«Η κυβέρνηση θέλει την Εκκλησία υπάλληλό της. Εάν μιλά, να τάσσεται υπέρ της. Αν δεν τάσσεται υπέρ της, να σιωπά.»

 

Μανώλης Κοττάκης, Ρωμιοί της Πόλης (26/01/2024)

H Eκκλησία της Ελλάδος δεν δικαιούται να έχει άποψη για επιλογές της Πολιτείας που δεν αποτελούν θεολογικές απόψεις. Αυτό είπε grosso modo χθες ο πρωθυπουργός στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Θα ήταν ειλικρινέστερος αν έλεγε ότι η Εκκλησία δικαιούται να έχει άποψη ακόμη και για ζητήματα που αφορούν θεολογικές απόψεις αρκεί να συμφωνεί με την κυβέρνηση.

Διότι όταν ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης είπε μια καλή κουβέντα που ταίριαζε με τα κυβερνητικά σχέδια του γάμου των ομοφύλων, η κυβέρνηση και τα φιλικά της μέσα την υποδέχτηκαν με ανακούφιση. Με ζήτω. Πανηγυρικά. Τότε η Εκκλησία μπορούσε να έχει άποψη. Όταν επίσης ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Στέφανος Κασσελάκης υπαινίχθηκε δημοσίως ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος μπορεί και να συμφωνεί μαζί του για τον γάμο, οι δηλώσεις αυτές έτυχαν εκτεταμένης δημοσιότητας. Πάλι κανείς δεν έθεσε ζήτημα νομιμοποίησης της συμμετοχής της Εκκλησίας στον δημόσιο διάλογο. Η εικαζόμενη άποψη του σιωπηλού Πατριάρχη ήταν εκσυγχρονιστική. Πεφωτισμένου ανδρός. Βόλευε. Το συμπέρασμα είναι απλό.

Η κυβέρνηση θέλει την Εκκλησία υπάλληλό της. Εάν μιλά, να τάσσεται υπέρ της. Αν δεν τάσσεται υπέρ της, να σιωπά. Μπορεί να έχει άποψη και να τη διατυπώνει στις ακροάσεις των κοινοβουλευτικών επιτροπών μέχρι και ο τελευταίος Πολιτιστικός και Εξωραϊστικός Σύλλογος της χώρας, αλλά η Εκκλησία, όχι! Όπως μου είχε πει κάποτε ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, κάποιοι θέλουν την Εκκλησία σαν τα ακριβά «σερβάν» που τα βάζαμε παλαιότερα στις προθήκες των βιτρίνων στα σπίτια για να χαζεύουν, χωρίς να τα αγγίζουν, οι επισκέπτες.

Εάν ο γάμος δεν είναι και θεολογικό ζήτημα, τότε πρέπει να μας εξηγήσει ο πρωθυπουργός γιατί έχει τοποθετήσει την εικόνα της μάνας Παναγίας πίσω από την καρέκλα του στο Μαξίμου; Αν πιστεύει ότι ο γάμος δεν είναι και θεολογικό ζήτημα, θα είχε ενδιαφέρον αν μάθουμε γιατί φορά σταυρό στο στέρνο και μας τον αποκαλύπτει όταν πηγαίνει στις παραλίες το καλοκαίρι; Έχουν αυτά τα σύμβολα κάποια επίδραση στη σκέψη του ή μήπως μας τα δείχνει για φιγούρα;

Είπε όμως και κάτι ακόμη ενδιαφέρον ο κύριος Μητσοτάκης στους υπουργούς του. Με τον γάμο «προσθέτουμε δικαιώματα σε κάποιους χωρίς να αφαιρούμε δικαιώματα σε πολλούς». Ενδιαφέρουσα άποψη. Δοξάζει την ατομική επιλογή, υποβιβάζει την οργανωμένη κοινωνία. Με αυτή τη λογική, ας νομιμοποιήσει αύριο και την ελεύθερη χρήση των ναρκωτικών. Δεν αφαιρεί δικαίωμα από κανέναν. Ούτε ενοχλεί κανέναν. Ας νομιμοποιήσει και την πορνεία.

Σεβαστή η αυτοδιάθεση του σώματος, όπως είπε στην τηλεόραση και ένας βουλευτής του. Δεν αφαιρεί δικαίωμα από κανέναν. Ας νομιμοποιήσει και την ευθανασία αλλάζοντας το ισχύον καθεστώς. Δεν αφαιρεί δικαίωμα από κανέναν. Καταλαβαίνει μήπως τι κερκόπορτα ανοίγει εις βάρος της «Μεγάλης Κοινωνίας», για να θυμηθώ και εγώ τον Κάμερον που τόσο διαφημίζουν κάποιοι σήμερα; Με αυτή την τάχα φιλελεύθερη θέση το κράτος απεμπολεί τον ρυθμιστικό του ρόλο και να παρεμβαίνει για να διευθετεί διενέξεις που έχουν επίδραση στους πολλούς.

Την έρευνα του NBC, που απέδειξε με στοιχεία ότι τα τέκνα ομόφυλων ζευγαριών, γυναικών και ανδρών, γίνονται και αυτά ομοφυλόφιλοι, γκέι και λεσβίες, με συνέπεια να σβήνει το ενδεχόμενο διαιώνισης της ανθρωπότητας, τη μελέτησε ο κύριος πρωθυπουργός; Διότι αν τη μελέτησε γνωρίζει ότι ο γάμος αφαιρεί δικαιώματα από τις μελλοντικές κοινωνίες. Όχι από τον διπλανό μας, στην αδιαφορία του οποίου ποντάρει! Από μελλοντικές κοινωνίες! Μέσα σε αυτή την ιδεολογική ατμόσφαιρα δεν έλειψαν και οι ανοησίες.

Ακούσαμε: Η εισήγηση της Εκκλησίας θύμισε βαθύ Μεσαίωνα γιατί ο Μεσογαίας επικαλέστηκε και την κατάσταση που επικρατεί στις μουσουλμανικές κοινωνίες. Ακούσαμε: Η υιοθέτηση του γάμου αποτελεί ευρωπαϊκό κεκτημένο και όποιοι τον απορρίπτουν παρεκκλίνουν από το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Ακούσαμε: Ο πολιτικός γάμος υιοθετήθηκε το 1982 παρά τη σφοδρή αντίδραση της Εκκλησίας και σήμερα, 42 χρόνια μετά, ουδείς ασχολείται.

Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Αυτοί που καθημερινά δίνουν ρέστα στις τηλεοράσεις για να νομιμοποιηθούν 30.000 μουσουλμάνοι, στην πλειονότητά τους παράνομοι μετανάστες, δίνουν με αφορμή τον γάμο ρεσιτάλ ρατσισμού κατά των μουσουλμανικών κοινωνιών! Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών. Για να νομιμοποιηθεί ο Χασάν, ζήτω το Ισλάμ.

Για να παντρευτεί ο Μήτσος με τον Τάκη, ανάθεμα στο Ισλάμ. Όσον αφορά το ευρωπαϊκό κεκτημένο: Ποιο ευρωπαϊκό κεκτημένο, ω απατεώνες μας; Καμία απόφαση του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καμία απόφαση της Κομισιόν, καμία απόφαση του παλαιού Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων δεν υποχρεώνει τα κράτη-μέλη να νομοθετήσουν την ισότητα στον γάμο. Το οικογενειακό δίκαιο είναι εθνική νομοθεσία. Εθνικό κεκτημένο. Διαβάστε στο τεύχος 8 του περιοδικού «Εκκλησία» την αναλυτικότατη γνωμοδότηση του Θεόδωρου Παπαγεωργίου, τον οποίο συνέδραμε ο καθηγητής Ρόκας με πλήθος παραπομπών σε αποφάσεις ευρωπαϊκών δικαστηρίων, μήπως και μάθετε τίποτε. Πόσα ψέματα θα πείτε για να πείσετε;

Τέλος, πράγματι νομοθετήθηκε ο πολιτικός γάμος το 1982 και έκτοτε από την Πολιτεία ουδείς ασχολείται. Αυτό είναι και το πρόβλημα! Αλλά όσοι ασχολούνται μετά τη νομοθέτηση αυτής της έννομης σχέσης με τον χαλαρό τύπο -ένας δήμαρχος διαβάζει ένα κείμενο, τα ζεύγη μηρυκάζουν ένα ελληνικό «I do» και τέλος- βλέπουν ότι ο θεσμός του γάμου πηγαίνει από τότε κατά διαβόλου. Και για λόγους οικονομικούς και για λόγους ηθικούς. Η αναλογία γάμων – διαζυγίων ανά 100 γάμους ήταν 33,4 το 2022, έναντι 34,2 το 2021, έναντι 40,2 το 2020, έναντι 32,1 το 2019. Κοινώς αποτυγχάνουμε συλλογικά και ως Πολιτεία και ως κοινωνία. Αλλά κατά την κυβέρνηση… ουδείς ασχολείται! Τούτων δοθέντων… συμφωνώ: Η χθεσινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου ήταν ιστορική. Θα έρθει ο καιρός στο μέλλον που θα γραφτεί με μαύρα γράμματα στην Ιστορία.