Φέτος το δεκαπενταύγουστο θυμήθηκα τον τορπιλισμό της Έλλης, του αντιτορπιλικού που βυθίστηκε ύπουλα από ιταλικό υποβρύχιο στο λιμάνι της Τήνου, όπου βρισκόταν για τον εορτασμό της Παναγίας τον Αύγουστο του 1940. Ήταν ένα προανάκρουσμα του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, που άρχισε τον επόμενο Οχτώβρη (28 Οκτωβρίου).
Και φέτος, το 2020, συμπληρώθηκαν 80 χρόνια! Στρογγυλή επέτειος, όχι τυχαία, αλλά με παρόμοια απειλή πολέμου, όχι πλέον με τον Άξονα, αλλά με τον αιώνιο αντίπαλο της πατρίδας μας, τον Τούρκο.
Φωτο από εδώ, όπου μια γενική ανασκόπηση του φετεινού εορτασμού
Αλλά και υπό συνθήκες δουλείας γιορτάζουμε (και) φέτος την Κοίμηση της Παναγίας μας... Δουλείας πολιτικής, οικονομικής, πολιτισμικής και κοινωνικής, δουλείας στους κρυφούς και φανερούς εξουσιαστές και εκμεταλλευτές των λαών, για την οποία φαντάζομαι πως δε χρειάζεται ιδιαίτερη εξήγηση ή τεκμηρίωση.
Αυτή η δουλεία είναι διαρκής και ξεκίνησε ήδη από τη δολοφονία του Καποδίστρια, χωρίς σταματημό. Και μέχρι σήμερα - ΑΝ έχουν υπάρξει ελάχιστοι ηγέτες της χώρας μας που αντιστάθηκαν - δεν έχουμε ελευθερωθεί ούτε στο ελάχιστο.
Και κάποτε είχαμε τη φιλοσοφία, τη δημοκρατία και τη φιλοκαλία των αρχαίων Ελλήνων - δεν ήταν τέλεια, αλλά ήταν πρωτοποριακή. Και επίσης κάποτε είχαμε μια αυτοκρατορία, τη βυζαντινή, ένα άκρως πρωτοποριακό πολυεθνικό κράτος, με χίλια προβλήματα βέβαια, αλλά και υποδειγματικές προσπάθειες για κοινωνική δικαιοσύνη, ποιότητα ζωής, αλλά και αιώνια ζωή (εν Χριστώ). Αυτοκρατορία, όπου οι λαοί συνυπήρχαν χωρίς κατακτητές και κατακτημένους. Αυτό που επαγγέλλεται η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά υποκρίνεται.
Εμείς λοιπόν, πάσχοντας από ιστορική και πολιτισμική αμνησία, είμαστε δούλοι και εορτάζουμε σκυφτοί σαν δούλοι, και με μια μάσκα κολλημένη στο πρόσωπο, για να "προστατευτούμε" από τον διπλανό μας, που μας έχουν πείσει (ή προσπαθούν επίμονα να μας πείσουν) ότι αποτελεί για μας εστία μολύνσεως, πιθανώς θανατηφόρας - ή ότι εμείς ίσως είμαστε εστία μολύνσεως γι' αυτόν...
Για τα ελληνοτουρκικά θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις.
Δεν πρέπει να φοβόμαστε την επιθετικότητα του Τούρκου. Ας μας ενθαρρύνουν δύο σκέψεις, που ανασύρω από την πνευματική φαρέτρα του λαού μας:
Πρώτον, οι "προφητείες του γένους", των αγίων των τελευταίων αιώνων, που ξεκαθαρίζουν ότι θα γίνει ένας τελικός ελληνοτουρκικός πόλεμος, με αρχική νίκη και προέλαση των Τούρκων, αλλά τελική διάλυσή τους. Η πιο γνωστή προφητεία είναι του αγίου Κοσμά του Αιτωλού (που τον κρέμασαν οι Τούρκοι το 1779 - εορτάζει σε λίγες μέρες, 24 Αυγούστου) και λέει:
«Οἱ Τοῦρκοι θὰ φύγουν, ἀλλὰ θὰ ξανάρθουν πάλι καὶ θὰ φθάσουν ὡς τὰ Ἑξαμίλια. Στὸ τέλος θὰ τοὺς διώξουν εἰς Κόκκινη Μηλιά. Ἀπὸ τοὺς Τούρκους τὸ 1/3 θὰ σκοτωθῆ, τὸ ἄλλο τρίτο θὰ βαπτισθῇ καὶ μονάχα τὸ 1/3 θὰ πάῃ στὴν Κόκκινη Μηλιά».Είναι από εδώ (αριθμός 63), όπου θα διαβάσετε όλες τις καταγεγραμμένες προφητείες του, με κάποια σχόλια.
Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, εικ. από εδώ
Ο άγιος Παΐσιος, σε ανύποπτο χρόνο, είχε πει ότι τα Εξαμίλια δεν είναι τόπος, αλλά τα έξι μίλια της υφαλοκρηπίδας, που αποτελεί σημείο διένεξης με την Τουρκία. Πιθανόν να είναι έτσι. Ίσως αυτό ήταν μια ερμηνεία του αγίου Παϊσίου κατ' άνθρωπον και όχι κατά θεία φώτιση. Ο χρόνος μόνο θα το δείξει αυτό, όπως και το πότε θα εκπληρωθούν οι προφητείες. Σε καμία περίπτωση δεν είναι "σίγουρο" ότι θα εκπληρωθούν "τώρα". Ίσως περάσουν γενιές ολόκληρες!
Πάντως, θα υπάρξει τελική νίκη. Αυτό, αν είμαστε χριστιανοί και δεχόμαστε το θείο φωτισμό των αγίων μας, ας το έχουμε σίγουρο.
Το δεύτερο που θεωρώ ότι πρέπει να μας κάνει ατρόμητους, κατά το ανθρωπίνως δυνατόν έστω, είναι η βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει θάνατος, μόνο το ταξίδι προς τη βασιλεία των ουρανών!Τι φοβάσαι, χριστιανέ μου; Τι φοβάσαι, εαυτέ μου; Μην πεθάνεις; Μα όποιος πιστεύει στο Χριστό δεν πεθαίνει ποτέ, μόνο φεύγει από εδώ και πηγαίνει στον ουρανό, όπου τον περιμένει ο ίδιος ο Χριστός, με την Παναγία και τους αγίους μας, τους ιερούς αγγέλους και τις γενιές των προγόνων μας. Τον περιμένει ως πρίγκιπα, όχι ως υπήκοο ή δούλο!
Τεκμηρίωση για το θέμα αυτό διαβάστε παρακαλώ στην ανάρτησή μας: Η κατάργηση του θανάτου - Αποχαιρετώντας τα παιδιά μας για τον Ουρανό…
Έτσι κι αλλιώς δεν είμαστε αθάνατοι σε αυτήν εδώ τη ζωή. Το θέμα είναι να πεθάνουμε ως χριστιανοί, όχι ως γέροι εκατό χρονών! Και τα παιδιά μας, το θέμα είναι να πεθάνουν ως χριστιανοί, ανεξάρτητα του πότε. Και, ας σημειώσουμε, κάθε μέρα κινδυνεύουν! Κινδυνεύουν από τον τρόπο ζωής, τον αφύσικο, ανθυγιεινό και ψυχοφθόρο, που μας έχει επιβάλει ο μοντέρνος και απάνθρωπος δήθεν πολιτισμός των πολυεθνικών!
Αν υπάρχει μια περίπτωση να πεθάνουμε από σφαίρα πριν μας θερίσει ο καρκίνος ή κάποια άλλη σύγχρονη αιτία θανάτου, έστω. Δεν το θέλουμε, εννοείται. Θέλουμε, ναι, θέλουμε να φύγουμε από αυτή τη ζωή "ανώδυνα, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά" (ανεπαίσχυντα = χωρίς να έχουμε ντροπιαστεί), όπως προσεύχεται και η Εκκλησία σε κάθε θεία λειτουργία. Αλλά πόσοι το πετυχαίνουν αυτό; Ας αναλογιστούμε... Το ενδεχόμενο πολέμου είναι μόνο ένα από τα ενδεχόμενα πρόωρου θανάτου ημών και των παιδιών μας.
Αλλά ας μη φοβόμαστε! Δεν υπάρχει θάνατος, γιατί ο Ιησούς Χριστός, με την ανάστασή Του, έχει νικήσει το θάνατο! Τώρα, ο θάνατος είναι μόνο η πόρτα προς τη βασιλεία των ουρανών. Μόνο, να είμαστε έτοιμοι. Χριστιανικά έτοιμοι εννοώ - η Εκκλησία, σε αυτή την προσευχή που είπα, παρακαλεί επίσης να είναι τα τέλη μας "χριστιανά" και "καλήν απολογίαν" ενώπιον του δίκαιου και αμερόληπτου (& φιλάνθρωπου) Κριτή, του Ιησού Χριστού.
Αυτές λοιπόν είναι οι σκέψεις που θέλησα να μοιραστώ μαζί σας, αγαπητοί αδελφοί και αγαπητές αδελφές μου... Τι ξημερώνει αύριο, ο Θεός το ξέρει. Άντε, και οι πολιτικοί μας ηγέτες, που μακάρι να μην είναι 100% αχυράνθρωποι των ξένων κέντρων εξουσίας και αποφάσεων.
Μήπως έχει ήδη συμφωνηθεί η συνεκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου του Αιγαίου; Μήπως θα συρθούμε σε πόλεμο; Ίσως απλώς εκτονωθεί η κρίση. Εμείς, ας μη φοβόμαστε.
Το τελευταίο: ας συσπειρωθούμε όλοι υπό τη σκέπη της Παναγίας μας, που την υμνούμε κάθε Μάρτιο ως Υπέρμαχο Στρατηγό του γένους μας (γένος είναι κάτι ευρύτερο απ' το έθνος και εννοεί όλους τους ορθόδοξους χριστιανούς που ήμασταν κάποτε βυζαντινοί). Έχουμε την Παναγία, τι φοβόμαστε;
Η εικόνα της "Παναγίας της Πατριώτισσας", για την οποία, παρακαλώ, διαβάστε εδώ.
Άντε, και του χρόνου λεύτεροι, αδελφοί. Πνευματικά και χριστιανικά ελεύθεροι και, αν το προσπαθήσουμε με ένα "ελευθερία ή θάνατος" (δεν φοβούνταν μάλλον εκείνοι που το είπαν) και πολιτικά και κοινωνικά ελεύθεροι (θα είναι και διακόσια χρόνια από την έναρξη της επανάστασης του 1821, ως γνωστόν)!
"Πάτερ ημών... ελθέτω η βασιλεία Σου, γενηθήτω το θέλημά Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης".
Δόξα Σοι ο Θεός.
Αμήν.
Κεράσματα από την καλύβα μας:
1940: Η Παναγία στο μέτωπο
Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας ανά τους αιώνες
Η Εκκλησία ευλογεί τα όπλα;
Χαιρετισμοί σε χρόνους μαύρης σκλαβιάς
Νεομάρτυρες, επίκαιροι όσο ποτέ - αυτοί δεν φοβήθηκαν το θάνατο!
Πώς να θυμόμαστε την Άλωση
Η επιστήμη & ο πολιτισμός στη Βυζάντιο
Συλλογή άρθρων για την ιστορία και τον πολιτισμό της βυζαντινής μας αυτοκρατορίας (ορθότερα: ρωμαϊκής, ρωμέικης)
"Η ανοικτή ιστορία και οι εχθροί της: Η άνοδος του Βελούδινου Ολοκληρωτισμού", το νέο βιβλίο του π. Νικολάου Λουδοβίκου
Ιστολόγιο "Ιωάννης Καποδίστριας"
Δημοφάντης
Άρδην – Ρήξη
Εφημερίδα "Χριστιανική"
Έκτακτο Παράρτημα
Σύλλογος Φίλων των Απανταχού Κρυπτοχριστιανών
Πέρα από το άτομο / πολιτική
(Θα μπορούσα να βάλω κι άλλα, συγχωρέστε με, αλλά αρκούν αυτά)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου