"Nicholas of Myra": Η ζωή του Αγ. Νικολάου σε ταινία

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

 

Τίτλος ταινίας: Nicholas of Myra (2010)

180 min - Drama

Παραγωγός: Gerald Hartke

Παίζουν: Matthew Mesler, Robert Vincent Jones και Jamie Elvey.

 

Από το επίσημο site της ταινίας:

Ερώτηση (Ρωτάει η μικρή Virginia) : Υπάρχει Άγιος Βασίλης;

Ναι, Virginia, υπάρχει Άγιος Βασίλης. [Σημ. του blog μας: στα αγγλικά, Santa Claus = άγιος Νικόλαος (*)]

Στην Νέα Υόρκη, το Δεκέμβριο του 1822, ο Δρ Clement Moore – καθηγητής της παγκόσμιας λογοτεχνίας – εμπνέεται να γράψει με την πένα του ένα ιδιότροπο χριστουγεννιάτικο ποίημα για τα μικρά παιδιά του. Επηρεασμένος από τη λαογραφία του πολιτισμού του Παλαιού Κόσμου, ο Μουρ παρουσιάζει στο ποίημά του μια μαγική ιστορία για έναν ευγενικό, γενναιόδωρο άνθρωπο που μοιράζει δώρα και που επισκέπτεται κρυφά τα σπίτια την παραμονή των Χριστουγέννων. Είναι την ώρα που γράφει για αυτόν το μυθικό χαρακτήρα που Moore μαθαίνει πρώτα τον αρχαίο μύθο για αυτόν τον φέροντα δώρα από την ελληνο-ρωμαϊκή εποχή - η οποία αρχίζει να πιστεύει ότι μπορεί να είναι η προέλευση όλων των παρόμοιων μύθων σε όλο τον κόσμο. 

Αυτό που ο Moore βρίσκει είναι μια ιστορία που, ειρωνικά, θα μπορούσε μια ημέρα να χαθεί μέσα στις λαϊκές παραδόσεις που ήταν έτοιμος να δημιουργήσει. Σύντομα ανακαλύπτει την εκπληκτική ιστορία μίας πανίσχυρης αυτοκρατορίας στο σταυροδρόμι της ιστορίας, ενός αινιγματικού αυτοκράτορα που θα άφηνε για πάντα το σημάδι του στον κόσμο, και ενός ορφανού αγοριού που ονομάζεται Νικόλαος, ο οποίος μία ημέρα - αντιμέτωπος με απεριόριστη απληστία και διωγμούς - θα αποδείξει ότι ένας ήρωας μπορεί να μην κρατάει σπαθί.

 

Είναι η ιστορία για την προέλευση της γιορτής των Χριστουγέννων, η ιστορία για την ανιδιοτέλεια και τη θυσία, αλλά σε τελική ανάλυση, πρόκειται για τη δύναμη της αφήγησης και την ελπίδα που μπορεί να προσφέρει. Είναι η ξεχασμένη πλέον ιστορία ενός θρυλικού αγίου που ονομάζεται Νικόλαος... Ο Νικόλαος από τα Μύρα.

Δείτε περισσότερα στο επίσημο site για την ταινία εδώ και δείτε το τρέιλερ παρακάτω, καθώς και μια συνέντευξη με τον πρωταγωνιστή της ταινίας – τον Matthew Mesler – που παίζει το ρόλο του Αγίου Νικολάου.

(*) Σημείωση του blog μας: Όπως είναι γνωστό, για τους χριστιανικούς λαούς της Δύσης (γενικά ορθόδοξους μέχρι το Σχίσμα, που έγινε τον 11ο αιώνα μ.Χ. - δες εδώ & εδώ αγίους που προέρχονται από αυτούς), ο Santa Claus (άγιος Νικόλαος) έρχεται και δίνει δώρα τη νύχτα των Χριστουγέννων (μετεξέλιξη προχριστιανικών μύθων για δωροδότες θεούς, που αναφέρθηκε στον άγιο Νικόλαο λόγω της μεγάλης φιλανθρωπίας του, και μάλιστα της κρυφής προσφοράς χρημάτων τη νύχτα σε φτωχά σπίτια).

Για τον ελληνικό χώρο, ο άγιος που έρχεται και δίνει δώρα είναι ο άγ. Βασίλειος, επίσης γίγαντας της φιλανθρωπίας, που όμως έρχεται τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς (ημέρας της μνήμης του). Στην Ελλάδα, από μπέρδεμα, ταυτίσαμε την κοκκινοντυμένη φιγούρα με τα άσπρα γένια με τον άγ. Βασίλειο, ενώ πρόκειται για τον άγ. Νικόλαο.

Φυσικά, στην πραγματική (παλαιά) μορφή της παράδοσης αυτής, ο άγιος Νικόλαος φορούσε χωρματιστά ρούχα, ενώ τα κόκκινα τα φόρεσε επειδή τον χρησιμοποίησε η Coca Cola στις παλιές διαφημίσεις της (επειδή είναι κόκκινη)!! Μάλιστα, στο πολύ ενδιαφέρον παιδικό μυθιστόρημα του Νορβηγού συγγραφέα Jostein Gaarder Το μυστήριο των Χριστουγέννων (κλικ εδώ) ο άγιος φοράει άμφια με τα χρώματα του ουράνιου τόξου.

Έτσι περιγράφει τον άη Βασίλη των Ελλήνων ο μέγας Φώτης Κόντογλου, στο κλασικό διήγημά του "Το βλογημένο μαντρί" (ολόκληρο εδώ, στο πολύ ενδιαφέρον blog του 3ου Δημ. Σχολείου Μεγάρων):

Κάθε χρόνο ο Άγιος Βασίλης τις παραμονές της Πρωτοχρονιάς γυρίζει από χώρα σε χώρα κι από χωριό σε χωριό, και χτυπά τις πόρτες για να δει ποιος θα τον δεχτεί με καθαρή καρδιά. Μια χρονιά λοιπόν, πήρε το ραβδί του και τράβηξε. Ήτανε σαν καλόγερος ασκητής, ντυμένος με κάτι μπαλωμένα παλιόρασα, με χοντροπάπουτσα στα ποδάρια του και μ’ ένα ταγάρι περασμένο στον ώμο του. Γι αυτό τον παίρνανε για διακονιάρη και δεν του ανοίγανε την πόρτα. Ο Άγιος Βασίλης έφευγε λυπημένος, γιατί έβλεπε την απονιά των ανθρώπων και συλλογιζότανε τους φτωχούς που διακονεύουνε, επειδής έχουνε ανάγκη, μ’ όλο που αυτός ο ίδιος δεν είχε ανάγκη από κανέναν, κι ούτε πεινούσε, ούτε κρύωνε.

Επισκεφτείτε και αυτό, αλλά και αυτό.