Μορμονισμός και Ορθοδοξία

Φωτο από εδώ

Εισαγωγή (*)

Στην παρούσα ανάρτηση θα παραθέσουμε ορισμένα ζητήματα, σχετικά με την κοινότητα των Μορμόνων («Εκκλησία του Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών»), από τη σκοπιά της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ελπίζουμε έτσι να συμβάλουμε, με τη βοήθεια του Θεού, στο διάλογο Μορμόνων και Ορθόδοξων Χριστιανών και κατά βάθος ευχόμαστε να παρακινήσουμε κάποιους αδελφούς μας Μορμόνους να ερευνήσουν περισσότερο την Ορθοδοξία, που αποτελεί τις ρίζες του χριστιανισμού.

Όταν εδώ λέμε «Ορθόδοξη Εκκλησία» εννοούμε αυτό που κοινώς χαρακτηρίζεται «Eastern Orthodox Church» και όχι διάφορες άλλες θρησκευτικές κοινότητες που αυτοχαρακτηρίζονται «ορθόδοξοι», όπως «ορθόδοξοι προτεστάντες» ή «ορθόδοξοι μη χαλκηδόνιοι» (Αιθίοπες, Σύριοι κ.λ.π.), πράγμα που, κατά τη γνώμη μας, άθελά τους μπερδεύει τον κόσμο.

Εξ αρχής θα επισημάνω με αγάπη ότι, από την άποψη των Ορθοδόξων, οι Μορμόνοι είναι απλώς μία από τις χιλιάδες θρησκευτικές κοινότητες, στις οποίες διακλαδίστηκε το δέντρο του προτεσταντισμού, που φύτρωσε στο αλλοιωμένο χριστιανικό έδαφος του δυτικού Μεσαίωνα. Η μεσαιωνική δύση (με τη λεγόμενη «Καθολική Εκκλησία» ή «Ρωμαιοκαθολική») είχε ήδη αποκοπεί από τις ίδιες τις δικές της αυθεντικές ρίζες (που ήταν στην πραγματικότητα ορθόδοξες) και είχε πέσει στην κυριαρχία μιας αίρεσης. Αυτή την αίρεση (τον παπισμό) προσπάθησε να αντιμετωπίσει ο Λούθηρος, όμως αποκόπηκε ακόμη περισσότερο από τις αληθινές ρίζες της Εκκλησίας, νομίζοντας ότι τις προσεγγίζει.

Την εποχή που ο Λούθηρος και ο Καλβίνος δημιουργούσαν τη Μεταρρύθμιση, στα ορθόδοξα χριστιανικά μοναστήρια της Ανατολικής Ευρώπης, καθώς σε τμήματα και της Ασίας και της Βόρειας Αφρικής, ζούσαν εκατοντάδες άγιοι, άντρες και γυναίκες. Επίσης, στις πόλεις και τα χωριά αυτών των περιοχών, υπήρχαν βέβαια και άπιστοι, ανήθικοι και αμετανόητοι αμαρτωλοί (όπως σε κάθε τόπο, κάθε εποχή), όμως ζούσαν επίσης εκατομμύρια αληθινοί χριστιανοί με αυθεντική πίστη, ανάμεσα στους οποίους ζούσαν αμέτρητοι «μικροί» και «μεγάλοι» άγιοι, πολλοί από τους οποίους ήταν θαυματουργοί, ακριβώς όπως βλέπουμε στις Πράξεις των Αποστόλων ότι ήταν οι μαθητές του Ιησού Χριστού.

Οι άγιοι αυτοί, καθένας από τους οποίους δεν είναι λιγότερο σημαντικός από το Λούθηρο ή τον Καλβίνο, ήταν μαθητές και πνευματικά παιδιά των αγίων της προηγούμενης γενιάς, και αυτοί με τη σειρά τους της προηγούμενης κ.ο.κ., φτάνοντας μέχρι τους αποστόλους και τους μαθητές τους, τον 1ο αιώνα μ.Χ. Όλοι τούτοι δεν χρειάστηκε να έρθουν σε ρήξη με την Εκκλησία, στην οποία ανήκαν, ούτε να δημιουργήσουν μια νέα εκδοχή του χριστιανισμού, γιατί αυτή η Εκκλησία δεν άλλαξε τη διδασκαλία και τον τρόπο ζωής της (όπως ο παπισμός), αλλά ήταν ακριβώς η ίδια Εκκλησία που ίδρυσε ο Ιησούς Χριστός και καθοδήγησε το Άγιο Πνεύμα διά των αγίων αποστόλων και των μαθητών τους, των αγίων του 2ου αιώνα μ.Χ. και κατόπιν των αγίων του 3ου αιώνα και του 4ου κ.ο.κ., μέχρι και σήμερα.

Δυστυχώς, οι περισσότερες από τις περιοχές αυτές, κατά τα χρόνια του Λούθηρου, βρίσκονταν υπό οθωμανική κατοχή, αυτό όμως δεν εμπόδισε τους χριστιανούς να αναπτύσσονται πνευματικά μέσα στην Εκκλησία και να προοδεύουν σε ενότητα με το Χριστό και μεταξύ τους, όπως συνέβαινε και στους αιώνες των ρωμαϊκών διωγμών.

Οι προτεστάντες πολεμούσαν ενάντια σε μια φοβερή αίρεση, τον παπισμό, όμως δίπλα τους, σε μικρή απόσταση, συνέχιζε να ανασαίνει η αρχαία Εκκλησία των πρωτοχριστιανικών χρόνων, η Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία ζει ακόμη και σήμερα, χωρίς να έχει σπάσει ποτέ το νήμα που τη συνδέει με την Εκκλησία των αποστόλων και των πρώτων χριστιανών.

Οι Μορμόνοι αδελφοί μας απομακρύνθηκαν ακόμη περισσότερο από τις ρίζες του χριστιανισμού, υιοθετώντας καινούργιες δοξασίες, που σε κάποια θυμίζουν τον αρχαίο γνωστικισμό, δηλ. τη «θρησκεία των αγγέλων», που καταδικάζει ήδη ο απόστολος Παύλος στο Κολοσσαείς 2, 18, και Α΄ Τιμ. 1, 4, και που αργότερα επίσης διακλαδίστηκε σε πολλούς κλάδους.

Σοβαρά κοινά στοιχεία ανάμεσα στους Μορμόνους και τους αρχαίους γνωστικούς (ίσως υπάρχουν κι άλλα):

Χρησιμοποιούν μια διαφορετική Βίβλο, παράλληλα προς την κανονική Αγία Γραφή, που ισχυρίζονται ότι το περιεχόμενό της τους έχει αποκαλυφθεί άνωθεν. Το ίδιο έκαναν και οι γνωστικοί, δημιουργώντας έτσι την τεράστια παραφιλολογία των «απόκρυφων ευαγγελίων».
Εντάσσουν το χριστιανικό Θεό, αλλά και τον Ιησού Χριστό, στα πλαίσια μιας γενικότερης ουράνιας γενεαλογίας, από την οποία εξαρτούν και τη δημιουργία του σύμπαντος και των ανθρώπων (βλ. «γενεαλογίαις απεράντοις», Α΄ Τιμ. 1, 4).
Επίσης δέχονται προΰπαρξη των ανθρώπινων ψυχών, μετενσάρκωση και θεοποίηση των ανθρώπων, πολύ διαφορετική από την αγιότητα (θέωση) που διδάσκει ο χριστιανισμός.
Διδάσκουν ότι σ’ αυτές τις «νέες αποκαλύψεις» καθοδηγήθηκαν από άγγελο (βλ. «θρησκεία των αγγέλων», Κολ. 2, 18).
Αποδέχτηκαν την πολυγαμία, πράγμα που τους πλησιάζει κάπως προς τους νικολαΐτες, που καταδικάζονται στην Αποκάλυψη 2, 6 και 14-15, Β΄ Πέτρου 2, 15, αν και ασφαλώς δεν κάνουν τις ακρότητες εκείνων.

Από τον προτεσταντισμό έχουν εμφανιστεί κι άλλες ομάδες που αποστασιοποιήθηκαν πολύ από το χριστιανισμό, τραβώντας παράξενους δρόμους, όπως οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» και οι πεντηκοστιανοί. Ωστόσο, δεν παύουν να αποτελούν ψηφίδες στο πολύπλοκο μωσαϊκό του προτεσταντισμού.

Όλους αυτούς – και τους Μορμόνους – η Ορθόδοξη Εκκλησία προσκαλεί στο σπίτι τους.

(*) Πρόκειται για εισαγωγή σε αγγλόφωνο αφιέρωμα με πρόσθετα στοιχεία, που, Θεού θέλοντος, δημοσιεύεται εδώ. Η εισαγωγή έχει ενσωματωμένα στοιχεία και από εδώ. Τη μετέφρασε στα αγγλικά η αδελφή μας Κ. Ν.

Ο Μορμονισμός από τη σκοπιά της Ορθοδοξίας

Από την εξαιρετική ιστοσελίδα της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος

ΜΟΡΜΟΝΟΙ Ή «ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ» 

 (Church of Jesus Christ of Latterday Saints), ή «Οι άγιοι της Ύστερης Ημέρας»

 ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ «ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ» ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ
ΑΝΤΩΝΙΟΣ Μ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΥΡΝΑΡΑΣ

 

Η αίρεση των Μορμόνων η «Η Εκκλησία του Ιησού Χριστού των τελευταίων ημερών», επιβίωσε στην περίοδο του μεγάλου θρησκευτικού αναβρασμού του δεκάτου ενάτου αιώνα στην Αμερική. Το όνομα της αιρέσεως οφείλεται σε κάποιο «προφήτη», ανύπαρκτο ιστορικά πρόσωπο, τον Μόρμον, ο οποίος υποτίθεται ότι έζησε τον τέταρτο αιώνα στην Αμερική.

Το δόγμα του Μορμονισμού στηρίζεται στη μυθώδη διδα­σκαλία του Ιωσήφ Σμιθ (Joseph Smith), που, κατά τους Μορμόνους, θεωρείται προφήτης. Ο Σμιθ, τρίτος γιος μιας γεωργικής οικογένειας, γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1805 στη Sharon της πολιτείας Βερμόντ των Η.Π.Α. Έπειτα εγκαταστάθηκε οικογε­νειακώς στην πολιτεία της Ν. Υόρκης, στην πόλη Μάντσεστερ. Σύμφωνα με μαρτυρίες του Σμιθ, στην περιοχή του γύρω στα 1820 ανταγωνίζονταν μεταξύ τους ποικίλες προτεσταντικές ομάδες. Ο ίδιος άνηκε στους πρεσβυτεριανούς κι αργότερα εντάχτηκε στους μεθοδιστές. Η οικογένεια του Σμιθ είχε διχασθεί σε Καλβινιστές και Μεθοδιστές, ενώ ο ίδιος, σύμφωνα με ομολογία του, δυσκολευόταν να αποφασίσει ποια ομάδα είχε δίκαιο. Ο Σμιθ, πολύ φιλόδοξο άτομο, ζητάει από τον Θεό να τον φωτίσει για να γνωρίσει την αλήθεια. Αποσύρθηκε στο δάσος και με όραμα που του αποκάλυψε ο Θεός (Πατήρ και ο Υιός) πληροφο­ρήθηκε από τον ίδιο το Θεό ότι όλες οι υπάρχουσες «εκκλησίες» είχαν διαστρέψει τη διδασκαλία της αρχικής Εκκλησίας. Μέχρι το σημείο αυτό και ο Σμιθ ακολουθεί προτεσταντικές απόψεις για αμαρτία των εκκλησιών.

Για το Σμιθ αρχίζει μια μεγάλη αποστολή για την οποία έπρεπε να είναι έτοιμος. Μετά τρία χρόνια, στις 21 Σεπτεμβρίου 1823, του παρουσιάστηκε ένας άγγελος, ο Μορόνι, που του μίλη­σε για ένα θαμμένο σ' ένα λόφο Cumorah, κοντά στο σπίτι του, στο Μάντσεστερ, στην πολιτεία της Ν. Υόρκης, αρχαίο βιβλίο, γραμμένο σε χρυσές πλάκες. Το βιβλίο αυτό είχε γραφεί από τους αρχαίους κατοίκους της Αμερικής, τους πρόγονους των Ινδιάνων, και ήταν περίληψη της ιστορίας τους, της καταγωγής τους και του πολιτισμού τους. Το βιβλίο συμπεριελάμβανε την καταγραφή των θείων νόμων και διαθηκών με το λαό. Ο άγγελος είπε επίσης ότι θαμμένο μαζί με το βιβλίο ήταν ένα ειδικό όργα­νο από δύο διαφανείς λίθους δεμένους σ' ένα ασημένιο σκελετό, το λεγόμενο Ούριμ και Θουμμίμ με το οποίο ο Σμιθ θα μπορούσε να μεταφράσει το βιβλίο στα αγγλικά. Ο μύθος λέγει ακόμα ότι χρειάστηκαν να περάσουν ακόμα τέσσερα χρόνια, όταν ο Μορόνι το 1827 έδειξε στο Σμιθ που είχαν θαφτεί οι κρυμμένες πλά­κες. Η μετάφραση έγινε από το 1827 ως το 1830. Μετά τη μετάφραση εμφανίστηκε και πάλι ο άγγελος Μορόνι που πήρε πίσω τις χρυσές πλάκες, τις οποίες δεν είδε ξανά κανένας.

Η τελική μετάφραση τυπώθηκε το 1830 στην Palmyra της Νέας Υόρκης και όλο το έργο είναι γνωστό ως το Βιβλίο του Μόρμον. Από το βιβλίο αυτοί οι οπαδοί του Σμιθ ονομάστηκαν Μορμόνοι. Έτσι ο Σμιθ ίδρυσε επίσημα την «εκκλησία του Ιη­σού Χριστού των Αγίων της Ύστερης Ημέρας» στις 6 Απρι­λίου 1830.

Γρήγορα ο Σμιθ απόκτησε οπαδούς, αλλά πολύ γρήγορα περιφρονήθηκαν εξαιτίας των κλειστών κοινοτήτων, της μη απο­δοχής παραδοσιακών αρχών του Χριστιανισμού και αργότερα της πολυγαμίας. Οι Μορμόνοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη Νέα Υόρκη και κατέφυγαν στην πολιτεία Οχάιο. Έπειτα στη Missouri και τελικά εγκαταστάθηκαν ομαδικά στην πολιτεία Illinois, όπου έκτισαν τη δική τους πόλη, τη Ναβού (Nauvoo). Διωγμούς υπέστησαν και πάλι λόγω της πολυγαμίας το 1843. Ο Σμιθ και ο αδελφός του σκοτώθηκαν από ένα εξαγριωμένο όχλο.

Τον Ιωσήφ Σμιθ τον διαδέχτηκε ο Μπρίγκχαμ Γιούγκ (Brigham Yougn 1805-1977). Με τη νέα ηγεσία οι Μορμόνοι έφυγαν από την πολιτεία Illinois και έφθασαν εκεί που έγινε η καινούρ­για πολιτεία Ουτάχη (Utah). Από το 1847 εγκαταστάθηκαν εκεί μόνιμα, και μέχρι σήμερα το Σώλτ Λαίηκ Σίτυ (Salt Lake City), είναι το κέντρο των Μορμόνων, που είναι πολυάριθμοι.

Το Βιβλίο του Μόρμον

Πηγή της διδασκαλίας των Μορμόνων είναι όχι η Αγία Γραφή ή τουλάχιστον όχι η Αγία Γραφή μόνο όσο κυρίως και κατ' εξοχήν το Βιβλίο του Μόρμον. Πιστεύουν ότι το βιβλίο του Μόρμον αποτελεί συμπληρωματική αποκάλυψη της Αγίας Γραφής, ενώ στην πράξη αντικαθιστά την Αγία Γραφή. Αυτό αποτελεί τη βάση των κακοδοξιών τους και όλων των τελετών τους. Είναι ένα ογκώδες έργο με 239 κεφάλαια. 54 για πολέμους, 21 για ιστορίες, 55 για προφητείες, 71 για δόγματα, 17 για ιερα­ποστόλους και 21 για την αποστολή του Μεσσία.

Οι Μορμόνοι πιστεύουν ότι αυτό το «άγιο» κείμενο είναι γραμμένο από τους προφήτες του Θεού, που ζούσαν στην αρχαία Παλαιστίνη και έπειτα στην αρχαία Αμερική. Το βιβλίο είναι μυθιστορηματικό χωρίς ίχνος πραγματικών γεγονότων. Σ' αυτό αναφέρεται η υποτιθέμενη μετανάστευση τον πρώτο αιώνα στην Αμερική των δέκα φυλών του Ισραήλ, που διακρίθηκαν σε δύο ομάδες τους Νεφίτες και τους Λαμίτες. Περιέχει την ιστορία του λαού που ζούσε στην Αμερική αιώνες πριν από την άφιξη εκεί του Χριστόφορου Κολόμβου. Η ιστορία αυτή ασχολείται με την καταγωγή των εντοπίων Αμερικανών και αφηγείται τρεις μεταναστεύσεις από την Παλαιστίνη στο «νέο κόσμο» της Αμε­ρικής.

Η πρώτη μετανάστευση έγινε λίγο μετά τη σύγχυση των γλωσσών στον Πύργο της Βαβέλ. Η δεύτερη έγινε το 600 π.Χ. επί βασιλέα Σεδεκία, και τελικά έγινε μια τρίτη μετανάστευση με ηγέτη τον Μούλεκ. Οι δύο λαοί, του Λέχι και του Μούλεκ, ενώθηκαν σε ένα κράτος. Στο βιβλίο του Μόρμον οι άνθρωποι του λαού αυτού λέγονται Νεφίτες, κατάγονται από το Ισραήλ και είναι εκλεκτοί του Θεού. Το βιβλίο του Μόρμον περιγράφει την ιστορία των πολέμων, των βασιλιάδων, των διαφόρων κινή­σεων, και της θρησκείας τους, που ήταν θρησκεία του Ισραήλ, ο Νόμος του Μωυσέως. Έχουμε μια συνέχεια σχέσεων νόμων και διαθηκών που δεν περιλαμβάνονται στον κανόνα της Πα­λαιάς Διαθήκης.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η διήγηση της παρακμής του πολιτισμού των Νεφιτών. Ένα φαύλο φυλετικό παρακλάδι, των Λαμανιτών από το οποίο κατάγονται οι Ερυθρόδερμοι, οι σημε­ρινοί Ινδιάνοι της αμερικανικής ηπείρου, πολεμάει εναντίον των Νεφιτών και τους καθυποτάσσει. Στη διάρκεια του πολέμου, ο τελευταίος προφήτης των Νεφιτών, ο Μόρμον, μάζεψε τα τεκ­μήρια του πολιτισμού και έγραψε την ιστορία τους στις χρυσές πλάκες που αναφέραμε. Έτσι έγινε το βιβλίο του Μόρμον. Τελι­κά όλοι οι Νεφίτες σκοτώθηκαν από τους Λαμανίτες (Ινδιάνους) εκτός από γιό του Μόρμον, τον Μορμόνι, ο οποίος αργότερα θα παρουσιαζόταν στον Ιωσήφ Σμιθ ως άγγελος της αποκαλύψεως. Ήταν ο Μορμόνι που έθαψε τη χρυσή ιστορία στο λόφο της Νέας Υόρκης το 421 μ.Χ.

Ο Σμιθ ονόμασε το 1827 την κίνησή του «Latter day Saints». Απόκτησε πολλούς οπαδούς αλλά και πολλούς εχθρούς.

Διάδοχος του Σμιθ υπήρξε ο φίλος του Μπρίγκαμ Γιάγκ (1801-1877). Αυτός οδήγησε τους οπαδούς του σε περιπέτειες στη Δύση, στα βραχώδη όρη, μπροστά στη Μεγάλη Αλμυρή Λίμνη. Εκεί ίδρυσε την πόλη Γιούτα και τη χαρακτήρισε ως «Γη της Επαγγελίας» και «Νέα Ιερουσαλήμ». Το καθεστώς που ιδρύθηκε ήταν ιδιότυπο θεοκρατικό. Ο πολλαπλασιασμός των Μορμόνων ήταν ταχύς. Το 1898 ήταν 254 χιλιάδες. Σήμερα στην πρωτεύουσα Σωλτ Λέικ Σίτυ είναι το κέντρο της Μορμονικής αιρέσεως. Εκεί έχει κτισθεί τεράστιος «Ναός» μεταξύ των ετών 1853-1893. Η αίρεση διασπάστηκε σε μια μετριοπαθή ομάδα, την «Αναδιοργανούμενη Εκκλησία των Αγίων των τελευταίων Ημερών». Αυτή οργανώθηκε επίσημα το 1860 στο Αμπού (Ιλλινόις).

Η προπαγάνδα των Μορμόνων σ' όλο τον κόσμο είναι τε­ράστια. Φανατικοί Ιεραπόστολοι στο Σωλτ Λέικ Σίτυ μαθαίνουν ξένες γλώσσες και αποστέλλονται να διαδώσουν τις κακοδοξίες τους.

Οι Μορμόνοι πιστεύουν ότι το Βιβλίο του Μόρμον είναι θεόπνευστο και ότι περιέχει τη συνέχεια της διδασκαλίας, προ­φητείας και αποκαλύψεως του Θεού, που λείπει από την Αγία Γραφή. Πρόκειται όμως για ένα κράμα διαφόρων δοξασιών που προέρχονται από ιουδαϊκές, χριστιανικές, αρχαίες αιγυπτιακές και ανατολικές διδασκαλίες και από διάφορους μύθους. Σήμερα θεωρείται ότι το βιβλίο του Μόρμον γράφτηκε από ένα Πρεσβυτεριανό, τον Σολομώντα Σπώλντιγκ (Solomon Spaulding). Κατά τη θεωρία του οι ιθαγενείς Αμερικανοί κατάγονται από τους Εβραίους. Το αρχικό χειρόγραφο του Σπώλντιγκ δε δημοσιεύτη­κε ποτέ, αλλά περιήλθε στα χέρια του Βαπτιστή Σύνδεϋ Ρίγντον (Sydney Rigdon), ο οποίος προσκολλήθηκε στον Σμιθ και του το έδωσε. Έπειτα στα χειρόγραφα δόθηκε βιβλικό περιεχόμενο και δημοσιεύθηκε το 1830 με τον τίτλο «Το Βιβλίο του Μόρ­μον».

Έκτος από το βιβλίο του Μόρμον, οι Μορμόνοι έχουν και άλλες θρησκευτικές γραφές, όπως «Δόγματα και Διαθήκες», και το «Μαργαριτάρι της Μεγάλης Τιμής». Πρόκειται για συλλογές αποφθεγμάτων, διδασκαλιών και αποκαλύψεων του Ιωσήφ Σμιθ.

Δογματική Διδασκαλία

Οι Μορμόνοι έχουν διαμορφώσει ένα περίπλοκο σύστημα διδασκαλιών που μόνο καταχρηστικά μπορεί να ονομασθεί «χρι­στιανικό». Οι ίδιοι θεωρούν τους εαυτούς τους ως «αποκαταστη­μένους χριστιανούς» και ότι δεν ανήκουν στις προτεσταντικές παραφυάδες.

Ο Σμιθ υπήρξε ιδρυτής- οι αναπτύξαντες όμως περαιτέρω την αίρεση είναι οι «διάσημοι θεολόγοι» τους Όρεσον Πλαττ και Πάρλεϋ Παττ. Ο τελευταίος έγραψε πλήθος συγγραμμάτων, από τα οποία φαίνεται ο συγκρητισμός και ο έντονα πολυθεϊστι­κός χαρακτήρας της αιρέσεως.

Οι Μορμόνοι θεωρούν τον Ιησού Χριστό ως μέλος της Αγίας Τριάδος, αλλά βέβαια η περί Αγίας Τριάδος διδασκαλία τους διαφέρει ριζικά από τη χριστιανική. «Ο Πατήρ έχει σώμα από σάρκα και οστά αισθητά, όπως είναι αυτό του ανθρώπου-επίσης ο Υιός το ίδιο· αλλά το Άγιο Πνεύμα δεν έχει σώμα από σάρκα και οστά. Αν δεν είναι έτσι, το Άγιο Πνεύμα δε θα μπορούσε να κατοικεί μέσα μας» (Δόγματα και Διαθήκες 130,22).

Ο Θεός, κατά τη μορμονική διδασκαλία, είναι Θεός μόνο του γνωστού αυτού κόσμου που αντιλαμβανόμαστε και εμείς. Ο Μορμόνος πιστεύει πως μπορεί να γίνει και ο ίδιος θεός. Μετά την επίγεια ζωή θα του δοθεί ο δικός του κόσμος να κατοικήσει, όπως αυτός ο κόσμος ανήκει στο δικό μας Θεό. Τέτοιος είναι ο παράδεισος για τον Μορμόνο. Ο καθένας θα έχει την ευκαιρία να γίνει θεός του δικού του κόσμου, του δικού του πλανήτη. Εκεί θα συνεχίζονται οι γήινες απολαύσεις, δηλ. η εργασία, τα πλούτη, το σεξ και όλες οι ανθρώπινες δυνατότητες. Εκεί περι­μένει να δει στον παράδεισο την οικογένεια του και τους φίλους του.

Τον Ιησού Χριστό τον δέχονται ως μονογενή Υιό του Θεού Πατρός, και σωτήρα του κόσμου. Ο θάνατός του και η ανάστα­ση έχουν δευτερεύοντα ρόλο. Το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι ένα σύστημα ηθικής διδασκαλίας. Ακόμα πιστεύουν πως μετά τη σταυρική θυσία και το θάνατό του, το πνεύμα του έφυγε από το σώμα για τρεις μέρες και κήρυξε στα φυλακισμένα πνεύματα στον Άδη, για να μετανοήσουν.

Ο Ιωσήφ Σμιθ διδάσκει ακόμα ότι ο Χριστός εμφανίστηκε ξανά κατά διαφόρους καιρούς και σε διάφορα μέρη της βορείου και νοτίου Αμερικής. Εκεί κήρυττε, θεράπευε, έκανε θαύματα και επιπλέον δίδασκε νέες και παραγωγικότερες μεθόδους της γεωπονίας και των μηχανικών επιδεξιοτήτων. Ίδρυσε κυβέρνηση της ισότητας και της ειρήνης στην αμερικανική ήπειρο. Τελειώ­νοντας την αποστολή του στην Αμερική έφυγε με την υπόσχεση ότι θα ξανάρθει. Οι Μορμόνοι μιλούν για την εμφάνιση του Μεγάλου Λευκού Θεού, του Θεού του Φωτός και άλλων θεών και περιμένουν την επιστροφή του στη γη, για να στηρίξουν τις δοξασίες τους. Ακόμα ταυτίζουν τις φυλές των Ίνκας, Μάγια και Ατζέκων της κεντρικής και νοτίου Αμερικής με τους Νεφίτες του Βιβλίου του Μόρμον. Θεωρούν ότι η ανάπτυξη των με­γάλων πολιτισμών οφείλεται στην εμφάνιση του Χριστού εκεί και στην εφαρμογή του Ευαγγελίου.

Οι Μορμόνοι πιστεύουν ότι ο Χριστός θα επιστρέψει στη γη θα εγκατασταθεί στις ΗΠΑ και θα βασιλεύσει για χίλια χρό­νια, έχοντας πρωτεύουσα στο Independence, Missouri, ΗΠΑ.

Μιλούν για προΰπαρξη όλων των ανθρωπίνων ψυχών. Επί­σης πιστεύουν στη μελλοντική σωτηρία όλων και στην αποκα­τάσταση των πάντων. Προϋπόθεση για να γίνει κάποιος μέλος είναι:

1.    Πίστη στον Ιησού Χριστό και στο ευαγγέλιο του.

2.    Μετάνοια για τις προσωπικές αμαρτίες.

3.    Βάπτιση διά καταδύσεως για άφεση αμαρτιών.

4.    Χειροθεσία για να λάβουν το δώρο του Αγίου Πνεύ­ματος.

Οι Μορμόνοι δε θεωρούν τον άνθρωπο υπεύθυνο για το προ­πατορικό αμάρτημα. Ο καθένας είναι υπεύθυνος μόνο για τις προσωπικές του αμαρτίες ["Ν": σ' αυτό συμφωνεί η Ορθοδοξία, που ωστόσο τονίζει ότι το προπατορικό αμάρτημα εισήγαγε στην ανθρώπινη ψυχή την τάση προς το κακό και το θάνατο].

Οι Μορμόνοι καλλιέργησαν την αρχή της πολυγαμίας ή της πολυγονίας, για την κατάκτηση της γης. Σήμερα, η πολυγα­μία των μελών της μορμονικής εκκλησίας, όταν σπάνια ασκείται, γίνεται κρυφά, παράνομα και χωρίς τη συγκατάθεση της εκκλη­σίας.

Οι Μορμόνοι όταν μιλούν για ιερωσύνη μιλούν για ιερωσύνη ανδρών ακόμα και μικρών παιδιών που μπορούν να κηρύττουν από τον άμβωνα. Η ιερωσύνη διαιρείται σε δύο μέρη· σ' αυτήν του Μελχισεδέκ και στην ιερωσύνη του Ααρών. Η ανώτερη ιερωσύνη του Μελχισεδέκ περιλαμβάνει τον προεστώτα, που παίρνει αποκαλύψεις απευθείας από το Θεό. Κάθε δήλωση του έχει ίση ισχύ με το λόγο του Θεού, τους δώδεκα αποστόλους, τους αρχιερείς, τους εβδομήκοντα μαθητές, τους πρεσβύτερους και  τους πατριάρχες. Αυτοί διευθύνουν τα πνευματικά, υλικά (οι­κονομικά) και οργανωσιακά έργα της εκκλησίας. Η κατώτερη ιερωσύνη, του Ααρών, περιλαμβάνει τους επισκόπους, τους ιε­ρείς, τους διδασκάλους και τους διακόνους, και ασχολείται μόνο με τις κοσμικές-κοινωνιολογικές υποθέσεις της εκκλησίας. Ο Σμιθ δήλωσε ότι οι νέγροι ήταν καταραμένοι από το Θεό και γι' αυτό δεν μπορούν να συμμετέχουν πλήρως στη θρησκεία τους. Νέα όμως αποκάλυψη του Θεού στις 9 Ιουνίου 1978 στον πρώην πρόεδρο Σπένσερ Κίμπαλ (Spencer Kimball), λέγει ότι ο νέγρος μπορεί να γίνει μέλος της εκκλησίας με όλα τα δικαιώματα, ακόμα και της ιερωσύνης. Για τις γυναίκες δεν έχουν αποκαλύ­ψεις αν πρέπει να μπουν στην ιερωσύνη, ωστόσο όμως μπορούν να μπουν στον παράδεισο. Όσο για τα μυστήρια, χρίσμα και θ. Ευχαριστία, τα τελούν όχι σαν μυστήρια, αλλά σαν σύμβολα αναμνήσεως. Εξομολόγηση δεν υπάρχει.

Η «Μορμονική Εκκλησία» εμφανίζεται ως μια εκκλησία των συνεχών αποκαλύψεων. Αποκαλύψεις και δόγματα αλλάζουν συνεχώς, ανάλογα με τα εκάστοτε συμφέροντα. Ο Ιωσήφ Σμιθ είχε συνολικά 112 αποκαλύψεις, από τις όποιες 88 ήταν σχετικές με οικονομικά θέματα. Τους διακρίνει η επιθυμία για φθαρτά πλούτη του κόσμου αυτού. Τονίζουν ότι η βασιλεία του Χριστού αποτελείται από ακίνητες περιουσίες, αγέλες, κοπάδια, άργυρο, χρυσό κλπ. Με πέντε εκατομμύρια πιστούς είναι μια από τις πιο πλούσιες εκκλησίες. Έχουν δικό τους πανεπιστήμιο, εται­ρείες ασφαλείας, μεγάλα καταστήματα, τηλεοπτικούς και ραδιο­φωνικούς σταθμούς, ουρανοξύστες με γραφεία που ενοικιάζονται, ξενοδοχεία, εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα εκλεκτών αγροκτη­μάτων και πολλά άλλα κοσμικά περιουσιακά στοιχεία.

Οι Μορμόνοι αναπτύσσουν τεράστιο ιεραποστολικό έργο και καθημερινά αυξάνουν. Ο βίος τους εμφανίζεται καθαρός και υποδειγματικός. Έτσι έχουν μορμονικά παρακλάδια σ’ όλη την Αμερική, και σ' άλλες χώρες. Στην Ελλάδα έχουν μικρή μόνο διάδοση.

Οι Μορμόνοι θεωρούν εαυτούς ως μόνους γνησίους χριστια­νούς και την «εκκλησία» τους ως την πιο γνήσια. Τους μη ανή­κοντες σ' αυτούς, θεωρούν απίστους.

Χριστιανικά στοιχεία είναι: Η αναγνώριση της Βίβλου, η πίστη στον Πατέρα, τον Υιό και το Πνεύμα. Ωστόσο δεν πρό­κειται για τη χριστιανική διδασκαλία περί ενός Θεού και τρεις υποστάσεις ή πρόσωπα, αλλά για τρεις διαφορετικούς θεούς. Πιστεύουν στον εξιλαστήριο θάνατο του Χριστού και την επά­νοδό του (εσχατολογική προσδοκία). Μέσα για την απόκτηση της θείας χάριτος είναι η πίστη, η μετάνοια, η βάπτιση, ο Μυστικός Δείπνος, η επίθεση των χειρών, με τη οποία, πιστεύουν οι Μορμόνοι, ότι μεταδίδονται τα χαρίσματα και τα δώρα του Αγίου Πνεύματος.

Ο πρωταρχικός Θεός δημιούργησε μέγα πλήθος ετερόφυ­λων πνευμάτων, επειδή σύμφωνα με την αιώνια τάξη του κόσμου ο σεξουαλισμός είναι η προϋπόθεση κάθε υπάρξεως και κάθε ηθικής ζωής. Από την ένωση αυτών των πανάρχαιων θεοτήτων γεννήθηκαν πολυάριθμα πνεύματα που κατοικούν σήμερα το Σύμ­παν και συνεχώς αυξάνονται.

Δημιουργοί της γης είναι πολλοί θεοί, οι όποιοι παρέδωσαν αυτή στη δικαιοσύνη του Θεού της Βίβλου. Ο Θεός αυτός είναι ένα ον με πνεύμα και σώμα, έχει δηλ. ανθρώπινη μορφή, με χέρια και πόδια. Ο Θεός αυτός τρώγει και πίνει. Αγαπάει και μισεί και μιλάει στους ανθρώπους. Έχει πολλές γυναίκες, το Χριστό όμως τον γέννησε με τη Μαρία. Ο Χριστός λοιπόν είναι καρπός φυσιολογικής σεξουαλικής ενώσεως του Θεού με τη Μαρία. Ο ίδιος ο Χριστός ήταν έγγαμος και μάλιστα πολύγαμος. Σύζυγοι του ήταν η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μάρθα.

Ο Χριστός θα επανέλθει και πάλι στη γη και συγκεκριμένα στο μεγάλο ναό των Μορμόνων στη Γιούτα. Με την επάνοδό του θα κρίνει τους εθνικούς και τους άπιστους ενώ τους Μορμόνους θα τους επιβραβεύσει. Ο Χριστός θα ιδρύσει τη χιλιετή βασιλεία του στην Αμερική καθιστώντας άρχοντες τους Μορμόνους. Η Νέα Ιερουσαλήμ θα οικοδομηθεί στο Τζάνσον (Μισσόρι).

Οι άνθρωποι είναι καρποί θείων ερώτων. Οι Μορμόνοι δι­δάσκουν ότι οι άνθρωποι γεννήθηκαν από κάποιον θεϊκό έρωτα. Παραμένουν ως κατώτερα πνεύματα για χιλιάδες ή και εκατομ­μύρια χρόνια. Όταν γίνονται άνθρωποι εισέρχονται στο ναό του σαρκικού σώματος. Όσοι δεχθούν τη διδασκαλία των Μορμόνων και γεννούν πολλά παιδιά θα γίνουν θεοί. Ως θεοί μιας συγκε­κριμένης περιοχής θα λατρεύονται από τους κατοίκους ως μονα­δικοί κοσμικοί άρχοντες. Η αίρεση καθιέρωσε την πολυγαμία.

Όσοι πεθαίνουν χωρίς πίστη στη διδασκαλία των Μορμό­νων τα πνεύματα τους εισέρχονται στο σώμα ερυθρόδερμων, μαύρων ή ζώων για να εξαγνισθούν. Στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας θα γίνει ανάσταση των νεκρών, οι οποίοι θα κατοι­κούν αιώνια στη γη ως αθάνατοι.

Η «εκκλησιαστική οργάνωση» των Μορμόνων είναι ιερατι­κή και ταυτίζεται με την πολιτική εξουσία (θεοκρατία). Ο αρχη­γός της αιρέσεως είναι κυβερνήτης της κοινότητας. Ο κλήρος αποτελείται από εκλελεγμένους προεστούς, οι οποίοι φέρουν βιβλικά ονόματα (Απόστολοι, προφήτες, επίσκοποι, πρεσβύτεροι, διάκονοι).

Ιδιαίτερη αξία έχει το Βάπτισμα που γίνεται με καταδύσεις, η τελετή του Μυστικού Δείπνου και η χειροτονία ή χειροθεσία κληρικών.

Ιερά Βιβλία των Μορμόνων είναι: Η Π. Διαθήκη, η Κ. Διαθήκη, το Βιβλίο του Μόρμον, το Βιβλίο των Διδασκαλιών και Επιταγών, και το Ακριβό Μαργαριτάρι.

Ο Βίος των Μορμόνων είναι λιτός. Απέχουν κρεοφαγίας και ποτών. Οι ίδιοι χαρακτηρίζονται από άκρατο φανατισμό.

Η θεοκρατική πολιτεία των Μορμόνων εμφανίστηκε στις ΗΠΑ, το 1860 με το όνομα Γιούτα. Η ομοσπονδιακή τους πολιτεία δε διαθέτει σήμερα τον καθαρό μορμονικό της χαρακτή­ρα. Σε πολλές εξωφρενικές συνήθειες των Μορμόνων υπερίσχυ­σαν οι ομοσπονδιακοί νόμοι (πολυγαμία), ενώ οι αλλεπάλληλες μεταναστεύσεις έφεραν στη Γιούτα πολυάριθμους οπαδούς άλ­λων δογμάτων η θρησκειών. 

"Ν": Δείτε: 11 Φεβρουαρίου 2014: Δικαστήριο της Γιούτα επιτρέπει την πολυγαμία στους Μορμόνους

Πολυγαμική οικογένεια μορμόνων (από εδώ)

Παρατηρήσεις

Η αντιτριαδική και πολυθεϊστική αυτή οργάνωση των Μορ­μόνων χαρακτηρίστηκε ως πρωτότυπη αίρεση της Βορείου Αμε­ρικής, ή ιδιάζουσα «κομμουνιστική» θεοκρατική αίρεση. Το ε­ρώτημα είναι εάν πρόκειται για αίρεση ή για μια τα νέα θρη­σκεία, ή ένα «θρησκευτικό» φουνταμενταλιστικό κίνημα με κά­ποια κατ' όνομα χριστιανική διδασκαλία.

Στή Μορμονική αίρεση ή στη μορμονική λατρευτική και «θρησκευτική» ομάδα ο μελετητής αυτής βρίσκει πολλά στοιχεία ινδουιστικά, βουδιστικά, ιουδαϊκά, και πλατωνικά κ.ά. Σαφώς πρόκειται για μια μορφή Νεοσυγκρητισμού. Τα υπάρχοντα πολυ­θεϊστικά στοιχεία, όπως και τα πανθεϊστικά και θεοσοφιστικά, δεν μας επιτρέπουν να θεωρήσουμε τον Μορμονισμό ως χριστια­νική αίρεση. Οι Μορμόνοι είναι εξίσου επικίνδυνοι ή και περισ­σότερο από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά.
Δυστυχώς και το φονταμενταλιστικό αυτό «θρησκευτικό» μόρφωμα των Μορμόνων βρήκε είσοδο στην Ελλάδα, στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Στην Αθήνα στεγάζονται σε πολυτε­λές «ευκτήριο» οικοδόμημα στα Ιλίσια. Οι οπαδοί τους, αλλο­δαποί αμερικάνοι «ιεραπόστολοι», περιφέρονται στους δρόμους της πρωτευούσης προπαγανδίζοντες.
 

*******

"Ν": Συμπληρωματικά, από το ουδέτερο λήμμα της Βικιπαίδειας:

Ο αρχικός Ναός του Νοβού της κίνησης των Αγίων των Τελευταίων Ημερών που βρίσκεται στο Νοβού (Nauvoo) του Ιλινόις.

Ως Μορμόνοι χαρακτηρίζονται τα μέλη της ευρύτερης χριστιανικής κίνησης των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, και συνηθέστερα της μεγαλύτερης και παλαιότερης Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Ο όρος Μορμόνος δεν είναι αποδεκτός από κάποια μέλη της εκκλησίας, ενώ κατ' άλλους δεν αποτελεί προσβλητικό προσδιορισμό. Η Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών έχει 718 μέλη στην Ελλάδα [1].

Ιστορία και ιερά κείμενα

Τα μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών βασίζουν την διδασκαλία τους στην Αγία Γραφή και στο Βιβλίο του Μόρμον. Υποστηρίζουν πως όλες οι διδασκαλίες τους προέρχονται από την πρώιμη εκκλησία που ίδρυσε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός κατά τον πρώτο αιώνα. Η σημερινή εκκλησία ιδρύθηκε από τον Τζόζεφ Σμιθ στη Fayette της Νέας Υόρκης το 1830. Οι Μορμόνοι πιστεύουν ότι η εκκλησία που ίδρυσε ο Ιησούς Χριστός είχε διαφθαρεί και είχε αποστατήσει μετά τον θάνατο των αποστόλων, και η αποκατάστασή της στη σύγχρονη εποχή έγινε μέσω του Τζόζεφ Σμιθ, τον οποίο θεωρούν προφήτη. Με την αποκατάσταση θεωρούν ότι η ιεροσύνη του Θεού ξαναδόθηκε στον άνθρωπο. Το Βιβλίο του Μόρμον: Άλλη Μια Μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό που θεωρείται θεόπνευστο από τους Μορμόνους, περιέχει διάφορες διηγήσεις για τους αρχαίους κατοίκους της αμερικανικής ηπείρου, οι οποίοι σύμφωνα με το βιβλίο, ήρθαν σε επαφή με τον Ιησού Χριστό, ο οποίος τους επισκέφθηκε μετά την ανάστασή του. Στις επίσημες Άγιες Γραφές των Μορμόνων περιλαμβάνονται ακόμα, η συλλογή κειμένων Διδαχή και Διαθήκες και η συλλογή έργων του Τζόζεφ Σμιθ με το όνομα Πολύτιμο Μαργαριτάρι. 

Διδασκαλίες

Οι Μορμόνοι όπως και όλες οι άλλες Χριστιανικές εκκλησίες πιστεύουν τον Ιησού Χριστό ως Σώτηρα και Λυτρωτή. Χαρακτηριστική διδασκαλία τους είναι ότι ο Θεός είναι ο Αιώνιος Πατέρας ο οποίος έχει προετοιμάσει ένα σχέδιο που επιτρέπει τα παιδιά του να τελειοποιηθούν και ζήσουν μαζί του στην βασιλεία του για πάντα. Ο Θεός Πατέρας ονομάζεται Ελοχίμ, και θεωρείται ότι γέννησε τα πνεύματα των ανθρώπων και το πνεύμα του Ιεχωβά, που ταυτίζεται με τον Ιησού Χριστό. Επίσης πιστεύουν ότι μέσω της εξιλέωσης του Χριστού, όλη η ανθρωπότητα μπορεί να σωθεί. Οι πρώτες αρχές και διατάξεις του ευαγγελίου θέτουν: την πίστη, την μετάνοια, το βάπτισμα στο νερό για την άφεση αμαρτιών, και την δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Άλλες διδασκαλίες της εκκλησίας είναι η προσφορά δεκάτων, η φιλανθρωπία, η σεξουαλική καθαρότητα εκτός γάμου (νόμος της Αγνότητας), αποχή από δυνατά ποτά, τσάι, καφέ, αλκοόλ, καπνό και μειωμένη χρήση κρέατος [2]. Οι Μορμόνοι πιστεύουν πως και σήμερα επάνω στη γη υπάρχουν ζωντανοί προφήτες, οι οποίοι λαβαίνουν θεϊκή αποκάλυψη καθημερινά προς βοήθεια όλης της ανθρωπότητας. 

Φωτο από εδώ

Ιεραπόστολοι

Οι Μορμόνοι δίνουν μεγάλη βαρύτητα στο ιεραποστολικό έργο. Όλα τα μέλη παγκοσμίως ενθαρρύνονται στο να μοιραστούν την πίστη τους με τους συνανθρώπους τους. Ειδικότερα οι νεώτεροι συνηθίζεται να υπηρετήσουν σε ιεραποστολές, υπηρεσία που θεωρείται ως προνόμιο και επιτελείται εθελοντικά και άμισθα. Η διάρκεια της ιεραποστολής είναι συνήθως δύο χρόνια. Η επίσημη ενδυμασία τους (λευκό πουκάμισο και μαύρο παντελόνι) τους κάνει να ξεχωρίζουν εύκολα δημοσίως.

Ελλάδα - Ομάδες Μορμόνων 
 
Οι κυριότερες Ομολογίες Μορμόνων σήμερα είναι:
Η Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών η με μεγάλη διαφορά μεγαλύτερη εκκλησία που έχει ως κέντρο το Σολτ Λέικ Σίτυ
Η Αναδιοργανωμένη Εκκλησία του Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, που έχει ως κέντρο το Ιντιπέντενς και σήμερα ονομάζεται Κοινότητα του Χριστού
Η Εκκλησία του Χριστού, Temple Lot
Η Εκκλησία του Χριστού με το μήνυμα του Ηλία (η οποία αρνείται ότι είναι Ομολογία Μορμόνων αν και δέχεται το Βιβλίο του Μόρμον), κ.ά
Οι Μορμονικές αυτές εκκλησίες δεν βρίσκονται σε πλήρη συμφωνία, ενώ οι περισσότερες θεωρούνται αποστατικές από την Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών.
 

Παραπομπές

1. http://beta-newsroom.lds.org/country/greece  
2. wikianswers: Do Mormons eat meat?

 
Δικτυακοί τόποι 

Επίσημη σελίδα στα ελληνικά
Επίσημη σελίδα στα αγγλικά

 
Άλλες Ομολογίες Μορμόνων 

 
Community of Christ
Church of Christ Temple Lot
Church of Christ "The Church with the Elijah Message"
 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι
The New York Times, 6 Ιανουαρίου 2008, What Is It About Mormonism?: Μορμονισμός, Ρεπουμπλικανικό κόμμα & προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ (Αγγλικά).

"Ν": Δείτε επίσης:

Λάμπρου Σκόντζου, Περίγραμμα της αίρεσης των Μορμόνων (από την Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος)