Βλέποντας και η πιο σκληρή καρδιά αυτό το Πρόσωπο στην κατάσταση που το οδήγησαν οι εχθροί του χωρίς νά έχει διαπράξει κανένα κακό.. αισθάνεται δέος, πόνο και οργή! Ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ;
Όταν μάλιστα αυτό το πρόσωπο δεν είναι άλλο από τόν ίδιο τον Θεάνθρωπο, τόν Κύριο ημών Ιησού Χριστό, τον Σωτήρα και Λυτρωτή του Ανθρωπίνου γένους, τότε γεννάται το ερώτημα:
Τόση αχαριστία πώς είναι δυνατόν νά έχουμε εμείς τά πλάσματα του απέναντι Του; Τί κακό μάς έκανε;
Γιατί τόν οδήγησαν στον θάνατο οι άνθρωποι τής εποχής του, που τούς ευεργέτησε με όλη του την Αγάπη;
Τους αποκάλυψε την σοφία όλου του κόσμου, επί 3 χρόνια τους δίδασκε την απλότητα, την ταπεινοφροσύνη, την άδολη αγάπη, την ελεημοσύνη, την συγχωρητικότητα, την ειλικρίνεια, την υπομονή, συμμετείχε στις χαρές τους και στις λύπες τους, προσευχόταν για την σωτηρία τους, τούς θεράπευε από κάθε ασθένεια και νεκρούς ανάστησε με ένα του Λόγο...
Τελικά ποιό ήταν το Ευχαριστώ του λαού που τόσο αγάπησε και δίδαξε;
Να τον οδηγήσουν στη φυλακή, στον πλήρη εξευτελισμό Του, αφού τού φόρεσαν ακάνθινο στεφάνι, κόκκινη χλαμύδα, τον έφτυσαν, τόν μαστίγωσαν, τον έβρισαν, τον εμπαίξανε, τον ανέβασαν επάνω σε δύο κομμάτια ξύλου σε σχήμα Σταυρού, τόν κάρφωσαν τα Άγια Χέρια Του και Πόδια Του, τού έδωσαν ξύδι αντί για νερό που τους ζήτησε επειδή διψούσε!
Και τί έκανε ο Χριστός τη στιγμή τού μαρτυρίου Του; Παρακαλούσε τόν Θεό Πατέρα νά συγχωρέσει τούς σταυρωτές Του λέγοντας να μη τούς καταλογίσει την αμαρτία τους, δεν ξέρουν τι κάνουν!
Είχε όλη την εξουσία νά τούς τιμωρήσει την ίδια στιγμή πρίν προλάβουν νά ανοιγοκλείσουν κάν τά μάτια τους, και όμως δε το έκανε..
Υπέστη τον πιο βάρβαρο θάνατο, τον πιο εξευτελιστικό, χύνοντας το Τίμιο και Ζωοποιό Αίμα Του για να απαλλάξει όλο τό ανθρώπινο γένος από τόν αιώνιο ψυχικό θάνατο!
Τελικά όμως νίκησε και τον ίδιο τον σωματικό θάνατο με την Ανάσταση Του!
Εμείς οι σημερινοί άνθρωποι και ιδιαίτερα οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, οι βαπτισμένοι δηλαδή στο Άγιο Όνομα Του δεν έχουμε καθήκον νά Τόν δοξολογούμε, να Τού είμαστε ευγνώμονες για την θυσία Του;
Είναι μεγάλη αχαριστία νά αδιαφορούμε για την Αγάπη Του, είναι μεγάλη βλασφημία νά Τόν χλευάζουμε ελαφρά τη καρδία (έτσι τουλάχιστον νομίζουμε δηλαδή) όταν δηλαδή κάποιοι τολμούν νά υποδύονται με ασεβή τρόπο το Ιερό Του Πρόσωπο και μάλιστα παραποιώντας Τον εικονιζόμενο Νυμφίο τής Εκκλησίας, τον αγαπημένο μας Χριστό!
Τα παραπάνω λόγια αφορούν όλους μας.. και στην προκειμένη περίπτωση θα ήθελα νά εστιάσω στον ηθοποιό κ. Ζαραλίκο, του οποίου αναγνωρίζω την ευφυία του και το ταλέντο του, δε μπορώ όμως νά μη του πω ότι δεν τόν τιμά καθόλου η πράξη του αυτή, νά κυκλοφορεί αφίσες για μια θεατρική του παράσταση, με εμφάνιση ανάλογη του Χριστού, με τρόπο όμως που προσβάλλει την Πίστη τών Χριστιανών και εμπαίζει τον Θεό.
Θερμή παράκληση κ. Ζαραλίκο, όπως αποσύρετε αυτές τίς αφίσες αντικαθιστώντας με άλλη φωτογραφία σας, μπορείτε να το κάνετε αν θέλετε ακόμα και τώρα!
Είναι ασέβεια αγαπητέ κ. Ζαραλίκο, ζητήστε συγνώμη από τους ανθρώπους που Τον αγαπούν και Τον πιστεύουν, αν όχι και από τον Ίδιο τον Χριστό και επειδή Εκείνος δεν είναι μόνο Δίκαιος αλλά ξέρει να συγχωρεί κιόλας, θά την αποδεχτεί.. νά είστε βέβαιος!»
Με πόνο ψυχής αλλά και ιερή αγανάκτηση.
Ν: Σημειώνουμε ότι η έκφραση "κι εγώ υπάλληλος είμαι" λέχθηκε από δημόσιο λειτουργό για τα Τέμπη. Η παράσταση υποτίθεται ότι αναφέρεται στην τραγωδία των Τεμπών.
Σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου