Επιστρέφουν κάθε χρόνο (όπως αυτό το post): το εορταστικό 7ήμερο στην κατακλείδα του Ιούλη!

Από εδώ

 

Οι μεγάλοι (και αγαπημένοι του λαού μας) άγιοι, που συνθέτουν ένα μεγάλο εορταστικό επταήμερο. Αυτό το επταήμερο δεν επιτρέπεται να το ξεχάσουμε, δεν επιτρέπεται να το αγνοούν τα παιδιά σας / τα παιδιά μας. Είναι κομμάτι της καρδιάς του πολιτισμού μας, παράγοντας ποιότητας ζωής, σημείο αντίστασης στην αλλοτρίωση, στην υποδούλωση, στη νέα τάξη πραγμάτων. 

Γι' αυτό, παρακαλώ (οπωσδήποτε όμως), ένα κλικ αγάπης και ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας στις αναρτήσεις που περιλαμβάνονται σ' αυτό το αφιέρωμα. Έτη πολλά κι ευλογημένα - και καλό παράδεισο σε όλους - με τις πρεσβείες των αγίων μας. Αμήν.

22-24 Ιουλίου: αγίες Μαρία Μαγδαληνή, Μαρκέλλα η Χιοπολίτιδα, Πελαγία της Τήνου, Χριστίνα η Μεγαλομάρτυς - άγιοι Μενέλαος ο θαυματουργός ασκητής της Γαλλίας, Ιεζεκιήλ ο προφήτης, Απολλινάριος και Βιτάλιος της Ραβέννας και άλλοι...

 

Η αγία Μαρκέλλα & το μήνυμα κατά της παιδικής κακοποίησης

24 Ιουλίου: οι πρωτομάρτυρες της Ρωσίας πρίγκιπες άγιοι Μπόρις και Γκλεμπ, που αρνήθηκαν να πολεμήσουν κατά του αδελφού τους & δολοφονήθηκαν από αυτόν: The "Abels" of Russia.

25 Ιουλίου, της αγίας Άννας, μητέρας της Παναγίας & Γιαγιάς του Χριστού

 

Θαύματα της Αγίας Άννας σε Τούρκους στο Βόρρι της Προποντίδας...

 
Αγία Ολυμπιάδα η διακόνισσα και προστάτιδα των καταθλιπτικών (25 Ιουλίου)

Saint Anna, the Mother of Theotokos, and Saint Olympias the Deaconess (July 25)

26 Ιουλίου, της αγίας μεγαλομάρτυρος και θαυματουργού Παρασκευής

Η αγία που κρατάει δίσκο με δυο μάτια

Η άρνηση του μαρτυρίου (μνήμη αγίας Παρασκευής, 26 Ιουλίου)
 
Άγιος Μωυσής ο Ούγγρος, ο ελεύθερος σκλάβος, που αρνήθηκε να γίνει σεξουαλικός σκλάβος (26 Ιουλίου)...
  
Ο γιατρός και ιερέας άγιος Ερμόλαος, δάσκαλος του αγίου Παντελεήμονα & προστάτης των μικρών παιδιών (26 Ιουλίου)

The girl who holds in her hand two eyes and a free slave man (who refused to become a sexual slave)

27 Ιουλίου, του αγίου μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος του Ιαματικού

Ένας αριστοκράτης, υγιής, ωραίος & πλούσιος νέος και γιατρός...

St. Panteleimon the Great Martyr and Unmercenary, and those with him

27 Ιουλίου: Ένας απλός άνθρωπος τα βάζει με πλήθος Γενιτσάρων! (άγιος Χριστόδουλος ο εκ Κασσάνδρας)...

28 Ιουλίου: Παραλίγο βασίλισσα!... - Η αγία και τα τρία μήλα (αγ. Ειρήνη Χρυσοβαλάντου)

St. Irene Chrysovalantou the Wonder Worker

Άγιος Ιώβ της Ούγκλεα († 15/28 Ιουλίου 1985), ένας νέος άγιος με άφθορο λείψανο

Άγιοι και πανηγύρια του Ιούλη

Το μυστικό των Παρθενομαρτύρων

Οι θρησκευτικές γιορτές ως παράγοντας ποιότητας ζωής

Δώστε και στους τουρίστες μας κάτι, να χαρούν και (γιατί όχι;) να σωθούν.

Η Ελλάδα δεν χρειάζεται Τραμπ. Χρειάζεται Καποδίστρια.

 

Γεώργιος Νικολάκος

Υπεύθυνος Στρατηγικής Επικοινωνίας της ΝΙΚΗΣ

ΝΙΚΗ

Σε μια Ελλάδα που ασφυκτιά ανάμεσα στα αδιέξοδα της καθημερινότητας, το μεταναστευτικό, την υπογεννητικότητα και την εκχώρηση κυριαρχίας, πολλοί αναζητούν «έναν Τραμπ» που θα φέρει την ανατροπή με θόρυβο, ένταση και επικοινωνιακά πυροτεχνήματα. Κάθε τόσο, κυκλοφορούν σενάρια για «νέα πατριωτικά κόμματα» που θα σώσουν την κατάσταση, ανακυκλώνοντας συνταξιούχους πολιτικούς, κουρασμένα ονόματα και σχήματα που υπόσχονται θαύματα σε λίγες εβδομάδες.

Η αλήθεια είναι διαφορετική. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται άλλον έναν Τραμπ. Χρειάζεται έναν Καποδίστρια. Ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας, προσέφερε τη ζωή του και το προσωπικό του βιός για να οικοδομήσει το ελληνικό κράτος σε συνθήκες χάους και εσωτερικών διχασμών. Χωρίς πολυτέλειες και επικοινωνιακά παιχνίδια, έβαλε τάξη, έκτισε θεσμούς, ίδρυσε σχολεία, ενίσχυσε τις Ένοπλες Δυνάμεις, φρόντισε για τους φτωχούς και τους πρόσφυγες της εποχής, φτιάχνοντας μια κοινωνία Δικαίου. Το πλήρωσε με τη ζωή του, αρνούμενος να συμβιβαστεί με τα συμφέροντα και τις φατρίες.

Η Ελλάδα σήμερα χρειάζεται αυτή την ηγεσία. Μια ηγεσία που θα δουλεύει αθόρυβα, θα προγραμματίζει μακροπρόθεσμα, θα θυσιάζει το προσωπικό της συμφέρον για το καλό του λαού. Μια ηγεσία που θα ενώνει, αντί να διχάζει, που θα στηρίζει την οικογένεια, την πίστη, την πατρίδα χωρίς να εργαλειοποιεί τα ιερά και τα όσια για προσωπικό όφελος.

Γι’ αυτό, όσοι σήμερα σχεδιάζουν «πατριωτικά κόμματα» με παλιές φιγούρες και πρόσκαιρες συμφωνίες, δεν προσφέρουν πραγματική λύση. Αντίθετα, διασπούν το πατριωτικό ρεύμα και το κρατούν αδύναμο, για να παραμείνει το σύστημα ανέγγιχτο. Η πατριωτική παράταξη χρειάζεται θεσμούς, οργάνωση, σχέδιο και ανιδιοτελή ηγεσία.

Η ΝΙΚΗ με τη συλλογική της ηγεσία υπηρετεί αυτή την αρχή. Χωρίς προσωπικές επιδιώξεις, χωρίς οικονομικές εξαρτήσεις, χωρίς πρόθεση να μετατραπεί σε προσωποπαγές σχήμα. Με σταθερή προσήλωση στην Παιδεία, την Ορθοδοξία, την εθνική κυριαρχία και την προστασία της οικογένειας, η ΝΙΚΗ οικοδομεί μακροπρόθεσμα, μακριά από τις σειρήνες της «εύκολης λύσης» και του εντυπωσιασμού, το μέλλον της Ελλάδας.

Η Ελλάδα χρειάζεται Καποδίστριες, όχι άλλους Τραμπ. Χρειάζεται ανθρώπους που δεν φοβούνται να συγκρουστούν με τα κατεστημένα συμφέροντα, αλλά να παραμείνουν ταπεινοί και να εργαστούν με πίστη για την ανάταξη του Έθνους και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Σήμερα, το κάλεσμα προς όλους όσοι αγαπούν την πατρίδα δεν είναι να ψάχνουν νέους σωτήρες, αλλά να στηρίξουν όσους ήδη εργάζονται με ήθος, σχέδιο και πνεύμα θυσίας για το μέλλον των παιδιών μας.

Η Ελλάδα έχει ανάγκη από Καποδίστρια. Και ο καθένας μας καλείται να σταθεί στο ύψος αυτού του ιστορικού αιτήματος.

ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ

Τι είναι η ακροδεξιά – Και γιατί η ΝΙΚΗ δεν εντάσσεται σ’ αυτήν!

Το πόρισμα της ΝΙΚΗΣ για την Εξεταστική των Τεμπών 

Η έξοδος της πατρίδας μας από τα αδιέξοδα: Η πρόταση της ΝΙΚΗΣ 

Bορά στα funds τα κόκκινα δάνεια των πολιτών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων έναντι ευτελούς τιμήματος / Άρθρα για την Οικονομία

Ο Προφήτης Ηλίας δεν ανήκει στο παρελθόν· είναι παρών σε κάθε ψυχή που αρνείται να λατρέψει ψεύτικους θεούς.

Κούρος Αλέξανδρος

ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ

Η μορφή του Προφήτη Ηλία διασχίζει την ιστορία της σωτηρίας με φωτιά, ανεμοστρόβιλους και εκρηκτικές παρουσίες του Θείου, σε μια εποχή που ο Θεός είτε σιωπούσε είτε κρυβόταν. Η πυρφόρος ανάβασις του Ηλία δεν αποτελεί απλώς το τέλος ενός βίου, αλλά είναι μυσταγωγική αποκάλυψη της εσχατολογικής μας ταυτότητας: είμαστε όντα προορισμένα για ανάληψη, αρκεί να περάσουμε από εκεί, που ο Θεός απαντά με φωτιά.

Η προσωπικότητα του Προφήτη Ηλία φέρει τη σφραγίδα μιας διττής φύσης: ασκητής και κοινωνικός κριτής, μυστικός θεολόγος και δημόσιος φορέας κρίσης, άγριος και τρυφερός, αποκαλυπτικός και σιωπηλός. Η διπλή χάρις που μεταδίδει στον Ελισσαίο διπλή όχι ποσοτικά αλλά υπαρξιακά, είναι η εσωτερική μετάδοση του πνευματικού ήθους: το πνεύμα του προφήτη δεν παραχωρείται με λέξεις αλλά με πυρφόρες πράξεις, με την εγκατάλειψη του εγώ και την ανάληψη του άλλου.

Ο Θεός, στον Ηλία, δεν αποκαλύπτεται στην τρικυμία ούτε στον σεισμό. Έρχεται μέσα σε ένα αεράκι λεπτό, σχεδόν ψίθυρο. Και όμως, πριν και μετά από αυτή τη σιωπή, εμφανίζεται και ως φωτιά που κατατρώει το θυσιαστήριο. Αυτή η αντίφαση φανερώνει τον Θεό της σχέσης και της ετερότητας: δεν είναι δύναμη ηθικής αυταρχίας, αλλά Θεός του Προσώπου που προσκαλεί σε κοινωνία μέσα από φωτιά και σιωπή.

Ο Ηλίας, παρών και στην Μεταμόρφωση του Χριστού, γίνεται γέφυρα μεταξύ Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Είναι η παλιά φωνή που δεν σίγησε, αλλά ανανεώθηκε. Δεν πρόκειται για γραμμική συνέχεια, αλλά για πνευματική ενότητα του Θείου Λόγου στον χρόνο, όπως το φώς του ήλιου που πέφτει σε διαφορετικά τοπία μα παραμένει το ίδιο.

Ο προφήτης, παρά την πνευματική του πληρότητα, κατατρύχεται από υπαρξιακή μοναξιά. «Κύριε, έμεινα μόνος», φωνάζει. Η ψυχή του δεν αντέχει τη σιωπή του κόσμου και την απουσία ανταπόκρισης. 

Εδώ δεν βλέπουμε έναν υπερήρωα της πίστης, αλλά έναν άνθρωπο τραγικά συνειδητοποιημένο: η φλόγα που καίει μέσα του τον αποξενώνει από τον κοινό νου. Κρύβεται, θρηνεί, ζητά θάνατο. Κι όμως, ο Θεός δεν τον απορρίπτει, αλλά τον τρέφει με άρτο και ύδωρ.
Η ψυχολογία του Ηλία θυμίζει την υπαρξιακή απορία του σύγχρονου ανθρώπου: πού είναι ο Θεός σε έναν κόσμο βουβό, με λατρείες χωρίς θυσία, με ναούς χωρίς πνεύμα; Ο Ηλίας δεν είναι μακρινός ήρωας· είναι καθρέφτης της πνευματικής ερήμωσης που ζητά και πάλι την πυρφόρο παρουσία.

Ο Ηλίας συγκρούεται με το κατεστημένο, με το βασιλικό ζεύγος Αχαάβ και Ιεζάβελ, καταγγέλλει την ειδωλολατρία και την κοινωνική αδικία. Η προφητεία δεν είναι απλώς μυστικιστική εμπειρία· είναι πολιτική πράξη, φωνή υπέρ των φτωχών, κραυγή κατά της συστημικής διαφθοράς. 

Σήμερα, σε έναν κόσμο όπου ο «Βάαλ» άλλαξε ονόματα όπως: κατανάλωση, ατομικισμός, τεχνοφετιχισμός η φωνή του Ηλία αντηχεί ως κάλεσμα σε εγρήγορση: να μη συμβιβαζόμαστε με το άδικο, να μη σιωπούμε μπροστά στην πνευματική νέκρωση.
Η πυρφόρος ανάβασις δεν είναι ιδιωτικό όραμα, είναι δημόσια πράξη. Είναι η άρνηση να ταυτιστεί ο Θεός με τα είδωλα της εξουσίας ή της θρησκευτικής υποκρισίας. Ο Ηλίας είναι ο ασκητής της Ιστορίας· δεν φεύγει από τον κόσμο, αλλά τον κρίνει από την ερημιά του πνεύματος.

Στο βάθος, ο Ηλίας μάς διδάσκει ότι ο σκοπός της ζωής δεν είναι η επιβίωση αλλά η θέωση. Η ανάληψη του είναι υπόσχεση εσχατολογική: ότι ο άνθρωπος, όταν αδειάσει από το εγώ, γεμίζει από το Πνεύμα. Η διπλή χάρις, τότε, είναι η συμμετοχή όχι μόνο στο έργο, αλλά και στην ύπαρξη του Θεού. Ο Ηλίας, ως τύπος του Χριστού και των τελείων, φανερώνει την δυνατότητα του ανθρώπου να μεταμορφωθεί, να ανάψει από το άκτιστο φώς και να γίνει κι αυτός φώς όχι για να καίει, αλλά για να φωτίζει.

Ο Προφήτης Ηλίας δεν ανήκει στο παρελθόν· είναι παρών σε κάθε ψυχή που αρνείται να λατρέψει ψεύτικους θεούς. Είναι η σπίθα σε κάθε καρδιά που διψά για αλήθεια. Είναι η μαρτυρία ότι ο Θεός "ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα", προσκαλεί και τον άνθρωπο να γίνει φλόγα, να γίνει προφήτης, να γίνει ουρανός.

Απάντηση στο απαράδεκτο άρθρο του Άρη Στεφανίδη "Γιατί οι πλείστοι κάνουν λάθος στην εκτίμηση των επερχομένων"

 

Επειδή έχω πάρει ανάποδες, και παρακαλώ συγχωρέστε με, θα αναδημοσιεύσω και θα σχολιάσω το "άρθρο" του κ. Άρη Στεφανίδη Γιατί οι πλείστοι κάνουν λάθος στην εκτίμηση των επερχομένων, το οποίο θεωρώ απαράδεκτο και το οποίο ουσιαστικά γράφτηκε για να χτυπήσει τη ΝΙΚΗ, συσσωρεύοντας ένα σωρό ψευδοσοφίες τη μία πάνω στην άλλη - και παίζοντας το παιχνίδι του συστήματος, όπως πολλά παρόμοια παραληρήματα.

Είναι αξιοπρόσεκτο ότι κανένα άλλο πολιτικό κίνημα δεν τον ενοχλεί (παρότι υπάρχουν και άλλοι που επικαλούνται πίστη και πατρίδα), μόνο η ΝΙΚΗ. Δηλαδή μόνο εκείνη η δύναμη που έχει φέρει τον αγώνα για την Ορθοδοξία και την ελευθερία της πατρίδας μέσα στη Βουλή. Μήπως τελικά αυτό είναι που θέλει να σαμποτάρει; 

Τον ενοχλεί μόνο εκείνη η δύναμη που αποτελείται από ανθρώπους με ουσιαστική πνευματική ζωή, ταπεινότητα και ήθος. Κι αυτά προφανώς τον ενοχλούν, όπως τον διάβολο το λιβάνι. Δεν τα ξέρει, δεν τα βλέπει, μάλλον αόμματος είναι.

Παραθέτω το άρθρο και το σχολιάζω ενδιάμεσα:

Πολύ κουβέντα γίνεται για την φύση των επερχομένων γεγονότων, την ένταση και τις επιπτώσεις στην ανθρωπότητα. Πρώτα υπάρχουν οι ανόητοι ψηφοφόροι όλων των κομμάτων, που δεν ανησυχούν σχεδόν καθόλου. Πόσο χοντρόπετσοι; ούτε το 1% δεν φαντάζονται από όσα έρχονται. Ας μην δούμε μεγάλα ποσοστά αυτοκτονιών σε αυτούς, όπως κατά την κρίση του 1929. Τότε οι χρηματιστές αυτοκτονούσαν πηδώντας από τα παράθυρα, με το χάσιμο των περιουσιών. Πρόσφατα με την κρίση της Lehman Brothers (2008), οι οικονομικοί παράγοντες φέρθηκαν πιο ψύχραιμα.

Προ 2 ετών είχα μία αντιπαράθεση με γνωστούς, που ανεμείχθησαν στο κόμμα ΝΙΚΗ. Όλοι αμφισβητούσαν την θέση μου ότι τίποτα δεν θα προκύψει προς βελτίωση του Ελληνικού προβλήματος. Η θέση μου βασιζόταν σε 2 σημεία :

α) Ένα τέτοιο κόμμα (όπως παρουσιάστηκε – όχι όπως κατήντησε) μόνον συνειδητοποιημένοι Ορθόδοξοι μπορούν να το ψηφίσουν. Όταν αυτοί είναι το 2-3% του συνόλου, ήταν “θαύμα”, που μπήκε στη Βουλή (όριον εισόδου 3%).  

Ν: Τότε, αν είσαι πατριώτης και πιστός εσύ, προσπάθησε να καταλάβει η πλειοψηφία του λαού και την αξία της Ορθοδοξίας και την τεράστια σημασία που θα έχει μια αυριανή κυβέρνηση της ΝΙΚΗΣ για την ποιότητα της ζωής του και την ευημερία της πατρίδας μας! Τι κάθεσαι και λες περί 2-3%; Κάνε προσπάθεια να αυξηθεί!

β) Κάποτε ένας πιστός, ενδιαφερόμενος να πολιτευτεί, συμβουλεύτηκε τον σήμερα όσιο γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη. Η απάντηση του οσίου : “παιδί μου, η πολιτική έχει και δύσκολες περιπτώσεις, όπως αν πάρεις μια φρέσκια ντομάτα και την βάλεις μέσα σε ένα καφάσι με σάπιες ντομάτες, τι θα πάθει, δεν θα σαπίσει και αυτή;”. Όταν ένας “θεόπτης” έχει αυτή την γνώση, πώς να διαφωνήσεις, αν θες να ισχυρίζεσαι ότι πιστεύεις;

Ν: Δηλαδή ο αρθρογράφος, παραθέτοντας εσφαλμένα από τον άγιο Εφραίμ Κατουνακιώτη, προφανώς απορρίπτει ότι υπάρχουν άγιοι που ήταν πολιτικοί (αυτοκράτορες πχ, από τον άγιο Κωνσταντίνο μέχρι τον άγιο Ιωάννη Βατάτζη) και επίσης καλεί όλους τους ορθοδόξους Έλληνες να σηκώσουν τα χέρια ψηλά και να αποδεχτούν ότι η πατρίδα μας πρέπει να μείνει για πάντα αλλοτριωμένη και μονίμως υπόδουλη στο αντιχριστιανικό και νεοταξίτικο κατεστημένο! Ωραίο μήνυμα περνάει!

Μόλις προχθές ένα από αυτά τα άτομα, μου εξιστόρησε τα όσα βρώμικα συνέβαιναν στη ΝΙΚΗ ένα κόμμα πλήρως υποταγμένο στο πολιτικό εγκληματικό παρακράτος [Ν: άλλη μια αβάσιμη συκοφαντία για το κίνημα που έχει οργώσει την Ελλάδα να μιλάει κατά του ψηφιακού ολοκληρωτισμού, έχει αντιδράσει με όλες του τις δυνάμεις στη woke ατζέντα και έχει διοργανώσει ιστορικής σημασίας εκδηλώσεις για την οικογένεια και το δημογραφικό, καθώς και για τα εθνικά θέματα] και κυρίως όσα συμβαίνουν κατά του αγωνιστή βουλευτή Νικολάου Παπαδοπούλου (το μοναδικό καθαρό στοιχείο της Βουλής [Ν: από πού προκύπτει ότι είναι καθαρό στοιχείο και μάλιστα "το μόνο"; Δυστυχώς το αμφισβητούμε έντονα, εφόσον συκοφάντησε και συκοφαντεί το Κίνημα που τον ανέδειξε και ισχυρίζεται ΨΕΥΔΩΣ ότι διεγράφη λόγω της παρέμβασής του στην Πινακοθήκη]), ουσιαστικά επιβέβαιώνοντας την πεποίθησή μου ότι το φαύλο πολιτικό σύστημα θα φύγει με άλλο τρόπο κι όχι πολιτικό. Διότι το πρόβλημα δεν είναι κοσμικό αλλά πνευματικό.

Αν το πολιτικό σύστημα (ανεξαρτήτως κομμάτων – “όλοι μαζί τα τρώνε”, άλλος πιο γκουρμέ κι άλλος πιο “γαργαντούικα” [Ν: πετάμε μια τρακατρούκα και καθαρίσαμε]) είναι η κορυφή του παγόβουνου της κρίσεως που βιώνουμε, υπάρχουν άλλα κρίσιμα προβλήματα πιο θανατηφόρα, που υποθάλπουν το πολιτικό αντι-κράτος προς όφελός τους. Κύριο παράδειγμα το διεθνές σιωνιστικό τραπεζικό σύστημα, που διευθύνει την αρπαγή των περιουσιών των Ελλήνων και της Ελλάδας αλλά κυρίως κατευθύνει τον εκμαυλισμόν της ζωής μας και την κατεδάφιση της Ορθοδοξίας. Όλα αυτά χωρίς ο Έλληνας να παίρνει “χαμπάρι” γιατί από χρόνια έχει αποστατήσει από την Πίστη του Χριστού, ουσιαστικά προσκυνώντας τον αντικείμενον.

Ν: Γιατί αποσιωπά τις αλλεπάλληλες παρεμβάσεις της ΝΙΚΗΣ για τα θέματα αυτά; Για την Τράπεζα της Ελλάδος, για την παντοδυναμία των τραπεζών και για τους πλειστηριασμούς; Για την Ορθοδοξία, για την Παιδεία, για την ορθόδοξη αγωγή, για τη νεολαία, για την οικογένεια; Για τη Ρωμιοσύνη; Διαρκώς η ΝΙΚΗ κάνει τέτοιες παρεμβάσεις! Δεν πήρε είδηση ο αρθρογράφος; Δεν πήραν είδηση οι αναγνώστες του; Έλεος πια! Διαβάστε και τίποτα!

Για τα υπόλοιπα, δηλαδή όσα γράφει από εδώ και κάτω, δεν θα διαφωνήσω επί της ουσίας, ΑΛΛΑ θα πω: αφήστε εκείνους που ανέλαβαν ΚΑΙ πολιτικό αγώνα υπέρ πίστεως και πατρίδος να το κάνουν. Αν δεν θέλετε να τους βοηθήσετε (όπως έχετε χρέος), τουλάχιστον μην τους υπονομεύετε!

Πιστεύω ότι εύκολα θα απορρίπτατε και την Επανάσταση του 1821 λέγοντας "δεν γίνεται τίποτα, όλα είναι στημένα, δεν υπάρχει ελπίδα για απελευθέρωση". Σωστά; 

Αυτό είναι το κύριο πρόβλημα και εξ αιτίας αυτού η χώρα οδηγείται στην απόλυτη απώλεια.

Είναι αδιανόητο μία χώρα που ελευθερώθηκε με την δύναμη του Χριστού, όπως όλοι οι ένδοξοι αγωνιστές ομολόγησαν, να προδίδει την Πίστη και να προσκυνά τον διάβολον και τα όργανα αυτού.

Όλες οι πρόσφατες καταστροφές (πχ. οι 2 παγκόσμιοι πόλεμοι, η κρίση το 1929, οι δίδυμοι πύργοι, οι κατά τόπους πόλεμοι) οδηγήθηκαν από το σιωνιστικό κατεστημένο για την καθυπόταξη και εκμαυλισμόν της οικουμένης. Έτσι και τώρα, όλα όσα έχουν προφητευθεί, από τους ίδιους θα οδηγηθούν, δηλ. ο Γ’ΠΠ, το παγκόσμιο τραπεζικό κραχ, η επισιτιστική κρίση και η παγκόσμια λειψυδρία, η διασπορά ασθενειών και εξάρτηση από θανατηφόρους θεραπείες (βλέπε πρόσφατα μπόλια και τα θανατικά που σέρνονται) και άλλα πολλά. Σκοπός η εξάρτηση του κόσμου από τις επιβαλόμενες πρακτικές (χάραγμα Ακοκαλύψεως κ.α), όλων όσων τρομαγμένων θα επιβιώσουν από τα δεινά.

ΟΜΩΣ :

αυτή την φορά ο “Επιβλέπων επί την γην και Ποιών αυτήν τρέμειν” (και “βουλιάζειν” και “ηφαιστειείν” και “τσουνάμειν”, συμπληρώνω) θα κατευθύνει τις καταστρεπτικές ενέργειες, ώστε να εξαλειφθούν όλα τα καθάρματα επί γης και οι πάσης φύσεως αμετανόητοι! Θα επιζήσουν όσοι έχουν πραγματική σχέση με τον Χριστό και όσοι Εκείνος κρίνει ότι θα αποκτήσουν αυτήν. Τα ψέμματα τελειώνουν, τα οργανάκια του διαβόλου θα εξαλειφθούν από την γη, ώστε η ανθρωπότητα να οδηγηθεί στα Έσχατα με Χριστότητα.

ΕΠΙΠΛΕΟΝ :

θα εξαλειφθούν οι συνήθειες, που επέβαλαν οι σιωνιστές, πολλές από τις οποίες απεδέχθη ασμένως ο κοσμάκης, θεωρώντας τα “πρόοδον της ανθρωπότητας”. Κούνια που του κούναγε. Δεν συζητάμε για πάσης φύσης νυχτερινές διασκεδάσεις μόνον αλλά και τα καθημερινά ντελιβεράδικα με γεύματα παρασκευασμένα εκτός σπιτιού, μάλλον θα τα ξεχάσουμε. Ο κακώς εννοούμενος τεχνολογικός πολιτισμός θα εκλείψει, ώστε οι άνθρωποι να πάρουν αξία από την ψυχή τους και όχι από το αυτοκίνητο ή την μοτοσυκλέτα τους. Η παιδεία θα αλλάξει εντελώς και θα εκλείψουν τα πανεπιστήμια του διαβόλου της Εσπερίας.

Εξηγούσα σε κάποιον 25χρονον νεαρόν (με καθαρή ψυχή αλλά δυστυχώς μπολιασμένο με το σκουπιδαριό του κόσμου που επιβλήθηκε) ότι τα ξενυχτάδικα τέλος και με ρώτησε :

– και πώς θα βρίσκουμε κανένα “γκομενάκι”.

– όπως τα παλιά χρόνια, στα πανηγύρια, απάντησα γελώντας και συνέχισα :

– δηλαδή για να βρεις ταίρι μόνο μέσα από επίδειξη το γυρεύεις; στην καθημερινότητα δεν υπάρχουν ευκαιρίες να αξιολογήσεις άλλα ανώτερα στοιχεία, πέρα από τα μπούτια και τα στήθη; κοτοπουλίνες ψάχνετε;

Επαναλαμβάνω ότι η ανθρωπότητα θα προετοιμαστεί για τα Έσχατα με Χριστότητα. Ν: Προσωπικά, δυστυχώς δεν βλέπω χριστότητα (sic) σ' αυτά που γράφεις.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ :

Η ζωή μετά τα επερχόμενα θα αποστειρωθεί πλήρως από τις δαιμονικές ακίδες, που μπολιάστηκε η ανθρωπότητα εδώ και 250 χρόνια και θα αποκτήσει την αρχική αγνότητα και κάλλος, ώστε η Τελική Κρίση να είναι ευτυχής. Δυνατότητα νέας εξεταστικής, δεν χωρά στη συγκεκριμένη περίσταση! Τον σκοπόν των αλλαγών που έρχονται, ελάχιστοι αντιλαμβάνονται.

Καλόν αγώνα, η νύχτα φεύγει και ο Χριστός έρχεται στις ψυχές μας!

Άρης Στεφανίδης

Ν: Από τα σχόλια αποδελτιώνω τα εξής ξεκαρδιστικά:

1. Του συντάκτη:
   @ GB : Δεν ήθελα να πλατυάσω το θέμα στον Ν.Παπαδόπουλο, αλλά ανέφερα στους γνωστούς μου ότι ούτε από την αναμενόμενη κίνησή του θα προκύψει πολιτική λύση. Ο συλλογισμός ότι δεν σάπισε και αυτός είναι εντελώς σαθρός και δείχνει άγνοια της Ορθοδοξίας. Οι άγιοι πώς αγίασαν; Επειδή δεν έκαναν ότι και οι άλλοι. Να μην εκληφθεί ότι τον ονοματίζω άγιον, αυτά ο Χριστός τα ξέρει αλλά προς το παρόν έχει επιλέξει να κουβαλάει σταυρό. Ως πότε, θα δούμε. Η άποψη του Ρακοβαλή με αφήνει αδιάφορον γιατί μάλλον σάπισε μέσα στη ΝΙΚΗ, αφού όπως με πληροφόρησαν έπαψαν προ πολλού να ακολουθούν τις οδηγίες του “γέροντος” και να κάνουν τα δικά τους. Αυτός με τόσες παρακαταθήκες από τον όσιο Παϊσιον γιατί δεν διαμαρτυρήθηκε όπως ο Παπαδόπουλος; Τώρα πού είδες βΟλευτές να αγωνίζονται εντλος βουλής κατ´λα του συστήματος; Απορώ. Μήπως έχεις ΑΙ μάτια; Όλοι προδότες είναι, ξεπουλημένοι στον αντικείμενον.
   Δηλαδή, αντί να προβληματιστεί για την άποψη του Ρακοβαλή, προεξοφλεί πως, για να συντάσσεται με τη ΝΙΚΗ, "σίγουρα" έχει σαπίσει! Είναι σοβαρό σκεπτικό αυτό;
2. 
   Ενός αναγνώστη με το ψευδώνυμο Φίλων:
3.  
4. Το απόκομμα νίκη με επικεφαλής τον θεολόγο Νατσιό απεκαλύφθη με συνοπτικές διαδικασίες γιατί έπρεπε να περάσει το κατώφλι του 3% με τη βοήθεια της Singular Logic.Hταν έρμαιο του Οβριού εφοπλιστή Ρέστη:συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις να γίνει συνεορτασμός για κοινό πασχάλιο πλέον με το θηρίο της αποκαλύψεως-πάπα- στα μιαρά σχέδια του Οικουμενισμού φέτος τον Απρίλιο, 1700 έτη από την 1η Οικουμενική Σύνοδο Νικαίας, με τον λατινόφρονα πατριάρχη Βαρθολομαίο.Θα γίνει τελικά τον Νοέμβριο καθώς απεβίωσε ο πάπας Φραγκίσκος. O συγκεκριμένος κομματάρχης-τρομάρα του θεολόγος Νατσιός- όταν τον ρωτούσαν επιτακτικά προεκλογικά στην Κατερίνη, γιατί δεν πάιρνει θέση κατά του Οικουμενισμού, απαντούσε ο μωροφιλόδοξος κουφιοκεφαλάκης:δεν είμαστε σέκτα παλιοημερολογητών…!Ιδού απόκριση γελωτοποιού αρλεκίνου….Επιμύθιο:Με κουτσό άλογο επικεφαλής, τριπλοεμβολιασμένος ο κύριος λαοπλάνος , επελέγη να κάψει τις τελευταίες εφεδρείες χρηστοήθειας που τον πίστεψαν και τον ψήφισαν.Ο κύριος Παπαδόπουλος, ανεξάρτητος βουλευτής πλέον, που τον έζησε από κοντά διαρυγνύει τα ιμάτιά του για την ιταμή εικόνα που έχει εισπράξει από το προναφερόμενο υποκείμενο όσο διάστημα συνηπήρξαν στο φαυλοκρατούμενο εβραιοκρατούμενο κομματίδιο.Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.Αιδώς Αργείοι!
5. 
   
6. Ο ανωτέρω σχολιογράφος, αν δεν είναι βαλτός από το σύστημα, τότε είναι ανόητος και εμπαθής.
7. Γράφει πως η ΝΙΚΗ ήταν "έρμαιο του Οβριού εφοπλιστή Ρέστη" (από πού ακριβώς προκύπτει αυτό;;;) και στο ξεκάρφωτο πετάει και μια άσχετη φωτοβολίδα για το κοινό πασχάλιο με τον πάπα και τον οικουμενικό πατριάρχη.
8. Βρίζει σκαιά και βάρβαρα τον Νατσιό (που έχει αλωνίσει και αλωνίζει όλη την Ελλάδα να μιλάει για Ορθοδοξία και πατρίδα - αλήθεια τι αντίστοιχο έκανε ο συγκεκριμένος σχολιογράφος; - και έχει στο ενεργητικό του δεκάδες άρθρα και εκπομπές για πατρίδα και θρησκεία εδώ και περισσότερα από δέκα χρόνια), αγνοεί - φυσικά, γιατί είναι ανόητος ή βαλτός - ότι ο Οικουμενισμός δεν είναι πολιτικό ζήτημα και ότι η ΝΙΚΗ δημιουργήθηκε για τα πολιτικά ζητήματα της πατρίδας μας, κι όμως ο Νατσιός έχει τοποθετηθεί ΚΑΙ κατά του Οικουμενισμού! Δες: Ο Νατσιός για την κηδεία του πάπα Φραγκίσκου, τον παπισμό & την «ένωση των Εκκλησιών»
9. Τον χαρακτηρίζει τριπλοεμβολιασμένο (από ΠΟΥ προκύπτει αυτό;), του επισωρεύει ένα σωρό ύβρεις και φυσικά (όπως και άλλοι όμοιοί του δυστυχώς) αποθεώνει τον Ν. Παπαδόπουλο, γράφοντας πως ο τελευταίος... έχει δήθεν εισπράξει ιταμή συμπεριφορά από τον Νατσιό, ο οποίος Νατσιός αντιθέτως έκανε υπομονή αγίου με την απαράδεκτη συμπεριφορά του Παπαδόπουλου πριν ΑΝΑΓΚΑΣΤΕΙ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ να τον διαγράψει, αφού δεν πήγαινε άλλο με τις ύβρεις και τις συκοφαντίες κατά της ΝΙΚΗΣ!
10. Δηλαδή πλήρης διαστρέβλωση της πραγματικότητας, για αναγνώστες που μασάνε κουτόχορτο!
11. Δεν ξέρω αν άξιζε τον κόπο να τα δημοσιεύσω αυτά, αλλά λυπήθηκα και θύμωσα και ελπίζω να μου αναγνωρίζεις το δικαίωμα, αγαπητέ αναγνώστη, να βγάζω κι εγώ καμιά φορά τον καημό μου για την κακομοιριά που μας δέρνει, εμάς, που υποτίθεται ότι ανήκουμε στον χώρο της Ρωμιοσύνης και της Ορθοδοξίας. Ευχαριστώ για την κατανόηση. Ο Θεός μαζί μας. 
12.  
13. ΥΓ. Σε ενημερώνω, αν δεν γνωρίζεις το ιστολόγιό μας, ότι εδώ και χρόνια δεν δημοσιεύω πια σχόλια. Τα έκοψα, γιατί ΒΑΡΕΘΗΚΑ τα "αδελφικά" μαχαιρώματα ορθοδόξων κατά ορθοδόξων, και ούτε που τα διαβάζω πλέον. Αν θέλεις να σχολιάσεις, μην κάνεις τον κόπο. Αν μπορείς να προβληματιστείς λίγο, σε παρακαλώ κάνε το. Αν όχι, τα συλλυπητήριά μου. Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν. 
14. 
    

Των αγίων ημερών άγιοι & μνήμες

 

Η αγία Μακρίνα η Φιλόσοφος και η Παγκόσμια Ημέρα για τη Μόρφωση των Γυναικών (19 Ιουλίου) 

19 Ιουλίου, η σωτηρία των Φιλιατρών από τους Ναζί με εμφάνιση του αγίου Χαραλάμπους στο Γερμανό διοικητή (1944)

Πώς ο άγιος Χαράλαμπος διέσωσε το 1944 τα Φιλιατρά από τους Ναζί Γερμανούς;

20 του Ιούλη: Ο αθάνατος (κατά χάριν), ο αναβάτης του πύρινου άρματος, ο πύρινος προφήτης Ηλίας ο Θεσβίτης

Η σκληρότητα του προφήτη Ηλία & η τιμωρία του



20 Ιουλίου, της αγίας Μαρίας Σκόμπτσοβας του Παρισιού, και των σύγχρονων Ορθόδοξων αγίων της Γαλλίας που γιορτάζουν μαζί της!...

Και αγγλικά (πιο αναλυτικά): Orthodox New Martyrs in France vs Nazi

Υμνογραφικά για την αγία Μαρία Σκόμπτσοβα και άλλους από έναν "ροκά" υμνογράφο


 
"Ένα πετραδάκι στο πέδιλό μου" ("Οι Τούρκοι τα ξημερώματα είχαν μπει στην Κύπρο και είναι ακόμα εκεί")

20 Ιουλίου 1974: Τουρκική εισβολή στην Κύπρο

Εθνομάρτυρες της Κύπρου κατά την τουρκική εισβολή (από τους πολλούς): Παύλος Κουρούπης, Στυλιανός Καλμπουρτζής

Ένας άγνωστος Κύπριος νεομάρτυρας

Ο παππούς Χατζηφλουρέντζος, ένας σύγχρονος άγιος από τη Μηλιά Αμμοχώστου (με πολλά links)

29 Μαΐου (& όχι μόνον): “Επίθεση” στους Τούρκους!...

21 Ιουλίου: "Πάω να εμπαίξω τον κόσμο": ο άγιος Συμεών ο διά Χριστόν Σαλός και Ιωάννης ο συνασκητής του

Άλλοι άγιοι των ημερών, από 19 ώς 21 του ζεστού Ιούλη μας...



Και φυσικά:

Οι θρησκευτικές γιορτές ως παράγοντας ποιότητας ζωής

Άγιοι & πανηγύρια του Ιούλη

Δεν κρατούν μόνο ένα κιβώτιο. Κρατούν την ίδια τη Ρωμιοσύνη (λείψανα του αγίου Κοσμά του Αιτωλού)...

 

Αμφοτεροδέξιος (16 Ιουλίου 2025)

Ήταν σαν σήμερα. Η πρώτη επέτειος φέτος, χωρίς τον πρωταγωνιστή του, εκείνου του ιστορικού γεγονότος, της 16ης Ιουλίου 1991.

Δύο Στάθηκαν Όρθιοι στη Λήθη.

Και φώτισαν μια Εκκλησία εκεί που δεν υπήρχε κράτος – κι έναν λαό εκεί που δεν υπήρχε φωνή.

Υπάρχουν στιγμές που δεν ανήκουν πια στην Ιστορία, αλλά στη μνήμη του Θεού. Μια τέτοια στιγμή αποτυπώνεται σ’ αυτή τη φωτογραφία: δύο ιεράρχες, ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος και ο τότε Σιναΐτης και μετέπειτα Μητροπολίτης Αργυροκάστρου Δημήτριος, κρατούν στα χέρια τους τα ιερά λείψανα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Δεν κρατούν μόνο ένα κιβώτιο. Κρατούν την ίδια τη Ρωμιοσύνη που δεν δαμάζεται, τη μνήμη του Ευαγγελίου που περπάτησε στα βουνά και στα ποτάμια της Ηπείρου και ξύπνησε λαούς από τη λήθη.

Η εικόνα αυτή δεν είναι μόνο ιστορική, είναι προφητική. Ο Κοσμάς δεν επιστρέφει απλώς. Ανασταίνεται στο βλέμμα και την πορεία των δύο αυτών ανθρώπων που τον τίμησαν όχι μόνο με λόγια, αλλά με έργο, αγώνα, εγκαρτέρηση και προσφορά. Δεν είναι τυχαίο πως και οι δύο ... ο ένας Αρχιεπίσκοπος πάσης Αλβανίας και ο άλλος Μητροπολίτης σε μια αιματοβαμμένη Μητρόπολη της Βορείου Ηπείρου, επανειλημμένα μας υπενθύμιζαν: “Κάντε πράξη τα διδάγματα του Αγίου Κοσμά. Όχι να τα λέτε· να τα ζείτε”.

Η πρώτη επέτειος φέτος, χωρίς τον πρωταγωνιστή του, εκείνου του ιστορικού γεγονότος της 16ης Ιουλίου 1991. Διότι είναι πράγματι ιστορικό γεγονός η άφιξη στα μέρη τούτα της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αλβανίας ενός κανονικού Ορθοδόξου Επισκόπου μετά από 45 χρόνια απουσίας.

Στην Αλβανία της καταρρέουσας αθεΐας, στην Ήπειρο της λησμονημένης ελληνικότητας, στην Εκκλησία που μόλις ανάσαινε, εκείνοι μετέφεραν όχι μόνο σκήνωμα, αλλά πίστη, θυσία, και μαρτυρία.

Η φωτογραφία το μαρτυρεί: δεν υπάρχει χώρος πιο ιερός από έναν άνθρωπο που δίνεται ολοκληρωτικά. Δεν υπάρχει τόπος πιο ελληνικός και πιο πανανθρώπινος από εκείνον που βγάζει μυστικά φως μες στη νύχτα.

Δες εδώ ολόκληρο το εξαιρετικό άρθρο του εξ Αργυροκάστρου Ορφέα Μπέτση: "Χρόνος και χώρος για τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο"

[εμείς από τον κ. Δημοσθένη Ζιούλη]

Η εξατομίκευση που ζούμε σήμερα...

 

 

Φωτο από εδώ

 

Πέτρος Π. Θεοδωρίδης

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ

Η εξατομίκευση που ζούμε σήμερα έχει βαθιές ρίζες, που ξεκινούν και από το τρεχούμενο νερό μέσα στο σπίτι. 

Όταν πήγαινες στη δημόσια κρήνη για νερό, αυτός ο τόπος γινόταν αναγκαστικά ένας δημόσιος χώρος, όπου συναντιόμασταν όλοι. Ακόμα και τα άγρια ζώα στη Σαβάνα μοιράζονται δημόσιους τόπους για να πιούν νερό — εκεί όπου συνυπάρχουν, με όλους τους κινδύνους που αυτό κρύβει. Όμως όταν το νερό έρχεται απευθείας μέσα στο σπίτι, δημιουργείται η αίσθηση της ιδιωτικότητας. 

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με το τηλέφωνο. Θυμάμαι παλιά, πριν ακόμα έχουμε κινητά, το τηλέφωνο ήταν πάντα στο περίπτερο ή στο ψιλικατζίδικο — άλλος ένας δημόσιος χώρος, μια φωλιά όπου μαζευόντουσαν όλοι. Σήμερα όμως το κινητό τηλέφωνο μας απομονώνει… Μας δίνει την ψευδαίσθηση ότι έχουμε τον κόσμο ολόκληρο στην τσέπη μας, ότι είμαστε αυτάρκεις. Κρατάμε μέσα στο smartphone μας όχι μόνο τους φίλους μας, αλλά και τις σκέψεις μας, σχεδόν την ψυχή μας, εκτεθειμένη και “επίπεδη” στην οθόνη. 

 

Αυτό μας κάνει τελικά πιο επιφανειακούς, πιο συμβατούς, πιο ίδιους. Γινόμαστε μια μαζική παρέα «εξατομικευμένων» ανθρώπων που μοιάζουν παράξενα όμοιοι. Δεν είναι λοιπόν σωστό να σκεφτόμαστε ότι αυτή η σύγχρονη εξατομίκευση είναι αντίθετη με την ομοιομορφία που φέρνει ο ολοκληρωτισμός. Αντίθετα, σήμερα η εξατομίκευση είναι η βάση ενός καινούργιου είδους ολοκληρωτισμού, όπου το παρελθόν σβήνεται και το μέλλον γεμίζει φόβο. 

Η «διαφορά» που μας αφήνουν να πιστεύουμε πως υπάρχει, είναι μόνο μια ψευδαίσθηση διαφοράς στην κατανάλωση. Μπορεί να διαφέρεις στα ρούχα ή τις απόψεις, αρκεί να καταναλώνεις. Αν δεν μπορείς — αν είσαι πρόσφυγας, άνεργος, μετανάστης ή κοινωνικά αποκλεισμένος — τότε χάνεις, λίγο ή πολύ, την ανθρώπινη ιδιότητα. Το πιο σημαντικό σήμερα είναι να θυμόμαστε ότι πίσω από τις επιφανειακές μας διαφορές — ύψος, βάρος, χρώμα, φύλο, εθνικότητα — είμαστε όλοι μαζί ευάλωτοι, αδύναμοι και θνητοί. Αυτό είναι που τελικά μας ενώνει. 

 

Παρατηρώ επίσης μια σημαντική αλλαγή ανάμεσα στον παλιότερο και το σημερινό καπιταλισμό. Ο πρώτος δημιουργούσε ανάγκες στον υλικό κόσμο, ενώ ο σημερινός καλλιεργεί επιθυμίες πιο άυλες, επικοινωνιακές — μια συνεχή επιδίωξη για περισσότερη σύνδεση και επικοινωνία, που όμως συχνά μας απομονώνει περισσότερο. Έτσι η εποχή μας είναι μια εποχή όπου η τεχνολογία και η οικονομία παράγουν μια εξατομίκευση που δεν οδηγεί σε ελευθερία ή αυθεντικότητα, αλλά πολλές φορές σε μια μονότονη ομοιομορφία μέσα στην απομόνωση.

Παιδιά φρόνιμα ή παιδιά με ανώτερο φρόνημα;

Διαβάστε το άρθρο εδώ παρακαλώ! 

   

Και:

Για τη μνήμη του κυρ Φώτη Κόντογλου († 13 Ιουλίου)

 Ένα κλικ αγάπης και ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας για τις γιορτές των αγίων μας...

  

Άγιος Αθηνογένης, ο ποιητής του ύμνου "Φως Ιλαρόν" (16 Ιουλίου)

Της αγίας Μαρίνας & αγίας Ελισάβετ της Ρωσίας (17 Ιουλίου)

Ὁ βίος τῆς Ἁγίας Μαρίνας γιὰ παιδιὰ

Ας γίνουμε φως, όπως δίδαξε ο Χριστός...

Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ ΤΟΥ ΘΗΣΕΙΟΥ (ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΠΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ)

Στην Αγιά Μαρίνα της Βόνης!

Γιατί διψούμε για Αγίους;

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
ΒΗΜΑΤΑ (φωτο)

Η δίψα για να συναντήσουμε Αγίους ή για να μάθουμε για τη ζωή τους εκπλήσσει στους καιρούς μας. Όταν σε έναν κόσμο στον οποίο σήμα κατατεθέν είναι το άτομο και ο εαυτός, βλέπουμε πολλούς να στρέφουν το βλέμμα της καρδιάς τους στην αναζήτηση μορφών που είχαν ως κύριο στοιχείο της ζωής τους την παραίτηση από το εγώ, αναρωτιόμαστε γιατί κάτι τέτοιο συμβαίνει. Είναι θέμα περιέργειας για κάτι που ξεπερνά τα μέτρα της ζωής μας; Είναι μία βαθύτερη υπόμνηση της ψυχής μας ότι όσο κι αν οι επιθυμίες μας ικανοποιούνται, στην κανονική ή και στην εικονική πραγματικότητα, κατά βάθος δεν έχουμε βρει το νόημα που υπερβαίνει τον χρόνο, που μας δίνει ελπίδα που ξεπερνά τον θάνατο, που μας κάνει να παρηγοριόμαστε με αυτό που δεν έχουμε;

Προφανώς και τα παραπάνω είναι ερμηνείες. Στην πράξη όμως υπάρχει και μία άλλη παράμετρος, την οποία αξίζει να προσέξουμε. Είναι το ότι ο άνθρωπος πλάστηκε από τον Θεό για να υπάρχει εν σχέσει. Δεν μπορεί μόνος του. Αυτή η συγκλονιστική σκηνή από το πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, τη “Γένεση”, εκεί όπου ο πρωτόπλαστος Αδάμ ονοματίζει όλα τα ζώα που περνούν από μπροστά του στον Παράδεισο, δείχνοντας ότι δεν είναι ανώνυμα, αδιάφορα, χρήσιμα απλώς, αλλά οικεία, διότι μόνο τον οικείο τον αποκαλείς με το όνομά του, διαπιστώνει ότι ο ίδιος είναι μόνος του και δεν έχει ύπαρξη όμοια με αυτόν. 

Δεν του αρκεί η σχέση με τον Θεό. Δεν φτάνει ο Θεός, αν δεν υπάρχει και ο άνθρωπος. Και τότε ο Θεός δημιουργεί, “ποιεί”, τη γυναίκα εκ των πλευρών του Αδάμ, για να δώσει στον άνθρωπο να αντιληφθεί ότι μόνο η σχέση της αγάπης νοηματοδοτεί αληθινά την ύπαρξη και της δίνει αυθεντικό περιεχόμενο ζωής.

Οι άνθρωποι λοιπόν αναζητούμε Αγίους. Γι’ αυτό και η τηλεοπτική σειρά για τον Άγιο Παΐσιο γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Το ίδιο και η ταινία για τον Άγιο Νεκτάριο παλαιότερα. Αυτό εξηγεί και την ανάγνωση βιβλίων που αναφέρονται στη ζωή σύγχρονων Αγίων και μάλιστα γεροντάδων. 

Ως εδώ τα πράγματα θυμίζουν την αποδοχή των συναξαριών, των βίων των Αγίων στην ιστορία του κόσμου και της Εκκλησίας. Ήταν το αγαπημένο ανάγνωσμα, η αγαπημένη αφήγηση για νεώτερους και μεγαλύτερους. Πολλοί από εμάς μεγαλώσαμε με τις αφηγήσεις των γιαγιάδων μας για Αγίους, μάθαμε τι σημαίνει Εκκλησία μέσα από αυτές τις αφηγήσεις, είχαμε ως κέντρο της ζωής μας τις γιορτές των Αγίων και νιώθαμε ότι οι Άγιοι είναι η βάση για να πορευτούμε. Να τους μιμηθούμε στην πίστη και στη στάση τους στις δυσκολίες της ζωής.

Η εποχή μας, μέσω του Διαδικτύου, έχει επαναφέρει σε μεγάλο βαθμό, και ένα στοιχείο του παρελθόντος που δεν θα έπρεπε να δεσπόζει στις προτεραιότητές μας. Είναι αυτό της ερμηνείας του μέλλοντος. Κυκλοφορούνται βίντεο στο διαδίκτυο όχι προς ωφέλεια των ανθρώπων ή προς μετάνοια, αλλά ως μελλοντολογία και προφητολογία. Αυτά τα βίντεο φέρνουν φόβο και επιθετικότητα εναντίον του κόσμου. Όχι μετάνοια για τις δικές μας αμαρτίες, όπως είναι η αυθεντική παράδοση της ασκητικότητας, αλλά επίθεση εναντίον όσων δεν συμμερίζονται τις απόψεις των προφητολόγων. Και η επίθεση στρέφεται εναντίον των ποιμένων της Εκκλησίας, επισκόπων και κληρικών, που δεν κηρύττουν επανάσταση, που είναι συμβιβασμένοι, που δεν είναι πνευματικοί άνθρωποι, όπως υποστηρίζουν, άλλοτε ανοιχτά, άλλοτε κεκαλυμμένα, οι προφητολογούντες.

Ο άγιος όμως δείχνει την αγάπη και την μετάνοια. Δεν κατακρίνει, αλλά επισημαίνει την απόσταση από τον Χριστό. Ας διψάμε γι’ αυτούς τους Αγίους που μας δείχνουν την ανάγκη για σχέση με τον Χριστό και τον συνάνθρωπο. Αυτός ο δρόμος σώζει.

Δημοσιεύθηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια»
στο φύλλο της Τετάρτης 16 Ιουλίου 2025

Δείτε, παρακαλώ, και:

Αγιότητα, ένα λησμονημένο όραμα 

Οι άγιοι και η εποχή μας  

Πώς προσεγγίζουμε τους αγίους  

 

Οι άγιοι πάντες και τα παιδιά μας

Η Κυριακή των αγίων Πάντων και η αγιότητα στην Ορθόδοξη Εκκλησία 

Η αρμονία των πλασμάτων & η κληρονομιά του γέροντα Παΐσιου

Ο κόσμος γίνεται διαφορετικός...

Οι άγιοι & οι επαγγελίες (υποσχέσεις) του Θεού... 

Αυτογνωσία

Άγιοι της διπλανής πόρτας
Η άμεση γνώση του Θεού από τους ανθρώπους

Οι έννοιες αγιότητα και άγιος (& η θέωση)

Κουρουπάκη: «Η Ευρώπη ξυπνάει, η Ελλάδα επιχορηγεί παρακμή και αποσιωπά σφαγές» / «Η άρνηση άρσης ασυλίας βουλευτών για τα Τέμπη, είναι πράξη θεσμικής προδοσίας»

 

primenews

Διμέτωπη επίθεση στην κυβερνητική ακινησία αλλά και στον πολιτιστικό σχετικισμό εξαπέλυσε από το βήμα της Βουλής η βουλευτής της ΝΙΚΗΣ στον Βόρειο Τομέα Αθηνών Ασπασία Κουρουπάκη, με δύο διακριτές αλλά βαθιά συνδεδεμένες παρεμβάσεις που έθιξαν τον σκληρό πυρήνα της πολιτικής ευθύνης και του πολιτισμικού προσανατολισμού της χώρας.

«Η Ευρώπη ξυπνάει. Η Ελλάδα;»

Με φόντο τις συνεχιζόμενες διώξεις των Ελληνορθόδοξων Χριστιανών στη Συρία, η κα Κουρουπάκη αναρωτήθηκε αν η Ελλάδα θα παραμείνει «θεατής της ιστορίας» ενώ ο πολιτισμικός της ιστός καίγεται μαζί με τις εκκλησίες της Δαμασκού και του Χαλεπίου.

Η ίδια αποκάλυψε ότι ήδη από τις πρώτες αναφορές βίας κατά των χριστιανικών κοινοτήτων της περιοχής, είχε υποβάλει επισήμως επιστολή προς τον Υπουργό Εξωτερικών με συγκεκριμένες προτάσεις δράσης:

• Άσκηση διεθνούς πίεσης μέσω του ΟΗΕ και της Ε.Ε.
• Δημιουργία Παρατηρητηρίου Θρησκευτικών Ελευθεριών για τη Συρία
• Συνεργασία με το Πατριαρχείο Αντιοχείας
• Παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και καθεστώς προστασίας για τους διωκόμενους
• Αποστασιοποίηση από καθεστώτα που νομιμοποιούν την ισλαμιστική βία

Η αντίδραση της κυβέρνησης; «Γενικόλογη. Χωρίς σχέδιο. Ψυχρή» ήταν η περιγραφή της βουλευτού, η οποία δεν δίστασε να καταγγείλει την απάθεια της Αθήνας την ώρα που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εγκρίνει ψηφίσματα υπέρ των διωκόμενων χριστιανών, ύστερα και από την τρομοκρατική επίθεση στον ναό του Αγίου Ηλία στη Δαμασκό με 25 νεκρούς.

«Η προστασία των Ελληνορθόδοξων δεν είναι απλώς θέμα ανθρωπισμού, είναι ζήτημα εθνικής αξιοπρέπειας και διεθνούς ευθύνης», τόνισε, καλώντας την κυβέρνηση να εγκαταλείψει τον «διπλωματικό καθωσπρεπισμό» και να αναλάβει ενεργό δράση.

Η τοποθέτησή της:

«Η Ευρώπη ξυπνάει. Η Ελλάδα;

Στη Συρία, η ιστορία των Ελληνορθόδοξων Χριστιανών γράφεται ξανά με αίμα. Εκκλησίες βομβαρδίζονται, οικογένειες διαλύονται, παιδιά μεγαλώνουν με τον φόβο και γυναίκες εξαφανίζονται μέσα στη νύχτα. Οι μαρτυρίες από τη Δαμασκό και το Χαλέπι δεν είναι απλώς ανατριχιαστικές, είναι κραυγές απόγνωσης.

Πρώτη απ’ όλους, με επιστολή μου προς τον Υπουργό Εξωτερικών που του επέδωσα και ιδιοχείρως σε δια ζώσης συνάντηση λίγες μέρες μετά, κατέθεσα συγκεκριμένες και εφαρμόσιμες προτάσεις ζητώντας το αυτονόητο: να προστατεύσουμε τους δικούς μας ανθρώπους. Τους Ελληνορθόδοξους της Συρίας που κρατούν ζωντανή την πίστη και την ελληνική παρουσία σε μια γη που φλέγεται. Τι προτείναμε:

 Διεθνή πίεση και καταγγελία των διώξεων σε ΟΗΕ, ΕΕ και διεθνή φόρα. Ίδρυση Παρατηρητηρίου Θρησκευτικών Ελευθεριών με επίκεντρο τη Συρία. Συνεργασία με το Πατριαρχείο Αντιοχείας για στήριξη των κοινοτήτων. Ανθρωπιστική βοήθεια και ειδικό καθεστώς προστασίας για τους διωκόμενους. Διπλωματική αποστασιοποίηση από καθεστώτα που νομιμοποιούν την ισλαμιστική βία.

Και όμως, η απάντηση της κυβέρνησης ήταν ψυχρή. Γενικόλογη. Χωρίς σχέδιο. Σαν να μην ακούει. Σαν να μην βλέπει. Πόσοι ακόμη πρέπει να πεθάνουν για να κινητοποιηθούμε; Πόσες εκκλησίες να γίνουν στάχτη; Πόσα παιδιά να μεγαλώσουν χωρίς πατρίδα και πίστη;

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μόλις ενέκρινε ψήφισμα για την προστασία των Χριστιανών στη Συρία, μετά την τρομοκρατική επίθεση στον ελληνορθόδοξο ναό του Αγίου Ηλία στη Δαμασκό. 25 νεκροί! Η Ελλάδα, ως χώρα με ιστορικούς, πολιτισμικούς και θρησκευτικούς δεσμούς με τη Συρία, δεν μπορεί να παραμένει αμέτοχη. Η προστασία των Ελληνορθόδοξων δεν είναι απλώς θέμα ανθρωπισμού, είναι ζήτημα εθνικής αξιοπρέπειας και διεθνούς ευθύνης.

Καλούμε την κυβέρνηση να σταματήσει να κρύβεται πίσω από διπλωματικές ευγένειες. Να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Να δράσει! Πριν είναι αργά».

«Η κολποσκόπηση μιας αλλόκοτης Τέχνης»

Με δεύτερη τοποθέτησή της, η βουλευτής της ΝΙΚΗΣ άνοιξε τον διάλογο για τα όρια της σύγχρονης Τέχνης, με αφορμή δύο πρόσφατα παραδείγματα: την παράσταση «Η Νύφη και το Καληνύχτα Σταχτοπούτα» στο Φεστιβάλ Αθηνών, όπου περιλαμβάνεται σκηνή κολποσκόπησης, και την έκθεση «Η Τέχνη του Αλλόκοτου» στην Εθνική Πινακοθήκη με έργα που, όπως τόνισε, «βλάσφημούν τη θρησκευτική συνείδηση του ελληνικού λαού».

«Δεν θεωρούμε πρόοδο τον εξευτελισμό της Πίστης και της Γυναίκας», ανέφερε χαρακτηριστικά, θέτοντας το ερώτημα: «Υπάρχει όριο ανάμεσα στην ελευθερία και την ασυδοσία; Ποιος το θέτει; Και με ποια κριτήρια;»

Για τη ΝΙΚΗ, τα όρια τα ορίζει η «συνείδηση και ο σεβασμός σε αρχές και αξίες», καθώς –όπως προειδοποίησε– η ώθηση της κοινωνίας προς το ακραίο και το προκλητικά αλλόκοτο κινδυνεύει να απονευρώσει την ίδια τη συλλογική ανοσία απέναντι στην προσβολή.

Η τοποθέτησή της:

1.Πώς εξελίχθηκαν σε ακραία τα όρια της Τέχνης?

2. Η κολποσκόπηση μιας αλλόκοτης Τέχνης..

Ένα καίριο ερώτημα στη σημερινή εποχή είναι αν υπάρχουν τελικά όρια στην Τέχνη και πόσο κοντά βρίσκεται η έννοια της ελευθερίας με εκείνη της ασυδοσίας. Το Φεστιβάλ Αθηνών φιλοξενεί την Παράσταση ” Η Νύφη και το Καληνύχτα Σταχτοπούτα” στην διάρκεια της οποίας λαμβάνει χώρα κολποσκόπηση της πρωταγωνίστριας!

Πριν λίγο καιρό, στην Εθνική Πινακοθήκη και στην έκθεση της “Τέχνης του Αλλόκοτου” εκτέθηκαν έργα με παραμορφωμένα και βλάσφημα χαρακτηριστικά ως προς την θρησκευτική συνείδηση του ελληνικού λαού. Και τα ακραία όρια του προκλητικά παραδεκτού συνεχώς μετατίθενται. Διαχωρίζεται τελικά το παραδεκτό και το απαράδεκτο και απο ποιόν;

Στη ΝΙΚΗ πιστεύουμε πως τα όρια τα θέτει η συνείδηση και ο σεβασμός σε αρχές και αξίες. Δεν θεωρούμε πως είναι πρόοδος ο εξευτελισμός της Πίστης και της Γυναίκας. Η ώθηση της Κοινωνίας προς το ακραίο ενέχει τον κίνδυνο απενοχοποίησης του αλλόκοτου και αποδοχής της προσβολής.

***

Η διπλή παρέμβαση της κας Κουρουπάκη δεν είναι απλώς πολιτική διαμαρτυρία· είναι μια ρητή δήλωση ταυτότητας, καθώς η ΝΙΚΗ επιχειρεί να κατοχυρώσει χώρο στον δημόσιο διάλογο όχι μόνο ως φορέας εθνοκεντρικής πολιτικής αλλά και ως κίνημα πολιτισμικής και ηθικής αντίστασης απέναντι σε αυτό που θεωρεί «παρακμή των αξιών».

Σε μια συγκυρία όπου η κρατική εξωτερική πολιτική δείχνει αμήχανη και η καλλιτεχνική παραγωγή διανύει περίοδο προκλητικού σχετικισμού, η τοποθέτηση της μοιάζει να απευθύνεται όχι μόνο στην κυβέρνηση, αλλά και στην ίδια την ελληνική κοινωνία: Τι είδους Πολιτεία θέλουμε; Και τι είδους Πολιτισμό αντέχουμε;

Κουρουπάκη: «Η άρνηση άρσης ασυλίας βουλευτών για τα Τέμπη, είναι πράξη θεσμικής προδοσίας»

primenews

Η βουλευτής Β1 Βόρειου Τομέα Αθηνών της ΝΙΚΗΣ Ασπασία Κουρουπάκη, καταγγέλλει την απόρριψη του αιτήματος για άρση ασυλίας 14 βουλευτών σχετικά με την τραγωδία των Τεμπών. Επέκρινε τα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και Νέα Αριστερά επειδή δήλωσαν «παρών», τονίζοντας πως η στάση αυτή δεν είναι ουδέτερη αλλά συνιστά συνενοχή στη συγκάλυψη και την ατιμωρησία.

Η κ. Κουρουπάκη χαρακτήρισε το αίτημα ως έσχατο μέσο για τη διερεύνηση ευθυνών και την απόδοση δικαιοσύνης, υποστηρίζοντας ότι δεν συνιστούσε κατάλυση της Δημοκρατίας. Τόνισε τη θεσμική ευθύνη των βουλευτών να τιμούν την ψήφο του λαού και να μη λειτουργούν με γνώμονα την κομματική πειθαρχία ή τη συναδελφική αλληλεγγύη.

Καταλήγοντας, επεσήμανε πως με την απόρριψη του αιτήματος από 158 βουλευτές, η κυβερνητική πλειοψηφία και τα «συστημικά κόμματα» απέρριψαν μία τελευταία ευκαιρία για διαφάνεια και δικαιοσύνη σχετικά με τις πράξεις και παραλείψεις που οδήγησαν στην πολύνεκρη τραγωδία.

Ολόκληρη η παρέμβαση της κας Κουρουπάκη:

«ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Νέα Αριστερά αρνήθηκαν σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής να στηρίξουν μαζί μας την άρση ασυλίας για τα Τέμπη. Ψήφισαν απλά «παρών». Παρών στην συγκάλυψη. Παρών στην ατιμωρησία. Παρών στην ντροπή. Το «παρών» δεν είναι ουδέτερο. Είναι συνενοχή.

Τελικά, τι είναι η εσχάτη προδοσία; Βαρύς ο ορισμός της. Σκληρός! Όμως, συγκρίνεται με το βάρος ή την σκληρότητα που έζησε κάποιος που έχασε το παιδί του σε μια στιγμή; Νομοταγείς πολίτες, φορολογούμενοι, ευσυνείδητοι, που πίστεψαν στην Πατρίδα και εμπιστεύθηκαν κυβερνώντες για την εύρυθμη λειτουργία του κράτους, μεγάλωναν τα παιδιά τους, τα σπούδαζαν και τα καμάρωναν. Αλλά σε ένα ταξίδι ενός ασφαλούς μέσου μεταφοράς όλα τελείωσαν! Οι γονείς και οι συγγενείς έχασαν τα πάντα.

Οι βουλευτές, εκλεγμένοι από τον λαό, έχουμε υποχρέωση, τηρώντας το Σύνταγμα, να προστατεύουμε τον λαό μας. Να τιμούμε την ψήφο που μας ανέδειξε. Να καταγγέλλουμε τις αστοχίες και τις αδικίες και να διαφωνούμε όταν το επιβάλει η συνείδησή μας. Όχι να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μιας κομματικής πειθαρχίας, μιας συναδελφικής αλληλεγγύης ή μιας ενδεχόμενης εντολής συγκάλυψης.

Το αίτημα για άρση ασυλίας 14 βουλευτών για τα αδικήματα της εσχάτης προδοσίας, της παράβασης καθήκοντος και της κατάχρησης εξουσίας απορρίφθηκε από 158 βουλευτές. Το αίτημα από μόνο του ΔΕΝ κατέλυε την πεμπτουσία της Δημοκρατίας. Ήταν ένα έσχατο μέσο για την αποκάλυψη της αλήθειας, την απόδοση δικαιοσύνης και την τιμωρία φυσικών, ηθικών και πολιτικών αυτουργών, που αναμένουν τόσο οι γονείς και οι συγγενείς των θυμάτων της εγκληματικής τραγωδίας των Τεμπών όσο και η πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών.

Σήμερα, η κυβερνητική πλειοψηφία και τα συστημικά κόμματα απέρριψαν μία έσχατη λύση για τις αίσχιστες πράξεις και παραλείψεις της κυβέρνησης».