Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Θα έδινα όλη μου τη ζωή για να ζήσω μία ώρα στο Νταχάου
Διακόνημα, Orthodoxia.online
Κάποτε, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με κάλεσαν οι Αμερικανοί φίλοι μου να τους επισκεφτώ από την Αγγλία. Εγώ στο μεταξύ είχα πληροφορηθεί ότι ο επίσκοπος Αχρίδος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (1881-1956) ζει στο Σικάγο και αποφάσισα να τον επισκεφτώ, μολονότι αυτό δεν ήταν ούτε τόσο φθηνό μα ούτε και τόσο απλό.
Τηλεφώνησα στην σερβική Εκκλησία για να μάθω την διεύθυνσή του και μου είπαν ότι ο επίσκοπος έλειπε σε ταξίδι στη Ν. Υόρκη για ένα τριήμερο. Ήταν για μένα δώρο εξ ουρανού.
Συναντηθήκαμε. Εκείνος ήταν γερασμένος και καταβεβλημένος, αλλά το βλέμμα των μαύρων ματιών του διαπερνούσε τον συνομιλητή -όπως τότε στην Σερβία- μέχρι την καρδιά.
Αρχίσαμε να μιλάμε για την πορεία του κόσμου, για την Εκκλησία, τη Ρωσία…
«Σεβασμιώτατε», τον ρώτησα, «άραγε οι κακουχίες και οι στερήσεις στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως στη ναζιστική Γερμανία κατά τον πόλεμο πνευματικά φονεύανε ή ξαναγεννούσαν τον άνθρωπο; Διότι, εγώ για παράδειγμα, γνώρισα ανθρώπους, και μάλιστα πιστούς, οι οποίοι στο στρατόπεδο δεν είχαν τη δύναμη να προσευχηθούν, επειδή όλες τους οι δυνάμεις ήταν συγκεντρωμένες στο ξεροκόμματο, στο κρεμμύδι, στο φλιτζάνι με το ζεστό νερό…»Μού απάντησε στο στρατόπεδο γινόταν έτσι: κάθεσαι σε μία γωνιά και επαναλαμβάνεις μέσα σου: -Κύριε, εγώ είμαι γη και σποδός. Κύριε παράλαβε την ψυχή μου! Καί πάλι σε ανεβάζει ο Κύριος… Στην πραγματικότητα, θα έδινα όλη τη ζωή που μου απέμεινε, εάν αυτό ήταν δυνατόν, για μία ώρα παραμονής στο Νταχάου.
Ο επίσκοπος σήκωσε τα μάτια του και με κοίταξε ίσια στα μάτια. Εγώ
δεν μπόρεσα να αντέξω εκείνο το βλέμμα. Με κοίταζαν τα μάτια του
ανθρώπου που συνάντησε το Θεό πρόσωπο προς πρόσωπο…Μου έλεγε και το εξής:
-Με πλησίαζαν οι δεσμοφύλακες και ειρωνικά με ρωτούσαν: -Πιστεύεις εσύ ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Θεός;
-Όχι, τους απαντούσα.
Τότε άρχιζαν να γελούν και να με ξαναρωτούν:
-Δηλαδή εσύ δεν πιστεύεις πλέον;
-Δεν πιστεύω πλέον, αλλά γνωρίζω, φώναζα με όλη μου τη δύναμη και κείνοι εξαγριωμένοι έφευγαν αυτοστιγμεί.
Αργότερα ξανάρχιζαν την κουβέντα και ρωτούσαν:
-Εκείνος ο Ιησούς σου ήταν γιος μιας Εβραιοπούλας;
-Όχι, τους απαντούσα.
-Τότε τίνος γιος ήταν;
-Υιός του Θεού, τους απαντούσα και κείνοι δεν είχαν τι να μου πουν.
Ο επίσκοπος Νικόλαος ήταν στύλος της σερβικής Εκκλησίας. Τώρα, μετά την κοίμησή του, βλέπει συνεχώς το Θεό πρόσωπο προς πρόσωπο.
Και:
Ένας άγιος από Νταχάου προς Ευρώπη
Ενότητα στο ιστολόγιό μας για τον άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς
Αλεξάντερ Σμορέλ, ο αντιναζιστής νεομάρτυρας (13 Ιουλίου)
Ορθόδοξοι άγιοι του Παρισιού, νεομάρτυρες από τους Ναζί
Ο άγιος νεομάρτυρας Γκόραζντ της Τσεχίας
Άγιος Γρηγόριος Περάντζε, Άουσβιτς 1942
Οι άγιοι Σέρβοι νεομάρτυρες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου
Η νεομάρτυς Στεφανίδα του Κοσόβου (& η αγιοκατάταξη του αγ. Αλέξανδρου Σμορέλ)
Ο "Άγγελος του Νταχάου": ο ρωμαιοκαθολικός ιερέας και μάρτυρας του Νταχάου Ένγκελμαρ Ουντσάιτιχ (άγιος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας)
Η μοναδική Θ. Λειτουργία του Πάσχα του 1945 στο Νταχάου ...
Orthodox Pascha (Easter) in Dachau
1940: Η Παναγία στο μέτωπο
Χειμάρρα 1940: Μια 9χρονη, μαζί με τους γονείς της, έθαψε 6 Έλληνες στρατιώτες στην αυλή του σπιτιού της...
Το ΟΧΙ του κλήρου (της Ορθόδοξης Εκκλησίας) κατά τη ναζιστική Κατοχή
Η γιορτή της Αγίας Σκέπης
Το θαύμα της Παναγίας στα τζάμια της βομβαρδιζόμενης Θεσσαλονίκης
Η Παναγία και τα τανκς των Ναζί
Ο άγιος Χαράλαμπος, οι Ναζί & τα Φιλιατρά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου