ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

(ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ)

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Μαρτυρία Σώματος & Αίματος Χριστού στην Ταϊβάν


Θεία λειτουργία στο σημερινό παρεκκλήσι της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ταϊβάν (ένα διαμέρισμα σε πολυκατοικία). Φωτο από εδώ.

Αγιορείτικο Βήμα

Είναι ένα συγκλονιστικό γεγονός, που το διηγήθηκε ο π. Ιωνάς, ο μοναδικός Ορθόδοξος Ιεραπόστολος στην Ταϊβάν ["Ν": τώρα, συν Θεώ, δεν είναι εντελώς μόνος, αλλά έχει τη βοήθεια δύο Ταϊβανών ορθοδόξων λαϊκών], και συνέβη τον Ιανουάριο του 2001.
Ο τίτλος του άρθρου είναι Γένεση (ή Κινέζικες Ιστορίες), πιθανόν επειδή με αυτή τη Θεία Λειτουργία, την πρώτη στην Ταϊπέι, πρωτεύουσα της Ταϊβάν, συγκροτήθηκε το μικρό ποίμνιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας εκεί.
«Ο ερχομός του καινούργιου χρόνου (2001) βρήκε τον παπά (π.Ιωνά) γεμάτο σκέψη και αγωνία. Γιατί ο καιρός περνούσε και δεν είχε πού να λειτουργήσει. Δεν τον πείραζε το ταξίδι κάθε Κυριακή χαράματα με το τραίνο στην Ταϊτσούνγκ. Το συνήθισε σιγά-σιγά. Από τις 4.30΄ σέρνοντας τη βαλίτσα με τα άγια σκεύη, το Eυαγγέλιο, τη στολή, να βρεί ταξί, να δώσει στον ταξιτζή να καταλάβει πού να τον πάει.
Γιατί στην μικρή πόλη έξω από την Ταϊτσούνγκ, μόνος ένας ορθόδοξος Αμερικανός υπήρχε - κανείς άλλος στη λειτουργία.
Όμως τώρα τον έτρωγε η αγωνία. Γιατί είχε βάλει αγγελία στις εφημερίδες: «λειτουργία για τα Χριστούγεννα και τα Θεοφάνεια». Κάποιος φοιτητής, Ρώσος, του είπε και θυμόταν ότι οι Ρώσοι ακολουθούν το παλιό ημερολόγιο. Αλλά πού να λειτουργήσει στην Ταϊπέι;
Σκέφτηκε τα ξενοδοχεία. Έχει εδώ στην Ταϊπέι μεγάλα και πολυτελή. Θυμόταν τον πρώτο καιρό, όταν τύχαινε να περνάει απ' έξω από κάποιο… Έριχνε κανένα βλέμμα μέσα, δειλά-δειλά. Άλλωστε δεν είχε ποτέ πάρε δώσε με ξενοδοχεία, καταγόταν από φτωχή οικογένεια, μετά στο Άγιο Όρος… Και από πού να αρχίσει; «Ας πάμε στον σταθμό» σκέφτηκε, το μέρος που ήξερε κάπως. Άλλωστε γύρω απ' αυτόν υπάρχουν πολλά ωραία ξενοδοχεία.

Άρχισε από το πρώτο. Το «COSMOS HOTEL»… Διαπίστωσε ότι το Σάββατο 6 Ιανουαρίου από πολύ νωρίς είναι κλεισμένο για γάμους και δεξιώσεις. Ήταν η αρχή του χρόνου και σύμφωνα με το φεγγάρι ήταν τυχερή περίοδος για γάμους. Έφυγε. Ανέβηκε στην εναέρια γέφυρα, δρόμο για το HILTON, απέναντι. Η κυρία Αθηνά Τσέν, που τον δέχτηκε στον 6ο όροφο, του είπε χαμογελώντας ότι είναι κλεισμένο ένα μήνα μπροστά για γάμους… Ανταλλάξανε χαμόγελα και κάρτες και έφυγε με την ψυχή στο στόμα και την αγωνία στην καρδιά… «Θεέ μου ,πού να βρω….».
Πηγε τρεμάμενος πιο πέρα, στον επόμενο σταθμό του ηλεκτρικού.
LAI LAI SERATON… Προχώρησε –μεγάλο πολύ ήταν– τι να γίνει, ίδιες διαδικασίες… Στο τέλος βρέθηκε κάποια άκρη, μόνο μια αίθουσα υπήρχε στον 17ο όροφο, με όνομα απρόσμενο! Kingdom hall!
«Εντάξει, σίγουρα Σάββατο πρωί» είπε με αγωνία. «Ναι 70000 δρχ +4000 το άτομο, γιατί το ξενοδοχείο προσφέρει καφέ υποχρεωτικά».
Σαββατο πρωί με τη μεγάλη βαλίτσα, κρατώντας τη με προσοχή, τα άγια σκεύη μέσα. Το σαράκι της αγωνίας του τρυπάει βαθιά την καρδιά. «Θα έρθει, Θεέ μου, κανένας ή όχι; Πώς θα λειτουργήσω αν δεν έρθει;».
Ξέρω πως κρατούσε το προσφοράκι, μαύρο ψωμάκι (δεν βρίσκεις εύκολα άσπρο αλεύρι, ήταν ολικής αλέσεως), φτιαγμένο στην Ταϊτσούνγκ, γιατί στο φτωχικό δωματιάκι της φοιτητικής εστίας που μένει δεν επιτρέπεται να μαγειρεύει, και πώς το κοιτουσε. Δεν κοιμήθηκε την προηγούμενη νύχτα.
Άνοιξε τη βαλίτσα, άρχισε να βγάζει ένα-ένα τα άγια σκεύη… Η Κινέζα υπάλληλος του ξενοδοχείου παρακολουθούσε με απορία και σιωπή, που σιγά-σιγά μεταμορφώθηκε σε σεβασμό. Τον βοήθησε να βάλουν το τραπεζάκι στο παράθυρο, φαινόταν η Ταϊπέι που τόσο αγάπησε από κάτω, σαν να ετοιμαζόταν να λειτουργήσει στον ουρανό. Έβγαλε το Ευαγγέλιο… Πήρε καιρό με την καρδια γεμάτη αγωνία. «Θεέ μου θα έρθει κανείς;». Άρχισε να φορά την ιερατική στολή… Ετοίμασε και μια λεκανίτσα με νερό και ένα μικρό σταυρό, να κάνει τον αγιασμό των Θεοφανείων.
Κρατούσε το πρόσφορο, μα φοβόταν να αρχίσει, θα ερχόταν κανείς; Μηχανικά άνοιξε το μπουκαλάκι με το κρασί, ώσπου ήρθαν οι πρώτοι.
-Εδώ είναι η Ορθόδοξη Λειτουργία;
-Ναι, εδώ…
-Είμαστε οι… από τα Σκόπια!!
Να κι άλλοι δύο, από Ρωσία, κι άλλοι από Ουκρανία, Λευκορωσία. Και η φίλη η καθηγήτρια και μαθήτριά σου στα ελληνικά Κινέζα, ήρθε κι αυτή και ο Αμερικάνος από την Ταϊτσούγκ. Γεμάτος χαρά άρχισε την προσκομιδή στο μικρό διπλανό τραπεζάκι.
-Ελάτε πιο κοντά, τους είπε, να έτσι γίνεται η προσκομιδή, να αυτό θα γίνει Χριστός…
Συνέχισε την προσκομιδή. Κάποια στιγμή που γύρισε το κεφάλι του να πάρει το μπουκάλι με το εμφιαλωμένο νερό, παρατήρησε μερικούς να έχουν δάκρυα στα μάτια τους… Συνέχισε.

-Και τώρα να πείτε τα ονόματά σας, να βγάλω μερίδες για σας και για τις ψυχές των δικών σας.
Δεν καταλάβαιναν στην αρχή, δεν είχαν ξαναδεί, δεν ήξεραν. Ύστερα άρχισαν να λένε ένας-ένας χαμηλόφωνα, συγκινημένα. Ίσκρα, Ιλιούσα, Ξένις, Πήτερ, Νατάσα, Βέστνα.
Άρχισε την Λειτουργία με συγκίνηση. Έψαλε ο Αμερικάνος… Οι άλλοι παρακολουθούσαν καθιστοί, αλλά συνεπαρμένοι.
Κοιτούσαν με περιέργεια, πρώτη φορά τόσο κοντά η Αγία Τράπεζα, το μικρό αυτό τραπεζάκι του ξενοδοχείου. Κοιτούσαν το Άγιο Αντιμήνσιο που άνοιξε… Συνέχισε…
-Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης, προσέλθετε…
Προσήλθε ο Αμερικάνος με ευλάβεια. Οι άλλοι κοιτούσαν. Τέλειωσε σύντομα την Λειτουργία. Συγκινημένα ευχαρίστησε και είπε δυο λόγια για την διπλή γιορτή, όπως γιορταζόταν παλιά στην Ανατολή, μαζί Χριστούγεννα και Θεοφάνεια… Εξήγησε τι είναι ο αγιασμός και έκανε τον αγιασμό των Θεοφανείων, έτσι ταπεινά χωρίς ψάλτες κλπ. Στο τέλος έδωσε σε όλους αγιασμό σε πλαστικά ποτηράκια και άδεια μπουκάλια από το νερό, που έφερε η Κινέζα υπάλληλος του ξενοδοχείου.
Αφού μοίρασε το αντίδωρο πρότεινε να πάρουν καφέ που ήταν ήδη έτοιμος, μέχρι να τελειώσει την κατάλυση ["Ν": δηλ. να "καταλύσει" (να καταναλώσει, να φάει) όση θεία κοινωνία είχε απομείνει, επειδή το Σώμα και το Αίμα του Χριστού δεν πρέπει να μείνει στον κόσμο, παρά μόνο μέσα στο ανθρώπινο σώμα, που, κατά την Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι ο αληθινός ναός του Θεού]. Τους εξήγησε ότι δεν γινόταν να αφήσει τη θεία Κοινωνία. Άρχισε να καταλύει με προσοχή. Πάντα φοβόταν, έπρεπε να είναι όλα με τάξη.

Δεν είχε προσέξει όμως κάποιον που τον κοίταζε με έκπληξη και γουρλωμένα μάτια. Δεν κατάλαβε τίποτα, άλλωστε δε φημιζόταν για την παρατηρητικότητά του.
Τελείωσε, ξεντύθηκε [από τη στολή του], τύλιξε τα άγια σκεύη στην βαλίτσα.
Ετοιμάστηκαν να κατέβουν.
Όλοι χαρούμενοι. Η Κινέζα μέτρησε τα άτομα και πήρε τα λεφτά. Τα παιδιά από τα Σκόπια κάλεσαν τον παπά στο σπίτι τους. Θα είχαν το βράδυ χριστουγεννιάτικο πάρτυ. Ήταν τόσο χαρούμενοι που έκαναν Ορθόδοξα Χριστούγεννα.

Ταϊπέι (από εδώ)

Ξέρω, σκεφτόταν αν πρέπει να πάει, ως λαϊκός δεν είχε πάει, αλλά τώρα έπρεπε. Πήγε. Ήταν πολλοί… Δημιουργήθηκε μια ζεστή ατμόσφαιρα.
-Παιδιά, τους είπε, καλό είναι στην άλλη Λειτουργία να κοινωνήσετε κιόλας. Θα έχετε καιρό άλλωστε, υποθέτω, να κοινωνήσετε.
-Ναι, πάτερ, του λέει κάποιος, αλλά τι είναι η Θεία Κοινωνία;
-Η Θεία Κοινωνία, παιδιά, είναι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού στ' αλήθεια, που μας δίνει, γιατί μας αγαπάει, γιατί τόσο μας αγάπησε που θέλησε να γίνει αίμα, αίμα μας και σώμα μας. Ξέρετε, Εκείνος θέλει να μας κοινωνήσει πρώτα ["Ν": δηλ. να ενωθεί μαζί μας - κοινωνία = ένωση] και μετά εμείς, αυτό είναι η τέλεια αγάπη. Αλλά, για να μην τρομάξουμε, αφήνει να βλέπουμε μόνο κρασί και ψωμί και όχι αίμα και κρέας. Αλλά υπάρχουν άνθρωποι που τα έχουν δεί.

Τους ανέφερε ιστορίες και περιστατικά, ακόμα ανθρώπους που γνώριζε ο ίδιος, τον πατέρα κάποιου συμμοναστή του ["Ν": δηλ. μοναχού στο ίδιο μοναστήρι μ΄αυτόν], που είχε δεί το μυστήριο όταν ήταν παιδάκι και τους το είχε πει. Απορροφημένος καθώς ήταν, δεν πρόσεξε δυο που κοιτάζονταν με νόημα και έκπληξη.
Το πάρτι συνεχιζόταν, νέοι επισκέπτες, άλλες συζητήσεις. Τότε δυο τον πήραν παράμερα, στο διπλανό δωμάτιο… Συγκινημένοι του είπαν:
-Πές μας, είναι αλήθεια αυτό που είπες για κείνο τον άνθρωπο, ότι είδε κρέας και αίμα;
-Βεβαίως, τους είπε, άλλωστε μπορείτε να το ελέγξετε, να σας δώσω διεύθυνση κ.λ.π. Γιατί;
-Γιατί, πάτερ, είδα κι εγώ το ίδιο πράγμα, είπε. Σε είδα να τρως κρέας όταν τέλειωσες, κρέας άσπρο, με αίμα, και απόρησα και είπα στον άλλο. Μα τι κάνει αυτός εκεί; Πού το βρήκε, τέλος πάντων, πού το είχε κρύψει;
Τι να απαντήσεις;
-Παιδί μου, δόξασε το Θεό που σε αγαπάει τόσο και σου έδειξε το μυστήριο αυτό. Εγώ ποτέ δεν είδα κάτι τέτοιο.
-Τι λές, πάτερ, εμένα αγαπάει ο Θεός;
Δύσκολο είναι να συνεχίσεις. Οι άνθρωποι αυτοί εξομολογήθηκαν, κοινώνησαν και κοινωνούν ως τώρα.

(Διασκευή κειμένου π. Δημ. Αθανασίου)

Δείτε επίσης:

Η Ορθοδοξία στην Κινα, άλλοτε και τώρα
Orthodox martyrs blood, saints and spiritual agonists in China

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αδελφέ μου, τον πατέρα Ιωνά μέσα από την σελίδα σου τον γνώριζα.
Αλλά τι ήταν τούτο που διάβασα. Ανατρίχιασα από την κορφή ως τα νύχια.

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ είπε...

Είναι παρήγορο που συμβαίνουν τέτοια γεγονότα στις Ιεραποστολές. Εκεί η σύγχρονη ορθοδοξία, σε μη ορθόδοξες γωνιές (ή λεωφόρους) του πλανήτη μας, συναντά τα συναξάρια και την παραδοσιακή πνευματικότητα που γνωρίζουμε.
Δόξα τω Θεώ.
Η ευθύνη όλων μας είναι μεγάλη, όχι μόνο για τη σωτηρία της ψυχής μας αλλά και για τη σωτηρία όλων των συνανθρώπων μας.
Σας ευχαριστώ. Ο Θεός μαζί σας, και με όλο τον κόσμο...