π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός / Προσκυνητής
Ψυχοσάββατο. Μέρα ξεχασμένη για τους πολλούς του κόσμου. Ο θάνατος είναι άλλωστε για τη νοοτροπία της εποχής μας το τέρμα. Οι κεκοιμημένοι μάς πονούν, αλλά πρέπει να ζήσουμε. Να προχωρήσουμε. Και το μνημόσυνο είναι μόνο ατομική υπόθεση. Όταν συμπληρώνονται οι μέρες, οι σαράντα, ο χρόνος, θυμόμαστε. Πάμε στο ναό. Έρχονται και όσοι μας αγαπούν και όσοι αγαπούσαν τον κεκοιμημένο. Και φτάνει. Γιατί άραγε όλοι μαζί, να έχουμε δύο ημέρες το χρόνο στις οποίες να θυμόμαστε πάντας (όλους) τους κεκοιμημένους.
Έτσι δεόμεθα υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως πάντων των απ’ αιώνος κεκοιμημένων ορθοδόξων χριστιανών, βασιλέων, πατριαρχών, αρχιερέων, ιερέων, ιερομονάχων, μοναχών, γονέων, προγονέων, πάππων, προπάππων, διδασκάλων, αναδόχων ημών εν τη πίστει...Κι όμως. Στο ψυχοχάρτι του Σαββάτου των Απόκρεω, πριν την Κυριακή της ανάμνησης ότι θα έρθει η τελευταία Κρίση, όπως και το Σάββατο πριν την Πεντηκοστή, πριν την Κυριακή του ξεκινήματος της παρουσίας της Εκκλησίας στον κόσμο, αποτυπώνεται όχι μόνο η μνήμη, αλλά και η ελπίδα.
Μνήμη ότι οι αγαπημένοι μας ουκ απέθανον αλλά κοιμώνται. Μνήμη ότι η αγάπη δεν νικήθηκε από το θάνατο. Ότι μπορεί ένα κομμάτι μας να έφυγε μαζί του, να τάφηκε στο χώμα, κι όχι μόνο από όσους γνωρίσαμε, αλλά και από όλους όσους έζησαν πολύ πριν από εμάς, απ’ αιώνος, όμως τίποτε δεν τελείωσε. Επειδή Χριστός Ανέστη ο θάνατος εσκυλεύθη. Επειδή Χριστός Ανέστη θα βρεθούμε ξανά με όλους όσους προηγήθηκαν. Κοντά στον Θεό των πνευμάτων και πάσης σαρκός. Εν τόπω φωτεινώ και χλοερώ και αναψύξεως. Και δεν θα είναι η συνάντησή μας μόνο εν πνεύματι. Δικό μας και δικό τους.
Θα έρθει η ώρα που το σώμα τους και το δικό μας θα βγούνε από τις κρύπτες του θανάτου. Και θα ενωθεί η συμφυΐα, σε έναν τρόπο αιώνιο και χωρίς μετατροπή. Όπου ο έσχατος εχθρός θα καταργηθεί. Και θα είναι η ύπαρξη συνάντηση με το Φως και την γλυκύτητα της ωραιότητος του προσώπου του Χριστού και των Αγίων Του. Η Εκκλησία που δεν θα είναι μόνο μια πρόσκληση ένταξης στο σώμα του Χριστού, αλλά το ίδιο το Σώμα από το οποίο δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε.
Προγευόμαστε αυτή την χαρά να είμαστε μέλη του Σώματος κάθε φορά που τελούμε την Θεία Λειτουργία. Αυτήν στην οποία πιστεύουμε και ζούμε το διαρκές παρόν της Βασιλείας του Θεού. Της συνάντησης ζώντων και κεκοιμημένων, αγίων και αμαρτωλών, μελίσματος και μη διαίρεσης, βρώσεως και μη δαπανήσεως εν τω Χριστώ. Μόνο που τα δύο αυτά Σάββατα νιώθουμε τους κεκοιμημένους πιο κοντά μας. Γιατί δεν είμαστε μόνο εμείς που έχουμε να θυμόμαστε. Αλλά όλο το σώμα του Χριστού. Και η μνημόνευση των ονομάτων, μακρόσυρτη υπό τον ήχο του «Κύριε ελέησον», μάς υπενθυμίζει ότι η αγάπη δεν είναι μόνο για τους οικείους και συγγενείς, αλλά για όλους που εν Χριστώ γίνονται οι κατεξοχήν οικείοι μας. Οι αδελφοί μας.
Ας βρεθούμε το απόγευμα της Παρασκευής και το πρωί του Σαββάτου στο ναό της γειτονιάς μας. Μεγαλύτεροι και μικρότεροι. Πρέπει να ζήσουμε, αυτό είναι δεδομένο. Έτσι κι αλλιώς ο θάνατος για μας δεν είναι τέρμα, αλλά μια στάση και ένα πέρασμα, ένα Πάσχα. Τη στάση την περνάμε μόνοι μας, ακόμη κι αν έχουμε την ώρα του θανάτου κοντά μας αυτούς που μας αγαπούνε. Ο θάνατος είναι η προσωπική μας έξοδος, στην οποία κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει, να καταλάβει, να συντροφεύσει. Μία ροπή όμως είναι η στάση. Και μπαίνουμε στο πέρασμα της ανάστασης. Συντροφευμένοι από όσους έχουν προηγηθεί και πρωτίστως όσους αγάπησαν το Θεό και τον άνθρωπο. Κι αυτοί θα μας οδηγήσουν στο να αναγνωρίσουμε Εκείνον που θανάτω τον θάνατον επάτησε.
Ας Τον παρακαλέσουμε λοιπόν. Και των κεκοιμημένων μνημόνευσον Σωτήρ μου, εν δόξη όταν έλθης. Των δικών μας και όλων των ανθρώπων. Να συναντιόμαστε στην αγάπη Σου!
Επιδόρπιο:
Ψυχοσάββατο: να μην ξεχάσω...
Πού είναι οι νεκροί; (μικρό αφιέρωμα)
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ!
Χαμόγελο από την αιωνιότητα
Στιγμιότυπο απ' την Κόλαση σε ορθόδοξη εικόνα
5 σχόλια:
Αγαπητέ Νεκρέ, είδα ότι είχαμε την ίδια έμπνευση για τη σημερινή μέρα. :) Θα ήθελα να ζητήσω τη βοήθειά σου σε κάτι. Σε μία χριστιανική κατασκήνωση για εφήβους θα γίνει ένα μάθημα με θέμα την ιεραποστολή. Υπάρχει η σκέψη να γίνει ερωτηματολόγιο με 4-5 ερωτήσεις. Καθώς το μπλογκ σου είναι ιεραποστολικό και απευθύνεται και σε νέους, σκέφτηκα ότι ίσως θα μπορούσες να προτείνεις κάποιες ερωτήσεις για τα παιδιά. Είναι λυκειόπαιδα. Μία πιο σύγχρονη και πιο ουσιαστική προσέγγιση στο θέμα είναι το ζητούμενο. Μέχρι τώρα ερωτήσεις τύπου "Τι σε γοητεύει;", "Τι φοβάσαι;" "Τι είναι ο Θεός για σένα;" είναι στα υπόψη. Σύμφωνα με την εμπειρία σου τις βρίσκεις καίριες; Κάθε πρόταση είναι ευπρόσδεκτη, αν φυσικά έχεις τη διάθεση και το χρόνο.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Κατ' αρχάς, η ερώτηση με τιμά αν και πρέπει να ομολογήσω ότι δεν έχω σχετική εμπειρία και μου είναι δύσκολο να απαντήσω.
Οι τρεις ερωτήσεις που αναφέρατε σίγουρα είναι καλές, αν και δε βλέπω να έχουν σχέση με την ιεραποστολή. Ομοίως και "Τι επιθυμείς;" "Τι έχει μεγαλύτερη ανάγκη ο άνθρωπος;" (θα έλεγα: αγάπη, χαρά, το Χριστό)
Επειδή δεν ξέρω καθόλου τι να απαντήσω (δεν ξέρω και τα παιδιά), ίσως μια ιδέα είναι να τους ζητηθεί να συντάξουν τα ίδια ένα ερωτηματολόγιο που να αφορά στην ιεραποστολή ή στη σχέση τους με το Θεό, όπως θέλετε. Δηλ. ένα ερωτηματολόγιο που μετά να το απαντήσουν τα ίδια, με ερωτήσεις που θα έχουν θέσει εκείνα.
Ίσως επίσης θα ήταν χρήσιμο να σκεφτούν πώς θα ενσαρκωνόταν το μήνυμα του ευαγγελίου σ' έναν άλλο πολιτισμό, και βέβαια μπορείτε να τους δείξετε εικόνες και βίντεο από Αφρική και Ασία και αγιογραφίες και ύμνους σε τοπικό ύφος.
Επίσης, τι συνάδει και τι αντιτίθεται στο χριστιανισμό σε άλλους πολιτισμούς; Τι στη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου και μάλιστα του έφηβου;
Αν επισκεφτείτε πραγματικά ιεραποστολικά blogs ίσως βρείτε ιδέες, όπως την Ιεραποστολή, το Άρωμα Ασίας, τον Ορθόδοξο Αμπελώνα της Αφρικής, Στα ίχνη του Χριστού στην Κεντρική Αμερική, Η Μαρτυρία του Χριστού στα σύγχρονα έθνη κ.ά.
Πρέπει όμως, νομίζω ταπεινά, να στραφεί η προσοχή των παιδιών όχι μόνο στην ιεραποστολή στον "Τρίτο Κόσμο", αλλά και στη Δύση. Αναφορές στους αρχαίους αγ. της δύσης και στους αγίους της Αμερικής (βλ. ενότητα στο blog μας) ίσως βοηθήσουν.
Άλλη ερώτηση: Πώς θα ζούσε και τι εντύπωση θα έκανε ένας άγιος στο Σαν Φρανσίσκο; (άγ. Ιω. Μαξίμοβιτς, π. Σ. Ρόουζ). Πώς στη σύγχρονη Αθήνα; Πώς στην πόλη σας; Πώς στο σχολείο σας (αγιασμένος μαθητής);
Και: Πώς θα μιλούσες για το Χριστό στο μετανάστη που μένει ή εργάζεται δίπλα σου; Ή στον μη ορθόδοξο συμμαθητή σου; Θα ήθελες να του μιλήσεις για το Χριστό; (Και γιατί;) Τι απ' την Ορθοδοξία θα επέλεγες να του παρουσιάσεις;
Τι ορθόδοξο θα επέλεγες να παρουσιάσεις στους γονείς σου;
Τέτοια...
Ευχαριστώ. Ο Θεός να ευλογεί την προσπάθεια!!! Βοήθειά σας και στους μαθητές σας το Πανάγιο Πνεύμα.
Δείτε την ενότητά μας "Άγιοι της διπλανής πόρτας" και την ανάρτηση "Αθήνα, πόλη των αγίων" (http://o-nekros.blogspot.gr/2012/03/blog-post_20.html) και "Άγιοι της γειτονιάς μας" (http://o-nekros.blogspot.gr/2012/01/blog-post_23.html)...
Επίσης, το "Άντε και πίστεψα - τώρα τι κάνουμε;"
Ίσως είναι άσχετα, αλλά μπορεί να βοηθήσουν, ποιος ξέρει; (Ο Θεός ξέρει).
Ευχαριστώ και πάλι. Ο Χριστός να σας ευλογεί.
Άλλη ερώτηση: Έχετε γνωρίσει ανθρώπους της προσευχής; Ποιους; Τι προσέξατε σ' αυτούς;
Ανθρώπους που δεν κρατάνε κακία; Που η καλοσύνη τους τούς κάνει να φαίνονται αφελείς ή κορόιδα; Τι εντύπωση σας κάνουν;
Είναι σύμφωνη ή όχι με τη διδασκαλία του Χριστού η στάση τους; Αν ναι, τι εμπόδια έχουν; Πώς θα βοηθηθούν να τα ξεπεράσουν; Εμείς, τους βοηθάμε; Πώς μπορούμε;
Και φυσικά πώς θα γίνουμε κι εμείς "άκακοι ως τα παιδία";....
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τον κόπο σου. Σκοπός είναι να μιλήσουν στην κατασκήνωση για την εσωτερική ιεραποστολή (ξέχασα να στο γράψω), οπότε οι ερωτήσεις που σκέφτηκα δίνουν πάτημα για ν' αναφερθούν στα παραδείγματα των Αποστόλων, της Σαμαρείτιδας κτλ που γοητεύτηκαν απ' το Χριστό και τον κήρυξαν παντού (πρόχειρα σου λέω τη σκέψη μου). Σήμερα δε γοητευόμαστε απ' το Θεό γιατί δεν τον έχουμε γνωρίσει. Οπότε γιατί να μιλήσουμε γι' Αυτόν και την Εκκλησία Του, αφού δεν εμπνεόμαστε;
Anyway, να μην πάρω τα εύσημα. Εγώ απλά με το ερωτηματολόγιο βοηθάω. Και πάλι να είσαι καλά για την άμεση απάντηση. Πολύ χρήσιμα τα προτεινόμενα. Ο Θεός να ευλογεί κι εσένα και όσους, όσες μέσω διαδικτύου κοπιάζουν για τον Ηγαπημένο.
Δημοσίευση σχολίου