Από εδώ
Χθες, παραμονή Χριστουγέννων 2025, ένας εκλεκτός φίλος και συνάδελφος μου διηγήθηκε ότι ο μακαριστός γυμνασιάρχης Κώστας Ξεξάκης (ένας από τους πιο καταξιωμένους ανθρώπους των γραμμάτων στο Ρέθυμνο), στη συνέντευξη που έδωσε στον καθηγητή, ιστορικό ερευνητή και συγγραφέα Αντώνη Σανουδάκη, κατέθεσε την εξής μαρτυρία:
Στην Κατοχή, ο Ξεξάκης είχε συλληφθεί από τους Ναζί και μεταφερθεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης αιχμαλώτων Μαουτχάουζεν και κατόπιν στο παράρτημα Μελκ (βλ. το βιβλίο του Α. Σανουδάκη «Ράους! Στην κόλαση του Μελκ – Ο Κώστας Ξεξάκης»). Εκεί, υπό φρικτές συνθήκες διαρκούς οδύνης και θανάτου, οι αιχμάλωτοι είχαν χάσει την αίσθηση του χρόνου! Ένας όμως από αυτούς με κάποιο τρόπο είχε κατορθώσει να σημειώνει την ημερομηνία.
Ξημέρωσαν Χριστούγεννα του 1944. Οι αιχμάλωτοι, όπως κάθε μέρα, οδηγήθηκαν στα καταναγκαστικά έργα, στο υπόγειο εργοστάσιο, στο οποίο κατασκεύαζαν εξαρτήματα αεροσκαφών, αυτοκινήτων και αρμάτων μάχης. Ο συναιχμάλωτός τους πλησίασε και, ψιθυριστά, με κίνδυνο της ζωής του, άρχισε να σιγοψέλνει τον υπέροχο χριστουγεννιάτικο ύμνο του αγίου Ρωμανού του Μελωδού «Ἡ Παρθένος σήμερον τὸν ὑπερούσιον τίκτει»… Το συναίσθημα ελπίδας και αισιοδοξίας για ελευθερία που τους κατέκλυσε ήταν εκπληκτικό, απίστευτο!
Και καταλήγει ο Ξεξάκης πως εκείνα ήταν τα συγκλονιστικότερα Χριστούγεννα της ζωής του.
Αυτή είναι η παράδοσή μας, η σύνδεσή της με τη ζωή και την ιστορία μας και το απελευθερωτικό μήνυμα που μεταφέρει ανά τους αιώνες.
Εύχομαι την ίδια ελπίδα και αισιοδοξία των Χριστουγέννων σε όλο τον κόσμο, είτε είμαστε αιχμάλωτοι των παθών μας είτε υποφέρουμε από τις δυσκολίες και τα βάσανα της ζωής…
«Χριστὸς ἐτέχθη!»
Για τον Κώστα Ξεξάκη:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου