«Γιατί να’ ναι δύσκολο να είσαι
Χριστιανός; Για μια σειρά λόγων και πάνω απ΄όλα επειδή είναι βαρύ ρήμα
το «είμαι».
Δυσκολία είναι πρώτα απ΄όλα, ο Χριστιανός να αντέξει το
ίδιο του το Ευαγγέλιο.
Να μην αναπαυθεί δηλαδή στην ευκολία οιασδήποτε ειδωλολατρίας.
Δυσκολία είναι να επιμένεις, ότι είναι άφρων εκείνος, τον οποίον τα
συστήματά μας θεωρούν, ως τον κατ' εξοχήν σώφρονα. Δυσκολία είναι το να 'χει ο Χριστιανός κορώνα στο κεφάλι του την
εντολή της αγάπης, παρ΄όλο που αυτή ακούγεται εξωπραγματική στις
κοινωνίες». Συνάντηση με τον Θανάση Παπαθανασίου
(Δρα Θεολογίας, διδάσκοντα στην ΑΕΑΑ, στο ΕΑΠ και αρχισυντάκτη του
περιοδικού Σύναξη) με θέμα: «Η δυσκολία να είσαι Χριστιανός», Κυριακή
17 Μαρτίου 2019, Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Ραγκαβά.
"Ν": Η παρούσα ανάρτηση αφιερώνεται με αγάπη και πνεύμα συγχώρησης στους αδελφούς μας που καταφέρονται κατά της Εκκλησίες αυτόν τον καιρό, είτε αισθάνονται άθεοι και εχθροί του χριστιανισμού, είτε αισθάνονται χριστιανοί, αλλά με "έναν δικό τους τρόπο". Ζητώ συγγνώμη, που μερικές φορές εξοργίζομαι με αυτά που γράφουν, όσο εξοργιστικά κι αν τα θεωρώ. Δεν κινούμαι από μίσος και προκατάληψη, αλλά από ανθρώπινη αδυναμία, εφάμαρτη ασφαλώς. Ο Χριστός ας μας συγχωρήσει όλους και ας είμαστε συγχωρημένοι και μεταξύ μας. Κάποιοι, σώφρονες, υπενθυμίζουν τα λόγια του αποστόλου Παύλου ότι οι ισχυροί στην πίστη δεν πρέπει να περιφρονούν τους ασθενείς (προς Ρωμαίους, κεφ. 14). Εγώ σίγουρα δεν είμαι ισχυρός και δεν πρέπει να αυταπατώμαι ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ευχαριστώ.
Και αμέσως ξεσηκώθηκαν τα πιράνχας του Διαδικτύου (συγχωρέστε με, πονώ, γι' αυτό μιλάω έτσι) ή οι παρασυρμένοι από τα πιράνχας αφελείς αδελφοί μας (αφελείς μέσα στη βεβαιότητά τους ότι - αυτοί μόνον - είναι "ορθολογιστές" και "ξέρουν την αλήθεια") και έγραψαν με "ιερή" αγανάκτηση:
Απίστευτες εικόνες από την κυριακάτικη Θεία Λειτουργία με τους ιερείς να κοινωνούν πιστούς και να καταλύουν τη Θεία Κοινωνία στη Μητρόπολη Αθηνών. Τι στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών πειθαρχεί ιερείς της Μητρόπολης Αθηνών κοινωνούν κανονικάτους πιστούς. Όπως αποτυπώνεται σε φωτογραφίες από την κυριακάτικη Θεία Λειτουργία οι ιερείς δεν ενδιαφέρονται για την πιθανή διασπορά της πανδημίας του κορονοϊού. Στις φωτογραφίες φαίνονται οι ιερείς της Μητρόπολης Αθηνών να κοινωνούν τους λιγοστούς, πράγματι, πιστούς που είχαν πάει στο ναό. Ιερέας, στο τέλος καταλύει τη θεία κοινωνία, όπως φαίνεται στις φωτογραφίες. Ένα μικρό παιδί σκυμμένο προσκυνητικά στην Αγία Τράπεζα με τον ιερέα να ακουμπά, χωρίς καμία προφύλαξη, το κεφάλι του. Αυτά είναι λίγα μόνο από τα φωτογραφικά καρέ:
Ας εξηγήσουμε πρώτα πρώτα στους αδελφούς μας τι βλέπουν στις φωτογραφίες. Ο ιερέας αυτός δεν καταλύει τη θεία κοινωνία (πράγμα που γίνεται μετά τη θεία λειτουργία, με τη λαβίδα, δηλ. το κουταλάκι, και όχι πίνοντας από το άγιο ποτήριο), αλλά κοινωνεί κανονικά κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας, πριν βγει στην ωραία πύλη για να κοινωνήσει τους πιστούς. Οι ιερείς κοινωνούν με την αρχαία πρακτική (το σώμα του Χριστού στο χέρι και το αίμα από το ποτήριο). Δεν μπορεί να γίνει θεία λειτουργία χωρίς οι ιερείς να κοινωνήσουν - είναι δομικό στοιχείο της. Αν οι ιερείς φοβούνταν να κοινωνήσουν, δεν θα λειτουργούσαν καθόλου. Προφανώς δεν φοβούνται. Για να δούμε, πόσοι απ' αυτούς θα αρρωστήσουν; Όχι ότι δεν αρρωσταίνουν οι ιερείς, αλλά προφανώς από άλλες αιτίες - αλλιώς, θα έπρεπε να αρρωσταίνουν όλοι. Βέβαια, μετά τη θεία λειτουργία, σίγουρα ο ιερέας κατέλυσε κιόλας το υπόλοιπο της θείας κοινωνίας, με τη λαβίδα, πράγμα που επίσης δεν μπορεί να μη γίνει εφόσον τελείται λειτουργία. Σκυμμένος στην αγία τράπεζα δεν είναι κάποιο "μικρό παιδί", αλλά ένας ενήλικας διάκονος, ιερέας δηλαδή κι αυτός, αλλά πρώτου βαθμού, ο οποίος βοηθά στην τέλεση των ιερών τελετών, δεν τις τελεί μόνος του. Είναι ο ίδιος που βοηθάει στη θεία κοινωνία του λαού, στην τρίτη φωτογραφία. Το στιγμιότυπο στην αγία τράπεζα είναι μια συγκεκριμένη στιγμή από τη θεία λειτουργία, όπου ευλογείται ο διάκονος. Έτσι προβλέπεται να γίνει και προφανώς ο ιερέας που ευλογεί δεν θα φορέσει γάντια κατά τη στιγμή αυτή... Απίστευτες και σοκαριστικές εικόνες φάνηκαν στους δημοσιογράφους αυτά που για εμάς τους "ανόητους" χριστιανούς είναι η ζωή μας. Τι να κάνουμε; Έτσι είναι αυτά - οι χριστιανοί, παιδιά, δεν είναι εκ του κόσμου τούτου. Αυτές οι μέρες βοηθούν να το καταλάβουμε. Και, όταν τελειώσουν όλα αυτά, καλό θα είναι να συνεχίσουμε να διαχωρίζουμε τον εαυτό μας από τον κόσμο, γιατί παραμπερδευτήκαμε και δεν ξέρουμε πλέον ποιος είναι ποιος και τι είναι τι.
***
Σας αγαπάμε, αδελφοί μας, που νομίζετε ότι χριστιανισμός είναι μόνο ωραία λόγια περί αγάπης, κάτι παρόμοιο με τη διδασκαλία του Σωκράτη, του Γκάντι ή του Πάουλο Κοέλιο. Σας αγαπάμε, αλλά δεν μπορούμε να κρύψουμε ότι κάνετε λάθος. Χριστιανισμός είναι σώμα και αίμα Χριστού. Αγάπη και συγχώρηση και σώμα και αίμα Χριστού, και θείο Φως και αιώνια ζωή. Τέλος πάντων, πολλά έγραψα πάλι... Για να λήξει αυτή η τρέλα, παραπέμπω απλώς στις αναρτήσεις μας που φανερώνουν, κατά τη γνώμη μας, ότι ΔΕΝ ΜΕΤΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ασθένειες μέσω της θείας κοινωνίας. Αν φοβάστε πάντως, μη μας κάνετε παρέα. Καλό για μας θα είναι. Για εσάς, δεν ξέρω, αλλά για μας σίγουρα θα είναι καλό (μη μας... κολλήσετε και τίποτα και τρέχουμε). Και όχι μόνο τώρα, το ξαναείπα, αλλά και στο μέλλον. Αφήστε μας ήσυχους και κάντε τη δουλειά σας. Και ο Θεός ας ελεήσει όλο τον κόσμο, πιστούς και "απίστους". Ευχαριστώ.
Κορωνοϊός και Θεία Μετάληψη - Πρόταση (& πρόσκληση) για επιστημονική διερεύνηση του θέματος π. Νικόλαος Λουδοβίκος*, Μεταλαμβάνοντας σε καιρούς πανδημίας Απόσπασμα: Η
παγκόσμια επιδημία με τους θανάτους και την συνοδό φοβική της αύρα
επέβαλε όχι μόνον ψυχολογική αλλά και πνευματική διερώτηση σε κάποιο
τμήμα του πληθυσμού, όπως είναι φυσικό. Πολύς λόγος έγινε και για την
Ευχαριστία, για την δυνατότητα μετάδοσης της ασθένειας μέσω αυτής, μέσω
δηλαδή του τρόπου της προσφοράς της με κοινής χρήσης λαβίδα. Το ζήτημα
εξελίχθηκε σε θεολογική διαμάχη και μάλιστα διεθνή. Στην πραγματικότητα
βέβαια το τεθέν ερώτημα είναι θεολογικό κυρίως: πώς μπορεί θεολογικά να
στηριχθεί η πεποίθηση πως η Ευχαριστία δεν μεταδίδει ασθένειες με τον
τρόπο που ενεργείται στην Ορθόδοξη Εκκλησία; Το ερώτημα φαίνεται ασφαλώς να επιδέχεται καταρχήν μιαν εμπειρική απάντηση:
τεράστιο πλήθος ιερέων, του γράφοντος τις γραμμές αυτές
συμπεριλαμβανομένου, έχει πάμπολλες φορές κοινωνήσει εξακολουθητικά
ανθρώπους με βαρύτατες και κάποτε αθεράπευτες ασθένειες και φυσικά, όπως
επιβάλλεται από τους λειτουργικούς κανόνες, κατέλυσε το υπόλοιπο, χωρίς
ποτέ να πάθει τίποτα. Αλλά χρειάζεται και συζήτηση θεολογική. Αφορμή γι’ αυτήν μεταξύ άλλων δίνει πρόσφατο δημοσίευμα του Σταύρου Ζουμπουλάκη
στο Lifo, όπου υποστηρίζεται πως οι ουσιώδεις ιδιότητες του
καθαγιασμένου άρτου δεν μεταβάλλονται και αυτός υπόκειται σε παντοειδείς
φθορές και μολύνσεις και συνεπώς μεταδίδει ιούς και ασθένειες· μόνη
ελπίδα, ο τρόπος μετάδοσης να αλλάξει. Εάν
ο ισχυρισμός αυτός ήταν σωστός, τότε κανείς από τους ιερείς δεν θα
ξεπερνούσε τα 35 ή 40 χρόνια ζωής, το δε εκκλησίασμα, κοινωνώντας
μάλιστα μαζικά κατά τις μεγάλες εορτές, θα έπασχε συνεχώς και βαρέως. Παρά ταύτα, εδώ υπάρχει ένα βαθύτερο θεολογικό ζήτημα. [...] Τούτο
σημαίνει πως τα Τίμια Δώρα, ακόμη και αν υποστούν εξωτερική φθορά
(όπως, για παράδειγμα, η μούχλα) ή αναμιχθούν αθελήτως (ή και,
υποθετικά, κακοβούλως) με ιούς και μικρόβια, η παρούσα χάρις δεν
επιτρέπει να καταστούν επιβλαβή για την υγεία του πιστού, ακριβώς διότι,
όπως πάλι ο Συμεών ο Νέος θεολόγος επέμενε, αποτελούν ήδη
πραγματικότητα και παρουσία της Βασιλείας του Θεού (πρβλ. τα λόγια του
Χριστού «κἂν θανάσιμόν τι πίωσιν οὐ μὴ αὐτοὺς βλάψει», Μαρκ. 16,18). [...]
*Ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος είναι Καθηγητής της Δογματικής στην Ανώτατη
Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης, Επισκέπτης Καθηγητής στο Ορθόδοξο
Ινστιτούτο του Cambridge και Ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Winchester.
Ευχαριστώ και ζητώ συγγνώμη για την ένταση και την τραχύτητα, με την οποία ξεκίνησε αυτό το post. Απλώς κουράστηκα με όλα αυτά... Δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να με συγχωρήσει, αλλά, αν πιστεύει πως έχει πιάσει το νόημα του χριστιανισμού καλύτερα από εμένα το θρησκόληπτο, δεισιδαίμονα και αφελή, ας με ελεήσει με τη συγγνώμη του. Ευχαριστώ. Ο Χριστός μαζί σας, αδελφοί, ό,τι κι αν πιστεύετε γι' Αυτόν. Αμήν.
Πέθανε σε ηλικία 98 ετών ο μεγάλος αγωνιστής της Αριστεράς, Μανώλης Γλέζος.
Ο Μανώλης Γλέζος νοσηλευόταν από τις 18 Μαρτίου σε ιδιωτικό θεραπευτήριο και έπασχε από καρδιακή ανεπάρκεια.
Εμβληματική μορφή της Αριστεράς αλλά και της αντίστασης κατά των ναζί
κατακτητών στη διάρκεια της κατοχής, ο Μανώλης Γλέζος γεννήθηκε στην
Απείρανθο, το ορεινό χωριό της Νάξου, στις 9 Σεπτεμβρίου 1922, το οποίο
και «προίκισε» με μια μοναδική συλλογή πετρωμάτων από όλον τον κόσμο
(ήταν απαράμιλλη η αγάπη του για τη γεωλογία). Ένιωθε, από την άλλη,
μισός Ναξιώτης και μισός Παριανός, με ιδιαίτερη αγάπη για την Πάρο, αφού
από εκεί καταγόταν η μητέρα του, Ανδρομάχη Ναυπλιώτου. Στην Πάρο,
άλλωστε, συνήθιζε να περνά τα καλοκαίρια του τα τελευταία χρόνια. Ο
πατέρας του, Νικόλαος Γλέζος ήταν δημόσιος υπάλληλος και δημοσιογράφος.
Τα παιδικά του χρόνια ο Μ. Γλέζος τα έζησε στο χωριό του, όπου τελείωσε
το δημοτικό σχολείο. Από τα μέσα της δεκαετίας του '30 η οικογένειά του
μεταναστεύει στην Αθήνα και το 1940 ο εκλιπών περνά στην ΑΣΟΕΕ. Ως
μαθητής ακόμη πρωτοστάτησε στη δημιουργία αντιφασιστικής ομάδας για την
απελευθέρωση της Δωδεκανήσου από τους Ιταλούς αλλά κατά της δικτατορίας
του Μεταξά. Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής δίνει το «παρών»
στην αντίσταση του λαού μας μέσα από τις τάξεις της ΟΚΝΕ, του ΕΑΜ Νέων
και της ΕΠΟΝ, με αποτέλεσμα να υποστεί φυλακίσεις, βασανιστήρια και
διώξεις.
Όμως, η πλέον τολμηρή ενέργεια ήταν εκείνη της νύχτας της 30ής προς την
31η Μαΐου 1941, όταν μαζί με τον Απόστολο Σάντα, σκαρφάλωσαν στα βράχια
της Ακρόπολης, κατέβασαν από εκεί το μισητό σύμβολο του κατακτητή, τη
σβάστικα, με μοναδικά τους «όπλα», ένα φαναράκι και ένα σουγιά. Και οι
δύο έφηβοι έχουν περιγράψει σε κατοπινές συνεντεύξεις τους πώς ανέβηκαν,
πού κρύφτηκαν αμέσως μετά (στις σπηλιές του Βράχου που είναι
ταυτισμένος με το ιδανικό της Δημοκρατίας), πώς έκρυψαν στον κόρφο τους
ένα κομμάτι από τη σημαία... Η θέα της σημαίας που λείπει από τον ιστό,
προκαλεί την επομένη εκνευρισμό στον κατακτητή, δίνει κουράγιο στον
κατακτημένο αλλά αδούλωτο λαό της Αθήνας και όλης της Ελλάδας. Η ποινή,
ερήμην σε θάνατο.
Ακολουθεί η Απελευθέρωση και η δραστηριοποίηση του Μανώλη Γλέζου,
διαδοχικά μέσα από τις τάξεις του ΚΚΕ και της ΕΔΑ, αλλά και η ενασχόλησή
του με το δημοσιογραφικό επάγγελμα, σε διευθυντικές θέσεις πρώτα στο
«Ριζοσπάστη» αμέσως μετά την απελευθέρωση, και μια δεκαετία αργότερα,
στην «Αυγή». Συνολικά παραπέμφθηκε σε 28 δίκες για αδικήματα Τύπου, ενώ
στα τέλη της δεκαετίας του '40 καταδικάσθηκε δις εις θάνατον, καταδίκες
που δεν εκτελέστηκαν μετά από ελληνική και διεθνή καμπάνια. Το 1950 οι
θανατικές ποινές μετατράπηκαν σε ισόβια και τελικά αποφυλακίστηκε στις
16 Ιουλίου 1954.
Στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951, παρότι φυλακισμένος, εκλέχθηκε
βουλευτής Αθηνών με την ΕΔΑ. Ξεκινά απεργία πείνας, με αίτημα την
αποφυλάκιση των δέκα εξόριστων εκλεγμένων βουλευτών της ΕΔΑ. Σταμάτησε
την απεργία πείνας τη 12η ημέρα, με την απελευθέρωση κάποιων από αυτούς.
Ακολουθεί η δίκη για «εσχάτη προδοσία» το 1958, ενώ στις εκλογές της
29ης Οκτωβρίου 1961 εξελέγη και πάλι βουλευτής Αθηνών με την ΕΔΑ, παρά
το γεγονός ότι βρισκόταν στη φυλακή.
Με την εκδήλωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου, ο Μ.
Γλέζος συλλαμβάνεται μαζί με άλλους πολιτικούς ηγέτες και ακολουθούν
φυλακίσεις σε Γουδή, Πικέρμι, Γενική Ασφάλεια, Γυάρο, Παρθένι Λέρου,
Ωρωπό, από όπου αποφυλακίζεται το 1971. Συνολικώς, 16 χρόνια της ζωής
του τα πέρασε σε εξορίες και φυλακές.
Μεταπολιτευτικά δραστηριοποιείται πολιτικά μέσα από τις τάξεις της ΕΔΑ
και του ΠΑΣΟΚ -στα ψηφοδέλτια του οποίου εξελέγη, ως συνεργαζόμενος,
βουλευτής και ευρωβουλευτής τη δεκαετία του '80.
Θλίψη στο πανελλήνιο και όχι μόνο, έχει σκορπίσει η είδηση ότι ο
Μανώλης Γλέζος, ο «έφηβος» αντάρτης, η εμβληματική μορφή της Αριστεράς
και σύμβολο του αντιφασιστικού αγώνα, έφυγε από τη ζωή.
«Ζω για τους συντρόφους μου που χάθηκαν… Εάν εσύ ζεις, μη με
ξεχάσεις» είχε πει ο ίδιος εξηγώντας γιατί σε μεγάλη ηλικία παρέμενε
έφηβος.
«Όταν χορεύεις θα χορεύεις για μένα»
«Έφηβος» αντάρτης είχε καθιερωθεί να λέγεται ο Μανώλης Γλέζος και ο
ίδιος το 2017, αποκάλυψε σε διεθνές συνέδριο το μυστικό της μακροζωίας,
λέγοντας πως ζούσε και για τους συντρόφους του που χάθηκαν.
«Γι’ αυτούς που δεν υπάρχουν πια. Πριν από κάθε μάχη μαζευόμαστε
και κουβεντιάζαμε. Και λέγαμε: Εάν εσύ ζεις, μη με ξεχάσεις. Εάν εσένα
δε σε βρει το βόλι, όταν συναντάς τους ανθρώπους στο δρόμο, θα λες
καλημέρα κι από μένα. Κι όταν πίνεις κρασί θα πίνεις κρασί κι από μένα.
Κι όταν ακούς τον παφλασμό των κυμάτων, θα τον ακούς και για
μένα. Κι όταν ακούς τον άνεμο, να περνάει μέσα από τα φύλλα, κι ακούς το
θρόισμα του ανέμου, θα το ακούς και για μένα. Κι όταν χορεύεις, θα
χορεύεις και για μένα! Μπορώ να ξεχάσω αυτόν τον κόσμο, είναι δυνατόν;» Αλήθεια είναι η κατάργηση της λήθης Σε συνέντευξή του στο BHΜΑgazino, το 2016ο, ο Μανώλης Γλέζος είχε
εξηγήσει τι σημαίνει αλήθεια: «Το στερητικό «α» μαζί με τη «λήθη»,
δηλαδή τη λησμονιά, κάνουν την «αλήθεια». Τι είναι δηλαδή η αλήθεια; Η
κατάργηση της λήθης. Μπορούμε εμείς να λησμονήσουμε το παρελθόν;
Αποκλείεται. Οποιος λησμονήσει το παρελθόν χάνεται και δεν έχει μέλλον». Η πιο έντονη ανάμνηση «Η πιο έντονη ανάμνηση της ζωής μου, είναι η μάνα μου. Με ρωτάνε
διαρκώς για τη σημαία. Εγώ όμως, ακόμα κι από την ιστορία της σημαίας,
θυμάμαι τη μάνα μου» ανέφερε χαρακτηριστικά
Όταν γυρίζαμε εκείνη την ημέρα στα σπίτια μας, η ώρα ήταν
περασμένη, μετά τα μεσάνυχτα. Πάω στο σπίτι και βλέπω τη μάνα μου (…) Με
περίμενε. Την πλησιάζω και της λέω, «Μάνα!».
Σηκώνεται απότομα, με πιάνει από τον λαιμό, με πάει στην κουζίνα
για να μην ακούσουν οι άλλοι και ξυπνήσουν και μου λέει «Πού ήσουν;».
Τότε εγώ ανοίγω το σακάκι και της δείχνω το κομμάτι της σβάστικας
που είχαμε κόψει. Με αγκαλιάζει, με φιλάει και μου λέει, «Πήγαινε
κοιμήσου»», έλεγε ο Μανώλη Γλέζος. Για την Αριστερά «Το “Αριστερά” είναι ένα μορφολογικό σχήμα. Βαφτίστηκε έτσι επειδή
στη γαλλική Βουλή στεκόντουσαν στ’ αριστερά αυτοί που είχανε
ριζοσπαστικές ιδέες. Ποιος είναι στην ουσία ο αριστερός; Αυτός που δεν
περπατάει την πεπατημένη, αλλά σκάβει έναν καινούργιο δρόμο», είχε πει ο
Μανώλης Γλέζος σε συνέντευξή του στο Δρόμο της Αριστεράς, το 2015.
Το αίτημα του Μ. Γλέζου για χριστιανική κηδεία (από εδώ)
Makeleio.gr Η συνάντηση που είχε την Κυριακή ο
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος με τον αγωνιστή της Αριστεράς
Μανώλη Γλέζο στάθηκε η αφορμή για μία ανέλπιστη αποκάλυψη από τον
Ιερώνυμο. Κατά τη διάρκεια εκδήλωσης στη Ναύπακτο, όπου βρέθηκε για να ευχηθεί
στον εορτάζονται μητροπολίτη κ. Ιερόθεο, ο Αρχιεπίσκοπος είπε πως κατά
την πρόσφατη συνάντησή τους, ο Μανώλης Γλέζος, όχι μόνο του αποκάλυψε
ότι θέλει να κηδευτεί και να ταφεί χριστιανικά αλλά του ζήτησε να
φροντίσει ο ίδιος ώστε να μην συμβεί κάτι διαφορετικό. Ο διάλογος, όπως τον μετέφερε ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας, είναι χαρακτηριστικός. «Όταν πεθάνω θα αναλάβετε εσείς υπεύθυνα, και θα κάνετε εκκλησιαστική
κηδεία. Δεν θα αφήσετε άλλους ανθρώπους να αναμιχθούν σε αυτό το θέμα»,
φέρεται να είπε σύμφωνα με το orthodoxia.info στον Αρχιεπίσκοπο ο
γνωστός αγωνιστής της Αριστεράς ο οποίος, σύμφωνα πάντα με τον κ.
Ιερώνυμο, του είπε πως αγαπά και σέβεται τη θρησκεία των πατέρων. Μάλιστα, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές του orthodoxia.info, ο
Αρχιεπίσκοπος ένιωσε σοκ από το αίτημα του Μανώλη Γλέζου, σε τέτοιο
βαθμό που ο ίδιος χαρακτήρισε την συνάντηση «αποκαλυπτική».
Στο βίντεο, ο αρχιεπίσκοπος μιλά για το Μανώλη Γλέζο μετά το 50΄΄.
Στη σύλληψη ενός ιερέα σε χωριό του Δήμου Διρφύων-Μεσσαπίων προχώρησε σήμερα, Κυριακή, η Αστυνομία. Η
σύλληψη έγινε μετά από καταγγελία ότι ο παπάς άνοιξε την εκκλησία και
πρόσφερε τη Θεία Κοινωνία σε μερικούς πιστούς παραβιάζοντας το σχετικό
περιοριστικό μέτρο για την εξάπλωση του κορωνοϊού. Η
καταγγελία έγινε από πολίτη στην τηλεφωνική γραμμή εκτάκτου ανάγκης
112. Ο ιερέας συνελήφθη και οδηγήθηκε στο Αστυνομικό Τμήμα Διρφύων
Μεσσαπίων.
"Ν": Μιλάμε για πρωτοφανή διωγμό ημών των ορθοδόξων χριστιανών, έτσι, κ. Πρωθυπουργέ; Εντάξει, όλων των θρησκειών, αλλά ξέρετε ότι εμείς δεν ζούμε χωρίς θεία λειτουργία και χωρίς θεία κοινωνία - το είπαμε μεγαλοφώνως σε κάθε τόνο, αλλά εσείς εκεί, ούτε με κλειστές πόρτες δεν ανέχεστε τη θεία λειτουργία!... Να ξέρετε πως γι' αυτά θα μείνετε στην Ιστορία και όχι επειδή "νικήσατε τον κορωνοϊό". Για το ότι ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΑΤΕ την τέλεση της θείας λειτουργίας και μάλιστα ΧΩΡΙΣ να το απαιτούν οι περιστάσεις!! Ούτε κεκλεισμένων των θυρών δηλαδή - πλην εξαιρέσεων, ναι, που όμως δεν αρκούν για την πνευματική μας αναπνοή. Και (ας το πω κι αυτό, ως "δεισιδαίμονας" που είμαι) για την προστασία του τόπου. Σπεύστε να εξηγήσετε πως είμαστε ελεύθεροι να κοινωνούμε και επιτρέψτε, παρακαλώ, να τελείται η θεία λειτουργία σε όλες τις εκκλησίες, έστω χωρίς λαϊκούς (ξέρετε τι σημαίνει αυτό;), αλλιώς θα πράγματα θα οδηγηθούν από το κακό στο χειρότερο... Κι εμείς, οι "τρελοί" και αμετάπειστοι χριστιανοί, εδώ μένουμε και οι πρόγονοί μας επίσης εδώ έμεναν. Δεν μένουν μόνο οι άθεοι και οι άθρησκοι, έχοντας δικαιώματα, σ' αυτόν τον τόπο!!
ΡΟΜΦΑΙΑ Το βίντεο από εδώ & εδώ, όπου λεπτομέρειες. Ιερά Λιτανεία υπέρ καταπαύσεως της πανδημίας Ι. Μ. Παναγίας Δοβρά Βεροίας 29-3-2020
Με αφορμή
δημοσιεύματα τόσο στον τοπικό τύπο όσο και στο Διαδίκτυο ο Σεβασμιώτατος
Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος δηλώνει τα εξής:
Μετ'
εκπλήξεως διάβασα σήμερα Παρασκευή 27 Μαρτίου 2020 δημοσιεύματα τα οποία
περιλαμβάνουν και ανακρίβειες, αλλά και δεν ερμηνεύουν ορθώς τα όσα
είπα κατά το κήρυγμα της θείας λειτουργίας της εορτής του Ευαγγελισμού
την 25η Μαρτίου.
Ουδέποτε στον
λόγο μου έκανα μνεία ούτε στην ελληνική κυβέρνηση, πόσο δε μάλλον στον
πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη, τον οποίο και γνωρίζω προσωπικώς και
υπολήπτομαι, κατανοώντας μάλιστα τον κόπο του να βγάλει με υπευθυνότητα
την πατρίδα μας από την παγκόσμια κρίση.
Παραπέμπω λοιπόν στο ακριβές περιεχόμενο της ομιλίας μου. Είναι απαράδεκτο να εξάγονται συμπεράσματα της φαντασίας.
Ως επίσκοπος
και ποιμένας του λαού μου ερωτώμαι συνεχώς τι θα γίνει με το ζήτημα της
θείας κοινωνίας, και μάλιστα κατά τις ημέρες του επερχόμενου Πάσχα.
Είναι χρέος μου λοιπόν να πάρω θέση και να καταθέσω την άποψή μου.
Και μιλώ με
την ευθύνη του πνευματικού πατέρα και του δίδοντος λόγο ενώπιον του
Θεού, σεβόμενος, εννοείται, οποιαδήποτε άλλη γνώμη.
Επεσήμανα
στον λόγο μου ότι ενώ οι εκκλησίες παραμένουν ανοιχτές για ατομική
προσευχή, σύμφωνα με την κυβερνητική απόφαση, εντούτοις στην φόρμα για
τις επιτρεπόμενες εξόδους των πολιτών αυτό δεν περιλαμβάνεται ως
επιλογή.
Είναι
δυνατόν, ζώντας σε μια δημοκρατική κοινωνία, να μην επιτρέπεται ο
πολίτης να επισημάνει μία παράλειψη, η οποία μάλιστα έρχεται σε αντίφαση
με εν ισχύει κρατική απόφαση;
Και η πρότασή
μου, εφόσον αυτό το ζήτημα δεν αντιμετωπιστεί, είναι να στηριχτούν οι
πολίτες στην επιτρεπόμενη σωματική άσκηση και την βόλτα των κατοικιδίων
τους, για να μπορέσουν περπατώντας να περάσουν από τις ανοιχτές
εκκλησίες.
Με
ικανοποίηση διάβασα την επόμενη ημέρα, Πέμπτη 26 Μαρτίου 2020, ακριβώς
το ίδιο αίτημα να διατυπώνει η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας προς το
Υπουργείο Παιδείας, να συμπεριληφθεί δηλαδή η επιλογή της ατομικής
προσευχής στην φόρμα εξόδου των πολιτών από τα σπίτια τους και ελπίζω το
ζήτημα να ρυθμιστεί.
Αναφορικά
τώρα με την θεία κοινωνία ουδέποτε αναφέρθηκα σε θεία λειτουργία με
ανοιχτές τις εκκλησίες, αλλά στην δυνατότητα των πιστών να κοινωνήσουν,
αφού η θεία λειτουργία, η οποία είναι και το κατεξοχήν λειτούργημα, αλλά
και αν θέλουμε να μιλήσουμε με την εκκοσμικευμένη γλώσσα, η εργασία, το
επάγγελμα των κληρικών, τελεσθεί κεκλεισμένων των θυρών.
Οι πιστοί
πρέπει να έχουν το δικαίωμα τουλάχιστον να κοινωνήσουν κατόπιν, την ώρα
της ατομικής προσευχής τους, τηρώντας όλα τα μέτρα τα οποία η πολιτεία
έχει ορίσει για τους κλειστούς χώρους.
Ακόμη όμως κι
αν δεν τελεστεί θεία λειτουργία, υπάρχει η εναλλακτική λύση της θείας
κοινωνίας από το αρτοφόριο το οποίο φυλάσσεται στην αγία τράπεζα για
έκτακτες καταστάσεις, όπως και αυτή που βιώνουμε.
Αυτή είναι η
άποψή μου κατά την κρίση και την ευθύνη που έχω ως επίσκοπος της
Εκκλησίας και αυτό συνέστησα στους πιστούς της Μητροπόλεως.
Θέλω να
υπενθυμίσω ότι ήμουν από τους πρώτους εκ των Μητροπολιτών που συνέστησα
στον λαό μας να μείνει σπίτι, ιδιαιτέρως στις ευπαθείς ομάδες και σε
όποιον έχει κάποιο κρυολόγημα, ενώ με απόφασή μου ανεστάλησαν όλες οι
δραστηριότητες της Ιεράς Μητροπόλεως που θα μπορούσαν να φέρουν
συνάθροιση και συνωστισμό.
Είναι τουλάχιστον αστείο να διατυπώνονται κρίσεις ότι προτρέπω αντίσταση στα μέτρα της πολιτείας.
Τέλος,
αναφορικά με τα της παγκόσμιας διακυβέρνησης παραπέμπτω σε πλήθος
δημοσιευμάτων, με έμφαση στην πρόταση του τέως Βρετανού πρωθυπουργού κ.
Γκόρντον Μπράουν
(εδώ), αλλά και στα δημοσιευθέντα τρία κείμενα του επίκουρου καθηγητή της
Νομικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Κυριάκου
Κυριαζόπουλου, στα οποία δεν έχει δοθεί μέχρι τώρα κάποια σοβαρή
απάντηση (πρώτο άρθρο 18-3-2020, εδώ, δεύτερο άρθρο 20-3-2020, εδώ, και τρίτο άρθρο 26-3-2020, εδώ).
Με χαρά θα
περιμένω λοιπόν να διαψευσθούν όλα όσα έχουν γραφεί από άλλους
αρμοδιότερους εμού και ευχαρίστως θα αποδεχθώ την διάψευση και θα το
εκφράσω δημοσίως.
Όπως και ο
λαός μου, έτσι κι εγώ, ανησυχώ ιδιαίτερα για το άγιον Πάσχα, για το αν
μας επιτραπεί να το εορτάσουμε ή αν θα βρεθεί κάποια άλλη λύση.
Γι' αυτό και εξέφρασα την ευχή με την βοήθεια του Θεού να αντιμετωπιστεί η ασθένεια και να αξιωθούμε του εορτασμού.
Ελπίζω τα
μέτρα της πολιτείας να συμβάλουν προς την κατεύθυνση αυτή και να μην
υποχρεωθούμε να αναζητήσουμε άλλες λύσεις που και το δημόσιο συμφέρον να
διαφυλάξουν, αλλά το δικαίωμα του θρησκεύειν να μην απαγορεύουν.
Η Κίνα θρηνεί. Η Ιταλία θρηνεί. Θρηνεί και η Ισπανία. Θρηνεί
όλη η Ευρώπη, θρηνεί και η Ελλάδα μας, που τόσο πολύ έχει υποφέρει τα τελευταία
10 χρόνια της κρίσης. Θρηνεί ο Κόσμος όλος, από την Πανδημία του φονικού
κορονοϊού covid-19.
Οι Ιταλοί φαίνεται πως άργησαν να πάρουνε μέτρα, άργησαν
πολύ... δυστυχώς. Σήμερα βράδυ άνοιξα τον υπολογιστή και είδα τις ειδήσεις
απ’ την γειτονική χώρα. Αρνητικό ρεκόρ νεκρών, 919 νεκροί σε μία μέρα, συνολικά
9.134 (!!!) νεκροί και ο αριθμός αναμένεται να αυξηθεί δραματικά, παίρνοντας τον
τίτλο της Γενοκτονίας. Γιατί αυτό που συμβαίνει είναι αληθινή Γενοκτονία στους
γείτονές μας. Και αυτό με θλίβει, με θλίβει πολύ. Έχω την αίσθηση ότι αυτό
θλίβει και τον Θεό.
«Μα αλήθεια, Θεέ μου, πού Είσαι... κράζω... δεν Ακούς;»
«Ακούω!» μου απαντά «και θλίβομαι και ’Γω»…
Μου μίλησε ή είναι απλά μία παραίσθηση;
28 νεκροί στην Ελλάδα. Τα πράγματα θα χειροτερέψουν. Είναι
βέβαιο, γι’ αυτό θα πρέπει να τηρήσουμε τα προληπτικά μέτρα που μας ζητάει ο
κ. Τσιόδρας και ο ΕΟΔΥ. Μην κάνουμε του κεφαλιού μας.
Και φυσικά να μην ξεχνάμε να προσευχόμαστε στον Θεό, όχι μόνο
για μας, αλλά για όλους όσους μας αγαπούν και όσους μας εχθρεύονται.
Γιατί αυτό σημαίνει Χριστιανός. Να δίνει την αγάπη του σε
όλους, χωρίς διακρίσεις,αγάπη
θυσιαστική.
Στον Θεό θα προσευχηθώ, γιατί ο Θεός είναι μεγάλος και είναι
Θεός που ακούει προσευχές. Πολλές φορές ο Θεός, εκτός από Αγάπη, είναι και
Δικαιοσύνη, και ίσως τα άσχημα που συμβαίνουν να είναι αποτέλεσμα αυτής της
δικαιοσύνης, που εμείς προκαλέσαμε. Εμείς κολαζόμαστε δενμας κολάζει ο Θεός, γιατί το κακό είναι κάτι
άγνωστο και μακρυά από Αυτόν.
«Θεέ μου, ξέρω ότι με ακούς, γι’ αυτό σε παρακαλώ ,μην μας
εγκαταλείψεις, εσύ, Θεέ μου, που είσαι ο Μόνος που ακούει Προσευχές».
