Ευτυχώς που πλησιάζει το
Πάσχα....Ευτυχώς δηλαδή που δεν το πέρασαν κι' αυτό στο φάσμα της
τεχνητής νοημοσύνης να ακούμε ξαφνικά από τον υπολογιστή εκείνη την
φρικιαστική φωνή - αναγγελία εκτέλεσης (περίπου) να μας αναγγέλλει: "Φέτος το Πάσχα ματαιώνεται, φέτος το Πάσχα ματαιώνεται"!
Οργουελικό
ακούγεται αυτό και απολύτως απίθανο αλλά και όσα μέχρι τώρα έχουν γίνει
προς την κατεύθυνση της κατάργησης του ανθρώπου ως ελεύθερης οντότητας,
απίθανα τα ακούγαμε κάποτε...
Οι
Πασχαλιές μας ωστόσο είναι μια άλλη ιστορία που δεν θα μπορέσουν ποτέ
να την ακουμπήσουν γιατί έχει μέσα της το Αίμα της απόλυτης Αγάπης
(Του), την κατάργηση του θανάτου και την Ανάσταση ως βεβαιότητα της
διαδρομής του ανθρώπου προς την λύτρωση. Αυτά δεν τα θα τα ακουμπήσουν
ποτέ, όσο και αν τα χλευάσουν, όσο και αν ασεβήσουν σε βάρος των ιερών
και των οσίων μας.
Κάπως
έτσι εμείς οι καθημερινοί άνθρωποι, που απλώς δεν προδώσαμε, φαντάζουμε
εξωπραγματικοί και για κάποιους μεσαιωνικοί ή και ψεκασμένοι, όπως μας
είπαν ακόμη και πολιτικοί ηγέτες. Δεν μας πειράζει αυτό. Τιμή μας και
καμάρι μας. Κάποιοι πρέπει να φυλάξουν τις Θερμοπύλες. Δεν ισχυριζόμαστε
ακριβώς ότι το κάνουμε εμείς αλλά οπωσδήποτε άλλοι είναι οι
Εφιάλτες...
Για μας
οι μέρες ξημερώνουν πάνω σε προσευχές και όνειρα της νύχτας που πέρασε,
με Αγίους σε πρόσφατες περιπολίες και αυτό μας κάνει να κουβαλάμε τα
καθ' ημέραν με υπομονές και ελπίδες καθώς οι δρόμοι μας διασταυρώνονται
με το έλεος του πιο Δυνατού, του Κυριάρχη του κόσμου. Αυτό μπορεί να
ακούγεται "κάπως" αλλά είναι πολύ απλό. Τόσο απλό όσο η αθωότητα του
μικρού παιδιού που βρίσκεται στο βιός του κραταιού γονιού του και το
ξέρει και λέει δείχνοντας ολόγυρα "ο μπαμπάς μου είναι πολύ δυνατός και
όλα αυτά είναι δικά του". Εμείς το λέμε λίγο διαφορετικά: "Τις Θεός
μέγας ως ο Θεός ημών" και "Του Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής"!
Με βαθιά συγκίνηση και ευγνωμοσύνη, ο Ελληνορθόδοξος Επίσκοπος Γκόμας και Μεγάλου Κίβου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας κ. Τιμόθεος απέστειλε επιστολή ευχαριστίας προς τον Ευρωβουλευτή της ΝΙΚΗΣ κ. Νίκο Αναδιώτη για την παρέμβασή του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναφορικά με την ανθρωπιστική κρίση που μαστίζει την περιοχή της Ανατολικής Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό.
Η παρέμβαση του κ. Αναδιώτη, που ανέδειξε τη δραματική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ορθόδοξη Εκκλησία και ο τοπικός πληθυσμός στην περιοχή της Γκόμας και του Μπουκάβου, χαρακτηρίστηκε από τον Επίσκοπο Τιμόθεο ως «Ομολογία Πίστεως» και πράξη τόλμης και ευθύνης.
Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή:
«Αξιότιμε και αγαπητέ κ. Αναδιώτη, καλημέρα!!
Έρχομαι δια του παρόντος μηνύματός μου να Σας ευχαριστήσω εξ ονόματος ολόκληρης της Ιεράς Επισκοπής Γκόμας και Μεγάλου Κίβου, επειδή αφιερώσατε χρόνο στο βήμα της Ευρωβουλής να μιλήσετε για τις μακάβριες και τρομακτικές καταστάσεις που ζούν η Ορθόδοξη Επισκοπή του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και όλοι οι πληθυσμοί της Γκόμας και του Μπουκάβου καθώς και των γύρω πόλεων και χωριών.
Είναι μια Ομολογία Πίστεως αυτό που πράξατε! Νομίζω ότι η φωνή Σας θα ακουστεί επειδή Είστε ο καλύτερος τοποθετημένος και αρμόδιος για να το κάνετε.
Πάνω απ' όλα, Σας ευχαριστούμε γιατί τολμήσατε να μιλήσετε δυνατά και να πείτε καθαρά αυτό που φοβούνται οι άλλοι, ενώ παράλληλα προβλέπετε και παρέχετε μέτρα για την προσωπική μας ασφάλεια.
Μας εβεβαίωσε η παρέμβασή Σας ότι δεν είμεθα εγκαταλειμμένοι στον δεινώς δοκιμαζόμενο τόπο μας, όπου ο ήχος των όπλων γεμίζει φόβο και αβεβαιότητα τις ψυχές των εδώ αδελφών μας.
Ζήτω η ΝΙΚΗ μας!
Δείξατε ότι είστε ο μόνος φορέας που προσπαθεί για ουσιαστική αλλαγή και βελτίωση συνθηκών διαβίβασης των ανθρώπων στον πλανήτη μας και για την αποκατάσταση της αληθείας και της δικαιοσύνης! Είστε πάντα στο πλευρό του αδύναμου και του αδικημένου!
Σας είμαστε ευγνώμονες για όλα. Καλή συνέχεια της Σαρακοστής και Καλή Ανάσταση.
Είθε ο Χριστός και η Παναγία μας να Σας ευλογούν πάντοτε!
† Ο Γκόμας και Μεγάλου Κίβου Τιμόθεος»
Η ΝΙΚΗ συνεχίζει να στέκεται στο πλευρό των καταπιεσμένων και όσων πλήττονται από τη βία και την αδικία, εντός και εκτός συνόρων. Η φωνή της Ορθοδοξίας και του ανθρωπισμού δεν θα σιγήσει.
Είσαι μαθητής ή μαθήτρια Δημοτικού – Γυμνασίου – Λυκείου;
Πάρε μέρος, ατομικά ή ομαδικά, στον διαγωνισμό ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ / ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ / ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥ με θέμα “Αγαπώ την οικογένεια” και κέρδισε μεγάλα δώρα:
Τριήμερες εκδρομές
Drone
Ψηφιακές γραφίδες
Επιτραπέζια παιχνίδια
Περιμένουμε τη συμμετοχή σου μέχρι 29/4/2025. Δες αναλυτικά παρακάτω!
Όροι Διαγωνισμού
1. ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ
Η Ιερά Μητρόπολις Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού & Μαραθώνος και τα
Εκπαιδευτήρια «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ» (στο εξής «διοργανωτές»)
διοργανώνουν μαθητικό διαγωνισμό ζωγραφικής, φωτογραφίας και ταινίας
μικρού μήκους με θέμα:
«Αγαπώ την οικογένεια!»
Ο διαγωνισμός απευθύνεται σε μαθητές και μαθήτριες όλων των βαθμίδων: Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου.
2. ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ
Ο ιερός θεσμός της οικογένειας αποτελεί έναν από τους πιο θεμελιώδεις
θεσμούς της κοινωνίας, πηγή αγάπης, ασφάλειας και αξιών. Μέσα από την
καλλιτεχνική δημιουργία, οι μαθητές καλούνται να αποτυπώσουν στιγμές οικογενειακής ζωής, αναδεικνύοντας τη μοναδικότητα και τη δύναμη των οικογενειακών δεσμών.
Οι συμμετέχοντες μπορούν να εκφραστούν δημιουργικά σε μία από τις παρακάτω κατηγορίες:
Ζωγραφική: Δημιουργία ή επεξεργασία πρωτότυπου έργου.
Φωτογραφία: Καλλιτεχνική λήψη ή επεξεργασία εικόνας.
Ταινία μικρού μήκους: Παραγωγή πρωτότυπου οπτικοακουστικού έργου.
3. ΣΤΟΧΟΙ
Ο διαγωνισμός στοχεύει να εμπνεύσει τους μαθητές ώστε:
Να αποτυπώσουν και να αναδείξουν στιγμές οικογενειακής ζωής γεμάτες συναίσθημα και αξία.
Να εκφράσουν ελεύθερα τη δημιουργικότητά τους μέσα από την τέχνη.
Να καλλιεργήσουν δεξιότητες συνεργασίας, ανταλλάσσοντας ιδέες και δουλεύοντας συλλογικά για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
4. ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΟΔΗΓΙΕΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
Υποβολή Συμμετοχών
Οι μαθητές και μαθήτριες που επιθυμούν να συμμετάσχουν στον
διαγωνισμό καλούνται να δημιουργήσουν ένα πρωτότυπο έργο, χωρίς
εξωτερική παρέμβαση, και να το υποβάλουν έως και την Τρίτη 29 Απριλίου 2025. Καθυστερημένες υποβολές δεν θα γίνονται δεκτές.
Έντυπα έργα: Παραδίδονται στα Κεντρικά Γραφεία των Εκπαιδευτηρίων «Η
Ελληνική Παιδεία» (Μαυρομιχάλη 32, Αθήνα), υπόψη κας Ευαγγελίας
Τζιάσιου, συνοδευόμενα από την Υπεύθυνη Δήλωση Γονέα/Κηδεμόνα.
Κάθε μαθητής μπορεί να υποβάλει ένα ατομικό έργο ή/και ένα ομαδικό έργο.
Τα ονόματα των νικητών θα ανακοινωθούν στην ιστοσελίδα www.agapotinoikogeneia.gr, ενώ οι νικητές θα ειδοποιηθούν και προσωπικά μέσω email.
Η τελετή βράβευσης θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 11 Μαΐου 2025, στο Ποδηλατοδρόμιο του ΟΑΚΑ. Τα βραβευμένα έργα ενδέχεται να διακοσμήσουν τον χώρο της εκδήλωσης.
Διαχείριση των Έργων
Όλα τα έργα παραμένουν στο αρχείο των διοργανωτών και δεν επιστρέφονται στους δημιουργούς τους.
Οι διοργανωτές αποκτούν δικαίωμα χρήσης των έργων για:
Διακόσμηση & προβολή μέσω εκδόσεων ή δημοσιεύσεων.
Ανάρτηση σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης για 5 έτη (αποκλειστικά για μη
εμπορικούς σκοπούς, με στόχο την προώθηση της πρωτοβουλίας «Αγαπώ την
οικογένεια»).
Προσωπικά Δεδομένα
Τα προσωπικά δεδομένα των συμμετεχόντων (ονοματεπώνυμο, τηλέφωνο,
διεύθυνση, email), καθώς και οι φωτογραφίες που θα ληφθούν κατά τη
διάρκεια της εκδήλωσης βράβευσης, θα συλλέγονται και θα διατηρούνται με
ασφάλεια από τους διοργανωτές, αποκλειστικά για τους σκοπούς του
διαγωνισμού.
Οι συμμετέχοντες έχουν δικαίωμα να ζητήσουν τη διαγραφή των
στοιχείων τους και τη διακοπή οποιασδήποτε επεξεργασίας τους,
οποιαδήποτε στιγμή.
Για ερωτήσεις σχετικά με τα προσωπικά δεδομένα, μπορείτε να επικοινωνήσετε στο info@agapotinoikogeneia.gr.
Διατήρηση Δικαιωμάτων Οι διοργανωτές διατηρούν το δικαίωμα:
Αικατερίνη Γιαννάτου, Καθηγήτρια Καλλιτεχνικών, Εκπαιδευτήρια «Η Ελληνική Παιδεία»
Ιωάννης Λαγουρός, Καθηγητής Τεχνολογίας, Εκπαιδευτήρια «Η Ελληνική Παιδεία»
Θεοφάνης Ζαφειριάδης, Καθηγητής Θεολόγος, Εκπαιδευτήρια «Η Ελληνική Παιδεία».
Η αξιολόγηση των έργων θα πραγματοποιηθεί από την κριτική επιτροπή χωρίς γνώση των προσωπικών στοιχείων των διαγωνιζόμενων, διασφαλίζοντας έτσι την αντικειμενικότητα και το αδιάβλητο της διαδικασίας.
1. Τριήμερη εκδρομή για όλη την οικογένεια στο Πήλιο (Αφορά μόνο στα έξοδα διανυκτέρευσης σε ξενοδοχείο με πρωινό – ισχύει έως 31/12/2025) 2. Γραφίδα και ταμπλέτα σχεδίασης (digital art) 3. Επιτραπέζιο παιχνίδι για όλη την οικογένεια.
Φωτογραφία
1. Τριήμερη εκδρομή για όλη την οικογένεια στα Μετέωρα – Λίμνη Πλαστήρα (Αφορά μόνο στα έξοδα διανυκτέρευσης σε ξενοδοχείο με πρωινό – ισχύει έως 31/12/2025) 2. Γραφίδα και ταμπλέτα σχεδίασης (digital art) 3. Επιτραπέζιο παιχνίδι για όλη την οικογένεια.
Ταινία Μικρού Μήκους
1. Τριήμερη εκδρομή για όλη την οικογένεια στην Άνδρο (Αφορά μόνο στα έξοδα διανυκτέρευσης σε ξενοδοχείο με πρωινό – ισχύει έως 31/12/2025) 2. Drone με κάμερα υψηλής ανάλυσης 3. Επιτραπέζιο παιχνίδι για όλη την οικογένεια.
Όλοι οι συμμετέχοντες θα παραλάβουν βεβαίωση συμμετοχής.
"Το Ημερολόγιο της Αρετής" είναι μια κινηματογραφική ταινία που
δημιουργήθηκε από το Γυμνάσιο Ατσιποπούλου Ρεθύμνου, με αφορμή την
επέτειο των 200 χρόνων από το μαρτύριο των αγίων Τεσσάρων Νεομαρτύρων
Αγγελή, Μανουήλ, Γεωργίου και Νικολάου, που κατάγονταν από τις Μέλαμπες
Αγίου Βασιλείου και αποκεφαλίστηκαν από τους Τούρκους στο Ρέθυμνο στις
28 Οκτωβρίου 1824.
Στην ταινία πρωταγωνιστούν έφηβοι μαθητές και μαθήτριες του
Γυμνασίου, συνεπικουρούμενοι από Ρεθεμνιώτες ερασιτέχνες ηθοποιούς και
με την καθοδήγηση εμπνευσμένων καθηγητών και καθηγητριών τους.
Αφηγείται
την ιστορία της Αρετής, ενός κοριτσιού της εποχής των Τεσσάρων Μαρτύρων
(που είναι χαρακτήρας μυθοπλασίας), η οικογένεια της οποίας συνδέεται
με τους Τέσσερις Μάρτυρες και ζει από κοντά τη φυλάκιση και το μαρτύριό
τους, τα οποία αποτυπώνει στο καθημερινό της ημερολόγιο.
"Και πώς να
μιλήσεις, όταν είσαι μόνο δεκατεσσάρων χρόνων, και μάλιστα κορίτσι;".
Το ημερολόγιο αυτό ανακαλύπτει στην εποχή μας μια άλλη έφηβη,
απόγονος της Αρετής, η Μυρτώ, την ημέρα της αποβολής της από το σχολείο.
Ξεφυλλίζοντάς το μαζί με τους φίλους της ανακαλύπτουν έναν κόσμο
πρωτόγνωρο γι' αυτούς.
"Δεν έχουμε το δικαίωμα ν' αντιδράσουμε. Είμαστε σκλάβοι". "Η
καταπίεση έχει πολλά πρόσωπα. Στη δική τους περίπτωση όμως, τα πήρε
όλα".
Η
ταινία αυτή είναι μια ευχάριστη έκπληξη σε μια εποχή όπου όλοι οι
ευαίσθητοι άνθρωποι αναζητούμε την ταυτότητά μας. Το άδολο, θεατρικό
παίξιμο των παιδιών αποδίδει με αυθεντικότητα στιγμές από τη ζωή των
εφήβων στο σχολείο και στην καθημερινότητά τους, ενώ πραγματικά
στιγμιότυπα από τον εορτασμό των αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων στο Ρέθυμνο,
και όχι μόνο, συμπληρώνουν την εξαιρετική ατμόσφαιρα.
Αξίζει
ανεπιφύλακτα να γνωρίσουμε τη Μυρτώ και τους φίλους της και, μαζί μ'
εκείνους, να ζήσουμε με τη φαντασία μας τον ηρωισμό των Τεσσάρων
Μαρτύρων και των άλλων υπόδουλων χριστιανών του Ρεθύμνου, που, παρά τις
απελπιστικές συνθήκες, διατηρούσαν αδούλωτη την ψυχή τους και ψηλά τη
σημαία της πίστης τους.
Συγχαρητήρια
στα παιδιά, στους καθηγητές τους και σε όλους τους συντελεστές. Οι
Τέσσερις Μάρτυρες ας είναι πρότυπά τους για όλη τους τη ζωή κι ας
μεταφέρουν αυτή τη φλόγα και στα δικά τους παιδιά κάποια στιγμή. Το
ευχόμαστε.
- Πατέρα Κοσμά, βρισκόμαστε στο μέσο της Σαρακοστής και ο
Σταυρός του Κυρίου υψώνεται για να μας σκεπάσει και να μας ξεκουράσει
απ’ τον αγώνα μας. Τούτο δε συμβαίνει μόνο στην ορθόδοξη Ελλάδα μας,
συμβαίνει σε κάθε γωνιά του κόσμου, στην Αμερική, στην Ασία, Αυστραλία
και στην Αφρική. Ο πνευματικός αγώνας διεξάγεται παντού! Όπως λένε οι
όσιοι πατέρες της Εκκλησίας, δεν είναι ο τόπος αλλά ο τρόπος.
π. Κοσμάς: Διανύουμε την Αγία και Μεγάλη
Τεσσαρακοστή, σε μία γωνιά του πλανήτη όπου τα φώτα της δημοσιότητας και
τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης δεν έχουν θέση. Σε ένα άγνωστο χωριό, το
Musunoi, στο Κονγκό της Αφρικής.
Είναι απομακρυσμένο από το κέντρο της πόλης του Κολουέζι και
περικυκλωμένο από τόνους χωμάτων, τα οποία έχουν εξορυχθεί από την
καρδιά της γης, λόγω των ορυχείων που υπάρχουν στην περιοχή. Βλέπεις
μέσα στην ατονία των υπερυψωμένων βουνών από χώμα, ανθρώπους φτωχούς,
ρακένδυτους που στην πρώτη ματιά έρχεται αυτομάτως το συναίσθημα της
λύπης για την κατάστασή τους, αλλά και η ανάγκη για να εκφράσεις εκ
βάθους καρδίας ένα Κύριε ελέησον.
euxh.gr: Φυσικά υπάρχει και ένας άλλος τόπος όπου φανταζόμαστε το « Κύριε Ελέησον» να γίνεται «Δόξα σοι ο Θεός».
π. Κοσμάς: Πράγματι, έτσι είναι. Στη
συνάντηση αυτή, τα βλέμματα σταματούν και η ψυχή σκιρτάει από χαρά.
Είναι μία συνάντηση διαφορετική από την καθημερινότητα που ζεις. Είναι
μία συνάντηση προσευχής σε έναν συγκεκριμένο χώρο. Στο χώρο της
Εκκλησίας. Στο μέρος που τελείται το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
Εκεί έρχεσαι να συμπροσευχηθείς με απλούς και φτωχούς ανθρώπους με
πλούσια καρδιά, που λίγοι τους γνωρίζουν. Μόνο οι δικοί τους άνθρωποι,
της οικογενείας, οι συγχωριανοί τους και ο Ιερέας. Ο πνευματικός τους
Πατέρας. Αυτός που έχει αναλάβει την ευθύνη για τις ψυχές τους, κάποιες
από τις υλικές τους ανάγκες, αλλά και την πνευματική τους καθοδήγηση σε
θέματα Ορθοδόξου πίστεως και λατρείας. Στέκεται όρθιος στις επάλξεις του
πνευματικού αγώνα. Είναι μία αναμμένη λαμπάδα που λιώνει καθημερινά για
το ποίμνιό του, προφυλάσσοντάς το από τους προβατόσχημους λύκους των
διαφόρων αιρέσεων και Προτεσταντικών παραφυάδων.
euxh.gr: Αλήθεια τί νιώθει εκείνες τις ιερές στιγμές ο ιερέας και οι πιστοί;
π. Κοσμάς: Χτυπάει η απλή και χειροκίνητη
καμπάνα, προσκαλώντας τους πιστούς να έρθουν στην Εκκλησία. Να
προσευχηθούν και να δοξολογήσουν το Θεό Πατέρα. Ξεκινάει η ακολουθία του
Μεγάλου Αποδείπνου. Οι ιεροψάλτες διαβάζουν τους πρώτους ψαλμούς της
Ακολουθίας και σιγά σιγά φθάνουν στα πρώτα ψαλσίματα, λέγοντας: Μεθ’
ημών ο Θεός, γνώτε έθνη και ηττάσθε ότι μεθ’ ημών ο Θεός (Ησ 8, 9-10).
Αυτομάτως γεννάται η ελπίδα, ακούγοντας το μεθ’ ημών ο Θεός. Ο
αμαρτωλός μου νους ανανεώνει την ελπίδα ότι ο Θεός είναι μαζί μας και
συνεχίζει με πιο έντονη την επιθυμία για προσευχή.
Έτσι, συνεχίζεται η ακολουθία και κατά την διάρκειά της συναντιούνται
με τους άλλους πιστούς. Οι αναστεναγμοί, τα δάκρυα και τα αιτήματα των
προσευχών μας σε μία κοινή πορεία, η οποία καταλήγει στον ουρανό. Στον
κοινό μας Πατέρα. Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς.
Απορροφημένος ο νους μέσα στην καρδιά, ακούει μία γλυκιά φωνή
ξαφνικά. Έρχεται να δώσει μία παρηγοριά για το υπόλοιπο της Μεγάλης
Τεσσαρακοστής: ‹‹Κύριε των Δυνάμεων μεθ’ ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου
βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησόν ημάς››.
euxh.gr: Ποια εικόνα σας γεννά η στάση των πιστών στο Ναό του Θεού μας;
π.Κοσμάς: Βλέπεις τη στάση των πιστών μέσα
στην Εκκλησία και σου έρχεται αυτομάτως η εικόνα του κεριού επάνω στην
Αγία Τράπεζα και μπροστά στο εικόνισμα της Παναγίας της Παραμυθίας.
Παραμυθία διαρκώς το αναμμένο κερί επάνω στην Αγία Τράπεζα. Στέκεται η
ελπίδα αναμμένη και εκπέμπει φώς. Αυτό το Φως το αληθινό, το οποίο
αγιάζει κάθε άνθρωπο ερχόμενο εις τον κόσμο.
Αυτό το Φως που μεταμορφώνει, την ώρα της ακολουθίας, τα πρόσωπα
αυτών των ανθρώπων διδάσκοντας αγάπη, ελπίδα, ενότητα, μακριά από
φυλετικές διακρίσεις. Μόνο εν Χριστώ αναγνώριση.
Αυτό το κερί ελπίδας στο εικόνισμα της Παναγίας, είναι η Ελληνική
Ιεραποστολική παρουσία εδώ στο μακρινό Κονγκό, που ξεκίνησε από την Ιερά
Μονή Οσίου Γρηγορίου και συνεχίζει να μεταφέρει για αρκετές δεκαετίες
το μήνυμα του Ευαγγελίου και την διδασκαλία της Ελληνικής Γλώσσας σ’ ένα
ταλαιπωρημένο, βασανισμένο και αποδυναμωμένο λαό, ο οποίος… ουκ έχει
που την κεφαλήν κλίνη (Ματθ. 8, 20).
Αλήθεια, πόσα ψυχικά και σωματικά αποθέματα πρέπει να διαθέτει ένας
άνθρωπος, για να ακολουθήσει μία εν Χριστώ πορεία ευαγγελιζόμενος έναν
διαφορετικό λαό από κάθε άποψη;
euxh.gr: π.Κοσμά, ποιο είναι το δικό σας «δώρο» από τους πιστούς Χριστιανούς της Αφρικής;
π.Κοσμάς: Το Μεγάλο Απόδειπνο τελειώνει, αλλά
η χαρά μας συνεχίζεται. Όλοι μαζί βγαίνουν από την Εκκλησία, για να σε
αποχαιρετήσουν και να σε ευχαριστήσουν που τους επισκέφθηκες. Μπορεί να
μην σου προσέφεραν κάποιο ιδιαίτερο δώρο για την εκεί παρουσία σου, αλλά
ο τρόπος έκφρασης του προσώπου τους και η ειλικρίνειά τους ήταν το
ακριβότερο δώρο τους. Γι’ αυτό, δεν πρέπει να λησμονούμε ποτέ τον λόγο
του Κυρίου: Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών έστιν η βασιλεία
των ουρανών (Ματθ. 5, 3).
Μπορεί η Μεγάλη Τεσσαρακοστή εδώ στην εσχατιά της Αφρικής να είναι
φτωχή σε υλικά αγαθά. Όμως, ένα είναι βέβαιο. Αυτό το Μεγάλο Απόδειπνο
που ζήσαμε θα είναι διαφορετικό. Προετοιμάζει το νέο συναξάρι αγιότητας
που κάποιοι άνθρωποι καλλιεργούν πνευματικά τους νέους αγίους, οι οποίοι
θα κοσμούν τους τοίχους των Εκκλησιών σε κάποια χρόνια εδώ στο Κονγκό
και σε ολόκληρη την Ορθόδοξη Εκκλησία.
* Ο Αρχιμ. Κοσμάς Θασίτης γεννήθηκε στην Καβάλα της Μακεδονίας.
Σπούδασε Θεολογία και πραγματοποιεί Μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα
της Ιεραποστολής. Διακόνησε σε πολλές νευραλγικές θέσεις στην Μητρόπολη
Ελευθερουπόλεως. Με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Χρυσοστόμου, από τον Σεπτέμβρη 2019 αποσπάστηκε στο Πατριαρχείο
Αλεξανδρείας και υπηρετεί ως πρωτοσύγγελλος στην Ιερά Μητρόπολη
Κατάγκας, πλάι στον ιεραπόστολο Μητροπολίτη Κατάγκας, Μελέτιο
Γρηγοριάτη.
Το παράδειγμα της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας μας φανερώνει ότι στην πορεία
προς την συνάντηση με τον Αναστημένο Χριστό, τα πάθη δεν εξαφανίζονται
αλλά μεταμορφώνονται.
Δηλαδή σκοπός δεν είναι να αλλάξω αυτό που είμαι,
την φύση μου, αλλά την βούληση και ελευθερία μου.
Κάθε πάθος μας κρύβει μια ωραία πτυχή και δυνατότητα του εαυτού μας. Είναι
η σκιά από ένα φως που ζει μέσα μας. Ζούμε στο σκοτάδι του φωτός μας. Ας
το σκεφτούμε λιγάκι. [...]
Χθες προβλήθηκε η πιο επαναστατική σκηνή στην σύγχρονη ελληνική τηλεόραση, σε μία κοινωνία που μπορεί να σε εξοντώσει αν τολμήσεις να υποστηρίξεις κάτι διαφορετικό από την γραμμή.
[Τηλεοπτική σειρά "Άγιος Παΐσιος - Από τα Φάρασα στον ουρανό"]
Πρώην μουσουλμάνος (Μπεκτασί), μέλος μυστικής ορθόδοξης κοινότητας μέσα στον αθεϊστικό διωγμό & εν τέλει Ορθόδοξος Αρχιεπίσκοπος. Ευχόμαστε ο Θεός να τον καταστήσει άξιο και άγιο για τη σωτηρία του έθνους του και όλης της Ρωμιοσύνης.
Ο Μητροπολίτης Κορυτσάς κ. Ιωάννης
εξελέγη παμψηφεί νέος Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης
Αλβανίας από την Ιερά Σύνοδο της Ορθόδοξης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της
Αλβανίας, διαδεχόμενος τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο κυρό Αναστάσιο από τον
οποίο έλαβε και τους τρεις βαθμούς τις ιερωσύνης και πλέον καλείται να
συνεχίσει το μεγάλο έργο που ξεκίνησε πριν 34 χρόνια, οπότε και ξεκίνησε
η ανασύσταση της μαρτυρικής αυτής Εκκλησίας των Βαλκανίων.
Αμέσως μετά την αναγγελία της εκλογής ο νέος Αρχιεπίσκοπος
κατευθύνθηκε στον Καθεδρικό Ναό της Αναστάσεως του Κυρίου όπου έδωσε το
Μεγάλο Μήνυμα με το οποίο αποδέχθηκε την εκλογή του. Πλήθος πιστών που
είχε κατακλύσει το εσωτερικό του ναού και τον αύλειο χώρο, σε ατμόσφαιρα
χαράς και δοξολογίας προς τον Θεό, αναφώνησαν «Άξιος» για τον νέο
Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Αλβανίας. Ο νέος Αρχιεπίσκοπος κ. Ιωάννης
ανέγνωσε κατόπιν το Μέγα Μήνυμα και το υπέγραψε στην Αγία Τράπεζα,
επιβεβαιώνοντας επισήμως την αποδοχή του υψηλού λειτουργήματος. Η τελετή
ενθρόνισης του νέου Προκαθημένου αναμένεται να πραγματοποιηθεί το
Σάββατο 29 Μαρτίου 2025.
Ωστόσο τα πρώτα “Άξιος” αναφώνησαν οι συνεργάτες της Εκκλησίας της
Αλβανίας αμέσως μετά την αναγγελία της εκλογής στο Συνοδικό Κέντρο.
Ημέρα χαρά και ευφροσύνης σήμερα για την Εκκλησία της Αλβανίας, με
τις καμπάνες να ηχούν χαρμόσυνα σε όλους τους Ορθόδοξους ναούς στην
Αλβανίας αναγγέλλοντας την εκλογή. Μετά το πένθος για την εκδημία του
πνευματικού πατέρα της, του Αρχιεπισκόπου κυρού Αναστασίου, στην
Εκκλησία της Αλβανίας έρχεται η χαρά για την εκλογής του διαδόχου του,
του από Κορυτσάς νέου Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης
Αλβανίας κ.κ. Ιωάννου.
Ο 69χρονος νέος Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Αλβανίας υπήρξε στενός
συνεργάτης του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού Αναστασίου επί 32 έτη, εκ
των οποίων τα 27 ως Μητροπολίτης Κορυτσάς. Διακρίθηκε για το ποιμαντικό
του έργο και τη συμβολή του στην ανασυγκρότηση της Εκκλησίας, την
καλλιέργεια της θεολογικής παιδείας και την ενίσχυση των φιλανθρωπικών
δραστηριοτήτων της Εκκλησίας. Αρίστευσε στις θεολογικές του σπουδές στις
ΗΠΑ και επέστρεψε στην Αλβανία για να συμβάλει στο πλευρό του
Αρχιεπισκόπου κυρού Αναστασίου στην ανασύσταση της διαλυμένης Εκκλησίας
της Αλβανίας.
Από το 1993 υπηρέτησε ως Καθηγητής στην Θεολογική Ακαδημία
Δυρραχίου, μεταφραστής πολυάριθμων θεολογικών κειμένων και συγγραφέας
του πρώτου εγχειριδίου Δογματικής στην αλβανική γλώσσα. Ίδρυσε το
περιοδικό “Tempulli” (Ναός), εκπροσώπησε την Εκκλησία σε διορθόδοξες και
διαχριστιανικές συναντήσεις και τιμήθηκε με διακεκριμένους τίτλους για
τη συμβολή του στον πολιτισμό, την εκπαίδευση και τον διαθρησκειακό
διάλογο [Ν: Ωχ!].
Υπενθυμίζεται ότι αμέσως μετά την κοίμηση του μακαριστού
Αρχιεπισκόπου κυρού Αναστασίου στις 25 Ιανουαρίου 2025, ο κ.κ. Ιωάννης
είχε οριστεί από την Ιερά Σύνοδο Τοποτηρητής του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου.
Από τον αδυσώπητο διωγμό, στο πλευρό του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου
Ο από Κορυτσάς νέος Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ.κ. Ιωάννης, κατά κόσμον
Fatmir (Ευτύχιος) Pelushi, γεννήθηκε στα Τίρανα στις 2 Ιανουαρίου 1956. Η
οικογένεια του ήταν Μπεκτασή. Στα νεανικά του χρόνια (1979), στην
περίοδο των αδυσώπητων θρησκευτικών διωγμών, βαπτίστηκε κρυφά από τον
ηρωικό ιερέα π. Κοσμά Κύριο, μετέπειτα Επίσκοπο Απολλωνίας, και
εντάχθηκε σε μια ολιγάριθμη κρυφή ομάδα τής τότε υπόγειας εκκλησίας.
Σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο των Τιράνων και κατά τα έτη
1979-1990 εργάστηκε στο τμήμα αποκατάστασης ασθενών δι’ εργασιοθεραπείας
του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Τιράνων. Ήδη ο πατέρας του από το 1944 είχε
χαρακτηρισθεί εχθρός του καθεστώτος, το οποίο κατεδίωκε όλες τις
θρησκευτικές κοινότητες και ο ίδιος συχνά κινδύνευσε να συλληφθεί.
Το
1990 διέφυγε στην Ιταλία και από εκεί στη Βοστόνη των Η.Π.Α, όπου με
υποτροφία της αλβανικής κοινότητας σπούδασε Θεολογία στην Ελληνορθόδοξη
Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού και έλαβε (1993) τον μεταπτυχιακό
τίτλο MTS (Master of Theological Studies) με βαθμολογία “Άριστα” (High
Distinction). Το έτος 1992, όταν οι Αλβανοί εγκατέλειπαν τη χώρα μαζικά,
επιθυμώντας να συνεισφέρει στην ανασυγκρότηση της Εκκλησίας της
Αλβανίας, ανακοίνωσε στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο την απόφασή του να
επιστρέψει, ο οποίος τον ενθάρρυνε με εγκαρδιότητα και τον Σεπτέμβριο
του ίδιου έτους τον διόρισε καθηγητή στη Θεολογική Ακαδημία της
Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας.
Στις 27 Φεβρουαρίου 1994 χειροτονήθηκε διάκονος και στις 4 Δεκεμβρίου
του ιδίου έτους πρεσβύτερος, ενώ το 1995 με προτροπή του Αρχιεπισκόπου
Αναστασίου συνέχισε μεταπτυχιακές θεολογικές σπουδές και πάλι στη Σχολή
του Τιμίου Σταυρού στη Βοστόνη. Διακρίθηκε για τις υψηλές του επιδόσεις
(1995-1996) και το όνομά του καταγράφηκε στον Εθνικό Κατάλογο του
Κοσμήτορα (The National Dean’s List), μαζί με τα ονόματα των καλύτερων
φοιτητών όλων των Α.Ε.Ι. των Η.Π.Α.. Το 1996 έλαβε το οφίκιο του
αρχιμανδρίτη και το 1997 τον μεταπτυχιακό ακαδημαϊκό τίτλο Master’s of
Theology με τον βαθμό “Άριστα” (High Distinction). Χρημάτισε Κοσμήτορας
της Θεολογικής Ακαδημίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας, κατά τα έτη 1996-1998.
Το έργο στην Κορυτσά
Στις 20 Ιουλίου 1998 στον Καθεδρικό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου
Τιράνων χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Κορυτσάς. Τη χειροτονία τέλεσε ο
Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος, συμπαραστατούμενος
από τους Μητροπολίτες Φιλαδελφείας Μελίτωνα και Βερατίου Ιγνάτιο.
Οι προχωρημένες γνώσεις του της αγγλικής, της γαλλικής, της ιταλικής
και της ελληνικής καθώς και η εξοικείωσή του με τη λατινική και την
εβραϊκή διευκόλυναν την ενασχόλησή του με τις μεταφράσεις στα αλβανικά
σπουδαίων θεολογικών έργων ως και πατερικών κειμένων, όπως η κορυφαία
δογματική πραγματεία του Μ. Βασιλείου «Περί του Αγίου Πνεύματος».
Παράλληλα συνέγραψε το πρώτο εγχειρίδιο Δογματικής στα αλβανικά, το
οποίο αποτελεί επίσημη έκδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, μετέφρασε πολλά
βιβλία στην αλβανική και δημοσίευσε άρθρα σε ακαδημαϊκές περιοδικές
εκδόσεις του εξωτερικού και της Αλβανίας, καθώς και σε εφημερίδες και
περιοδικά ευρύτερης κυκλοφορίας
Το 2000 ίδρυσε και έκτοτε διευθύνει το περιοδικό “Ναός” (Tempulli),
ένα από τα σοβαρότερα επιστημονικά περιοδικά, με αρθρογράφους γνωστούς
διανοουμένους, ερευνητές και ειδικούς αλβανολόγους από την Αλβανία και
από το εξωτερικό. Είναι πρόεδρος της συντακτικής του επιτροπής και
παράλληλα δημοσιεύει επιστημονικά άρθρα που αφορούν στον πολιτισμό, την
αρχαιολογία, τη φιλοσοφία, τη θεολογία, την ιστορία, την κριτική της
τέχνης, τα μεταφραστικά προβλήματα.
Έχει εκπροσωπήσει την Ορθόδοξο Αυτοκέφαλο Εκκλησία της Αλβανίας σε
πολλές διορθόδοξες συναντήσεις, ως εισηγητής και ως μέλος επιτροπών για
τη σύνταξη κειμένων, δηλώσεων και μηνυμάτων. Επί μία δεκαετία συμμετείχε
στις προπαρασκευαστικές επιτροπές για τη σύνταξη των κειμένων της Αγίας
και Μεγάλης Συνόδου της Κρήτης καθώς και των τελικών κειμένων της
Συνόδου στην Κρήτη (2016).
Ομοίως υπήρξε μέλος σε αξιοσημείωτες ομάδες
εργασίας του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών και προπάντων στη μεικτή
ομάδα εργασίας (Joint Working Group) με πενταετή θητεία, η οποία
συνέταξε το καθοριστικό κείμενο συνεργασίας μεταξύ του Παγκοσμίου
Συμβουλίου Εκκλησιών και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Παράλληλα επί
πολλά έτη εκπροσωπεί την Ορθόδοξο Αυτοκέφαλο Εκκλησία της Αλβανίας στον
σημαντικό διμερή διάλογο των Ορθοδόξων Εκκλησιών με τη Ρωμαιοκαθολική
καθώς και των Ορθοδόξων Εκκλησιών με τις Αρχαίες Ανατολικές Ορθόδοξες
Εκκλησίες. [Ν: Τα παραπάνω μάλλον μας ανησυχούν, παρά μας αναπαύουν. Ευχόμαστε θεία φώτιση για να είναι αυτή η διακονία προς δόξαν Θεού & σωτηρία ψυχών και όχι προς την κατεύθυνση του Οικουμενισμού].
Έχει προσκληθεί ως ομιλητής σε πολλά εθνικά και διεθνή συνέδρια, όπου
ανέπτυξε θέματα θεολογικού, ιστορικού και φιλοσοφικού περιεχομένου.
Επίσης έχει δώσει διαλέξεις σε πανεπιστήμια, θεολογικές σχολές,
σεμινάρια και διαχριστιανικές και διαθρησκειακές συνδιασκέψεις.
Στην πόλη της Κορυτσάς συνέβαλλε στην κοινωνική, μορφωτική και
πολιτιστική της πρόοδο καλλιεργώντας σταθερά το πνεύμα της ειρηνικής
συνύπαρξης των θρησκευτικών κοινοτήτων. Συχνά δίνει διαλέξεις και
συμμετέχει σε ακαδημαϊκές συζητήσεις στο Πανεπιστήμιο της Κορυτσάς και
σε άλλα αξιόλογα σχολεία της περιφέρειας, υπογραμμίζοντας στους νέους
την αξία της φιλοπατρίας και της δημιουργικής συμβολής τους στην πρόοδο
της σύγχρονης αλβανικής κοινωνίας. Με πρωτοβουλία του, εξάλλου, για την
ανακούφιση των ασθενεστέρων κατοίκων της πόλης, λειτουργεί επί 27 χρόνια
σε ημερήσια βάση εστία σίτισης.
Η πολυετής και πολυσχιδής διακονία του Μητροπολίτη κ. Ιωάννη στην
Κορυτσά έχει αναγνωρισθεί από τις αρχές της πόλης. Στις 23.07.2003
ανακηρύχτηκε “Επίτιμος Πολίτης της Περιφέρειας Κορυτσάς” με το σκεπτικό:
“Για την εξαιρετική συμβολή στην καλλιέργεια της θρησκευτικής ανοχής
και κατανόησης. Επιστήμονας, εκδότης, μεταφραστής θεολογικών βιβλίων
στην αλβανική γλώσσα. Αρωγός στη χειραφέτηση και την αδελφοποίηση των
πολιτών της Περιφέρειας της Κορυτσάς και ευρύτερα.” Στις 18.08.2008
αναγορεύτηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης “Επίτιμος Πολίτης”:
“Για εξέχουσες υπηρεσίες στην αναγέννηση της πίστης καθώς και για τα
πολλά έργα στον ανθρωπιστικό και κοινωνικό τομέα”.
Στις 23.07.2018 το
Πανεπιστήμιο Κορυτσάς “Fan S. Noli” απένειμε στον Μητροπολίτη τον τίτλο
του Επίτιμου Διδάκτορα (Doctor Honoris Causa) ως “Εξέχουσα προσωπικότητα
του πνευματικού και θρησκευτικού κόσμου, μεγάλο ανθρωπιστή, μεταφραστή,
ιδρυτή του περιοδικού “Ναός”, εξόχως συμβάλλοντα στον τομέα του
πολιτισμού, της αρχαιολογίας, της φιλοσοφίας, της θεολογίας, της
ιστορίας, της αλβανολογίας κ.λπ· στενό συνεργάτη και φίλο του
Πανεπιστημίου “Fan S. Noli”, με την ευκαιρία της 20ής επετείου της
ενθρονίσεώς του ως Μητροπολίτη Κορυτσάς”.
Στις 29.05.2019, ο Δήμος των Τιράνων τον τίμησε με τη «Βεβαίωση
Ευγνωμοσύνης» χαρακτηρίζοντάς τον: «Ως αξία με εθνικές και διεθνείς
διαστάσεις, ως το κατ’ εξοχήν παράδειγμα για την προώθηση της ειρήνης,
της αρμονίας και της θρησκευτικής συνύπαρξης. Με σεβασμό και μεγάλη
ευγνωμοσύνη για τη συνολική εξαιρετική συμβολή του στην υπηρεσία της
κοινωνίας και των ευρισκομένων σε ανάγκη ανθρώπων».
Από το έτος 1998 ποιμαίνει θεοφιλώς την ιστορική και ιδιαιτέρως
σημαντική Ιερά Μητρόπολη Κορυτσάς, στην οποία περιλαμβάνονται και οι
περιοχές του Πόγραδετς, του Ντεβόλ και της Κολόνια.
Από το τελευταίο συλλείτουργο με τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο, 15.12.2024
Το Κοινοβουλευτικό Κόμμα ΝΙΚΗ βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να χρειαστεί απαντήσει σε έναν εν ενεργεία Αξιωματικό της Ελληνικής Αστυνομίας που με προσωπική του ανακοίνωση καταφέρθηκε με ψεύδη και συκοφαντίες εναντίον της.
Πρόκειται για τον Αστυνομικό Διοικητή του Τμήματος Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας κ. Μιχαήλ Λώλη ο οποίος σε χθεσινή του προσωπική ανάρτηση (άραγε έλαβε σχετική άδεια από τους Προϊσταμένους του;) καταφέρεται κατά Κοινοβουλευτικού Κόμματος εκλεγμένου από τον Ελληνικό Λαό με ψεύδη και ύβρεις όπως, μεταξύ άλλων:
"Η ΝΙΚΗ με καταγγέλει συνεχώς ζητώντας την ποινική και πειθαρχική μου δίωξη για "ρατσισμό" σε βάρος ρατσιστών", "Για να μιλήσω και στη γλώσσα που καταλαβαίνουν και "εξιτάρει το ακροδεξιό τους αφήγημα" "... με πληρώνει το Ελληνικό Κράτος για να διώκω τον ρατσισμό τους και να προστατεύω πρόσφυγες, μετανάστες, ΛΟΑΤΚΙ, άθεους και ανάπηρους που τόσο πολύ μισούν". [Ν: Δηλ. ισχυρίζεται ο άνθρωπος ότι η ΝΙΚΗ μισεί και τους... ανάπηρους! Να γελάσουμε;]
Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το εξής: Με τον κ. Λώλη η ΝΙΚΗ δεν ασχολήθηκε ποτέ παρά μία μόνο φορά. Όταν σε τηλεοπτική αντιπαράθεσή του με τον Ευρωβουλευτή μας κ. Αναδιώτη μίλησε υβριστικά σε βάρος των Ιερέων της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας δηλώνοντας ότι "οι παπάδες κακοποιούν παιδιά " και ρωτώντας "στο ρίξιμο του Σταυρού που πέφτουν αγόρια και τα κοιτάνε οι παπάδες γουρλομάτικα έχετε ασχοληθεί;". [Ν: βλ. το βίντεο στην ανάρτηση]
Η ΝΙΚΗ θεώρησε χρέος της να καταγγείλει τότε τον εν λόγω Αξιωματικό για αναξιοπρεπή συμπεριφορά σε βάρος των Ελλήνων Ιερέων. Πού είδε ο κ. Λώλης τις συνεχείς διώξεις μας σε βάρος του;
Γιατί είμαστε ρατσιστές στη ΝΙΚΗ; Επειδή διαμαρτυρηθήκαμε διότι αποκάλεσε τους Έλληνες Ιερείς μας κακοποιητές και διεστραμμένους; Είναι ρατσιστές οι Ιερείς μας; Ποιος του έδωσε το δικαίωμα να χαρακτηρίζει το Κίνημά μας ακροδεξιό; Πότε είδε ότι μισούμε τους συνανθρώπους μας;
Από που αντλεί την εξουσία να φέρεται έτσι ο κ. Λώλης; Γιατί η καταγγελία μας σε βάρος του τέθηκε στο αρχείο; Μπορεί να καταφέρεται έτσι σε βάρος των Ιερέων μας; Πολλά τα ερωτήματα. Ένα ξέρουμε όμως. Δεν μας συκοφαντεί και δεν μας υβρίζει ο κ. Λώλης. Η θέση του μας βρίζει. Και αυτοί που τον κρατούν σε αυτή τη θέση...
Τον καλούμε έστω και τώρα να συνετιστεί και να ζητήσει συγγνώμη. Ήταν 2 Απριλίου όταν ξεστόμισε τα ψέμματά του, όχι Πρωταπριλιά.
Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για την τραγωδία που πλήττει τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, αντί άλλων, σας μεταφέρω αυτούσια αποσπάσματα από μηνύματα του αφρικανικής καταγωγής ελληνορθόδοξου επισκόπου Γκόμας και Μεγάλου Κίβου κ. Τιμοθέου.
Λέει τα εξής:
«Η χώρα μας έχει υποστεί έναν άδικο πόλεμο από τους αντάρτες που υποστηρίζονται από τη Ρουάντα, καλυμμένοι από ξένες δυνάμεις για εκμετάλλευση του υπεδάφους. Οι εκτελέσεις και οι μαζικές δολοφονίες συνεχίζονται αμείωτα. Η πείνα, οι ασθένειες, η έλλειψη πόσιμου νερού και τροφής επιδεινώνουν την κατάσταση του πληθυσμού. Οι λεηλασίες αμέτρητες μέχρι και στα νοσοκομεία. Χιλιάδες συμπατριώτες μας πιάνονται όμηροι για να υπηρετήσουν ως δύναμη στον στρατό της Ρουάντας και των ανταρτών. Κορίτσια βιάζονται, σκοτώνονται και άλλα αγνοούνται.
Θα μπορούσα να είχα φύγει, αλλά δεν ήθελα να αφήσω τους πιστούς μας. Είναι η ώρα που έχουν πολλή ανάγκη της παρουσίας μου για ό,τι μπορώ κι εγώ να τους προσφέρω. Ο Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης λέει “ο Χριστός έγινε ιερέας στον σταυρό”. Προτίμησα να σταυρωθώ μαζί τους και να αναστηθώ μαζί τους, αν θέλει ο Θεός. Μέχρι τώρα αποτελούσαμε μια προφητική ιεραποστολή, δηλαδή με λόγους, διδασκαλίες, κατηχήσεις και βαπτίσεις στα ύδατα. Τώρα κάνουμε σταυρική και μαρτυρική ιεραποστολή, όπου κινδυνεύουμε κάθε στιγμή, και οι συνάνθρωποί μας βαφτίζονται μέσα στο ίδιο τους το αίμα.»
Πρέπει να καταπολεμήσουμε τον θρησκευτικό εξτρεμισμό.
Ο Μεγάλος Κανόνας ψάλλεται στην εκκλησία την Τετάρτη της 5ης εβδομάδας της Σαρακοστής. Είναι ένα μεγάλο και σπουδαίο μουσικό και ποιητικό έργο του αγίου Ανδρέα Κρήτης (έζησε ανάμεσα στον 7ο και τον 8ο
αι. μ.Χ.), που, με πολλά παραδείγματα από την Αγία Γραφή (που τα έχει
κάνει ποίημα), κάνει εξαιρετικές αναλύσεις της ανθρώπινης ψυχής και
μιλάει για το πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος, τι μορφές παίρνουν τα πάθη
(οι πνευματικές εξαρτήσεις που οδηγούν στην αμαρτία) και πώς μπορεί να
πλησιάσει ξανά το Θεό και ν’ απαλλαγεί από τα πάθη του. Είναι ένα
ποίημα με μεγάλο ενδιαφέρον όχι μόνο για τους πιστούς, αλλά και για
τους ψυχολόγους, γιατί εμβαθύνει πολύ σ’ αυτά που έχει κάθε άνθρωπος
στην ψυχή του [από την ανάρτησή μας Μεγάλη Σαρακοστή: να μην ξεχάσω...].
Η
πόρνη, ο ληστής, ο τελώνης και άλλοι πολλοί αμαρτωλοί και κατά κόσμο
αποτυχημένοι παρέλασαν σήμερα από την υμνογραφία του Μ. Κανόνος. Δεν
ξέρω γιατί, αλλά αισθάνομαι τόσο οικεία όταν τους βλέπω να αναφέρονται
στα εκκλησιαστικά κείμενα. Προφανώς γιατί και εγώ αισθάνομαι
αποτυχημένος, λαβωμένος, αδύναμος και σακατεμένος από την ζωή. Είναι
κάτι κολασμένες ψυχές που μυρίζουν παράδεισο. Και σήμερα για ακόμη μια
χρονιά αισθάνθηκα το άρωμά τους, την ευωδία εκείνου που ξέρει να χάνει,
να μετανοεί και να ταπεινώνεται, να αλλάζει και να ζει δίχως φόβο.
Εκείνου που μέσα από την ζωή του, φανερώνει ότι πολλές φορές η αποτυχία
δεν είναι κατάρα μα ευκαιρία… π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (Λίβυος)
Η πιο γνωστή φράση του Μεγάλου Κανόνα (του κορυφαίου ποιητικού έργου του αγίου Ανδρέα Κρήτης, που ψάλλεται το βράδυ της Τετάρτης την 5η εβδομάδα της Μεγ. Σαρακοστής) είναι: "αυτείδωλον εγενόμην" (=έκανα τον εαυτό μου είδωλο και τον λατρεύω). Ολόκληρο το τροπάριο είναι (από εδώ):
Έγινα είδωλο για τον εαυτό μου, βλάπτοντας την ψυχή μου με τα πάθη,
Ελεήμον (Κύριε). Όμως, παράλαβέ με μετανοημένο και κάλεσέ με πίσω
συνειδητοποιημένο, για να μη γίνω ιδιοκτησία και τροφή του ξένου (=του
απέναντι, του διαβόλου). Εσύ, Σωτήρα, λυπήσου με.
Η Ελλάδα, μια χώρα που άλλοτε υπήρξε το φρούριο της Ορθοδοξίας και
του Ελληνισμού, σήμερα φαίνεται να έχει χάσει την ταυτότητά της,
μετατραπεί σε ένα απογοητευτικό και άψυχο κράτος, που φαίνεται να αγνοεί
τις παραδόσεις και τις αξίες που τη χαρακτήριζαν, αρκούμενη μόνο στην
εξυπηρέτηση της ατζέντας του Κυριάκου Μητσοτάκη και των ισχυρών συμφερόντων που τον στηρίζουν.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, υπάκουη στις εντολές των Βρυξελλών και των
ξένων συμφερόντων, φαίνεται να παραμελεί τις ανάγκες του ελληνικού λαού
και τα ηθικά ζητήματα, επιλέγοντας να κλείνει την πόρτα σε διωκόμενους
Χριστιανούς από τη Συρία, οι οποίοι αναζητούν καταφύγιο και προστασία.
Την ίδια στιγμή, δείχνει να ανοίγει διάπλατα τις πόρτες σε
εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνους, ισλαμιστές και οικονομικούς
μετανάστες, οι οποίοι έρχονται από διάφορες γωνιές της Ασίας και της
Αφρικής, χωρίς να υπάρχει σαφής και οργανωμένος σχεδιασμός για την ομαλή
ένταξή τους στην κοινωνία.
Μια Ελληνορθόδοξη γυναίκα, κυνηγημένη από το φιλοτουρκικό και
ισλαμιστικό καθεστώς της Συρίας, έφτασε στην ελληνική πρεσβεία της
Δαμασκού, με την ελπίδα ότι η Ελλάδα, η χώρα της πίστης της, θα της
προσέφερε προστασία. «Γεια σας, είμαι Χριστιανή. Πώς μπορώ να μεταναστεύσω στην Ελλάδα;» ρώτησε. Η απάντηση ήταν σοκαριστική: «Η
Ελλάδα δεν είναι μια χώρα ανοιχτή στη μετανάστευση. Κάνουμε ό,τι
μπορούμε για να σας βοηθήσουμε να μείνετε στη χώρα σας. Εάν επιλέξετε να
εγκαταλείψετε την πατρίδα σας, δεν θα σας υποστηρίξουμε.»
How did the Greek Embassy in Damascus respond to the Greek Orthodox community in Syria? A Greek Orthodox woman asked: “Hello, I am a Christian. How can I immigrate to Greece?” The embassy employee responded: “Greece is not a country open to migration. We are doing everything we can to help you stay in your country. If you choose to abandon your homeland, we will not support you.” This is how the Greek government honors its so-called commitments to the Greek Antiochians in Syria, who live under the oppressive rule of HTS. (από εδώ).
Μετάφραση:Πώς απάντησε η Ελληνική Πρεσβεία στη Δαμασκό στην ελληνορθόδοξη κοινότητα της Συρίας; Μια Ελληνορθόδοξη ρώτησε: "Γεια σας, είμαι Χριστιανή. Πώς μπορώ να μεταναστεύσω στην Ελλάδα;" Ο υπάλληλος της πρεσβείας απάντησε: "Η Ελλάδα δεν είναι χώρα ανοιχτή στη μετανάστευση. Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να σας βοηθήσουμε να μείνετε στη χώρα σας. Εάν επιλέξετε να εγκαταλείψετε την πατρίδα σας, δεν θα σας υποστηρίξουμε". Έτσι τιμά η ελληνική κυβέρνηση τις λεγόμενες δεσμεύσεις της απέναντι στους Έλληνες Αντιοχιανούς της Συρίας, που ζουν κάτω από την καταπιεστική κυριαρχία του HTS.
Αυτή είναι η Ελλάδα του Μητσοτάκη. Μια Ελλάδα που δεν αναγνωρίζει
ούτε καν τους δικούς της ανθρώπους. Μια κυβέρνηση που κλείνει την πόρτα
στους ομόδοξους και ομοεθνείς, αλλά ξοδεύει δισεκατομμύρια για να
ταΐζει, να στεγάζει και να προστατεύει αλλόθρησκους και αγνώστου
προελεύσεως «πρόσφυγες». Μια κυβέρνηση που όχι μόνο δεν προστατεύει τους
Έλληνες, αλλά τους αγνοεί, τους περιφρονεί και τους αντικαθιστά.
Ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του δεν ενδιαφέρονται ούτε για τον
Ελληνισμό, ούτε για την Ορθοδοξία. Αντίθετα, κάνουν ό,τι μπορούν για να
εξαφανίσουν την ταυτότητα της χώρας και να την παραδώσουν σε ξένα
συμφέροντα. Οι Έλληνες Ορθόδοξοι διώκονται στη Συρία και βρίσκουν
κλειστές πόρτες στην πατρίδα τους. Έτσι έχει καταντήσει την Ελλάδα και
την Ορθοδοξία η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου
Μητσοτάκη. (...)
Νέος Άγιος της Εκκλησίας μας ο π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης! Την ευχή του να έχουμε!
Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης. Ο όσιος και άγιος λευΐτης τοῦ Πλατάνου Τρικάλων
Μετά βαθυτάτης συγκινήσεως, η Ιερά Μητρόπολις Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης ανακοινώνει ότι η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατά τη συνεδρίαση αυτής τη 11ην Μαρτίου 2025, απεδέχθη ομοφώνως την εισήγηση για την κατάταξη του μακαριστού πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Γκαγκαστάθη εις τας Αγιολογικάς Δέλτους της Εκκλησίας, και υπέβαλε σχετικό αίτημα προς την Α.Θ. Παναγιότητα, τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο.
Γεννήθηκε στις αρχές του 20ού αιώνος, και συγκεκριμένα το 1902, στο χωριό Πλάτανος, όπου αργότερα, επί 42 συναπτά έτη, εχρημάτισε ο καλός ποιμήν των λογικών προβάτων. Εκοιμήθη το 1975, στις 29 Ιανουαρίου εν ειρήνη. Πρόκειται για μια οσιακή μορφή, καίτοι έζησε ως έγγαμος στον κόσμο. Υπήρξε προικισμένος με πολλά χαρίσματα, με πολλή επιμέλεια, καθαρότητα συνειδήσεως, άλαλο πίστη, βαθειά ταπείνωση και με πληρότητα αγάπης στο Θεό και τον πλησίον.
O Πλάτανος είναι μια μικρή κωμόπολη, ένα μεγάλο χωριό, 15 χιλιόμετρα δεξιά από την πόλη των Τρικάλων, στη Θεσσαλία. Ο πατήρ Δημήτριος είχε σημεία θαυμαστά από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Κι αυτά που παρέλαβε από το Θεό τα καλλιέργησε με φιλότιμο, τα αύξησε και πάντοτε ταπεινά και για τη δόξα του Θεού και μόνον.
Όταν ο Θεός βρει τέτοια σκεύη τα αξιοποιεί, τα πλουτίζει και χαριτώνεται η ζωή τους και κοντά σ’ αυτούς και όσοι πλησιάζουν σ’ αυτές τις πνευματικές θερμάστρες, σ’ αυτά τα λιμάνια.
Ο παπα-Δημήτρης δεν έτυχε σπουδών. Με δυσκολίες τελείωσε το δημοτικό στο χωριό του. Ήταν βοσκός προβάτων. Όπου κι αν βρισκόταν είχε μνήμη Θεού, μνήμη θανάτου και έκλεινε τα πρόβατα στη στάνη και πήγαινε με δάκρυα και εκκλησιαζόταν. Όταν αυτό δεν μπορούσε να το κάνει, γονάτιζε εκεί που ήταν στα βουνά και έκλαιγε, ζητώντας το έλεος του Θεού, διότι βρισκόταν μακράν του οίκου του Θεού.
Διάβαζε με πολλή κατάνυξη βίους αγίων και τους αισθανόταν φύλακες, ευεργέτες και προστάτες. Είχε αίσθηση ζώσα της παρουσίας των. Τους κρατούσε κοντά του η καθαρότης του βίου του. Και όπως ετόνιζε η εργασία φέρνει την αξία.
Αισθανόταν πώς θα πρέπει να τον προστατεύουν οι άγιοι και δεν έκανε τίποτε εάν δεν ξεκινούσε από το Θεό κι εάν δεν κατέληγε στο Θεό. Δηλαδή, αν έφευγε το πρωί για να φυλάξει τα πρόβατα, θα περνούσε πρώτα από τους Ταξιάρχες, ένα ναό του 1600, κατανυκτικό, με τοιχογραφίες, που βρισκόταν κοντά στο σπίτι του. Εκεί, έμαθε για το Θεό και από την ευλαβέστατη γιαγιά του και τους ευσεβείς γονείς του τα ιερά γράμματα και του Θεού τα πράγματα.
Έλεγε: «να με προστατεύετε, να με φυλάξετε, να γυρίσω και πάλιν στον οίκο σας, να σας πω το ευχαριστώ». Πρώτα στον οίκο του Θεού και μετά στις δουλειές και πάλιν στον οίκο του Θεού και μετά στο σπίτι. Αυτό ήταν το πρόγραμμα της ζωής του.
Η ζωή του ήταν Ευχαριστιακή. Όπου κι αν ήταν είχε αναφορά στο Θεό. Στο χωράφι και παντού, στο βουνό, έψαλλε και ευχαριστούσε αδιαλείπτως. Εύρισκε το απερίγραπτο, τη χαρά του Θεού, την ευλογία Κυρίου. Ερχόταν, δηλαδή, στην μακαριά κατάνυξη, στο χαροποιό πένθος, για το οποίο ομιλούν οι Πατέρες.
Φυσικά, ο Γέροντας είχε δικό του τρόπο με τον οποίο βίωνε τα του Θεού. Εμείς είμαστε αμέτοχοι αυτών των καταστάσεων και πολλές φορές ούτε καν τα πιάνουμε, σαν να ’ναι μια ξένη γλώσσα. Θ’ αναφέρω ένα περιστατικό που δείχνει ότι τον είχε κατά κάποιο τρόπο εκλέξει ο Θεός για την ιερή του πορεία και την ευλογημένη αποστολή του. Με συνέπεια ευαρέστησε το Θεό. Και τούτο με την άμεμπτο και καθαρή κατά Χριστό πολιτεία του.
Ένα βράδυ ενώ αναπαυόταν στο φτωχό σπίτι του ήρθε ένας γέροντας και τον ξύπνησε, λέγοντας του: «σήκω παιδί μου γρήγορα, το σπίτι θα πέσει». Ξανά, δεύτερη φορά, τον ξύπνησε. Και στο τέλος, τον ξύπνησε κανονικά. Βγαίνουν από το σπίτι και αμέσως το σπίτι έπεσε! Ο γέροντας ήταν ο άγιος Νικόλαος. Είχαν στο χωριό ναό αφιερωμένο στον άγιο Νικόλαο. Αυτός ήρθε και τον προστάτευσε. Μόλις βγήκε ο παπα-Δημήτρης, αμέσως το σπίτι κατέρρευσε.
Ούτε τρίχα δεν πέφτει από τον άνθρωπο που τον προστατεύει ο Θεός. Κι’ όταν επιτρέψει κάτι για να φανεί η πίστη του, η υπομονή του, το μεγαλείο της αρετής του, θα του δώσει και τα μέσα να το ξεπεράσει: την υπομονή, την μακροθυμία, την αγάπη, τα πνευματικά όπλα, που οι Γέροντες έχουν σε πλεονασμό και έτσι ξεπερνούν και την μεγαλύτερα δοκιμασία και θλίψη. Παρέλειψα να πω ότι ο παπα-Δημήτρης νυμφεύθηκε την Ελισάβετ και απέκτησε εννέα θυγατέρες.
Κι όταν ήρθε η ώρα να πάει στο στρατό επήγε στους Ταξιάρχες, προσκύνησε και έκανε συμφωνητικό λέγοντας: «σας ζητώ μια χάρη. Εγώ σας υπηρετώ από μικρό παιδί. Καθαρίζω καντήλια, κάνω ό,τι μπορώ. Θέλω να με φέρετε πίσω χωρίς να με αγγίξει κανένα κακό. Είστε υποχρεωμένοι. Ζητώ κι’ εγώ ένα ρουσφέτι».
Επήγε στη Μικρά Ασία. Σε όλους τους κινδύνους που αντιμετώπιζε, τον έσωζαν. Έλεγε: «στη Σμύρνη σφάζουν, κάνουν, εμένα έρχονται, μου δίνουν ένα άλογο και μου λένε: "φύγε στον Τζεσμέ. Βρίσκομαι στο τάδε μέρος με τρεις άλλους".
Σκοτώνονται δύο από 150 ιππείς. Εμένα μου λένε, μη φοβάσαι, εμείς είμαστε μαζί σου. Θα πας εννιά παρά τέταρτο στο τάδε μέρος να προλάβεις το τελευταίο πλοίο για να πας για τη Χίο. Κι όπως είπαν, ούτε ένα μπάτσο από πουθενά».
Αργότερα πέρασε ισχυρές δοκιμασίες, στην εποχή του εμφυλίου πολέμου, επειδή αυτός μιλούσε για Χριστό, πατρίδα, οικογένεια, τον έβαλαν στο στόχαστρο, τον απείλησαν, τον αποκήρυξαν και πολλές φορές αποπειράθηκαν να τον σκοτώσουν και όλο σωζόταν.
Αναφέρω μια από τις πολλές θαυμαστές περιπτώσεις. Είναι όλα καταγραμμένα στο ημερολόγιο που κρατούσε από μικρό παιδί, το οποίο μας έδωσε σε χειρόγραφα χαριτωμένα, απέριττα, αλλά με μεγαλείο ψυχής και ηρωικό φρόνημα:
«Ήρθα, λέει, Κυριακή πρωί. Μόλις πρόλαβα και βγήκα από την εκκλησία. Ήταν 10 ιππείς και μαζί με τον αρχηγό τους 11 και με κυνηγούσαν στον κάμπο. Οι χωρικοί από την μια πλευρά έβλεπαν το θέαμα και οι απέναντι, από το άλλο χωριό, βγήκαν από την εκκλησία, κι’ έβλεπαν επίσης το θέαμα. Με έβριζαν ελεεινά και τρισάθλια. Δεν μπορώ να πω. Τραγόπαπα και άλλα ελεεινά κλπ., και πυροβολούσαν με τα στην συνέχεια. Οι σφαίρες με τρυπάνε τα ράσα, δεν με τσίμπαγε καμιά. Σαν με φτάσαν στα 50 μέτρα και με περικύκλωσαν, τότε γονάτισα.
Σήκωσα τα χέρια στον ουρανό και φώναξα από το βάθος της ψυχής μου. Μιχαήλ αρχιστράτηγε, κινδυνεύω, βοηθήσατε με. Αυτοστιγμεί και οι 11 έγιναν κόκκαλο και άγαλμα. Ο αρχηγός πέφτει από το ζώο κάτω, σπάζει η σπονδυλική του στήλη και αφού είδα εγώ ότι είναι ακίνητοι, ευχαρίστησα το Θεό, τους Ταξιάρχας και τους είπα: να μετανοήσετε, να γίνετε καλοί άνθρωποι, να λέγετε την αλήθεια, να ’χετε το Θεό βοήθεια και αφού τους ευλόγησα -χωρίς να με πειράξουν- πήγα απέναντι, όπου περίμενε το χωριό και μπήκα με όλο το λαό μέσα στην εκκλησία και δώσαμε δόξα στο Θεό που έκανε σήμερα θαύμα».
Όλη η ζωή του ήταν μέσα σε τέτοια γεγονότα χωρίς να έχει καθόλου ιδέα για τον εαυτό του. Υπέγραφε ο τελευταίος, ο μικρός παπαδάκος, το σκύβαλο της γης. Το πίστευε, το αισθανόταν. Σε κάθε δυσκολία δεν τάχανε. Όταν του έλεγε η πρεσβυτέρα: «Δεν νοιάζεσαι; τι θα γίνουν αυτά τα κορίτσια; οι άλλοι κάνουν αυτό».
«Θα πεθάνω παπάς, όχι μασκαράς. Για το Χριστό θυσιάζομαι, υπέρ των προβάτων. Τί σήμερα, τί αύριο. Μια ψυχή έχουμε. Θα την παραδώσω στα χέρια του Δημιουργού μου».
Είχε συνέπεια. Τον καλούσαν να τον πάνε στη Μέση Ανατολή. «Εσείς δεν με σώσατε. Οι Ταξιάρχες με σώσαν και θα αφήσω τους προστάτες μου και το λαό μου για να πάω στη Μέση Ανατολή και στην Αθήνα; Όχι εκεί».
Και πράγματι τον σκέπαζε ο Θεός και τον φύλαγε: «Εγώ έχω τον Χριστό κυβερνήτη στη ζωή μου. Δεν τον βαλαν οι άνθρωποι καλά στην καρδιά τους για να νιώσουν το μεγαλείο του. Είναι γλυκύς. Δεν τον αλλάζω με τίποτα. Μια ζωή τον παρακαλώ να με αξιώσει κι’ εγώ να χύσω το αίμα μου γι’ Αυτόν. Κοιμάμαι τόσο αμέριμνα, όπως το πουλί στο αγκάθι και τα ρυθμίζει όλα Αυτός’ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο».
Είχε εξ’ ολοκλήρου εμπιστοσύνη στο Θεό, όπως ένα μικρό παιδί. Εξομολογείτο δε με τέτοια καθαρότητα και ειλικρίνεια, που δεν την συναντάμε ούτε και στα μικρά παιδάκια. Όταν επήγαμε μια φορά να συναντήσουμε τον πατέρα Φιλόθεο Ζερβάκο (με τον πατέρα Δημήτριο) (πήγαμε 2 φορές και ήρθε ο πατήρ Φιλόθεος 2 φορές στο χωριό και συλλειτούργησαν), του λέει ο πατήρ Φιλόθεος.
«Είσαι ασθενής. Γιατί έκανες τόσο κόπο και ήρθες μέχρις εδώ; (στην Πάρο)»
«Εγώ είμαι ο τελευταίος και ο αμαρτωλός» είπε ο πατήρ Φιλόθεος.
«Τα Τρίκαλα έχουν καλούς πατέρες και άξιους».
«Ήρθα όχι μόνος μου. Με έφερε ο Θεός. Ήρθα να ξεπλύνω και να ξεκαθαρίσω την ψυχή μου».
Όταν δε εξομολογείτο ήταν σαν άγγελος. Η χαρά ήταν ζωγραφισμένη και έκδηλος στο πρόσωπο του.
«Τέτοια καθαρή και τελεία εξομολόγηση δεν συνήντησα στα 70 χρόνια που εξομολογώ», είπε ο π. Ζερβάκος. Υπήρξε ένας ζων άγιος.
Εις δε το βιβλίο του πατρός Δημητρίου Γκαγκαστάθη, το οποίον προλογίζει ο πατήρ Φιλόθεος (στο τέλος γράφει και ο καθηγούμενος της Ι. Μ. Σίμωνος Πέτρας, πατήρ Αιμιλιανός), ο οποίος τον έζησε από κοντά και ξέρει πολλές εμπειρίες θαυμαστές τον αποκαλεί «ο άγιος παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης».
Όταν τον ρωτήσαμε, «γιατί Γέροντα αρχίζετε έτσι τον πρόλογο;» απάντησε.
«Διότι, παιδί μου, είναι άγιος. Όταν μου είπαν για την κοίμηση του, άρχισα να προσεύχομαι και να νηστεύω και να ζητώ απ’ τον Θεό να με πληροφορήσει εις ποίαν κατάσταση βρίσκεται. Και κατόπιν από ημέρες μου έδειξε τη δόξα στην οποία ευρίσκεται. Πρόκειται περί αγίου».
Και κάτι για τον π. Φιλόθεο, μια και μιλάμε γι’ αυτόν. Στην κοίμηση του πατρός Φιλόθεου μια οικογένεια δικαστικών, είπε στον πατέρα Πορφύριο: «εκοιμήθη ο πατήρ Φιλόθεος». Εκείνος τους είπε: «να πάτε, κι’ εγώ απ’ εδώ θα παρακολουθήσω τη νεκρώσιμο ακολουθία. Η Εκκλησία μας απέκτησε ακόμα ένα άγιο λείψανο».
Γυρίζοντας εμείς από την κηδεία, μεσάνυκτα, πήγαμε στον πατέρα Πορφύριο. Ήταν η ώρα 2 μετά τα μεσάνυκτα. Μόλις πήγαμε είπε: «ο παπα-Δημήτρης είναι άγιος άνθρωπος κι ας μην πέρασαν πολλά χρόνια. Δεν έχει σχέση. Η αγιότης δεν γίνεται από τα πολλά χρόνια. Για μας τους αδυνάτους αργεί η Εκκλησία. Να φροντίσετε να γίνει επίσημα πλέον, για όλη την Ορθοδοξία η ανακομιδή των λειψάνων του».
Οι άνθρωποι του Θεού που γνώρισαν τον π. Δημήτριο τον θεωρούσαν ως σύγχρονο ζώντα άγιο. Μεταξύ αυτών των προσωπικοτήτων που σήμερα λάμπουν στο χώρο της Ορθοδοξίας με την ακτινοβόλο κατά Θεόν πολιτεία τους υπήρξε και ο π. Αμφιλόχιος της Πάτμου, που είχε και αλληλογραφία με τον παπα-Δημήτρη.
Θεωρούσαν άγιο τον π. Γκαγκαστάθη οι: πατήρ Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, ο πατήρ Γεώργιος Καψάνης της Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου ο ηγούμενος, ο ηγούμενος επίσης Αιμιλιανός και άλλοι σεβαστοί της Ορθοδοξίας σύγχρονοι πατέρες.
…Ο παπα-Δημήτρης είχε το χάρισμα της ζώσης πίστεως, το χάρισμα της υπομονής, της ταπεινώσεως, της αγάπης και έφερνε αποτελέσματα. Όταν πάρεις την αγάπη του Χριστού μέσα σου είναι σαν να παίρνεις την μητέρα όλων των αρετών, γεγονός που δεν το είχαν οι μεγαλύτεροι όλου του κόσμου σοφοί.
.jpg)
