ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

(ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ)

Σάββατο 31 Μαΐου 2025

Ο Χριστός ως Προφήτης, Βασιλεύς και Αρχιερεύς στον Σταυρό


Του σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου. Απομαγνητοφωνημένο κήρυγμα, Αγία και Μεγάλη Παρασκευή, Αποκαθήλωση, 18 Απριλίου 2025. ΟΟΔΕ. Αναδημοσίευση από: parembasis.gr

 

Όλη την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, αγαπητοί πατέρες και ευλαβείς προσκυνητές τού Εσταυρωμένου Χριστού, στο κέντρο τού Ιερού αυτού Ναού, και όλων τών Ιερών Ναών, έχουμε τον Χριστό. Στην αρχή τής Μεγάλης Εβδομάδος είχαμε την εικόνα τού Χριστού ως Νυμφίου και, βεβαίως, μετά την Μεγάλη Πέμπτη, και σήμερα την Μεγάλη Παρασκευή, έχουμε τον Εσταυρωμένο Χριστό, ο Οποίος είναι ο Νυμφίος τής Εκκλησίας. 

Άρα, λοιπόν, έχουμε τον Εσταυρωμένο Χριστό και πριν από λίγο έγινε η ιερά Αποκαθήλωσή Του. Και, φυσικά, εξακολουθεί να παραμένη ο Σταυρός τού Χριστού στο κέντρο τού Ιερού Ναού. Δεν νοείται Σταυρός χωρίς τον Εσταυρωμένο, ούτε και Εσταυρωμένος χωρίς τον Σταυρό. Και όταν προσκυνούμε τον Σταυρό, στην πραγματικότητα προσκυνούμε και Αυτόν ο οποίος έχει καρφωθή επάνω στον Σταυρό και επετέλεσε την μεγάλη αυτή θυσία υπέρ όλου τού ανθρωπίνου γένους.

Αλλά, σήμερα τέτοια μεγάλη και θαυμαστή ημέρα, θα πρέπει να δούμε λίγο ποιο είναι το έργο τού Χριστού και τι σημαίνει να είναι Εσταυρωμένος και Αναστάς ο Χριστός. Διότι, εφ’ όσον σταυρώθηκε και απέθανε επάνω στον Σταυρό, στην συνέχεια αναστήθηκε. Ποιο είναι το έργο και τι είναι ο Εσταυρωμένος και Αναστάς Χριστός; Για να το δούμε αυτό, πρέπει να εξετάσουμε με συντομία τι γινόταν στην Παλαιά Διαθήκη και τι έκανε ο Χριστός στην Καινή Διαθήκη. Διότι με τον Χριστό αρχίζει η Καινή Διαθήκη, η νέα Διαθήκη τού Θεού με τον νέο λαό Του. Η πρώτη, η Παλαιά Διαθήκη, έγινε στο όρος Σινά και στην συνέχεια ακολούθησε όλη αυτή η διεργασία και τώρα έρχεται ο Χριστός και δημιουργεί νέα Διαθήκη, συνάπτει καινούργια Διαθήκη με τον λαό Του, και επομένως είμαστε ο λαός τής Θείας Χάριτος.

1. Οι Προφήτες, Βασιλείς και Αρχιερείς στην Παλαιά Διαθήκη

Στην Παλαιά Διαθήκη υπήρχαν τρεις μεγάλοι άρχοντες, που ασκούσαν μια εξουσία επάνω στον λαό.

Πρώτα ήταν οι Προφήτες, τους οποίους έστελνε ο Θεός για να καθοδηγήσουν τον λαό πνευματικά. Μέγας Προφήτης ήταν ο Μωϋσής, ο οποίος ανέβηκε επάνω στο όρος Σινά και ομιλούσε με τον Άσαρκο Λόγο, τον Μεγάλης Βουλής Άγγελο, παρέλαβε τον Νόμο και τον έδωσε στον λαό. Άρα, προφήτης σημαίνει εκείνος, ο οποίος προσεύχεται και έρχεται σε επικοινωνία με τον Θεό και μετά καθοδηγεί τον λαό. Και μετά τον Μωϋσή παρουσιάστηκαν πάρα πολλοί μεγάλοι Προφήτες, όπως ο Ηλίας και άλλοι μεγαλοφωνότατοι τών Προφητών, όπως ο Ησαΐας.

Δεύτεροι άρχοντες ήταν οι Βασιλείς, οι οποίοι ασκούσαν την πολιτική εξουσία στον λαό. Κάποια στιγμή, ενώ ο λαός διευθυνόταν από τον Θεό δια μέσου τών Προφητών και τών Κριτών, ζήτησε να αποκτήση και εκείνος βασιλείς, όπως γινόταν στα άλλα έθνη, και ο Θεός τους έδωσε την δυνατότητα να έχουν και τους βασιλείς. Πρώτος βασιλεύς ήταν ο Σαούλ και στην συνέχεια, βέβαια, ο μεγάλος βασιλεύς που λέγεται Δαυΐδ. Οι βασιλείς έκαναν τους πολέμους και έλυναν τα πολιτικά, θα λέγαμε, και τα κοινωνικά ζητήματα τα οποία προέκυπταν στην κοινωνία τών Εβραίων.

Η τρίτη εξουσία ησκείτο από τους Αρχιερείς και τους Ιερείς, οι οποίοι επιτελούσαν τις θυσίες και τα θρησκευτικά λεγόμενα καθήκοντα, ήταν εκείνοι οι οποίοι επιτελούσαν όσα γίνονταν στον Ναό.

Άρα, λοιπόν, στην Παλαιά Διαθήκη έχουμε τρεις εξουσίες, οι οποίες ήταν ανεξάρτητες μεταξύ τους, αλλά πολλές φορές και συμπλέκονταν και αντιμάχονταν. Δηλαδή, οι Προφήται ήλεγχαν τους βασιλείς, οι βασιλείς εδίωκαν τους Προφήτες μερικές φορές, και, φυσικά, έναν διαφορετικό ρόλο μέσα στην κοινωνία έπαιζαν οι Ιερείς και οι Αρχιερείς. Άρα, λοιπόν, τρεις εξουσίες πού έκαναν διαφορετικό έργο, μερικές φορές ήταν σε μια αντιπαλότητα μεταξύ τους.

2. Ο Χριστός είναι Προφήτης, Βασιλεύς και Αρχιερεύς

Ο Υιός και Λόγος τού Θεού γίνεται άνθρωπος, προσλαμβάνει την ανθρώπινη φύση, άρα έχουμε τον Θεάνθρωπο, και κάνει έναν καινούργιο λαό, συνάπτει μια καινούργια Διαθήκη, εξ ού και λέμε Καινή Διαθήκη. Τι σημαίνει αυτό; Καταργεί όλα εκείνα τα οποία υπήρχαν στην Παλαιά Διαθήκη, στην πραγματικότητα τα υπερβαίνει και τα παίρνει στον Εαυτό Του. Γι’ αυτό και ο Χριστός πάντοτε, αλλά ιδιαιτέρως εδώ στο Πάθος και επάνω στον Σταυρό, βλέπουμε ότι είχε και τα τρία αυτά έργα, τα οποία έπρατταν εκείνοι στην Παλαιά Διαθήκη• ήταν και Προφήτης και Βασιλεύς και Αρχιερεύς. Αυτό το βλέπουμε σε όλο το έργο, το οποίο επιτελούσε ο Χριστός, αλλά θα ήθελα με συντομία να το δούμε κατά την διάρκεια τών Παθών, και κυρίως επάνω στον Γολγοθά. Εκεί φαίνεται ότι ο Εσταυρωμένος και Αναστάς Χριστός είναι ο Αρχηγός τού νέου λαού τού Θεού και είναι ο νέος Προφήτης, ο νέος Βασιλεύς και ο νέος Αρχιερεύς.

Κατ’ αρχάς, είναι πραγματικά Προφήτης και αυτό το βλέπουμε σε όλο το έργο Του. Δηλαδή, είχε διαρκή επικοινωνία με τον Θεό, άλλωστε ήταν Θεάνθρωπος Χριστός, που σημαίνει είχε θεία και ανθρώπινη φύση, που οι δύο φύσεις ήταν ενωμένες στην υπόστασή Του και είχε μια διαρκή επικοινωνία με τον Θεό και προσευχόταν ως άνθρωπος προς τον Θεό και συγχρόνως δίδασκε τους ανθρώπους. Άρα εξασκούσε αυτό το προφητικό έργο. Και επάνω στον Σταυρό βλέπουμε ότι παραμένει ως Προφήτης, διότι ομιλεί με τον Πατέρα Του: «Άφες αυτοίς, Πάτερ άγιε, ου γαρ οίδασι τι ποιούσιν» (Λουκ. κγ΄ 34). Οπότε, έχουμε εδώ τον Προφήτη, ο οποίος και διδάσκει επάνω από τον Σταυρό. Διδάσκει την αγάπη, η οποία δεν είναι απλώς ένα εξωτερικό συναίσθημα, αλλά θυσία. Αν κάποιος θέλη να πη στον άλλον «σε αγαπώ», πρέπει να θυσιαστή γι‘ αυτόν. Γιατί, αν δεν θυσιαστή, τότε αυτή η αγάπη είναι εξωτερική και ψεύτικη. Προφήτης αληθινός είναι ο Χριστός.

Έπειτα, ο Χριστός είναι Βασιλεύς. Ήδη λίγο πριν από την θυσία Του στον Γολγοθά, τον ρώτησε ο Πιλάτος: «ουκούν βασιλεύς ει συ;» (Ιωάν. ιη΄, 36), είσαι, λοιπόν, βασιλεύς; Και ο Χριστός τού είπε «η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ τού κόσμου τούτου» (Ιωάν. ιη΄, 36). Φυσικά είμαι Βασιλεύς, αλλά η δική μου Βασιλεία δεν προέρχεται από αυτόν τον κόσμο, δεν προέρχεται από τον λαό με την εμπιστοσύνη, τους ψήφους που θα δώσουν οι άνθρωποι, αλλά η Βασιλεία η δική μου είναι άλλη, είναι ουράνια Βασιλεία. 

Και, βεβαίως, επάνω στον Σταυρό εκδηλώνει κατά τρόπον θαυμαστό, θα έλεγα, αυτό το βασιλικό έργο το οποίο έκανε, γιατί νίκησε τον θάνατο, την αμαρτία και τον διάβολο. Είναι χαρακτηριστικό το ότι, όταν οι άρχοντες τής εποχής εκείνης έκαναν πολέμους, όταν συνελάμβαναν τον άρχοντα τού λαού με τον οποίο πολεμούσαν και όλους τους αιχμαλώτους, τους γύμνωναν, τους διαπόμπευαν και τους εξευτέλιζαν ουσιαστικά, όταν επέστρεφαν νικητές πίσω στην πατρίδα τους.

Ο Απόστολος Παύλος γράφει ότι αυτό έκανε ο Χριστός επάνω στον Σταυρό. Ως Βασιλεύς νίκησε μεγάλη νίκη και περηφανή, νίκησε τον θάνατο, την αμαρτία και τον διάβολο. Γράφει ο Απόστολος Παύλος στην προς Κολασσαείς επιστολή του (Κολοσ. β΄, 14-15): «Εξαλείψας το χειρόγραφον τών αμαρτιών», δηλαδή μάς εξάλειψε το γραμμάτιο τής οφειλής• ήμασταν οφειλέτες και είχαμε πολλές αμαρτίες και έρχεται ως Βασιλεύς και καταστρέφει το χειρόγραφο και επομένως δίνει άφεση τών αμαρτιών• «προσηλώσας αυτό τω σταυρώ», το χειρόγραφον τών αμαρτιών μας, όλο αυτό το γραμμάτιο τών οφειλών που έχουμε απέναντι στον Θεό, το πήρε ο Χριστός και το ξέσκισε, το σταύρωσε, το προσήλωσε επάνω στον Σταυρό• «απεκδυσάμενος τας αρχάς και τας εξουσίας τού διαβόλου», που σημαίνει ότι έγδυσε όλες τις εξουσίες τού διαβόλου που είχε επάνω στους ανθρώπους• και «εδειγμάτισεν εν παρρησία, θριαμβεύσας αυτούς εν αυτώ», δηλαδή τις διαπόμπευσε στον Σταυρό.

Εδώ ο Απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί τρία ρήματα, που δείχνουν αυτήν την βασιλική εξουσία και δύναμη τού Χριστού επάνω στον Σταυρό: «απεκδυσάμενος τας αρχάς και τας εξουσίας», έγδυσε, ξέντυσε όλη την δύναμη, την οποία είχε ο διάβολος και οι οπαδοί του• «εδειγμάτισεν», δηλαδή διαπόμπευσε και καταντρόπιασε αυτούς τους εχθρούς• και «θριαμβεύσας» τους έσυρε νικημένους σε μια θριαμβευτική πομπή.

Έτσι, εμείς λέμε συνήθως ότι ο θάνατος καταργήθηκε με την Ανάσταση τού Χριστού, όμως προηγήθηκε ο Σταυρός. Επάνω στον Σταυρό τού Χριστού νικήθηκε ο θάνατος, σύμφωνα με την όλη διδασκαλία τής Εκκλησίας μας, τών αγίων Αποστόλων και τών αγίων Πατέρων, τών μεγάλων αυτών Διδασκάλων τής Εκκλησίας. Και, φυσικά, η Ανάσταση τού Χριστού είναι βεβαίωση ότι έγινε αυτό το έργο, νικήθηκε ο θάνατος, η αμαρτία και ο διάβολος, που είναι οι μεγαλύτεροι τύραννοι που βασανίζουν τους ανθρώπους. Εξέφρασε, λοιπόν, έτσι και το βασιλικό έργο επάνω στον Σταυρό ως Βασιλεύς.

Ακόμη, ο Χριστός επάνω στον Σταυρό ήταν και Αρχιερεύς, ήταν Θεός, αλλά πήρε για τον Εαυτό Του και την αρχιερωσύνη ως άνθρωπος, διότι επετέλεσε την μεγάλη αυτή θυσία, την θυσία τής ενώσεως τού ανθρώπου με τον Θεό, την θυσία τής καταλλαγής και τής συμφιλιώσεως. Δεν έκανε την συμφιλίωση τού Θεού με τον άνθρωπο, γιατί ο Θεός ποτέ δεν θυμώνει, δεν έχει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ημών τών εμπαθών ανθρώπων, αλλά εμείς ήμασταν εκείνοι που φύγαμε από τον Θεό και χρειαζόμασταν την καταλλαγή - συμφιλίωση. Άρα, δεν έγινε καταλλαγή τού Θεού με τους ανθρώπους, αλλά έγινε καταλλαγή τών ανθρώπων με τον Θεό εν Χριστώ Ιησού. Αυτή είναι η μεγάλη θυσία.

Οι Ιερείς και Αρχιερείς στην Παλαιά Διαθήκη τελούσαν διάφορες θυσίες, αλλά δεν είχαν ουσιαστικό λόγο, δεν μπορούσαν τίποτε να προσφέρουν στους ανθρώπους. Ο Χριστός επάνω στον Σταυρό έκανε την υπερτάτη αυτή θυσία, συμφιλίωσε τον άνθρωπο με τον Θεό, πράγμα το οποίο ο άνθρωπος το είχε μεγάλη ανάγκη. Θέλω να πω ότι ο Χριστός επάνω στον Σταυρό αποδεικνύει με το όλο έργο Του, και κυρίως με τον Σταυρικό Του θάνατο και την Ανάστασή Του, ότι Αυτός έχει και τα τρία αυτά έργα• είναι και μέγας Προφήτης, είναι και μέγας Βασιλεύς, είναι και μέγας Αρχιερεύς, που ετέλεσε όλη αυτήν την μυστική και μεγάλη θυσία.

Έτσι, όταν ασπαζόμαστε τον Τίμιο Σταυρό, δεν το κάνουμε απλώς με κάποιο συναίσθημα ή για να ζητήσουμε κάποια βοήθεια, -είναι και αυτό, βέβαια, σημαντικό -, αλλά αναγνωρίζουμε και πιστεύουμε ότι Αυτός είναι ο αληθινός Θεός και άνθρωπος. Ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος, ο Οποίος με το όλο έργο Του και με τον Σταυρό κυρίως και την Ανάστασή Του, που ήταν συνέπεια και συνέχεια τού Σταυρού, είναι ο Προφήτης, που διδάσκει και αγαπά, είναι ο Βασιλεύς που μάς κυβερνά και είναι συγχρόνως και Αρχιερεύς που μάς οδηγεί προς τον Θεό και, φυσικά, αποκτούμε αυτήν την ενότητα με όλον τον Τριαδικό Θεό.

3. Με τον Χριστό γινόμαστε Προφήτες, Βασιλείς και Ιερείς

Κατά έναν ουσιαστικό και μυστηριακό τρόπο ο Χριστός δίνει και σε μάς που συνδεόμαστε μαζί Του και τα τρία αυτά έργα - χαρίσματα. Φυσικά, αυτό γίνεται κατ’ εξοχήν στον Επίσκοπο, ο οποίος έχει το προφητικό, το βασιλικό και το αρχιερατικό χάρισμα, αλλά με μια άλλη μορφή εσωτερική, μυστική, το δίνει σε κάθε Χριστιανό, ο οποίος βαπτίζεται και χρίεται και γίνεται δικός Του μαθητής.

Όλοι έχουμε τα τρία αυτά χαρίσματα, που μάς τα δίνει ο Θεός, όταν μάς προσλαμβάνη μέσα στον χώρο τής Εκκλησίας. Έχουμε το χάρισμα τής προφητείας, για να προσευχόμαστε και να έχουμε επικοινωνία με τον Θεό και να αγαπάμε τους ανθρώπους. Έχουμε το χάρισμα το βασιλικό, για να βασιλεύουμε επάνω στα πάθη, τα οποία μάς κυριαρχούν και πολλές φορές μάς τυραννούν, αλλά με την δύναμη τού Χριστού μπορούμε να κυριαρχήσουμε, είτε στο λογιστικό μέρος τής ψυχής με τους λογισμούς, είτε στο επιθυμητικό μέρος τής ψυχής με τις επιθυμίες, είτε στο θυμικό μέρος τής ψυχής με την οργή και τον θυμό και τα άλλα πάθη. 

Έχουμε την δυνατότητα εν Χριστώ Ιησού να είμαστε και εμείς βασιλείς, «βασίλειον ιεράτευμα», όπως το λέγει αυτό ο Απόστολος Πέτρος (Α΄ Πέτρ. β΄, 9), να βασιλεύουμε πάνω στα πάθη μας, να κυριαρχούμε και να μην κυριαρχούμαστε από αυτά. Και πάλι, με την δύναμη τού Εσταυρωμένου και Αναστάντος Χριστού, έχουμε την δυνατότητα να είμαστε ιερείς και αρχιερείς στον εαυτό μας, όχι, βέβαια, με την έννοια τής μυστηριακής ιερωσύνης, αλλά με την έννοια ότι έχουμε και εμείς την δυνατότητα να προσφέρουμε τον εαυτό μας θυσία «ζώσα και ευάρεστο» στον Θεό και στους αδελφούς μας. Και με αυτήν την έννοια να είμαστε και εμείς ιερείς, με την γενικότερη, με την πνευματική έννοια.

Συνεπώς, ένα από τα μεγάλα νοήματα τα οποία εξέρχονται από την ημέρα τής Αγίας και Μεγάλης Παρασκευής είναι και αυτό: Πιστεύουμε ακράδαντα και απόλυτα ότι ο Χριστός δεν είναι μόνον ένας άνθρωπος ούτε μόνον Θεός, αλλά είναι Θεάνθρωπος ο Χριστός, είναι Προφήτης, Βασιλεύς και Αρχιερεύς. Και ακόμη έχουμε την πίστη ότι, όταν συνδεόμαστε μαζί Του, μπορούμε να γίνουμε και εμείς, εξ αιτίας αυτού και κατά χάριν, προφήτες με την προσευχή και την αγάπη, βασιλείς, με το να βασιλεύουμε επάνω στα πάθη, τα οποία πολλές φορές μάς κυριαρχούν, και να είμαστε ιερείς και να θυσιαζόμαστε καθημερινώς στον Θεό και στους αδελφούς μας. Και τότε, όταν αυτό το κάνουμε, θα λέμε, «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιε τού Θεού, ελέησον ημάς» και «Δόξα Σοι, Κύριε, δόξα Σοι». Αμήν.

Παρασκευή 30 Μαΐου 2025

Σε λίγο θα δούμε & τζαμί την Ιερά Μονή Σινά;


 

ΝΙΚΗ

Ο Πρόεδρος του Δημοκρατικού Πατριωτικού Λαϊκού Κινήματος ΝΙΚΗ Δημήτρης Νατσιός κατέθεσε επίκαιρη ερώτηση προς τον Υπουργό Εξωτερικών, αναφορικά με την πρόσφατη απόφαση αιγυπτιακού δικαστηρίου που αφαιρεί την κυριότητα της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης Σινά και την αποδίδει στο αιγυπτιακό κράτος.

Ο Πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ ζητά υπεύθυνη ενημέρωση και σαφείς ενέργειες από την ελληνική κυβέρνηση για την προάσπιση της ελληνορθόδοξης κληρονομιάς.

Επισυνάπτεται η επίκαιρη ερώτηση: Εδώ.

Ν. Βρεττός: Σε λίγο & τζαμί η Ιερά Μονή Σινά!

Ιερά Μονή Σινά: η Αίγυπτος κάνει τους μοναχούς φιλοξενούμενους στο Μοναστήρι τους! / Δήλωση Νατσιού & έκκληση Κομνηνού Δελβερούδη στη Βουλή για πανορθόδοξη & παγκόσμια κινητοποίηση!


Λυκούργος Μαρκούδης (Ν: μιλάει εκτενώς και στο 3ο βίντεο που δημοσιεύουμε παρακάτω, στον Ραφαήλ Καλυβιώτη)

Δεν έχουμε καταλάβει τι έχει συμβεί στο Σινά. Δυστυχώς κάποιοι με μια απλοϊκή διάθεση είπαν πως όλα είναι εντάξει... Τι ακριβώς είναι εντάξει; Τι δήλωσε νωρίτερα στην ΕΡΤ ο εκπρόσωπος της Ι.Μ. Σινά Αρχιμανδρίτης Πορφύριος:

«Ήταν κεραυνός εν αιθρία και για τη Μονή Σινά και για την ελληνική κυβέρνηση και για όσους ήξεραν το θέμα... Δηλαδή η Ιερά Μόνη σύρθηκε σε μια δικαστική διαμάχη με την οποία φονταμενταλιστικοί κύκλοι των Αδελφών Μουσουλμάνων (Ν: ισλαμιστικής οργάνωσης) μήνυσαν την Ιερά Μονή για 71 καταπατήσεις ακινήτων τα οποία, κατά τη γνώμη τους ήταν κρατική περιουσία της Αιγύπτου. 

Το Μοναστήρι ατυχώς καταδικάστηκε πρωτόδικα, αλλά στην εφετειακή δίκη, με τη βοήθεια της ελληνικής κυβέρνησης, προέβη σε μια συμφωνία ώστε το θέμα να λυθεί εξωδικαστικά. Δηλαδή να συμφωνήσουμε σε ένα κοινό κείμενο και να μην προχωρήσει η δίκη. Τον Δεκέμβριο δύο επιτροπές ειδικά εξουσιοδοτημένες, μια από την Αίγυπτο και μια από την Ελλάδα, κατέληξαν σε κείμενο με το οποίο οι Αιγύπτιοι μας έλεγαν πως προχωρούν στην υπογραφή του. 

Περιμέναμε μέχρι τον Μάιο και, μετά από αναβολές, φτάσαμε στις 28 Μαΐου, όταν αναίτια, απρόκλητα και χωρίς λόγο ακυρώθηκε ο εξωδικαστικός συμβιβασμός και τελικά εκδόθηκε μια λεόντιος δικαστική απόφαση για την Αίγυπτο η οποία καταδικάζει, δημεύει την περιουσία της Μονής, τη μετατρέπει σε κρατική περιουσία και την υπαγάγει στην αρχαιολογική υπηρεσία της Αιγύπτου. Οι δε μοναχοί, ιδιοκτήτες της Μονής από τον 5ο αιώνα, γίνονται φιλοξενούμενοι στο σπίτι τους. Και η πρώτη Μονή συνεχούς λειτουργίας στην ιστορία, μετατρέπεται ξαφνικά σε ένα οιονεί μουσείο. Και οι μοναχοί το μόνο που θα μπορούν να κάνουν, είναι να λειτουργούν. Τα υπόλοιπα, ανήκουν στην αρχαιολογική υπηρεσία», δήλωσε ο Αρχιμανδρίτης Πορφύριος.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ άμεσα από όλους μας...

Ν: Η απάντηση του αιγυπτιακού Υπουργείου Εξωτερικών για την ιερά Μονή Σινά. Καθησυχαστική. Ωστόσο έχει μεγαλύτερο βάρος η δήλωση του εκπροσώπου της Μονής.

Δήλωση Δ. Νατσιού:

Η Ιστορική Ιερά Μονή του Σινά μπαίνει σε σκοτεινές και κρίσιμες ημέρες. Με μια κατάφωρα άδικη απόφαση του Αιγυπτιακού Δικαστηρίου τα περιουσιακά στοιχεία της Ιεράς Μονής αρπάζονται από το Αιγυπτιακό Δημόσιο. Οι προσωπικές ευθύνες του Πρωθυπουργού είναι τεράστιες! Υποτίθεται ότι είχε αναλάβει προσωπικά τις διαπραγματεύσεις και το είχε επιλύσει. Αντ' αυτού ένα ακόμη δικό του Βατερλό!

 


 

Σημειώνω (γιατί το σωστό πρέπει να λέγεται) ότι τόσο ο Καλυβιώτης όσο και ο Μαρκούδης είναι ΝΙΚΗ. Η ΝΙΚΗ δεν είναι μόνο ο Νατσιός, αλλά όλοι εμείς, οι σύγχρονοι "Κλέφτες και αρματωλοί" που αγωνιζόμαστε με τις μικρές μας δυνάμεις για πίστη & πατρίδα.

"Γι' αυτό θέλουμε να σας σφάξουμε": ανάρτηση του 2013, που αναφέρεται σε παρενοχλήσεις των Σιναϊτών πατέρων από Ισλαμιστές

Πέμπτη 29 Μαΐου 2025

Ἡ Ρωμανία κι ἄν πέρασεν, ἀνθεῖ καί φέρει κι ἄλλο

 

ΝΙΚΗ

Σάν σήμερα ἡ Κωνσταντινούπολη, ἡ πρωτεύουσα τοῦ κράτους μας, ἡ πρωτεύουσα τῆς Ρωμανίας (τῆς δολίως ἐπονομαζόμενης Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας) ἁλώθηκε, ἀλλά δέν παραδόθηκε. Τό ὅτι δέν παραδόθηκε ἔχει μεγάλη ἱστορική σημασία καί ὀφείλομε παντοτινή εὐγνωμοσύνη καί τιμή σέ ὅλους τούς ὑπερασπιστές της ἀπό τόν αὐτοκράτορα Κωνσταντίνο μέχρι τόν τελευταῖο πολίτη τῆς Βασιλεύουσας, πού ἑκουσίως προτίμησαν τόν θάνατο ἀπό τήν παράδοση. 

Μέ μιά φωνή, σάν ἕνα σῶμα ἀρνήθηκαν νά παραδόσουν ἕναν τρόπο ζωῆς, ἕναν Χριστοκεντρικό τρόπο ζωῆς, τόσο σέ προσωπικό, ὅσο καί σέ συλλογικό ἐπίπεδο. Ἀρνήθηκαν νά παραδόσουν τό φῶς πού πάνω ἀπό χίλια χρόνια φώτιζε τίς καρδιές τους. Ἀρνήθηκαν νά παραδώσουν τά μάτια τῆς Πλατυτέρας στήν Αγιά Σοφιά, ἀρνήθηκαν νά παραδόσουν τήν ὑπερβατική λάμψη στήν Μονή τῆς Χώρας, ἀρνήθηκαν νά παραδόσουν τόν ὕμνο στήν Ζωοδόχο Πηγή. Ἤξεραν ὅτι γιά τίς ἁμαρτίες τους ἔφτασαν σέ αὐτό τό σημεῖο, ὅμως νά, μετανιωμένοι ἀποφασίζουν ἐτούτη τήν ἔσχατη ὥρα νά σταθοῦν στά πόδια τους καί σάν σέ χαρά, σάν σέ πανηγύρι, σταυροαναστάσιμα, νά μήν προδώσουν τό φῶς.

Γιά ἐμᾶς τό ἔκαναν. Γιά ἐμᾶς τούς Ἕλληνες, τούς Ρωμηούς τοῦ 2025 τό ἔκαναν, γιά ἐμᾶς τά παιδιά τους. Ὅπως ὁ Χριστός. Ἀνέβηκε στόν σταυρό γιά ἐμᾶς. Καί αὐτοί ἀνέβηκαν στόν σταυρό γιά ἐμᾶς. Στόν δικό μας τρόπο ζωῆς, στόν Ὀρθόδοξο, στόν Ρωμαίικο, ἡ δικαιοσύνη εἶναι ἡ αὐτοπροαίρετη θυσία. Αὐτή εἶναι ἡ δικαιοσύνη μας. Κι ὅποιος κατάλαβε κατάλαβε. Δέν ἔχομε «συστήματα», δέν ἔχομε «δύναμη», δέν ἔχομε «ἀνταποδόσεις». Ἔχομε μόνο μιάν αὐτοπροαίρετη σιωπηλή θυσία. Αὐτή εἶναι ἡ δικαιοσύνη ἡ δική μας. Κατέβα ἀπό τό σταυρό! Δεῖξε τήν δύναμή σου! Φανέρωσε τήν θεότητά σου! Παραδόσου Κωνσταντίνε, καί ἡ δύναμη σου θά ἀποκατασταθεῖ! Ὃλα τά καλά θά εἶναι δικά σου! Μήν εἶσαι ἀνόητος!

Ὄχι, ἐμεῖς πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καί οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν. Ἐμεῖς ζυμωθήκαμε μέ τό φῶς καί θέλομε καί τά παιδιά μας νά ζυμωθοῦν μέ τό φῶς. Γιατί εἴμαστε ἕνα σῶμα, μιά καρδιά, ἕνα πανηγύρι, ἕνας χορός, μέ πρωτοστάτη τόν Χριστό μας. Ἕνα σῶμα πού πορεύεται μέ χαρά ἀπό δόξης εἰς δόξαν. Πού πορεύεται τήν ἱστορική, ἀγλαοφανή, σωτηριολογική, ἐσχατολογική του πορεία. Αὐτό εἶναι τό Ρωμαίικο. Ἕνα ἀντάμωμα, μιά χαρά, μιά πορεία, ἕνα γλέντι ἀτελείωτο, μιά ζωή ἐν τάφῳ, ἕνα φῶς ἀνέσπερο, μιά εὐγνωμοσύνη στήν Στρατηγό πού πρωτοστατεῖ ὑπερμάχως, ἕνας πλατυσμός στήν χώρα τοῦ ἀχωρήτου, ἕνα δάκρυ γιά τό μεγαλεῖο τῆς ταπείνωσης τοῦ Χριστοῦ. Τί καί ἄν δέν ἔχομε τίποτα, εἶναι ὅλα δικά μας. Καί τώρα καί πάντοτε.

Ἀπό καρδιᾶς σέ εὐχαριστοῦμε Κωνσταντίνε, ἀπό καρδιᾶς σᾶς εὐχαριστοῦμε πατέρες καί μητέρες μας, ὅλους ἐσᾶς πού «πέσατε» ἐκεῖνο τό πρωινό. Χάρις σέ σᾶς οὐχ ἑάλω ἡ πόλις τοῦ φωτός. Μά ἐλᾶτε τώρα, ἔλα Κωνσταντίνε, ἐλᾶτε γονεῖς μας ἀγαπημένοι, ἐλᾶτε, σηκωθείτε καί πάλι σημερά, ἐμεῖς καί σεῖς καί τά παιδιά μας πού ἔρχονται, ὅλοι μαζί ἀγκαλιασμένοι μέ τόν δικό μας τρόπο, μυστικά καί κυκλικά νά χορέψομε καί νά τραγουδήσομε καί πάλι τά τραγούδια μας, τά τραγούδια τῆς χαρᾶς: «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τέ καί γῆ, καί τά καταχθόνια· ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις, τήν Ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ἤ ἐστερέωται».

Γιά τήν λαμπρή αὐτή ἐορτή, τήν ἐορτή τοῦ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΧΙ τῶν προγόνων μας
Χρόνια πολλά σέ ὃλους καί τοῦ χρόνου στήν Πόλη!

Ἰωάννης Κων. Νεονάκης
Ἐπικεφαλῆς Θεματικῆς μάδας Ρωμηοσύνης της ΝΙΚΗΣ

romiosynh@nikh.gr



Το βίντεο από Nikos Arvanites, όπου επισημαίνεται και ότι αυτονομιστικά ΜΜΕ της δικής μας Θράκης ενοχλήθηκαν από το τραγούδι της Κλαυδίας στην Ευρώπη. Όλα αυτά δεν είναι άσχετα μεταξύ τους. Με αγάπη Χριστού.

 

Ορθόδοξος Λόγος | Ρωμηοσύνη και Βυζάντιο

ΚΡΗΤΗ TV

Η συνυφασμένη με τον Ελληνισμό, Βυζαντινή Αυτοκρατορία (ή Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία) με υπερχιλιόχρονη ιστορία 1.123 ετών, που συμβατικά αρχίζουν από τα εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης στις 11 Μαΐου 330 από τον Άγιο Κωνσταντίνο και την Αγία Ελένη και φτάνουν ως την Άλωση της Πόλης στις 29 Μαΐου 1453, θα παραμένει πάντοτε ορόσημο για τον Ελληνισμό και την Ρωμηοσύνη. 

Το τρίπτυχο "(α) Ρωμαϊκή Διοικητική Παράδοση, (β) Ελληνικός Πολιτισμός και (γ) Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη" σημάδεψε το Βυζάντιο σε όλη την ιστορική του πορεία, και η περίοδος αυτή στο σύνολό της αναγνωρίζεται ως οργανικό μέρος της ιστορίας του ελληνικού έθνους, με ένδοξη πορεία και φωτεινά παραδείγματα.  

Ωστόσο, η διάρκεια αυτών των 1.123 ετών, τι σημαίνει για εμάς σήμερα; Και κυρίως, τι έχει να δώσει στους σημερινούς Έλληνες η ιστορία του Βυζαντίου; Γιατί πρέπει να κρατήσουμε ζωντανά τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, ως Έλληνες και Ορθόδοξοι Χριστιανοί κάθε ηλικίας; Πώς θα μας βοηθήσει, όχι μόνο να συντηρήσουμε τη μνήμη του παρελθόντος, αλλά κυρίως να αντιμετωπίσουμε με σοφία το παρόν και το μέλλον μας ιστορικά, εθνικά και προσωπικά; Την Κυριακή 25 Μαΐου 2025, στην εκπομπή Ορθόδοξος Λόγος αναδεικνύεται η παρακαταθήκη και ο πλούτος της προσφοράς του Βυζαντίου για το Γένος και για όλους εμάς σήμερα. 

Ν: Σημειώνουμε ότι ο καθηγητής Δ. Μεταλληνός (γιος του π. Γιώργη) είναι & διευθυντής του ΚΕΜΕ "Ευγένιος Τζιμογιάννης"

Της Αναλήψεως του Κυρίου (40 μέρες από την Ανάσταση) & άγιοι των ημερών

 
 

ΜΗ ΕΑΣΗΣ ΗΜΑΣ ΟΡΦΑΝΟΥΣ ΚΥΡΙΕ

Από τη λαογραφία της εορτής της Αναλήψεως

Μην ξεχνάμε, για φέτος 2025:

Ο άγιος Ανδρέας ο διά Χριστόν σαλός & οι άγιοι που γιορτάζουν στις 28 & 29 Μαΐου

 

Διά Χριστόν σαλοί: οι "περιθωριακοί" άγιοι


 
 
Η αγία Υπομονή (μητέρα του τελευταίου μας αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου)
 

Τρίτη 27 Μαΐου 2025

Η ΝΙΚΗ για τον Προσωπικό Αριθμό



Θέσεις της ΝΙΚΗΣ: Ηλεκτρονική ταυτότητα – προσωπικός αριθμός

Η ΝΙΚΗ, πάντοτε στο πλευρό του ελληνικού λαού, στάθηκε η μόνη κοινοβουλευτική φωνή που υψώθηκε αμέσως εναντίον των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων και της υποχρεωτικότητας του Προσωπικού Αριθμού (ΠΑ). Αντιλαμβάνεται τον εφιαλτικό μεσαίωνα που θα φέρουν αυτά τα μέτρα. Το κράτος, μέσω της τεχνολογίας και ιδιαίτερα μέσω της Τεχνητής Νοημοσύνης, θα κυνηγά  τους ίδιους τους πολίτες του. Θα μπορεί να τους φακελώνει, να τους παρακολουθεί και σύντομα να τους αξιολογεί επί καθημερινής βάσεως. 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μας υποχρεώνει σε ηλεκτρονικές ταυτότητες. Πολλά Ευρωπαϊκά κράτη δεν την εφαρμόζουν. Δυστυχώς, η ελληνική κυβέρνηση, πιστή στις νεοταξικές της επιλογές, την υιοθετεί. Είμαστε αντίθετοι στην παραλαβή αυτών των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων, διότι η ηλεκτρονική διακυβέρνηση, ενεργοποιούμενη στη νέα ταυτότητα, τη μετατρέπει σε «φακέλωμα του πολίτη». Εφαρμόζεται με αντιδημοκρατική έλλειψη διαφάνειας, έλλειψη ασφάλειας και, ενδεχομένως, διακινδύνευση της εθνικής κυριαρχίας. Το κυριότερο. όμως. καταργεί την ελευθερία του προσώπου.

Η ταυτόχρονη εφαρμογή του Προσωπικού Αριθμού (ΠΑ) και αναγραφή του στις ηλεκτρονικές ταυτότητες, έρχεται για να ενοποιήσει σε μια τεράστια ψηφιακή «δεξαμενή» όλα τα διάσπαρτα προσωπικά δεδομένα του κάθε πολίτη. Δημιουργεί, έτσι, μαζί με την κατάργηση των μετρητών, το τελειότερο μαζικό φακέλωμα, ώστε να μπορούν κατά περίπτωση να παρακολουθούν και να ελέγχουν, να αξιολογούν και να χειραγωγούν, ή ακόμα, να εκβιάζουν και να καταδικάζουν σε κοινωνικό αποκλεισμό πολίτες ανύποπτους, μη αρεστούς όμως στην κυρίαρχη εξουσία.

Το Δημοκρατικό Πατριωτικό κίνημα ΝΙΚΗ έχει λάβει ξεκάθαρη θέση κατά της κάρτας του πολίτη και  κατά του Προσωπικού Αριθμού. Δεν παραλαμβάνουμε τις νέες ταυτότητες. Ζητάμε η ταυτότητα να είναι μέσο ταυτοποίησης και όχι μέσο άσκησης δικαιωμάτων. Δεν αποδεχόμαστε την υποχρεωτικότητα του Προσωπικού Αριθμό, επειδή παραβιάζει την ιδιωτική ζωή και μετατρέπει τον άνθρωπο σε έναν απλό αριθμό. 

Απαιτούμε οι βάσεις δεδομένων με τα αποθηκευμένα στοιχεία των Ελλήνων πολιτών να βρίσκονται αποκλειστικά επί ελληνικού εδάφους και σε ελληνικά χέρια. Πουθενά αλλού. Θεωρούμε αυτονόητο να μας γνωστοποιηθεί το ποιος θα έχει πρόσβαση ή/και δικαίωμα επεξεργασίας στα στοιχεία που θα συλλέγονται.

Η ΝΙΚΗ θα κινηθεί νομικά στο δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αρνούμενη και απορρίπτοντας τον υποχρεωτικό χαρακτήρα των νέων ηλεκτρονικών ταυτοτήτων και του ΠΑ.  Θα ζητήσουμε τα δικαιώματά μας, όπως άλλες ομάδες ή μειονότητες οι οποίες απαιτούν σεβασμό στις ιδιαιτερότητές των.


Δευτέρα 26 Μαΐου 2025

Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος (27 Μαΐου)

 

Μεγάλο αφιέρωμα εδώ παρακαλώ. 

Βοήθειά μας ο άγιος. Χριστός ανέστη!

 

«Nὰ τὸ βρεῖ ἀπὸ τὸν Θεό»!


Eυχή

Γερόντισσα Σωφρονία

Ὁ κόσμος συχνὰ ξεστομίζει λόγια φορτισμένα, σκληρὰ, σχεδόν καταραστικὰ:

«Ἄσ' τον, θὰ τὸ βρεῖ ἀπὸ τὸν Θεό»!

Καὶ πίσω ἀπὸ τὴν φράση αὐτή, δὲν κρύβεται ἡ εὐλάβεια οὔτε ἡ πίστη στὴ θεία κρίση, ἀλλὰ μᾶλλον μιά πονηρή εὐχή ΤΙΜΩΡΙΑΣ! Μία σκέψη φορτωμένη ἀπὸ ἐκδικητικότητα, μασκαρεμένη μέ μιά θρησκευτική ψευτο-εὐλάβεια.

 

Ἀλλὰ ποῦ γνωρίζεις, ἀδελφέ μου, τί σκέπτεται ὁ Θεός;

Ποῦ βλέπεις ἐσὺ - ὁ γεμάτος ἁμαρτίες - μέσα στὸ φῶς Του;

Πῶς ἔγινες ἐσὺ στόμα καὶ χέρι Του, καὶ αποφασίζεις ποιὸς θὰ δικαιωθεῖ καὶ ποιὸς θὰ τιμωρηθεῖ;

 

Ὁ Θεός δὲν ἔρχεται γιὰ νὰ πατήσει ἐπάνω στὴν ἀδικοπραγία τοῦ ἑνὸς καὶ νὰ δικαιώσει τὸν πόνο τοῦ ἄλλου. Ὁ Θεός εἶναι Φῶς, Ἀγάπη,  Ἀλήθεια. Εἶναι ὁ Πατὴρ τοῦ Ἀσώτου, και  ὄχι ὁ δικαστὴς τῶν φαρισαίων πού θά τούς ἀποδώσει αὐτά πού τούς χρωστᾶνε οἱ σύνδουλοί τους.

Καὶ ὅταν ἐσύ εὔχεσαι «νὰ τὸ βρεῖ ἀπὸ τὸν Θεό», τί ἀλλο κάνεις ἀπὸ τὸ νὰ ὑποκαθιστᾶς τὴν Χάρη Του μὲ τὴν σκληρότητα σου;

Ἄν εἶναι ποτέ αὐτό δυνατόν!

 

Ἐγὼ, παιδί μου, ἔλεγε ἕνας γέροντας, ὅταν με βρίζουν, χαίρομαι.

Διότι ἔρχεται ὁ λόγος τοῦ ἄλλου  και κόβει ὡς μαχαίρι τὴν κρυμμένη ὑπερηφάνεια μου. Καὶ δοξάζω τὸ ὄνομά Του.

Διότι ἐκείνη τὴν στιγμή, ὁ Κύριος μὲ παιδαγωγεῖ καί νιώθω την ἀγάπη Του και ὄχι τήν τιμωρία Του!

Καὶ ὅποιος πονέσει στὸ ὄνομα τῆς Ἀγάπης, δὲν ζητᾶ ἀνταπόδοση πόνου. Ὀφθαλμόν ἀντί ὀφθαλμοῦ!

Ζητᾶ θεραπεία.

Ζητᾶ ἡσυχία καί προσευχή μέσα στὸ φῶς τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ θά λυθοῦν ΟΛΑ!

 

Ἐμεῖς καταξιωνόμαστε ὡς ὑπάρξεις γιὰ νὰ προσευχόμαστε γιὰ τοὺς ἄλλους – ὄχι γιὰ νὰ προφητεύουμε τιμωρίες.

Ἐμεῖς είμαστε ἐδῶ στή γῆ  γιὰ νὰ μαθαίνουμε σιγά σιγά πῶς νὰ συγχωρούμε ὅταν πονᾶμε και ὄχι πῶς νὰ χαιρόμαστε ὅταν πονᾶ ὁ ἄλλος.

Με αὐτόν τόν τρόπο, με αὐτό τόν δρόμο, με αὐτή την καρδιά θα  μοιάσουμε ὄχι στὸν κόσμο, ἀλλὰ στὸν Χριστό.

 

Δες σχετικό: Απόστολος Κάρπος (26 Μαΐου): Το λάθος ενός αγίου

Τι είναι η κόλαση; (Ο Θεός ως πυρ & φως) 
Υπέρ των αμαρτωλών

"Όσο θα υπάρχουν ψυχές που διψούν για την ευλογία, ο Ουρανός δεν θα σιωπήσει..."


Στον Ορθόδοξο Αμπελώνα της Αφρικής

Μεγάλη Τετάρτη.
Η ακολουθία του Ιερού Ευχελαίου είχε ολοκληρωθεί. Τα χέρια μου ευλογούσαν, οι προσευχές των ανθρώπων ανέβαιναν σιωπηλά προς τον ουρανό, και ο ναός, ταπεινός και μικρός, μύριζε λάδι και προσευχή.
Και τότε μέσα στη γαλήνη αυτή έτρεξε κοντά μου ένα μικρό παιδί.
Λαχανιασμένο, με μάτια μεγάλα και καρδιά αθώα, στάθηκε μπροστά μου.
Με φωνή σχεδόν ψιθυριστή, μα γεμάτη λαχτάρα, μου είπε:
«Πατέρα, σταύρωσέ με κι εμένα…»
Έσκυψα όσο πιο χαμηλά μπορούσα — να βρεθώ στο ύψος του Ουρανού που κατεβαίνει ταπεινά στα μάτια των μικρών παιδιών.
Κι εκείνος, με σεβασμό άγιο, έσκυψε κι αυτός.
Και τότε... σαν να άνοιξε για μια στιγμή ο ίδιος ο ουρανός
Το φως του ήλιου που γλίστρησε μέσα απ' το μικρό παράθυρο, έσμιξε μπροστά μας και άφησε στο έδαφος έναν Σταυρό.
Έναν Σταυρό φτιαγμένο όχι από πέτρα, ούτε από χέρια ανθρώπων — αλλά από φως. Από το ίδιο το άγγιγμα του Θεού.
Σταυρώνω το παιδί με το Άγιον Έλαιον.
Το δάχτυλό μου αγγίζει το μέτωπό του, και σαν να χαράζω με το λάδι μια υπόσχεση.
Πως όσο υπάρχει αγνή πίστη στη γη, θα κατεβαίνει το Φως.
Πως όσο θα υπάρχουν ψυχές που διψούν για την ευλογία, ο Ουρανός δεν θα σιωπήσει.
Εκείνη τη στιγμή, δεν ήμασταν απλώς ένας Επίσκοπος κι ένα παιδί.
Ήμασταν δύο ψυχές σταυρωμένες μέσα στο Άγιο Φως.
Δύο καρδιές ενωμένες από μια αόρατη γέφυρα Αγάπης, που μόνο ο Χριστός μπορεί να υφάνει.
Κι εγώ...
Μέσα στην άφατη αυτή ευλογία, δεν είχα άλλη δύναμη παρά μόνο να κλείσω τα μάτια και να πω σιωπηλά:
Σε ευχαριστώ, Κύριε, που άγγιξες τη στιγμή, που κατέβηκες τόσο χαμηλά για να συναντήσεις ένα παιδί και έναν αμαρτωλό δούλο Σου.
Σε ευχαριστώ που ζωγράφισες ανάμεσά μας τον Σταυρό Σου με το ίδιο Σου το Φως.
Μη μας αφήσεις ποτέ.
Γέμισε τις ψυχές μας με την παρηγοριά Σου, και χάρισέ μας να Σε αναγνωρίζουμε πάντοτε στα μικρά, ταπεινά θαύματα της καθημερινής ζωής.

Ιεραποστολή στην Επισκοπή Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης 
 

Κυριακή 25 Μαΐου 2025

Η ΝΙΚΗ προχωρά στην οργάνωση του Σωματείου "Μαμάδες για την Ελλάδα"

Δήμος Θανάσουλας στο X

(εκπρόσωπος τύπου της ΝΙΚΗΣ)

Η ΝΙΚΗ προχωρά στην οργάνωση του Σωματείου Μαμάδες για την Ελλάδα στα πρότυπα της ιδέας που είχε η Kimberly Fletcher για το Moms for America, ενός Σωματείου που τώρα αριθμεί εκατομμύρια μέλη και φίλους στις ΗΠΑ και έχει αναδείξει τη σπουδαιότητα του ρόλου της μητέρας στην κοινωνική και πολιτική ζωή. 

Εμβαθύνοντας τη γνωριμία που είχαμε με την κα Kimberly Fletcher στο MEGA συνέδριο στις Βρυξέλλες είχαμε την χαρά να μας αποστείλει ένα χαιρετισμό στο Συνέδριο για την Οικογένεια που είχαμε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε. 
Ακολουθεί ολόκληρη η παρέμβαση της Kimberly Fletcher, ιδρύτριας και προέδρου του οργανισμού Moms for America στο συνέδριο για την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ που διοργάνωσε το ΚΕΜΕ «Ευγένιος Τζιμογιάννης» (18/5/25)
 
 

π. Αντώνιος της Κιβωτού: αθωωτικές & καταδικαστικές αποφάσεις, εφέσεις και εισαγγελέας (και ο π. Ευάγγελος Παπανικολάου)


“Κιβωτός του Κόσμου”: Αθώος ο π. Αντώνιος και δύο πρώην στελέχη της Πωγωνιανής, για την κατηγορία της βαριάς σωματικής βλάβης

EPIRUSGATE

Αθώος κρίθηκε το πρωί της Πέμπτης, ο πατέρας Αντώνιος καθώς και δύο πρώην στελέχη της δομής της “Κιβωτού του Κόσμου” στην Πωγωνιανή από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ιωαννίνων.

Τα δύο στελέχη, μετά από μηνύσεις πρώην τροφίμων της ακριτικής δομής της “Κιβωτού του Κόσμου” στην Πωγωνιανή, αντιμετώπιζαν την κατηγορία της βαριάς σωματικής βλάβης σε βάρος ανηλίκων, ενώ για τον πατέρα Αντώνιο υπήρχε η κατηγορία της ηθικής αυτουργίας.

Και οι τρεις ωστόσο, κηρύχθηκαν αθώοι από το δικαστήριο των Ιωαννίνων το πρωί της Πέμπτης, σύμφωνα με τον συνήγορο υπεράσπισης του πατέρα Αντώνιου, κ. Δημήτρη Δήμο που μίλησε στο epirusgate.gr.

Ν: Είμαστε υπέρ του π. Αντωνίου, αλλά (επειδή πολλοί αδελφοί πανηγυρίζουν τώρα ως να έχει λήξει η υπόθεση) υπενθυμίζουμε ότι έχει και καταδικαστική απόφαση σε βάρος του:

Πατέρας Αντώνιος: Εξαγοράσιμη ποινή φυλάκισης 51 μηνών – Η απόφαση και για τους υπόλοιπους καταδικασθέντες
Ο πατέρας Αντώνιος κρίθηκε ένοχος για πέντε αδικήματα πλημμεληματικού χαρακτήρα για κακοποιήσεις ανηλίκων παιδιών που φιλοξενούνταν στην Κιβωτό του Κόσμου - Του χορηγήθηκε αναστολή μέχρι την έφεση -  «Είμαι αθώος και παραμένω αθώος» είπε (Πρώτο Θέμα).
Ας διαβαστεί και αυτό, κατηγορία της εισαγγελέως κατά του π. Αντωνίου:
 
Όλα αυτά είναι εντελώς αόριστα και γενικόλογα και είναι πανεύκολο να διαστρεβλωθούν και να παρερμηνευθούν όπως θέλει η κατηγορούσα αρχή.
Μόνο ο Θεός μέσα στην ιστορία θα δείξει την αλήθεια, όταν Εκείνος θέλει. Υπενθυμίζουμε ότι και άγιοι καταδικάστηκαν και η "κοινή γνώμη" της εποχής τους ήταν πυρ και μανία εναντίον τους! (π.χ. ιερός Χρυστόστομος, άγιος Νεκτάριος κ.ά.).
Κλείνω με το παρακάτω, προ έτους, από τον π. Ευάγγελο Παπανικολάου, που τον εκτιμούμε και δεν μασάει:
 

Ο σωστός υγιής άνθρωπος έχει μια άλλη θέαση του κόσμου και της ζωής (Κυριακή του εκ γενετής τυφλού)


Το πρόβλημα της «κληρονομικής αμαρτίας»

Η ευαγγελική περικοπή με το χωριό «ποιός αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς του, ώστε να γεννηθεί τυφλός;», θέτει ασφαλώς το πρόβλημα της κατανόησης της αμαρτίας, ως ενός γενικού φαινομένου με όλες τις συνέπειες επί της φύσεως και της ιστορίας και της προσωπικής αμαρτίας με τις επιπτώσεις στην ατομική μας ζωή.

Είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος πάντα θέλει να ερμηνεύει τα φαινόμενα γύρω του. Ζητά «λογικές εξηγήσεις» για το καθετί. Έτσι, έχει ανάγκη μιας λογικής ερμηνείας για την αμαρτία, την ασθένεια και το θάνατο. Υπάρχει άραγε κάποια σχέση μεταξύ αυτών; Όπως η γέννηση και το καλό αποτελούν ένα μεγάλο αγαθό για τη ζωή του ανθρώπου, όμοια η αμαρτία και ο θάνατος αγγίζουν το βαθύ μυστήριο της ιστορίας. Και πολλές φορές αυτό το μυστήριο δεν επιδέχεται καμιά ερμηνεία. Παραμένει ένα ανεξήγητο μυστήριο. Το μόνο που μπορούμε να προσεγγίσουμε είναι μια λογική ερμηνεία των συνεπειών για τη ζωή.

Όταν, λοιπόν, μελετούμε την ασθένεια και τη σχέση της με την αμαρτία, νομίζω, πως εδώ χρειάζεται μια αποτόλμηση για την υπέρβαση της «λογικής της ερμηνείας». Και η υπέρβαση αυτή μπορεί να είναι δυνατή μόνο με την αποδοχή του μυστηρίου του θαύματος, μέσα στο σχέδιο της θείας αγάπης. Πρόκειται για την αποδοχή της «λογικής του θαύματος» έναντι της «λογικής της ερμηνείας».

Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τήν απάντηση του Κυρίου στο επίμονο ερώτημα των μαθητών και του λαού για την αιτία της ασθένειας του τυφλού. Όλοι πίστευαν πως πίσω από την ασθένεια αυτή κρύβεται κάποιο βαρύ αμάρτημα, του ιδίου ή των γονέων του. Επειδή, όμως, γεννήθηκε τυφλός πρέπει το αμάρτημα να σχετίζεται με τους γονείς του. Ο κόσμος ζητά πάντα κάποια καταδίκη. Μόνο έτσι ικανοποιείται το κοινό αίσθημα της δικαιοσύνης. Πρόκειται για μια νομική ερμηνεία των πραγμάτων της ζωής και της σχέσεως του άνθρωπου με το Θεό.

Η απάντηση του Ιησού Χριστού αιφνιδιάζει τους πάντες· «ούτε αυτός αμάρτησε, ούτε οι γονείς του». Απενοχοποιεί τους πάντες και καλεί τους ανθρώπους να μην είναι αρνητικοί στις κρίσεις τους για τους άλλους, επιρρίπτοντας πάντοτε ευθύνες κι εκεί που δεν υπάρχουν. Το κάλεσμα είναι για μια υπέρβαση της νομικής λογικής προς τη λογική της αποδοχής και της αγάπης.

Το συγκλονιστικό είναι στη συνέχεια της απάντησης του Ιησού: η περίπτωση του τυφλού θα αποδείξει το μέγεθος της αγάπης του Θεού· «αλλά για να φανερωθουν τα έργα του Θεού σ’ αυτόν». Και ασφαλώς τα «έργα του Θεού» και η αγάπη του Θεού δεν φανερώνονται με την ασθένεια και τη μακροχρόνια ταλαιπωρία του τυφλού -αυτά είναι ιστορι­κά δεδομένα, έτσι εξάλλου γεννήθηκε από τη μάνα του- αλλά με την άγαπητική παρέμβαση του Χριστού και με τη θεραπεία. Τα «έργα του Θεού» φανερώνονται με το γεγονός του θαύματος. Καλούμαστε, επιτέλους, να δούμε τη ζωή πέρα από τους λογικούς συσχετισμούς των αιτίων και των αποτελεσμάτων. Ασφαλώς, η ασθένεια και ο θάνατος κρύβουν το μυστήριο της οδύνης των ανθρώπων. Αλλά πρέπει να δούμε τη ζωή και τους ανθρώπους πέρα από τη λογική του κακού και της αμαρτίας, μέσα στη λογική της αγάπης του Θεού και του θαύματος. Φαίνεται πως είμαστε ανυποψίαστοι προς αυτή την κατεύθυνση, της λειτουργίας του θαύματος στη ζωή μας.

Σωματική τύφλωση και πνευματική τυφλότητα

Η κατάληξη της σημερινής ευαγγελικής περικοπής είναι ότι ο τυφλός, τελικά, διά του θαύματος του Κυρίου «ανέβλεψεν». Αλλά για τον Ευαγγελιστή δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία η σωματική τύφλωση, όσο η πνευματική τυφλότητα. Ο εκ γενετής τυφλός, αν και υστερούσε στη σωματική όραση, ήταν ο μόνος από όλους που μπόρεσε να δει με τα μάτια της ψυχής του το αληθινό πρόσωπο του Ιησού, ως Μεσσία και Λυτρωτή. Ο τυφλός είδε καλύτερα και σωστότερα από τους βλέποντες. Στο πρόσωπο του εκπληρώθηκε εκείνο το θαυμαστό, «μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες».

Είναι θαυμαστό, αλλά συμβαίνει πολλές φορές, ανθρώποι που έχουν κάποια σωματική στέρηση, ή στερούνται πολλών υλικών αγαθών, να έχουν μια ποιότητα ζωής πολύ υψηλή και ζηλευτή από τους υγιείς και τους πλουσίους. Φαίνεται, τελικά, ότι στον πνευματικό στίβο «οι τυφλοί βλέπουν και όσοι βλέπουν είναι τυφλοί». Αυτό που έχει σημασία είναι να είσαι κυρίως εσωτερικά υγιής. Και η εμμονή, κατά ένα τρόπο στυγνό και απόλυτο, στους θρησκευτικούς κανόνες, χωρίς την απαιτούμενη ευαισθησία και φιλανθρωπία για την ανθρώπινη ατέλεια, οδηγεί πολλές φορές σε στρεβλώσεις πνευματικές.

Οι Γραμματείς και Φαρισαίοι, οι άνθρωποι αυτοί που προβάλλονται ως «τύποι» θρησκευτικής συνέπειας, δεν αντιλαμβάνονται τίποτε από αυτό που συντελείται στη περίπτωση του εκ γενετής τυφλού. Είναι πέρα για πέρα ανυποψίαστοι για το συντελούμενο θαύμα. Αυτό μόνο που τους ενδιαφέρει είναι αν καταλύθηκε η αργία του Σαββάτου με τη θεραπεία του τυφλού. Εμμένουν σε σχολαστικές αναζητήσεις, στη λογική της ερμηνείας του φαινομένου και σε εξηγήσεις του «τί» και του «πώς», ως αποδεικτικά στοιχεία αυτού που οι ίδιοι δεν κατανοούν. Ζουν, πράγματι, σε μια πνευματική τυφλότητα.

Βέβαια, δεν τίθεται εδώ το ψευτοδίλημμα: σωματική τύφλωση ή πνευματική τυφλότητα. Το θαύμα αναφέρεται στον όλο άνθρωπο, στο σώμα του και στη ψυχή του. Ποτέ στην Καινή Διαθήκη δεν παρουσιάζονται διχαστικά διλήμματα. Ο άνθρωπος είναι ενιαία ενότητα και ολότητα.

Ο άνθρωπος είναι οντολογικά «σώμα», όπως είναι και «πνεύμα». Γι’ αυτό και δεν υπάρχει στο Χριστιανισμό διάκριση μεταξύ σώματος και ψυχής, πνεύματος και ύλης. Ή ο όλος άνθρωπος μετέχει στο θαύμα, ή όλος απέχει της σωτηριολογικής χάριτος. Η θέωση και η βασιλεία του Θεού αναφέρεται στον όλο άνθρωπο και στην καθόλου δημιουργία, υλική και πνευματική.

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή γίνεται μια ενδιαφέρουσα πρόσκληση για μια διαφορετική αντιμετώπιση της σωματικής στέρησης, της ασθένειας και της αμαρτίας. Σωματική ασθένεια δεν σημαίνει και αμαρτωλότητα. Όπως και αρτιμέλεια και σωματική ευρωστία δεν σημαίνει απαραίτητα και υγιή άνθρωπο ή ποιότητα ζωής. Αυτή είναι μια κοσμική αντιμετώπιση των πραγμάτων. Στον πνευματικό χώρο υπάρχει μια άλλη λογική, εκείνη του θαύματος. Ο σωστός υγιής άνθρωπος έχει μια άλλη θέαση του κόσμου και της ζωής. Βλέπει τη ζωή και τα ανθρώπινα πράγματα να βρίσκουν την πληρότητά τους μόνο στη λειτουργία της αγάπης, στην αποδοχή της χάριτος και στο γεγονός του θαύματος. Αν το θαύμα εξοστρακισθεί από τη ζωή μας, τότε όλα είναι σκοτεινά, είμαστε από εκείνους που έχουν μάτια αλλά δεν βλέπουν και αυτιά που δεν ακούνε.

Μακάριοι, λοιπόν, οι ακούοντες και βλέποντες τα μηνύματα του ουρανού. Μακάριοι αυτοί που λειτουργούν με τη λογική του θαύματος και υπερβαίνουν τη λογική της θρησκευτικής και φαρισαϊκής σχολαστικότητας.

(Γ. Π. Πατρώνου, Ομοτ. Καθηγ. Παν/μίου Αθηνών. «Κήρυγμα και Θεολογία» τ. Β΄)

Κυριακή του Τυφλού, οι «παράξενες Κυριακές» & μια ροκ μπαλλάντα...

 

Για την Κυριακή του Τυφλού (5η Κυριακή μετά το Πάσχα):

Ο γενναίος Τυφλός που υπερασπίστηκε το Χριστό
Ενότητα άρθρων για την Κυριακή του Τυφλού

Ο σωστός υγιής άνθρωπος έχει μια άλλη θέαση του κόσμου και της ζωής (Κυριακή του εκ γενετής τυφλού)

Σιλωάμ, που ερμηνεύεται «απεσταλμένος» (Κυριακή του Τυφλού) 

Γι' αυτές τις «παράξενες Κυριακές»:


Όλες οι Κυριακές δεν είναι ίδιες...

Επίσης, παρακαλώ:

Η τυφλή από παιδί κ. Αυγουστίνα στην πανήγυρη του τυφλού Αγίου Ανθίμου
Δυο φωτεινές ψυχές σε πονεμένα σώματα
Γερόντισσα Ξένη της Αίγινας, η Τυφλή Αγία

Άγιοι με αναπηρία
Είσαι ο άνθρωπός μου;



Μια ροκ μπαλλάντα για τον Τυφλό


Το παρακάτω ποίημα του Ιωάννη Πολέμη «Ο τυφλός προ του Σταυρού» (το αναδημοσιεύουμε από εδώ) θεωρώ πως θα γινόταν εξαιρετική ροκ μπαλλάντα, είτε μέχρι το τέλος είτε μέχρι το ημιστίχιο «που θα καρφώσουν στο Σταυρό».
Για τη ροκ και τους ροκάδες δείτε εδώ & εδώ, παρακαλώ. Αρκετά links για το διάλογο μοντέρνας μουσικής και ορθόδοξης πνευματικής αναζήτησης, εδώ.
Για ένα ροκά υμνογράφο αξίζει να δείτε εδώ.

     Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΗΦΑΚΗ (από εδώ)


Η μπαλλάντα του Τυφλού, λοιπόν:

Τι είν' η βοή στο Γολγοθά που κόσμος τρέχει απάνω;
-Πηγαίνουν να σταυρώσουν δυο μαζί με κάποιον πλάνο.
-Ποιοι ναν οι δυο, που εκδικητής ο χάρος τους προσμένει;
-Κλέφτες, φονιάδες, άρπαγες, κακούργοι ξακουσμένοι.
-Και ποιος ο πλάνος που κι αυτός θα σταυρωθή μαζί τους;
-Τους Φαρισαίους ρώτησε, είναι δουλειά δική τους!
-Θα πάω να δω...

Είπα να δω κι ήρθαν στο νου μου πάλι,
τα χρόνια που ήμουνα τυφλός. Τυφλός! Εσείς οι άλλοι
δεν ξέρετε πόσο η ψυχή μέσα στα στήθη είν' άδεια,
όταν με μάτια ορθάνοιχτα βαδίζει στα σκοτάδια!
Πως τη θυμούμαι τη στιγμή που εστάθη αυτός μπροστά μου
και μ' ευσπλαχνίσθη, κι έσκυψε, πήρε πηλό από χάμου
κι αλείφοντας τα μάτια μου με τον πηλό εκείνο,
μου είπε να πάω στου Σιλωάμ τη στέρνα να τα πλύνω!

Όταν τον πρωτοακτίκρυσα τον Φωτοδότη εμπρός μου,
στην όψη του είδα όλες μαζί τις ομορφιές του κόσμου.
Μοσχοβολούσε κι έλαμπε το κάθε κίνημά του...
Φως και τα χείλη, κι η φωνή, τα μάτια κι η ματιά του.
Στα χείλη του η παρηγοριά, στα μάτια του η ελπίδα...
Έστρεψα τότε ολόγυρα τα δυο μου μάτια κι είδα
κάθε που ζει και που δεν ζει, κι είδα παντού γραμμένη
την όψη του, λες κι ήτανε καθρέπτης του η οικουμένη.

Φως η ζωή, χαρά το φως! Ας πάω να δω τον πλάνο
που θα καρφώσουν στο Σταυρό. Κατά το λόφο επάνω
κόσμος, περιγελάσματα κι οχλοβοή κι αντάρα
χίλιες φωνές σαν μια φωνή κι όλες σαν μια κατάρα.
Που πάει; Σπρώχνει και σπρώχνεται και πνίγεται και πνίγει,
και σταματά προσμένοντας. Παράμερα ξανοίγει
τρεις μαυροφόρες που κρατούν μια λιγοθυμισμένη.
Θε νάναι μάνα η δύστυχη! Ξάφνου, με μιας σωπαίνει
το πλήθος που ανταριάζονταν. -Γκάπ! Γκούπ! Καρφώνουν, κρότοι
πνιγμένοι μεσ' στα βογγητά! Υψώνονται οι δυο πρώτοι
σταυροί
· κανείς δεν στρέφεται. Γκάπ! Γκούπ! Ξανακαρφώνουν
μα βόγγος δεν ακούγεται. Να, και τον τρίτον υψώνουν.


............ ......... ......... ......... ......... ......... .........
 

Πώς; Συ που μούδωσες το φως, εσένα πλάνο λένε;
Κι ήταν γραφτό τα μάτια μου να βλέπουν για να κλαίνε;
Τι να τα κάνω και της γης και τ' ουρανού τα κάλλη;
Πάρε το φως που μούδωσες και τύφλωσέ με πάλι!