«Γέροντας Παστίτσιος» – «άγιος Μπεσαμέλιος»...

Θ. Ρηγινιώτης

ΟΟΔΕ blog

Αν και μου αρέσει το παστίτσιο (είμαι και χοντρός), δε θέλω ν’ ασχοληθώ με τη θλιβερή υπόθεση του «Γέροντα Παστίτσιου», που ξαναφούσκωσε στο μεγάλο μας τσίρκο με την πρόσφατη ποινή 10 μηνών με αναστολή, που έριξε το δικαστήριο στο δύστυχο γελωτοποιό.
Όμως πρέπει ν’ ασχοληθώ, γιατί η ψυχή μου δέχτηκε άλλο ένα χαστούκι και, κυρίως, χαστούκια δέχονται (μεθοδευμένα;) οι ψυχές χιλιάδων αδελφών μου, χωρίς μάλιστα να το καταλαβαίνουν. Αδελφών μου, που έχοντας πλήρη άγνοια για την πνευματική κληρονομιά των πατέρων τους, την Ορθοδοξία, νομίζουν ότι διασκεδάζουν ή ότι δήθεν κάνουν ένα «πολιτικό σχόλιο» βρίζοντας έναν άγιο του Θεού.
Εννοείται ότι η κοροϊδία του Γέροντα είναι ένα πρώτιστα πνευματικό ζήτημα και ως τέτοιο δεν πρέπει να λύνεται στο δικαστήριο. Εννοείται ότι ο Χρυσαυγίτης βουλευτής – τώρα προφυλακισμένος – που κίνησε αρχικά το θέμα ή υποκρινόταν ή ήταν ανόητος, γιατί ρατσισμός και Ορθοδοξία είναι άκρως αντίθετα. Εξυπακούεται ότι το σημερινό ελληνικό Κράτος δεν αγαπά την Ορθοδοξία, γιατί, αν την αγαπούσε, αν τη σεβόταν, θα συμπεριφερόταν χριστιανικά και όχι δολοφονικά και απάνθρωπα στον πολίτη, το λαό και την κοινωνία μας. Όλα αυτά λοιπόν στροβιλίζονται σ’ έναν κυκεώνα υποκρισία, εκμετάλλευσης και ανοησίας.
Ανοησίας, επειδή όλο αυτό το διάστημα η υβριστική (και όχι «σατιρική») σελίδα στο Facebook όχι μόνο δεν κατέβηκε, αλλά πλησιάζει τους 20.000 φίλους, ενώ όταν άρχισε το πανηγύρι άντε να είχε 1000-2000 φίλους, ενώ στο μεταξύ έχουν ξεπηδήσει πλήθος μιμητικών σελίδων, ακόμη και πολύ χειρότερων – σε σημείο να μιλάμε ακόμη και για «Γέροντα Πουστίτσιο». Τι κατάφεραν λοιπόν οι αυτόκλητοι «αμύντορες» της μνήμης του Γέροντα; Τι θα τους κάνουν όλους αυτούς τώρα; Άντε να τους μαζέψεις.
Μέχρι και η Διεθνής Αμνηστία ξεπετάχτηκε και… είπε τα δικά της.

Ας σημειωθεί ότι η Εκκλησία δεν έχει καμία σχέση με τα γεγονότα και ότι κάποιοι ορθόδοξοι αρχιερείς και πάρα πολλοί ορθόδοξοι μπλόγκερς είχαν πάρει από την αρχή θέση ενάντια στη δίωξη του «Παστίτσιου» (δεν ξέρω ούτε το όνομα του τύπου, να τον μνημονεύω πότε πότε – ας έχει την ευχή και τις πρεσβείες του αγίου που λοιδορεί, ο οποίος δεν κρατάει κακία).
Πάει αυτό. Στο διά ταύτα τώρα.
Ας μιλήσουμε λίγο ειλικρινά. Θέλω να πω δυο λέξεις στον αδελφό που ξεκίνησε το πανηγύρι και σε όλους όσοι τον ακολουθούν, είτε σηκώνοντας σελίδες είτε χειροκροτώντας τις.
Αν δεν είσαι ανόητος, αδελφέ (και ασφαλώς θεωρείς τον εαυτό σου έξυπνο – σοφό, δεν ξέρω, αλλά έξυπνο σίγουρα), θα πρέπει να καταλαβαίνεις και μόνος σου ότι το Γέροντα Παΐσιο, όπως και το Χριστό, την Παναγία και κάθε πρόσωπο που η Ορθοδοξία θεωρεί ιδιαίτερα ιερό (λέω «ιδιαίτερα», γιατί γενικά ιερό πρόσωπο κι εσένα θεωρεί και κάθε άνθρωπο), δεν τα «πιστεύουμε» μόνο, αλλά κυρίως τα αγαπάμε. Είναι δικοί μας άνθρωποι, όσο και οι φίλοι και οι συγγενείς μας.
Πες μου, λοιπόν: ενάντια σε ποιον στρέφεται η «σάτιρά» σου; Αν δεν το ξέρεις, να σου πω: ενάντια σε μένα και σε εκατοντάδες χιλιάδες, τουλάχιστον, συνανθρώπους σου, που πληγώνονται όταν κάποιος κάνει παιχνίδι με αυτόν που αγαπάμε.
Τι σου έκανα λοιπόν και με πλήγωσες; Γελοίο με θεωρείς; Ανάξιο του σεβασμού σου; Με ξέρεις; Γιατί το κάνεις αυτό; Αν θεωρείς ότι ο Γέροντας δεν είναι άγιος ή ότι γενικά δεν υπάρχουν άγιοι, γράψε ένα άρθρο και διατύπωσε τις απόψεις σου, ωραία και τεκμηριωμένα. Γιατί βρίζεις τον αγαπημένο μου και πληγώνεις αναρίθμητους συνανθρώπους σου;
Είσαι καλός άνθρωπος λοιπόν εσύ; Ανώτερος, έξυπνος, προοδευτικός; Τι σου φταίξαμε;

Και το πιο γελοίο είναι ότι δε μας αναγνωρίζεται – διεθνώς! – ούτε το δικαίωμα να σου κάνουμε μήνυση για το ψυχολογικό χτύπημα που μας έδωσες. Εντάξει, δε θέλω να σου κάνω μήνυση, θέλω να σου μιλήσω μόνο. Αλλά αν η ψυχολογική βία πρέπει να καταδικάζεται, η δική σου βίαιη πράξη εναντίον μου γιατί πρέπει να χαιρετίζεται και να μένει στο απυρόβλητο;
Εδώ δε μιλάμε για «βλασφημία των θείων», αλλά ξεκάθαρα για βλασφημία ενάντια σε αυτό που αγαπώ εγώ. Γιατί μου το βρίζεις; Τι σεβασμό έχεις για μένα και για χιλιάδες άλλους σαν εμένα;
(Ας μην επεκταθώ και στο ότι η «σάτιρα» αυτή είναι ασφαλής. 10 μήνες με αναστολή – σιγά τ’ αβγά. Στη Συρία, το Σουδάν, την Τυνησία, τη Β. Κορέα και σε πολλές άλλες χώρες αυτή την ώρα κατασφάζουν τους χριστιανούς σαν αρνιά, απλώς και μόνο επειδή υπάρχουν, χωρίς να κάνουν τίποτα).
Το ίδιο ισχύει και για τη δήθεν σάτιρα ενάντια στην «ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΕ», όπως φαιδρά έγραψαν σε μια μιμητική σελίδα (το «Γέροντα Μπεσαμέλιο το 10μηνίτη»). Ότι πρέπει να χτυπηθεί η «ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΕ και το συνεχές ανακάτωμά της με την εκπαίδευση, το Κράτος και τις ελευθερίες των ανθρώπων».
Κατ’ αρχάς, η Εκκλησία δεν ανακατώνεται με την εκπαίδευση και το Κράτος. Αλλά έστω, ας δεχτούμε ότι εσύ θεωρείς ότι ανακατώνεται, επειδή π.χ. έχουμε μάθημα Θρησκευτικών και επειδή οι παπάδες αμείβονται από το δημόσιο ταμείο. Άκου λοιπόν, αν έχεις αφτιά, τι έχω να σου πω:

Είτε σου αρέσει είτε όχι η πλειοψηφία του λαού σου είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Χλιαροί, με άγνοια των βασικών αληθειών της Ορθοδοξίας (όπως κι εσύ τις αγνοείς), με ένα σωρό ελαττώματα, αλλά χριστιανοί ορθόδοξοι. Η Εκκλησία δηλαδή είναι το σύνολο του λαού στον οποίο ανήκεις. Δεν είναι μια συμμορία απατεώνων, όπως υπαινίσσεσαι, αλλά ο λαός μας. Η Εκκλησία είναι για μένα και για χιλιάδες άλλους η μάνα μας. Αν δεν τη θέλεις εσύ για μάνα σου, άσε την ήσυχη και άσε ήσυχους κι εμάς που την έχουμε μάνα μας και την αγαπάμε και δεν αντέχουμε να βλέπουμε τους ξένους (εκείνους δηλαδή που δε θέλουν να ανήκουν στην οικογένειά μας) να τη μαχαιρώνουν, και μάλιστα χωρίς να τους φταίει σε τίποτα.
Δε γουστάρεις κάποιους παπάδες ή δεσποτάδες, που τους βλέπεις στην τηλεόραση; Εμείς όμως τους γουστάρουμε. Τι σε πειράζουμε; Εσύ τους πληρώνεις; Ποιος σου είπε ότι οι φόροι που πληρώνεις εσύ συγκεκριμένα πάνε στους μισθούς των παπάδων; Εδώ εκατομμύρια Έλληνες πληρώνουμε φόρους και είναι υπεραρκετοί για τους μισθούς αυτούς. Εξάλλου, οι παπάδες πληρώνονται από το κράτος λόγω της αφαίρεσης της εκκλησιαστικής περιουσίας, που έγινε από το κράτος σε όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα (ορίστε σχετική μελέτη). Εσύ βέβαια επειδή προφανώς έχεις αλλεργία στην Εκκλησία, θα ήθελες να αρπάξει βίαια το κράτος την περιουσία αυτή, εγώ όμως, επειδή είμαι κομμάτι της Εκκλησίας, ως ορθόδοξος χριστιανός, δε θέλω αυτή η περιουσία να ληστευτεί από το κράτος, γιατί δεν εμπιστεύομαι το κράτος. Αφού λοιπόν το κράτος μού την πήρε, καλά έκανε και συμφώνησε να πληρώνει τους παπάδες μου.

Όσο για τις «ελευθερίες των ανθρώπων», με τις οποίες τάχα «ανακατώνεται η Εκκλησία», ποιες ελευθερίες εννοείς; Την ελευθερία που έχει η «απελευθερωμένη από τη θρησκεία» σημερινή ανθρωπότητα να καταστρέφεται και να καταστρέφει και τον κόσμο γύρω μας;
Επίτρεψέ μου να σου πω ότι η Εκκλησία (με μπροστάρηδες τους παπάδες και τους δεσποτάδες, του αληθινούς πνευματικούς ηγέτες του λαού μου – ανάμεσά τους υπάρχουν και ανάξιοι αλλά παντού υπάρχουν ανάξιοι και δε σου δίνω το δικαίωμα, αφού άλλωστε προφανώς δεν αισθάνεσαι μέλος αυτής της Εκκλησίας, να τους βρίζεις όλους γενικευτικά και άκρως ρατσιστικά) η Εκκλησία λοιπόν έχει χρέος να προστατέψει τον κόσμο από την καταστροφή. Αυτή τη στιγμή οι αυτοκρατορίες του χρήματος, της διαφήμισης και της πληροφόρησης υποδουλώνουν τον άνθρωπο μέσω της επιστήμης, της τεχνολογίας και της πολιτικής, όχι μέσω της θρησκείας. Εγώ και πολλοί σαν εμένα (αυτοί που μας βρίζεις ή μας «σατιρίζεις» ή δεν ξέρω τι ακριβώς κάνεις) την Εκκλησία αναγνωρίζουμε ως ελπίδα.
Τελειώνοντας θα σε ρωτήσω: τι ξέρεις εσύ για τους αγίους μου; τι ξέρεις για την πραγματική διδασκαλία της Εκκλησίας μου για το πώς ο άνθρωπος φτάνει στην τελειότητα, δηλ. σώζεται; τι ξέρεις για την πνευματική μου παράδοση; Μάθε πρώτα και μετά, αν θέλεις, μίλα – είπα «μίλα», όχι «χτύπα».

Επειδή κι εμείς είμαστε διαβασμένα παιδάκια (εσύ βέβαια μάλλον διαβάζεις αυτά που σου λένε όσα θέλεις ν’ ακούσεις και τα άλλα απλώς τα κοροϊδεύεις), έχω μερικά βιβλία για σένα. Μερικές προτάσεις, αν και ασφαλώς κάποιος θα είχε να προτείνει δέκα φορές περισσότερα:
Η βιογραφία του αγίου Ιωάννη Μαξίμοβιτς (1966), ενός πάμπτωχου, κοντού, ξυπόλυτου δεσπότη, που μάζευε παιδιά από τους δρόμους και τα πορνεία της Σαγκάης (Κίνα), έγινε μετανάστης και πρόσφυγας, συκοφαντήθηκε από τους συνεργάτες του και αξιώθηκε σε μεγάλο θαυματουργικό χάρισμα ενώ ακόμη ζούσε. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μυριόβιβλος» και μία άλλη έκδοση από τη μονή αγίου Νεκταρίου Δωρίδος. (Και μόνον η ζωή αυτού του αγίου αρκεί για να αποδείξει ότι όλα όσα διδάσκει η Ορθοδοξία αληθεύουν).
Η βιογραφία του αγίου Λουκά του Ιατρού, καθηγητή του πανεπιστημίου της Τασκένδης (Ρωσία), γραμμένη από τον π. Νεκτάριο Αντωνόπουλο.
Το βιβλίο του Αμερικανού πρώην βουδιστή και νυν ορθόδοξου ιερομόναχου Δαμασκηνού Κρίστενσεν «π. Σεραφείμ Ρόουζ, η ζωή και τα έργα του», ιδίως ο α΄ τόμος, με την πνευματική αναζήτηση ενός άθεου νέου που καταριόταν το Θεό και που τελικά έγινε ένας από τους σημαντικότερους Ορθόδοξους ασκητές και συγγραφείς της Αμερικής.
«Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης» και τα άλλα βιβλία του μεγάλου σύγχρονου αγίου και παγκόσμιου Γέροντα Σωφρόνιου Σαχάρωφ («Σωφρόνιου του Έσσεξ»). Για τον Άγιο Σιλουανό επιτρέψτε μου να πω: διάβασε αυτό το βιβλίο και, από την άλλη, όσους αθεϊστές και αντι-χριστιανούς συγγραφείς θέλεις. Θα καταλάβεις αμέσως πού γέρνει η ζυγαριά της αγάπης και της αλήθειας…
Το μικρό βιβλίο «Θεοποιία» και τα άλλα έργα του π. Νικολάου Λουδοβίκου, του σημαντικότερου ίσως Έλληνα θεολόγου και από τους σημαντικότερους διανοούμενους που έχουμε αυτή τη στιγμή.
Η «Ορθόδοξη ψυχοθεραπεία» του μητροπολίτη Ναυπάκτου π. Ιερόθεου Βλάχου.
Τα βιβλία του Κλάους Κένεθ, του πνευματικού αναζητητή που κατέληξε στην Ορθοδοξία μετά από δεκαετίες περιπλάνησης στις ανατολικές θρησκείες, στην αθεΐα, τα ναρκωτικά κ.λ.π.
Το βιβλίο «Η ασκητική της αγάπης», με τη ζωή και τη διδασκαλία της Γερόντισσας Γαβριηλίας, που ταξίδεψε στην Ινδία και αλλού για να βοηθήσει εκείνους που θεωρούσε ως τους πιο βασανισμένους ανθρώπους του 20ού αιώνα πάνω στη Γη.
Το βιβλίο «Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης», της μοναχής Πορφυρίας, ένα οδοιπορικό στις ανθρώπινες καρδιές από το τιμόνι ενός ταξί, που οδηγούσε η συγγραφέας πριν γίνει μοναχή.
Το βιβλίο «Η αγάπη είναι απλή, μα θέλει κόπο» και τα άλλα έργα του π. Θεμιστοκλή Μουρτζανού. Και πολλών άλλων.

Και ως υστερόγραφο, σου προτείνω τρία άρθρα, αν θελήσεις βέβαια να τα διαβάσεις:
Πώς ξέρουμε σίγουρα ότι υπάρχει Θεός;
Νευροθεολογία – εγκέφαλος και πνευματική εμπειρία
Έκανε θαύματα ο γέροντας Παΐσιος ή όχι; (που αναφέρεται και σε σένα).

Με αγάπη
Θεόδωρος Ρηγινιώτης
Θεολόγος – συγγραφέας