Κυριακή Ζ΄ Λουκάν, δηλ. η 7η Κυριακή, στην οποία, κατά τη θεία λειτουργία, διαβάζεται απόσπασμα του κατά Λουκάν ευαγγελίου (όλες οι Κυριακές δεν είναι ίδιες, ως γνωστόν). Σήμερα διαβάστηκε ένα ακόμη συγκλονιστικό περιστατικό, νομίζω ιδιαίτερα επίκαιρο στην εποχή μας, εποχή τρόμου απέναντι στην ιδέα της ασθένειας & του θανάτου.
Παραθέτουμε το αρχαίο κείμενο (Λουκάν, κεφ. 8, στίχοι 40-56) από εδώ και στη συνέχεια τη νεοελληνική μετάφραση από εδώ. Οι εικόνες είναι από εδώ.
Ἡ ἀνάστασις τῆς κόρης τοῦ Ἰαείρου καὶ ἡ θεραπεία τῆς αἱμορροούσης
40 ᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ ὑποστρέψαι τὸν Ἰησοῦν ἀπεδέξατο αὐτὸν ὁ ὄχλος· ἦσαν γὰρ πάντες προσδοκῶντες αὐτόν.
41 Καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα Ἰάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ,
42 ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν. Ἐν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν.
43 Καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ρύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι,
44 προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ρύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς.
45 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου;
46 Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ.
47 Ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα.
48 Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην.
49 Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον.
50 Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται.
51 Ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ Ἰωάννην καὶ Ἰάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα
52 ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. Ὁ δὲ εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει.
53 Καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν.
54 Αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου.
55 Καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν.
56 Καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτοῖς. Ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.
Νεοελληνική μετάφραση
40 Ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἐπέστρεψεν, τὸν ὑποδέχθηκε πολὺς κόσμος διότι ὅλοι υὸν ἐπερίμεναν.
41 Ἦλθε τότε κάποιος, ὀνομαζόμενος Ἰάειρος, ὁ ὁποῖος ἦτο ἀρχισυνάγωγος, καὶ ἔπεσε εἰς τὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ καὶ τὸν παρακαλοῦσε νὰ ἔλθῃ εἰς τὸ σπίτι του,
42 διότι εἶχε μιὰ μοναχοκόρη, ἡλικίας περίπου δώδεκα ἐτῶν, ποὺ ἦτο ἑτοιμοθάνατη. Ἐνῷ δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐπήγαινε, ὁ κόσμος τὸν συνέθλιβε.
43 Κάποια γυναῖκα, ποὺ ἔπασχε ἀπὸ αἱμορραγίαν δώδεκα χρόνια καὶ εἶχε ἐξοδέψει ὅλην τὴν περιουσίαν της σὲ γιατροὺς καὶ δὲν μπόρεσε νὰ θεραπευθῇ ἀπὸ κανένα, ἦλθε κοντά του ἀπὸ πίσω,
44 ἄγγιξε τὴν ἄκρη τοῦ ἐνδύματός του καὶ ἀμέσως ἐσταμάτησε ἡ αἱμορραγία της.
45 Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπε, «Ποιὸς μὲ ἄγγιξε;». Ἐπειδὴ δὲ ὅλοι τὸ ἠρνοῦντο, εἶπε ὁ Πέτρος καὶ ὅσοι ἦσαν μαζί του: «Διδάσκαλε, ὁ κόσμος σὲ ἔχει περικυκλωμένον καὶ σὲ συνθλίβει καὶ σὺ λές, «Ποιὸς μὲ ἄγγιξε;».
46 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως εἶπε, «Κάποιος μὲ ἄγγιξε, διότι αἰσθάνθηκα ὅτι ἐβγῆκε δύναμις ἀπὸ ἐμένα».
47 Ὅταν εἶδε ἡ γυναῖκα ὄτι δὲν διέφυγε τὴν προσοχήν, ἦλθε μὲ τρόμον, ἔπεσε στὰ πόδια του, καὶ τοῦ εἶπε μπροστὰ σ’ ὅλον τὸν κόσμο τὴν αἰτίαν, διὰ τὴν ὁποίαν τὸν ἄγγιξε καὶ πῶς ἀμέσως ἐθεραπεύθηκε.
48 Αὐτὸς δὲ τῆς εἶπε, «Ἔχε θάρρος, κόρη μου, ἡ πίστις σου σὲ ἔσωσε, πήγαινε εἰς εἰρήνην».
49 Ἐνῷ ἀκόμη μιλοῦσε, ἔρχεται κάποιος ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ ἀρχισυναγώγου καὶ τοῦ λέγει, «Ἡ θυγατέρα σου πέθανε, μὴν ἐνοχλῇς πλέον τὸν διδάσκαλον».
50 Ὁ δὲ Ἰησοῦς, ὅταν τὸ ἄκουσε, τοῦ εἶπε, «Μὴ φοβᾶσαι· μόνον πίστευε καὶ θὰ γίνῃ καλά».
51 Ὅταν ἔφθασε εἰς τὸ σπίτι, δὲν ἐπέτρεψε σὲ κανένα νὰ μπῇ μαζί του, παρὰ εἰς τὸν Πέτρον, τὸν Ἰωάννην καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ εἰς τὸν πατέρα τοῦ κοριτσιοῦ καὶ εἰς τὴν μητέρα.
52 Ἔκλαιγαν δὲ ὅλοι καὶ τὴν θρηνολογοῦσαν. Αὐτὸς δὲ εἶπε, «Μὴν κλαῖτε· δὲν ἐπέθανε ἀλλὰ κοιμᾶται».
53 Καὶ τὸν εἰρωνεύοντο, διότι ἤξεραν ὅτι εἶχε πεθάνει.
54 Ἀλλ’ αὐτὸς ἀφοῦ ἔβγαλε ὅλους ἔξω, ἔπιασε τὸ χέρι της καὶ ἐφώναξε, «Κορίτσι, σήκω ἐπάνω».
55 Καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα της, ἐσηκώθηκε ἀμέσως, καὶ ὁ Ἰησοῦς διέταξε νὰ τῆς δώσουν νὰ φάγῃ.
56 Οἱ γονεῖς της ἐξεπλάγησαν, αὐτὸς δὲ τοὺς παρήγγειλε νὰ μὴ ποῦν σὲ κανένα τί συνέβη.
Ας σημειώσουμε και τα εξής:
Αποκαλύφθηκε χαμένος Χριστιανικός Ναός του 4ου αι. στα Υψίπεδα του Γκολάν. Αρχαιολόγοι πιστεύουν πως χτίσθηκε προς τιμήν τού θαύματος του Ιησού, για τη θεραπεία τής "αιμορροούσης" (από ΟΟΔΕ).
Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν πως έχουν αποκαλύψει ένα παλαιό, χαμένο Χριστιανικό Ναό στα υψίπεδα του Γκολάν. Τον εντόπισαν στην αρχαία πόλη Πανειάς (Banias), που ήταν γνωστή ως Καισάρεια Φίλιππου την εποχή του Ιησού Χριστού. Πιστεύεται πως είναι η τοποθεσία ενός από τα πιο διάσημα θαύματα του Ιησού στην Αγία Γραφή - αυτό της θεραπείας της «αιμορροούσης γυναικός». Σύμφωνα με τα Ευαγγέλια [Ματθ. 9:20-22, Μάρκ. 5:25-34, Λουκ. 8:43-48], η γυναίκα αιμορραγούσε επί δώδεκα χρόνια και κανείς δεν μπορούσε να την βοηθήσει. Εξ αιτίας της αιμορραγίας της, μάλλον θα την θεωρούσαν μολυσμένη και ακάθαρτη και, κατά συνέπεια, θα την είχαν εξοστρακίσει. Μέσα στην απελπισία της, άγγιξε «το κράσπεδο» του μανδύα του Ιησού όταν Εκείνος περνούσε από εκεί, ελπίζοντας σε ένα θαύμα. Και όντως εκ θαύματος θεραπεύτηκε και η αιμορραγία σταμάτησε. Έτσι, η τοποθεσία αυτή σηματοδοτεί τον τόπο όπου πραγματοποιήθηκε ένα γεγονός-κλειδί του πρώιμου Χριστιανισμού. [...]
Η Εφημερίδα Daily Mail αναφέρει σε άρθρο πως ο Ευσέβιος, ένας σημαντικός ιστορικός της Εκκλησίας: «είχε γράψει πως μόλις θεραπεύτηκε η αιμορροούσα γυναίκα, η ίδια έστησε ένα άγαλμα σε ανάμνηση του θαύματος, μέσα σε μια εκκλησία κοντά στις πηγές στην Καισάρεια Φίλιππου». Σύμφωνα με διάφορες πηγές, το άγαλμα διασπάστηκε αργότερα σε πολλά κομμάτια, από Χριστιανούς που τα φύλαγαν με δέος ως ιερά λείψανα.
Η Erlich αναφέρεται μέσα στο Daily Mail, δηλώνοντας πως «εμείς προτείνουμε πως η εκκλησία που αποκαλύφθηκε από εμάς μπορεί να ήταν όντως η εκκλησία που σχετίζεται με το θαύμα». Πιστεύει πως η μικρή εκκλησία που βρίσκεται επάνω στον αρχαίο ναό είναι ο καλύτερος υποψήφιος για την τοποθεσία του θαύματος της αιμορροούσας γυναίκας, επειδή πιθανότατα ήταν ένα αναμνηστικό παρεκκλήσι. Ωστόσο, μια άλλη, μεγαλύτερη εκκλησία βρέθηκε σε κοντινή απόσταση, πριν από περίπου 30 χρόνια. [...]
Το κείμενο του ιστορικού Ευσέβιου που αναφέρεται στην Πανειάδα/Καισάρεια Φιλίππου και στο περιστατικό της αιμορροούσης γυναίκας. Από εδώ.
Επί τής Φιλίππου Καισαρείας, ην Πανεάδα Φοίνικες προσαγορεύουσιν, φασί παρά ταις αυτόθι δεικνυμέναις εν ταις υπωρείαις τού καλουμένου Πανείου όρους πηγαίς, εξ ων και τον Ιορδάνην προχείσθαι, κατά τινα εορτής ημέραν σφάγιόν τι καταβάλλεσθαι και τούτο τη τού δαίμονος δυνάμει αφανές γίνεσθαι παραδόξως θαύμά τε είναι περιβόητον τοις παρούσι το γινόμενον. παρόντα δ ουν ποτε τοις πραττομένοις τον Αστύριον και το πράγμα καταπεπληγμένους ιδόντα τους πολλούς, οικτείραι τής πλάνης, κάπειτα ανανεύσαντα εις ουρανόν, ικετεύσαι δια Χριστού τον επί πάντων θεόν το λαοπλάνον δαιμόνιον ελέγξαι και παύσαι τής τών ανθρώπων απάτης. ταύτα δε φασιν ευξαμένου, αθρόως το ιερείον επιπολάσαι ταις πηγαίς ούτω τε αυτοίς το παράδοξον οίχεσθαι, μηδενός μηκέτι θαύματος περί τον τόπον γινομένου.
Αλλ επειδή τήσδε τής πόλεως εις μνήμην ελήλυθα, ουκ άξιον ηγούμαι παρελθείν διήγησιν και τοις μεθ ημάς μνημονεύεσθαι αξίαν. την γαρ αιμορροούσαν, ην εκ τών ιερών ευαγγελίων προς τού σωτήρος ημών τού πάθους απαλλαγήν εύρασθαι μεμαθήκαμεν, ενθένδε έλεγον ορμάσθαι τον τε οίκον αυτής επί τής πόλεως δείκνυσθαι και τής υπό τού σωτήρος εις αυτήν ευεργεσίας θαυμαστά τρόπαια παραμένειν. εστάναι γαρ εφ υψηλού λίθου προς μεν ταις πύλαις τού αυτής οίκου γυναικός εκτύπωμα χάλκεον, επί γόνυ κεκλιμένον και τεταμέναις επί το πρόσθεν ταις χερσίν ικετευούση εοικός, τούτου δε άντικρυς άλλο τής αυτής ύλης, ανδρός όρθιον σχήμα, διπλοΐδα κοσμίως περιβεβλημένον και την χείρα τη γυναικί προτείνον, ού παρά τοις ποσίν επί τής στήλης αυτής ξένον τι βοτάνης είδος φύειν, ό μέχρι τού κρασπέδου τής τού χαλκού διπλοΐδος ανιόν, αλεξιφάρμακόν τι παντοίων νοσημάτων τυγχάνειν. τούτον τον ανδριάντα εικόνα τού Ιησού φέρειν έλεγον, έμενεν δε και εις ημάς, ως και όψει παραλαβείν επιδημήσαντας αυτούς τη πόλει. και θαυμαστόν ουδέν τους πάλαι εξ εθνών ευεργετηθέντας προς τού σωτήρος ημών ταύτα πεποιηκέναι, ότε και τών αποστόλων αυτού τας εικόνας Παύλου και Πέτρου και αυτού δη τού Χριστού δια χρωμάτων εν γραφαίς σωζομένας ιστορήσαμεν, ως εικός, τών παλαιών απαραφυλάκτως οία σωτήρας εθνική συνηθεία παρ εαυτοίς τούτον τιμάν ειωθότων τον τρόπον.
"Ν": Η αγία Βερονίκη, η αιμορροούσα. Το όνομά της διασώζεται από την παράδοση και η μνήμη της τιμάται στις 12 Ιουλίου (την ίδια μέρα με τον άγιο Παΐσιο). Στη διπλανή
εικόνα (από εδώ) η αγία κρατάει την αχειροποίητη εικόνα του
Κυρίου (άγιο Μανδήλιο), που, σύμφωνα με μια παράδοση, σχηματίστηκε όταν
σκούπισε το ματωμένο και ιδρωμένο πρόσωπό Του ενώ ανέβαινε στο Γολγοθά
φορτωμένος το σταυρό. Η γνωστή παράδοση για την προέλευση του αγίου Μανδηλίου είναι φυσικά η αποστολή της αχειροποίησης εικόνας από τον ίδιο τον Κύριο στο βασιλιά της Συρίας Άβγαρο. Πιθανώς πρόκειται για δύο διαφορετικές αχειροποίητες εικόνες του Κυρίου, αν και δεν έχω μελετήσει την προέλευση της παράδοσης για την αγία Βερονίκη.
Μετάφραση του σχετικού αποσπάσματος του Ευσέβιου, από την ανάρτηση Ιστορικές μαρτυρίες αγίων Πατέρων υπέρ αγίων Εικόνων. Η ιστορική μαρτυρία τής αιμορροούσας.
«Μια και αναφέραμε τούτη την πόλη, (δηλαδή την Πανεάδα), νομίζω πως δεν είναι πρέπον να παραλείψουμε μια διήγηση, και να μη μνημονεύσουμε την αξία που έχει για μας. Από τούτη την πόλη έλεγαν πως κατάγεται η αιμορροούσα εκείνη γυναίκα, για την οποία μάθαμε από τα Ιερά Ευαγγέλια ότι ο Σωτήρας μας την γιάτρεψε από την αρρώστια. Έλεγαν επίσης, πως δείχνουν το σπίτι της μέσα στην πόλη, και πως εξ αιτίας της ευεργεσίας που δέχθηκε, στήθηκαν εκεί και παραμένουν θαυμαστά τρόπαια.
Μπροστά στα προπύλαια του σπιτιού της, είναι στημένο σε υψηλή πέτρα, χάλκινο ομοίωμα μιας γυναίκας με γερμένο το γόνατο, και τα χέρια μπροστά τεντωμένα σαν να ικετεύουν τον απέναντι άνδρα, ένα όρθιο άγαλμα, φτιαγμένο από το ίδιο υλικό, διακοσμημένο μ’ ένα διπλά τυλιγμένο μανδύα, και με το χέρι που το προσφέρει στη γυναίκα.
Και εκεί, σ’ αυτή τη στήλη, δίπλα στα πόδια του, φυτρώνει ένα βότανο, κάποιο παράξενο είδος, που ανεβαίνει ως την άκρη του χάλκινου μανδύα, αλεξιφάρμακο, εναντίον όλων των νοσημάτων. Έλεγαν, ότι αυτό το άγαλμα, έχει την εικόνα του Κυρίου Ιησού, και διασώζεται ως σήμερα, όπως μπορεί κανείς να το διαπιστώσει αν περάσει από την πόλη.
Και δεν είναι διόλου περίεργο, ότι όσοι από τους Εθνικούς ευεργετήθηκαν από τον Σωτήρα μας, έκαναν τέτοια έργα, όπως περιγράψαμε, και τις εικόνες των ίδιων των αποστόλων, του Πέτρου, και του Παύλου και του ίδιου του Σωτήρα, καθώς συνηθίζεται στους παλιούς, κατά τη συνήθεια που υπάρχει στα έθνη, να αποδίδουν τέτοιες τιμές φανερά και ανεπιφύλλακτα με τούτο τον τρόπο».
Υστερόγραφο: Χριστιανοί και εθνικοί στη θανατηφόρα επιδημία του 3ου αιώνα (από εδώ)
Δείτε, αν θέλετε, και:
«Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν...» ~ Τοῦ π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ †Για τον αληθινό χριστιανό δεν έχει σημασία πότε θα έλθει ένας πόλεμος ή ένας διωγμός!
Έχουμε ήδη την αιώνια ζωή! Άρα, τι φοβόμαστε;
"Δεν υπάρχει θάνατος! Κι ας το νομίζουν όλοι".
Η κατάργηση του θανάτου - Αποχαιρετώντας τα παιδιά μας για τον Ουρανό…
Και βέβαια θ' αναστηθούμε!
"Πότε θα πάθω καρκίνο;"
Αν είμαστε χριστιανοί, ας μη φοβόμαστε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου