Ο άγιος Μύρων, επίσκοπος Κρήτης, ο Θαυματουργός & ο βράχος του απολιθωμένου δράκου (8 Αυγούστου)

creteplus.gr

Το σπιτάκι της Μέλιας

 

Η Ραύκος υπήρξε η πατρίδα του Αγίου Μύρωνα και προς τιμή του στη συνέχεια πήρε το όνομα του . Η γέννηση του Αγίου τοποθετείται περί το 250 μΧ, στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου και η κοίμηση του περί το 350 μΧ.

Ανήλθε στον επισκοπικό θρόνο της Γορτύνης περί το 320-330 μΧ.

Ωστόσο εδώ η παράδοση διχάζεται. Δηλαδή ,έχει γεννηθεί ζήτημα ,αν υπήρξε επίσκοπος Γορτύνης, δηλαδή πρόεδρος Κρήτης ή ήταν απλώς Επίσκοπος Κνωσού. Κι αυτό γιατί τα παλαιότερα κείμενα που τον φέρουν ως επίσκοπο (Γορτύνης) Κρήτης ,ενώ τα νεότερα ως επίσκοπο Κνωσού.

Χωρίς αμφιβολία πρέπει να δεχτούμε τη μαρτυρία του αρχαιότερου βίου του, ενός σχετικά αξιόπιστου κειμένου του 10ου αιώνα  ή των αρχών του 11ου αιώνα, που τον φέρει ως «πρόεδρον  Κρήτης»,δηλαδή επίσκοπο (Γορτύνης) Κρήτης . Σε ότι αφορά δε τη νεότερη αγιολογική παράδοση που τον φέρει ως επίσκοπο Κνωσού, αυτή  φαίνεται να οφείλεται στη μεταφορά της παλαιάς επισκοπής Κνωσού στη πόλη Ραύκο, δηλαδή στον Άγιο Μύρωνα κατά τη δεύτερη βυζαντινή περίοδο στο νησί.

Ο Άγιος γεννήθηκε από γονείς ευγενείς και ευσεβείς. Η γέννηση και η ανατροφή του συνέπεσε με τα δύσκολα χρόνια των διωγμών του Δεκίου, γι’ αυτό άλλωστε και οι γονείς του προσπάθησαν με μεγάλη επιμέλεια να τον αναθρέψουν σωστά και να τον προφυλάξουν από τις αμαρτωλές επιδράσεις τις ειδωλολατρίας της εποχής εκείνης.

Ήδη από την παιδική του ηλικία ήταν εμφανής η μελλοντική εξέλιξη του στους κόλπους της εκκλησίας. Από παιδί φάνηκε ο φιλανθρωπικός χαρακτήρας  του καθώς και οι θαυματουργές ικανότητες του, γεγονός που αποδεικνύεται από τα πάμπολλα θαύματα που έκανε. Ένα χαρακτηριστικό είναι αυτό με τα σταφύλια και το κρασί.

Μια χρονιά, λέει η παράδοση , μοίρασε στους φτωχούς όλα τα σταφύλια από τα αμπέλια της οικογένειας του. Η μητέρα του έκανε την παρατήρηση πως όλο το χρόνο κόπιαζαν για το αμπέλι εκείνο και τώρα δεν έμειναν σταφύλια για να κάνουν κρασί.
Εκείνος όμως χωρίς να αντιμιλήσει στην μητέρα του της είπε χαρακτηριστικά «εφύλαξεν και για μας ο θεός ,μητέρα!». Πήγε στο αμπέλι και βρήκε μόνο ένα τσαμπί σταφύλι με τρεις ρόγες. Το έφερε στο σπίτι και το έβαλε στο ποτήρι. Αμέσως άρχισε να τρέχει ο μούστος, έως ότου γέμισαν τα βαρέλια της οικογένειας καθώς και όλου του χωριού.

Όταν ο Μύρων μεγάλωσε εξασκούσε το επάγγελμα του γεωργού. Και σ αυτήν τη φάση της ζωής του εξακολούθησε να βοηθάει όλους τους ανθρώπους με όποιον τρόπο μπορούσε. Χόρταινε τους πεινασμένους ,έντυνε τους γυμνούς ,φρόντιζε τις χήρες και τα ορφανά, υποδεχόταν τους ξένους και γενικά προσέφερε κάθε είδους βοήθεια στους αναξιοπαθούντες.

Μάλιστα  ένα βράδυ ,όταν ο Άγιος αντιλήφθηκε ότι είχαν πάει κλέφτες να κλέψουν το σιτάρι από το αλώνι του. Οι κλέφτες νόμιζαν ότι κοιμάται. Γέμισαν τα σακιά και ο ένας με τη βοήθεια του άλλου τα φορτώθηκαν στον ώμο τους και έφυγαν . Ο τελευταίος όμως δεν είχε βοήθεια και δυσκολευόταν να σηκώσει το σακί στον ώμο του.

Τότε ο Άγιος σηκώθηκε και με τα ίδια του τα χέρια έβαλε το σακί στον ώμο του κλέφτη. «Ο θεός να σας συγχωρήσει», είπε ο Άγιος και ο κλέφτης έφυγε κατάπληκτος.

Όταν έφτασε σε ηλικία γάμου ο Μύρων, παντρεύτηκε με μια γυναίκα ευσεβή και πιστή. Γρήγορα όμως η σύζυγος του πέθανε και εκείνος, αφιερώθηκε απερίσπαστος στο Θεό.

Μελετούσε καθημερινά τα ιερά κείμενα ,νήστευε και προσευχόταν ενώ παράλληλα συνέχιζε το φιλανθρωπικό του έργο. Επειδή έγινε γνώστη η αρετή του ,χειροθετήθηκε πρώτα Αναγνώστης και στη συνεχεία χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, επί Μεγάλου Κωνσταντίνου, όταν πλέον σταμάτησαν οι διωγμοί, ο Μύρων επιδόθηκε με μεγαλύτερο ζήλο στο κήρυγμα του Ευαγγελίου, διδάσκοντας όχι μόνο με τα λόγια του αλλά κυρίως με τα έργα του και την αρετή του.

Η φήμη του γρήγορα απλώθηκε παντού γι’ αυτό και όταν πέθανε ο επίσκοπος Κρήτης όλοι, κλήρος, άρχοντες και λαός στράφηκαν σ’ αυτόν και τον παρακάλεσαν να αναλάβει τη διαποίμανση των ψυχών τους.

Έτσι ο Μύρων χειροτονήθηκε Επίσκοπος Κρήτης και με αυτό το αξίωμα πλέον συνέχισε τη θαυματουργή δράση του και το φιλανθρωπικό έργο του.

Κάποτε ενώ περιόδευε την επαρχία του έπρεπε να περάσει το ποτάμι, που λεγόταν τότε Τρίτων, το σημερινό Γιόφυρο .
Όμως ήταν χειμώνας και το ποτάμι είχε πλημμυρίσει.

Όταν έφτασε, σταύρωσε τα νερά με την αρχιερατική του ράβδο και σταμάτησε η φυσική ροή του ποταμού, ώστε να περάσει αυτός και η συνοδεία του. Στη συνέχεια έδωσε στο διάκο του τη ράβδο και του είπε να σταυρώσει τα νερά. Έτσι το ποτάμι συνέχισε να τρέχει.

Ο Άγιος έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Υπολογίζεται ότι κοιμήθηκε περίπου εκατό ετών έχοντας αφήσει πίσω ένα τεράστιο ποιμαντικό και χριστιανικό έργο και προετοιμάζοντας παράλληλα το δρόμο για την είσοδο στην χριστιανική ζωή εκατοντάδων ανθρώπων από τότε ως σήμερα.
Τόσο κατά τη διάρκεια της ζωής του όσο και μετά την κοίμηση του ,πάμπολλα είναι τα θαύματα τα οποία αποδίδονται στο πρόσωπο του. 

Ορισμένα από αυτά χρονολογούνται στην περίοδο της Τουρκοκρατίας:

Το 1826 λοιπόν, οι Τούρκοι του Μεγάλου κάστρου, με επικεφαλής τον Χασάν Πασά, εκστράτευσαν εναντίον των χωριών της επαρχίας Μαλεβυζίου.

Αφού συνέλαβαν πολλούς από τους κατοίκους τους οδήγησαν στο χωριό Άγιο Μύρωνα και τους κράτησαν αιχμάλωτους δίπλα στο Ναό του, πάνω στη στέγη ενός  σπιτιού με σκοπό να τους μεταφέρουν την επομένη στην Πόλη και άλλους να τους θανατώσουν κι άλλους να τους Τουρκέψουν.

Για να εμποδίσουν μάλιστα τυχόν απόδραση τους τοποθέτησαν κατά τη διάρκεια της νύχτας και δεύτερη φρουρά. Όλη τη νύχτα οι αιχμάλωτοι προσεύχονταν και επικαλούνταν τη βοήθεια του Αγίου.

Κατά τα μεσάνυχτα παρουσιάστηκε ένα εκτυφλωτικό φως στον ουρανό και σαν πύρινες γλώσσες κατέβηκε και στάθηκε πάνω στο ναό. Ταυτόχρονα ακούστηκαν δυνατές βροντές και εκκωφαντικός θόρυβος. 

Οι Τούρκοι νόμισαν ότι χριστιανικός στρατός τους είχε περικυκλώσει και επειδή τους κατέλαβε πανικός, έφυγαν τρέχοντας ενώ οι κάτοικοι του χωριού έσπευσαν να απελευθερώσουν τους αιχμαλώτους, οι όποιοι ευχαριστούσαν τον Άγιο για τη σωτηρία τους.
Το 1826 ο Χουσεΐν Αγάς από τις Αρχάνες ,ο οποίος μάλιστα είχε λάβει μέρος σε πολλές σφαγές κατά των χριστιανών ,είχε τυφλωθεί. Δεν είχε αφήσει μάγο ή γιατρό και να μην τον επισκεφτεί να θεραπευτεί. Όταν ο Χουσεΐν πληροφορήθηκε ότι ο Άγιος Μύρωνας κάνει θαύματα ,ζήτησε και τον έφεραν στο χωριό. Μπήκε στην εκκλησία και γονάτισε μπροστά στον τάφο του Αγίου.
Όλη την ώρα της θειας Λειτουργίας έμεινε γονατιστός .Όταν ο ιερέας  διάβαζε το ευαγγέλιο, φώναξε ο τυφλός: «Δόξα να’χει ο θεός και τιμή ο Άγιος Γέροντας, βλέπω...».

Πράγματι μετά το τέλος της λειτουργίας ,ο Τούρκος Αγάς κατέβηκε στη σπηλιά όπου ασκήτευε ο Άγιος ,έπλυνε τα ματιά του με το θαυματουργό Αγίασμα και έγινε τελείως καλά. Από τότε μέχρι και το 1859 όπου πέθανε, επισκεπτόταν πολύ συχνά το χωριό και το ναό του Αγίου και πρόσφερε δώρα.

Ένα ακόμη από τα εκατοντάδες θαύματα που έχουν καταγραφεί αναφέρεται  στην περίοδο της γερμανικής κατοχής .Τότε, μαζί με άλλους Γερμανούς εγκαταστάθηκε στο χωριό και ο Γερμανός λοχίας Αίφρεν. Ο λοχίας είδε στον ύπνο του τον Άγιο, ο οποίος υποσχέθηκε ότι θα τον βοηθήσει να επιστρέψει σώος στην πατρίδα του, αν δεν προκαλούσε κακό στους κατοίκους.

Ξυπνώντας έντρομος ,αναρωτήθηκε ποιος ήταν αυτός και όταν αργότερα πήγε στην εκκλησία ,με κατάπληξη, αναγνώρισε στην εικόνα του Αγίου τη μορφή που τον επισκέφτηκε τη νύχτα. Από εκείνη την ημέρα δεν ενόχλησε πλέον κανένα  από τους κατοίκους, ενώ ο ίδιος εκκλησιαζόταν κάθε Κυριακή μέχρι την οριστική αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων από το νησί.

Εκατοντάδες επίσης είναι και άλλα θαύματα του Αγίου καθώς είναι αναρίθμητοι οι άνθρωποι εκείνοι που -στο πέρασμα των αιώνων – βρήκαν ανακούφιση ,παρηγοριά και ίαση στη χάρη του Αγίου ενώ πολλά απ’αυτά δεν τα γνωρίζουμε καθόλου.

Το θαυματουργό Αγίασμα & η παράδοση με το δράκο

Από την αυλή της εκκλησίας ,κατεβαίνοντας τη πλαγιά από το δυτικό μέρος ,συναντούμε ένα μικρό σπηλαίο μέσα σε βράχους ,που προχωρεί κάτω από την εκκλησία.

Το σπήλαιο αυτό υπήρξε ο χώρος ασκήτευσης του Αγίου και συνδέεται άμεσα με ένα θαύμα ,το οποίο τέλεσε  ο Άγιος Μύρωνας.
Μια μέρα λοιπόν , λέει η παράδοση ,ερχόταν ένα λιοντάρι στο χωριό από το βόρειο μέρος και οι κάτοικοι του ήταν απογοητευμένοι και φοβισμένοι.

Ο Άγιος Μύρωνας είχε χειροτονηθεί την περίοδο εκείνη επίσκοπος και απουσίαζε από το χωριό .Μια φορά όμως που ο Άγιος είχε επισκεφθεί την ιδιαίτερη πατρίδα του, ο δράκος ξανάκανε  την εμφάνιση του. Αυτό συνέβη ένα πρωί Κυριακής την ώρα που ο Άγιος λειτουργούσε στην εκκλησία του Σωτήρος Χριστού, η οποία υπάρχει έως σήμερα .

Ο Άγιος ,χωρίς να φοβηθεί καθησύχασε τους πιστούς και έστειλε το διάκο με την αρχιερατική του ράβδο να διατάξει το θηρίο στο όνομα του Χριστού ,να μείνει στη θέση όπου βρισκόταν .

Πράγματι το θηρίο έμεινε ακίνητο και νεκρό. Μετά το τέλος της λειτουργίας ο Άγιος στάθηκε στην αυλή της εκκλησίας και έριξε πάνω στο ξαπλωμένο θηρίο που φαινόταν στην πλαγιά ,μια μεγάλη πέτρα.

Την ίδια στιγμή βροχή από πέτρες ,άγνωστο από που, έπεσαν πάνω στο θηρίο το οποίο απολιθώθηκε και έγινε ένας μεγάλος βράχος.

Ο βράχος αυτός έκλεισε-σύμφωνα πάντα με την παράδοση –μέσα του το Δράκο γι’ αυτό και σήμερα ο βράχος  που σώζεται λέγεται «δράκος».

Σήμερα ακόμη φαίνεται η ουρά του λιονταριού στο βορειοδυτικό μέρος του χωριού και το κεφάλι του απολιθωμένο στο νοτιοδυτικό ,ακριβώς μέσα στη σπηλιά που τρέχει το θαυματουργό  Αγίασμα.

Για να μπει κάνεις μέσα στη σπηλιά –το Αγιάσμα όπως λέγεται- πρέπει να κατέβει τρία σκαλοπάτια .Είναι ένας χώρος στενός. Στέγη του το κεφάλι του λιονταριού που απολίθωσε ο Άγιος.

Αριστερά υπάρχει ένα ύψωμα, μισό περίπου μέτρο ψηλότερα από τις πλάκες του δαπέδου, το οποίο –σύμφωνα πάντα με την παράδοση-αποτελούσε την  κλίνη του ασκητή Αγίου.

Γύρω-γύρω υπάρχουν βράχοι, ενώ χαμηλά στο δάπεδο υπάρχουν τρεις λακκούβες. Στη μεσαία τρέχει πάντα αγίασμα.
Σ’ένα βαθούλωμα του βράχου βρίσκεται η εικόνα του Αγίου και μπροστά της υπάρχει αναμμένο πάντα το καντήλι.

Απορία αλλά και εντύπωση, ωστόσο, προκαλεί τόσο στους κατοίκους του χωριού όσο και στους επισκέπτες, το πως γίνεται, ενώ τόσοι άνθρωποι εδώ και αιώνες βγάζουν αγίασμα, αυτό να μην τελειώνει ποτέ!

Ο «δράκος» ένα βαρόμετρο της φύσης
                                                                
Ένα αξιοπερίεργο φαινόμενο συμβαίνει στο βράχο του Δράκου από τα παλιά χρόνια ως σήμερα. Ο βράχος, που είναι από γρανίτη και έχει έκταση περίπου 1000 τμ, αποτελεί ένα αλάνθαστο προγνωστικό του καιρού.

Άλλοτε μικρές φυσαλίδες σαν άσπρος αφρός βγαίνουν από τις σχισμάδες του - ένδειξη ότι πρόκειται να βρέξει - σύμφωνα πάντα  με τους κατοίκους, κι άλλοτε ακούγεται ένας περίεργος θόρυβος μέσα από τον βράχο – ένδειξη πως θα κάνει βαρυχειμωνιά.

Αυτό επιβεβαιώνουν πολλοί κάτοικοι του χωριού, οι οποίοι έχουν υπάρξει μάρτυρες αυτού του φαινομένου. Πολλοί ξένοι, γεωλόγοι και μηχανικοί έχουν επισκεφτεί το Δράκο αλλά δεν έχουν καταφέρει έως σήμερα να ερμηνεύσουν το ιδιαίτερο αυτό φαινόμενο που η παράδοση και η πίστη το θέλει να λειτουργεί με τη χάρη του Αγίου, ως ένα πρωτότυπο βαρόμετρο της φύσης.

(Τα ιστορικά στοιχεία και οι φωτογραφίες έχουν αντληθεί από το επίσημο  site της Ενορίας  του Αγίου Μύρωνα  http://www.agios-myronas.gr/, το βιβλίο «Άγιος Μύρων Ακολουθίαι και βίος» ,του πριν από χρόνια Αρχιμανδρίτη και νυν  Μητροπολίτη Ρόδου κ. Κύριλλου , από το βιβλίο της   Άγιος Μύρων της Ελευθερίας  Λιναρδάκη ενώ το υλικό συμπληρώνεται από φωτογραφίες του Ν. Μαλτεζάκη, Γ. Μυσιρλάκη , Μ.Μαρκοδημητράκη και Φ. Χανιωτάκη )

Νομίζω ότι αξίζει να επισκεφτείτε και το: 

Τελικά, υπάρχουν δράκοι;