Κι όμως, τα Εισόδια της Θεοτόκου εξακολουθούν να μας υποδεικνύουν έναν δρόμο αυθεντικό...

 

ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός / ΒΗΜΑΤΑ

               

Ξεχασμένη γιορτή τα Εισόδια της Θεοτόκου. Ποιο το νόημα να θυμόμαστε οι πολλοί ένα γεγονός που σήμερα θα έμοιαζε αδιανόητο. Δυο ηλικιωμένοι γονείς αφιερώνουν το τρίχρονο κοριτσάκι τους στον ναό του Θεού, για να μείνει για πάντα εκεί. Σήμερα θα ονομάζαμε την κίνηση θρησκευτική «ιδρυματοποίηση». Παραβίαση των δικαιωμάτων του παιδιού.  Και όντως θα ήταν, διότι ο κόσμος έχει άλλες προτεραιότητες. Δεν βλέπει τη ζωή στα πλαίσια της σχέσης με τον Θεό, αλλά μόνο στην προοπτική της κοσμικής ευτυχίας. 

Δεν θεωρεί ο κόσμος την παιδεία του Θεού που έλαβε η Παναγία στα εννέα χρόνια παραμονής στον ναό ικανή συνθήκη, για να έχει η ζωή ενός ανθρώπου νόημα, αφού σκοπός του δεν είναι να μοιάσει στον Θεό, ενεργοποιώντας τα χαρίσματα του «κατ’ εικόνα», αλλά να μπορέσει να ζήσει τη ζωή του στον κόσμο τούτο. Και η κατά κόσμον, η θύραθεν παιδεία είναι το κύριο όπλο για μια τέτοια πορεία, για να εργαστεί ο άνθρωπος, για να βγάλει χρήματα, για να πετύχει. 

Δεν θεωρεί ο κόσμος την μητρότητα το μείζον για μια γυναίκα. Την έχει υποκαταστήσει από την καριέρα, την αυτοδιάθεση του σώματος, την φιληδονία χωρίς ευθύνη. Δεν θεωρεί ο κόσμος την αρετή της ψυχής ζωτικό σημείο της ύπαρξης, αλλά τα προσόντα, τα χαρίσματα, ιδίως την ομορφιά και την ευφυΐα, τα οποία οδηγούν τον άνθρωπο στην αναγνώριση. Δεν θεωρεί ο κόσμος την ταπεινότητα και την αφάνεια τρόπους που αξίζουν, αλλά την επίδειξη και την αυτοθεματοποίηση.

Κι όμως, τα Εισόδια της Θεοτόκου εξακολουθούν να μας υποδεικνύουν έναν δρόμο αυθεντικό, χωρίς κατ’ ανάγκην να απορρίπτουν  τον πολιτισμό των καιρών μας. Μας υπενθυμίζουν ότι υπάρχει ο έσω άνθρωπος, αυτός που τρέφεται από την εμπιστοσύνη στον Θεό, που νιώθει την ανάγκη της προσευχής ως αναφοράς της ύπαρξης στον ουρανό, που δεν λησμονεί ότι κέντρο της ζωής του είναι ο ναός, ως κοινότητα ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης, ως τόπος και τρόπος συνάντησης με τον πλησίον, ως γαλήνη της καρδιάς που έρχεται όταν νιώθουμε τα πάθη και τα λάθη μας. 

Και η είσοδος του καθενός και της καθεμιάς στον ναό του Θεού δεν είναι απλή εκπλήρωση ενός θρησκευτικού καθήκοντος, αλλά η δήλωση ότι το νόημά μας βρίσκεται στην πίστη, στην επίγνωση ότι δεν τελειώνουν όλα στον θάνατο, στο ότι υπάρχει ο Χριστός που προκαταγγέλλεται από την Παναγία, από τους Αγίους, από την παράδοσή μας, από την αγάπη που δείχνουμε στον πλησίον, από το να στεκόμαστε απέναντι στις φωνές που μας λένε ότι ο άνθρωπος είναι «φάγωμεν, πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν».

Ένα κορίτσι εισέρχεται στον ναό του Θεού. Όπως μας υπενθυμίζει η παράδοση της πίστης, την υποδέχεται ο αρχιερέας, ο οποίος έχει λάβει πληροφορία παρά Θεού ότι πρόκειται για ένα πρόσωπο αληθινά ξεχωριστό και μοναδικό. Την ακολουθούν άλλα κορίτσια κρατώντας λαμπάδες. Είναι γιορτή η είσοδός της στον ναό, όπως είναι γιορτή για τον ουρανό και κάθε δική μας είσοδος στον ναό του Θεού, διότι για τον κάθε άνθρωπο ο Χριστός έγινε άνθρωπος, σταυρώθηκε, αναστήθηκε, αναλήφθηκε, στέλνει το Άγιο Πνεύμα, προσφέρεται στα μυστήρια της Εκκλησίας, περιμένει την πρόσκλησή μας να εισοδεύσει στον ναό της καρδιάς μας. 

Λησμονούμε αυτή την ευλογία που έχουμε λάβει και που υπερβαίνει κάθε εποχή. Ίσως γιατί κρατάμε κλειστά προς το φως του ουρανού τα μάτια της ψυχής μας. Ποτέ όμως δεν είναι αργά. Άμποτες η Παναγία να μας δείχνει τον δικό της δρόμο κι εμείς να την ακολουθήσουμε!

Δημοσιεύθηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια»

στο φύλλο της Τετάρτης 20 Νοεμβρίου 2024

Παρακαλώ, και:

Για τους Αμφισβητίες των Εισοδίων της Θεοτόκου στον Ναό

Η Παναγία στα Άγια των Αγίων

Τα Εισόδια της Θεοτόκου στην Αγία Γραφή

Η απογραφή κατά τη γέννηση του Χριστού και η επιστροφή στη Βηθλεέμ

Μνήμη οσίου Ιάκωβου Τσαλίκη & γέροντα Γεώργιου Καλτσίου του Ομολογητή / Άγιος Ονήσιμος, ο προστάτης των φυλακισμένων, και οι συν αυτώ (21-22 Νοεμβρίου)

Φιλοπατρία: το λησμονημένο χρέος

Ν: Εξαιρετικό άρθρο, που μας θυμίζει γιατί αγαπάμε, σεβόμαστε & εμπιστευόμαστε το δάσκαλο Δημήτρη Νατσιό. Από εδώ.

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός, πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ

«Φίλει τήν πατρίδα κἄν ἄδικος ἦ»

Nα αγαπάς την πατρίδα σου
ακόμη κι αν είναι άδικη

Αντισθένης

Όσοι αγαπούν την πατρίδα μας, αυτό το «πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα και το φως του ήλιου» (Σεφέρης), θλίβονται και πικραίνονται για το τωρινό κατάντημά της. Τα συμπτώματα της σήψης και της διάλυσης είναι εμφανέστατα. Κράτος – ζήτουλας της οικουμένης, τετρομαγμένο και δανειοσυντήρητο, πολίτες, ένας ολόκληρος λαός, πανικοβλημένοι, απογοητευμένοι και, το χειρότερο, που δεν σέβονται, δεν συμπονούν, δεν αγαπούν την πατρίδα τους. 

Και το πάθαμε αυτό, γιατί ταυτίσαμε την πατρίδα με το κράτος της μίζας, της αρπαχτής, της αναξιοκρατίας, της τεμπελιάς. Είναι τέτοιο σίγουρα, φρόντισαν γι’ αυτό οι ανθυπομετριότητες που το κυβερνούν, που αντί να αναδείξουν και να καλλιεργήσουν τα προτερήματα του λαού, ξέβρασαν τα ελαττώματά του, όμως δεν παύει να είναι και πατρίδα μας, ο τόπος των πατέρων μας, είμαστε γραμμένοι στα μητρώα της, της ανήκουμε, δεν μας ανήκει. Είμαστε παιδιά της και κανένα παιδί δεν απαρνιέται την μάνα του, γιατί έτυχε να ξεπέσει, να χάσει τα πλούτη της, τα φτερά της τα πρωτινά, τα μεγάλα. Δεν έχω τις ικανότητες, μόνο ο ποιητικός λόγος μπορεί να αποδώσει, εν ανθηρώ Έλληνι λόγω, αυτές τους καρδιακούς λόγους. 

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος, ο ποιητής της ειρήνης, στρατιώτης του ’40, «μουρμουρίζει στο αλβανικό μέτωπο»: «Δε θα μου πήγαινε αυτό το ντουφέκι αν δεν ήσουν εσύ, / γλυκό χώμα που νιώθεις σαν άνθρωπος, / αν δεν ήταν πίσω μας λίκνα και τάφοι που μουρμουρίζουν / αν δεν ήταν άνθρωποι κι αν δεν ήταν βουνά με περήφανα / μέτωπα, κομμένα θαρρείς απ’ το χέρι του Θεού / να ταιριάζουν στον τόπο, στο φως και το πνεύμα του». Είναι «γλυκό χώμα που νιώθει σαν άνθρωπος» η πατρίδα και όχι κράτος με εξαπλωμένην την χείρα, είναι αυτό το χώμα που το πατάμε κι όλο ανθίζει, το ατέλειωτο μπλε που μας αγκαλιάζει, που ξόδεψε ο Θεός απλόχερα, για να μην τον βλέπουμε, όπως λέει ο τροπαιούχος μας ποιητής, Ελύτης. 

Τώρα «επαχύνθησαν οι καρδιές» μας, μειώνεται το εισόδημα, το κατά κεφαλήν όνειδος, που λέγεται καταναλωτισμός και τρίζουν τα δόντια μας κατά της πατρίδας, πέφτει, και εμείς της κλωτσούμε, μερικοί αδιάντροποι ντρέπονται κιόλας για την ιθαγένεια, θεωρούν δυστυχία το να είσαι Έλληνας. Θα γυρίσω πάλι στους προγόνους, στις παρήγορες και παραμυθητικές παραινέσεις τους. 

Γύρω στα 1600 ζει στην Κύπρο ο Νεόφυτος Ροδινός. Γράφει στη γλώσσα του λαού. Στο βιβλίο του «περί ηρώων, στρατηγών, φιλοσόφων και άλλων ονομαστών, όπου εβγήκασι από το νησί της Κύπρου», μιλά για το χρέος που έχει ο καθένας όχι μόνο να αγαπά και να τιμά την πατρίδα του, αλλά και να πεθαίνει γι’ αυτή. 

Παραθέτω το ωραίο και καλό κείμενο, σε αντίθεση με τους γνωμηγήτορες και λοιπούς εθνομηδενιστές τής σήμερον, που απεχθάνονται «ό,τι παλαιόν, ό,τι εγχώριον» (Παπαδιαμάντης),  ό,τι δεν έχει πρόσφατη ημερομηνία λήξεως. Έλεγε ο σοφός Ρωμηός της Κύπρου: «…Δύο πράγματα από όλα περισσότερον μου φαίνεται και είναι ο άνθρωπος χρεώστης εις την ζωήν του, να αγαπά και να διαφενδεύει ήγουν την πίστιν του και την πατρίδα του. Την πίστιν, διότι διά μέσου αυτής της πίστεως όπου κρατεί εβγαίνοντας από τούτην την ζωήν,
ελπίζει να έχει ανταμοιβήν και πλερωμήν, καθότι έζησεν εις εκείνην. Την πατρίδα χρεωστεί κάθε εις να την αγαπά και να την τιμά και να πολεμά διά εκείνην, διότι εβγάζοντας την παλαιάν παραγγελιάν, οπού νουθετά και λέγει μάχου υπέρ πατρίδος, πολέμα διά την πατρίδα σου, είναι ακόμη και ηθικός, μάλιστα φυσικός νόμος, κάθε ένας να αντιστέκεται και να υπερμαχεί της πατρίδος του, καν τε καλή και ονομαστή είναι, καν τε αχαμνή, πτωχή και εις τους πολλούς αγνώριστη». 

(Το κείμενο το εντόπισα στο «Κυπριακό Ανθολόγιο» Ε’ και ΣΤ’ δημοτικού, μια έξοχη έκδοση, η οποία αποσύρθηκε. Ως γνωστόν η μητέρα Ελλάς «μετακενώνει» τα εκπαιδευτικά της σκύβαλα και στην πολύπαθη Κόρη). 

Ας προσεχθεί η τελευταία πρόταση του κειμένου: «Χρεωστεί κάθε εις να αγαπά και να τιμά την πατρίδα…καν τε αχαμνή (=αδύνατη), πτωχή και εις τους πολλούς αγνώριστη». Αγάπη, σέβας για την πτωχή πατρίδα, όμως «οι Έλληνες παν να πιστέψουν πως η αλήθεια είναι το κράτος και το κράτος η αλήθεια» θα πει ο Ίων Δραγούμης, για να σημειώσει πρωτύτερα, στο «Μαρτύρων και ηρώων αίμα», την επίκαιρη αποστροφή:
«Για την κυβέρνηση (το κράτος) μου έρχεται σιχασμός και καταφρόνια· άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νιώθω τον Ελληνισμό (την πατρίδα)». 

«Στῶμεν καλῶς», μην συγχέουμε τα πράγματα. «Μια φούχτα χώμα να κρατώ και να σωθώ μ’ εκείνο», είμαστε πολιορκημένοι, από Δύση και Ανατολή, ας παραμείνουμε ελεύθεροι, για να σώσουμε το «χώμα» της πατρίδας, όπως μας κανοναρχεί ο Σολωμός. Δεν είναι πατρίδα αυτό που βλέπουμε στα αργυρώνητα ΜΜΕ ούτε όπως μας την παρουσιάζει το εθνομηδενιστικό χτικιό ούτε οι ατάλαντοι μπακάληδες  που δήθεν μας κυβερνούν. Πατρίδα είναι λευκασμένα κόκκαλα των προγόνων στις αετοράχες, τις ουρανοφωλιές και τα διάσελα της Πίνδου, τα εικονίσματα στην εκκλησιά του χωριού μας. Διασώζει ο συγγραφέας Χρ. Ζαλοκώστας στο βιβλίο του «Το περιβόλι των θεών», σ. 135, ένα… αξιοπερίεργο επεισόδιο: Περιγράφει την επίσκεψη του πρωθυπουργού Μεταξά στο στρατιωτικό νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» και την στιχομυθία με πληγωμένο στρατιώτη:
«-Πού πληγώθηκες εσύ, παιδί μου;
-Στο Ιβάν!
-Ε, το Ιβάν το τιμωρήσαμε! Έπεσε χθες το βράδυ.
-Ναι, έπεσε κ. Πρόεδρε. Θα μπορούσε όμως να είχε πέσει εδώ και πέντε μέρες. Όταν βρήκαμε την πρώτη αντίσταση, έπρεπε να μας θυσιάσει ο συνταγματάρχης μας. Θα το παίρναμε από τότε». Αυτή είναι η πατρίδα μας, η «ώδε μένουσα πόλις» και αυτήν την αγαπούμε. Το κράτος είναι αγνώριστο και άδικο, όμως η πατρίδα μας, τούτο το ένδοξο αλωνάκι, το έχουμε κλεισμένο μες στην ψυχή μας και δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει.

Ν: Για τη φιλοπατρία βλ. και στο άρθρο Μας αφορά το δημογραφικό πρόβλημα;

The Life and Final Homily of Fr. Daniel Sysoev († November 19, 2009)

On November 8, 2015, following the meal after the Divine Liturgy, a memorial gathering honoring Rev. Daniel Sysoev will be held in the ROCOR synodal cathedral, commemorating 6 years since his martyric death.

 

The Life and Final Homily of Fr. Daniel Sysoev

Fr. Daniel Sysoev (+2009) was a priest, husband, confessor, and martyr. His great love for God and his fellow man led him to write many texts and convert many to the Orthodox Faith, including personally baptizing over 80 Muslims. Because of this great missionary fruit, he was murdered by an enraged enemy of Christ in his own mission church. Fr. Daniel is not yet canonized as a Saint but his witness, both before and after his repose, has given the faithful confidence in his holy prayers.

“Fr. Daniel loved the Divine services of the Church and the beauty and logic of their structure. He did not countenance liturgical liberalism. There are those within the Church who believe that for the sake of missionary work the Church needs to accommodate itself to the world. Fr. Daniel, on the contrary, took a maximalist stance, with regard to both the Church services and to the work of evangelization. This he believed to be the true missionary approach.”
 
From Fr. Daniel’s final homily: “Truly, right now the devil wants to divide Christians and then to destroy everything that the Christians depend on. It is because of Christians that God maintains the world. Because of Christians, the Lord gives peace to nations. Why are there wars? It happens when Christians forget about their unity, when they relate themselves to this world...”
 
Homily begins at 7:55
 
Text of his Life: https://orthochristian.com/117356.html
 
Text of his final homily: https://orthochristian.com/33371.html

 

See also

Fr. Daniel Sysoev: holy icons & hymns (in Greek)

New Martyr fr Daniel Sysoev († 19.11.2009) - “The warriors of Christ are not killed, but crowned”!...

Father Daniel Sisoyev’s Posthumous Mission: Three Stories

Fr. Daniel Sysoev: A Man Completely Immersed in Faith - For the Twelfth Anniversary of His Slaying

Η μνήμη του νεομάρτυρα ιεραποστόλου π. Δανιήλ Συσόεφ της Μόσχας († 19 Νοε 2009)

 

Ο νεομάρτυρας ιεραπόστολος π. Δανιήλ Συσόεφ († 19 Νοε 2009) και η σημασία του μαρτυρίου του 

Συγκλονιστικές λεπτομέρειες από τη ζωή & τις τελευταίες στιγμές του (& άλλες αναρτήσεις)

π. Δανιήλ Συσόεφ : απεικονίσεις και ύμνοι ― Fr. Daniel Sysoev: holy icons & hymns (in Greek)

New Martyr fr Daniel Sysoev († 19.11.2009) - “The warriors of Christ are not killed, but crowned”!... 

Father Daniel Sisoyev’s Posthumous Mission: Three Stories 

 

Fr. Daniel Sysoev: A Man Completely Immersed in Faith - For the Twelfth Anniversary of His Slaying

  

Γέροντας Ευσέβιος Βίττης, ο άγιος της Σουηδίας († 4 Νοεμβρίου 2009) 
 
Πατριάρχης Σερβίας Παύλος († 15 Νοεμβρίου 2009) 
 

Δ. Νατσιός: Μπαζώνετε τα Τέμπη, μπαζώνετε και τις συνειδήσεις σας!

 

 

Και:

Τέμπη, καταχωρίσεις στην ιστοσελίδα της ΝΙΚΗΣ

Τα Τέμπη ως έκφραση της λαϊκής οργής

 

Διάλογος της Γερόντισσας Γαλακτίας με μια πενταμελή ευλογημένη οικογένεια από την Πάφο της Κύπρου

Προσκυνητής

Γερόντισσα: «Να έχετε φόβο Θεού. Να ζητάτε σιωπή, ταπείνωση, μετάνοια, αγάπη και ελεημοσύνη εν κρυπτώ. Δεν χρειάζεται να δίνεις ακριβά πράγματα όταν δεν έχεις. Νά… (πήρε με το χέρι της μία χούφτα μικρά παξιμάδια από μιάν ψωμιέρα) αυτό να δώσεις με την καρδιά σου σε κάποιον που στερείται για να φάνε τα παιδάκια του, πολύ θα ευχαριστήσεις τον Χριστό… Να λέτε “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με”. Να κοιτάτε μέσα σας και να αναστενάζετε για ότι κακό βλέπετε. Μετά να μην απελπίζεσθε αλλά να ζητάτε βοήθεια από τον Χριστό να λέτε “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”.

Η καρδιά έχει μάτια. Έχει πολλά μηχανήματα θεϊκά. Εκεί φαίνεται ο Θεός. Όλα τα δαιμονικά είναι στην κεφαλή. Με τα “κυάλια” της καρδιάς βλέπουμε το φως του Θεού. Ο Πατήρ δεν φαίνεται. Ουδείς Τον είδε ποτέ, μόνο ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Το Πνεύμα το Άγιο δε φαίνεται. Κινείται με μεγάλο ήχο στον κόσμο αλλά δεν τον ακούει κανείς. Ένα πράμα είναι και οι τρεις. Ο Υιός φαίνεται γιατί πήρε το σώμα μας. Γι’ αυτό έχουμε σ’ Αυτόν μεγαλύτερη οικειότητα. Είναι μετρίου αναστήματος, καστανόξανθα μαλλιά και γένια, γαλάζια μάτια. Έχει αθεράπευτες τις πληγές για να Τον αναγνωρίζουμε και τις δείχνει στον Πατέρα Του και παρακαλεί για μας. Η Μητέρα Του έχει τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά Του. Όλα τα ανθρώπινα της τα πήρε ο Υιός της. Να δείτε δόξα που έχει η Παναγία στον ουρανό! Την περιτριγυρίζουν άγγελοι, αρχάγγελοι. Το φως του Θεού είναι γαλάζιο. Ο ήλιος είναι καντηλάκι μπροστά του.

Έρχονται οι καβαλάρηδες Άγιοι: Δημήτριος, Γεώργιος, Μηνάς και Νικήτας. Οι Γεώργιος και Δημήτριος είναι κοπέλια. Νεαρούδια. 23 άντε 25 ετών. Ο Νικήτας είναι λίγο πιό ψηλός. Ξανθός στα μαλλιά σαν το λινάρι. Ο Μηνάς είναι θηρίο. Εύσωμος, ψηλός, πλαταράς, μελαμψός λίγο και πολύ πιό μεγάλος στην ηλικία. Το άλογό του δεν το κάνει καλά. Χτυπά τα πόδια του, χλιμιντρίζει… Αυτός είναι ο ηγέτης της παρέας. Ο Απόστολος Τίτος ψηλός. Ο Άγιος Σπυρίδων ψηλός. Ο Άγιος Νικόλαος πιό χαμηλός αλλά όχι κοντός».

- Ερώτηση: «Η Αγία Χριστίνα πως είναι γιαγιά;»
- Γερόντισσα: «Δεν ξέρω παιδί μου. Θα ρωτήσω απόψε και θα σου πω. Οι άγγελοι έχουν φως. Είναι χιλιάδες φώτα μέσα στο μέγα φως. Τα φτερά τους είναι φως. Αιωρούνται αστραπιαία. Δεν πετούν. Έρχεται και ο κακός… Αν δείτε φάτσα θα τρελαθείτε. Κάποτε μασκαρεύεται και παριστάνει τον άγιο. Δεν μπορεί να με ξεγελάσει. Βρομάει αφόρητα. Έπειτα με πιάνει ταραχή. Πήδους κάνουνε τα μέσα μου. Έρχεται θύελλα στον κόσμο και στην Ελλάδα».

Πηγή: “Η Οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης”, Ιερά Μητρόπολις Μόρφου, εκδ. Θεομόρφου, Β΄ έκδοση, σελ. 129-130

Γερόντισσα Γαλακτία: ΤΑ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΘΗ, ΣΑΡΚΑ -ΧΡΗΜΑ

Προσκυνητής

(Από το προσωπικό της ημερολόγιο)

«Δύο είναι τα μεγάλα πάθη των ανθρώπων σήμερα. Η σάρκα και το χρήμα.

Τα σαρκικά τους κατεβάζουν πιο χαμηλά από τα ζώα. Τους κάνουν κόπρανα, λάσπη, βρωμιά, μαυρόπηλα με γλίτσα γεμάτη σκουλήκια, πώς να το περιγράψω δεν ξέρω…

Το χρήμα όμως, τους κάνει σκληρούς σαν το ατσάλι. Ένας έκφυλος είναι πιο εύκολο να μετανοήσει. Νοιώθει κάποτε την βρώμα, την αηδία των πράξεών του, την παραμόρφωση, τις πληγές που βασανίζουν την ψυχή του και αποφασίζει και καθαρίζει το χοιροστάσιο. Κάνει απολύμανση στο στάβλο της ζωής του. Πώς; Με τον ποταμό των δακρύων της μετανοίας του… Λίγο καυτό δάκρυ σκοτώνει όλα τα μικρόβια της αμαρτίας, εξομολόγηση μετά και επουλώνει πλήρως η πληγή, λίγος αγώνας έπειτα και σβήνουν και οι κακές εικόνες από το νου! Όλα γίνονται λαμπίκος! 

Μη με παρεξηγήσετε που θα πω, πως υπήρξαν πόρνες που και τί δεν είχαν κάνει πάνω στο κορμί τους… Όμως, μπροστά στον ανθρώπινο πόνο λύγιζαν…Έδιδαν τα υλικά που κέρδιζαν για να φάνε πεινασμένα παιδιά την κατοχή στην Αθήνα! Ο Θεός τους το μέτρησε πολύ αυτό… Κάποιες πήραν Χάρη από αυτήν τους την γενναιοδωρία, έκλαψαν και μετανόησαν…

Οι λεφτάδες όμως, δεν συγκινούνται ακόμη και τον γείτονά τους να δουν πως χαροπαλεύει μπροστά τους! Και τον συγγενή τους πολλές φορές. Πόσο μάλλον τον ξένο. Τον άγνωστο… Η κοπριά καθαρίζει με νερό σαν τους στάβλους του Αυγεία, μα το ατσάλι δεν ραγίζει, δεν σπάει με τίποτα όσα χτυπήματα και να του δώσεις…Και με τη βαριοπούλα που λέει ο λόγος να το χτυπάς, τίποτα δεν παθαίνει. Ούτε ένα ψιχαλάκι δεν ραγίζει, δεν μαλακώνει… 

Έτσι και κάθε φιλάργυρος γίνεται ολοένα και πιο σκληρός. Ούτε τα χτυπήματα της ζωής τον συνετίζουν… Όλα χρήμα τα βλέπει. Μένει μόνος, δεν χαίρεται τίποτα, ζει την κόλαση από αυτή την ζωή, τα βάζει εύκολα και με τον ίδιο τον Θεό, όταν στραβώσει κάτι και δεν πάνε καλά τα λεφτά του! Πώς να ζήσει παράδεισο, αφού ο παράδεισος είναι η πίστη και αφοσίωση στο Θεό και η αγάπη, ο καλός λογισμός για τους άλλους ανθρώπους, η θυσία για τους άλλους; Κόλαση είναι η αποτυχία της αγάπης! Της πραγματικής αγάπης!» 

πηγή

Επισκεφτείτε: Ενότητα άρθρων

Τα τρία λάθη του πατρός Αντωνίου της Κιβωτού και μια τεράστια υποκρισία

Παναγιώτης Ασημακόπουλος

Προσκυνητής

Ως ορεκτικό το click bait της άθλιας Lifo (τα ίδια σκουπίδια είναι και η rosa η προγκρέσιβ), που αφήνει ξεκάθαρα να εννοηθεί ότι ο πατήρ Αντώνιος άσκησε Ο ΙΔΙΟΣ σωματική κακοποίηση στα παιδιά και την οποία ΔΕΝ κατονομάζει για να φανταστούν όλοι βιασμούς και βάλε.
Όλα αυτά τα γελοία sites γνωρίζουν ότι οι περισσότεροι χρήστες των σόσιαλ δεν διαβάζουν τίποτα άλλο πέρα από τους τίτλους κι ότι η ανυπαρξία κριτικής σκέψης στο ελληνικό διαδίκτυο είναι νόμος!
Στην πραγματικότητα ο πατήρ Αντώνιος καταδικάστηκε για ηθική αυτουργία. Και μέχρι το Εφετείο κι αυτό.
Με απλά λόγια ή ήξερε και δεν έκανε κάτι ή συμφώνησε ή παρότρυνε. Με ένα απλό googling η εξήγηση του όρου "ηθική αυτουργία" στην οθόνη του καθενός...

Ως κυρίως γεύμα τα τρία λάθη του:
α) Δεν έμεινε στην Κιβωτό που είχε φτιάξει στον Κολωνό και την οποία διαχειριζόταν ο ίδιος, αλλά ανοίχτηκε σε άλλες δομές σε όλη την Ελλάδα, τις οποίες δεν μπορούσε να ελέγξει.
β) Νόμισε ότι θα σώσει τον κόσμο και δεχόταν κάθε ανήλικο, το οποίο ο εισαγγελέας έστελνε στην Κιβωτό αντί για το Κατάστημα κράτησης ανηλίκων. Τεράστιος και συχνά ανεξέλεγκτος αριθμός ανηλίκων, τεράστιος και συχνά ανεξέλεγκτος αριθμός στελεχών, παιδαγωγών, κ.λ.π.
γ) Πίστεψε όλους αυτούς τους λεφτάδες και τους πολιτικούς που τον βράβευαν και τον χειροκροτούσαν. Και κυρίως πίστεψε ότι όταν το βάζο γεμίσει πολύ μέλι, θα τού το άφηναν...

Ως επιδόρπιο η υποκρισία: Οι μισοί από αυτούς που σήμερα καταριούνται "τον τραγόπαπα που άπλωσε χέρι πάνω στα ανήλικα" (ενώ ΔΕΝ το έκανε), αν ζούσαν με ένα από αυτά τα παιδιά για 24 ώρες, έως το βράδυ θα τού είχαν σπάσει τα κόκαλα...

17η Νοεμβρίου: Από τους φακέλους κοινωνικών φρονημάτων του χθες στο ψηφιακό παρακράτος του σήμερα

 

Αναφορά στην επέτειο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου από την Ασπασία Κουρουπάκη, βουλευτή της ΝΙΚΗΣ Β1 Βορείου Τομέα Αθηνών, στην Ολομέλεια της Βουλής.

 

Αναρωτιέμαι ποιο είναι το νόημα και ο χαρακτήρας όλων αυτών των επετειακών αναφορών που οργανώνει η Βουλή. Ποιο το νόημα του να εκφωνούμε ομιλίες, για τις οποίες λαμβάνουμε από τον κόσμο που μας βλέπει και μας ακούει μηνύματα δυσαρέσκειας και απαξίας;

Όταν βλέπει ότι οι προσδοκίες του για την πραγματική εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία μένουν ανεκπλήρωτες;

Έννοιες εξ υπαρχής ενταφιασμένες, με την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια και τη ματαίωση του πολιτικού προγράμματος της εξεγερμένης Ρωμιοσύνης.

Με την εγκαθίδρυση της ξενοκρατίας, που απλά αλλάζει πρόσωπα και ντόπιους εντολοδόχους, αλλά παραμένει παρούσα και κυρίαρχη.

Με την επιβολή της χρεοκρατίας, που από την εποχή των δανείων της Ανεξαρτησίας κρατάει αδιάκοπα δέσμια τη χώρα στους ξένους πιστωτές.

Οι εξεγερμένοι στο Πολυτεχνείο απέρριπταν το «πείραμα Μαρκεζίνη», δηλαδή μια δημοκρατία υπό κηδεμονία. Το πείραμα ματαιώθηκε, όχι όμως και η κηδεμονία, η οποία είναι πανταχού παρούσα και πολύπτυχη:

Ένα νέο καθεστώς αναδείχθηκε μεταπολιτευτικά πάνω στις στάχτες της στρατιωτικής ήττας στην Κύπρο. Ένα καθεστώς που υποσχέθηκε την καταστροφή των φακέλων και των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων.

Και πράγματι, οι φάκελοι καταστράφηκαν, μόνο που έδωσαν τη θέση τους στους ψηφιακούς φακέλους και σε ένα νέο σύστημα ολοκληρωτικής ηλεκτρονικής επιτήρησης. Το βιώσαμε την περίοδο του COVID. Το βλέπουμε με τον αριθμό του πολίτη. Το βλέπουμε και με τις υποκλοπές. Ένα ψηφιακό παρακράτος απλώνει τα πλοκάμια του πάνω από τις ελευθερίες των πολιτών.

Ο Προκόπης Παυλόπουλος είχε σε ανύποπτη στιγμή διατυπώσει τη θέση ότι οι υποκλοπές στοιχειοθετούν το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας.

Θα το φωνάξω λοιπόν προς όλες τις κατευθύνσεις: Η θέση όσων διαπράττουν ή  όσων αποδέχονται το προϊόν του εγκλήματος των υποκλοπών, όπου και αν αυτοί βρίσκονται, είναι στη φυλακή.

Ο λαός σε αυτές τις κρίσιμες περιστάσεις περιμένει από τη Δικαιοσύνη να αποτελέσει το ανάχωμα στην εκτροπή και όχι να νίπτει τας χείρας της. Να παίρνει θέση απέναντι στον αντισυνταγματικό διορισμό των μελών του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ) και της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ). Όχι να απορρίπτει τις αιτήσεις ακύρωσης του Δικηγορικού Συλλόγου της Αθήνας, επικαλούμενη για πρώτη φορά την «έλλειψη εννόμου συμφέροντος» του κορυφαίου αυτού επιστημονικού φορέα της χώρας.

Αποτελεί ίσως την τελευταία ευκαιρία, αυτό το Κοινοβούλιο να σώσει την τιμή του και μαζί με αυτή την ίδια τη δημοκρατία, δρομολογώντας τις απαιτούμενες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις: Ώστε η ηγεσία της Δικαιοσύνης να μην διορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Οι βουλευτές να είναι πραγματικά ανεξάρτητοι. Να μην συντρίβονται στις μυλόπετρες της κομματοκρατίας και του πρωθυπουργο-κεντρισμού.

Τι έχουμε να κερδίσουμε όταν η φωνή των τριακοσίων βουλευτών εξαφανίζεται υπό το βάρος αντιδημοκρατικών κομματικών διαδικασιών και φτάνει να συνοψίζεται στη βούληση του ενός και παντοδύναμου πρωθυπουργού ή της μιας παντοδύναμης ξένης πρεσβείας; Ποια είναι η γραμμή που μας χωρίζει από τους ελέω Θεού και αυτόκλητους σωτήρες, τους Ιωαννίδηδες της κάθε εποχής;  Όλους εκείνους που χωρίς ουσιαστική λογοδοσία και έλεγχο είναι οι αίτιοι πολλών από τις τραγωδίες που έχει βιώσει ο τόπος μας;

Αξιότιμες και αξιότιμοι κύριοι βουλευτές,

Η προστασία της δημοκρατίας και της εθνικής ανεξαρτησίας, ώστε να μην χρειαστούν νέα Πολυτεχνεία και νέες μεταπολιτεύσεις, περνά μέσα από μια πραγματική ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Μέσα από το δυνάμωμα του ρόλου του Κοινοβουλίου, αλλά και των θεσμών λογοδοσίας και λαϊκής πρωτοβουλίας.

Δεν είμαστε εδώ για να εκφωνούμε επετειακά λογύδρια. Αυτά, που στα αυτιά του λαού μας φτάνουν ως επικήδειοι μιας δημοκρατίας από καιρό απονεκρωμένης! Είμαστε εδώ για να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις. Χθες αν ήταν δυνατόν. Γιατί αύριο μπορεί να είναι αργά.

Ασπασία Κουρουπάκη, βουλευτής Β1 Βορείου Τομέα Αθηνών με τη ΝΙΚΗ

ΝΙΚΗ

To βίντεο από εδώ

Youtube / Facebook (Α. Κουρουπάκη)

Ενότητα για την κ. Ασπασία Κουρουπάκη στο Sportime

Πατέρας Αντώνιος (Κιβωτός του Κόσμου): Ένοχος - κατά το δικαστήριο - για σωματική κακοποίηση και τιμωρίες σε βάρος ανηλίκων | 14/11/2024

 

Το βίντεο με τη δήλωση του π. Αντώνιου & των συνηγόρων του τα λέει όλα, κατ' εμέ. Δε χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτε. Ευχόμαστε ο Θεός να δείξει την Αλήθεια και να βοηθήσει τα θύματα της κακίας και της συκοφαντίας.

Η κλήση & μεταστροφή του αγίου αποστόλου Ματθαίου (16 Νοεμβρίου)

 

Κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, κεφάλαιο θ΄ (δηλ. 9), στίχοι 9-13 (ολόκληρο το κεφάλαιο εδώ)

Εικ.

 

9 Καὶ παράγων ὁ Ἰησοῦς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄνθρωπον καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, Ματθαῖον λεγόμενον, καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. Καὶ ἀναστὰς ἠκολούθησεν αὐτῷ.

10 Καὶ ἐγένετο αὐτοῦ ἀνακειμένου ἐν τῇ οἰκίᾳ, καὶ ἰδοὺ πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ ἐλθόντες συνανέκειντο τῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ.

11 Καὶ ἰδόντες οἱ Φαρισαῖοι εἶπον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· διατί μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει ὁ διδάσκαλος ὑμῶν;

12 Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀκούσας εἶπεν αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ᾿ οἱ κακῶς ἔχοντες.

13 Πορευθέντες δὲ μάθετε τί ἐστιν ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν. οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν.

Σε νεοελληνική μετάφραση (από εδώ)

9 Καὶ ἐνῷ προχωροῦσε ὁ Ἰησοῦς πιὸ πέρα, εἶδε ἕναν ἄνθρωπον νὰ κάθεται εἰς τὸ τελωνεῖον, ὁ ὁποῖος ὠνομάζετο Ματθαῖος, καὶ τοῦ λέγει, «Ἀκολούθησέ με». Καὶ ἐκεῖνος ἐσηκώθηκε καὶ τὸν ἀκολούθησε.

10 Καὶ ἐνῷ αὐτὸς ἐκαθότανε εἰς τὸ τραπέζι εἰς τὸ σπίτι, ἦλθαν πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ καὶ ἔτρωγαν μαζὶ μὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ τοὺς μαθητάς του.

11 Καὶ ὅταν εἶδαν αὐτὸ οἱ Φαρισαῖοι, ἔλεγαν εἰς τοὺς μαθητάς του, «Γιατὶ ὁ διδάσκαλός σας τρώγει μαζί μὲ τοὺς τελώνας καὶ τοὺς ἁμαρτωλούς;».

12 Ὅταν τὸ ἄκουσε ὁ Ἰησοῦς, εἶπε, «Δὲν ἔχουν ἀνάγκην ἀπὸ ἰατρὸν οἱ ὑγιεῖς ἀλλὰ οἱ ἀσθενεῖς.

13 Πηγαίνετε νὰ μάθετε τὶ σημαίνει, Ἀγάπην θέλω καὶ ὄχι θυσίαν. Διότι δὲν ἦλθα νὰ καλέσω εἰς μετάνοιαν δικαίους ἀλλὰ ἁμαρτωλούς».

 

 ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ (& εδώ)

Ὁ Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος καταγόταν ἀπὸ τὴν Γαλιλαία. Προτοῦ γίνει μαθητὴς τοῦ Κυρίου ἀσκοῦσε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ τελώνη καὶ ὀνομαζόταν Λευΐ.

Μία μέρα καὶ ἐνῶ καθόταν στὸ τελωνεῖο του, ἔξω ἀπὸ τὴν Καπερναοῦμ, τὸν πλησίασε ὁ Ἰησοῦς καὶ τοῦ ζήτησε νὰ τὸν ἀκολουθήσει. Ὁ Ματθαῖος ὑπάκουσε καὶ δέχθηκε τὸν Κύριο στὴν οἰκία του, ὅπου παρέθεσε γεῦμα σὲ Αὐτὸν καθὼς καὶ σὲ πολλοὺς τελῶνες, μὲ τοὺς ὁποίους ὁ Ἰησοῦς συζήτησε καὶ συνέφαγε, ἐνέργεια γιὰ τὴν ὁποία κατηγορήθηκε ἀπὸ κάποιους Φαρισαίους. Ὅταν ὁ Κύριος πληροφορήθηκε τὶς κατηγορίες ἀπάντησε ὡς ἑξῆς: «Δὲν ἦρθα γιὰ νὰ καλέσω τοὺς δικαίους, ἀλλὰ τοὺς ἁμαρτωλοὺς σὲ μετάνοια».

Ἔκτοτε ὁ Ματθαῖος ὑπῆρξε μαθητὴς καὶ Ἀπόστολος τοῦ Κυρίου. Ἔπειτα ἀπὸ τὴν ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ Ματθαῖος ἀνέλαβε νὰ κηρύξει τὸν λόγο τοῦ Κυρίου στοὺς Πάρθους καὶ στοὺς Μήδους. Κατὰ τὴν ἐκτέλεση τοῦ ἱεραποστολικοῦ ἔργου, ὁ Ματθαῖος, ἐπιτέλεσε πλῆθος θαυμάτων. [Μαρτύρησε στην Αιθιοπία κατά την παράδοση]
Ὡς εὐαγγελιστὴς ἔχει σύμβολο ἕναν φτερωτὸ ἄνθρωπο (*). Στὸ ἀνεκτίμητης ἀξίας ἔργο του περιλαμβάνεται καὶ ἡ συγγραφὴ τοῦ πρώτου Εὐαγγελίου τῆς Καινῆς Διαθήκης.

 

(*) Από τα "τέσσερα ζώα" της Αποκάλυψης

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας ἤκουσας, φωνῆς τοῦ Λόγου, καὶ τῆς πίστεως, τὸ φῶς ἐδέξω, καταλείψας τελωνείου τὸν σύνδεσμον· ὅθεν Χριστοῦ τὴν ἀπόρρητον κένωσιν, εὐηγγελίσω Ματθαῖε Ἀπόστολε. Καὶ νῦν πρέσβευε, δοθῆναι τοῖς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τοῦ τελωνείου τὸν ζυγὸν ἀπορρίψας, δικαιοσύνης τῷ ζυγῷ προσηρμόσθης, καὶ ἀνεδείχθης ἔμπορος πανάριστος, πλοῦτον κομισάμενος, τὴν ἐξ ὕψους σοφίαν· ὅθεν ἀνεκήρυξας, ἀληθείας τὸν λόγον, καὶ τῶν ῥαθύμων ἤγειρας ψυχάς, καθυπογράψας, τὴν ὥραν τῆς κρίσεως.

Μεγαλυνάριον.
Σύσκηνος τῷ Λόγῳ διατελῶν, θείων μυστηρίων, ἐμυήθης τὰς ἀστραπάς· ἔνθεν θεογράφως, Ἀπόστολε Ματθαῖε, ζωῆς διατυπώσω τὸ Εὐαγγέλιον.

 

Ματθαίος ο τελώνης

Πεμπτουσία

Πολύ προβλημάτιζε τους συγχρόνους του Ιησού ο τρόπος που πλησίαζε τους αμαρτωλούς. Όλοι οι επίσημοι Ιουδαίοι, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, τους περιφρονούσαν και δεν ήθελαν να έχουν μαζί τους καμιά σχέση. Αντίθετα, ο Κύριος τους πλησίαζε με αγάπη και τους βοηθούσε να καταλάβουν την πλάνη και τα σφάλματά τους και να μετανιώσουν ειλικρινά. Ας δούμε πώς κέρδισε με την αγάπη του δύο τελώνες.

Οι τελώνες ήταν οι φοροεισπράκτορες των Ρωμαίων. Εκτός όμως από τους νόμιμους φόρους τους οποίους απέδιδαν στο ρωμαϊκό δημόσιο, εισέπρατταν πολύ μεγαλύτερους, για να καρπώνονται οι ίδιοι τη διαφορά και να πλουτίζουν. Ήταν δηλαδή κλέφτες. Ο κόσμος τους μισούσε.

Μια μέρα ο Ιησούς, καθώς περπατούσε, είδε να κάθεται στο τελωνείο ένας άνθρωπος που τον έλεγαν Ματθαίο. Ήταν τελώνης και ο Κύριος του είπε: «Ακολούθησέ με». Κι αυτός τον ακολούθησε. Ο Ματθαίος ετοίμασε στο σπίτι του τραπέζι και κάλεσε τον Ιησού και τους άλλους μαθητές. Ήταν καλεσμένοι και πολλοί τελώνες και αμαρτωλοί. Όταν το είδαν αυτό οι Φαρισαίοι, κατηγόρησαν τον Ιησού ότι συναναστρέφεται με αμαρτωλούς και τελώνες. Αλλά εκείνος τους απάντησε ότι δεν έχουν ανάγκη από γιατρό οι υγιείς αλλά οι άρρωστοι κι ότι ήρθε στον κόσμο για να καλέσει σε μετάνοια τους αμαρτωλούς, όχι τους δίκαιους. Πρέπει όλοι να μάθουν ότι ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους αγάπη και όχι υποκριτικές και ψεύτικες θυσίες. Αυτός, ο τελώνης Ματθαίος έγινε μαθητής του Κυρίου και ο πρώτος Ευαγγελιστής. Τη μνήμη του γιορτάζουμε στις 16 Νοεμβρίου.

Παρακαλώ, και:

 

«Δε μπορείς ν' αλλάξεις; Δες εμένα!»: Ευαγγελιστής Ματθαίος 

 

Ολόκληρο το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο

 

Σε νεοελληνική μετάφραση

 

Τέσσερις άγιες μορφές του 2009 (15 χρόνια από την τελείωσή τους):

"Έλα σε μένα, ακόμα και μέσα στην αθλιότητά σου, την ενοχή σου. Και να ξέρεις ότι σε έχω ήδη συγχωρέσει" (π. Ευσέβιος Μαμάκας, † 2009)

Γέροντας Ευσέβιος Βίττης, ο άγιος της Σουηδίας († 4 Νοεμβρίου 2009) 
 
Πατριάρχης Σερβίας Παύλος († 15 Νοεμβρίου 2009) 
 
Νεομάρτυρας π. Δανιήλ Συσόεφ ο ιεραπόστολος της Μόσχας († 19 Νοεμβρίου 2009)

Συναξαριστής του 21ου αιώνα: επειδή η αγιότητα δεν έχει ημερομηνία λήξεως...

"Από την μακρινή Τανζανία και εκ βάθους καρδίας Καλή Σαρακοστή..."

Orthodox Mission Of Tanzania

ΣΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΑΜΠΕΛΩΝΑ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ 

 

"ΚΥΡΙΕ εσύ που νήστεψες 40 ημέρες στην έρημο, δώσε μας δύναμη να κάνουμε κι εμείς την νηστεία των Χριστουγέννων!!! Και κυρίως ενίσχυσέ μας στον αγώνα της πνευματικής νηστείας!!!

Από την μακρινή Τανζανία και εκ βάθους καρδίας Καλή Σαρακοστή και Καλό στάδιο!!!"

Ο Μητροπολίτης Ειρηνουπόλεως Δημήτριος

https://www.facebook.com/profile.php?id=100064779393988

 

Περισσότερα: Ορθόδοξη Τανζανία 

Παρεμβάσεις του Ευρωβουλευτή της ΝΙΚΗΣ Ν. Αναδιώτη

 

Ο Ευρωβουλευτής της ΝΙΚΗΣ ζήτησε με ερώτηση-παρέμβαση την αποδέσμευση της Ελλάδας από τη συμφωνία των Πρεσπών 

Ερώτηση του Ευρωβουλευτή της ΝΙΚΗΣ Ν. Αναδιώτη προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή: Το Δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» και τα Τουρκικά Σχολικά Βιβλία 

Ερώτηση για τη Διαβλητή και με Ευρωπαϊκή Χρηματοδότηση Απογραφή στην Αλβανία 

Ερώτηση για τη Μη Εφαρμογή του Κράτους Δικαίου στην Αλβανία

Ερώτηση για την Ατιμωρησία της Τουρκίας παρά τις Παραβιάσεις της στην Κύπρο 

Ερώτηση για τα εκατομμύρια Νεκρά Ψάρια στον Παγασητικό Κόλπο 

Η άρση ασυλίας των Υπουργών και η αρμοδιότητα διερεύνησης της υπόθεσης των Τεμπών από την Ευρώπη στο μικροσκόπιο του Ν. Αναδιώτη - Ερωτήματα στην Ευρωπαία Εισαγγελέα 

Σειρά ερωτημάτων του Ευρωβουλευτή της ΝΙΚΗΣ Ν. Αναδιώτη στην Ευρωπαία Εισαγγελέα για τα Τέμπη και τη μη τήρηση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας 

Ναι στην ειρήνη, όχι στη συνέχιση της τροφοδότησης του πολέμου!  

 

Ο Νίκος Αναδιώτης ζητά την αφύπνιση της ΕΕ για τις διώξεις των απανταχού Χριστιανών

 

Νίκος Αναδιώτης: Ως πότε θα συνεχίσουμε να χρηματοδοτούμε τουρκικές ισλαμιστικές οργανώσεις και γιατί;  

 

Νίκος Αναδιώτης προς ΕΕ: «Θα χαρακτηριστεί η Μπόκο Χαράμ τρομοκρατική;»

 

Ερώτηση του Νίκου Αναδιώτη για την παιδική εγκληματικότητα στον επίτροπο Glenn Micallef

 

Νίκος Αναδιώτης: «Η αντιπαράθεση πολιτικού και δικαστικού συστήματος συνιστά πολιτειακή εκτροπή»

 

 

Nηστεία: Μια ερωτική κίνηση σε σχέση με το πρόσωπο του Χριστού

 

π. Σπυρίδων Σκουτής / Ευχή

Τώρα που αρχίζει η νηστεία θα ακούσουμε για άλλη μια φορά όλα αυτά τα ωραία «αγαπουλίστικα» λογάκια. Ότι δεν χρειάζονται νηστείες, ότι αυτή η νηστεία εισήχθη αργότερα, ότι σημασία έχει η καρδιά σου και η καλοσύνη σου κλπ.

Η νηστεία είναι στην ουσία μια ερωτική κίνηση σε σχέση με το πρόσωπο του Χριστού. Μια περίοδος πνευματικής γυμναστικής ώστε να τοποθετήσω τον εαυτό μου σε μια άλλη πνευματική τροχιά. Από το σκοτάδι στο Φως. Από την αρρώστια στη θεραπεία και την ίαση.  Ένας αποφασιστικός θεληματικός υπαρξιακός προσανατολισμός, ελεύθερα, χωρίς εξαναγκασμούς και πιέσεις. Ο αγώνας αυτή την περίοδο δεν είναι μόνο στις τροφές. 

Δεν μένω εκεί. Ξεκινάω από εκεί για να βυθιστώ στην καρδιά μου. Θα ξεκινήσω από την κοιλιά για να πάω στην καρδιά. Θα κάνω εγκράτεια στην επιθυμία να τρώω κάποια φαγητά ώστε να μάθω να συγκρατούμαι και να μην τρώω τον συνάνθρωπό μου.  Να ανοίξω «πόρτες» και «παράθυρα» στο δωμάτιο της καρδιάς μου για να μπει ο Χριστός και να δω τι υπάρχει μέσα και να αρχίσω τις πνευματικές τακτοποιήσεις, που έλεγε και ο Άγιος Παΐσιος.

Φυσικά είναι αδιανόητο να κάνω νηστεία χωρίς Εκκλησιασμό, Θεία Κοινωνία, Εξομολόγηση και Προσευχή.

Οι περισσότεροι αδερφοί μένουν στο διατροφικό κομμάτι κι αυτό φυσικά συνιστά ειδωλολατρία ή τουλάχιστον μια ωραία διατροφική θρησκευτική δίαιτα για κάποιες μέρες. Πολλοί μένουν στο διατροφικό κομμάτι από συναισθηματική θρησκοληψία. Έτσι, για να πούνε στον Χριστό ότι έκαναν και κάτι για Εκείνον, οπότε να είναι καλά στην υγεία τους και να μην πάθουν κάτι κακό. Γι’ αυτό και η νηστεία είναι ολοκληρωτική. Δεν μπαίνει απλά ένα όργανο του ανθρώπου στη νηστεία πχ το στομάχι. Αλλά ολοκληρωτικά ο άνθρωπος. Κρατάμε χαλινάρια από όλα τα μέλη του σώματος ώστε με την άσκηση να γίνουν μέλη του σώματος του Χριστού. Να βρούνε άλλο νόημα και άλλη προοπτική. 

Πολλοί αδερφοί μας χαίρονται που κατάφεραν να βγάλουν διατροφικά τη νηστεία και να χάσουν κάποια κιλά. Αυτό δεν είναι κακό και φυσικά είναι ένα αποτέλεσμα όχι ο ουσιαστικός σκοπός. Αν νηστεύει το στομάχι αλλά όχι το στόμα από την κατάκριση τότε έχουμε υποκρισία. Το θέμα είναι τι θέλουμε και γιατί θέλουμε να το κάνουμε αυτή την ευλογημένη περίοδο.

Δεν έχει ο Θεός ανάγκη τη νηστεία μου και τον αγώνα μου γενικότερα. Ούτε ο γιατρός έχει ανάγκη τις θεραπείες μου. Εγώ έχω και νιώθω την ανάγκη. Θέλω να τη δω αλλιώς που λένε και οι νέοι.

Αν αποφασίσεις να νηστέψεις και θέλεις πραγματικά να αγωνιστείς αυτή την περίοδο, να το κάνεις ολοκληρωτικά αλλιώς δεν έχει νόημα.

Το ερώτημα είναι το εξής:

Θα γεννηθεί ο Χριστός και η καρδιά μου θα μείνει στα σκοτάδια της ή θα κάνω την κίνηση να προσανατολιστώ προς τον ήλιο της δικαιοσύνης για να βρω το πραγματικό νόημα της ζωής;

Καλό αγώνα σε όλους... 

Συμπλήρωμα, παρακαλώ:

Η Νηστεία των Χριστουγέννων, το Σαρανταλείτουργο & χώρες που απαγορεύουν τα Χριστούγεννα...

Καλά, και τα Χριστούγεννα έχουν σαρακοστή; "Από την μακρινή Τανζανία και εκ βάθους καρδίας Καλή Σαρακοστή..."

Ενότητες:

Νηστεία

Χριστούγεννα