"Ο Θεός είναι Τριαδικός"... ε, και...???

Θρησκευτικά... αλλιώς!

 

Εικ.: Η περίφημη εικόνα της αγίας Τριάδας, έργο του αγίου Ανδρέα Ρουμπλιώφ. Απαράμιλλη σε συμβολισμούς, αλλά και στην ταπείνωση που εκφράζει (την ταπείνωση του Θεού).

Ο Θεός του Χριστιανισμού είναι Τριαδικός. Αποτελείται από μια ουσία, τη Θεία, αλλά τρία πρόσωπα, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα.
Τρια πρόσωπα αλλά ένας Θεός. Δηλαδή, για τον Θεό ισχύει το 1+1+1=1.
Όλα καλά μέχρι εδώ, αν και  λιγάκι έξω από τα μαθηματικά που μάθαμε στο Δημοτικό.
Τελικά όμως... τι μας νοιάζει εμάς η Τριαδικότητα του Θεού; Αλλάζει σε κάτι τη ζωή μας; Δίνει άλλο νόημα στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα πράγματα;
Η απάντηση είναι "ναι". Η Τριαδικότητα του Θεού αποτελεί (ή τουλάχιστον θα έπρεπε να αποτελεί) πυξίδα για τη δική μας ζωή.
Πώς? Μιμούμενοι τον τρόπο ύπαρξης των Τριών Αγίων προσώπων.

Το κάθε ένα είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο αλλά και τα Τρία μαζί αποτελούν τον έναν Θεό. Κάθε πρόσωπο του Τριαδικού Θεού είναι φορέας της θείας ουσίας και συγχρόνως είναι όλος ο Θεός. Κανένα τους δεν είναι ούτε κατ΄ελάχιστον ανώτερο ή κατώτερο, απλά έχουν διαφορετικά, μοναδικά χαρακτηριστικά.
Ο Πατέρας είναι αγέννητος, ο Υιός γεννητός και το Άγιο Πνεύμα εκπορευόμενο.
Αυτά λοιπόν, τα τρια μοναδικά πρόσωπα είναι μια αγαπητική συντροφιά αδιάκοπη και άφθαρτη.
Κι εμείς; Πώς γινόμαστε μέτοχοι σε αυτό?
Μα, κάπως έτσι δεν είναι το ιδανικό για την ανθρώπινη κοινωνία;
Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ομότιμοι, ισότιμοι. Έχουν τα ίδια δικαιώματα. Κανείς δεν (πρέπει να) θεωρεί τον εαυτό του καλύτερο από τον συνάνθρωπό του.
Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι αλλά όχι ίδιοι!!! Ο κάθε ένας είναι ξεχωριστή προσωπικότητα. Έχει άλλα θέλω, άλλες προτιμήσεις, κάνει άλλες επιλογές. Αυτή η διαφορετικότητα του καθενός (θα πρέπει να) είναι απόλυτα σεβαστή.

Η πίστη λοιπόν στον Τριαδικό Θεό αυτομάτως οδηγεί σε συγκεκριμένο τρόπο θεώρησης της ζωής και του κόσμου: μίμηση του τρόπου ζωής του Θεού. Τι σημαίνει αυτό; Να βιώσει ο καθένας ως καθημερινό τρόπο ζωής την ΑΓΑΠΗ, την ΙΣΟΤΗΤΑ, τη ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ του καθενός και την ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ όλων.
Ξέρουμε πως ο Θεός δεν είναι τιμωρός αλλά αγαπάει και συγχωρεί. Το απέδειξε περίτρανα στην παραβολή του Σπλαχνικού Σαμαρείτη.
Γνωρίζουμε πως το κριτήριο της αξίας της ζωής των ανθρώπων είναι η έμπρακτη εκδήλωση αγάπης ή η παράλειψή της. Οι άνθρωποι καλούνται να γίνουν μια κοινωνία έμπρακτης αγάπης προς όλους χωρίς διακρίσεις. Και αυτά φανερώθηκαν στην παραβολή του Σπλαχνικού Πατέρα.
Κάπως έτσι και το Τριαδικό Δόγμα ορίζει έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής αφού ο όποιος σοβαρολογεί για την πίστη του σε έναν Τριαδικό Θεό, ΔΕΝ μπορεί να εγκολπωθεί ούτε τον ατομικισμό αλλά ούτε και τη μαζοποίηση του ανθρώπου αφού οφείλει να είναι εικόνα της Αγίας Τριάδας κάθε στιγμή της ζωής του.
Αλήθεια... πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν... ήμασταν όλοι ενωμένοι...

 

Σχόλιο του blog μας: Το παραπάνω άρθρο, που μας άγγιξε πολύ, δε σημαίνει φυσικά πως πρέπει να ονομάζουμε την αμαρτία αρετή, ΒΛΑΠΤΟΝΤΑΣ έτσι τον αδελφό μας. Ακριβώς η αγάπη προς τον αμαρτωλό μας οδηγεί στο να τον προειδοποιούμε για την αμαρτία του, για τα πάθη του και τους κινδύνους που εγκυμονούν γι' αυτόν. Όμως πόσο σκέφτεται καθένας μας τις δικές μας αμαρτίες και τα πάθη και πόσο ωθούμαστε να ελέγχουμε τις αμαρτίες του αδελφού μας από ειλικρινή αγωνία για τη δική του σωτηρία κι όχι από υπεροψία ή ηθικιστικό μίσος εναντίον του; Ας το σκεφτούμε...

Και: Ο Θεός ως αγία Τριάδα
Η Αγία Τριάδα στη Βίβλο
Ηθικισμός; Όχι ευχαριστώ!
"Πες του Χριστούλη να με δεχτεί", και ξεψύχησε...
Πρέπει να ζωγραφίζουμε το Θεό;