Για τα αίτια της ομοφυλοφιλίας

Ι. Τα αίτια της ομοφυλοφιλίας

Ευστράτιος Παπάνης, Ψυχολόγος, Επίκουρος Καθηγητής Τμήματος Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου (από το ιστολόγιό του)

Σημ. του blog μας: Η προσέγγιση του κ. καθηγητή (φωτο) είναι φιλική προς την ομοφυλοφιλία ή, τέλος πάντων, ουδέτερη. Αυτό έχει σημασία, για να επισημάνουμε ότι δεν μιλάει με προκατάληψη. Κατά τη γνώμη μας, η προσέγγισή του, όπως και η επόμενη, ανατρέπει την άποψη ότι η ομοφυλοφιλία είναι κανονική ερωτική συμπεριφορά και επιβεβαιώνει ότι οφείλεται σε παθογόνα αίτια.

Φυσικά, απορρίπτουμε κάθε είδος ρατσιστικής συμπεριφοράς σε βάρος των ομοφυλόφιλων, θεωρούμε μάλιστα ότι ο ρατσισμός - μια θανάσιμη αμαρτία που εντοπίζεται σ' όλες τις εποχές και τις κοινωνίες - είναι ένα από τα αίτια που μπορεί να εξωθήσουν κάποιον να γίνει ομοφυλόφιλος. Περισσότερα, στα άρθρα.

Η διατάραξη της ταυτότητας του φύλου κατά την παιδική ηλικία είναι η βασική αιτία για να γίνει κάποιος ομοφυλόφιλος κατά την ενηλικίωση. Ο Freud υποστήριξε ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν προκαθορίζεται από τη γέννηση άλλα ότι υπάρχει μια τυπική αναπτυξιακή φάση (στις ηλικίες 3-6 ετών) που διαμορφώνει την ενήλικη σεξουαλική προτίμηση. Ο Isay (1987) θεωρεί πως οι ομοφυλόφιλοι άνδρες «πάσχουν» από τη έλλειψη πατέρα κατά την παιδική τους ηλικία ή βίωσαν μια αυταρχική μητέρα κατά την ίδια περίοδο.

Η έρευνα του Marantz (1984) αποκάλυψε ότι τα αγόρια με ομοφυλοφιλικές τάσεις είχαν σε ποσοστό 46% μητέρες που έπασχαν από κατάθλιψη μετά τη γέννηση του παιδιού, σε σύγκριση με 6% των μητέρων με κατάθλιψη για τα ετεροφυλόφιλα αγόρια. Μητέρες ομοφυλόφιλων ανέφεραν ότι βρίσκονταν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση κατά την κύηση και κατά τα τρία πρώτα χρόνια μετά τη γέννηση του παιδιού τους. Ακόμα η πλειοψηφία τους δήλωσε ότι ο σύζυγός τους είχε εξωσυζυγικές σχέσεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους. Ο M. Shelfman υποστηρίζει ότι αρκετές μητέρες ομοφυλόφιλων αγοριών διακατέχονταν από «καλυμμένο» ή «ανοιχτό» φόβο και άγχος για τους άνδρες ή είχαν παραμελήσει τον εαυτό τους.

Η Marantz περιγράφει πέντε στοιχεία συμπεριφοράς σε μητέρες ομοφυλόφιλων αγοριών, τα οποία κατά τη γνώμη της συσχετίζονται με τη μετέπειτα σεξουαλική προτίμηση του παιδιού: εξάρτηση από τον γιο, συγκρουσιακή σχέση με τον πατέρα, έλεγχος των διαπροσωπικών σχέσεων του γιου, αυταρχική και καταπιεστική προσωπικότητα, δυσκολία αποδοχής διαφορετικής άποψης και συναισθηματικής διάθεσης από το παιδί τους.
Ερωτηματολόγια, που περιελάμβαναν ερωτήσεις σχετικά με το γενεαλογικό δέντρο, έδειξαν ότι αρκετοί ομοφυλόφιλοι άντρες είχαν περισσότερους ομοφυλόφιλους συγγενείς από την μεριά της μητέρας τους. H ερεύνα αποκάλυψε ότι τα υποτιθέμενα ‘γκέι’ γονίδια συμμετέχουν σε ποσοστό 14% στην εμφάνιση ομοφυλοφιλίας. Καθώς στις ίδιες οικογένειες διαπιστώθηκαν πολλά περιστατικά ομοφυλοφιλίας σε αδέρφια, ξαδέρφια και θείους από την μεριά της μητέρας των ομοφυλόφιλων, θεωρήθηκε ότι για την ομοφυλοφιλία μάλλον ευθύνεται ένα γονίδιο στο χρωμόσωμα Χ, το οποίο οι άνδρες κληρονομούν από την μητέρα τους. Πάντως πολλοί ερευνητές υποστηρίζουν πως αν η ομοφυλοφιλία είχε γονιδιακή αιτία θα είχε εξαλειφθεί, αφού δεν ευνοεί την αναπαραγωγή. 

Παρόλο που οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι συνειδητοποιούν τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό κατά τη διάρκεια της πρόωρης εφηβείας (Dempsey, 1994), πολλοί θα αρνηθούν τα ομοφυλοφιλικά συναισθήματα για κάποιο διάστημα λόγω των ισχυρών εσωτερικών και εξωτερικών απαγορεύσεων στην φυσιολογική έκφραση της σεξουαλικότητάς τους. Ο Anderson (1987) θεωρεί ότι οι ομοφυλόφιλοι έφηβοι έχουν τρεις επιλογές για την αντιμετώπιση των αναδυόμενων σεξουαλικών συναισθημάτων τους: Την αποφυγή, τη δοκιμή και την αποδοχή. Ομοίως, ο Malyon (1981) αναφέρει τρία είδη προσαρμογής που χρησιμοποιούνται από τους ομοφυλόφιλους έφηβους: η καταστολή των επιθυμιών, η παρεμπόδιση αυτών των επιθυμιών υπέρ ενός ετερόφυλου ή άφυλου προσανατολισμού, και τέλος η κοινοποίηση. Ο Malyon περιγράφει την καταστολή ως την λιγότερο αποτελεσματική αντίδραση, δηλώνοντας ότι σχεδόν πάντα ακολουθείται από επανεμφάνιση των μη-ενσωματωμένων συναισθημάτων, οδηγώντας στον πανικό και στην αποδιοργάνωση των στρατηγικών άμυνας και του σχεδίου ζωής. Η παρεμπόδιση περικόπτει την διαδικασία του σχηματισμού ταυτότητας και πλήττει την αυτοεκτίμηση του εφήβου.
Μερικές φορές λέγεται ότι η ομοφυλοφιλική μειονότητα μοιάζει με κάθε άλλη ομάδα μειονότητας· αλλά στην περίπτωση της πρόωρης κοινωνικοποίησης κατά την παιδική ηλικία, δεν ισχύει αυτό, γιατί οι γονείς ενός νέγρου μπορούν να διαβιβάσουν στο παιδί τους ότι είναι νέγρος και να του εξηγήσουν το πώς είναι να είσαι νέγρος, αλλά οι γονείς ενός ατόμου που πρόκειται να γίνει ομοφυλόφιλος, δεν προετοιμάζουν το παιδί τους για να την ομοφυλοφιλική του φύση –οι ίδιοι δεν είναι ομοφυλόφιλοι και έτσι δεν του εξηγούν το πώς είναι να είναι κανείς ομοφυλόφιλος (Dank, 1971). O αναπτυξιακός στόχος ενός ομοφυλόφιλου είναι να απορρίψει τις αρνητικές γι’ αυτόν αξίες της κοινωνίας προκειμένου να δημιουργήσει μια ταυτότητα που να περιλαμβάνει ως συστατικό στοιχείο τη θετική επιβεβαίωση της ομοφυλοφιλίας. Για να το κάνει αυτό, απαιτείται μεγάλη εσωτερική δύναμη και αυτοπεποίθηση, καθώς επίσης και υποστήριξη από τους άλλους. Η αποκάλυψη συχνά έπεται της εφηβείας, μόλις το ομοφυλόφιλο άτομο είναι σε θέση να βρει μια αντίστοιχη υποστηρικτική ομάδα και να ενστερνιστεί την κουλτούρα της.

ΙΙ. Λόγοι ανάπτυξης της ομοφυλοφιλίας

omofylofilia.gr

Η Julie Harren είναι διδάκτορας ψυχοθεραπευτής, πιστοποιημένη σε θέματα γάμου και οικογένειας και μέλος της Αμερικανικής Ένωσης για την Έρευνα και τη Θεραπεία της Ομοφυλοφιλίας. Έχει συγγράψει πολλά βιβλία για το θέμα της ομοφυλοφιλίας και υποστηρίζει σθεναρά το δικαίωμα των ομοφυλοφίλων που το επιθυμούν να αλλάξουν το σεξουαλικό τους προσανατολισμό.

Σημείωση του blog μας: Εδώ ίσως κάποιος προβάλει την αντίρρηση ότι η J. Harren θεωρεί ότι η ομοφυλοφιλία θεραπεύεται, πράγμα που σήμερα θεωρείται μη πολιτικά ορθό να το λέει κάποιος. Όμως το ίδιο – ότι μιλάει επηρεασμένος από τις πεποιθήσεις του – μπορεί να ισχυριστεί κάποιος για ένα ψυχολόγο που θα ισχυριστεί το αντίθετο, ότι δηλ. η ομοφυλοφιλία είναι «κανονική παραλλαγή της σεξουαλικότητας».

Οι ερευνητές δεν έχουν αποφανθεί

Η ομοφυλοφιλία είναι ένα θέμα που συχνότατα έχει τύχει κακής αντιμετώπισης από τους ιατρούς, λόγω της παραπληροφόρησης που υπάρχει επί του θέματος. Αν και δεν υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις από την έρευνα, πολλοί ιατροί πιστεύουν ότι η ομοφυλοφιλία είναι αποκλειστικά βιολογικής φύσης, και άρα δεν μπορεί να αλλάξει. Ωστόσο παρά τις συνεχιζόμενες προσπάθειες, οι ερευνητές δεν έχουν ανακαλύψει μια βιολογική βάση για τις ομόφυλες επιθυμίες.

Στην πραγματικότητα, πολλοί ερευνητές υποθέτουν ότι ο ομοφυλοφιλικός προσανατολισμός πηγάζει από ένα συνδυασμό βιολογικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Για παράδειγμα, όταν ερωτήθηκε αν η ομοφυλοφιλία έχει τις ρίζες της μόνο στη βιολογία, ο ερευνητής του «ομοφυλοφιλικού γονιδίου» Dean Hamer απάντησε:

«Και βέβαια όχι. Από τις έρευνες σε διδύμους, ήδη ξέρουμε ότι η μισή ή και παραπάνω μεταβλητότητα στο σεξουαλικό προσανατολισμό δεν κληρονομείται. Οι έρευνές μας προσπαθούν να εξακριβώσουν τους γενετικούς παράγοντες… όχι να αρνηθούν τους ψυχολογικούς».

Επιπλέον, ο ερευνητής του εγκεφάλου Simon LeVay έχει ομολογήσει ότι πολλοί παράγοντες ενδέχεται να συμβάλλουν σε έναν ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό.

Και βιολογικά και περιβαλλοντικά

Ποιες είναι, επομένως, οι αιτίες των ομοφυλοφιλικών επιθυμιών; Αυτά τα αισθήματα συνήθως πηγάζουν από ένα συνδυασμό ιδιοσυγκρασιακών και περιβαλλοντικών παραγόντων, που επιδρούν στη ζωή ενός παιδιού. Σύμφωνα με τους Whitehead,

«η ανθρώπινη συμπεριφορά καθορίζεται τόσο από τη φύση όσο και από την ανατροφή. Χωρίς γονίδια, δεν μπορείς καθόλου να ενεργήσεις στο περιβάλλον. Αλλά χωρίς το περιβάλλον τα γονίδιά σου δεν έχουν πού να ενεργήσουν».

Ένας τρόπος κατανόησης αυτού του συνδυασμού μπορεί να εκφραστεί σχηματικά ως εξής:

Γονίδια + Σύνδεσμοι του εγκεφάλου + Προγεννητικό ορμονικό περιβάλλον = Ιδιοσυγκρασία
Γονείς + Φίλοι + Εμπειρίες = Περιβάλλον
Ιδιοσυγκρασία + Περιβάλλον = Ομοφυλοφιλικός προσανατολισμός

Ενώ οι περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορεί να περιλαμβάνουν εμπειρίες σεξουαλικής εκμετάλλευσης ή άλλα τραυματικά γεγονότα, συνήθης παράγοντας των ομοφυλοφιλικών επιθυμιών είναι η διατάραξη της ανάπτυξης της ταυτότητας του φύλου. Η ταυτότητα του φύλου αναφέρεται στη θεώρηση ενός προσώπου για το ίδιο του το φύλο, δηλαδή, την αίσθηση του ανδρισμού ή της θηλυκότητάς του. Η ταυτότητα του φύλου διαμορφώνεται μέσα από τις σχέσεις που έχει ένα παιδί με τον ομόφυλο γονέα και τους ομόφυλους στο περιβάλλον του.

Η φυσιολογική ανάπτυξη της ταυτότητας του φύλου

Η διεργασία της ταύτισης με το φύλο ξεκινά περίπου ανάμεσα στα δυόμισι και τα τέσσερα έτη. Για τα αγόρια, αυτή είναι η φάση κατά την οποία ξεκινούν να απομακρύνονται από τον πρωτογενή δεσμό με τη μητέρα και να αναζητούν ένα βαθύτερο δεσμό με τον πατέρα. Η σχέση με τον πατέρα τους είναι η αρχική πηγή ανάπτυξης μιας ασφαλούς ταυτότητας του φύλου. Είναι η σχέση του πατέρα με το γιο που κάνει ένα αγόρι να ανακαλύψει όσα χρειάζεται να ξέρει για το ανδρικό φύλο, συμπεριλαμβανομένου του ποιος είναι σαν αγόρι, πώς περπατάνε τα αγόρια, πώς μιλούν, πώς ενεργούν κ.ο.κ. Όταν ο πατέρας περνά χρόνο μαζί με το γιο, δείχνει ενδιαφέρον και δίνει στο γιό του επιβεβαίωση και στοργή, τότε ο πατέρας μεταδίδει στο γιο την αίσθηση του ανδρισμού. Το αγόρι ξεκινά να αναπτύσσει την αντίληψη του φύλου του κατανοώντας τον εαυτό του σε σχέση με τον πατέρα του.

Νηπιακή ηλικία

Όταν το παιδί φτάσει στην ηλικία των πέντε, ξεκινά να αντιμετωπίζει μια άλλη ανάγκη, δηλαδή ξεκινά να συνδέεται με τους ομόφυλους στο περιβάλλον του. Σε αυτή την ηλικία, ξεκινά το σχολείο και αρχίζει να βλέπει τα άλλα αγόρια για να καταλάβει τις ίδιες ερωτήσεις που του απαντάει ο μπαμπάς του. Κοιτάζει τα άλλα αγόρια για να ανακαλύψει πώς περπατούν, πώς μιλούν, πώς παίζουν και πόσο μετράει ο ίδιος απέναντί τους. Επιζητεί να συγκαταλέγεται σε αυτούς, να τον αποδέχονται και να τον αναγνωρίζουν. Μέσα από τις σχέσεις που διαμορφώνει με τα άλλα αγόρια, συνεχίζει να κερδίζει μια αίσθηση του ανδρισμού, ανακαλύπτοντας περισσότερα για τα άλλα αγόρια και επομένως περισσότερα για τον εαυτό του σαν αγόρι.

Πρώτη σχολική ηλικία

Κατά τη διάρκεια των πρώτων τάξεων του δημοτικού σχολείου, τα παιδιά δεν πολυενδιαφέρονται να παίξουν με μέλη του αντίθετου φύλου. Επιθυμούν να περνούν το χρόνο τους με μέλη του φύλου τους. Αυτό είναι ένα πολύ απαραίτητο στάδιο ανάπτυξης, επειδή ένα πρόσωπο δεν μπορεί να ενδιαφερθεί για το αντίθετο φύλο, ή για τους άλλους, αν δεν κατανοήσει πρώτα τον εαυτό του.

Δεύτερη σχολική ηλικία

Σταδιακά, μετά από πολλά χρόνια συνδέσμου με πρόσωπα του ίδιου φύλου, το αγόρι μπαίνει στην εφηβεία. Τότε ξεκινά να στρέφει την προσοχή στο αντίθετο φύλο. Του ξυπνά η περιέργεια για το φύλο που είναι διαφορετικό από το δικό του, το γυναικείο φύλο. Με την ταυτόχρονη εμφάνιση της εφηβείας, αυτή η περιέργεια γίνεται σεξουαλικό ενδιαφέρον και επιθυμία για ερωτική σχέση με το αντίθετο φύλο.

Η ανάπτυξη ομοφυλοφιλικού προσανατολισμού στα αγόρια

Αντίστροφα, για το παιδί που θα αναπτύξει έναν ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό, αυτή η διεργασία δεν πραγματοποιείται. Οπότε τι συμβαίνει στην ανάπτυξη της ταυτότητας του φύλου, που θα μπορούσε να οδηγήσει ένα παιδί στο να αισθάνεται επιθυμία για τους ομόφυλους; Τυπικά, υπάρχει κάτι που εμποδίζει το παιδί να πλησιάσει τον πατέρα του. Είτε δεν έχει πατέρα ή κάποιο ανδρικό πρότυπο στο σπίτι, είτε δεν αντιλαμβάνεται ότι ο πατέρας του μπορεί να του προσφέρει ασφάλεια και αγάπη.

Φυσικά, υπάρχουν πολλά παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς πατέρα, και όμως δεν αναπτύσσουν ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό. Επιπλέον, υπάρχουν πολλά παιδιά, που έχουν αγαπητικούς πατέρες, αλλά και πάλι προσανατολίζονται ομοφυλοφιλικά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί παράγοντες που συμβάλλουν σε έναν ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό. Η ανθρώπινη ανάπτυξη είναι πολύ περίπλοκη και περιλαμβάνει γεγονότα, καθώς και αντιλήψεις σχετικά με τα γεγονότα αυτά.

Περί αντιλήψεων

Οι αντιλήψεις είναι πολύ σημαντικές. Οι αντιλήψεις είναι πιο ισχυρές από τα πραγματικά γεγονότα, επειδή οι αντιλήψεις γίνονται η πραγματικότητα του προσώπου. Οι αντιλήψεις εξαρτώνται από την ιδιοσυγκρασία. Φέρ’ ειπείν, ένα παιδί με πιο ευαίσθητο χαρακτήρα μπορεί να νιώθει απόρριψη, εκεί που αυτή δεν υπάρχει. Η ιδιοσυγκρασία είναι ένας βιολογικός παράγοντας, ωστόσο μόνη της δεν αρκεί για να δώσει έναν ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό. Ο χαρακτηρολογικός τύπος πρέπει να συνδυαστεί με τους κατάλληλους περιβαλλοντικούς παράγοντες, ώστε να προκαλέσουν ομόφυλες επιθυμίες. Τυπικά, το παιδί που αργότερα θα αναπτύξει ομόφυλες επιθυμίες είναι από τη φύση του ευαίσθητο, παρατηρητικό, έξυπνο, και κάποτε μάλλον καλλιτεχνικό παρά αθλητικό. Αυτό το παιδί τείνει συχνά να προσωποποιεί και να εσωτερικεύει τις εμπειρίες και τις παρατηρήσεις του.

Επομένως, αν ένα παιδί αντιλαμβάνεται ότι ο πατέρας του δε θέλει να έχει σχέση μαζί του, αυτό το παιδί μπορεί να προσπαθήσει μερικές φορές να συνδεθεί με τον πατέρα του, αλλά τελικά θα αποσυρθεί στην αυτοπροστασία. Αυτό ονομάζεται αμυντική αποσύνδεση.

Μόλις νιώσει απόρριψη, το αγόρι επιλέγει ως ανταπόκριση να απορρίψει τον πατέρα του. Απομακρύνεται από τον πατέρα, ακόμη και από ό,τι αυτός αντιπροσωπεύει, δηλαδή τον ανδρισμό. Τυπικά σε αυτό το σημείο, θα παραμείνει συνδεδεμένος με τη μητέρα και θα εμποτιστεί με θηλυκότητα. Συνήθως περιτριγυρίζεται και από άλλες θηλυκές φιγούρες, όπως μια αδελφή, μια θεία ή μια γιαγιά. Επομένως σε μια περίοδο κατά την οποία λαχταρά για ανδρικές πληροφορίες και επιθυμεί να κατανοήσει τον εαυτό του από την άποψη του ανδρισμού, αντ’ αυτού δέχεται θηλυκές πληροφορίες και ξεκινά να αναπτύσσει την αίσθηση του θηλυκού.

Στο σχολείο

Όταν αυτό το παιδί πάει σχολείο, συχνά δυσκολεύεται να σχετιστεί με τα άλλα αγόρια. Είτε θα νιώθει πιο άνετα με τα κορίτσια, τα οποία τού είναι πιο γνώριμα, είτε ακόμη θα νιώθει φόβο για τα αγόρια. Συχνά αυτό το παιδί θεωρεί τον εαυτό του διαφορετικό από τα άλλα αγόρια. Γι’ αυτό μπορεί να είναι απρόθυμος να συνδεθεί μαζί τους. Αν έχει αναπτύξει κάποια θηλυκά καμώματα, μπορεί κιόλας τα άλλα αγόρια να τον απορρίπτουν, ή ενδεχομένως και να τον κοροϊδεύουν. Λαχταρά την αποδοχή από τα άλλα αγόρια και συνεχίζει να έχει ανάγκη της αποδοχής, αλλά αυτή η ανάγκη μένει ανεκπλήρωτη. Το αγόρι παρατηρεί τα άλλα αγόρια από μακριά, ποθεί να τον προσέξουν και να τον δεχτούν μαζί τους, ωστόσο παραμένει με τα κορίτσια, αποκτώντας μία εντονότερη αίσθηση θηλυκότητας, ενώ λαχταρά βαθιά τον ανδρισμό.

Αυτό το παιδί τυπικά θα περάσει τα χρόνια του δημοτικού μαθαίνοντας για τη θηλυκότητα, ενώ εκλιπαρεί να κατανοήσει τον ανδρισμό. Ειδικότερα, επιθυμεί να κατανοήσει τον εαυτό του από την άποψη της δικής του ανδρικής ταυτότητας. Ωστόσο, δεν αφομοιώνεται με τον ομόφυλο γονέα ούτε με τους ομόφυλους συνομηλίκους, επομένως δεν αποκτά ανδρική ταυτότητα. Σχετίζεται με το θηλυκό, το οποίο είναι η πρώτιστη πηγή πληροφοριών του. Δεν αναπτύσσει μια ασφαλή ταυτότητα του φύλου.

Στην εφηβεία

Επομένως, όταν το παιδί φτάνει στην εφηβεία, η λαχτάρα του για ανδρικές πληροφορίες έχει μεγαλώσει και ενταθεί. Σ’ αυτή την περίοδο της ζωής του δεν αναπτύσσει περιέργεια ή ενδιαφέρον για το αντίθετο φύλο. Τα ξέρει ήδη όλα για το αντίθετο φύλο — είναι σχεδόν εξοικειωμένος μαζί τους. Αυτό που λαχταρά να γνωρίσει είναι το δικό του φύλο. Λαχταρά βαθιά να γνωρίσει τα αγόρια. Επιθυμεί να νιώσει σύνδεσμο με τα αρσενικά. Αυτή η συναισθηματική ανάγκη, η ανάγκη για ομόφυλη αγάπη, η οποία έμεινε ανεκπλήρωτη, τώρα ξεκινά να παίρνει σεξουαλική μορφή. Ο ανικανοποίητος πόθος του για ανδρική αγάπη γίνεται ερωτικός πόθος με την εμφάνιση της εφηβείας.

Σ’ αυτό το παιδί φαίνεται απόλυτα φυσικό να λαχταρά την ανδρική αγάπη. Τυπικά, σκέφτεται ότι έτσι γεννήθηκε, καθώς λαχταρούσε την ανδρική αγάπη απ’ όταν θυμάται τον εαυτό του. Πράγματι, ποθούσε αυτή την αγάπη το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ωστόσο, αρχικά δεν ήταν σεξουαλικός πόθος. Αντίθετα, ήταν συναισθηματικός πόθος, μια θεμιτή ανάγκη για μη σεξουαλική αγάπη, μια συναισθηματική ανάγκη που έχει σεξουαλικοποιηθεί.

Ειδικά για τα κορίτσια

Η ανάπτυξη της ομοφυλοφιλίας στα κορίτσια είναι κάπως πιο περίπλοκη. Όπως με την ανδρική ανάπτυξη, υπάρχει ένας αριθμός παραγόντων που συμβάλλουν σε αυτή. Για κάποιες γυναίκες που καταλήγουν με ομόφυλες επιθυμίες, η ανάπτυξη είναι παρόμοια με την ανδρική ανάπτυξη που περιγράψαμε παραπάνω. Για άλλες, οι αρνητικές αντιλήψεις σχετικά με τη θηλυκότητα μπορεί να οδηγήσουν σε μια εσωτερική απομάκρυνση από τη δική τους θηλυκότητα. Για παράδειγμα, αν ένα κορίτσι βλέπει τον πατέρα του να κακοποιεί τη μητέρα του, μπορεί να καταλήξει ότι η θηλυκότητα ισούται με την αδυναμία. Σε μια πρώιμη ηλικία μπορεί να πάρει την ασυνείδητη απόφαση να αρνηθεί τη θηλυκή της ταυτότητα. Μπορεί να απομακρυνθεί από το φύλο της προσπαθώντας να προστατεύσει τον εαυτό της από αυτά που αντιλαμβάνεται ως βλαβερά αποτελέσματα της θηλυκότητας.

Η σεξουαλική κακοποίηση είναι ένας άλλος παράγοντας που μπορεί να συμβάλει σε έναν ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό. Τις περισσότερες φορές τα αγόρια εκλαμβάνονται ως επικίνδυνα, και ο λεσβιασμός γίνεται ένα μέσο προστασίας του κοριτσιού από τις περαιτέρω πληγές από τους άντρες. Για κάποιες, μπορεί να υπάρχει αποσύνδεση από τη μητέρα, και ο λεσβιασμός γίνεται μια αναζήτηση της μητρικής αγάπης. Για άλλες, οι ομόφυλες επιθυμίες μπορεί να εμφανίζονται αρχικά, αλλά μπορεί να αναπτυχθούν αργότερα ως αποτέλεσμα της εισόδου σε μια μη σεξουαλική φιλία, η οποία καταλήγει σε συναισθηματική εξάρτηση. Συναισθηματικά εξαρτησιακή σχέση είναι η σχέση όπου δύο άνθρωποι επιζητούν την κάλυψη των αναγκών τους ο ένας από τον άλλον. Είναι μία σχέση όπου τα υγιή όρια έχουν διαταραχθεί. Η απουσία κατάλληλων συναισθηματικών ορίων μπορεί να οδηγήσει σε μια παραβίαση των φυσικών/σεξουαλικών ορίων.

Αλλάζει;

Για οποιονδήποτε από τους λόγους που αναφέρονται παραπάνω, και σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες, μπορεί να αναπτυχθούν ομόφυλες επιθυμίες. Γι’ αυτόν που τις έχει, είναι πολύ αληθινές και πολύ δυνατές. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αισθάνονται ότι ελκύονται από πρόσωπα του ίδιου φύλου και όμως δεν τους αρέσουν αυτές οι επιθυμίες. Για αυτούς που δεν είναι ικανοποιημένοι με το σεξουαλικό τους προσανατολισμό, πρέπει να σημειωθεί ότι η αλλαγή είναι όντως εφικτή. Οι ερευνητικές μελέτες έχουν αποκαλύψει ότι η αλλαγή του σεξουαλικού προσανατολισμού πράγματι συμβαίνει. Δεν είναι μια γρήγορη ή εύκολη διαδικασία, αλλά όπως με κάθε άλλο θεραπευτικό θέμα, ποικίλος βαθμός αλλαγής είναι κατορθωτός μέσω θεραπευτικών και άλλων μέσων.

Η ανακριβής αντίληψη ότι η ομοφυλοφιλία έχει μόνο βιολογικές αιτίες είναι εξαιρετικά παραπλανητική. Πολλοί γιατροί λένε στους πελάτες τους ότι η ομοφυλοφιλία είναι βιολογική και επομένως δεν αλλάζει. Αυτοί οι γιατροί ενθαρρύνουν τους πελάτες τους να αγκαλιάσουν μια gay ταυτότητα, ακόμη και όταν αυτοί οι πελάτες επιζητούν αλλαγή στον προσανατολισμό τους. Όταν το κάνουν αυτό, οι γιατροί αρνούνται το δικαίωμα του πελάτη τους στον αυτοπροσδιορισμό. Οι ασθενείς έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν τους δικούς τους στόχους για τη θεραπεία και πρέπει να τους επιτραπεί να ακολουθήσουν το μονοπάτι που επιθυμούν. Οι ασθενείς δεν πρέπει να αποθαρρύνονται από το να επιδιώξουν την αλλαγή, όταν βέβαια η αλλαγή είναι αυτό που ζητάνε. Για να είναι οι επιλογές διαθέσιμες στον ασθενή, είναι ζωτικής σημασίας οι γιατροί όπως και οι πελάτες να εκπαιδευτούν καλύτερα επί του θέματος.

Δείτε επίσης:

Αιτιολογία της γυναικείας ομοφυλοφιλίας

«Δεν είμαι η αμαρτία μου» - Ένας ορθόδοξος χριστιανός της Αμερικής για την ομοφυλοφιλία

Τι εύχομαι να είχα ακούσει από έναν ιερέα για την ομοφυλοφιλία...

Μεγαλώνουν τα παιδιά τους και σαν αγόρια και σαν κορίτσια!...

Η ομοφυλοφιλική κατήχηση στα σχολεία της Δύσης 

Ομοφοβία και τσανσφοβία στο Δημοτικό Σχολείο;

 

Η αμαρτία (χωρίς ηθικισμούς) 
Αυτογνωσία 
Ζήσε πέρα από τα όρια!

ΕΛΑ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ!

Ηθικισμός; Όχι, ευχαριστώ!