«Χριστούγεννα εδώ, Χριστούγεννα εκεί, πού είναι τα Χριστούγεννα;»
Φωτο από το Διαδίκτυο
Εκπαιδευτικές & θεολογικές αταξίες
Μαθητικός θίασος: Κουκλοσκιοθεολογία
Σενάριο: Παναγιώτης Ασημακόπουλος
Χριστούγεννα:
Μια απλή ευκαιρία για ξεκούραση και βόλτες;
Μια απλή ευκαιρία για φαγοπότι και ψώνια;
Ή μια γιορτή με νόημα και περιεχόμενο;
Α΄ ΣΚΗΝΗ: Καραγκιόζης
(Ακούγεται η μουσική του Καραγκιόζη και εμφανίζεται η φιγούρα του)
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ώπα, ώπα, ώπα… Καλημέρα, πέρα για πέρα…. Κυρίες και κύριοι και μικρά μας παιδιά… Σήμερα έχουμε την παράσταση «Χριστούγεννα εδώ, Χριστούγεννα εκεί, πού είναι τα Χριστούγεννα;». Συνήθως, στις παραστάσεις παίζω κι εγώ. Για την ακρίβεια, δεν παίζω απλά. Είμαι ο πρωταγωνιστής. Σήμερα όμως θα κάτσω κι εγώ για να δω την παράσταση. Μετά από τόσα χρόνια πίσω από το πανί, δεν δικαιούμαι κι εγώ μια άδεια; Λίγη ξεκούραση, βρε αδερφέ; Συνέχεια μού το λέει η Αγλαϊα. «Ξεκουράσου, βρε Καραγκιόζη μου, θα πάθεις τίποτε από την υπερκόπωση. Να, έχουν αρχίσει να ασπρίζουν οι τρίχες που δεν έχεις και να μειώνεται η καμπούρα σου που είναι η γοητεία σου». Βρε λέτε να πάθω τέτοια ζημιά και να μη με θέλει μετά η Αγλαϊα; Ας πάρω ρεπό λοιπόν σήμερα για να δω κι εγώ το έργο. Ωχ, ένα αρνάκι έρχεται…. Παναγία μου, αυτό στη σούβλα θα ήταν λουκούμι….
Β΄ ΣΚΗΝΗ: Αρνάκι – Λύκος
(Ακούγεται το ποίημα «αρνάκι άσπρο και παχύ»)
Αρνάκι άσπρο και παχύ
της μάνας το καμάρι
εβγήκε εις την εξοχή
και στο χλωρό χορτάρι.
Β΄ ΣΚΗΝΗ: Αρνάκι – Λύκος
(Ακούγεται το ποίημα «αρνάκι άσπρο και παχύ»)
Αρνάκι άσπρο και παχύ
της μάνας το καμάρι
εβγήκε εις την εξοχή
και στο χλωρό χορτάρι.
Απ’ τη χαρά του την πολλή
απρόσεκτα πηδούσε
της μάνας του τη συμβουλή
καθόλου δεν ψηφούσε.
Αρνάκι άσπρο και παχύ
της μάνας το καμάρι
εβγήκε εις την εξοχή
και στο χλωρό χορτάρι.
ΑΡΝΑΚΙ: Ε, όχι και παχύ… Τολμηρό, ναι. Είναι η πρώτη φορά που βγαίνω έξω από τη φάρμα, αλλά πρέπει να κάνω κι εγώ την επανάστασή μου. Είμαι στην εφηβεία και ο αρνοψυχολόγος είπε ότι δικαιούμαι λίγη περισσότερη ελευθερία. Εξάλλου, δεν θα πάω μακριά. Λίγο παρακάτω. Χρειάζεται να σκεφτώ…
Πραγματικά, απορώ ορισμένες φορές. Οι άνθρωποι λένε μεταξύ τους ότι έχουν μυαλό και ότι δεν είναι σαν τα ζώα. Λένε ότι έχουν λογική. Χρησιμοποιούν μάλιστα εμάς τα ζώα για να κατηγορήσουν ο ένας τον άλλον. Στο αγρόκτημα που μεγαλώνω, η γυναίκα του σπιτιού, η κυρία Ασπασία λέει συνέχεια στο γιό της, τον Βαγγέλη: «Γιατί είσαι τόσο μπούφος;» και όταν πρόκειται να μιλήσει στον άντρα της, τον κύριο Ανέστη τον φωνάζει γουρούνι, γαϊδούρι και βόδι. Εμείς στην αρχή χαιρόμασταν που ακούγαμε τα ονόματα των φίλων μας, αλλά μετά τρομάζαμε όταν ακούγαμε κάτι γυαλικά να σπάνε και όταν βλέπαμε την έκφραση του κυρίου Ανέστη που ερχόταν στο στάβλο για να βρει την ησυχία του, όπως έλεγε. Κι αυτός κάποια στιγμή είπε στην κυρία Ασπασία: «Αγάπη μου, μην τρως άλλο. Έχεις γίνει σαν αγελάδα». Χαρήκαμε που επιτέλους αναγνωρίστηκε η αξία και η σιλουέτα της καλής μας φίλης, αλλά μετά φοβηθήκαμε που είχαμε να δούμε τρεις μέρες τον κύριο Ανέστη. Τι να πω… Πραγματικά, απορώωωωωω ….. Παναγία μου……. Θεέ των μικρών και άκακων αρνιών….. Τι βλέπω…… Τι να κάνω τώρα….. Ένας λύκος…….. Έρχεται προς το μέρος μου. Τι να κάνω τώρα; Τι τις ήθελα εγώ τις ελευθερίες;
ΛΥΚΟΣ: Μη φοβάσαι, αρνάκι.
ΑΡΝΑΚΙ: Ναι, δεν φοβάμαι…. Απλά τρέμω….
ΛΥΚΟΣ: Μη φοβάσαι. Δεν θα σου κάνω κακό.
ΑΡΝΑΚΙ: Ναι, καλά… Σε όλα τα παραμύθια τα ίδια λένε όλοι οι λύκοι. Και μετά….
ΛΥΚΟΣ: Εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους.
ΑΡΝΑΚΙ: Να που μας βγήκες και πολιτικός….
ΛΥΚΟΣ: Βρε, αλήθεια σου λέω. Με έδιωξαν οι άλλοι λύκοι από την αγέλη γιατί είμαι τελείως άκακος, διαβάζω πολλά βιβλία και έχω και θεολογικές ανησυχίες.
ΑΡΝΑΚΙ: Άλλο πάλι και τούτο….
ΛΥΚΟΣ: Ναι, όσο κι αν δεν το πιστεύεις, σήμερα είναι η καλή σου μέρα.
ΑΡΝΑΚΙ: Γιατί; Επειδή θα με φας και δεν θα καταλάβω τίποτε;
ΛΥΚΟΣ: Βρε, δεν θα σε φάω σου λέω… Άσε που στατιστικά κινδυνεύεις πιο πολύ να την πάθεις από το βοσκό.
ΑΡΝΑΚΙ: Λες ψέματα!! Ο κύριος Ανέστης με αγαπάει!! Τον έχω ακούσει να λέει ότι είμαι το αγαπημένο του αρνάκι.
ΛΥΚΟΣ: Ναι, επειδή πλησιάζουν Χριστούγεννα. Κάτσε να πλησιάσει το Πάσχα και θα καταλάβεις τι εννοεί….
Φωτο από εδώ
ΑΡΝΑΚΙ: Τώρα που είπες «Χριστούγεννα» κι αφού είπες ότι διαβάζεις πολλά βιβλία τι είναι αυτά τα Χριστούγεννα; Πάντα το είχα απορία.
ΛΥΚΟΣ: Είδες που σου είπα ότι είναι η καλή σου μέρα; Γι’ αυτό το λόγο έφυγα κι εγώ από την αγέλη σήμερα. Διάβαζα τις προάλλες ένα βιβλίο για το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων και κατέβηκα στον κόσμο για να το ανακαλύψω.
ΑΡΝΑΚΙ: Και πώς ακριβώς θα το ανακαλύψεις;
ΛΥΚΟΣ: Να, πίστευα ότι εσύ θα με βοηθούσες.
ΑΡΝΑΚΙ: Εγώ; Πώς θα μπορούσα να το κάνω αυτό;
ΛΥΚΟΣ: Διάβασα στο βιβλίο ότι το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων το καταλαβαίνουν μόνο τα αθώα πλάσματα.
ΑΡΝΑΚΙ: Αυτό είναι αλήθεια. Είμαι τόσο αθώο πλάσμα που κάθομαι τώρα και συζητώ με ένα λύκο. Η μαμά μου το λέει «άγνοια κινδύνου».
ΛΥΚΟΣ: Άντε πάλι τα ίδια… Σου είπα ότι δεν κινδυνεύεις από μένα. Το όνειρό μου είναι να μορφωθώ και να απαντήσω στις θεολογικές ανησυχίες μου και όχι να τρώω αρνιά. Άσε που έχετε και πολλή χοληστερίνη… Το έχω διαβάσει κι αυτό.
ΑΡΝΑΚΙ: Είναι από τη χαριτωμενιά μας… Και δεν μου λες τώρα εσύ που είσαι μορφωμένος. Τι σημαίνει «Χριστούγεννα»;
ΛΥΚΟΣ: Είναι σύνθετη λέξη και σημαίνει τη γέννηση του Χριστού. Όπως γεννηθήκαμε εσύ κι εγώ. ‘Έτσι γεννήθηκε και ο Χριστός.
ΑΡΝΑΚΙ: Ποιος είναι ο Χριστός;
ΛΥΚΟΣ: Χμμμ…. Εδώ αρχίζουν οι δύσκολες ερωτήσεις. Κοίταξε… Όλοι οι άνθρωποι πιστεύουν σε κάτι πάνω από αυτούς, που το ονομάζουν Θεό. Λένε μάλιστα ότι αυτός ο Θεός δημιούργησε τα πάντα.
ΑΡΝΑΚΙ: Κι εμάς;
ΛΥΚΟΣ: Ναι, κι εμάς.
ΑΡΝΑΚΙ: Δεν μας έκανε η μαμά μας;
ΛΥΚΟΣ: Και τη μαμά μας ποιος την έκανε;
ΑΡΝΑΚΙ: Η μαμά της.
ΛΥΚΟΣ: Και τη μαμά της μαμάς μας;
ΑΡΝΑΚΙ: Η δική της μαμά.
ΛΥΚΟΣ: Και τη μαμά της μαμάς της μαμάς μας;
ΑΡΝΑΚΙ: Τελικά, είσαι πολύ μορφωμένος…..
ΛΥΚΟΣ: Είδες που σου το είπα; Ο Χριστός λοιπόν είναι ο Υιός του Θεού που γεννήθηκε. Δεν ξέρω όμως περισσότερες λεπτομέρειες και πρέπει να πάω στον κόσμο των ανθρώπων για να μάθω.
ΑΡΝΑΚΙ: Τρελάθηκες; Ένας λύκος ανάμεσα στους ανθρώπους; Θα σε σκοτώσουν αμέσως.
ΛΥΚΟΣ: Γι’ αυτό θέλω, αρνάκι μου, να με βοηθήσεις…
ΑΡΝΑΚΙ: Αρχίσαμε και τα «μου» τώρα…
ΛΥΚΟΣ: Έλα, βρε αρνάκι. Εσύ δεν θέλεις να μάθεις;
ΑΡΝΑΚΙ: Για να πω την αλήθεια, θέλω να μάθω. Φαντάζεσαι όμως το θέαμα να περπατούν δίπλα δίπλα ένας λύκος και ένα αρνί;
ΛΥΚΟΣ: Γι’ αυτό πρέπει να πάμε κρυφά. Να μη μας δουν. Τι θα έλεγες να πάμε στη φάρμα που μεγάλωσες; Εκεί ξέρεις και τα κατατόπια.
ΑΡΝΑΚΙ: Βρε, μπελάς που με βρήκε……
(Μουσική)
Γ΄ ΣΚΗΝΗ: Αρνάκι – Λύκος – Αγελάδα
ΕΚΦΩΝΗΤΗΣ: Με τα λίγα με τα πολλά, το αρνάκι πείστηκε να βοηθήσει το λύκο να μάθει αυτό που ζητούσε. Αλλά και το αρνάκι είχε σκάσει από την περιέργεια. Περπατούσαν, κρύβονταν, περπατούσαν, κρύβονταν… Κάποια στιγμή λοιπόν έφτασαν στη φάρμα.
ΑΡΝΑΚΙ: Σσσς… Μην κάνεις φασαρία. Ευτυχώς που κοιμούνται όλοι. Θα ξυπνήσω μόνο την αγελάδα που είναι ψύχραιμη και πάντα δείχνει κατανόηση για τις μικροσκανταλιές μου…. Αγελάδα…. Αγελαδίτσα….
ΑΓΕΛΑΔΑ: Μμμμμμ….
ΑΡΝΑΚΙ: Είσαι ξύπνια;
ΑΓΕΛΑΔΑ: Μμμμμμ…..
ΑΡΝΑΚΙ: Είναι το Μμμμμ που κάνεις όταν είσαι ξύπνια ή το Μμμμμμ που κάνεις όταν κοιμάσαι;
ΑΓΕΛΑΔΑ: Μμμμμμ…. Παναγία μου….. Θεέ των άκακων και αθώων μοσχαριών….. Ένας λύκος στη φάρμα….
ΑΡΝΑΚΙ: Να σου εξηγήσω….
ΑΓΕΛΑΔΑ: Τι να μου εξηγήσεις, βρε; Θα σε κάνω μαύρο στο ξύλο και θα είσαι πλέον το μαύρο πρόβατο.
ΛΥΚΟΣ: Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτή είναι η ψύχραιμη που πάντα δείχνει κατανόηση για τις μικροσκανταλιές. Ας αναλάβω δράση. (Δυνατά) Κυρία μου, τα σέβη μου…. Είμαι ο λύκος Λουδοβίκος, χορτοφάγος, μελετηρός και εμβριθής θεολογικών ανησυχιών….
ΑΡΝΑΚΙ: Ουάου….
ΑΓΕΛΑΔΑ: Ναι, κι εγώ είμαι η Ρωξάνη, βασίλισσα της Αγγλίας….
ΛΥΚΟΣ: Ελισάβετ λένε τη βασίλισσα της Αγγλίας.
ΑΓΕΛΑΔΑ: Μάλιστα, και πώς από τα μέρη μας, κύριε μελετηρέ λύκε;
ΛΥΚΟΣ: Τύχη αγαθή έφερε τα βήματά μου να συναντηθούν με αυτά του άκακου αμνού.
ΑΓΕΛΑΔΑ: Και αφελούς, θα πρόσθετα…
ΛΥΚΟΣ: Ψάχνω, κυρία μου, το αληθές νόημα των Χριστουγέννων.
ΑΓΕΛΑΔΑ: Μας δουλεύεις, κυρ λύκε; Των Χριστουγέννων; Μα αυτή είναι γιορτή των ανθρώπων.
ΛΥΚΟΣ: Τα βιβλία που διάβασα, κυρία μου, λένε ότι είναι γιορτή όλης της κτίσης. Όλου του κόσμου.
ΑΓΕΛΑΔΑ: Ας αφήσουμε τους τύπους, αγαπητέ λύκε. Τώρα που πλέον γνωριστήκαμε, ας μη με λέτε κυρία. Προτιμώ το Δίτσα… Από το αγελαδίτσα. Μόνο το νου σου. Αν κάνεις καμιά ύποπτη κίνηση, σου την άναψα.
ΛΥΚΟΣ: Μη φοβάσαι, Δίτσα. Έχω ξεφύγει από τα ζωώδη ένστικτα. Η μόρφωση και η πνευματική μου καλλιέργεια με έχουν οδηγήσει σε ανώτερο επίπεδο. Για το θέμα που συζητάμε, έχω δει την εικόνα των Χριστουγέννων, όπου εκτός από το μωρό, τη μητέρα του και άλλους ανθρώπους, απεικονίζονται ένα γαϊδουράκι και ένα βόδι να ζεσταίνουν το παιδί με τα χνώτα τους και λίγα αρνιά γύρω από ένα βοσκό που παίζει τον αυλό.
Εικ. από εδώ
ΑΡΝΑΚΙ: Αχ, είμαι κι εγώ εκεί;
ΑΓΕΛΑΔΑ: Ωωωω… τι μου θύμισες τώρα, λύκε μου;
ΑΡΝΑΚΙ: Άντε πάλι τα «μου»….
ΑΓΕΛΑΔΑ: Όταν ήμουν μικρό μοσχαράκι, συχνά ο πατέρας μου μού έλεγε την ιστορία για έναν ξακουστό πρόγονό μας που είχε τη μεγάλη τιμή να περάσει όλη τη νύχτα με ένα σημαντικό πρόσωπο. Τόσο σημαντικό πρόσωπο που όλη τη νύχτα ακούγονταν ωραίες μελωδίες, κάποιοι ανεβοκατέβαιναν στον ουρανό και όλα ήταν φωτεινά σαν να ήταν μέρα.
ΛΥΚΟΣ: Ωωωωω… για πες λεπτομέρειες.
ΑΓΕΛΑΔΑ: Κάποια στιγμή μπήκαν μέσα στο στάβλο τρεις βασιλιάδες με πολλά δώρα. Έπεσαν και προσκύνησαν το μωρό γιατί ήταν, λέει, βασιλιάς κι αυτό. Αλλά όχι μόνο στη γη. Βασιλιάς και στον ουρανό. Λέγανε για κάτι προφητείες, λόγια παλιά, που έλεγαν ότι όταν εμφανιστεί ένα αστέρι στην ανατολή, τότε θα γεννηθεί ο γιος του Θεού. Αυτός που θα φέρει στον κόσμο την ελπίδα, την αγάπη και τη σωτηρία.
ΑΡΝΑΚΙ: Ωωωω…. Τότε οι άνθρωποι πρέπει να είναι πολύ χαρούμενοι και ευτυχισμένοι που ήρθε ο Θεός στη γη και τους έφερε τόσα πολύτιμα δώρα.
ΛΥΚΟΣ: Μμμμμ… Τα βιβλία που διαβάζω τα αντίθετα λένε. Η ιστορία των ανθρώπων είναι γεμάτη πολέμους, μίσος, πόνο και ξεριζωμό.
ΑΡΝΑΚΙ: Αχ, όχι….. Μα, γιατί;
ΑΓΕΛΑΔΑ: Γιατί μάλλον οι άνθρωποι ξεχνούν το νόημα των Χριστουγέννων, το μήνυμα και το θέλημα του Θεού και βάζουν πάνω από όλα το δικό τους.
ΛΥΚΟΣ: Πρέπει να μάθουμε τι γίνεται με τους δικούς σας ανθρώπους. Αυτούς που έχουν τη φάρμα.
ΑΓΕΛΑΔΑ: Τρελάθηκες; Τι λες; Να πάμε να τους χτυπήσουμε την πόρτα ένα αρνάκι, μια αγελάδα κι ένας λύκος και να τους πούμε: «Γεια σας. Ήρθαμε να ρωτήσουμε ποιο είναι το νόημα των Χριστουγέννων για σας»;
ΛΥΚΟΣ: Όχι, αλλά μπορούμε να μπούμε στο σπίτι κρυφά.
ΑΓΕΛΑΔΑ: Βέβαια…. Είναι πολύ εύκολο να περάσει απαρατήρητη μια αγελάδα, πόσο μάλλον να μπει σε ένα σπίτι.
ΛΥΚΟΣ: Εεεε… ξέρεις… Το σχέδιό μου δεν περιλάμβανε το να μπεις κι εσύ στο σπίτι. Χρειαζόμαστε κάποιον έξω από το σπίτι για κάθε ενδεχόμενο.
ΑΓΕΛΑΔΑ: Α, έτσι ε; Στην απέξω εγώ…
ΛΥΚΟΣ: Κυριολεκτικά όμως….
(Μουσική)
Δ΄ ΣΚΗΝΗ: Καραγκιόζης – Μπάρμπα Γιώργος
Φωτο από εδώ
ΕΚΦΩΝΗΤΗΣ: Το σχέδιο μπήκε αμέσως σε εφαρμογή. Η αγελάδα μουγκάνιζε όσο πιο δυνατά γινόταν, σε σημείο που ο κύριος Ανέστης ανησύχησε και βγήκε γρήγορα έξω και έτρεξε στο στάβλο να δει τι γινόταν. Καθώς βγήκε, άφησε ανοιχτή την πόρτα και βρήκε ευκαιρία ο λύκος και τρύπωσε μέσα στο σπίτι. Πήγε και κρύφτηκε στην ντουλάπα της κρεβατοκάμαρας. Ο κύριος Ανέστης πήγε στο στάβλο, τα βρήκε όλα ήσυχα αλλά είδε το αγαπημένο του αρνάκι να τουρτουρίζει από το κρύο. Το πήρε αγκαλιά, το χάιδεψε και του είπε: «Εσύ σήμερα θα έρθεις μαζί μου. Θα σε βάλω σε μια ζεστή γωνιά του σπιτιού». Έτσι λοιπόν το σχέδιο κύλησε ρολόι….
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ωχ, παιδιά, εγώ έχω αγωνία για τη συνέχεια. Εσείς;
Μανούλα μου, φανταστείτε τώρα, ο λύκος να είναι μέσα στη ντουλάπα και να την ανοίξει κανείς…. Τέτοια λαχτάρα δεν έχει πάθει ποτέ ούτε ο φίλος μου ο Χατζηαβάτης. Για να δούμε τι θα γίνει στη συνέχεια…..
(Μπαίνει η μουσική για τον Μπάρμπα Γιώργο)
ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΩΡΓΟΣ: Όι, όι, μανούλα μ’… Ήκουσα, μωρέ, ότι ένα αρνί συνεργάζεται με ένα λύκο για να βρουν, λέει, το νόημα των Χριστουγέννων. Αυτά είναι ανήκουστα πράματα. Τα δικά μου τα αρνιά δεν τα αφήνω να μιλάνε σε αγνώστους.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Καλώς τον μπάρμπα. Κάτσε, μπάρμπα, να δούμε τι θα γίνει παρακάτω, γιατί έχω αγωνία.
ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΩΡΓΟΣ: Δε μου λες, μωρέ ανηψούδι… Γιατί δεν γυρνάς να σε βλέπω; Είναι σωστό να μιλάω στην πλάτη σου;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έχω πάθει ψύξη, βρε μπάρμπα. Άσε που μυρίζουν και τα χνώτα του, παιδιά. Είναι τσακωμένος με την οδοντόκρεμα…
ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΩΡΓΟΣ: Τι ψιθυρίζεις, μωρέ ανηψούδι;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τίποτα, μπάρμπα. Τίποτα.
ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΩΡΓΟΣ: Δε μου λες, ωρέ… Γένονται τέτοια πράγματα; Να συνεργάζονται τα αρνιά με τς λύκους;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Σώπα, βρε μπάρμπα. Εδώ ήρθε στην Ελλάδα ο Ομπάμα, αυτό σε παραξενεύει;
ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΩΡΓΟΣ: Ποιος είναι αυτός ο μπάμιας;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ο Ομπάμα, μπάρμπα. Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΩΡΓΟΣ: Δεν καταλαβαίνω τι μου λες, Καραγκιόζη. Αυτά ιγώ δεν τα καταλαβαίνω.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Γι’ αυτό σταμάτα, μπάρμπα, για να δούμε πού θα πάει αυτή η ιστορία…
(Μουσική)
Ε΄ ΣΚΗΝΗ: Μαμά – Μπαμπάς – Αρνάκι - Παιδί
ΜΑΜΑ: Τι το έφερες μέσα στο σπίτι αυτό το αρνί; Δεν βλέπεις που από το πρωί έχω σκουπίσει, ξεσκονίσει και σφουγγαρίσει για να είναι όλα έτοιμα;
ΜΠΑΜΠΑΣ: Τι θα σου κάνει, βρε γυναίκα, ένα τόσο δα αρνάκι; Τουρτούριζε το καημένο και το λυπήθηκα. Παραμονή Χριστουγέννων σήμερα και σκέφτηκα να το φέρω στα ζεστά….
ΜΑΜΑ: Εγώ το μόνο που σκέφτομαι είναι η κούρασή μου που από το πρωί δεν έχω σταθεί ούτε λεπτό. Έπλυνα, σφουγγάρισα, ξεσκόνισα, μαγείρεψα κι εσύ το μυαλό σου το έχεις στο αρνί. Κάνε στην άκρη. Θέλω να κοιμηθώ γιατί αύριο έχω ένα σωρό δουλειές…
ΜΠΑΜΠΑΣ: Δεν θα μείνουμε λίγο σήμερα το βράδυ; Να διαβάσουμε κάτι για τη γιορτή και στο μικρό; Να αλλάξουμε έστω την καθημερινή ρουτίνα;
ΜΑΜΑ: Εσείς αν θέλετε, μείνετε ξύπνιοι όλη τη νύχτα. Εγώ είμαι κομμάτια…
ΓΙΟΣ: Σήμερα, βρε μαμά, είναι μεγάλη βραδιά. Δεν θα μου διαβάσετε κάτι σχετικά με τη γιορτή; Δεν θα μείνουμε όλοι μαζί αυτό το βράδυ;
ΜΑΜΑ: Εγώ είμαι κουρασμένη. Δεν έχω χρόνο. Κάτσε με τον πατέρα σου. Αν θέλεις, άνοιξε την ντουλάπα και πάρε από τώρα το δώρο σου.
ΑΡΝΑΚΙ: Ντουλάπα; Μπε, μπε, μπε….
ΜΑΜΑ: Μίλησε κανείς;
ΜΠΑΜΠΑΣ: Ποιος να μιλήσει;
ΜΑΜΑ: Ακούστηκε η λέξη «ντουλάπα».
ΜΠΑΜΠΑΣ: Εσύ την είπες.
ΜΑΜΑ: Εγώ είπα ολόκληρη πρόταση που είχε μέσα τη λέξη «ντουλάπα». Εσύ είπες σκέτη τη λέξη «ντουλάπα;»
ΜΠΑΜΠΑΣ: Εγώ;
ΜΑΜΑ: Εσύ.
ΜΠΑΜΠΑΣ: Εγώ δεν είπα τίποτα.
ΜΑΜΑ: Και ποιος την είπε; Το αρνί;
ΜΠΑΜΠΑΣ: Από το μυαλό σου τα βγάζεις;
ΜΑΜΑ: Εσύ την είπες… για μένα. Νομίζεις ότι έχω παχύνει; Γι’ αυτό με είπες ντουλάπα; Ε, και τώρα κάνεις την πάπια…
ΜΠΑΜΠΑΣ: Από το μυαλό σου τα βγάζεις συνέχεια; Δεν σε αντέχω πια….
ΜΑΜΑ: Εσύ δεν με αντέχεις; Εγώ δεν σε αντέχω. Με τα υπονοούμενα και τις προσβολές συνέχεια….
ΠΑΙΔΙ: Θα σταματήσετε επιτέλους; Είναι Χριστούγεννα κι εσείς το μόνο που κάνετε είναι να τσακώνεστε. Όπως κάνετε συνέχεια και κάθε μέρα. Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Πάσχα. Περνάνε οι μέρες πάντα χωρίς να αλλάζει τίποτα. Το μόνο που νοιάζει τη μαμά είναι τι θα φάμε, τι θα στολίσουμε και τι θα ψωνίσουμε. Το μόνο που νοιάζει το μπαμπά είναι η γκρίνια για τα έξοδα. Το μόνο που νοιάζει και τους δυο σας είναι να μου πάρετε δώρο για το καλό. Έχω μαζέψει αυτοκινητάκια, στρατιωτάκια και επιτραπέζια. Το ενδιαφέρον σας μου λείπει, ο χρόνος σας μου λείπει, η ηρεμία μού λείπει. Αμάν πια…. Ασχοληθείτε λίγο με την ουσία.
(Μουσική)
ΣΤ΄ ΣΚΗΝΗ: Καραγκιόζης – Μπάρμπα Γιώργος
ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΩΡΓΟΣ: Ωχ, αμάν αμάν…. Το λυπάμαι το κακορίζικο. Εμείς παλιά δεν είχαμε ούλα ετούτα τα καλούδια. Στα χωριά πολλές φορές δεν είχαμε ούτε πολλά φαγιά ούτε πολλά πιοτά. Είχαμε όμως πολλή αγάπη. Μαζευόμασταν γύρω γύρω από τη φωτιά και λέγαμε τραγούδια και ιστορίες για το μικρό Χριστούλη στη φάτνη, για τα ζα που τον ζεσταίνανε με τις ανάσες τους, για την Παναγίτσα που τον κοίταζε γλυκά. Και ζεσταινόταν, ωρέ ανηψούδι, η καρδιά μας. Κι ήμασταν όλοι μια οικογένεια. Κι αν κανείς δεν είχε τίποτε για φαϊ, του δίναμε εμείς από τα λίγα που είχαμε.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έχεις δίκιο, βρε μπάρμπα. Τι θέλει ο άνθρωπος για τη ζωή του; Αγάπη, χαρά και το σωστό νόημα. Γι’ αυτό είναι και τα Χριστούγεννα. Για να κάνουμε μια στάση από τα καθημερινά και να νιώσουμε ότι ο Θεός – που είναι αγάπη – ήρθε μαζί μας και είναι ανάμεσά μας. Και τι ζητάει από εμάς; Να κάνουμε το ίδιο. Να αγαπάμε, βρε παιδιά….
ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΩΡΓΟΣ: Μπράβο, βρε Καραγκιόζη. Καλά τα λες. Καλά Χριστούγεννα, ωρέ ανηψούδι.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Καλά Χριστούγεννα, μπάρμπα… Άντε καλά Χριστούγεννα σε όλους με αγάπη, χαρά και ειρήνη. Επί γης ειρήνη… Χρόνια Πολλά σε όλους!!!
(Ακούγονται τα μισά κάλαντα από τα παιδιά που συμμετέχουν)
Φωτο από εδώ
ΛΥΚΟΣ: Ουφ… Ευτυχώς… Βρήκα ευκαιρία με τα κάλαντα και βγήκα από τη ντουλάπα χωρίς να με πάρουν είδηση.
ΑΡΝΑΚΙ: Κι εγώ χαίρομαι που σε βλέπω έξω. Είχα ανησυχήσει. Τώρα που γνωριστήκαμε θα είμαστε φίλοι, ε;
ΛΥΚΟΣ: (Διστακτικά…) Νννναι…. Τώρα που το λες….
ΑΡΝΑΚΙ: Ωωωωπ…. Ας τηρήσουμε τις αποστάσεις ασφαλείας…
(Η συνέχεια από τα κάλαντα)
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
ΤΕΛΟΣ
απρόσεκτα πηδούσε
της μάνας του τη συμβουλή
καθόλου δεν ψηφούσε.
Αρνάκι άσπρο και παχύ
της μάνας το καμάρι
εβγήκε εις την εξοχή
και στο χλωρό χορτάρι.
ΑΡΝΑΚΙ: Ε, όχι και παχύ… Τολμηρό, ναι. Είναι η πρώτη φορά που βγαίνω έξω από τη φάρμα, αλλά πρέπει να κάνω κι εγώ την επανάστασή μου. Είμαι στην εφηβεία και ο αρνοψυχολόγος είπε ότι δικαιούμαι λίγη περισσότερη ελευθερία. Εξάλλου, δεν θα πάω μακριά. Λίγο παρακάτω. Χρειάζεται να σκεφτώ…
Πραγματικά, απορώ ορισμένες φορές. Οι άνθρωποι λένε μεταξύ τους ότι έχουν μυαλό και ότι δεν είναι σαν τα ζώα. Λένε ότι έχουν λογική. Χρησιμοποιούν μάλιστα εμάς τα ζώα για να κατηγορήσουν ο ένας τον άλλον. Στο αγρόκτημα που μεγαλώνω, η γυναίκα του σπιτιού, η κυρία Ασπασία λέει συνέχεια στο γιό της, τον Βαγγέλη: «Γιατί είσαι τόσο μπούφος;» και όταν πρόκειται να μιλήσει στον άντρα της, τον κύριο Ανέστη τον φωνάζει γουρούνι, γαϊδούρι και βόδι. Εμείς στην αρχή χαιρόμασταν που ακούγαμε τα ονόματα των φίλων μας, αλλά μετά τρομάζαμε όταν ακούγαμε κάτι γυαλικά να σπάνε και όταν βλέπαμε την έκφραση του κυρίου Ανέστη που ερχόταν στο στάβλο για να βρει την ησυχία του, όπως έλεγε. Κι αυτός κάποια στιγμή είπε στην κυρία Ασπασία: «Αγάπη μου, μην τρως άλλο. Έχεις γίνει σαν αγελάδα». Χαρήκαμε που επιτέλους αναγνωρίστηκε η αξία και η σιλουέτα της καλής μας φίλης, αλλά μετά φοβηθήκαμε που είχαμε να δούμε τρεις μέρες τον κύριο Ανέστη. Τι να πω… Πραγματικά, απορώωωωωω ….. Παναγία μου……. Θεέ των μικρών και άκακων αρνιών….. Τι βλέπω…… Τι να κάνω τώρα….. Ένας λύκος…….. Έρχεται προς το μέρος μου. Τι να κάνω τώρα; Τι τις ήθελα εγώ τις ελευθερίες;
ΛΥΚΟΣ: Μη φοβάσαι, αρνάκι.
ΑΡΝΑΚΙ: Ναι, δεν φοβάμαι…. Απλά τρέμω….
ΛΥΚΟΣ: Μη φοβάσαι. Δεν θα σου κάνω κακό.
ΑΡΝΑΚΙ: Ναι, καλά… Σε όλα τα παραμύθια τα ίδια λένε όλοι οι λύκοι. Και μετά….
ΛΥΚΟΣ: Εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους.
ΑΡΝΑΚΙ: Να που μας βγήκες και πολιτικός….
ΛΥΚΟΣ: Βρε, αλήθεια σου λέω. Με έδιωξαν οι άλλοι λύκοι από την αγέλη γιατί είμαι τελείως άκακος, διαβάζω πολλά βιβλία και έχω και θεολογικές ανησυχίες.
ΑΡΝΑΚΙ: Άλλο πάλι και τούτο….
ΛΥΚΟΣ: Ναι, όσο κι αν δεν το πιστεύεις, σήμερα είναι η καλή σου μέρα.
ΑΡΝΑΚΙ: Γιατί; Επειδή θα με φας και δεν θα καταλάβω τίποτε;
ΛΥΚΟΣ: Βρε, δεν θα σε φάω σου λέω… Άσε που στατιστικά κινδυνεύεις πιο πολύ να την πάθεις από το βοσκό.
ΑΡΝΑΚΙ: Λες ψέματα!! Ο κύριος Ανέστης με αγαπάει!! Τον έχω ακούσει να λέει ότι είμαι το αγαπημένο του αρνάκι.
ΛΥΚΟΣ: Ναι, επειδή πλησιάζουν Χριστούγεννα. Κάτσε να πλησιάσει το Πάσχα και θα καταλάβεις τι εννοεί….
Φωτο από εδώ
ΑΡΝΑΚΙ: Τώρα που είπες «Χριστούγεννα» κι αφού είπες ότι διαβάζεις πολλά βιβλία τι είναι αυτά τα Χριστούγεννα; Πάντα το είχα απορία.
ΛΥΚΟΣ: Είδες που σου είπα ότι είναι η καλή σου μέρα; Γι’ αυτό το λόγο έφυγα κι εγώ από την αγέλη σήμερα. Διάβαζα τις προάλλες ένα βιβλίο για το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων και κατέβηκα στον κόσμο για να το ανακαλύψω.
ΑΡΝΑΚΙ: Και πώς ακριβώς θα το ανακαλύψεις;
ΛΥΚΟΣ: Να, πίστευα ότι εσύ θα με βοηθούσες.
ΑΡΝΑΚΙ: Εγώ; Πώς θα μπορούσα να το κάνω αυτό;
ΛΥΚΟΣ: Διάβασα στο βιβλίο ότι το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων το καταλαβαίνουν μόνο τα αθώα πλάσματα.
ΑΡΝΑΚΙ: Αυτό είναι αλήθεια. Είμαι τόσο αθώο πλάσμα που κάθομαι τώρα και συζητώ με ένα λύκο. Η μαμά μου το λέει «άγνοια κινδύνου».
ΛΥΚΟΣ: Άντε πάλι τα ίδια… Σου είπα ότι δεν κινδυνεύεις από μένα. Το όνειρό μου είναι να μορφωθώ και να απαντήσω στις θεολογικές ανησυχίες μου και όχι να τρώω αρνιά. Άσε που έχετε και πολλή χοληστερίνη… Το έχω διαβάσει κι αυτό.
ΑΡΝΑΚΙ: Είναι από τη χαριτωμενιά μας… Και δεν μου λες τώρα εσύ που είσαι μορφωμένος. Τι σημαίνει «Χριστούγεννα»;
ΛΥΚΟΣ: Είναι σύνθετη λέξη και σημαίνει τη γέννηση του Χριστού. Όπως γεννηθήκαμε εσύ κι εγώ. ‘Έτσι γεννήθηκε και ο Χριστός.
ΑΡΝΑΚΙ: Ποιος είναι ο Χριστός;
ΛΥΚΟΣ: Χμμμ…. Εδώ αρχίζουν οι δύσκολες ερωτήσεις. Κοίταξε… Όλοι οι άνθρωποι πιστεύουν σε κάτι πάνω από αυτούς, που το ονομάζουν Θεό. Λένε μάλιστα ότι αυτός ο Θεός δημιούργησε τα πάντα.
ΑΡΝΑΚΙ: Κι εμάς;
ΛΥΚΟΣ: Ναι, κι εμάς.
ΑΡΝΑΚΙ: Δεν μας έκανε η μαμά μας;
ΛΥΚΟΣ: Και τη μαμά μας ποιος την έκανε;
ΑΡΝΑΚΙ: Η μαμά της.
ΛΥΚΟΣ: Και τη μαμά της μαμάς μας;
ΑΡΝΑΚΙ: Η δική της μαμά.
ΛΥΚΟΣ: Και τη μαμά της μαμάς της μαμάς μας;
ΑΡΝΑΚΙ: Τελικά, είσαι πολύ μορφωμένος…..
ΛΥΚΟΣ: Είδες που σου το είπα; Ο Χριστός λοιπόν είναι ο Υιός του Θεού που γεννήθηκε. Δεν ξέρω όμως περισσότερες λεπτομέρειες και πρέπει να πάω στον κόσμο των ανθρώπων για να μάθω.
ΑΡΝΑΚΙ: Τρελάθηκες; Ένας λύκος ανάμεσα στους ανθρώπους; Θα σε σκοτώσουν αμέσως.
ΛΥΚΟΣ: Γι’ αυτό θέλω, αρνάκι μου, να με βοηθήσεις…
ΑΡΝΑΚΙ: Αρχίσαμε και τα «μου» τώρα…
ΛΥΚΟΣ: Έλα, βρε αρνάκι. Εσύ δεν θέλεις να μάθεις;
ΑΡΝΑΚΙ: Για να πω την αλήθεια, θέλω να μάθω. Φαντάζεσαι όμως το θέαμα να περπατούν δίπλα δίπλα ένας λύκος και ένα αρνί;
ΛΥΚΟΣ: Γι’ αυτό πρέπει να πάμε κρυφά. Να μη μας δουν. Τι θα έλεγες να πάμε στη φάρμα που μεγάλωσες; Εκεί ξέρεις και τα κατατόπια.
ΑΡΝΑΚΙ: Βρε, μπελάς που με βρήκε……
(Μουσική)
Γ΄ ΣΚΗΝΗ: Αρνάκι – Λύκος – Αγελάδα
ΕΚΦΩΝΗΤΗΣ: Με τα λίγα με τα πολλά, το αρνάκι πείστηκε να βοηθήσει το λύκο να μάθει αυτό που ζητούσε. Αλλά και το αρνάκι είχε σκάσει από την περιέργεια. Περπατούσαν, κρύβονταν, περπατούσαν, κρύβονταν… Κάποια στιγμή λοιπόν έφτασαν στη φάρμα.
ΑΡΝΑΚΙ: Σσσς… Μην κάνεις φασαρία. Ευτυχώς που κοιμούνται όλοι. Θα ξυπνήσω μόνο την αγελάδα που είναι ψύχραιμη και πάντα δείχνει κατανόηση για τις μικροσκανταλιές μου…. Αγελάδα…. Αγελαδίτσα….
ΑΓΕΛΑΔΑ: Μμμμμμ….
ΑΡΝΑΚΙ: Είσαι ξύπνια;
ΑΓΕΛΑΔΑ: Μμμμμμ…..
ΑΡΝΑΚΙ: Είναι το Μμμμμ που κάνεις όταν είσαι ξύπνια ή το Μμμμμμ που κάνεις όταν κοιμάσαι;
ΑΓΕΛΑΔΑ: Μμμμμμ…. Παναγία μου….. Θεέ των άκακων και αθώων μοσχαριών….. Ένας λύκος στη φάρμα….
ΑΡΝΑΚΙ: Να σου εξηγήσω….
ΑΓΕΛΑΔΑ: Τι να μου εξηγήσεις, βρε; Θα σε κάνω μαύρο στο ξύλο και θα είσαι πλέον το μαύρο πρόβατο.
ΛΥΚΟΣ: Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτή είναι η ψύχραιμη που πάντα δείχνει κατανόηση για τις μικροσκανταλιές. Ας αναλάβω δράση. (Δυνατά) Κυρία μου, τα σέβη μου…. Είμαι ο λύκος Λουδοβίκος, χορτοφάγος, μελετηρός και εμβριθής θεολογικών ανησυχιών….
ΑΡΝΑΚΙ: Ουάου….
ΑΓΕΛΑΔΑ: Ναι, κι εγώ είμαι η Ρωξάνη, βασίλισσα της Αγγλίας….
ΛΥΚΟΣ: Ελισάβετ λένε τη βασίλισσα της Αγγλίας.
ΑΓΕΛΑΔΑ: Μάλιστα, και πώς από τα μέρη μας, κύριε μελετηρέ λύκε;
ΛΥΚΟΣ: Τύχη αγαθή έφερε τα βήματά μου να συναντηθούν με αυτά του άκακου αμνού.
ΑΓΕΛΑΔΑ: Και αφελούς, θα πρόσθετα…
ΛΥΚΟΣ: Ψάχνω, κυρία μου, το αληθές νόημα των Χριστουγέννων.
ΑΓΕΛΑΔΑ: Μας δουλεύεις, κυρ λύκε; Των Χριστουγέννων; Μα αυτή είναι γιορτή των ανθρώπων.
ΛΥΚΟΣ: Τα βιβλία που διάβασα, κυρία μου, λένε ότι είναι γιορτή όλης της κτίσης. Όλου του κόσμου.
ΑΓΕΛΑΔΑ: Ας αφήσουμε τους τύπους, αγαπητέ λύκε. Τώρα που πλέον γνωριστήκαμε, ας μη με λέτε κυρία. Προτιμώ το Δίτσα… Από το αγελαδίτσα. Μόνο το νου σου. Αν κάνεις καμιά ύποπτη κίνηση, σου την άναψα.
ΛΥΚΟΣ: Μη φοβάσαι, Δίτσα. Έχω ξεφύγει από τα ζωώδη ένστικτα. Η μόρφωση και η πνευματική μου καλλιέργεια με έχουν οδηγήσει σε ανώτερο επίπεδο. Για το θέμα που συζητάμε, έχω δει την εικόνα των Χριστουγέννων, όπου εκτός από το μωρό, τη μητέρα του και άλλους ανθρώπους, απεικονίζονται ένα γαϊδουράκι και ένα βόδι να ζεσταίνουν το παιδί με τα χνώτα τους και λίγα αρνιά γύρω από ένα βοσκό που παίζει τον αυλό.
Εικ. από εδώ
ΑΡΝΑΚΙ: Αχ, είμαι κι εγώ εκεί;
ΑΓΕΛΑΔΑ: Ωωωω… τι μου θύμισες τώρα, λύκε μου;
ΑΡΝΑΚΙ: Άντε πάλι τα «μου»….
ΑΓΕΛΑΔΑ: Όταν ήμουν μικρό μοσχαράκι, συχνά ο πατέρας μου μού έλεγε την ιστορία για έναν ξακουστό πρόγονό μας που είχε τη μεγάλη τιμή να περάσει όλη τη νύχτα με ένα σημαντικό πρόσωπο. Τόσο σημαντικό πρόσωπο που όλη τη νύχτα ακούγονταν ωραίες μελωδίες, κάποιοι ανεβοκατέβαιναν στον ουρανό και όλα ήταν φωτεινά σαν να ήταν μέρα.
ΛΥΚΟΣ: Ωωωωω… για πες λεπτομέρειες.
ΑΓΕΛΑΔΑ: Κάποια στιγμή μπήκαν μέσα στο στάβλο τρεις βασιλιάδες με πολλά δώρα. Έπεσαν και προσκύνησαν το μωρό γιατί ήταν, λέει, βασιλιάς κι αυτό. Αλλά όχι μόνο στη γη. Βασιλιάς και στον ουρανό. Λέγανε για κάτι προφητείες, λόγια παλιά, που έλεγαν ότι όταν εμφανιστεί ένα αστέρι στην ανατολή, τότε θα γεννηθεί ο γιος του Θεού. Αυτός που θα φέρει στον κόσμο την ελπίδα, την αγάπη και τη σωτηρία.
ΑΡΝΑΚΙ: Ωωωω…. Τότε οι άνθρωποι πρέπει να είναι πολύ χαρούμενοι και ευτυχισμένοι που ήρθε ο Θεός στη γη και τους έφερε τόσα πολύτιμα δώρα.
ΛΥΚΟΣ: Μμμμμ… Τα βιβλία που διαβάζω τα αντίθετα λένε. Η ιστορία των ανθρώπων είναι γεμάτη πολέμους, μίσος, πόνο και ξεριζωμό.
ΑΡΝΑΚΙ: Αχ, όχι….. Μα, γιατί;
ΑΓΕΛΑΔΑ: Γιατί μάλλον οι άνθρωποι ξεχνούν το νόημα των Χριστουγέννων, το μήνυμα και το θέλημα του Θεού και βάζουν πάνω από όλα το δικό τους.
ΛΥΚΟΣ: Πρέπει να μάθουμε τι γίνεται με τους δικούς σας ανθρώπους. Αυτούς που έχουν τη φάρμα.
ΑΓΕΛΑΔΑ: Τρελάθηκες; Τι λες; Να πάμε να τους χτυπήσουμε την πόρτα ένα αρνάκι, μια αγελάδα κι ένας λύκος και να τους πούμε: «Γεια σας. Ήρθαμε να ρωτήσουμε ποιο είναι το νόημα των Χριστουγέννων για σας»;
ΛΥΚΟΣ: Όχι, αλλά μπορούμε να μπούμε στο σπίτι κρυφά.
ΑΓΕΛΑΔΑ: Βέβαια…. Είναι πολύ εύκολο να περάσει απαρατήρητη μια αγελάδα, πόσο μάλλον να μπει σε ένα σπίτι.
ΛΥΚΟΣ: Εεεε… ξέρεις… Το σχέδιό μου δεν περιλάμβανε το να μπεις κι εσύ στο σπίτι. Χρειαζόμαστε κάποιον έξω από το σπίτι για κάθε ενδεχόμενο.
ΑΓΕΛΑΔΑ: Α, έτσι ε; Στην απέξω εγώ…
ΛΥΚΟΣ: Κυριολεκτικά όμως….
(Μουσική)
Δ΄ ΣΚΗΝΗ: Καραγκιόζης – Μπάρμπα Γιώργος
Φωτο από εδώ
ΕΚΦΩΝΗΤΗΣ: Το σχέδιο μπήκε αμέσως σε εφαρμογή. Η αγελάδα μουγκάνιζε όσο πιο δυνατά γινόταν, σε σημείο που ο κύριος Ανέστης ανησύχησε και βγήκε γρήγορα έξω και έτρεξε στο στάβλο να δει τι γινόταν. Καθώς βγήκε, άφησε ανοιχτή την πόρτα και βρήκε ευκαιρία ο λύκος και τρύπωσε μέσα στο σπίτι. Πήγε και κρύφτηκε στην ντουλάπα της κρεβατοκάμαρας. Ο κύριος Ανέστης πήγε στο στάβλο, τα βρήκε όλα ήσυχα αλλά είδε το αγαπημένο του αρνάκι να τουρτουρίζει από το κρύο. Το πήρε αγκαλιά, το χάιδεψε και του είπε: «Εσύ σήμερα θα έρθεις μαζί μου. Θα σε βάλω σε μια ζεστή γωνιά του σπιτιού». Έτσι λοιπόν το σχέδιο κύλησε ρολόι….
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ωχ, παιδιά, εγώ έχω αγωνία για τη συνέχεια. Εσείς;
Μανούλα μου, φανταστείτε τώρα, ο λύκος να είναι μέσα στη ντουλάπα και να την ανοίξει κανείς…. Τέτοια λαχτάρα δεν έχει πάθει ποτέ ούτε ο φίλος μου ο Χατζηαβάτης. Για να δούμε τι θα γίνει στη συνέχεια…..
(Μπαίνει η μουσική για τον Μπάρμπα Γιώργο)
ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΩΡΓΟΣ: Όι, όι, μανούλα μ’… Ήκουσα, μωρέ, ότι ένα αρνί συνεργάζεται με ένα λύκο για να βρουν, λέει, το νόημα των Χριστουγέννων. Αυτά είναι ανήκουστα πράματα. Τα δικά μου τα αρνιά δεν τα αφήνω να μιλάνε σε αγνώστους.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Καλώς τον μπάρμπα. Κάτσε, μπάρμπα, να δούμε τι θα γίνει παρακάτω, γιατί έχω αγωνία.
ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΩΡΓΟΣ: Δε μου λες, μωρέ ανηψούδι… Γιατί δεν γυρνάς να σε βλέπω; Είναι σωστό να μιλάω στην πλάτη σου;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έχω πάθει ψύξη, βρε μπάρμπα. Άσε που μυρίζουν και τα χνώτα του, παιδιά. Είναι τσακωμένος με την οδοντόκρεμα…
ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΩΡΓΟΣ: Τι ψιθυρίζεις, μωρέ ανηψούδι;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τίποτα, μπάρμπα. Τίποτα.
ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΩΡΓΟΣ: Δε μου λες, ωρέ… Γένονται τέτοια πράγματα; Να συνεργάζονται τα αρνιά με τς λύκους;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Σώπα, βρε μπάρμπα. Εδώ ήρθε στην Ελλάδα ο Ομπάμα, αυτό σε παραξενεύει;
ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΩΡΓΟΣ: Ποιος είναι αυτός ο μπάμιας;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ο Ομπάμα, μπάρμπα. Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΩΡΓΟΣ: Δεν καταλαβαίνω τι μου λες, Καραγκιόζη. Αυτά ιγώ δεν τα καταλαβαίνω.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Γι’ αυτό σταμάτα, μπάρμπα, για να δούμε πού θα πάει αυτή η ιστορία…
(Μουσική)
Ε΄ ΣΚΗΝΗ: Μαμά – Μπαμπάς – Αρνάκι - Παιδί
ΜΑΜΑ: Τι το έφερες μέσα στο σπίτι αυτό το αρνί; Δεν βλέπεις που από το πρωί έχω σκουπίσει, ξεσκονίσει και σφουγγαρίσει για να είναι όλα έτοιμα;
ΜΠΑΜΠΑΣ: Τι θα σου κάνει, βρε γυναίκα, ένα τόσο δα αρνάκι; Τουρτούριζε το καημένο και το λυπήθηκα. Παραμονή Χριστουγέννων σήμερα και σκέφτηκα να το φέρω στα ζεστά….
ΜΑΜΑ: Εγώ το μόνο που σκέφτομαι είναι η κούρασή μου που από το πρωί δεν έχω σταθεί ούτε λεπτό. Έπλυνα, σφουγγάρισα, ξεσκόνισα, μαγείρεψα κι εσύ το μυαλό σου το έχεις στο αρνί. Κάνε στην άκρη. Θέλω να κοιμηθώ γιατί αύριο έχω ένα σωρό δουλειές…
ΜΠΑΜΠΑΣ: Δεν θα μείνουμε λίγο σήμερα το βράδυ; Να διαβάσουμε κάτι για τη γιορτή και στο μικρό; Να αλλάξουμε έστω την καθημερινή ρουτίνα;
ΜΑΜΑ: Εσείς αν θέλετε, μείνετε ξύπνιοι όλη τη νύχτα. Εγώ είμαι κομμάτια…
ΓΙΟΣ: Σήμερα, βρε μαμά, είναι μεγάλη βραδιά. Δεν θα μου διαβάσετε κάτι σχετικά με τη γιορτή; Δεν θα μείνουμε όλοι μαζί αυτό το βράδυ;
ΜΑΜΑ: Εγώ είμαι κουρασμένη. Δεν έχω χρόνο. Κάτσε με τον πατέρα σου. Αν θέλεις, άνοιξε την ντουλάπα και πάρε από τώρα το δώρο σου.
ΑΡΝΑΚΙ: Ντουλάπα; Μπε, μπε, μπε….
ΜΑΜΑ: Μίλησε κανείς;
ΜΠΑΜΠΑΣ: Ποιος να μιλήσει;
ΜΑΜΑ: Ακούστηκε η λέξη «ντουλάπα».
ΜΠΑΜΠΑΣ: Εσύ την είπες.
ΜΑΜΑ: Εγώ είπα ολόκληρη πρόταση που είχε μέσα τη λέξη «ντουλάπα». Εσύ είπες σκέτη τη λέξη «ντουλάπα;»
ΜΠΑΜΠΑΣ: Εγώ;
ΜΑΜΑ: Εσύ.
ΜΠΑΜΠΑΣ: Εγώ δεν είπα τίποτα.
ΜΑΜΑ: Και ποιος την είπε; Το αρνί;
ΜΠΑΜΠΑΣ: Από το μυαλό σου τα βγάζεις;
ΜΑΜΑ: Εσύ την είπες… για μένα. Νομίζεις ότι έχω παχύνει; Γι’ αυτό με είπες ντουλάπα; Ε, και τώρα κάνεις την πάπια…
ΜΠΑΜΠΑΣ: Από το μυαλό σου τα βγάζεις συνέχεια; Δεν σε αντέχω πια….
ΜΑΜΑ: Εσύ δεν με αντέχεις; Εγώ δεν σε αντέχω. Με τα υπονοούμενα και τις προσβολές συνέχεια….
ΠΑΙΔΙ: Θα σταματήσετε επιτέλους; Είναι Χριστούγεννα κι εσείς το μόνο που κάνετε είναι να τσακώνεστε. Όπως κάνετε συνέχεια και κάθε μέρα. Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Πάσχα. Περνάνε οι μέρες πάντα χωρίς να αλλάζει τίποτα. Το μόνο που νοιάζει τη μαμά είναι τι θα φάμε, τι θα στολίσουμε και τι θα ψωνίσουμε. Το μόνο που νοιάζει το μπαμπά είναι η γκρίνια για τα έξοδα. Το μόνο που νοιάζει και τους δυο σας είναι να μου πάρετε δώρο για το καλό. Έχω μαζέψει αυτοκινητάκια, στρατιωτάκια και επιτραπέζια. Το ενδιαφέρον σας μου λείπει, ο χρόνος σας μου λείπει, η ηρεμία μού λείπει. Αμάν πια…. Ασχοληθείτε λίγο με την ουσία.
(Μουσική)
ΣΤ΄ ΣΚΗΝΗ: Καραγκιόζης – Μπάρμπα Γιώργος
ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΩΡΓΟΣ: Ωχ, αμάν αμάν…. Το λυπάμαι το κακορίζικο. Εμείς παλιά δεν είχαμε ούλα ετούτα τα καλούδια. Στα χωριά πολλές φορές δεν είχαμε ούτε πολλά φαγιά ούτε πολλά πιοτά. Είχαμε όμως πολλή αγάπη. Μαζευόμασταν γύρω γύρω από τη φωτιά και λέγαμε τραγούδια και ιστορίες για το μικρό Χριστούλη στη φάτνη, για τα ζα που τον ζεσταίνανε με τις ανάσες τους, για την Παναγίτσα που τον κοίταζε γλυκά. Και ζεσταινόταν, ωρέ ανηψούδι, η καρδιά μας. Κι ήμασταν όλοι μια οικογένεια. Κι αν κανείς δεν είχε τίποτε για φαϊ, του δίναμε εμείς από τα λίγα που είχαμε.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έχεις δίκιο, βρε μπάρμπα. Τι θέλει ο άνθρωπος για τη ζωή του; Αγάπη, χαρά και το σωστό νόημα. Γι’ αυτό είναι και τα Χριστούγεννα. Για να κάνουμε μια στάση από τα καθημερινά και να νιώσουμε ότι ο Θεός – που είναι αγάπη – ήρθε μαζί μας και είναι ανάμεσά μας. Και τι ζητάει από εμάς; Να κάνουμε το ίδιο. Να αγαπάμε, βρε παιδιά….
ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΩΡΓΟΣ: Μπράβο, βρε Καραγκιόζη. Καλά τα λες. Καλά Χριστούγεννα, ωρέ ανηψούδι.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Καλά Χριστούγεννα, μπάρμπα… Άντε καλά Χριστούγεννα σε όλους με αγάπη, χαρά και ειρήνη. Επί γης ειρήνη… Χρόνια Πολλά σε όλους!!!
(Ακούγονται τα μισά κάλαντα από τα παιδιά που συμμετέχουν)
Φωτο από εδώ
ΛΥΚΟΣ: Ουφ… Ευτυχώς… Βρήκα ευκαιρία με τα κάλαντα και βγήκα από τη ντουλάπα χωρίς να με πάρουν είδηση.
ΑΡΝΑΚΙ: Κι εγώ χαίρομαι που σε βλέπω έξω. Είχα ανησυχήσει. Τώρα που γνωριστήκαμε θα είμαστε φίλοι, ε;
ΛΥΚΟΣ: (Διστακτικά…) Νννναι…. Τώρα που το λες….
ΑΡΝΑΚΙ: Ωωωωπ…. Ας τηρήσουμε τις αποστάσεις ασφαλείας…
(Η συνέχεια από τα κάλαντα)
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
ΤΕΛΟΣ
Επισκεφτείτε και:
Η Φάτνη & οι Καλικάντζαροι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου