Η γέννηση μιας Ενορίας στο Κογκό

 

 

Ιερομόναχος Θεολόγος

Αύγουστος 2012

Ορθόδοξο Κογκό

     Στην ιεραποστολική μας Επισκοπή συναντούμε πολλούς κατηχουμένους προερχόμενους από τους Ρωμαιοκαθολικούς. Έρχονται σε μας αφού αναζητήσουν την αλήθεια στο δόγμα και στην Παράδοση και βρουν τις ιστορικές ρίζες της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Ο μακαριστός πατήρ Παΐσιος μου έλεγε κάποτε ότι προϋπόθεση, για να γίνει ένας δυτικός σωστός ορθόδοξος, είναι το να έχει υπάρξει καλός καθολικός. Αναφέρομαι στον Μηνά, έναν  ζηλωτή πιστό μας, τριάντα ενός ετών.

        Τον συνάντησα στον Ναό της Αναστάσεως στη Brazzaville. Βοηθούσε στο ψαλτήρι. Ζήτησε να μιλήσουμε και μου γνώρισε την κλήση, την πορεία,  τον ζήλο και την κατά Θεόν προκοπή του. Η ιστορία του ήταν μια δροσιά ελπίδας μέσα στην θλίψη που μας προκαλούν η ένδεια και οι υπερβολικές δυσκολίες.

        Στα δεκαοχτώ του χρόνια γλυκάθηκε η ψυχή του διαβάζοντας τις «περιπέτειες ενός προσκυνητού». Κατόπιν στο ιερατικό σεμινάριο των Καθολικών, όπου φοιτούσε, είχε την ευκαιρία να βρει και να μελετήσει στην βιβλιοθήκη τους αρκετά βιβλία ορθοδόξου θεολογίας. Προοριζόμενος για χειροτονία καθοδηγούσε μια μεγάλη «χαρισματική» ομάδα Καθολικών πιστών, που προσεύχονταν για τους αρρώστους. Ο πνευματικός του, ο πατήρ Aimé, ένας Γάλλος ιερέας, του είχε δώσει την ευλογία του και τον καθοδηγούσε στην αναζήτηση της Ορθοδοξίας. Παράλληλα είχε πλησιάσει και εκατηχείτο από τον εφημέριο της ενορίας μας στην Brazzaville. Στα εικοσιεπτά του βαπτίστηκε ορθόδοξος. Ο πρώην πνευματικός του του επέτρεψε να ανακοινώσει την μεταστροφή του και την αιτία της στους πιστούς, μετά την κυριακάτικη λειτουργία, στην πολυπληθέστατη παλιά ενορία του. Το αποτέλεσμα ήταν να τεθεί σε αργία μέχρι σήμερα ο «αγαπητός» πατήρ Aimé από τον καθολικό αρχιεπίσκοπο.

        Ο πειραστής δεν ήταν δυνατόν να αφήσει τον Μηνά ήσυχο. Δέχθηκε τα βέλη και των παλαιών συνεργατών του αλλά και των δικών μας πιστών, που η καχυποψία τους έδιωχνε την αγάπη τους, παρά την υποστήριξη και την καθοδήγησή του εκ μέρους του εφημερίου.

              Εκεί άρχισαν να προσέρχονται πολλοί από τους παλαιούς συντρόφους του και διάφοροι άλλοι, που διψούσαν για προσευχή, θέλοντας επίσης να γνωρίσουν την Ορθοδοξία, που ο άνθρωπός τους ευαγγελιζόταν τώρα. 
Όλοι αυτοί συμμετείχαν καθ’ ομάδες σε ένα πρόγραμμα ακολουθιών, όπως επίσης και ευαγγελισμού των συμπολιτών τους. Ο Μηνάς το πρωί ανελλιπώς παρακολουθούσε τον Όρθρο ή την Θεία Λειτουργία στην ενορία μας και το απόγευμα τις Παρακλήσεις ή τους Χαιρετισμούς στο σπίτι-παρεκκλήσι, αφιερωμένο στο Γεννέσιον της Θεοτόκου.

Αναγκάστηκε έτσι να κλείνεται προσευχόμενος στο δωμάτιό του για ένα χρόνο περίπου. Σ’ αυτήν την προσευχή τον συνόδευαν παλαιοί του φίλοι και εν Χριστώ αδελφοί. Ένας από αυτούς, ο Σέργιος, που ήταν παραπληγικός,  θεραπεύθηκε από την Παναγία θαυματουργικά, μετά από  κοινή προσευχή. Αυτός παραχώρησε το σπίτι του, στη συνοικία Bacongo, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, για να μείνει ο Μηνάς και να συναθροίζονται οι πιστοί για προσευχή.

        Μία φορά την εβδομάδα στην Παράκληση μνημονεύονταν μόνο τα ονόματα ασθενών «του Κυρίου συνεργούντος και τον λόγον βεβαιούντος διά των επακολουθούντων σημείων» (Μάρκ. 16, 20). Έτσι, σ’ αυτά τα δύο χρόνια, κατά τις Παρακλήσεις, είδαν μια νεαρή κοπέλα, την Daria, να απαλλάσσεται από το Aids, που διαπιστωμένα την είχε προσβάλει, την Divine, να ξαναβρίσκει την ακοή και την λαλιά της, τον Christ, που είχε χάσει την όρασή του, να μπορεί να διακρίνει τώρα μέχρι τα δέκα μέτρα, τον Sosthène, που είχε πέσει σε κώμα, να ξαναβρίσκει την υγεία του και τον Hilarion να έρχεται στη ζωή μετά από δώδεκα χρόνια στειρότητας των  γονιών του.

        Στο παρεκκλήσι τους κατά εποχές, με διαδεχόμενες ομάδες, διατηρούν ακοίμητη την προσευχή. Ο ορθόδοξος εφημέριος τελεί εκεί κάθε Πέμπτη την Παράκληση, ενώ προετοιμάζει για την βάπτιση περί τους είκοσι κατηχουμένους.

        Την πολυάνθρωπη αυτή ενορία των κατηχουμένων του Μηνά θέλησα κι εγώ να επισκεφθώ. Πήγα κοντά τους, μαζί με τον ιερέα μας την Πέμπτη 7 Ιουνίου. Βρήκα συγκεντρωμένα εκατό περίπου άτομα στριμωγμένα μέσα στο «παρεκκλήσι» και έξω στην μικρή αυλή. Κάναμε Αγιασμό, τους Χαιρετισμούς και μια ομιλία κατήχησης για τις ιερές εικόνες. Όλα με τάξη, ευλάβεια και κατάνυξη, σε δύσκολες όμως συνθήκες και με αφόρητη ζέστη. Όπως έμαθα οι κατηχούμενοι εναλλάσσονται κάθε μέρα και έτσι ο αριθμός τους είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που γνώρισα.

        Τον Μηνά τον κάλεσα στο δεκαήμερο σεμινάριο των νέων στελεχών των ενοριών μας, που οργανώθηκε στο τέλος Ιουλίου στο Dolisie, με θέμα την Κατήχηση. Εκεί του έδωσα την ευκαιρία να μας εκθέσει εξομολογητικά την πορεία του προς την Ορθοδοξία, την τακτική που ακολουθεί στην κατήχηση και την οργάνωση αυτής της δυναμικής νέας «ενορίας» μας.

        Ας δοξάσουμε τον Κύριο, που καλεί τους θεριστές στον αγρό Του, εκεί που ο σπόρος «έπεσεν εις την γην την αγαθήν και εποίησε καρπόν εκατονταπλασίονα» (Λουκ. 8, 8).

 

 Ο Μηνάς, ο πρώτος αριστερά

Διαβάστε: Καλά νέα από την ορθόδοξη Αφρική... (και τα links που δίνονται εκεί) 
Συγκλονιστική αφρικάνικη ιστορία
Το θαύμα του μαύρου παπά Λάζαρου
Το blog της Ορθόδοξης Ιεραποστολής