Ελευθέριος Ανδρώνης // Sportime
Πιστοποιητικό εμβολιασμού: Ένα μέτρο που μας παραπέμπει στο ζοφερό παρελθόν. Ένα μέτρο που θα ζήλευαν ακόμα και οι ναζιστικές δυνάμεις του Άξονα.
Το σκηνικό που διαμορφώνεται σιγά σιγά στην Ευρώπη από ηγέτες κρατών και αξιωματούχους που εργάζονται πυρετωδώς για την επιβολή του πιστοποιητικού εμβολιασμού, μας αποδεικνύει πως βρισκόμαστε ενώπιον μιας ζοφερής πραγματικότητας που θα ζήλευαν ακόμα και οι ναζιστικές δυνάμεις του Β’ Παγκοσμίου.
Η επιμονή του κ. Μητσοτάκη και των υπόλοιπων Ευρωπαίων εταίρων για ένα (ουσιαστικά άχρηστο) πιστοποιητικό, που θα πιστοποιεί ανθρώπους που θα έχουν εμβολιαστεί μεν, άλλα θα μπορούν να μεταδώσουν (ή ακόμα και να νοσήσουν ελαφρά από) τον ιό δε, φανερώνει πως οι λόγοι εφαρμογής αυτού του μέτρου, λιγότερη σχέση έχουν με την προστασία της υγείας και περισσότερη με την ανάδυση ολοκληρωτικών καθεστώτων, μαζικού ελέγχου των πολιτών.
Ένα πρώτο δείγμα αυτού του κοινωνικού εφιάλτη που απειλεί να χωρίσει τους λαούς σε «καθαρούς» και «ακάθαρτους», είδαμε στην πρωταθλήτρια χώρα των εμβολιασμών, το Ισραήλ. Στο Τελ Αβίβ πραγματοποιήθηκε τον Φεβρουάριο η πρώτη συναυλία εμβολιασμένων στα πλαίσια ενός προγράμματος για την επανεκκίνηση των πολιτιστικών εκδηλώσεων στη χώρα.
Όλοι οι θεατές της συναυλίας ήταν υποχρεωμένοι να παρουσιάσουν ένα «πράσινο διαβατήριο», δηλαδή ένα πιστοποιητικό επικυρωμένο από τις κρατικές αρχές, το οποίο αποδεικνύει ότι είχαν λάβει και τις δύο δόσεις ενός εμβολίου περισσότερο από μια εβδομάδα πριν την εκδήλωση ή ότι είχαν αναρρώσει από την Covid-19.
Ασφαλώς όλοι οι παρευρισκόμενοι φορούσαν μάσκες και κρατούσαν αποστάσεις σαν να μην είχαν εμβολιαστεί ποτέ.
Άλλο ένα τραγικό στοιχείο της υπόθεσης του ανόητου πιστοποιητικού
εμβολιασμού, που απορρέει από την αμφιλεγόμενη αποτελεσματικότητα των
mRNA εμβολίων. Οι δήθεν «προνομιούχοι» με τα «πράσινα διαβατήρια»
συγκεντρώθηκαν σε μια συναυλία που απέπνεε μια ισχνή ψευδαίσθηση
ελευθερίας, κι ωστόσο αυτή η «ελευθερία» τους, δεν μπόρεσε να τους
απαλλάξει ούτε καν από τις μάσκες. ["Ν": στη φωτο δεν φαίνεται να κρατούν αποστάσεις, αλλά φυσικά φορούν μάσκες].
Κάπως έτσι έρχεται όμως το τελειωτικό χτύπημα για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η σύμβαση του Οβιέδο (1997) πετιέται στον κάλαθο των αχρήστων από όσα κράτη υποστηρίζουν το πιστοποιητικό, αφού ναι μεν παρουσιάζουν τον εμβολιασμό ως προαιρετικό (επειδή για κάθε ιατρική πράξη, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ΕΛΕΥΘΕΡΗ συναίνεση του ανθρώπου), άλλα το ίδιο το κράτος ΕΚΒΙΑΖΕΙ τον πολίτη, διότι εκ των πραγμάτων τον απειλεί πως αν δεν εμβολιαστεί, τον περιμένει η εξοντωτική ποινή της κοινωνικής (ή και επαγγελματικής) απομόνωσης.
Επί του παρόντος στο Ισραήλ, τα γυμναστήρια, οι πισίνες, τα θέατρα και τα ξενοδοχεία είναι ανοιχτά μόνο για τους κατόχους των «πράσινων διαβατηρίων». Είναι ή δεν είναι ολοκληρωτισμός αυτό που συντελείται;
Οι λαοί δεν μπορεί να μείνουν απαθείς απέναντι σε τέτοια τερατουργήματα. Κράτη ξεκινούν να χρησιμοποιούν τέτοιου τύπου πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως αυτή που έγινε στο Τελ Αβίβ, για να τις χρησιμοποιήσουν ως κίνητρο (στυγνός ψυχολογικός εκβιασμός λέγεται αυτό) για τους σκεπτικιστές των εμβολίων. Δηλαδή αφού δεν μπορούν να σε πείσουν να κάνεις εμβόλιο για να έχεις την υγεία σου, θα σε πείσουν να κάνεις εμβόλιο για να έχεις την ελευθερία σου.
Το όλο θέμα, πέρα από τον κοινωνικό αποκλεισμό, προσκρούει ασφαλώς και στην (μη) προστασία των προσωπικών δεδομένων. Τα πιστοποιητικά εμβολιασμού δημιουργούν σοβαρότατες διακρίσεις μεταξύ των ατόμων με βάση την κατάσταση της υγείας τους. Δεν είναι μόνο ότι δεν θα μπορείς να μπεις στο χ θέατρο για να παρακολουθήσεις μια παράσταση, άλλα και ότι αυτομάτως όλος ο κοινωνικός σου περίγυρος θα μπορεί να συμπεράνει αν έχεις εμβολιαστεί ή όχι. Μιλάμε για το άκρον άωτον του κοινωνικού στιγματισμού. Το μόνο που θα λείπει θα είναι μια ταμπέλα στο στήθος που θα γράφει… «δεν είμαι εμβολιασμένος»…
Και όλα αυτά προωθούνται από κράτη (συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας ασφαλώς) που οι κυβερνήσεις τους υποτίθεται πως… μάχονται ενάντια σε κάθε μορφή διάκρισης και ψηφίζουν αυστηρούς… αντιρατσιστικούς νόμους!
Δεν μιλάμε για… θεωρίες συνομωσίας. Είναι γεγονότα που συμβαίνουν ήδη. Ο ιός και τα εμβόλια εργαλειοποιούνται πλήρως για να εφαρμοστούν μέτρα που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα μπορούσαν να επιβληθούν ούτε σε ολόκληρες δεκαετίες. Σε κάποιες περιπτώσεις κρατών, δεν τηρούνται καν τα προσχήματα του (δήθεν) μη υποχρεωτικού εμβολιασμού. Στο Βατικανό κατέστη υποχρεωτικός, όπως και πρόσφατα συνέβη το ίδιο στη Γαλικία. Και στην Ελλάδα βέβαια ξεκινήσαμε να βλέπουμε απολύσεις σε άτομα που δεν επιθυμούν να εμβολιαστούν.
Στο Ισραήλ ξεκίνησε πιλοτικό πρόγραμμα για Ισραηλινούς που επιστρέφουν στη χώρα τους από το εξωτερικό και μπορούν πλέον να αποφύγουν την υποχρεωτική καραντίνα σε ξενοδοχεία, έχοντας την επιλογή να φορέσουν ένα… ηλεκτρονικό βραχιόλι παρακολούθησης που θα ειδοποιεί τις αρχές σε περίπτωση που παραβιαστεί η υποχρεωτική κατ’ οίκον απομόνωση.
Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα κάποιες τοποθετήσεις αξιωματούχων που δηλώνουν σκεπτικοί ή αντίθετοι σε αυτό το ρατσιστικό έκτρωμα, όπως του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, που δήλωσε πως: «δεν θα δεχτεί ένα σύστημα που προϋποθέτει την πρόσβαση σε εκείνη ή την άλλη χώρα με πιστοποιητικό» και πως «ένα τέτοιο έγγραφο δεν πρέπει να παρέχει συγκεκριμένα δικαιώματα σε άτομα που έχουν εμβολιαστεί».
Άλλα και ο Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ δήλωσε για το θέμα πως: «Πολλοί λένε ότι η ιδέα αντίκειται στους κανόνες της Δημοκρατίας, γιατί υπάρχει μία απόφαση στην ΕΕ ότι ο εμβολιασμός είναι εθελοντικός. Εάν υπάρξει αυτό το διαβατήριο Covid, αυτό θα αντίκειται στην αρχή του εθελοντισμού. Άρα, οι πολίτες θα αναγκαστούν (σ.σ. να εμβολιαστούν). Θα δούμε πώς θα τελειώσει. Ελπίζω, η απόφαση θα ληφθεί αφού έχει ληφθεί υπόψιν η γνώμη των κρατών-μελών και να μην τούς επιβληθεί. Ο παράγοντας περί εθελοντισμού είναι πολύ σημαντικός».
Ένα είναι σίγουρο. Το πιστοποιητικό εμβολιασμού αποτελεί μια κερκόπορτα που αν οι λαοί επιτρέψουν να ανοίξει, θα σαρωθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, έτσι όπως τα γνωρίζαμε έως τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου