾶς ὑποδέχτηκε, ἀπὸ τὶς στιγμὲς ποὺ δὲν μπορέσαμε ποτέ νὰ καταγράψουμε στὴ μνήμη μας. Οὔτε τὴν τελευταία μέρα μποροῦμε νὰ προβλέψουμε. Ἐκείνη θὰ γραφτεῖ χωρὶς τὴ δική μας συμμετοχή, θὰ τὴ θυμοῦνται οἱ ἄλλοι, αὐτοὶ ποὺ θὰ μᾶς ἀποχαιρετήσουν.

Κι ὅμως, αὐτὸ τὸ κενὸ στὶς ἀρχὲς καὶ στὸ τέλος ἐξηγεῖ γιατὶ ἡ ἐνδιάμεση πλοκὴ τῆς ζωῆς εἶναι τόσο ἐνδιαφέρουσα. Ἐμεῖς κρατᾶμε τὴν πένα, ἐμεῖς διαμορφώνουμε τὶς σελίδες ποὺ μᾶς ἀναλογοῦν. Ἡ ζωή εἶναι, πράγματι, ἕνα παράξενο βιβλίο. Εἶναι μοναδικὸ γιατὶ, ἐνῶ ὁ καθένας μας εἶναι συγγραφέας, ἡ ἱστορία ἐπηρεάζεται ἀπὸ τοὺς χαρακτῆρες ποὺ συναντοῦμε, ἀπὸ τὰ γεγονότα ποὺ βιώνουμε καὶ ἀπὸ τὶς ἐπιλογὲς ποὺ κάνουμε.

Οἱ πρῶτες σελίδες τῆς ζωῆς μας εἶναι γεμάτες ἀγάπη, ἐλπίδα καὶ φροντίδα, ἀλλὰ εἶναι γραμμένες ἀπὸ τὰ χέρια ἄλλων. Δὲν θυμόμαστε τὸ πρῶτο μας κλάμα, τὰ πρῶτα μας βήματα ἢ τὶς πρῶτες λέξεις ποὺ ξεστομίσαμε. Κι ὅμως, αὐτὰ τὰ κεφάλαια εἶναι θεμέλια. Εἶναι οἱ εἰσαγωγές μας στὸν κόσμο, τὰ στοιχεῖα ποὺ καθορίζουν τὸ ὑπόβαθρο τῆς ἱστορίας μας. Αὐτὴ ἡ ἀδυναμία μας νὰ θυμόμαστε τὶς ἀρχὲς τῆς ζωῆς μας εἶναι ἀπόδειξη ὅτι ὅλοι ξεκινᾶμε μὲ μιὰ ἀφετηρία ποὺ δὲν ἐπιλέξαμε. Μπορεῖ νὰ ἦταν γεμάτη φῶς ἢ σκοτάδι, χαρὰ ἢ δυσκολία. Ὅπως κι ἂν ξεκινᾶ ὅμως τὸ βιβλίο μας, οἱ σελίδες ποὺ ἀκολουθοῦν βρίσκονται στὰ χέρια μας.

Ἂν ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος εἶναι ἔξω ἀπὸ τὸν ἔλεγχο μας, τότε ἡ πλοκὴ εἶναι ἐκεῖ ποὺ παίζεται τὸ παιχνίδι τῆς ζωῆς. Στὶς ἐνδιάμεσες σελίδες γράφουμε τὶς δικές μας λέξεις, ζοῦμε τὶς στιγμὲς ποὺ διαμορφώνουν τὸ ποίοι εἴμαστε. Οἱ ἐπιλογές μας – οἱ σχέσεις ποὺ δημιουργοῦμε, τὰ ὄνειρα ποὺ κυνηγᾶμε, οἱ δυσκολίες ποὺ ξεπερνᾶμε – γεμίζουν τὶς σελίδες μὲ χρῶμα, ἔνταση καὶ συναισθήματα.

Αὐτὸ ποὺ κάνει τὴν πλοκὴ ἐνδιαφέρουσα εἶναι τὸ ἀπρόβλεπτο.

Ἡ ζωή εἶναι γεμάτη ἐκπλήξεις, ἀνατροπὲς καὶ στροφὲς ποὺ δὲν περιμέναμε. Μερικὲς φορὲς οἱ σελίδες γεμίζουν μὲ θλίψη καὶ ἀπώλειες, ἄλλες φορὲς μὲ θριάμβους καὶ ἐπιτυχίες. Ὅμως αὐτὸ ποὺ ἔχει σημασία εἶναι ὅτι κάθε λέξη, κάθε ἀπόφαση, κάθε ἐμπειρία μᾶς φέρνει πιο κοντὰ στὴ μοναδικὴ ἱστορία ποὺ μόνο ἐμεῖς μποροῦμε νὰ ζήσουμε.

Ὅπως καὶ ἡ ἀρχή, ἔτσι καὶ τὸ τέλος μας ἀνήκει σὲ ἄλλους. Δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ διαβάσουμε τὴν τελευταία σελίδα τοῦ βιβλίου μας, ἀλλὰ αὐτὴ θὰ μείνει στους ἀνθρώπους ποὺ μᾶς ἀγάπησαν, στους ἀνθρώπους ποὺ ἀγγίξαμε μὲ τὴ ζωή μας. Ἐκεῖνοι θὰ ἀφηγηθοῦν τὴν ἱστορία μας, θὰ κρατήσουν στὴ μνήμη τους τὶς στιγμὲς ποὺ μοιραστήκαμε, καὶ ἴσως νὰ ἐμπνευστοῦν ἀπὸ τὶς σελίδες ποὺ ἀφήσαμε πίσω.

Ἡ ζωή εἶναι παράξενη γιατὶ ποτέ δὲν ξέρουμε πότε μιὰ σελίδα θὰ εἶναι ἡ τελευταία. Αὐτό, ὅμως, τὴν κάνει τόσο πολύτιμη. Ἡ ἀξία τῆς ζωῆς βρίσκεται στὸ πῶς γεμίζουμε τὶς σελίδες ποὺ ἔχουμε μπροστά μας. Δὲν εἶναι ἀπαραίτητο νὰ εἶναι τέλειες ἢ χωρὶς λάθη. Τὸ μόνο ποὺ ἔχει σημασία εἶναι νὰ εἶναι αὐθεντικές, Γεμάτες ἀγάπη καὶ προσπάθεια νὰ ζήσουμε στὸ ἔπακρο κατά Θεόν.

Ἂν ἡ ζωή εἶναι ἕνα βιβλίο, τότε κάθε μέρα εἶναι μιὰ νέα εὐκαιρία νὰ γράψουμε κάτι ποὺ ἀξίζει. Ὄχι γιὰ νὰ ἐντυπωσιάσουμε, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀφήσουμε κάτι πίσω ποὺ θὰ μιλήσει γιὰ τὸ ποιοι ἤμασταν, γιὰ τὶς χαρὲς καὶ τὶς προκλήσεις ποὺ ἀντιμετωπίσαμε. Αὐτὸ ποὺ θὰ θυμοῦνται οἱ ἄλλοι ἀπὸ ἐμᾶς δὲν εἶναι τὸ πῶς ξεκινήσαμε ἢ πῶς τελειώσαμε, ἀλλὰ πῶς ζήσαμε τὸ ἐνδιάμεσο.

Ἀς κάνουμε, λοιπόν, κάθε σελίδα τῆς ζωῆς μας νὰ μετράει.

Η απολογία του αγίου Στέφανου του πρωτομάρτυρος (27 Δεκ.)

 

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7

Αρχαίο κείμενο (από την ιστοσελίδα Μέγας Συναξαριστής). Ακολουθεί κατόπιν η μετάφραση. Εικ. από εδώ, όπου ολόκληρο το βιβλίο Πράξεις των Αποστόλων σε νεοελληνική μετάφραση (απλή καθαρεύουσα).

2 δ φη· νδρες δελφο κα πατρες, κοσατε. Θες τς δξης φθη τ πατρ μν βραμ ντι ν τ Μεσοποταμίᾳ, πρν κατοικσαι ατν ν Χαρρν,

3 κα επε πρς ατν· ξελθε κ τς γς σου κα κ τς συγγενεας σου, κα δερο ες γν ν ν σοι δεξω.

4 ττε ξελθν κ γς Χαλδαων κατκησεν ν Χαρρν.

Κκεθεν μετ τ ποθανεν τν πατρα ατο μετκησεν ατν ες τν γν τατην ες ν μες νν κατοικετε·

5 κα οκ δωκεν ατ κληρονομαν ν ατ οδ βμα ποδς, κα πηγγελατο δοναι ατ ες κατσχεσιν ατν κα τ σπρματι ατο μετ᾿ ατν, οκ ντος ατ τκνου.

6 λλησε δ οτως Θες, τι σται τ σπρμα ατο προικον ν γ λλοτρίᾳ, κα δουλσουσιν ατ κα κακσουσιν τη τετρακσια·

7 κα τ θνος ἐὰν δουλεσωσι κριν γ, επεν Θες· κα μετ τατα ξελεσονται κα λατρεσουσ μοι ν τ τπ τοτ.

8 κα δωκεν ατ διαθκην περιτομς· κα οτως γννησε τν σακ κα περιτεμεν ατν τ μρ τ γδόῃ, κα σακ τν ακβ, κα ακβ τος δδεκα πατριρχας.

9 Κα ο πατριρχαι ζηλσαντες τν ωσφ πδοντο ες Αγυπτον.

10 Κα ν Θες μετ᾿ ατο, κα ξελετο ατν κ πασν τν θλψεων ατο, κα δωκεν ατ χριν κα σοφαν ναντον Φαρα βασιλως Αγπτου, κα κατστησεν ατν γομενον π᾿ Αγυπτον κα λον τν οκον ατο.

11 λθε δ λιμς φ᾿ λην τν γν Αγπτου κα Χαναν κα θλψις μεγλη, κα οχ ερισκον χορτσματα ο πατρες μν.

12 κοσας δ ακβ ντα στα ν Αγπτ ξαπστειλε τος πατρας μν πρτον·

13 κα ν τ δευτρ νεγνωρσθη ωσφ τος δελφος ατο, κα φανερν γνετο τ Φαρα τ γνος το ωσφ.

14 ποστελας δ ωσφ μετεκαλσατο τν πατρα ατο ακβ κα πσαν τν συγγνειαν ατο ν ψυχας βδομκοντα πντε.

15 Κατβη δ ακβ ες Αγυπτον κα τελετησεν ατς κα ο πατρες μν,

16 κα μετετθησαν ες Συχμ κα τθησαν ν τ μνματι νσατο βραμ τιμς ργυρου παρ τν υἱῶν μμρ το Συχμ.

17 Καθς δ γγιζεν χρνος τς παγγελας ν μοσεν Θες τ βραμ, ηξησεν λας κα πληθνθη ν Αγπτ,

18 χρις ο νστη βασιλες τερος, ς οκ δει τν ωσφ.

19 οτος κατασοφισμενος τ γνος μν κκωσε τος πατρας μν το ποιεν κθετα τ βρφη ατν, ες τ μ ζωογονεσθαι·

20 ν καιρ γεννθη Μωυσς, κα ν στεος τ Θε· ς νετρφη μνας τρες ν τ οκ το πατρς ατο.

21 κτεθντα δ ατν νελετο ατν θυγτηρ Φαρα κα νεθρψατο ατν αυτ ες υἱόν.

22 Κα παιδεθη Μωυσς πσ σοφίᾳ Αγυπτων, ν δ δυνατς ν λγοις κα ν ργοις.

23 ς δ πληροτο ατ τεσσαρακονταετς χρνος, νβη ες τν καρδαν ατο πισκψασθαι τος δελφος ατο τος υος σραλ.

24 Κα δν τινα δικομενον μνατο, κα ποισατο κδκησιν τ καταπονουμν πατξας τν Αγπτιον.

25 νμιζε δ συνιναι τος δελφος ατο τι Θες δι χειρς ατο δδωσιν ατος σωτηραν· ο δ ο συνκαν.

26 Τ τε πιοσ μρ φθη ατος μαχομνοις, κα συνλασεν ατος ες ερνην επν· νδρες, δελφο στε μες· να τ δικετε λλλους;

27 δ δικν τν πλησον πσατο ατν επν· τς σε κατστησεν ρχοντα κα δικαστν φ᾿ μν;

28 Μ νελεν με σ θλεις ν τρπον νελες χθς τν Αγπτιον;

29 φυγε δ Μωυσς ν τ λγ τοτ κα γνετο προικος ν γ Μαδιμ, ο γννησεν υος δο.

30 Κα πληρωθντων τν τεσσαρκοντα φθη ατ ν τ ρμ το ρους Σιν γγελος Κυρου ν φλογ πυρς βτου.

31 δ Μωυσς δν θαμαζε τ ραμα· προσερχομνου δ ατο κατανοσαι γνετο φων Κυρου πρς ατν·

32 γ Θες τν πατρων σου, Θες βραμ κα Θες σακ κα Θες ακβ. ντρομος δ γενμενος Μωυσς οκ τλμα κατανοσαι.

33 Επε δ ατ Κριος· λσον τ πδημα τν ποδν σου. γρ τπος ν στηκας γ γα στν.

34 δν εδον τν κκωσιν το λαο μου το ν Αγπτ κα το στεναγμο ατν κουσα, κα κατβην ξελσθαι ατος· κα νν δερο ποστελ σε ες Αγυπτον.

35 Τοτον τν Μωυσν ν ρνσαντο επντες· τς σε κατστησεν ρχοντα κα δικαστν; Τοτον Θες ρχοντα κα λυτρωτν πστειλεν ν χειρ γγλου το φθντος ατ ν τ βτ.

36 Οτος ξγαγεν ατος ποισας τρατα κα σημεα ν γ Αγπτ κα ν ᾿Ερυθρ θαλσσ κα ν τ ρμ τη τεσσαρκοντα.

37 Οτς στιν Μωυσς επν τος υος σραλ· προφτην μν ναστσει Κριος Θες μν κ τν δελφν μν ς μ· ατο κοσεσθε.

38 Οτς στιν γενμενος ν τ κκλησίᾳ ν τ ρμ μετ το γγλου το λαλοντος ατ ν τ ρει Σιν κα τν πατρων μν, ς δξατο λγια ζντα δοναι μν.

39 οκ θλησαν πκοοι γενσθαι ο πατρες μν, λλ᾿ πσαντο κα στρφησαν τ καρδίᾳ ατν ες Αγυπτον

40 επντες τ αρν· ποησον μν θεος ο προπορεσονται μν· γρ Μωυσς οτος ς ξγαγεν μς κ γς Αγπτου, οκ οδαμεν τ γγονεν ατ.

41 Κα μοσχοποησαν ν τας μραις κεναις κα νγαγον θυσαν τ εδλ, κα εφρανοντο ν τος ργοις τν χειρν ατν.

42 στρεψε δ Θες κα παρδωκεν ατος λατρεειν τ στρατι το ορανο, καθς γγραπται ν ββλ τν προφητν· μ σφγια κα θυσας προσηνγκατ μοι τη τεσσαρκοντα ν τ ρμ, οκος ᾿Ισραλ;

43 Κα νελβετε τν σκηνν το Μολχ κα τ στρον το θεο μν Ρεμφν, τος τπους ος ποισατε προσκυνεν ατος· κα μετοικι μς πκεινα Βαβυλνος.

44 σκην το μαρτυρου ν τος πατρσιν μν ν τ ρμ, καθς διετξατο λαλν τ Μωυσ ποισαι ατν κατ τν τπον ν ωρκει·

45 ν κα εσγαγον διαδεξμενοι ο πατρες μν μετ ησο ν τ κατασχσει τν θνν ν ξωσεν Θες π προσπου τν πατρων μν, ως τν μερν Δαυίδ·

46 ς ερε χριν νπιον το Θεο κα τσατο ερεν σκνωμα τ Θε ακβ.

47 Σολομν δ κοδμησεν ατ οκον.

48 λλ᾿ οχ ψιστος ν χειροποιτοις ναος κατοικε, καθς προφτης λγει·

49 ορανς μοι θρνος, δ γ ποπδιον τν ποδν μου· ποον οκον οκοδομσετ μοι, λγει Κριος, τς τπος τς καταπασες μου;

50 Οχ χερ μου ποησε τατα πντα;

51 Σκληροτρχηλοι κα περτμητοι τ καρδίᾳ κα τος σν, μες ε τ Πνεματι τ γίῳ ντιππτετε, ς ο πατρες μν κα μες.

52 Τνα τν προφητν οκ δωξαν ο πατρες μν; κα πκτειναν τος προκαταγγελαντας περ τς λεσεως το δικαου, ο νν μες προδται κα φονες γεγνησθε·

53 οτινες λβετε τν νμον ες διαταγς γγλων, κα οκ φυλξατε.

 

Θαντωσις το Στεφνου

54 κοοντες δ τατα διεπροντο τας καρδαις ατν κα βρυχον τος δντας π᾿ ατν.

55 πρχων δ πλρης Πνεματος γου, τενσας ες τν ορανν εδε δξαν Θεο κα ησον σττα κ δεξιν το Θεο,

56 κα επεν· δο θεωρ τος ορανος νεγμνους κα τν υἱὸν το νθρπου κ δεξιν το Θεο σττα.

57 Κρξαντες δ φων μεγλ συνσχον τ τα ατν κα ρμησαν μοθυμαδν π᾿ ατν,

58 κα κβαλντες ξω τς πλεως λιθοβλουν. Κα ο μρτυρες πθεντο τ μτια ατν παρ τος πδας νεανου καλουμνου Σαλου,

59 κα λιθοβλουν τν Στφανον, πικαλομενον κα λγοντα· Κριε ησο, δξαι τ πνεμ μου.
60 Θες δ τ γνατα κραξε φων μεγλ· Κριε, μ στσς ατος τν μαρταν τατην. Κα τοτο επν κοιμθη. Σαλος δ ν συνευδοκν τ ναιρσει ατο.

Νεοελληνική μετάφραση (από την ίδια ιστοσελίδα)

2 Ὁ Στέφανος εἶπε, «Ἄνδρες ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, ἀκούσατε. Ὁ ἔνδοξος Θεὸς ἐφανερώθηκε εἰς τὸν πατέρα μας Ἀβραάμ, ὅταν ἦτο εἰς τὴν Μεσοποταμίαν πρὶς κατοικήσῃ εἰς τὴν Χαρράν, καὶ τοῦ εἶπε,

3 Φύγε ἀπὸ τῆν χώραν σου καὶ ἀπὸ τοὺς συγγενεῖς σου καὶ ἔλα εἰς τῆν χώραν ποὺ θὰ σοῦ δείξω.

4 Τότε ἔφυγε ἀπὸ τὴν χώραν τῶν Χαλδαίων καὶ κατῴκησε εἰς τὴν Χαρράν. Ἀπὸ ἐκεῖ μετὰ τὸν θάνατον τοῦ πατέρα του, ὁ Θεὸς τὸν ἔφερε νὰ κατοικήσῃ εἰς τὴν χώραν αὐτήν, εἰς τὴν ὁποίαν σεῖς τώρα κατοικεῖτε.

5 Δὲν τοῦ ἔδωκε ὅμως κληρονομίαν εἰς αὐτὴν οὔτε ἕνα βῆμα, ἀλλὰ ὑποσχέθηκε νὰ τὴν δώσῃ ὡς ἰδιοκτησίαν εἰς αὐτὸν καὶ τοὺς ἀπογόνους του ὕστερα ἀπὸ αὐτόν, ἂν καὶ δὲν εἶχε παιδί.

6 Ἐμίλησε δὲ ὁ Θεὸς ὡς ἑξῆς, Οἱ ἀπόγονοί του θὰ εἶναι σὰν ξένοι εἰς ξένην χώραν, τῆς ὁποίας οἱ κάτοικοι θὰ τοὺς ὑποδουλώσουν καὶ θὰ τοὺς κακομεταχειρισθοῦν ἐπὶ τετρακόσια χρόνια καὶ τὸ ἔθνος, εἰς τὸ ὁποῖον θὰ γίνουν δοῦλοι, θὰ τὸ κρίνω ἐγὼ, εἶπε ὁ Θεός,

7 καὶ ὕστερα θὰ βγοῦν καὶ θὰ μὲ λατρεύσουν εἰς τὸν τόπον αὐτόν,

8 καὶ τοῦ ἔδωκε τὴν διαθήκην τῆς περιτομῆς καὶ ἔτσι ἐγέννησε ὁ Ἀβραὰμ τὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν περιέτεμε τὴν ὀγδόην ἡμέραν καὶ ὁ Ἰσαὰκ ἐγέννησε τὸν Ἰακὼβ καὶ ὁ Ἰακὼβ τοὺς δώδεκα πατριάρχας.

9 Καὶ οἱ πατριάρχαι ἐφθόνησαν τὸν Ἰωσὴφ καὶ τὸν ἐπώλησαν εἰς τὴν Αἴγυπτον.

10 Ἀλλ’ ὁ Θεὸς ἦτο μαζί του καὶ τὸν ἔσωσε ἀπὸ ὅλες τὶς θλίψεις του καὶ τοῦ ἔδωκε χάριν καὶ σοφίαν ἐνώπιον τοῦ Φαραώ, τοῦ βασιλέως τῆς Αἰγύπτου, ὁ ὁποῖος τὸν διώρισε κυβερνήτην τῆς Αἰγύπτου καὶ ὁλοκλήρου τοῦ οἴκου του.

11 Ἦλθε ὅμως πεῖνα εἰς ὅλην τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου καὶ τὴν Χαναὰν καὶ στενοχώρια μεγάλη καὶ οἱ πατέρες μας δὲν εὕρισκαν τρόφιμα.

12 Ἀλλ’ ὁ Ἰακὼβ ἄκουσε ὅτι ὑπάρχει σιτάρι εἰς τὴν Αἴγυπτον καὶ ἔστειλε ἐκεῖ τοὺς πατέρας μας τὴν πρώτην φοράν·

13 τὴν δευτέραν φορὰν ἐφανερώθηκε ὁ Ἰωσὴφ εἰς τοὺς ἀδελφούς του καὶ ἔτσι ἔγινε γνωστὸν εἰς τὸν Φαραὼ τὸ γένος τοῦ Ἰωσήφ.

14 Τότε ὁ Ἰωσὴφ ἔστειλε καὶ προσκάλεσε τὸν πατέρα του Ἰακὼβ καὶ ὅλους τοὺς συγγενεῖς του, ἑβδομῆντα πέντε ψυχές.

15 Καὶ κατέβηκε ὁ Ἰακὼβ εἰς τὴν Αἴγυπτον καὶ πέθανε ἐκεῖ αὐτὸς καὶ οἱ πατέρες μας.

16 Καὶ ἔφεραν τὰ ὀστᾶ των εἰς τὴν Συχὲμ καὶ τὰ ἔβαλαν εἰς τὸ μνῆμα,, τὸ ὁποῖον εἶχε ἀγοράσει ὁ Ἀβραὰμ μὲ χρήματα ἀπὸ τοὺς υἱοὺς τοῦ Ἐμμὸρ τοῦ Συχεμίτου.

17 Καθὼς δὲ ἐπλησίαζε ὁ χρόνος τῆς ἐκπληρώσεως τῆς ὑποσχέσεως, τὴν ὁποίαν μὲ ὅρκον ἔδωκε ὁ Θεὸς εἰς τὸν Ἀβραάμ, αὐξήθηκε πολὺ ὁ ἀριθμὸς τοῦ λαοῦ εἰς τὴν Αἴγυπτον

18 μέχρις ὅτου ἦλθε ἄλλος βασιλεὺς ποὺ δὲν ἤξερε τὸν Ἰωσήφ.

19 Αὐτὸς ἐφέρθηκε μὲ δολιότητα πρὸς τὸ γένος μας καὶ μὲ τρόπον σκληρὸν ἀνάγκασε τοὺς πατέρας μας νὰ ἐκθέτουν τὰ βρέφη τους διὰ νὰ μὴ ζήσουν.

20 Αὐτὸν τὸν καιρὸν ἐγεννήθηκε ὁ Μωϋσῆς καὶ ἦτο ὡραῖος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἐπὶ τρεῖς μῆνας ἀνατράφηκε εἰς τὸ πατρικό του σπίτι·

21 ὅταν δὲ τὸν ἄφησαν ἔκθετον, τὸν ἐπῆρε ἡ θυγατέρα τοῦ Φαραὼ καὶ τὸν ἀνέθρεψε σὰν δικό της παιδί.

22 Καὶ ἐμορφώθηκε ὁ Μωϋσῆς μὲ ὅλην τὴν σοφίαν τῶν Αἰγυπτίων, ἦτο δὲ δυνατὸς εἰς λόγους καὶ εἰς ἔργα.

23 Ὅταν ἔγινε σαράντα ἐτῶν, τοῦ ἦλθε ὁ πόθος νὰ ἐπισκεφθῇ τοὺς ἀδελφούς του τοὺς Ἰσραηλίτας.

24 Καὶ ὅταν εἶδε κάποιον νὰ ἀδικῆται, τὸν ὑπερήσπισε καὶ ἐκδικήθηκε τὸν καταπιεζόμενον, φονεύσας τὸν Αἰγύπτιον.

25 Ἐνόμιζε δὲ ὅτι οἱ ἀδελφοί του ἐκατάλαβαν ὅτι ὁ Θεὸς θὰ τοὺς σώσῃ μὲ τὸ χέρι του. Αὐτοὶ ὅμως δὲν τὸ ἐκατάλαβαν.

26 Τὴν ἑπομένην ἡμέραν ἐμφανίσθηκε εἰς αὐτοὺς ὅταν φιλονεικοῦσαν καὶ προσπάθησε νὰ τοὺς εἰρηνεύσῃ, λέγων, «Ἄνδρες, σεῖς εἶσθε ἀδελφοί, γιατὶ ἀδικεῖτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον;».

27 Ἀλλ’ ἐκεῖνος ποὺ ἀδικοῦσε τὸν πλησίον, τὸν ἔσπρωξε καὶ τοῦ εἶπε,

28 «Ποιός σὲ ἔβαλε ἄρχοντα καὶ δικαστήν μας; Μήπως θέλεις νὰ μὲ σκοτώσῃς, ὅπως ἐσκότωσες χθὲς τὸν Αἰγύπτιον;».

29 Ἐξ αἰτίας τῶν λόγων αὐτῶν ἔφυγε ὁ Μωϋσῆς καὶ ἐγκαταστάθηκε σὰν ξένος εἰς τὴν γῆν Μαδιάμ, ὅπου ἐγέννησε δύο παιδιά.

30 Καὶ μετὰ σαράντα χρόνια ἐμφανίσθηκε εἰς αὐτὸν εἰς τὴν ἔρημον τοῦ ὄρους Σινᾶ ἄγγελος Κυρίου μὲ πύρινη φλόγα μιᾶς βάτου.

31 Ὅταν εἶδε ὁ Μωϋσῆς τὸ φαινόμενον ἐξεπλάγη· ἐνῷ δὲ ἐπλησίαζε διὰ νὰ ἰδῇ καλύτερα, ἦλθε εἰς αὐτὸν φωνὴ Κυρίου·

32 Ἐγὼ εἶμαι ὁ Θεὸς τῶν πατέρων σου, ὁ Θεὸς τοῦ Ἀβραάμ, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰακώβ. Τρομαγμένος ὁ Μωϋσῆς δὲν ἐτολμοῦσε νὰ κυττάξῃ.

33 Τότε τοῦ εἶπε ὁ Κύριος, Βγάλε τὰ ὑποδήματα ἀπὸ τὰ πόδια σου, διότι ὅπου στέκεσαι εἶναι γῆ ἁγία.

34 Εἶδα ἀσφαλῶς τὰ βάσανα τοῦ λαοῦ μου ποὺ εἶναι εἰς τὴν Αὔγυπτον καὶ ἄκουσα τὸν στεναγμὸν τους καὶ κατέβηκα νὰ τοὺς σώσω· τώρα ἔλα, θὰ σὲ στείλω εἰς τὴν Αἴγυπτον.

35 Τοῦτον τὸν Μωϋσῆν, τὸν ὁποῖον ἀπαρνήθηκαν ὅταν τοῦ εἶπαν, Ποιός σὲ ἔβαλε ἄρχοντα καὶ δικαστήν; τοῦτον ὁ Θεός, , διὰ τοῦ ἀγγέλου ποὺ τοῦ φανερώθηκε εἰς τὴν βάτον, ἔστειλε ἄρχοντα καὶ λυτρωτήν.

36 Αὐτὸς τοὺς ἔβγαλε ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, ἀφοῦ ἔκανε τέρατα καὶ θαύματα εἰς τὴν χώραν ἐκείνην καὶ εἰς τὴν Ἐρυθρὰν Θάλασσαν καὶ εἰς τῆν ἔρημον ἐπὶ σαράντα χρόνια.

37 Αὐτὸς εἶναι ὁ Μωϋσῆς ποὺ εἶπε εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας, Προφήτην θὰ ἐγείρῃ γιὰ σᾶς Κύριος ὁ Θεός σας ἀπὸ σᾶς τοὺς ἰδίους ὅπως ἤγειρε ἐμέ· αὐτὸν νὰ ἀκοῦτε.

38 Αὐτὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἦτο εἰς τὴν συνάθροισιν τοῦ λαοῦ εἰς τὴν ἔρημον, μὲ τὸν ἄγγελον, ποὺ τοὺς μίλησε εἰς τὸ ὄρος Σινᾶ, καὶ μὲ τοὺς πατέρας μας καὶ ὁ ὁποῖος παρέλαβε λόγια γεμᾶτα ζωὴν διὰ νὰ μᾶς τὰ δώσῃ.

39 Ἀλλ’ οἱ πατέρες μας δὲν ἠθέλησαν νὰ ὑπακούσουν εἰς αὐτὸν ἀλλὰ τὸν ἔδιωξαν καὶ ἡ καρδιά τους ἐστράφη πίσω εἰς τὴν Αἴγυπτον.

40 Καὶ εἶπαν εἰς τὸν Ἀαρών, Κάνε μας θεοὺς ποὺ νὰ πηγαίνουν μπροστά μας· ὅσον γι’ αὐτὸν τὸν Μωϋσῆν ποὺ μᾶς ἔβγαλε ἀπὸ τὴν γῆν τῆς Αἰγύπτου, δὲν γνωρίζωμεν τί τοῦ συνέβη.

41 Καὶ κατεσκεύασαν ἕνα μόσχον τὰς ἡμέρας ἐκείνας καὶ προσέφεραν θυσίαν εἰς τὸ εἴδωλον καὶ εὐφραίνοντο εἰς τὰ ἔργα τῶν χειρῶν των.

42 Ἀλλ’ ὁ Θεὸς μετεστράφη καὶ τοὺς παρέδωκε εἰς τὸ νὰ λατρεύουν τὴν οὐράνιον στρατιάν, καθὼς εἶναι γραμμένον εἰς τὸ βιβλίον τῶν Προφητῶν, Μήπως μοῦ προσφέρατε σφάγια καὶ θυσίας ἐπὶ σαράντα χρόνια εἰς τὴν ἔρημον, σεῖς οἶκος τοῦ Ἰσραήλ;

43 Περιεφέρατε τὴν σκηνὴν τοῦ Μολὸχ καὶ τὸ ἄστρον τοῦ θεοῦ σας Ρεμφάν, τὰ εἴδωλα ποὺ ἐκάνατε διὰ νὰ τὰ προσκυνῆτε. Γι’ αὐτὸ θὰ σᾶς μεταφέρω πέραν ἀπὸ τὴν Βαβυλῶνα.

44 Οἱ πατέρες μας εἶχαν εἰς τὴν ἔρημον τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, ὅπως διέταξε ὁ Θεὸς ὅταν εἶπε εἰς τὸν Μωϋσῆν νὰ τὴν κατασκευάσῃ κατὰ τὸ ὑπόδειγμα ποὺ εἶχεν ἰδῆ·

45 τὴν ὁποίαν οἱ πατέρες μας τῆς ἑπομένης γενεᾶς, μὲ τὸν Ἰησοῦν τοῦ Ναυῆ, ἔφεραν μαζί τους, κατὰ τὴν καθυπόταξιν τῶν ἐθνῶν, τὰ ὁποία ἐξεδίωξε ὁ Θεὸς ἀπὸ προσώπου τῶν πατέρων μας μέχρι τῶν ἡμερῶν τοῦ Δαυΐδ.

46 Αὐτὸς εὑρῆκε χάριν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ἐζήτησε νὰ κάνῃ κατοικίαν διὰ τὸν Θεὸν τοῦ Ἰακώβ.

47 Ἀλλ’ ὁ Σολομὼν ἦτο ἐκεῖνος ποὺ τοῦ οἰκοδόμησε οἶκον.

48 Ὁ Ὕψιστος ὅμως δὲν κατοικεῖ εἰς χειροποιήτους ναούς,

49 καθὼς ὁ προφήτης λέγει: Ὁ οὐρανὸς εἶναι ὁ θρόνος μου, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδιών μου. Τί εἴδους οἶκον θὰ μοῦ οἰκοδομήσετε, λέγει ὁ Κύριος, ἢ ποιός εἶναι ὁ τόπος τῆς ἀναπαύσεώς μου;

50 Τὸ χέρι μου δὲν τὰ ἐδημιούργησε ὅλα αὐτά;

51 Σκληροτράχηλοι, μὲ ἀπερίτμητη καρδιὰ καὶ αὐτιά, σεῖς πάντοτε ἀντιτίθεστε πρὸς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, ὅπως οἱ πρόγονοί σας ἔτσι καὶ σεῖς.

52 Ποιόν ἀπὸ τοὺς προφήτας δὲν κατεδίωξαν οἱ πρόγονοί σας; Ἐσκότωσαν ἐκείνους ποὺ ἐπροφήτευσαν τὸν ἐρχομὸν τοῦ Δικαίου, καὶ τώρα ἐγίνατε σεῖς προδόται του καὶ φονηάδες του·

53 σεῖς ποὺ ἐπήρατε τὸν νόμον εἰς ἐντολάς, ποὺ ἐδόθησαν δι’ ἀγγέλων, καὶ ὅμως δὲν τὸ ἐφυλάξατε.

 

Θανάτωσις τοῦ Στεφάνου

 

54 Ἐνῷ ἄκουαν αὐτά, ὠργίσθησαν καὶ ἔτριζαν τὰ δόντια τους ἐναντίον του.

55 Ἀλλ’ ὁ Στέφανος γεμᾶτος Πνεῦμα Ἅγιον προσήλωσε τὸ βλέμμα του εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶδε τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν Ἰησοῦν νὰ στέκεται εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ,

56 καὶ εἶπε, «Βλέπω τοὺς οὐρανοὺς ἀνοικτοὺς καὶ τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου νὰ στέκεται εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ».

57 Αὐτοὶ ἐφώναξαν μὲ δυνατὴν φωνήν, ἐβούλωσαν τὰ αὐτιά τους καὶ ὥρμησαν ὅλοι μαζὶ ἐπάνω του,

58 καὶ ἀφοῦ τὸν ἔβγαλαν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν, τὸν ἐλιθοβολοῦσαν. Οἱ μάρτυρες ἔβαζαν τὰ ἐνδύματά τους κοντὰ στὰ πόδια κάποιου νέου, ποὺ ὠνομάζετο Σαῦλος

59 καὶ λιθοβολοῦσαν τὸν Στέφανον, ὁ ὁποῖος ἐπεκαλεῖτο καὶ ἔλεγε, «Κύριε Ἰησοῦ, δέξου τὸ πνεῦμα μου».
60 Ἀφοῦ δὲ ἐγονάτισε ἐφώναξε μὲ φωνὴν δυνατήν, «Κύριε, μὴ λογαριάσῃς εἰς αὐτοὺς τὴν ἁμαρτίαν αὐτήν».




~ Καὶ ἀφοῦ εἶπε τοῦτο, ἐπέθανε. Ὁ δὲ Σαῦλος συγκατένευε εἰς τὸν φόνον του.