Αγαπητά μας Παιδιά! Η μικρή Αλεξάνδρα σας προσκαλεί στο πάρτυ της!
Έχει γενέθλια και σας προσκαλεί όλους στο σπίτι της, την Κυριακή το απόγευμα – εκεί, μαζί με τη μαμά, το μπαμπά, τη θεία Δήμητρα, την υπέροχη κλόουν Ρω και φυσικά τη Λίζα, το αρκουδάκι της, διοργανώνουν το ωραιότερο πάρτυ γενεθλίων του κόσμου!
Η χαρά της μικρής μας Αλεξάνδρας είναι διπλή. Εκτός από τα δέκατα γενέθλιά της, χαίρεται γιατί ξεπέρασε την περιπέτειά της, που την ανάγκασε να παραμείνει στο νοσοκομείο για μερικές μέρες, και μάλιστα – μέσα απ’ όλες τις δυσκολίες, την αμηχανία και το δυσάρεστο συναίσθημα που της προκαλούσε αρχικά αυτή η παραμονή – έκανε καινούργιους φίλους και έγραψε ένα βιβλίο, απευθυνόμενο στη μαμά της και σε όλα τα παιδιά του κόσμου. Το βιβλίο για τη νεραϊδοκυρία Αυτοανοσία και τα άτακτα παιδιά της, τα Αυτοάνοσα Νοσήματα, που τρυπώνουν στο σώμα μας και προσπαθούν να κάνουν άνω κάτω τον οργανισμό μας!…
Ευτυχώς, η καλή γιατρός Αγγελική στέλνει τους πολύτιμους βοηθούς της, τα ασημένια και λευκά αγγελάκια, που μπαίνουν κι εκείνα στο σώμα μας μεταφέροντας μαγικά φαρμακάκια, που κοιμίζουν τα άτακτα παιδιά της κυρίας Αυτοανοσίας και η μαμά τους μπορεί να τα συμμαζέψει και να τα βάλει σε τάξη. Έτσι μπαίνει σε τάξη και ο οργανισμός των μικρών παιδιών, που εκείνα προσπαθούν διαρκώς να τον αναστατώσουν, και τα παιδιά συνεχίζουν τη ζωή τους, τα παιχνίδια τους, τα μαθήματά τους, τις δραστηριότητές τους, τις φιλίες τους, κοιτάζουν κάθε μέρα μπροστά και κάνουν τον άχαρο και βαρετό κόσμο των μεγάλων (συγχωρήστε με, μπαμπάδες και, κυρίως, μαμάδες) πολύχρωμο, μαγικό και παραμυθένιο σαν την ψυχή τους!
Τι παράξενα ονόματα που έχουν αυτά τα παιδάκια της Νεραϊδοκυρίας!… Η ελκώδης κολίτιδα, η νόσος του Κρόουν, ο λύκος και η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι κάποια από αυτά. Και τι να κάνει η μικρή Αλεξάνδρα, που ακούει τους γιατρούς να λένε ένα σωρό πρωτάκουστες λέξεις, που ούτε η ίδια τις καταλαβαίνει ούτε η μαμά της; Μια μαμά γεμάτη ανησυχία για το παρόν και αγωνία για το μέλλον, που παραστέκει την κορούλα της δίπλα στο κρεβάτι του νοσοκομείου… Δείτε τι θα κάνει: θα ζωγραφίσει την κάθε λέξη και με τις ζωγραφιές της θα φτιάξει ένα βιβλίο, για να βοηθήσει τη μαμά της να καταλάβει και να μην ανησυχεί πια.
Έχει βοηθούς τη μικρή Αλίκη με τη χρωματιστή μπαντάνα, που γνωρίζει τι σημαίνει «γυροειδής αλωπεκεία», και τον Ταξιάρχη, ένα ατίθασο και κάπως απότομο αγόρι με ιδιοπαθή θρομβοπενική πορφύρα, που ζει αρκετό καιρό στο νοσοκομείο και που ο καλύτερός του φίλος, ο Χρυσοβαλάντης, ταξίδεψε στη Βοστώνη για θεραπεία και του εμπιστεύτηκε τον αρκούδο του (έτσι, τον ονόμασε κι εκείνο Χρυσοβαλάντη και τον προσέχει σαν τα μάτια του). Και φυσικά έχει βοηθούς τη Λίζα, την αρκουδίτσα, και το Χρυσοβαλάντη, τον αρκούδο.
Κι όταν η Αγγελική, η καλή γιατρός, είδε πώς τα παιδιά ζωγράφισαν την κυρία Αυτοανοσία, το καθένα από τα άτακτα παιδιά της, τα ασημένια αγγελάκια και όλους τους ήρωες του καινούργιου τους κόσμου, ενθουσιάστηκε και ζήτησε από την Αλεξάνδρα να δώσει και σ’ εκείνη το βιβλίο της, για να το αξιοποιήσει στο να βοηθά όλα τα παιδιά του νοσοκομείου να καταλαβαίνουν αυτές τις δύσκολες λέξεις.
Και τώρα, δυο λόγια για τους μεγάλους, από την παιδοψυχολόγο του σχολείου της Αλεξάνδρας, που ανέλαβε να εξηγήσει στα μέλη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων ότι δεν πρέπει ν’ ανησυχούν μήπως το κορίτσι μεταδώσει κάποιο νόσημα στους συμμαθητές και τους φίλους του:
«Τα αυτοάνοσα νοσήματα προκαλούνται από εσφαλμένη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και ο οργανισμός δεν αναγνωρίζει τα κύτταρά του, με αποτέλεσμα να τα καταστρέφει, γιατί τα θεωρεί ξένα… Όσο γρηγορότερα γίνει η διάγνωση, τόσο καλύτερη θα είναι και η ανταπόκριση στη φαρμακευτική αγωγή που θα ακολουθήσει. Τα χρόνια αυτά νοσήματα, τα οποία είναι πολλά (80 καταγράφονται επίσημα, αλλά πρόκειται να προστεθούν τουλάχιστον άλλα 40, σύμφωνα με τελευταίες έρευνες), έχουν περιόδους με εξάρσεις και υφέσεις.
Επίσης ο κάθε ασθενής είναι μοναδικός. Μπορεί να έχει περισσότερα από ένα νοσήματα, αλλά οι θεραπευτικές παρεμβάσεις έχουν καταφέρει να βελτιώσουν καθοριστικά την καθημερινότητα των ασθενών, αλλά και την πορεία των νοσημάτων… Οι ασθενείς απλά μαθαίνουν να ζουν παρέα με το νόσημα ή τα νοσήματα, να κάνουν την καθημερινότητά τους απλά να κυλάει, χωρίς να επηρεάζεται από αυτό ή αυτά. Πρέπει να έχουν απόλυτη συνέπεια στις εντολές του γιατρού, που ουσιαστικά έχει υιοθετήσει τον ασθενή του. Αν δεν το κάνουν αυτό, η ζωή τους γίνεται δύσκολη και η καθημερινότητά τους ακόμη δυσκολότερη» (σελ. 38).
Αυτά και πολλά ακόμη θα δούμε σ’ έναν πρωτόγνωρο παραμυθένιο παιδόκοσμο, περνώντας τη χρωματιστή πόρτα που δημιούργησε η συγγραφέας Αναστασία Σακελλαρίδου – Μονιάκη με το βιβλίο της «Η Νεραϊδοκυρία Αυτοανοσία και τα άτακτα παιδιά της», που τυπώθηκε στο Ρέθυμνο από τις Γραφικές Τέχνες Καραγιαννάκη, πλαισιωμένο με τις γλυκύτατες ζωγραφιές της εικονογράφου Ηλιάνας Διαμαντάκη.
Δεν είναι ένα απλό παραμύθι, αλλά, θα λέγαμε, ένα παιδικό μυθιστόρημα, που συμβάλλει με εξαιρετικό τρόπο στην κατανόηση της περιπέτειας του αγώνα με τα αυτοάνοσα νοσήματα. Συμβάλλει στην κατανόησή της όχι μόνο από τα παιδιά, μα και από εμάς τους υποτιθέμενους μεγάλους (που πολλές φορές κατανοούμε πολύ λιγότερα από τα παιδιά), όχι μόνο από εκείνους που βιώνουν ήδη αυτή την περιπέτεια, μα και από τους γύρω τους και από την κοινωνία ολόκληρη. Και πιστεύω ότι θα συμβάλει όχι μόνο στην κατανόηση, αλλά – το κυριότερο – και στον ίδιο τον αγώνα των παιδιών με αυτοάνοσα νοσήματα, για να συμφιλιωθούν με την κατάσταση που βιώνουν και ν’ αποκοιμίσουν μέσα στο σώμα τους τα άταχτα παιδιά της κυρίας Αυτοανοσίας, ώστε εκείνη να τα συμμαζέψει και να τα βάλει σε τάξη…
Η συγγραφέας, πτυχιούχος του ΤΕΙ Ηρακλείου, εργαζόμενη σύζυγος και μητέρα τριών παιδιών, με σημαντική συμμετοχή στην πολιτιστική ζωή του Ρεθύμνου, είναι μέλος της «Πολιτιστικής Αναγέννησης», βασικό στέλεχος της ιστοσελίδας «Πολιτιστικό Ρέθυμνο», συνεργάτης του «Αερόστατου» (που δραστηριοποιείται στο χώρο της παιδικής ψυχαγωγίας) και υπεύθυνη του Κατηχητικού Σχολείου της ενορίας των Περιβολίων Ρεθύμνου.
Το βιβλίο μού φάνηκε συγχρόνως χαρούμενο και μελαγχολικό. Χαρούμενο, όπως μια παιδική ψυχή, και μελαγχολικό, όπως μια μητέρα που ανησυχεί και φοβάται. Ο τρόπος όμως που εκφράζει τον αγώνα των παιδιών και τη μεταμόρφωση του κόσμου μέσα από τη φαντασία τους, ώστε να αντεπεξέλθουν στις πρωτοφανείς γι’ αυτά δυσκολίες της προσαρμογής σ’ ένα νέο τρόπο ζωής, με λιγότερη ανεμελιά και περισσότερη ευθύνη και επιφυλακή, είναι εκπληκτικός. Και το μήνυμα που αφήνει – όχι μόνο στο τέλος, αλλά σε κάθε σελίδα του, από την πρώτη σκηνή ώς την τελευταία! – είναι η αισιοδοξία, η ελπίδα, η εμπιστοσύνη, η συμπαράσταση και η αγάπη. Αξίες τόσο απαραίτητες σε όλες τις εποχές και ολοένα πιο δραματικά επίκαιρες στην εποχή μας.
*****
Σημείωση [από εδώ]: Το τηλ. της συγγραφέως είναι 698 205 1992 (έχουμε την άδειά της να το κοινοποιήσουμε, για τους ενδιαφερόμενους - για βιβλιοπωλεία & αναγνώστες).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου