«Μόνο ἄνθρωποι καλόκαρδοι, ἥσυχοι καὶ ἁπλοί, ποὺ δὲν ζητᾶνε καὶ δὲν περιμένουν τίποτα ἀπὸ τοὺς ἄλλους...»

 

Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας, Λόγοι καί Ὁμιλίες, τόμος Β΄

Ο Σωτήρ (εικ.)

«Πρέπει πολὺ καλὰ νὰ κατανοήσουμε αὐτὸ τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ τὸν ἔχουμε πάντα στὸ νοῦ μας·  «Εἴ τις θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος» (Μάρκον 9, 35) [= Αν θέλει να είναι πρώτος, θα είναι τελευταίος απ' όλους και υπηρέτης όλων].

Δὲν βλέπουμε αὐτὸ στὴν ζωή μας. Ὅταν θέλει κάποιος νὰ εἶναι πρῶτος, δὲν κάνει αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός· δὲν ὑπηρετεῖ τοὺς ἄλλους ἀλλά θέλει οἱ ἄλλοι νὰ τὸν ὑπηρετοῦν. Δὲν μιλάει ἐδῶ ὁ Κύριος γι’  αὐτοὺς ποὺ ἐπιδιώκουν τὴν πρώτη θέση καὶ θέλουν νὰ εἶναι πάνω ἀπό τούς ἄλλους συνανθρώπούς τους, ἀλλά γι’  αὐτοὺς ποὺ θέλουν νὰ εἶναι πρῶτοι στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ. Σ’  αὐτοὺς λέει, ὅτι πρέπει νὰ εἶναι τελευταῖοι καὶ ὄχι πρῶτοι, καὶ πρέπει ὅλους νὰ ὑπηρετοῦν. Αὐτὸ δὲν ὑπόκειται στὴν ἀνθρώπινη λογική. 

Βλέπετε, αὐτὸ ποὺ ζητάει ὁ Κύριος εἶναι ἄγνωστο στοὺς περισσότερους ἀνθρώπους. Ζητάει νὰ εἶναι κανείς τελευταῖος καὶ ὑπηρέτης ὅλων καὶ λέει ὅτι αὐτὸς εἶναι πρῶτος στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ.

Εἶναι δύσκολο νὰ τὸ κάνουμε; Ὄχι, ἀσύγκριτα πιὸ εὔκολα μπορεῖ κανεὶς νὰ γίνει πρῶτος στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ παρὰ στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων. Γιὰ νὰ μᾶς θεωροῦν οἱ ἄνθρωποι μεγάλους πρέπει νὰ ἔχουμε ἐξουσία καὶ χρῆμα. Ἐδῶ δὲν χρειάζεται τίποτα ἀπ’  αὐτά, ἀλλά νὰ εἶσαι ὑπηρέτης ὅλων καὶ θὰ εἶσαι πρῶτος στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ. Δὲν εἶναι καθόλου δύσκολο, τὸ μόνο πράγμα ποὺ χρειάζεται νὰ εἶσαι ταπεινὸς τῷ πνεύματι καὶ ἁπλός. Εἶναι ὅμως ἀφάνταστα δύσκολο καὶ μᾶλλον ἀκατόρθωτο γι’  αὐτοὺς ποὺ εἶναι γεμάτοι ὑπερηφάνεια καὶ κενοδοξία.

Ποιὸς εἶναι ἱκανὸς καὶ μπορεῖ νὰ πραγματοποιήσει στὴν ζωὴ του αὐτὴ τὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ; Μόνο ἄνθρωποι καλόκαρδοι, ἥσυχοι καὶ ἁπλοί, ποὺ δὲν ζητᾶνε καὶ δὲν περιμένουν τίποτα ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Αὐτοὶ ὑπηρετοῦν ὅλους καὶ ποτὲ δὲν ἐπιδιώκουν νὰ ἔχουν τὴν πρώτη θέση. Θέλουν πάντα νὰ εἶναι τελευταῖοι. Καὶ ὑπάρχουν πολλοὶ τέτοιοι μεταξὺ τῶν χριστιανῶν. Ἁπλὲς γιαγιάδες, φτωχὲς γυναῖκες καὶ παπποῦδες. Εἶναι ἥσυχοι, φτωχοὶ καὶ πολλὲς φορὲς περιφρονοῦνται ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Δὲν σκέφτονται δόξα, τιμή, σεβασμὸ καὶ κοινωνικὴ ἀναγνώριση, ἀλλά ἀθόρυβα κάνουν αὐτὸ ποὺ ζητᾶ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. 

Ὑπάρχουν πολλοὶ ἄνθρωποι ἀσήμαντοι ποὺ δὲν τοὺς γνωρίζει κανεὶς οἱ ὁποῖοι μὲ ὅλη τους τὴ ζωὴ πραγματοποιοῦν αὐτὴ τὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ κάνουν πραγματικὰ μεγάλο καὶ ἱερό ἔργο. Κάνουν γιὰ τὸν καθένα ὅ,τι μποροῦν, προσπαθοῦν τὸν καθένα νὰ βοηθήσουν καὶ νὰ παρηγορήσουν μὲ καλὸ λόγο. Δὲν μποροῦν νὰ ζοῦν χωρὶς νὰ διακονοῦν, νὰ ἀγαπᾶνε καὶ νὰ σπλαχνίζονται τοὺς συνανθρώπους τους.» 

(Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ») 

Νά εἴμαστε πράοι καί ταπεινοί σάν τόν Κύριο 

Ι. Μητρόπολις Κηφισίας

Ὅταν ὁ Κύριος ἔφυγε ἀπὸ τὴ συναγωγή, πῆγε στὸ σπίτι τοῦ Σίμωνα καὶ ἐκεῖ θεράπευσε τὴν πεθερά του. 

«Δύοντος δὲ τοῦ ἡλίου πάντες ὅσοι εἶχον ἀσθενοῦντας νόσοις ποικίλαις ἤγαγον αὐτοὺς πρὸς αὐτόν· ὁ δὲ ἐνὶ ἐκάστω αὐτῶν τάς χεῖρας ἐπιτιθεῖς ἐθεράπευσεν αὐτούς. Ἐξήρχετο δὲ καὶ δαιμόνια ἀπὸ πολλῶν κραυγάζοντα καὶ λέγοντα ὅτι σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐπιτιμῶν οὐκ εἴα λαλεῖν, ὅτι ἤδεισαν τὸν Χριστὸν αὐτὸν εἶναι» (Λουκ. 4:40-41).

Ὄχι μόνο ἐδῶ ὁ Χριστὸς ἀπαγορεύει νὰ κάνουν γνωστὰ σὲ ὅλους τὰ θαύματά Του, αὐτὸ τὸ συναντᾶμε πολλὲς φορὲς στὸ Εὐαγγέλιο, βλέπουμε ὅτι σχεδὸν σ’ ὅλες τὶς περιπτώσεις ὁ Κύριος ἔτσι ἐνεργοῦσε. Γιατί; Μᾶς τὸ ἐξηγεῖ ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος. «Ὅπως πληρωθεῖ τὸ ρηθὲν διὰ Ἠσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· ἰδοὺ ὁ παῖς μου, ὃν ἠρέτισα, ὁ ἀγαπητός μου, εἰς ὅν εὐδόκησεν ἡ ψυχή μου· θήσω τὸ πνεῦμα μου ἐπ’ αὐτόν, καὶ κρίσιν τοῖς ἔθνεσιν ἀπαγγελεῖ. Οὐκ ἐρίσει οὐδὲ κραυγάσει, οὐδὲ ἀκούσει τὶς ἐν ταῖς πλατεῖαις τὴν φωνὴν αὐτοῦ. κάλαμον συντετριμμένον οὐ κατεάξει καὶ λινόν τυφόμενον οὐ σβέσει, ἔως ἂν ἐκβάλη εἰς νίκος τὴν κρίσιν» (Ματθ. 12:17-20).

Γι’ αὐτὸ λοιπὸν ὁ Κύριος εἶναι τὸ πρότυπο τῆς πραότητας καὶ τῆς ταπεινοφροσύνης. Αὐτὸς ποὺ εἶναι Ἀληθινὸς Θεός, Θεὸς Λόγος, κατέβηκε ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ ἔγινε ἄνθρωπος, ἦταν τόσο ταπεινὸς ποὺ δὲν ὑπάρχει πιὸ ταπεινὸς ἀπ’ Αὐτὸν μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων. «Ἐαυτὸν ἐκένωσεν μορφὴν δούλου λαβῶν» (Φιλιππησίους 2:7). Ζοῦσε σὰν δοῦλος μεταξύ μας καὶ μᾶς ἔδωσε παράδειγμα ταπεινοφροσύνης. Ὁ Χριστὸς λέει: «Μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶος εἰμὶ καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὐρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν» (Ματθ. 11:29). Ἂν θέλουμε νὰ βροῦμε ἀνάπαυση γιὰ τὶς ψυχές μας, πρέπει νὰ εἴμαστε σὰν Αὐτὸν πρᾶοι καὶ ταπεινοί. Γιατί ὁ Χριστὸς δὲν ἐπέτρεπε νὰ διαλαλοῦν τὰ θαύματά του; Ἐπειδὴ ἦταν ταπεινός, γι’ αὐτό. Ἦταν τελείως ξένος πρὸς τὴν κενοδοξία, δὲν ἤθελε νὰ Τὸν ἐπαινοῦν καὶ δὲν ζητοῦσε δόξα ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους.

Καὶ ἐμεῖς, τί κάνουμε ἐμεῖς; Δὲν ζητᾶμε πάντα ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους δόξα καὶ ἔπαινο; Δὲν εἴμαστε γεμάτοι ἀπὸ ὑπερηφάνεια; Ποιὸς ἀπό μᾶς προσπαθεῖ νὰ κρύψει τὰ καλὰ του ἔργα, ὅπως τὸ ἔκανε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός; Ποιὸς περιφρονεῖ τὴν ἀνθρώπινη δόξα καὶ ζητάει δόξα μόνο ἀπὸ τὸν Θεό; Σχεδὸν κανείς. Ὅλοι μας σχεδὸν ἔχουμε αὐτὸ τὸ πάθος. Εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ ἀπαλλαχθοῦμε ἀπὸ τὴν κενοδοξία. Μόνο οἱ ἅγιοι εἶναι ἐλεύθεροι ἀπ’ αὐτή. Ἐμεῖς ὅλοι, ἀρχίζοντας ἀπὸ μένα, εἴμαστε γεμάτοι ἀπὸ ὑπερηφάνεια.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας, Λόγοι καὶ ὁμιλίες, τόμος Β’. Ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη.