Σάββατο 31 Αυγούστου 2024

Ποια είναι τα «άθεα γράμματα», που έλεγε ο Παπουλάκος;

 


ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ

theonlinepress.gr

Όταν ένα Πανεπιστήμιο, αντί να καλεί για σεμινάρια διάφορους επιστήμονες ή ανθρώπους των Γραμμάτων, της Τέχνης και του Πολιτισμού, για την πρόοδο της Επιστήμης και προσκαλεί Ελληνίδες … πορνοστάρ, όπως έγινε πριν λίγα χρόνια, ή σήμερα που ένα άλλο Πανεπιστήμιο αντί να κάνει σεμινάρια πώς θα βελτιωθεί η ζωή του ανθρώπου, ασχολείται με το … πότε πρέπει να πεθαίνουμε (!!), τότε δεν έχουμε φθάσει στου «κακού τη σκάλα», που έλεγε ο Κωστής Παλαμάς, αλλά κάτι χειρότερο!.. Σκάψαμε και πήγαμε ακόμη πιο κάτω!..

Η πεισιθανάτια αντίληψη που είχαν ορισμένοι επικίνδυνοι άνθρωποι στην αρχαιότητα, γίνεται και σήμερα επίσημη πανεπιστημιακή αντίληψη (!!) Ο Ηγησίας, για παράδειγμα, ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος της Κυρηναϊκής Σχολής, που έζησε τον 3ο αιώνα π.Χ. Έδρασε στην Αλεξάνδρεια όπου παρωθούσε τους ακροατές των παραδόσεών του στην αυτοκτονία! Αυτός και ο λόγος, που ο βασιλιάς της Αιγύπτου Πτολεμαίος Α΄, απαγόρευσε τα μαθήματα του Ηγησία!!

ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ κατευθείαν σε πρώτο ενικό πρόσωπο: Δεν είμαι ηθικολόγος. Ούτε πουριτανός, ούτε συντηρητικός ή άνθρωπος απαρχαιωμένων και πεπαλαιωμένων αντιλήψεων. Κοντολογίς δεν είμαι θρησκόληπτος, αλλά άνθρωπος με «ανοιχτό μυαλό». Άλλωστε το διαπιστώνετε εύκολα με διάφορα σατιρικά ή χιουμοριστικά άρθρα και εικόνες, που φιλοξενούνται πολλές φορές στην ιστοσελίδα μας.

Υπάρχουν, όμως, κάποια πράγματα τα οποία έχουν ένα όριο. Είναι η λεγόμενη «κόκκινη γραμμή», την οποία ουδείς λογικός ή έμφρων άνθρωπος μπορεί να αγνοήσει, καταστρατηγήσει, υπερφαλαγγίσει ή ξεπεράσει. Κι αυτή η «κόκκινη γραμμή» έχει θεσπιστεί από την ίδια την φύση.

Κάπου είχα διαβάσει ότι αν ένα παιδί ζήσει μόνο του σε μία ζούγκλα και αρχίζει να μεγαλώνει, το πρώτο πράγμα που θα κρύψει, όταν δει ανθρώπους, είναι την ήβη του. Είναι η ένστικτη αιδώς, που αισθάνεται ο άνθρωπος ως μια κληρονομιά της ίδιας της φύσεως!

Κι όμως!.. Η λογική και τόσο ευαίσθητη φύση, όλα αυτά τα προστάτεψε με ένα δέρμα ασφαλείας ή τα τοποθέτησε σε απόκρυφα σημεία τού σώματος, για να μην τα βλέπει ούτε ο ίδιος ο άνθρωπος (π.χ. πρωκτός)!.. Και η φύση τα έκανε αυτά διότι είχε τους δικούς της ευνόητους λόγους.

Πώς λοιπόν εμείς οι άνθρωποι παραβιάζουμε αυτούς τους κανόνες της φύσεως και επιδεικνύουμε τα απόκρυφα σημεία του σώματός μας «εις κοινήν θέαν»; Ποιος μάς έδωσε εντολή να προβαίνουμε σε ενέργειες που φέρνουν σε αμηχανία τους άλλους ανθρώπους και τους παρασύρουν σε ενέργειες πέραν των νόμων της φύσεως;

Δεν έχω καμία δυσκολία να υιοθετήσω την φιλοσοφία της πρόσκλησης της όποιας Ελληνίδας πορνοστάρ, για μία διάλεξη στο όποιο Πανεπιστήμιο, αρκεί η κυρία αυτή να είναι επιστήμων και να δίδει επιστημονικές εξηγήσεις σε επιστημονικά θέματα. Μόνο που δεν ήταν έτσι τα πράγματα.

Στη διάλεξη εκείνη, η παραπάνω κυρία εμφανίστηκε με ψηλοτάκουνες γόβες και ανοιχτό μπούστο, μίλησε ανοιχτά για τα … ερωτικά φετίχ της, όπως η … ποδολαγνεία και η … ερωτική συνεύρεση σε δημόσιους χώρους, γεγονός που –όπως ήταν επόμενο- προκάλεσε αντιδράσεις στην πανεπιστημιακή κοινότητα.

Ερώτηση: Δηλαδή η πανεπιστημιακή κοινότητα ενδιαφέρεται για τα προσωπικά σεξουαλικά γούστα της κάθε κυρίας ή μήπως να διευρύνει τους επιστημονικούς ορίζοντες με γνώσεις ψυχωφελείς και χρήσιμες για το αύριο του κάθε Έλληνα σπουδαστή ή φοιτητή;

Και κάτι ακόμη: Ήταν τόσο χρήσιμη αυτή η κυρία για μία διάλεξη, σε μία εποχή όπου οι πάντες, ακόμη και μικρά παιδιά, γνωρίζουν τα σεξουαλικά στοιχεία της ζωής του ανθρώπου καλύτερα και από εμάς του μεγαλύτερους; Τι περισσότερο «δίδαξε» τους φοιτητές και τις φοιτήτριες; Θα ήθελα πραγματικά να μάθω.

Και αν το θέμα αυτό το αναλύσαμε ίσως παραπάνω απ’ ό,τι έπρεπε, μήπως πρέπει να κάνουμε το ίδιο και για ένα άλλο Πανεπιστήμιο το οποίο πριν λίγες μέρες διοργάνωσε ένα συνέδριο με θέμα … πότε πρέπει να πεθαίνουμε; (!!) Δεν διοργάνωσε δηλαδή ένα συνέδριο για το πώς πρέπει να βελτιωθεί και να επιμηκυνθεί η ζωή του ανθρώπου, αλλά πότε πρέπει να αφαιρούμε τη ζωή μας, λες και η ζωή είναι ένα προϊόν το οποίο πωλείται στα διάφορα σούπερ μάρκετ και μπορούμε να την κάνουμε όπως επιθυμούμε!

Η πεισιθανάτια αντίληψη που είχαν ορισμένοι επικίνδυνοι άνθρωποι στην αρχαιότητα, γίνεται και σήμερα επίσημη πανεπιστημιακή αντίληψη (!!) Ο Ηγησίας, για παράδειγμα, ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος της Κυρηναϊκής Σχολής, που έζησε τον 3ο αιώνα π.Χ. Έδρασε στην Αλεξάνδρεια όπου παρωθούσε τους ακροατές των παραδόσεών του στην αυτοκτονία! Αυτός και ο λόγος, που ο βασιλιάς της Αιγύπτου Πτολεμαίος Α΄, απαγόρευσε τα μαθήματα του Ηγησία!!

Δεν ξέρω. Αλλά όλα αυτά μάς οδηγούν στο ασφαλές συμπέρασμα, ότι η ελληνική κοινωνία σάπισε κυριολεκτικά και δεν μπορεί να δημιουργήσει χρήσιμη κι επωφελή σκέψη. Αυτός και ο λόγος, που πήρε ένα δρόμο χωρίς γυρισμό! Κι όλα αυτά γιατί, όπως έλεγε ο Παπουλάκος, αυτός μεγάλος προφήτης του Μοριά, τα παιδιά μας δεν μαθαίνουν τα «θεοτικά», αλλά τα «άθεα γράμματα»!..

Ευτυχώς, πείτε, που η νέα γενιά δεν ενστερνίζεται και δεν υιοθετεί παρόμοιες αρρωστημένες ιδέες, αλλά, παρά την μεγάλη οικονομική κρίση, σπουδάζει για να μπορέσει ο άνθρωπος να δει καλύτερες μέρες και όχι να οδηγείται στα πάσης φύσεως μνήματα των νεκροταφείων. Ευτυχώς!…

Με σεβασμό και τιμή

ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ

 


Παπουλάκος: Τ’ άθεα γράμματα είναι η ρίζα κάθε συμφοράς…

Διακόνημα / Ακτίνες

Η φωτο από Σημεία καιρών

Τα άθεα γράμματα παραμέρισαν τους αγίους και τους αγωνιστές και βάλανε στο κεφάλι του Έθνους ξένους και άπιστους γραμματισμένους, που πάνε να νοθέψουνε τη ζωή μας. Τ’ άθεα γράμματα κόψανε το δρόμο του έθνους και τ’ αμποδάνε να χαρεί τη λευτεριά του. Είναι ντροπή μας, ένα γένος που με το αίμα του πύργωσε τη λευτεριά του, που περπάτησε τη δύσκολη ανηφοριά, να παραδεχτή πώς δεν μπορεί να περπατήσει στον ίσιο δρόμο άμα ειρήνεψε, κι ότι δεν ξέρουμε εμείς να συγυρίσουμε το σπίτι, που με το αίμα μας λευτερώσαμε, αλλά ξέρουν να το συγυρίσουν εκείνοι που δεν πολέμησαν, εκείνοι που δεν πίστευαν στον αγώνα, εκείνοι που πάνε να μας αποκόψουνε από τον Χριστό, και πασχίζουνε να μας ρίξουνε στη σκλαβιά άλλων αφεντικών, που’ ναι πιο δαιμονισμένοι από τους Τούρκους.  

Γιατί κι εκείνα που εσεβάστηκεν ο Τούρκος, τ’ άθεα γράμματα τα πετάνε και πάνε να τα ξερριζώσουνε. Αφανίζουνε τα μοναστήρια, πομπεύουνε τους καλογέρους και τις καλόγριες, κλέβουνε τ’ άγια δισκοπότηρα και τα πουλούνε γι’ ασήμι που θα στολίσει τις βρωμογυναίκες. Αρπάζουνε τ’ άγια των αγίων και τα βάζουνε κάτω από τα πόδια της εξουσίας τους, που τα ορίζει κατά τα νιτερέσια της. Τ’ άθεα γράμματα υφαίνουνε το σάβανο του Γένους. Αυτά λοιπόν τα γράμματα θα μάθουνε τα παιδιά μας; Κι αν ακόμα συναχτούν όλοι οι άθεοι γραμματισμένοι και στυφτούνε σαν το λεμόνι, δεν θα πετύχουν να γράψουν μια αράδα που ν’ αξίζει μια γραμμή από τα ευαγγέλια. 

Αλλά τι λέω μια αράδα; Ούτε μία λέξη που να μοιάζει με μία του Θεοτοκικού αυτού βιβλίου. Γιατί κάθε τι εκεί μέσα είναι λόγος Κυρίου, είναι σοφία ορθή, και τα όσα λέει το χτίσμα δεν γίνεται να φτάσουν το λόγο του Πλάστη. Αντίς να μαθαίνουνε στα παιδία μας απ’ τ’ άγια συναξάρια το πως ζήσανε οι άγιοι της χριστιανοσύνης και το πως μαρτυρήσανε για την αγάπη του Χριστού, τους μαθαίνουνε την ιστορία του κολασμένου κόσμου.  

Γιατί δυο λογιών είναι και οι ιστορίες. Είναι η αγιασμένη και η κολασμένη ιστορία. Αδιάκοπα φανερώνουμε την κολασμένη εικόνα του κόσμου και σιγά-σιγά καταφέραμε να πιστέψουμε πώς η εικόνα αυτή είναι η γνήσια εικόνα του ανθρώπου και πως όξω απ’ αυτήν άλλη ζωή δεν εστάθη. Όλα τούτα είναι άτιμα ψέματα, είναι τα ζιζάνια που σπέρνουνε στον αγρό του Κυρίου τ’ άθεα γράμματα.  

Μας μιλάνε για τους αρχαίους. Κι εγώ ο ταπεινός και αγράμματος κήρυκας του λόγου του Χριστού μας σας λέγω πως κανένας αρχαίος δεν ξεπερνά σε παλικάρια, σε μεγαλείο και σε δόξα τον Άγιο Κοσμά, τους μάρτυρες και τους μεγάλους ασκητάδες. Γιατί αν εκείνοι πεθάνανε γιά μια πατρίδα, ο Άγιος Κοσμάς μαρτύρησε για μιαν Ελλάδα του Χριστού, και όχι για μιαν Ελλάδα δουλωμένη στον αντίχριστο.”

Αποσπάσματα από το βιβλίο του ΚΩΣΤΗ ΜΠΑΣΤΙΑ, «ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ» – ΕΚΔΟΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ 1987

Δείτε επίσης, παρακαλώ, αν θέλετε:

Αγιοκατάταξη του οσίου Χριστοφόρου του Παπουλάκου! († 18 Ιανουαρίου 1861)

 

Η ζωή του αγίου Χριστοφόρου Παπουλάκου αναλυτικά

Αγιοκατάταξη του οσίου Χριστοφόρου του Παπουλάκου! († 18 Ιανουαρίου 1861)

Δόξα τω Θεώ.
 
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ - Ανακοινωθέν για τις εργασίες της Αγίας και Ιεράς Συνόδου (30 Αυγούστου 2024):
 
... "Συνεχιζομένων τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, αὕτη ἀπεφάσισεν ὁμοφώνως ὅπως γένηται δεκτή ἡ εἰσήγησις τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος περί κατατάξεως εἰς τό ἁγιολόγιον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ μακαριστοῦ ἱερομονάχου Χριστοφόρου Παναγιωτοπούλου τοῦ ἐπιλεγομένου Παπουλάκου, τῆς μνήμης αὐτοῦ ἑορταζομένης κατ᾿ ἔτος τήν 18ην Ἰανουαρίου". 
 
Από εδώ & εδώ.
 
Η Ιερά Μητρόπολις Καλαβρύτων για την αγιοκατάταξη του Γέροντος Χριστοφόρου (Παπουλάκου) 
 
 
Μετ' ιδιαιτέρας χαράς και ικανοποιήσεως αναγγέλλουμε στον Ιερό Κλήρο, τις Μοναστικές Αδελφότητες και το Χριστεπώνυμο Πλήρωμα της Ιεράς Μητροπόλεώς μας το χαρμόσυνο γεγονός της Αγιοκατατάξεως του Οσίου Πατρός ημών Χριστοφόρου (Παναγιωτοπούλου) του επονομαζόμενου «Παπουλάκου».

Η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Σεπτού Θρόνου του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου, υπό την Προεδρία της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, κατά τη Συνεδρία της 29ης Αυγούστου 2024 αποφάσισε να κατατάξει στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας τον Όσιο Χριστοφόρο (Παναγιωτόπουλο) τον «Παπουλάκο», κήρυκα του Θείου Λόγου και ιδρυτή της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου πλησίον του Άρμπουνα Καλαβρύτων, απ' όπου έλκει την καταγωγή του.

Η μνήμη του θα τιμάται στις 18 Ιανουαρίου, ημέρα της οσιακής κοιμήσεώς του.

Την Αγιοκατάταξή του εισηγήθηκε αρχικώς, με την υπ' αριθμ. πρωτ. 688/2.9.2022 επιστολή του προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Σεπτός Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Ιερώνυμος, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «ὁ Παπουλάκος ὑπῆρξεν φωτεινόν μετέωρον τῆς Ὀρθοδοξίας, τό ὁποῖον μέ τήν ἁγνήν, ἁπλῆν καί πεφωτισμένην διδασκαλίαν του θά φωτίζῃ πάντοτε τάς μελλούσας καί ἐπερχομένας γενεάς εἰς τόν δρόμον τοῦ χριστιανικοῦ καθήκοντος.

Ὑπῆρξεν αὐτόκλητος ἱεραπόστολος, ὁ ὁποῖος μέ τό ἔργον του ἀπετέλεσεν φωτεινόν παράδειγμα χριστιανικοῦ ἤθους καί παρέδωσε σπουδαίαν πνευματικήν κληρονομίαν εἰς τήν Ὀρθόδοξον κοινωνίαν. Ὑπῆρξεν εἰς τό ἔπακρον ἀνιδιοτελής, οὐδέποτε ἐφρόντισεν διά τόν ἑαυτόν του καί εἶχεν μόνην περιουσίαν του τό πτωχικόν καί τετριμμένον ράσον του, τό καλογερικόν σκουφάκι του, τό ταγαράκι του, ἵνα φέρῃ μαζί του τά διάφορα ἐκκλησιαστικά βιβλία του... Διά τοῦ ἁπλοῦ μέν, ἀλλά θεοπνεύστου καί μεστοῦ εἰς περιεχόμενον κηρύγματός του, ἐστήριξεν τήν πίστιν τῶν Χριστιανῶν, ἰδίως εἰς τήν Πελοπόννησον, ὅπου κυρίως ἔδρασεν, καί ὅπου ἀλλοῦ μετέβη. Διά τόν λόγον αὐτόν τήν μνήμην του εἰς τά μέρη αὐτά δέν τήν ἐκάλυψεν ἡ λήθη, πολλοί δέ ὀμνύουν εἰς τό ὄνομά του καί σήμερον, διότι τόν θεωροῦν Ἅγιον. Τό ὅλον ἔργον του θά παραμείνῃ ἀνεξίτηλον εἰς τήν Ἑλληνοχριστιανικήν Ἱστορίαν».

Η Συνοδική Επιτροπή Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτων, μετά την υπ' αριθμ. πρωτ. 429/15.2.2023 θετική εισήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Άρτης κ. Καλλινίκου, γνωμοδότησε θετικά με την υπ' αριθ. πρωτ. Ν.Κ. 533/4.5.2023 Εισήγησή της προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος για την ικανοποίηση του αιτήματος του Σεπτού Ποιμενάρχου μας «διά τήν ἀναγραφήν εἰς τάς Ἁγιολογικάς Δέλτους τῆς Ἐκκλησίας τοῦ μοναχοῦ Χριστοφόρου Παπουλάκου». 

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατά τη Συνεδρία της 11ης Μαΐου 2023, υπό την προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, «ἀπεφάσισεν ὅπως διενεργηθῶσι τά δέοντα κατά τήν ἐκκλησιαστικήν τάξιν διά τήν ἀναγραφήν ἐν ταῖς Ἁγιολογικαῖς Δέλτοις τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Μοναχού Χριστοφόρου (Παναγιωτοπούλου), τοῦ ἐπικαλουμένου «Παπουλάκου», ἅτε πανθομολογουμένης τῆς ἁγιότητος καί τοῦ ὀρθοδόξου βίου αὐτοῦ ὑπό τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας». Εν συνεχεία, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος απέστειλε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο τον σχετικό φάκελο, συνοδευόμενο με την υπ' αριθ. πρωτ. 4121/12.5.2023 σχετική επιστολή του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Στο Οικουμενικό Πατριαρχείο το θέμα διερευνήθη διεξοδικώς από τα Μέλη της αρμόδιας Κανονικής Επιτροπής, υπό την Προεδρία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνος. Η θετική Εισήγηση της Επιτροπής προς την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου είχε ως αποτέλεσμα την Αγιοκατάταξη του «Παπουλάκου».

Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Ιερώνυμος εξ ονόματος του Ιερού Κλήρου και του Ευσεβούς μας Λαού εκφράζει τις εγκάρδιες ευχαριστίες του προς όλους όσοι συνήργησαν και συνέβαλαν ποικιλοτρόπως, ώστε ο «Παπουλάκος» να αναγραφεί στις Δέλτους των Αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ειδικότερα, εκφράζει ολόθυμες ευχαριστίες προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και τα περί Αυτόν Μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, τον Πρόεδρο της Συνοδικής Επιτροπής Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτων Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνό, και τα Μέλη αυτής, ήτοι τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγο, Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο και Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού και Μαραθώνος κ. Κύριλλο και τους Ελλογιμωτάτους Καθηγητές κ. Βλάσιο Φειδά και κ. Γεώργιο Ανδρουτσόπουλο, τον Γραμματέα της Επιτροπής Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Φιλόθεο Κολλιόπουλο και τον Εισηγητή Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Άρτης κ. Καλλίνικο. Ευγνώμονες ευχαριστίες εκφράζει, επίσης, προς τον Πρόεδρο της Κανονικής Επιτροπής του Οικουμενικού Πατριαρχείου Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνα και τα Μέλη αυτής, ήτοι τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Καλλιουπόλεως και Μαδύτου κ. Στέφανο, Σμύρνης κ. Βαρθολομαίο, Αυστραλίας κ. Μακάριο, τον Μέγα Πρωτοσύγκελλο του Οικουμενικού Θρόνου Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη κ. Γρηγόριο Φραγκάκη και τον Μέγα Εκκλησιάρχη Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη κ. Αέτιο.

Ιδιαιτέρως δε, οφειλετικώς και χρεωστικώς ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Ιερώνυμος ευχαριστεί ολοθύμως την Αυτού Θειοτάτη Παναγιότητα τον Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης και Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο και τα Σεπτά Μέλη της περί Αυτόν Αγίας και Ιεράς Συνόδου.

Σύντομο Βιογραφικό του Οσίου Χριστοφόρου Παναγιωτοπούλου του «Παπουλάκου»

Ο Όσιος Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε το 1770 στο χωριό Άρμπουνας της Επαρχίας Καλαβρύτων του Νομού Αχαΐας και αρχικά εργαζόταν ως κρεοπώλης. Όταν πήρε την απόφαση να ακολουθήσει τον μοναχικό βίο, αρχικά μόνασε στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, ενώ αργότερα ασκήτεψε σε καλύβι κοντά στο χωριό του.

Έμεινε στην απομόνωση για περίπου 20 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων έμαθε γραφή και ανάγνωση. Σε ηλικία 80 ετών πήρε την απόφαση να κηρύξει.

Η φήμη του διαδόθηκε γρήγορα, αφού είχε τον δικό του μοναδικό τρόπο να συνεπαίρνει το κοινό. Κυρίως κήρυττε εναντίον της μοιχείας και της κλοπής και υπέρ της προσευχής.

Μέσα από τα κηρύγματά του καυτηρίαζε την πολιτική της Βαυαρικής διακυβέρνησης στη χώρα και τη συγκατάβαση σε αυτήν της Συνόδου της Εκκλησίας. Παραπέμφθηκε ενώπιον του Επισκόπου Καλαβρύτων, ο οποίος τον επέπληξε και του ζήτησε να περιορίσει τα κηρύγματά του.

Έξι μήνες αργότερα ο «Παπουλάκος» ξεκίνησε περιοδεία στη νότια Πελοπόννησο, συγκεντρώνοντας χιλιάδες κόσμο στο πέρασμά του. Ύστερα από πιέσεις, ο Βασιλιάς Όθων υπέγραψε διάταγμα για τον περιορισμό του «Παπουλάκου» σε μοναστήρι. Ο «Παπουλάκος» κατέφυγε στη Μάνη για να σωθεί.

Η αντίδραση της κυβέρνησης ήταν να στείλει άμεσα τον Στρατηγό Γενναίο Κολοκοτρώνη με επιτελείο αξιωματικών για να οργανώσει τη σύλληψή του.

Ο στρατός έφτασε τη νύχτα, αλλά το πρωί βρέθηκε περικυκλωμένος από 2.000 Μανιάτες. Ακολούθησε εξέγερση των Μανιατών, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ο στρατός έδινε μάχη σώμα με σώμα με τους υποστηρικτές του «Παπουλάκου».

Τελικά στις 21 Ιουνίου 1852 συνελήφθη από τον στρατό, ύστερα από προδοσία, και μεταφέρθηκε στις φυλακές του Ρίου, όπου έμεινε δύο χρόνια στην απομόνωση.

Επρόκειτο να δικαστεί από το κακουργιοδικείο Αθηνών ως στασιαστής, αλλά τα γεγονότα του Κριμαϊκού πολέμου υποχρέωσαν τον Όθωνα να του δώσει αμνηστία.

Το 1854 εξορίστηκε στη Μονή Παναχράντου της Άνδρου, όπου κατά τη διάρκεια της παραμονής του, δεχόταν πλήθος επισκεπτών.

Ο «Παπουλάκος» Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος εκοιμήθη εν Κυρίω στις 18 Ιανουαρίου 1861, σε ηλικία 91 ετών και ετάφη στην Ιερά Μονή Παναχράντου Άνδρου.

 
Αφιέρωμα σ' εκείνον:

Της Αγίας Ζώνης (31 Αυγούστου), του κλείσιμο του «μήνας της Παναγιάς»

 


Με την εορτή της Αγίας Ζώνης (31 Αυγούστου) κλείνει ο Αύγουστος, ο μήνας που θεωρείται αφιερωμένος στην Παναγία (λόγω του εορτασμού της Κοιμήσεώς της, που καταλαμβάνει το διάστημα από 1 Αυγούστου έως 23 Αυγούστου, που τελείται η απόδοση της εορτής) και χαρακτηρίζεται «μήνας της Παναγιάς».
Κατά την αρχαία παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, τρεις ημέρες μετά την κοίμησή της, η Θεοτόκος αναστήθηκε και ανελήφθη στους ουρανούς με το σώμα της, γι’ αυτό και ο τάφος της, στη Γεθσημανή, είναι κενός και δεν υπάρχουν λείψανα ή το σκήνωμα της Θεοτόκου. Κατά την ανάληψή της, η Θεοτόκος παρέδωσε τη ζώνη της στον άγιο απόστολο Θωμά, η οποία σήμερα φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου του Αγίου Όρους και χαρακτηρίζεται Αγία Ζώνη.
Η Αγία Ζώνη γνώρισε μια περιπετειώδη ιστορική διαδρομή κατά τη βυζαντινή περίοδο και παραδόθηκε από τον ηγεμόνα της Σερβίας άγιο Λάζαρο (1371-1389) ή, κατά άλλη πληροφορία, από το Βυζαντινό αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνό (1341-1354), στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου του Αγίου Όρους, όπου φυλάσσεται ώς σήμερα.
Τα θαύματα της Θεοτόκου, μέσω της Αγίας Ζώνης, είναι πάρα πολλά σε ολόκληρη την Ελλάδα (και όχι μόνον).
 
 
 
 
 
Ένας αγνωστικιστής για την Παναγία  Έντγκαρ Άλλαν Πόε: "Ύμνος στην Θεοτόκο"

Οι γιορτές της Παναγίας μέσα στο έτος (& τα Εγκώμιά Της)

Η ευαγγελική περικοπή στις εορτές της Θεοτόκου

Πώς είναι δυνατόν να συγχωρέσω τον εχθρό μου;

 

Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας ανά τους αιώνες   
 
 
Αγία Ζώνη, Ατσιπόπουλο Ρεθύμνου. Όμορφο εξωκλήσι στη νοτιοανατολική άκρη του χωριού, με χρονολογία στο ανώφλι 1885. Χτίστηκε προς τιμήν θαύματος της Παναγίας διά της αγίας ζώνης, που με λιτανεία της εξαφανίστηκαν κάμπιες, που είχαν κατακλύσει την περιοχή και προξενούσαν τεράστιες καταστροφές στην αγροτική παραγωγή (παρόμοια ανάμνηση διασώζεται και για λιτανεία της αγίας ζώνης στο Άνω Μέρος Αμαρίου). Από εδώ.

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2024

Η επιστολή της Θεματικής Ομάδας Παιδείας της Νίκης προς το alfavita.gr


"Ν": Σχολιάζουμε ευμενώς ότι η ιστοσελίδα Alfavita δημοσίευσε την επιστολή και δεν την αποσιώπησε. Προς τιμήν τους, ασχέτως πώς είναι πιθανόν να τη σχολιάσουν στο μέλλον. Το θέμα είναι να ακούγεται η απάντηση και ας σχηματίσει τις εντυπώσεις του κάθε σκεπτόμενος αναγνώστης.

Αδιαφορεί η ΝΙΚΗ για τα φλέγοντα προβλήματα της εκπαίδευσης;

Απάντηση σε μια ελλιπή «κριτική» της ιστοσελίδας Alfavita


Alfavita.gr (εικ. από εδώ)

Πρόσφατα δημοσιεύθηκε μια «σοκαρισμένη» κριτική των «οπισθοδρομικών» θέσεων της ΝΙΚΗΣ για τα σχολεία σε άρθρο της ιστοσελίδας Alfavita, η οποία επικεντρώνεται σε εκπαιδευτικά θέματα (1). Ο συντάκτης διάβασε το κεφάλαιο για την Παιδεία στον ιστότοπο με τις Θέσεις της ΝΙΚΗΣ (2), αλλά δεν μπήκε στον κόπο να παρακολουθήσει τις σχετικές κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις της, ούτε το σύνολο της αρθρογραφίας του προέδρου και των στελεχών της ΝΙΚΗΣ για το θέμα. Κατέληξε έτσι στη σύνταξη μιας εντελώς παραπλανητικής «είδησης», όπου ισχυρίζεται ότι η ΝΙΚΗ αδιαφορεί για τα σχολεία που κλείνουν, τους χαμηλούς μισθούς των εκπαιδευτικών, την υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης, τη διείσδυση του ιδιωτικού στο δημόσιο σχολείο, τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια και γενικά για τα πρακτικά προβλήματα του εκπαιδευτικού συστήματος.

Όμως όλα αυτά η ΝΙΚΗ τα έχει επισημάνει κατ’ επανάληψιν με αρθρογραφία και με τις κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις των βουλευτών της.

Ενδεικτικά:

Παιδεία, αναδιοργάνωση και ελλείψεις

Πολυνομοσχέδιο "σκούπα" χωρίς όραμα για την Παιδεία

Χωρίς όραμα για την παιδεία το νέο νομοσχέδιο

Χωρίς παιδεία η πολιτική της ΝΔ για τα ιδιωτικά ΑΕΙ

Ψηφιακοί πειραματισμοί στην παιδεία από τη ΝΔ

Σχετικά με τον διορισμό εκπαιδευτικών που πέτυχαν στον διαγωνισμό ΑΣΕΠ

Μη συμμόρφωση του Υ.ΠΑΙ.Θ.Α. με αποφάσεις του ΣτΕ για τους επιτυχόντες ΑΣΕΠ 2004, 2006 & 2008

Ερώτηση της ΝΙΚΗΣ για την επείγουσα μετεγκατάσταση τριών σχολικών μονάδων Ειδικής Αγωγής

Tα προβλήματα του ΚΕΤΧ Πάτρας

Περί Πανελλαδικών 2024...

Η Δυτική Αθήνα της παρακμής και της εγκατάλειψης

Τα Γυμνάσια Συβρίτου και Κράνας και η ερήμωση της υπαίθρου

Έχουμε ένα πολιτισμό που θεωρεί το παιδί ως ενόχληση (του Δ. Νατσιού)

Ερώτηση του Δ. Νατσιού προς τον Υπουργό Παιδείας με θέμα: Διαδικτυακός εθισμός των νέων Γυμνασίου-Λυκείου

Ν: Συμπλήρωμα 30.8.24: Άμεση επίλυση του προβλήματος ανεύρεσης στέγης σε νεοδιόριστους και αναπληρωτές εκπαιδευτικούς στα ακριτικά νησιά

Βεβαίως, πιστή στις δικές της ιδεολογικές προϋποθέσεις, η ιστοσελίδα στηλιτεύει ως «οπισθοδρομικά» σημεία των θέσεων της ΝΙΚΗΣ για την Παιδεία όπως: 
«Μια μικρή “κατάδυση” στις θέσεις της “Νίκης” για τα σχολεία: Σχολικές στολές, κάδρα ηρώων, έπαρση σημαίας, μάθημα πατριδογνωσίας και… Συνήγορος του μαθητή. (…) “Τέλος, στο πάρτι για τους ιδεολήπτες ινστρούχτορες και τον πνευματικό εκφοβισμό που ασκούν ανενόχλητοι μέσα στις σχολικές τάξεις. Για κάθε περιστατικό εντός σχολικού περιβάλλοντος που θίγει το έννομο συμφέρον μαθητή και γονέα, με άσεμνα θεάματα, εθνομηδενιστική προπαγάνδα ή αντιχριστιανικά κηρύγματα, θα παρέχονται δωρεάν πρακτικές ή και νομικές συμβουλές από ειδικούς της ΝΙΚΗΣ”».
Τα ανωτέρω θέτουν το ζήτημα ποια είναι τα ενδεδειγμένα θεμέλια της ελληνικής Παιδείας, μέσω των οποίων μπορεί να διαμορφωθεί ο σύγχρονος ελεύθερος άνθρωπος. Για το θέμα, ας μας επιτραπεί να παραπέμψουμε στα παρακάτω:

Οι Τρεις Ιεράρχες μας (του Δ. Νατσιού)

«Η λευτεριά του Έλληνα κι η λευτεριά του ανθρώπου, παιδιά μεγάλου κόπου» (του Δ. Νατσιού)

Αρχαία ελληνικά, παιδεία και εκκλησιαστική γραμματεία

Και ένα σχόλιο εκτός ΝΙΚΗΣ, γυναίκας αρθρογράφου που εντόπισε κάποιες αλήθειες: Tι σχέση έχει ο Νατσιός με τον εγγονό του Ρόμπερτ ντε Νίρο που πέθανε από λευκή σκόνη;

Το ερώτημα που πρέπει να απευθύνει στον εαυτό του κάθε Έλληνας και Ελληνίδα και συνολικά ο ελληνικός λαός είναι τι παιδιά θέλει. Δηλαδή πώς θέλει να είναι τα παιδιά του και τώρα και αφού ενηλικιωθούν. Και ως νέοι φοιτητές π.χ. και αργότερα, ως ώριμοι άνθρωποι, εργαζόμενοι, σύζυγοι και γονείς.

Θέλει ανθρώπους χωρίς ρίζες και πίστη, φτερά στον άνεμο, που θα βρίσκουν νόημα μόνο στον καταναλωτισμό και στην ενασχόλησή τους με την ψηφιακή τεχνολογία; Ανθρώπους χαμηλής μόρφωσης αλλά ενδεχομένως υψηλής τεχνολογικής εξειδίκευσης, συμβιβασμένους με τη χυδαιότητα στη συμπεριφορά και στη ζωή; Ανθρώπους με ερωτικές μεν σχέσεις αλλά χωρίς οικογένεια – ή αντιμέτωπους με ποικίλα προσωπικά και οικογενειακά προβλήματα, που επιδεινώνονται αντί να θεραπεύονται από τον «μοντέρνο» τρόπο ζωής;

Ή θέλει ανθρώπους διαμορφωμένους με τις αξίες της παράδοσής μας, κληρονόμους των αξιών και του φρονήματος των παππούδων και των γιαγιάδων τους, των αγωνιστών του 1821 και των ορθοδόξων αγίων; (3)

Αν θέλει το 1ο, τότε ας υιοθετήσει την κριτική κατά της ΝΙΚΗΣ, που αναμασά δυστυχώς «σοκαρισμένη» η συγκεκριμένη ιστοσελίδα ακολουθώντας την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Αν θέλει το 2ο, ας στραφεί προς τα εδώ. Η επιλογή είναι καθαρά δική του.

Ας αναρωτηθούν και οι ίδιοι οι διαχειριστές της ιστοσελίδας και ο συντάκτης του άρθρου. Ίσως αντιληφθούν κάτι που δεν το βλέπουν με την πρώτη ματιά.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ «ΝΙΚΗ»

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ


Παραπομπές

(1) «Σχολεία: Θέλουν "Συνήγορο του Μαθητή" για να αντιμετωπίζει "τους ιδεολήπτες ινστρούχτορες και τον πνευματικό εκφοβισμό"»: https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/454606_apisteyto-theloyn-synigoro-toy-mathiti-gia-na-antimetopizei-ideoliptes

(2) Θέσεις της ΝΙΚΗΣ για την Παιδεία: https://nikh.gr/theseis/paideia-politismos/paideia.

(3) Για τις αξίες αυτές και το ρόλο τους στη διαμόρφωση της κοινωνίας και του ανθρώπινου χαρακτήρα, ενδεικτικά στα άρθρα:

Οικογένεια: Ένα απλό όνειρο (και μέρος Β').

Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και η ανάγκη για ένα μάθημα οικογενειακής αγωγής (για το κατά πόσον τελικά είναι ξεπερασμένες και στερεοτυπικές οι παραδοσιακές μας αξίες ή όχι).

Πέμπτη 29 Αυγούστου 2024

Προδρομικά και επίκαιρα (29 Αυγούστου)

 

29 Αυγούστου: μνήμη της αποτομής της κεφαλής (αποκεφαλισμού) του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Μία από τις σημαντικότερες εορτές του έτους, από τις πιο αγαπητές στο λαό μας, όπως φαίνεται και από τις αμέτρητες εκκλησίες στα χωριά μας που γιορτάζουν αυτή τη μέρα. Νηστεία αλάδωτη, εκτός αν πέσει Σάββατο ή Κυριακή (που τρώμε λάδι).

Η διδασκαλία του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, η δραματικά επίκαιρη!...

Τίμιος Πρόδρομος: ο καλύτερος φίλος του Ηρώδη - Η ιστορική πορεία της τιμίας κεφαλής του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου

Oxford Historians Find The Bones of St John the Baptist - Επιστημονικές επιβεβαιώσεις σε λείψανα του τιμίου Προδρόμου - Ποια τα σωζόμενα σήμερα λείψανά του


Τρίτη: ημέρα αφιερωμένη στον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο

Προδρομικά, του Αγιασμού & της Φυλακής, και όταν οι μάρτυρες τελούσαν τη θεία λειτουργία πάνω στο στήθος τους...

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ: Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ...
(*)

Χαιρετισμοί & Παράκληση του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου

ΤΟ ΙΩΑΝΝΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑ  


Herod’s best friend! - The Beheading of the holy glorious Prophet, Forerunner and Baptist John (29 August)  

 
(*) Για τον Μοναχισμό:
 

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2024

Ουκρανία: Ο Ζελένσκι οπαδός του Εβραίου "Μεσσία" Menachem Mendel Schneerson ("Ραβίνου του Loubavitch")

"Ν": Το δημοσιεύω και αυτό προς θεραπεία των αδελφών που ίσως σκανδαλίστηκαν από αυτή την ανάρτησή μας. Εμείς είμαστε με το Χριστό και τον πιστό ουκρανικό λαό. Και με όλους τους εν Χριστώ αδελφούς μας.


ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Ο Ζελένσκι επίσημα οπαδός του Αντίχριστου ”Μεσσία” του κινήματος Chabad του Ραβίνου (Rabbi) του Loubavitch που θεωρείται ότι δεν πέθανε και ότι θα επανεμφανιστεί στα έσχατα χρόνια και είναι ο Μεσσίας!

Ρωμιοί της Πόλης

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Ο Ζελένσκι επίσημα οπαδός του Αντίχριστου ”Μεσσία” του κινήματος Chabad του Ραβίνου (Rabbi) του Loubavitch που θεωρείται ότι δεν πέθανε και ότι θα επανεμφανιστεί στα έσχατα χρόνια και είναι ο Μεσσίας!

Στη φωτο στο δεξί άκρο η αφίσα του ψευδομεσσία που τον περιμένουν ως Μεσσία είναι το ίδιο πρόσωπο στην ίδια αφίσα με επιγραφή ”ο Μεσσίας φθάνει” σε δρόμους Γαλλίας ΗΠΑ και το πανό γράφει CHABAD είναι η αίρεση που πιστεύει ότι ο ραβίνος αυτός δεν πέθανε και θα έρθει ως ”Μεσσίας”

Ο Ζελένσκι επίσημα οπαδός του Αντίχριστου ”Μεσσία” του κινήματος Chabad του Ραβίνου (Rabbi) του Loubavitch που θεωρείται ότι δεν πέθανε και ότι θα επανεμφανιστεί στα έσχατα χρόνια και είναι ο Μεσσίας! ΕΤΣΙ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ..

ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΖΕΛΕΝΣΚΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΜΕ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

Ο Ζελένσκι επίσημα οπαδός του Αντίχριστου ”Μεσσία”.. Ο ραβίνος της αφίσας στη συγκέντρωση με κονκλάβιο ραβίνων του Ζελένσκι στην Ουκρανία και του οποίoυ η αφίσα του κοσμεί δημόσιους χώρους σε Γαλλία ως και ΗΠΑ δεν είναι τυχαίοςΕίναι ο Menachem Mendel Schneerson γνωστός ως Ραβίνος Rabbi του Loubavitch ηγέτης του εβραϊκού κινήματος Chabad που θεωρείται ότι δεν πέθανε και ότι θα επανεμφανιστεί στα έσχατα χρόνια και είναι ο Μεσσίας. Με την αφίσα αυτή και την επιγραφή ο Μεσσίας φθάνει έχουν γεμίσει Ευρώπη και ΗΠΑ. Ο Menachem Mendel Schneerson, γνωστός στους οπαδούς του κινήματος Chabad-Lubavitch ως Lubavitcher Rebbe ή απλά ο Rebbe, ήταν Ρωσοαμερικανός oρθόδοξος ραβίνος και ο πιο πρόσφατος Ρέμπος της δυναστείας των Λούμπαβιτς των Χασιδών. Θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς Εβραίους ηγέτες του 20ου αιώνα..

Ο Ζελένσκι είναι ένας πλανεμένος είναι επίσημα σεκταριστής μέλος μιας πολύ επικίνδυνης εσχατολογικής αίρεσης φράξιας του Ιουδαϊσμού που πιστεύει ότι ο τάδε ραβίνος δεν πέθανε αν και πέθανε και θα επανέλθει ως Μεσσίας δηλ. Αντίχριστος.. Σε αυτόν τον άνθρωπο έδωσαν τα κλειδιά της Ορθοδοξίας και τον αφήνουν να τους καθοδηγεί.. Σε αυτόν έδωσαν τον ΤΌΜΟ; οι ορθοτομούντες…

ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΖΕΛΕΝΣΚΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΜΕ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

Το καθεστώς Zelensky-Kolomoisky κατέστρεψε δεκάδες εκκλησίες και τώρα απαγορεύει και την ίδια την Κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία που έχει τη συντριπτική πλειοψηφία εκατομμυρίων Ουκρανών. Το ερώτημα που τέθηκε είναι πώς να προστατεύσουμε την ορθόδοξη πίστη και τις χριστιανικές αξίες στην Ουκρανία μπροστά σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς;

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να καταλάβουμε ποιος είναι ο εχθρός του Χριστιανισμού στην Ουκρανία. Αυτό πρέπει να το καταλάβει ο κάθε χριστιανός ανεξάρτητα από την ομολογία του!

Φαίνεται ότι στην Ουκρανία υπάρχει ένας θρησκευτικός αγώνας μεταξύ των κακών δυνάμεων – των υποστηρικτών της αίρεσης Chabad και των καλών, των Ορθοδόξων Χριστιανών.

Υπάρχουν 10 σοβαρά επιχειρήματα για αυτό:

  1. Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Ζελένσκι ήρθε στην εξουσία με την οικονομική και πληροφοριακή υποστήριξη από τον ΣΠΟΝΣΟΡΑ του Chabad – Kolomoisky.
  2. Ο Ζελένσκι αγνοεί εντελώς τον διάλογο και τις συναντήσεις με το μεγαλύτερο Ορθόδοξο δόγμα, το UOC, αλλά συναντιέται τακτικά με τους Ραβίνους του μεσσιανικού κινήματος Hadad.
  3. Για πολλά χρόνια, μέσω των μέσων ενημέρωσης των οπαδών του – Kolomoisky, Pinchuk, Firtash – Chabad – διεξήγαγε ενεργή αντιχριστιανική προπαγάνδα και υποκίνησε το μίσος προς το UOC (συμπεριλαμβανομένου του βλάσφημου Zelensky )
  4. Οι οπαδοί του Chabad χρηματοδότησαν και συμμετείχαν ενεργά στη δημιουργία ενός τμήματος μέσω της πολιτικής-εκκλησιαστικής ομάδας (OCU Ανάμεσα στους χορηγούς του PCU ήταν ένας Chabadnik και μια εγκληματική αρχή με το επώνυμο Narik – Petrovsky.
  5. Ο Ζελένσκι ξεκίνησε τη δίωξη των Ορθοδόξων, αποκαλώντας την «πνευματική ανεξαρτησία». Εκατοντάδες χιλιάδες χριστιανοί έχουν χάσει το δικαίωμα να προσεύχονται στις εκκλησίες τους, εκατοντάδες ιερείς, ορθόδοξοι δημοσιογράφοι και ενεργοί πιστοί αλλά και επίσκοποι έχουν διωχθεί επειδή υποδύθηκαν ψευδείς κατηγορίες.
  6. Ορθόδοξοι ναοί κατεδαφίζονται στην Ουκρανία, αλλά σε όλες τις πόλεις εγκαθιστούν τη Χανουκά.
  7. Ακόμη και Εβραίοι – υποστηρικτές του Ιουδαϊσμού μιλούν για τις προθέσεις καταστροφής του Χριστιανισμού από την αίρεση των CHadad (ο Rebbe Idiyahu Kocer μιλάει για την αίρεση CHadad στο βίντεο “Silent War”)
  8. 246 ναοί Ορθόδοξοι έχουν ήδη καταστραφεί ή έχουν υποστεί ζημιές από βομβαρδισμούς
  9. Καταργούνται οι ορθόδοξες γιορτές και τελετουργίες, μειώνεται η παρουσία τους στα δημόσια ιδρύματα και τη δημόσια ζωή.
  10. Ακολουθώντας τις οδηγίες της αίρεσης Chabad, η κυβέρνηση του Zelensky ελέγχει τις θρησκευτικές κοινότητες, αναγκάζοντάς τις να εγγραφούν ξανά στο PCU.

Αυτά τα γεγονότα επιβεβαιώνουν την ανάγκη για ενδελεχή ανάλυση της κατάστασης και δράση για την προστασία της Ορθοδοξίας στην Ουκρανία.

Ο Ραβίνος που δεν πέθανε και αναμένεται να έρθει ως Μεσσίας..

Ο ραβίνος της αφίσας στη συγκέντρωση με κονκλάβιο ραβίνων του Ζελένσκι στην Ουκρανία και του οποίου η αφίσα του κοσμεί δημόσιους χώρους σε Γαλλία ως και ΗΠΑ δεν είναι τυχαίος.

Είναι ο Menachem Mendel Schneerson γνωστός ως Ραβίνος Rabbi του Loubavitch ηγέτης του εβραϊκού κινήματος CHabad που θεωρείται ότι δεν πέθανε και ότι θα επανεμφανιστεί στα έσχατα χρόνια και είναι ο Μεσσίας.

Δηλ. εδώ υπάρχει ένα παράλληλο με τη δοξασία σιιτών περί 12ου κρυμμένου ιμάμη του Μαχντί που θα εμφανιστεί επίσης τους έσχατους καιρούς αλλά για σιιτισμό δεν είναι μεσσίας.

Είναι ο ίδιος ραβίνος σε αφίσα στη Γαλλία και γράφει Ο ΜΕΣΣΙΑΣ ΦΘΑΝΕΙ…

Ενώ ένα άλλο ανάλογο είναι με Άγιο Ιωάννη Θεολόγο (μετάσταση) ή και προφήτη Ηλία που δεν πέθανε κι αναμένονται σύμφωνα με χριστιανική εσχατολογία να επανέλθουν κατά τον καιρό της Αποκάλυψης.. αλλά και για χριστιανισμό και πάλι αυτοί δεν είναι ο Μεσσίας αφού ο Μεσσίας ήρθε και αναγνωρίστηκε μια για πάντα στο πρόσωπο Ιησού Χριστού και έτερον δεν προσδοκούμε

Ο ραβίνος της αφίσας ταυτοποιήθηκε ως ο Menachem Mendel Schneerson, γνωστός στους οπαδούς του κινήματος Chabad-Lubavitch ως Lubavitcher Rebbe ή απλά ο Rebbe, ήταν Ορθόδοξος ραβίνος και ο πιο πρόσφατος Rebbe της δυναστείας των Λούμπαβιτς των Χασιδών. Θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς Εβραίους ηγέτες του 20ου αιώνα.

ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΖΕΛΕΝΣΚΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΜΕ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

O Μεσσιανισμός Chabad

Η σκέψη που αναπτύχθηκε από τον ραβίνο Menahem Mendel Schneerson μεταξύ 1992 και 1993 είναι να επιτευχθεί η πλήρης λύτρωση όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Η ανάπτυξη αυτού του μεσσιανισμού και ο αντίκτυπός της στον Ορθόδοξο Ιουδαϊσμό και τον Ιουδαϊσμό του CHabad είναι το αντικείμενο πολυάριθμων συζητήσεων στον εβραϊκό Τύπο και σε εξειδικευμένα περιοδικά. Η πεποίθηση ότι ο νεκρός Menachem Mendel Schneerson είναι πράγματι ο Μεσσίας που θα μπορούσε να επιστρέψει ανά πάσα στιγμή είναι εξαιρετικά διαδεδομένη στην κοινότητα του CHabad.

Πολλοί θαυμαστές του πιστεύουν ότι η συνηθισμένη έννοια του θανάτου δεν ισχύει για έναν αληθινό τζαδίκ (άγιο, δίκαιο) όπως ο Lubavitcher Rebbe Menachem Mendel Schneerson, του οποίου η ψυχή είναι πιο κοντά στον Θεό από εκείνη ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Θεωρούν λοιπόν ότι ο τελευταίος ραβίνος τους δεν πέθανε, αλλά παραμένει ζωντανός με τρόπο ανεπαίσθητο στους απλούς ανθρώπους και ότι θα εκδηλωθεί ξανά για να διακηρύξει τον μεσσιανισμό του. Πολλοί αρνούνται έτσι να συνοδεύσουν το όνομά του με το συνηθισμένο σημάδι σεβασμού προς τον αποθανόντα (zt”l για τον Zecher Tzaddik Livracha).

και στη Νέα Υόρκη τον ανακοινώνουν ”ο Μεσσίας είναι εδώ”..

στη φωτο 1η στο δεξί άκρο η αφίσα του ψευδομεσσία που τον περιμένουν ως Μεσσία είναι το ίδιο πρόσωπο στην ίδια αφίσα με επιγραφή ”ο Μεσσίας φθάνει” σε δρόμους Γαλλίας ΗΠΑ και το πανό γράφει CHABAD είναι η αίρεση που πιστεύει ότι ο ραβίνος αυτός δεν πέθανε και θα έρθει ως ” Μεσσίας”

ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΑΕΙ ΕΠΙΣΗΜΑ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ

ΚΑΙ Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΕΙΝΑΙ;

ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΑΝΕΜΕΝΟΙ ΣΥΝΟΔΙΚΟΙ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΚΥΠΡΟΥ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΕΙΝΑΙ;

ΟΥΑΙ ΟΥΑΙ ΟΥΑΙ

ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΖΕΛΕΝΣΚΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΜΕ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

Σάββατον: ημέρα κατάπαυσης και αναστάσιμης προετοιμασίας




Μητροπ. Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου Ιεροθέου

Εκκλ. Παρέμβαση / ΟΟΔΕ


Το Σάββατο είναι η εβδόμη ημέρα τής εβδομάδος και σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, κατά την ημέρα αυτή «αναπαύθηκε» ο Θεός μετά την δημιουργία τού κόσμου σε έξι ημέρες και ευλόγησε και αγίασε την ημέρα αυτή (Γεν. β΄, 3). Γι’ αυτό και οι Εβραίοι, κατά την εντολή τού Θεού, έπρεπε αυτήν την ημέρα να απέχουν από κάθε εργασία, εκτός από μερικές απαραίτητες εργασίες, και να προσεύχονται στον Θεό, αλλά και να πηγαίνουν στην Συναγωγή ή στον Ναό και να διαβάζουν τους Προφήτες τής Παλαιάς Διαθήκης.

Κατά την Χριστιανική διδασκαλία το Μέγα Σάββατο η ψυχή τού Χριστού μαζί με την Θεότητά Του βρισκόταν στον Άδη, όπου συνέτριψε τις πύλες τού Άδου και ελευθέρωσε τους δικαίους τής Παλαιάς Διαθήκης και αυτό θεωρείται ως η πρώτη Ανάσταση. Έτσι, όπως ψάλλουμε στα τροπάρια τού Μεγάλου Σαββάτου, αυτήν την ημέρα «κατέπαυσεν από πάντων τών έργων αυτού ο Μονογενής Υιός τού Θεού, δια τής κατά τον θάνατον οικονομίας τη σαρκί σαββατίσας».

Εάν στην Παλαιά Διαθήκη η εβδόμη ημέρα τής εβδομάδος χαρακτηριζόταν ως Σάββατο, η εβδομάδα χαρακτηριζόταν Σάββατα, γι’ αυτό υπάρχει η έκφραση «τη μια τών Σαββάτων», δηλαδή την πρώτη ημέρα τής εβδομάδος.

Σε αυτό στηρίζεται ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής για να πη ότι Σάββατον είναι η κάθαρση τής καρδιάς δια τής πνευματικής αργίας· Σάββατα είναι ο φωτισμός τού νου· και Σάββατα Σαββάτων είναι η θέωση, η κοινωνία τού ανθρώπου με τον Θεό εν τη δόξη Αυτού. Όμως, για μάς τους Χριστιανούς αντικαταστάθηκε το Εβραϊκό Σάββατο με την Κυριακή και δίνουμε πνευματικό νόημα στην Κυριακή, λόγω τής Αναστάσεως τού Χριστού. Όμως, τιμάται και το Σάββατο ως ημέρα προετοιμασίας για την Κυριακή, δια τού ιερού ησυχασμού.

Στον εβδομαδιαίο εορταστικό κύκλο, κατά την χριστιανική λατρεία, το Σάββατο καθορίστηκε να τιμάται η μνήμη τών μαρτύρων, τών οσίων και τών ευσεβώς κεκοιμημένων Χριστιανών, οι οποίοι έζησαν και τελειώθηκαν εν Χριστώ, μιμούμενοι τον Χριστό, γι’ αυτό το Απολυτίκιο που ψάλλεται αυτήν την ημέρα είναι το εξής: «Απόστολοι, μάρτυρες και προφήται, ιεράρχαι, όσιοι και δίκαιοι οι καλώς τον αγώνα τελέσαντες και την πίστιν τηρήσαντες, παρρησίαν έχοντες προς τον Σωτήρα υπέρ ημών αυτόν ως αγαθόν ικετεύσατε, σωθήναι δεόμεθα τας ψυχάς ημών».

Οι Προφήτες, οι Απόστολοι, οι Μάρτυρες, οι Ιεράρχες, οι όσιοι, οι δίκαιοι, που τήρησαν την πίστη και αγωνίσθηκαν τον καλό αγώνα, έχουν παρρησία προς τον Σωτήρα Χριστό, ως φίλοι Του. Και επειδή αυτοί είναι φίλοι τού Χριστού, τους ικετεύουμε να μάς ενισχύουν με τις προσευχές τους, ώστε να πορευθούμε τον ίδιο δρόμο και να ακολουθούμε τον ίδιο τρόπο ζωής για να γίνουμε φίλοι τού Χριστού και να έχουμε παρρησία μαζί Του.

Επίσης, αυτήν την ημέρα, το Σάββατο, τελούμε τα μνημόσυνα τών Χριστιανών που έφυγαν από τον κόσμο αυτό και έχουν δεχθή την πρώτη κρίση (Εβρ. θ΄, 27), αλλά αναμένουν την έλευση τού Χριστού για να γίνη η ανάσταση τών σωμάτων και να γίνη η δεύτερη και τελική κρίση όλων τών ανθρώπων. Γι’ αυτόν τον λόγο αυτή η ημέρα χαρακτηρίζεται από τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη ως «νεκρώσιμος ημέρα και καταπαύσιμη», ενώ η Κυριακή είναι αναστάσιμη ημέρα και εικών και τύπος τού μέλλοντος αιώνος. Αυτή είναι η έννοια τών δύο ημερών Σαββάτου και Κυριακής. Το Σάββατο κατά ακρίβεια γίνονται τα ιερά μνημόσυνα τών κεκοιμημένων αδελφών μας, ενώ η τέλεση τών μνημοσύνων την ημέρα τής Κυριακής γίνεται μόνο κατ’ οικονομία, επειδή είναι αναστάσιμη ημέρα.

Γι’ αυτό τα τροπάρια τής ακολουθίας τού Σαββάτου αναφέρονται στους κεκοιμημένους Χριστιανούς. Για παράδειγμα στο Απολυτίκιο ψάλλουμε: «Μνήσθητι, Κύριε, ως αγαθός τών δούλων σου· και όσα εν βίω ήμαρτον συγχώρησον· ουδείς γαρ αναμάρτητος ει μη συ ο δυνάμενος και τοις μεταστάσι δούναι την ανάπαυσιν». Το δε «Εξαποστειλάριον» που ψάλλεται αυτήν την ημέρα έχει το ίδιο περιεχόμενο: «Ο και νεκρών και ζώντων εξουσιάζων ως Θεός, ανάπαυσον τους σους δούλους εν ταις σκηναίς τών εκλεκτών, ει γαρ και ήμαρτον, Σώτερ, αλλ’ ουκ απέστησαν εκ σού».

Ο Θεός εξουσιάζει τους νεκρούς και τους ζώντας και γι’ αυτό παρακαλείται να αναπαύση τους δούλους Του στις σκηνές τών εκλεκτών Του, διότι παρά την αμαρτία που έπραξαν δεν απομακρύνθηκαν από τον Θεό, δηλαδή πιστεύουν στον Θεό, είναι μέλη τής Εκκλησίας.

Γι’ αυτό είναι σημαντικό να παραμένουμε στην Εκκλησία, να μη απομακρυνόμαστε από αυτήν, να μη σχίζουμε την Εκκλησία, αλλά μένοντας σε αυτήν να ζητάμε το έλεος τού Θεού, με τις πρεσβείες τής Θεοτόκου και τις ικεσίες τών αγίων.

Επίσης, το Σάββατο είναι το μεταίχμιο μεταξύ τής Παρασκευής και τής Κυριακής, που σημαίνει ότι πρέπει να προετοιμαζόμαστε για την συμμετοχή μας στην αναστάσιμη θεία Λειτουργία τής Κυριακής και στην μετάληψη τού Σώματος και τού Αίματος τού Χριστού, με την άδεια τού πνευματικού μας πατέρα. Επομένως, η συνήθεια μερικών Χριστιανών να πανηγυρίζουν κοσμικά όλη την νύκτα τού Σαββάτου προς την Κυριακή και στην συνέχεια να μην εκκλησιάζονται την ημέρα τής Κυριακής, ή εάν εκκλησιάζονται να είναι κακόκεφοι, δεν είναι χριστιανική συνήθεια.

Ακόμη, επειδή, όπως το συναντάμε σε πατερικά κείμενα, όλα τα μεγάλα Δεσποτικά γεγονότα έγιναν την ημέρα τής Κυριακής, και η Δευτέρα Παρουσία τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού θα γίνη κατά την ημέρα τής Κυριακής, σημαίνει ότι το Σάββατο είναι ημέρα προετοιμασίας για την μέλλουσα ανάσταση τών νεκρών και την συνάντησή μας με τον Χριστό. Αυτό δείχνει την αξία τής ημέρας τού Σαββάτου, ως ημέρα προετοιμασίας.

Όλη η ζωή μας, κατά μία γενική έννοια, είναι μια προετοιμασία για την συνάντησή μας με τον Χριστό και να ζήσουμε αιωνίως μαζί Του. Έτσι, όπως οι Μυροφόρες γυναίκες το Μέγα Σάββατο, αφού είχαν αγοράσει αρώματα, περίμεναν με πόθο πολύ να περάση το Σάββατο, και ησύχασαν κατά την εντολή, και το πρωί τής Κυριακής πήγαν στο μνημείο, έτσι πρέπει να ζούμε και εμείς στην ζωή μας, να τηρούμε τις εντολές τού Χριστού και να αναμένουμε την μεγάλη συνάντηση μαζί Του.


Κυριακή 25 Αυγούστου 2024

Περί της "απαγόρευσης της Ορθοδοξίας" στην Ουκρανία


"Ν": Κατά τη γνώμη μου, και ζητώ συγγνώμη αν κάποιοι σκανδαλιστούν, οι τίτλοι που μιλούν για "απαγόρευση της Ορθοδοξίας στην Ουκρανία" είναι ανακριβείς και παραπλανητικοί. Η Ουκρανία έθεσε εκτός νόμου τη ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας (την μέχρι πρότινος μόνη νόμιμη και κανονική), όχι την Ορθοδοξία γενικώς. Αν δηλαδή πάει στην Ουκρανία μια ομάδα ορθοδόξων ιερέων και πιστών από άλλη χώρα ή ακόμη κι αν ζητήσουν να λειτουργήσουν, ασφαλώς ΔΕΝ θα τους πουν "Στοπ! Απαγορεύεται!"
 
Το πρόβλημα, που για μια φορά ακόμη εκδηλώνεται εδώ, είναι η ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Καλύτερα θα ήταν να μας απασχολεί και να μας πονάει αυτό, παρά να παίρνουμε θέση υπέρ του ενός ή του άλλου από τους εμπλεκόμενους, γιατί κατά την ταπεινή μου γνώμη όλοι έχουν λερωμένη τη φωλιά τους κάπου.

Είναι κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία εκείνη που νομιμοποίησε το Οικ. Πατριαρχείο; Κατά τη γνώμη μου, ναι. Το Πατριαρχείο μπορεί να το κάνει αυτό, δηλ. να αναγνωρίσει μια σχισματική κοινότητα ορθοδόξων χριστιανών, η οποία έρχεται σε κοινωνία μαζί του, και την κάνει κανονική. Επίσης έχει δικαιοδοσία στην Ουκρανία, ώστε να της δώσει αυτοκεφαλία (είναι επαρκώς τεκμηριωμένο αυτό, κατά τη γνώμη μου, από τη σχετική αρθρογραφία). Αν κάτι από αυτά δεν είναι έτσι, ας συνεδριάσουν οι λοιπές Ορθόδοξες Εκκλησίες και ας το συναποφασίσουν. 

Όμως το πρόβλημα είναι ουσιαστικό και όχι τυπικό. Δηλ. τι είδους ομάδα ορθοδόξων είναι αυτοί οι μέχρι χθες σχισματικοί, τι συμπεριφορά έχουν και πώς εξυπηρετούν τις επιδιώξεις της ουκρανικής πολιτικής όπως και ποια η σχέση της ενέργειας του Οικ. Πατριαρχείου με τις πολιτικές επιδιώξεις των ΗΠΑ. Απεναντίας, το ουκρανικό κράτος κατηγορεί τη ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία για εμπλοκή στην πολιτική κατά της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας. 

Το πρόβλημα είναι σοβαρό και φλέγον. Το καλύτερο θα ήταν να ερωτηθεί ο ορθόδοξος ουκρανικός λαός. Με καθαρό τρόπο όμως και χωρίς πιέσεις και επιρροές (εδώ, στο τέλος, αναφέρεται ότι "σύμφωνα με δημοσκόπηση που είχε πραγματοποιηθεί το 2023 από το Διεθνές Ινστιτούτο Κοινωνιολογίας του Κιέβου, το 66% των Ουκρανών υποστηρίζει την απαγόρευση της Εκκλησίας που συνδέεται με τη Μόσχα" - πόσο αληθινά είναι κι αυτά τα στοιχεία, ο Θεός ξέρει).

Ποιος θα δώσει λύση; Ευχόμαστε, ο Χριστός. Ανθρωπίνως δεν το βλέπουμε. Ευχαριστώ.


Η αντίδραση της Ρωσίας ήταν άμεση και έντονη, μετά την ψήφιση του νέου ουκρανικού νόμου που στοχεύει στη διακοπή των σχέσεων των ενοριών της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (UOC) με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.


Του Γιάννη Παπανικολάου / ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (τίτλος: Η απόλυτη παρακμή Εκκλησίας και πολιτικής! Εργαλοποιούν την ορθόδοξη πίστη για την εξυπηρέτηση συμφερόντων)

Η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα,καταδίκασε την ενέργεια αυτή, καταγγέλλοντας το Κίεβο για «απόπειρα καταστροφής της ορθοδοξίας». Η Ρωσία βλέπει το νομοσχέδιο αυτό ως μια πολιτική πράξη που αποσκοπεί στη θρησκευτική και πολιτιστική αποξένωση της Ουκρανίας από τη Ρωσία, καθώς η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία έχει ισχυρούς δεσμούς με την UOC.

Από την πλευρά του, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι, αφού ευχαρίστησε το ουκρανικό κοινοβούλιο για την ψήφιση του νόμου, ανακοίνωσε ότι θα ξεκινήσει συνομιλίες με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο. Η κίνηση αυτή εντάσσεται στην ευρύτερη προσπάθεια του Κιέβου να ενισχύσει τις σχέσεις του με το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, το οποίο έχει αναγνωρίσει την Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, ξεκινώντας έναν νέο κύκλο έντασης με τη Μόσχα.

Ο νόμος που ψηφίστηκε από το ουκρανικό κοινοβούλιο έχει ως στόχο να προστατεύσει, όπως υποστηρίζουν οι υποστηρικτές του, τη συνταγματική τάξη και να αποτρέψει την επιρροή της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία θεωρείται ότι υποστηρίζει τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Σύμφωνα με την Ένωση Ορθοδόξων Δημοσιογράφων, 265 βουλευτές υπερψήφισαν το νομοσχέδιο «Περί Προστασίας της Συνταγματικής Τάξης στη σφαίρα Δράσης των Θρησκευτικών Οργανώσεων», ενώ μόλις 29 το καταψήφισαν και άλλοι 4 απείχαν. Ο νόμος θα τεθεί σε ισχύ 30 ημέρες από την ημερομηνία δημοσίευσής του, με τις ενορίες να έχουν εννέα μήνες για να διακόψουν τις σχέσεις τους με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.

Η UOC, η οποία στοχοθετείται από τον νέο νόμο, είχε ήδη από τον Μάιο του 2022 ανακοινώσει την αποκοπή των δεσμών της με το Πατριαρχείο της Μόσχας, αντιδρώντας στη ρωσική εισβολή. Ωστόσο, οι ουκρανικές αρχές έχουν κατηγορηθεί από την UOC για διωγμούς και καταστολή, ενώ η Ρωσία καταγγέλλει ότι ο νέος νόμος αποτελεί παραβίαση των θρησκευτικών ελευθεριών.

Η κατάσταση παραμένει τεταμένη, με την ψήφιση του νομοσχεδίου να εντείνει περαιτέρω τις ήδη δύσκολες σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, μεταφέροντας τη σύγκρουση και στο θρησκευτικό πεδίο.

Σφοδρή επίθεση Πατριαρχείου Μόσχας κατά Βαρθολομαίου για την απαγόρευση της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας

ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΡΩΣΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ – Η ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Μόσχας, που εκδόθηκε με αφορμή την ψήφιση του νομοσχεδίου στην Ουκρανία για την απαγόρευση της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, αποτελεί μια σοβαρή και επιθετική δήλωση εναντίον του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Η Μόσχα κατηγορεί τον Πατριάρχη ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις που οδήγησαν στην ενίσχυση του εκκλησιαστικού σχίσματος στην Ουκρανία, ενώ ταυτόχρονα τον θεωρεί υπεύθυνο για την υποστήριξη ενεργειών που, σύμφωνα με τη ρωσική πλευρά, στοχεύουν στην καταστροφή της κανονικής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Η ανακοίνωση κάνει λόγο για «κυνήγι μαγισσών» εναντίον της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και υποστηρίζει ότι η αναγνώριση των σχισματικών από το Οικουμενικό Πατριαρχείο ήταν η αιτία για την ψήφιση του νομοσχεδίου. Κατηγορεί τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο ότι, με τη στάση του, ενίσχυσε το σχίσμα αντί να προσπαθήσει να το θεραπεύσει.

Επιπλέον, το Πατριαρχείο Μόσχας αναφέρει ότι η αναγνώριση της ηγεσίας των σχισματικών από το Φανάρι οδήγησε σε πράξεις καταστολής εναντίον των πιστών της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, συμπεριλαμβανομένων ποινικών διώξεων και συλλήψεων κληρικών.

Στο πλαίσιο αυτό, η ανακοίνωση κατηγορεί τον Οικουμενικό Πατριάρχη ότι υποστήριξε ανοικτά τις ενέργειες των ουκρανικών κρατικών αρχών, οι οποίες, σύμφωνα με τη Μόσχα, έχουν στόχο την καταστροφή της κανονικής Εκκλησίας στην Ουκρανία. Η Ιερά Σύνοδος θεωρεί τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο προσωπικά υπεύθυνο για την οργάνωση του διωγμού των πιστών της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, συγκρίνοντάς τον μάλιστα με ιστορικά πρόσωπα που συνέβαλαν στη σταύρωση του Ιησού Χριστού, όπως οι Αρχιερείς Άννας και Καϊάφας.

Η ανακοίνωση υποστηρίζει ότι το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στην Ουκρανία είναι αποτέλεσμα συνεργασίας μεταξύ ανώτερων κυβερνητικών στελεχών, βουλευτών, ριζοσπαστών πολιτικών και δημοσίων προσώπων, καθώς και εκπροσώπων σχισματικών οργανώσεων και της Ουκρανικής Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας. Η Ρωσική Εκκλησία ισχυρίζεται ότι ο στόχος αυτού του νομοσχεδίου είναι η εξάλειψη της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και η αναγκαστική μεταγραφή των πιστών της σε άλλες θρησκευτικές οργανώσεις.

Το Πατριαρχείο Μόσχας συγκρίνει την απαγόρευση της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας με τη θρησκευτική καταστολή που έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής Ένωσης και τη δεκαετία του 1960 στην Αλβανία υπό το καθεστώς του Ενβέρ Χότζα. Η ανακοίνωση υπογραμμίζει ότι, παρά τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων των πιστών της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας που έχουν αναγνωριστεί από πολλές οργανώσεις στη Δύση, το νομοσχέδιο εγκρίθηκε, θέτοντας σε κίνδυνο την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης.

Τέλος, η Ιερά Σύνοδος επισημαίνει ότι το νομοσχέδιο αυτό είναι ασυμβίβαστο με την έννοια του κράτους δικαίου και αποτελεί μια πολιτική διακήρυξη που αποσκοπεί στη νομιμοποίηση της καταστολής της πλειοψηφικής θρησκευτικής κοινότητας στην Ουκρανία. Καταδικάζει τις ενέργειες των ουκρανικών ΜΜΕ που, κατά τη Μόσχα, έχουν στόχο τη δυσφήμιση της κανονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ουκρανία υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο και τις προσπάθειες υπονόμευσης της δράσης της.

Σάββατο 24 Αυγούστου 2024

Πέθανε ο Χρήστος Γιανναράς


iefimerida.gr

Πέθανε σε ηλικία 89 ετών ο καθηγητής φιλοσοφίας και συγγραφέας Χρήστος Γιανναράς.

Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή ο γιος του Σπύρος, μέσω Facebook.

Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1935. Σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Βόννης και του Παρισιού (Σορβόνη).

Ήταν διδάκτωρ φιλοσοφίας της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Σορβόνης και της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Επίσης, υπήρξε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου, του St. Vladimir's Orthodox Seminary της Νέας Υόρκης, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και της Σχολής του Τιμίου Σταυρού της Βοστώνης. Διετέλεσε διευθυντής του περιοδικού Σύνορο, που εξέδωσε δώδεκα τεύχη από το 1964 ως το 1967.

Από το 1982 μέχρι το 2002 υπήρξε τακτικός καθηγητής της φιλοσοφίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών της Αθήνας, αρχικά στο τότε ενιαίο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σπουδών και μετά στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών. Δίδαξε φιλοσοφική ορολογία και μέθοδο, πολιτική φιλοσοφία και πολιτιστική διπλωματία. Επίσης έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στα πανεπιστήμια Παρισιού, Γενεύης, Λωζάννης και Κρήτης.

Ο Χρήστος Γιανναράς είχε επιδείξει πλούσιο συγγραφικό έργο με θεματολογία που σχετίζεται με την έρευνα των διαφορών ανάμεσα στην ελληνική και στη δυτικοευρωπαϊκή φιλοσοφία και ορθόδοξη χριστιανική παράδοση. Το βιβλίο του "Η ελευθερία του ήθους" θεωρείται ότι όρισε τον πυρήνα αυτού που αργότερα ονομάστηκε «νεορθοδοξία» και έχει χαρακτηριστεί "ο Μάης του '68 στην Ορθόδοξη θεολογία και ηθική". Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε 10 τουλάχιστον ευρωπαϊκές γλώσσες.

"Ν": Το σχόλιό μας

Ο Χρήστος Γιανναράς ήταν διφορούμενος και αρκετά από όσα έγραψε είναι φανερό ότι ξεφεύγουν από τα πλαίσια της Ορθοδοξίας (πχ στο "Ενάντια στη Θρησκεία" απορρίπτει την αειπαρθενία της Θεοτόκου, απορρίπτει τη Φιλοκαλία και τη Νοερά προσευχή ως ατομική - και συνεπώς ατομιστική - θρησκευτικότητα κ.λ.π. - μια κριτική στο εν λόγω βιβλίο εδώ). Όμως έγραψε και κείμενα, κατά τη γνώμη μας, πολύ ορθόδοξα και συνέβαλε - μαζί με άλλους - στο να ενταχθεί η Ορθοδοξία στις συζητήσεις των σύγχρονων διανοουμένων, οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό την περιφρονούσαν και τη θεωρούσαν ανάξια λόγου και τελειωμένη υπόθεση. Ας είναι αναπαυμένη η ψυχή του και ό,τι λάθη έκανε, ο Θεός ας τον συγχωρήσει, όπως κι εμάς για τα πολλά δικά μας λάθη. Εκείνος είναι ο Κριτής, όχι εμείς.

Ένα από τα κείμενά του που αγαπήσαμε είναι το παρακάτω:


*****