 |
| Φωτο από εδώ |
Ρωμαίικο Οδοιπορικό
«Ἀφήκαν οἱ ἄνθρωποι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν καὶ περὶ τῶν οὐρανίων ἐρευνῶσιν».
Τὸ ἀνωτέρω πατερικὸ ἀπόφθεγμα εἶναι παρμένο ἀπὸ τὸν Εὐεργετινό, Ὑπόθεσις ΙΖ΄: «Ὅτι δὲν πρέπει κινούμενοι ἀπὸ ὑπερηφάνεια νὰ πολυπραγμονοῦμε περὶ τὰ ὑψηλὰ νοήματα τῆς Γραφῆς καὶ περὶ τὰ δογματικὰ καὶ ὑπέρτερα τῆς λογικῆς ἢ νὰ προσπαθοῦμε νὰ ἐννοήσουμε τὰ κρίματα τοῦ Θεοῦ».
Κάποτε ἐπισκέφτηκαν τὸν Ἀββᾶ Ζήνωνα μερικοὶ ἀδελφοὶ καὶ τοῦ ὑπέβαλαν τὴν ἑξῆς ἐρώτηση:
-Τί σημαίνει, Ἀββᾶ, αὐτὸ ποῦ γράφεται στὸ βιβλίο τοῦ Ἰώβ: «οὐρανὸς δὲ οὐ καθαρὸς ἐναντίον αὐτοῦ»; (Ἰὼβ ιε, 15 [δηλ. κεφ. 15, στίχος 15])
Ὁ Γέροντας ἀπάντησε:
-Οἱ ἄνθρωποι ἔπαυσαν νὰ φροντίζουν γιὰ τὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες τους καὶ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν ἔρευνα τῶν οὐρανῶν. Ἡ ἑρμηνεία τοῦ ρητοῦ ποὺ ζητήσατε εἶναι: «μόνο ὁ Θεὸς εἶναι καθαρός». Γι' αὐτὸ εἶπε ἡ Γραφὴ ὅτι ὁ οὐρανὸς δὲν εἶναι καθαρὸς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. (Εὐεργετινός, ἔκδ. Ματθαίου Λαγγῆ, τόμος Δ΄)
Μὲ ἀφορμὴ τὸ ὡς ἄνω πατερικὸ ἀπόφθεγμα ὁ νοῦς μας τρέχει ἀβίαστα καὶ στὸν ἀξιοσέβαστο ἐπιστημονικὸ κόσμο, ὁ ὁποῖος ἐργάζεται νυχθημερόν, ἀγωνιωδῶς καὶ πεισματωδῶς...
στὸ χῶρο τοῦ μακρόκοσμου καὶ τοῦ μικρόκοσμου, νὰ ἐρευνήσει καὶ νὰ ἑρμηνεύσει τὰ τοῦ ἐπιστητοῦ γιὰ τὸ καλό τῆς ἀνθρωπότητας.
Οἱ ἐπιστήμονες εἶναι εὐεργέτες τῆς ἀνθρωπότητας καὶ ὀφείλουμε νὰ τοὺς εὐγνωμονοῦμε, ὅσο παραμένουν πιστοὶ στὴν ἀποστολή τους. Ἀντιθέτως μπορεῖ νὰ καταστοῦν μέγιστοι καταστροφεῖς, ἂν ἀθετήσουν στὸν ὅρκο τους. Καὶ βέβαια, δὲν ἀναφέρεται σ' αὐτοὺς τὸ ἀπόφθεγμα σὲ καμιὰ περίπτωση, διότι ἡ διακονία τῆς ἐπιστήμης εἶναι ἱερή.
Δύναται ὅμως νὰ ληφθεῖ ὡς ἀπάντηση στὴν ἀφελῆ ἐλπίδα ποὺ τρέφει πολλὲς φορὲς ὁ ἄνθρωπος ὅτι, χωρὶς πνευματικὴ ἐργασία, θὰ μπορέσει, μόνο μὲ τὴν ἐπιστήμη, νὰ λύσει θέματα ποὺ ἅπτονται τοῦ πνευματικοῦ κόσμου. Ὅτι, χωρὶς τὸ «ἔνδον σκάπτε» καὶ τῆ συνέργεια τῆς θείας Χάριτος, θὰ τακτοποιήσει τὴ συνείδησή του. Ὅτι ἔτσι θὰ χορτάσει, καὶ τὸ χειρότερο, θὰ ξεριζώσει καὶ θὰ καταργήσει τὴν ἐκ Θεοῦ φυτεμένη στὸ εἶναι του ἐπιθυμία τῆς αἰώνιας ζωῆς. Εἶναι μία προειδοποίηση, ποὺ θέλει νὰ προλάβει τὴ θεοποίηση τῆς ἐπιστήμης.
Φωτο από εδώ
Οἱ ἐπιστήμονες, σὰν ἄνθρωποι κι αὐτοί, γνωρίζουν πὼς κατὰ τὴν ἔρευνα, τὸ ἀποτέλεσμα ποὺ θὰ προκύψει, θὰ ἀγγίξει καὶ τὸ δικό τους ἐσωτερικὸ κόσμο. Δηλαδὴ τὴν πίστη τους. Δηλαδὴ τὶς πέραν τοῦ ἐπιστητοῦ ἀνησυχίες καὶ ἀναζητήσεις τους. Εἶναι ἕτοιμοι νὰ δεχτοῦν τὴν ἀλήθεια τῆς ἐπιστήμης καὶ μάλιστα, ἂν ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ πιστεύω τους; Διότι ἡ ἐπιστήμη αὐτὴ καθ' ἐαυτὴ εἶναι ἀντικειμενική. Ἡ ἀλλοίωση ἐπέρχεται ἀπὸ τὰ πρόσωπα ποὺ τὴν ὑπηρετοῦν.
Τὸ ἐρώτημα εἶναι ἂν διαθέτουν σήμερα αὐτὴ τὴ λεβεντιὰ καὶ τὸ ἦθος, τὸ θάρρος καὶ τὴ συνέπεια γιὰ τὴ μεγάλη εὐθύνη τους ἀπέναντι στὸ Θεὸ καὶ στὸν ἄνθρωπο. Νὰ ὁμολογήσουν καὶ νὰ ἀποκαλύψουν τὸ ἀληθινό. Διότι ὁ κάθε ἐπιστήμονας εἶναι ὑποψήφιος ἥρωας καὶ ἅγιος. Ἀφοῦ εἶναι ἐρευνητὴς τῆς ἀλήθειας μέσα ἀπὸ τὰ δημιουργήματα: «τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται, ἢ τὲ ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης» (Ρώμ.1,20) Μετάφραση: «Διότι οἱ ἀόρατες ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ ἡ αἰώνια δύναμή του καὶ ἡ Θεότητά του, βλέπονται καθαρά, ἀφ' ὅτου δημιουργήθηκε ὁ κόσμος καὶ γίνονται νοητὲς μέσω τῶν δημιουργημάτων του».
Πέρα ὅμως ἀπὸ τὸν ἐπιστημονικὸ κόσμο, σ' ὅ,τι ἀφορᾶ τὴ μεταφορὰ τῆς εἴδησης τοῦ ἐπιστημονικοῦ ἀποτελέσματος, παρεμβάλλονται ἄλλοι παράγοντες, ποὺ ρυθμίζουν τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο θὰ δημοσιοποιηθεῖ. Αὐτοὶ εἶναι ἡ μεγάλη πληγὴ κυρίως, οἱ ἔχοντες τὰ μέσα, ποὺ ἐνημερώνουν τὰ πλήθη καὶ τὰ ἐπηρεάζουν, ἀνάλογα μὲ τὸ σκοπὸ ποὺ κρύβουν τὰ συμφέροντά τους.
Φωτο από εδώ
Δυστυχῶς, σήμερα μὲ τὴν ἐπικράτηση τοῦ ἐπιστημονισμοῦ, τῆς ἄθεης καὶ ἀντιχριστῆς κοσμοθεωρίας καὶ βιοθεωρίας, πλασάρονται μὲ τέτοιο τρόπο οἱ ἀμέτρητες ἐπιστημονικὲς ἀνακαλύψεις, ὥστε νὰ δίνουν ἐλπίδα στὸν κόσμο, χωρὶς ἔρεισμα γιὰ τὸ ἐπέκεινα, γιὰ τὸ αἰώνιο. Μίαν ἐλπίδα καταισχύνουσα, δηλαδὴ ποὺ καταντροπιάζει καὶ ἀφήνει συνεχῶς ἔκθετη καὶ καταπληγωμένη τὴν ψυχή. Παραπέμπουν στὴ θεὰ ἐπιστήμη καὶ στὸν ἴδιο τὸν ἄνθρωπο, θεοποιώντας τους. Ἔξω ὁ Θεὸς ἀπὸ τὰ παρόντα. Θεὸς εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Ὄντας δὲ ὁ πολὺς κόσμος ἀκατήχητος καὶ ἐν πολλοῖς ἐπαναπαυμένος στὶς ἐπιτυχίες τῆς σύγχρονης ἐπιστήμης, ἐλπίζει σὲ πιθανολογίες καὶ ὑποσχέσεις ἀνθρώπινες, βάζοντας τὸ Θεὸ στὴν ἄκρη.
Μετατρέπεται σκόπιμα ἡ ἐπιστήμη σὲ μυστήριο καὶ φαντασία. Καὶ περνάει ἡ ζωὴ μὲ τὴν ψευδαίσθηση μίας ἀόριστης προσμονῆς, ἐπενδυμένης μὲ τὴν λαχτάρα τοῦ ἀνύπαρκτου μυστηρίου, κρατώντας σκλαβωμένο κυριολεκτικὰ τὸν ἄνθρωπο σ` αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὴ νοοτροπία. Ἀποκοιμίζει τὴ συνείδηση μὲ «σεσοφισμένους μύθους» καὶ τὸν κρατάει δέσμιο νὰ συνεχίζει «τὸ ταξίδι στὸ ἄπειρο μὲ βάρκα τὴν ἐλπίδα», κατὰ τὴν παιγνιώδη λαϊκὴ φράση.
Προσπαθοῦν, διεφθαρμένες ψυχὲς μὲ διεφθαρμένα συστήματα, νὰ ὑποτάξουν τὸν ἄνθρωπο, νὰ τοῦ στερήσουν τὴν πραγματικὴ ἐλευθερία, νὰ τὸν κάνουν ἐξάρτημα στὶς ἐπιθυμίες τους καὶ στὶς πονηρὲς ἐπινοήσεις τους. Γνωρίζουν πολὺ καλά, πὼς εἶναι φυτεμένη μέσα του ἡ λαχτάρα τοῦ «ἀεὶ εἶναι» καὶ θέλουν νὰ τὴν ἁρπάξουν, νὰ τὴν κλέψουν καὶ νὰ βάλουν στὴ θέση της τὴν ψεύτικη, γιὰ νὰ τὸν κάνουν ἐργαλεῖο δικό τους.
Μὴ μένουμε λοιπὸν ἀποχαυνωμένοι περιμένοντας ἐλπίδα σωτηρίας ἀπὸ τὸν κόσμο. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος προσδοκᾶ ἀπὸ τὴν ἐπιστήμη ἀπαντήσεις ὑπερφυσικοῦ καὶ ἄρα ὑπαρξιακοῦ καὶ ὀντολογικοῦ περιεχομένου, τότε αὐτὴ ἡ προσδοκία καθίσταται τυραννικὴ οὐτοπία. Ὅλες οἱ τοιαῦτες ὑποσχέσεις, ἀπ' ὅπου κι ἂν προέρχονται, ἂν δὲν ἔχουν πηγὴ καὶ ἀρχὴ τὴν πίστη στὸ Θεάνθρωπο Χριστό, εἶναι ἀπάτη καὶ ψέμα.
Ὀφείλουμε νὰ στρέψουμε τὸ εἶναι μας στοὺς ἁγίους μας καὶ νὰ διδαχθοῦμε τὴν καθαρὴ ἀλήθεια καὶ ἐλπίδα καὶ γιὰ τὸ παρὸν καὶ γιὰ τὸ μέλλον. Μὲ τὸ πολίτευμα καὶ τὴ βιωτὴ τους μᾶς διδάσκουν τὴ συμμετοχὴ στὰ μυστήρια καὶ τὴν ἀσκητικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας. Μιμούμενοι τοὺς ἁγίους, βιώνουμε τὴν «ὑπόσταση τῶν ἐλπιζομένων», τὴ «ζῶσα ἐλπίδα», ἀναλόγως ὁ καθένας, δηλαδὴ τὴν ἐμπειρία τῆς ἀδιάλειπτης παρουσίας τοῦ Χριστοῦ στὴ ζωή μας.
Ὅλα αὐτὰ δὲν μποροῦν νὰ εἰπωθοῦν μὲ λόγια, ἀλλὰ μὲ τὸ «ἔρχου καὶ ἴδε». (Ἰωάν. α, 47) Ἄρα λοιπόν: «Ὥρα ἠμᾶς ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι». (Ρωμ. ιγ,11) Γιὰ νὰ μὴν παλεύουμε μὲ τὰ ἀδιέξοδα, τὰ ὁποία στὴ γνήσια πνευματικὴ ζωὴ εἶναι ἀνύπαρκτα καὶ στὴν ὁποία ὅλα τὰ ἐρωτήματα, σὲ ὅλα τὰ θέματα, κατὰ ἕνα μυστήριο καὶ μυστικὸ συνάμα τρόπο, παίρνουν τὴν ἀπάντησή τους καὶ ἀναπαύουν καὶ τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα.
Δείτε επίσης, αν θέλετε:
Ο Άθεος, η γιαγιά μου και το… ηλιοκεντρικό σύστημα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου