ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ: Ο άγιος Ιωσήφ ο Μνήστωρ ως προστάτης άγιος των απατημένων συζύγων (ανδρών & γυναικών)...

Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017

Ο άγιος Ιωσήφ ο Μνήστωρ ως προστάτης άγιος των απατημένων συζύγων (ανδρών & γυναικών)...

Με την ευκαιρία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, επιτρέψτε μου μια αναφορά σε μια κάπως αγνοημένη πτυχή της εγκυμοσύνης της Παναγίας και της ενανθρώπησης του Ιησού Χριστού.
Ο άγιος Ιωσήφ ο Μνήστωρ, ο αρραβωνιαστικός και κατόπιν (σύμφωνα με το Νόμο) σύζυγος της Θεοτόκου, ως γνωστόν, όταν πληροφορήθηκε την εγκυμοσύνη Της, αρχικά πίστεψε ότι η αρραβωνιαστικιά του τον απάτησε. Όμως, όπως αναφέρει το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, "επειδή ήταν δίκαιος" (δηλαδή καλός, ενάρετος, όπως έχει επισημανθεί ότι σημαίνει η λέξη "δίκαιος" εδώ) και δεν ήθελε να τη διαπομπεύσει, αποφάσισε να τη διώξει κρυφά.
Τότε όμως του εμφανίστηκε ο άγγελος, ο οποίος του αποκάλυψε ότι η σύλληψη του μωρού προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα και όχι από άνδρα.

Άραγε, αν ο άγιος είχε εξοργιστεί και φερθεί άσχημα στη Θεοτόκο, θα του εμφανιζόταν ο άγγελος;
Πάντως, η ενάρετη στάση του, κατά τη γνώμη μας, τον κάνει άξιο να θεωρηθεί προστάτης άγιος των απατημένων συζύγων: δεν θέλησε να εκδικηθεί κάποιον πληγωμένο εγωισμό του, αλλά νοιάστηκε για εκείνη, που νόμιζε πως τον είχε απατήσει!
Ναι, μια χριστιανική στάση είναι αυτή απέναντι στη συζυγική απιστία, στάση αντάξια ενός αγίου, αντάξια των χριστιανών. Μια πρόκληση και πρόσκληση για όλους και όλες μας.

Το ότι ο άγιος μπορεί να θεωρηθεί προστάτης των απατημένων συζύγων, ανδρών και γυναικών (δεν είναι καθιερωμένος ως τέτοιος, απλώς εδώ εκφράζουμε τη δική μας άποψη), σημαίνει δύο πράγματα: προστάτης άγιος κατά της συζυγικής απιστίας και προστάτης άγιος για τους απατημένους συζύγους, άντρες και γυναίκες, που θέλουν ν' αγωνιστούν να συγχωρήσουν τον ή την σύζυγο που τους απάτησε.
Ναι, υπάρχει και αυτός ο δρόμος, ο δρόμος της συγχώρεσης, ο χριστιανικός δρόμος. Και μάλιστα η τελειότητα αυτού του δρόμου, να συνεχίσει κάποιος ή κάποια να είναι παντρεμένος / -η με τον ή την σύζυγο που απατά.
Αδιανόητο, ε; Μα γι' αυτό ακριβώς εκλεκτό. Κατά τον κόσμο σκάνδαλο και μωρία, κατά Χριστόν αγάπη και αγιότητα.
Ευλογημένος όποιος το επιθυμήσει και το παλέψει. Ας έχει τη βοήθεια όλων των αγίων, και του αγίου Ιωσήφ του Μνήστορος και του (αληθινά απατημένου) αγίου Παύλου του Απλού, του μεγάλου ασκητή, που έκανε ακόμη και τον άγιο Αντώνιο να θαυμάσει!

Η ΣΙΩΠΗΛΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΙΩΣΗΦ

π. Βασιλείου Ι. Καλλιακμάνη

Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Καρέα (από εκεί η 1η εικόνα)

Εικ. από εδώ

α) Ἐὰν εἶναι ἀληθὲς ὅτι ἡ γλώσσα τοῦ μέλλοντος αἰῶνος θὰ εἶναι ἡ σιωπή, τότε ὁ Ἰωσήφ, ὁ Μνήστωρ τῆς Παρθένου, εἶναι τύπος τοῦ ἀνθρώπου τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.

Στὰ εὐαγγέλια δὲν διασώζεται κανένας λόγος του, δὲν ἀναφέρεται καμιὰ συνομιλία του. Περιγράφονται μόνο οἱ σκέψεις του καὶ οἱ ἐνέργειές του. Προσεγγίζει τὸ μυστήριο τῆς ἄφατης κένωσης τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ μὲ δέος, περίσκεψη καὶ σιωπή. Κι ὅταν λογισμοὶ ἀμφιβολίας τὸν κατακλύζουν, κι ὅταν ἡ ταραχὴ τοῦ προξενεῖ ἀνυπόφορο ψυχικὸ πόνο, τότε μιλάει ὁ οὐρανός.

β) Ἀλλὰ ἂς πάρουμε τὰ πράγματα ἀπὸ τὴν ἀρχή. Ὁ Ἰωσὴφ ἐπιλέχθηκε στὸ κατώφλι τοῦ γήρατός του νὰ γίνει προστάτης καὶ φύλαξ τῆς Παρθένου. Ὅμως στὴ διάρκεια τῆς μνηστείας, Ἐκείνη βρέθηκε ἔγκυος «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου». Τὸ γεγονὸς αὐτὸ τοῦ προκάλεσε ἀμφιβολίες καὶ τὴν θεώρησε «κλεψίγαμο». Σύμφωνα μὲ τὸν ποιητὴ τοῦ Ἀκαθίστου ΄Ὕμνου: «Ζάλην ἔνδοθεν ἔχων λογισμῶν ἀμφιβόλων, ὁ σώφρων Ἰωσὴφ ἐταράχθη».

γ) Ἡ ταραχὴ αὐτὴ «μεταφράζεται» μὲ γλαφυρὸ καὶ δραματικὸ τρόπο ἀπὸ ἄλλο ὑμνωδό: «Τάδε λέγει Ἰωσὴφ πρὸς τὴν Παρθένον· Μαρία, τί τὸ δράμα τοῦτο, ὅ ἐν σοί τεθέαμαι; Ἀπορῶ καὶ ἐξίσταμαι, καὶ τὸν νοῦν καταπλήττομαι. Ἀντὶ τιμῆς, αἰσχύνην· ἀντ’ εὐφροσύνης, τὴν λύπην· ἀντὶ τοῦ ἐπαινεῖσθαι, τὸν ψόγον μοὶ προσήγαγες. Οὐκ ἔτι φέρω λοιπόν, τὸ ὄνειδος ἀνθρώπων· ὑπὸ γὰρ ἱερέων ἐκ τοῦ ναοῦ ὡς ἄμεμπτον Κυρίου σὲ παρέλαβον· καὶ τί τὸ ὁρώμενον;».

δ) Ὅμως παρὰ τοὺς λογισμούς, ἐπειδὴ ὁ Ἰωσὴφ ἦταν εὐσεβὴς καὶ δίκαιος, δὲν θέλησε νὰ διαπομπεύσει τὴ Μαριάμ. Ἀποφάσισε νὰ διαλύσει τὸν ἀρραβώνα χωρὶς ἐπίσημη διαδικασία. Τότε ἀκριβῶς ἐμφανίστηκε στὸν ὕπνο του ἄγγελος Κυρίου καὶ τοῦ εἶπε: «Ἰωσήφ, ἀπόγονέ τοῦ Δαβίδ, μὴ διστάσεις νὰ πάρεις στὸ σπίτι σου τὴ Μαριάμ, γιατί τὸ παιδὶ ποὺ περιμένει προέρχεται ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Θὰ γεννήσει γιό, καὶ θὰ τοῦ δώσεις τὸ ὄνομα Ἰησοῦς, γιατί αὐτὸς θὰ σώσει τὸ λαό του ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες του» (Ματθ. 1, 20-21).

ε) Ὁ Ἰωσὴφ εἶναι μοναδικὸ πρόσωπο, διότι ἀκολούθησε τὴν ὁδὸ τῆς καρδιᾶς καὶ ὄχι τὴν αὐστηρότητα τοῦ νόμου. Χαρακτηρίστηκε δίκαιος, παρότι δὲν ἔμεινε προσκολλημένος στὸν παλαιὸ νόμο, τὸν ὁποῖο ὑπερέβη συνεργώντας στὸ ἔργο τῆς χάριτος. Ἔγινε διάκονος τῆς νέας διαθήκης, ὄχι τοῦ γράμματος τοῦ νόμου ἀλλὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ. «Τὸ γὰρ γράμμα ἀποκτέννει, τὸ δὲ πνεῦμα ζωοποιεῖ» (Β’ Κορ. 3, 6). Ἐξάλλου, ἡ χριστιανικὴ δικαιοσύνη βρίσκεται πέρα καὶ πάνω ἀπὸ τὰ ὅρια ὁποιασδήποτε προσκόλλησης στὸ γράμμα τοῦ νόμου.