π. Παντελεήμων Κρούσκος
ΕΥΧΗ
Ο Ιωσήφ ο ευσχήμων και δίκαιος είναι ένα πρόσωπο, που εμφανίζεται στα ευαγγέλια αμέσως την ημέρα του Πάθους και μετά τον θάνατο του Χριστού. Ζητά το σώμα από τον Πιλάτο και θάβει τον διδάσκαλό του, σε καινό μνημείο που προετοίμαζε για τον εαυτό του.
Πληροφορούμαστε επίσης πως ήταν επίσημο πρόσωπο και πως περίμενε και αυτός την βασιλεία του Θεού, πράγμα που μπορεί να σημαίνει πως ήταν ένας κρυφός μαθητής του Χριστού, διά τον φόβο των Ιουδαίων, ή ένας πολύ ευλαβής και ευσεβής άνθρωπος.
Ο Νικόδημος είναι αυτός ο νυχτερινός μαθητής του Ιησού, με τον οποίο διαλέχτηκε κάποτε σε υψηλό θεολογικό επίπεδο και που προσπάθησε εις μάτην να υποστηρίξει τον Χριστό ενώπιον του συνεδρίου. Αυτός έφερε μια τεράστια ποσότητα μύρων στην ταφή του Χριστού για να τιμήσει τον διδάσκαλό του.
Και οι δύο ήταν άνθρωποι της εξουσίας και με υπόληψη ενώπιον των ιουδαϊκών και ρωμαϊκών αρχών. Και όμως αυτή την τους την υπόληψη και κοινωνική θέση καταφέρνουν, από την αγάπη την πολλή ή από την καρδιακή τους εντιμότητα και με γενναιότητα ψυχής, να μην την υπολογίζουν. Ενώ ακόμα ο όχλος μαίνεται και οι άρχοντες της αμαρτίας επικρατούν και ο Ιησούς φαίνεται ότι νικάται και εξουθενώνεται και μαθητές και απόστολοι διασκορπίζονται και κρύβονται, τα δυο αυτά ιερά πρόσωπα δείχνουν γενναιότητα και αυτοθυσία. Περιστοιχίζουν τον ηττημένο και αποσυνάγωγο και εβδελυγμένον θεωρούμενον ως νεκρόν, ον απεδοκίμασαν οι θρησκευτικοί άρχοντες του λαού τους, και τον θάβουν επιμελώς και τιμητικά με βασιλικές τιμές.
Ζούμε σε μια εποχή που η εξουσία ταυτίζεται άμεσα με την πνευματική και υλική διαφθορά και η διαφθορά αυτή διαχέεται ως ατομισμός και δίψα για διάκριση, επιβίωση, αυτοπροβολή, συντήρηση του ειδώλου (Image) και στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Όποιος δεν βαδίζει με τον συρμό και πολύ περισσότερο όποιος δεν αγωνίζεται να επιβληθεί εξουσιαστικά στο κοινωνικό στερέωμα, όχι μόνο καταποντίζεται, αλλά και αναγνωρίζεται ως περιθωριακός και μηδαμινός. Η στάση των ευσχημόνων ανδρών δεν είναι προκλητική μόνον για την εποχή τους. Είναι εκτός έθους και παραμένει προκλητική και για την σημερινή ανταγωνιστική και απόλυτα εικονολατρική εποχή.
Είναι πολύ γενναίο να πηγαίνεις ενάντια στο ρεύμα και στις κοινωνικές αρχές και συμβάσεις, είναι ανοίκειο να επιβάλεις εσύ το πρέπον επειδή υπάρχει προσωπική ηθική συνείδηση, ενώ γύρω και πλάι καταργείται κάθε γνήσια πρωτοβουλία και γνησιότητα. Ιερό είναι το επιβαλλόμενο και ό,τι επικρατεί. Λοιπόν, οι ευσεβείς είναι ασεβείς για τον κόσμο και οι φιλεύσπλαχνοι τρελοί που μαίνονται, άρα και οι έντιμοι είναι επικίνδυνοι και κάθε αλτρουισμος τρέφει την καχυποψία.
Ο νους μας δεν μπορεί να συλλάβει την παράσταση δύο αρχόντων να υπερβαίνουν τα νενομισμένα και να φέρονται με τέτοια ανθρώπινη τρυφερότητα και εντιμότητα σε έναν αποστάτη του γένους και της κοινωνίας. Γιατί οι άρχοντες είναι σκληροί συνήθως και υπηρετούν τον εαυτό τους. Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος είναι οι ήρωες της αγάπης και της αυτοθυσίας, αυτό που εμείς, που λεγόμαστε οι πολλοί και το σύνολον, έχουμε απαίτηση από την άρχουσα τάξη να ασπαστεί και να υποδυθεί: τον ρόλο της θυσίας και της προσφοράς, το σπάσιμο κάθε αλυσίδας που συγκρατεί την τυρανία του φόβου, της επιβολής και της διάκρισης.
Η φιλευσπλαχνία και η αγάπη για την αλήθεια, την έμπρακτη αλήθεια, είναι το αεί ζητούμενον. Φτάνει εμείς ως σύνολο να απεκδυθούμε την διαφθορά και την προκατάληψη και να εννοήσουμε πως οι άρχοντες δεν είναι οι ιεροφάντες του καθεστώτος και του πρέποντος και εμείς οι σιωπηλοί ακόλουθοί τους, αλλά οι τηρητές του αυτονόητου που έρχονται και να μας εκφράσουν, αλλά και να μας διδάξουν δίνοντας το παράδειγμα της γενναίας απόφασης. Σε κάθε άλλη περίπτωση αποτελούμε μαζί τους ένα αξιολύπητο σύνολο.
*****
Κυριακή των Μυροφόρων,
τρίτη Κυριακή από το Πάσχα
Των αγίων Μυροφόρων και των αγίων Νικοδήμου και Ιωσήφ από την
Αριμαθαία, των «κρυφών μαθητών» του Κυρίου.
[Απόσπασμα από το αφιέρωμα: Από το Πάσχα ώς του Αγίου Πνεύματος]
Κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας, Μυροφόρος ήταν και η Θεοτόκος (είναι η «άλλη Μαρία» του Ευαγγελίου ή η «Μαρία Ιακώβου»). Γι’ αυτό στην εικόνα της συνάντησης των Μυροφόρων με τον Κύριο πάντοτε απεικονίζεται και εκείνη. Αναλυτικά εδώ.
Την ίδια μέρα τιμάται η μνήμη των δύο Ιουδαίων αξιωματούχων που αποκαθήλωσαν τον Κύριο από το σταυρό (αφού ζήτησαν το Σώμα Του από τον Πιλάτο) και ανέλαβαν την ταφή Του. Είναι οι άγιοι Νικόδημος και Ιωσήφ από την Αριμαθαία. Ο άγιος Νικόδημος εμφανίστηκε μια νύχτα και συνομίλησε με τον Κύριο και, όταν το Ιουδαϊκό Συνέδριο συνωμοτούσε για να Τον σκοτώσει, προσπάθησε να Τον υπερασπιστεί, αλλά χωρίς επιτυχία (κατά Ιωάννην, κεφ. 3, και 7, 50-52).
Ο άγιος Ιωσήφ, κατά την παράδοση, κήρυξε το Ευαγγέλιο μέχρι τη Βρετανία και είναι ένας από τους αποστόλους των Βρετανών, μαζί με τον άγιο Αριστόβουλο, έναν από τους 70 Αποστόλους.
Περισσότερα για την Κυριακή των Μυροφόρων εδώ.
Επισκεφθείτε επίσης:
Οι Μυροφόρες δεν πίστευαν… αλλά πήγαν!
Των Μυροφόρων: Σήμερα διαλαλούμε σε όλους τους άνδρες ότι ο Χριστός Ανέστη! Σήμερα θα έπρεπε να εορτάζεται η Γιορτή της Γυναίκας (εικ.)
Δεν καταλαβαίνω αυτά που λέγονται στην Εκκλησία...
The Sundays after Easter in the Orthodox Christian Heritage!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου